ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE
rządowe - tworzone przez państwa i działają na podstawie umów międzynarodowych - członkami państwa
organizacja międzynarodowa (rządowa)
forma współpracy państw
wielostronna umowa
stały zakres uczestników
stałe organy,
określone kompetencje,
realizacja wspólnych celów
pozarządowe - członkami są związki, instytucje, osoby prawne i fizyczne z różnych państw.
Rada Gospodarcza i Społeczna może nawiązać stosunki z NGO, które zajmują się sprawami wchodzącymi w zakres jej właściwości, w celu przeprowadzenie z nimi konsultacji - status konsultacyjny.
członkostwo:
powszechne
regionalne
kompetencje:
wszechstronne (ogólne)
specjalne (wyspecjalizowane)
stopień władzy:
koordynacyjne
ponadpaństwowe (ponadnarodowe)
funkcje organizacji międzynarodowych
regulacyjne - ustanawianie norm i wzorców o charakterze moralnym, politycznym, prawnym
kontrolne - ustalanie stanu faktycznego i konfrontowanie go z treścią norm i wzorców
operacyjne - bezpośrednie świadczenie różnych usług zgodnie z własnymi decyzjami za pomocą ludzi i zasobów materialnych znajdującymi się w jej dyspozycji,
rozjemcze i arbitrażowe - załatwianie sporów międzynarodowych
administracyjne
organy i struktura organizacji międzynarodowych
zgromadzenie ogólne (typ parlamentarny)
rada (organ wykonawczy)
sekretariat lub biuro (czynności techniczne i biurowe)
skład organów
organy składające się z państw - państwa reprezentowane przez swoich przedstawicieli:
plenarne
o ograniczonym składzie
organy składające się z osób fizycznych
rola w organizacji:
organy główne,
organy pomocnicze
okres powołania
organy stałe
organy pomocnicze
funkcja
organy polityczne - decydujące o wszystkich ważniejszych sprawach
organy wykonawcze - zarządzające organizacją w oparciu o decyzje o charakterze ogólnym podjęte przez organ naczelny
organy administracyjne
organy kontrolne
organy pokojowego załatwiania sporów
organy konsultacyjne i doradcze
uchwały organizacji
pro foro externo
pro foro interno
prawnie wiążące
prawnie niewiążące
sposoby podejmowania decyzji
jednomyślność
większość głosów
głosowanie ważone
consensus
funkcjonariusze międzynarodowi:
znajdują się w służbie organizacji międzynarodowej
charakter stały i wyłączny pełnionej służby
wykonywana w interesie organizacji
lojalność wobec organizacji
niezależność od władz państwowych
przywileje i immunitety - mają charakter funkcyjny, odnoszą się tylko do ich działalności urzędowej
w zakresie swoich stosunków z organizacją nie powinni podlegać sądom ani prawu żadnego państwa
Organizacja Narodów Zjednoczonych
Karta Narodów Zjednoczonych
w razie sprzeczności między zobowiązaniami wynikającymi z KNZ a zobowiązaniami z jakiejkolwiek innej umowy międzynarodowej, zobowiązania wynikające z KNZ przeważają
poprawki - 2/3 ZO wszystkich członków, ratyfikowane przez 2/3 wszystkich członków, w tym wszystkich stałych członków RB
rewizja - komisja rewizyjna 2/3 głosów + ratyfikacja przez 2/3 wszystkich członków, w tym wszystkich stałych członków RB
ONZ jest podmiotem prawa międzynarodowego:
ius contrahendi
bierne prawo legacji
przywileje i immunitety
członkostwo w ONZ
członkowie pierwotni - państwa, które uczestniczyły w konferencji założycielskiej w San Francisco, pod uprzednio podpisały deklarację NZ z 1 stycznia 1942 r oraz podpisały i ratyfikowały KNZ
członkowie wtórni - państwa przyjęte na innych warunkach:
państwo miłujące pokój,
przyjmie zobowiązania zawarte w KNZ,
zdolne i zdecydowane wykonywać zobowiązania wynikające z KNZ
przyjmuje ZO 2/3 głosów obecnych i głosujących
każde państwo powinno być reprezentowane w ONZ przez rząd, który sprawuje efektywną władzę na jego terytorium (jest w stanie realizować prawa i obowiązki wynikające z KNZ)
utrata członkostwa:
wykluczenie - RB ZO, uporczywe łamanie zasad KNZ
wystąpienie - brak postanowień w Karcie, ale wydaje się, że jest to dopuszczalne (Indonezja)
zawieszenie w prawach:
RB ZO, państwo przeciwko któremu RB podjęła akcję zapobiegawczą lub przymusową, RB może przywrócić to państwo do praw i obowiązków,
ZO - jeżeli członek zalega z zapłatą składek za co najmniej 2 lata, jeżeli ZO że wynika to z jego winy
cele i zasady ONZ
utrzymanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa:
skuteczne środki dla zapobieżenie zagrożenia pokoju
tłumienie ataków agresji
załatwiania sporów międzynarodowych pokojowo, zasady sprawiedliwości i prawa międzynarodowego
rozwijanie przyjaznych stosunków między państwami
popieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinie:
gospodarczej,
kulturalnej
humanitarnej
społecznej
poszanowania praw człowieka
utworzenia ośrodka działań międzynarodowych
zasada suwerennej równości państw
pacta sunt servanda
zasada wyrzeczenia się siły
zasada rozwiązywania sporów pokojowo
zasada nieinterwencji
zasada bezpieczeństwa zbiorowego (obowiązek wszystkich członków ONZ udzielania wszelkiej pomocy organizacji w każdej akcji, podjętej zgodnie z Kartą + obowiązek powstrzymania się od udzielenia pomocy państwu przeciw któremu organizacja podjęła akcje zapobiegawczą lub przymusową)
Zgromadzenie Ogólne
wszyscy członkowie ONZ,
raz do roku sesja zwyczajna, sesja nadzwyczajna zwołana przez Sekretarza Generalnego na żądanie RB, lub większości członków
przewodniczący i komisje (7)
uchwały bezpośrednio albo na podstawie sprawozdania komisji
komptetencje ZO
omawianie wszelkich zagadnień lub spraw wchodzących w zakres KNZ,
omawianie wszelkich zagadnień lub spraw dotyczących kompetencji i funkcji organów ONZ
udzielanie zaleceń członkom ONZ lub RB
inicjowanie badań i wydawanie zaleceń w celu rozwoju:
współpracy międzynarodowej w dziedzinie polityczne
popierania rozwoju prawa międzynarodowego i jego kodyfikacji
popierania współpracy w dziedzinie gospodarczej, społecznej, kulturalnej, zdrowotnej, humanitarnej,
przyczynienie się do realizacji praw człowieka i podstawowych wolności
badanie i zatwierdzanie budżetu
analiza sprawozdań organów ONZ
rozważanie ogólnych zasad współpracy nad utrzymanie międzynarodowego bezpieczeństwa i pokoju
omawianie konkretnych spraw dotyczących ww.
współdziałanie w załatwianiu sporów międzynarodowych
przekazywanie RB spraw w których konieczne jest podjecie akcji
gdy RB wykonuje w związku z jakimkolwiek sporem swoje kompetencje ZO nie może w związku z tym sporem udzielać żadnych zaleceń
sposoby głosowania
większością głosów obecnych i głosujących
2/3 obecnych i głosujących (sprawy ważne)
2/3 wszystkich członków (poprawki)
bezwzględną większością głosów (wybór sędziów MTS)
Rada Bezpieczeństwa
15 członków: 5 stałych (Rosja, USA, Chiny, UK, Francja) i 10 niestałych (wybierani przez ZO na 2 lata)
musi pełnić funkcje bez przerwy - zasada permanencji
kompetencje
główna odpowiedzialność za utrzymanie bezpieczeństwa i pokoju międzynarodowego
podejmowanie akcji w razie zagrożenia pokoju , naruszenia pokoju, agresji
opracowanie planów systemu regulowania zbrojeń
inne
sposoby głosowania
większością 9 głosów - sprawy proceduralne
większością 9 głosów w tym zgodne głosy stałych członków - sprawy merytoryczne
bezwzględną większością głosów - wybór sędziów MTS
moc wiążącą mają decyzję RB:
akcje w razie zagrożenie pokoju
naruszenia pokoju
ataków agresji
uchwały i zalecenia RB nie mają mocy wiążącej
Rada Społeczno-Gospodarcza
54 państwa - 3 lata
co roku wymiana 1/3 członków
zagadnienia gospodarcze, kulturalne, wychowawcze, zdrowia publicznego, poszanowania i przestrzegania praw człowieka
zalecenia do ZO, członków ONZ, organizacji wyspecjalizowanych,
opracowywanie projektów umów międzynarodowych
zwoływanie konferencji międzynarodowych
zawieranie z organizacjami wyspecjalizowanymi umowy współpracy
koordynacja działalności organizacji wyspecjalizowanych
przyznawania statusu konsultacyjnego dla NGO
Sekretariat (Sekretarz Generalny)
najwyższy urzędnik ONZ
przywileje i immunitety dyplomatyczne
wybiera ZO na zlecenie RB, 5 lat
sprawuje funkcje niezależnie, w interesie ONZ
mianuje personel Sekretariatu
może zwracać uwagę Rady Bezpieczeństwa na każdą sprawę, która zagraża utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa
uprawnienia dodatkowe przyznane przez organy ONZ
organizacje wyspecjalizowane
międzynarodowe
powszechne
szerokie kompetencje w dziedzinach gospodarczej, społecznej, kulturalnej, wychowawczej, zdrowia, innych pokrewnych
Międzynarodowe Prawo Morza
określa sytuację prawną obszarów morskich i statków
źródłem prawa morza jest przede wszystkim zwyczaj
statki morskie
statkiem morskim jest każde urządzenie pływające przeznaczone lub używane do żeglugi po morzach i wodach z nimi połączonych, a uczęszczanych przez statki morskie (Kodeks Morski art. 3 § 2 Dz. U. Nr 58/1961 poz. 318)
statek powinien posiadać przynależność państwową (tylko jedną), nabywa się ją przez rejestrację w określonym państwie - podnoszenie bandery państwa rejestracji, dodatkowo musi istnieć rzeczywista wieź pomiędzy statkiem a państwem bandery
zwierzchnictwo okrętowe - na morzu pełnym statki znajdują się pod wyłączną władzą i jurysdykcją państwa bandery, stosuje się do nich prawo tego państwa
okręt wojenny
okręt należący do marynarki wojennej państwa
noszący zewnętrzne znaki państwa
dowódca jest oficerem w służbie państwowej, nazwisko wpisane na listę oficerów marynarki wojennej
załoga podporządkowana dyscyplinie wojskowej
nie mogą zawijać do obcych portów bez zezwolenia państwa nadbrzeżnego
pełny immunitet
nie podlegają jurysdykcji karnej i cywilnej
kiedy narusza interesy państwa nadbrzeżnego, może ono jedynie zażądać opuszczenia portu
statki handlowe
mogą zawijać do obcych portów handlowych otwartych bez zezwolenia
w porcie podlega jurysdykcji karnej:
skutki przestępstwa rozciągają się na obszar państwa nadbrzeżnego,
przestępstwo zakłóca spokój lub porządek w porcie,
władze zostały wezwane przez kapitana lub konsula państwa bandery
statki morskie będące w służbie państwowej
statki sportowe lub naukowe
wody wewnętrzne
stanowią część terytorium państwa nadbrzeżnego
podlegają władzy suwerennej
ta część wód morskich znajdujących się między lądem a morzem terytorialnym
zatoki
jeżeli odległość między punktami wytyczającymi naturalne wejście zatoki przy najdalszym odpływie nie przekracza 24 mil morskich, linię zamykającą zatokę można wytyczyć między punktami najdalszego odpływu, wody zamknięte tą linią uważane są za wody wewnętrzne
jeżeli odległość między punktami wytyczającymi naturalne wejście zatoki przy najdalszym odpływie przekracza 24 mile, wytycza się linię prostą długości 24 mil morskich poprzez zatokę w taki sposób, aby zamknąć nią jak największą powierzchnię wód, jaką da się zamknąć linią o takiej długości
zatoki i wody historyczne - jeżeli nawet nie spełniają wymogów, mogą być uznane za wody wewnętrzne jeżeli państwo ma do nich tytuł historyczny
porty
otwarte
zamknięte
wojenne (zawsze zamknięte)
redy - obszar wodny leżący przed wejściem do portu, który służy do postoju statków oczekujących na wejście do portu, niektóre państwa włączają do wód wewnętrznych (niejednolita praktyka)
wody archipelagowe
prawo do ustanawiania tych wód maja tylko państwa archipelagowe:
linie proste podstawowe łączące najbardziej wysunięte w morze punkty zewnętrzne wysp
wody leżące wewnątrz linii podstawowych - wody archipelagowe
prawo nieszkodliwego przepływu
prawo przejścia archipelagowym szlakiem morskim:
nie może być zawieszone
podwodne okręty mogą przepływać zanurzone
mogą korzystać cywilne i wojskowe samoloty
państwo ma obowiązek wytyczyć szlaki morskie nadające się do nieprzerwanego, szybkiego i niezakłóconego przejścia statków przez jego wody archipelagowe, jeśli nie wyznaczy tras - trasy normalnie używane w żegludze
morze terytorialne
pas wód morskich stanowiących część terytorium państwa nadbrzeżnego, który jest położony między morzem pełnym (wyłączną strefą ekonomiczną) a wybrzeżem (wodami wewnętrznymi / archipelagowymi)
władza suwerenna i pełna jurysdykcja państwa nadbrzeżnego
państwo może zarezerwować eksploatacje zasobów biologicznych i mineralnych dla własnych obywateli
szerokość: 12 mil morskich:
linie podstawowe: linia nadbrzeża, zewnętrzna granica wód wewnętrznych / archipelagowych
proste linie podstawowe: łączenie za pomocą kilka odcinków linii prostych najdalej wysuniętych w morze odcinków lądu lub wysp, rzeźba wybrzeża bardzo zróżnicowana
prawo nieszkodliwego przepływu
nie może zagrażać pokojowi, porządkowi, bezpieczeństwu państwa nabrzeżnego,
statek musi przestrzegać prawa państwa nadbrzeżnego
przepływ boczny - przez morze terytorialne bez wpływania na wody wewnętrzne
przepływ w celu wpłynięcia na wody wewnętrzne
przepływ w celu wypłynięcia z wód wewnętrznych
okręty wojenne - pełny immunitet, państwo nadbrzeżne może jedynie zażądać, aby okręt opuścił wody terytorialne
statki handlowe - podlegają władzy i jurysdykcji państwa nadbrzeżnego, nie powinna ona być wykonywana w sposób utrudniający żeglugę
jurysdykcja karna:
skutki przestępstwa rozciągają się na obszar państwa nadbrzeżnego,
przestępstwo zakłóca spokój państwa lub porządek na morzu terytorialnym
władze wezwane przez kapitana lub konsula
konieczna dla zwalczania handlu narkotykami
nie może być wykonywana w celu aresztowania osoby lub przeprowadzenia dochodzenia w związku z popełnionym przestępstwem popełnionym przestępstwem (wyjątki wyżej wymienione)
wyjątki nie mają zastosowania do statku, który poprzednio przebywał na wodach wewnętrznych
jurysdykcja cywilna
niedopuszczalna
wyjątek: zobowiązania powstałe podczas danego przepływu
ograniczenia nie mają zastosowania do statku, który poprzednio przebywał na wodach wewnętrznych
morska strefa przyległa
nie stanowi morza terytorialnego
część morza pełnego
państwo posiada uprawnienia ściśle określone i służące do specjalnych celów:
zapobieganie naruszeń przepisów celnych, skarbowych, imigracyjnych, sanitarnych,
karanie naruszeń tych przepisów popełnionych na terytorium lub morzy terytorialnym
24 mile morskie od linii podstawowych
strefa wyłącznego rybołóstwa
obszar na którym państw nadbrzeżne ma odnośnie rybołówstwa takie same uprawnienia jak na morzu terytorialnym:
możliwość zastrzeżenia wyłączności rybołówstwa,
połów możliwy za zgodą państwa
200 milowe strefy wyłącznego rybołówstwa
szelf kontynentalny
norma zwyczajowa rezerwuje dla każdego państwa nadbrzeżnego ipso iure bez potrzeby jakiejkolwiek deklaracji z jego strony wyłączne prawo badania i eksploatacji dna morskiego i jego podziemia, przyległych do jego dna morskiego - charakter wyłączny
minimalna szerokość szelfu - 200 mil morskich od linii podstawowej, można sięgać dalej aż do zewnętrznej krawędzi obrzeża kontynentu, tam gdzie obrzeże kontynentu sięga poza 200 mil morskich
wyłączna strefa ekonomiczna
obszar rozciągający się poza morze terytorialne
państwo posiada suwerenne prawo w celu:
poszukiwania,
eksploatacji
ochrony,
gospodarowania zasobami naturalnymi żywymi i mineralnymi
wody morskie, dno morskie, podziemie dna
szerokość nie może przekraczać 200 mil morskich od linii podstawowej
prawa państwa nadbrzeżnego mają charakter funkcjonalny, nie terytorialny, nie jest to morze terytorialne ani morze pełne:
prawa mają charakter gospodarczy
zasoby nieożywione - charakter wyłączny
zasoby żywe - prawo optymalnego wykorzystania, jeśli państwo nie jest w stanie wykorzystać całego dopuszczalnego limitu, powinno dopuścić inne państw do uzyskania nadwyżki połowowej
wolności:
żeglugi,
przelotu,
układania kabli morskich i rurociągów (uwzględnienie prawa państwa nadbrzeżnego)
morze pełne
nie podlega suwerenności żadnego państwa,
korzystanie wolne dla każdego państwa i jego obywateli
wolności:
żeglugi
przelotu
układania kabli podmorskich i rurociągów
budowania sztucznych wysp i innych instalacji
rybołówstwa
badań naukowych
ograniczenia:
prawo powszechnej represji piractwa
każde państwo może zatrzymać statek piracki, schwytać piratów i ukarać ich wedle swego prawa wewnętrznego lub wydać władzy ojczystej
prawo pościgu
gorący - rozpoczęty w chwili, gdy obcy statek lub jedna z jego łodzi znajdowała się na wodach wewnętrznych, morzu terytorialnym, strefie przybrzeżnej,
ciągły - nieprzerwany, przerwa w pościgu to: wpłynięcie na morze terytorialne własnego państwa lub państwa trzeciego,
prawo może być wykonywane przez okręty wojenne, samoloty wojskowe, inne statki pozostające w służbie państwowej i do tego upoważnione
początek pościgu - sygnał optyczny lub dźwiękowy nakazujący zatrzymanie się
dno morskie poza jurysdykcją państwową
granicą władzy i jurysdykcji państwowej na dnie mórz i oceanów jest zewnętrzna granica szelfu kontynentalnego
dno morskie nie podlega jurysdykcji żadnego państwa i nie może być zawłaszczone
wspólne dziedzictwo ludzkości
Organizacja Dna Morskiego:
organ nadzorujący,
upoważniona do eksploatacji dna morskiego, ze szczególnym uwzględnieniem interesów i potrzeb państw rozwijających się :
przez samą ODM za pośrednictwem przedsiębiorstwa międzynarodowego
w stowarzyszeniu z ODM na podstawie kontraktu, przez państwa i upoważnione przez nie przedsiębiorstwa i osoby
cieśniny i kanały morskie
cieśniny
naturalne wąskie połączenia dwóch rozleglejszych obszarów morskich
jeżeli szerokość cieśniny przekracza podwójna szerokość morza terytorialnego państwa nadbrzeżnego / państw nadbrzeżnych - cieśnina znajduje się poza granicami morza terytorialnego, wolność żeglugi
jeżeli szerokość cieśniny jest mniejsza niż podwójna szerokość morza terytorialnego państwa nadbrzeżnego / państw nadbrzeżnych, wówczas przepływa się przez morze terytorialne:
prawo przejścia tranzytowego:
wolność żeglugi i przelotu
wykonywane w sposób ciągły,
bez zwłoki,
jednostki przepływające nie mogą wykonywać żadnej działalności
sytuacja prawna jednostek jest taka jak na morzu pełnym
nie może zagrażać bezpieczeństwu lub suwerenności państw nadbrzeżnych mogą wydawać przepisy regulujące korzystanie z tranzytu, przepisy te nie mogą naruszać zasady swobody przejścia tranzytowego
kanały
sztuczne połączenia dwóch otwartych dla żeglugi obszarów morskich,
są otwartą drogą morską, jeżeli tak stanowi umowa międzynarodowa
Międzynarodowa Organizacja Morska,
Międzyrządowa Morska Organizacja Doradcza
zderzenia statków - w razie zderzenia (wypadku) na morzu pełnym, które pociąga za sobą odpowiedzialność karną lub dyscyplinarną kapitana (osoby załogi), można wszcząć postępowanie przeciw osobie, jedynie przed władzami państwa bandery lub obywatelstwa
pomoc, ratownictwo - każdy kapitan zobowiązany, z zachowaniem warunków bezpieczeństwa własnego statku, do udzielenia pomocy każdej osobie, nawet wrogiej, którą znaleziono na morzu i która znajduje się w niebezpieczeństwie zaginięcia; za pomoc i ratownictwo należy się słuszne wynagrodzenie, nie powinno przewyższać wartości przedmiotów uratowanych; nie ma prawa do wynagrodzenia osoba, która brała udział w pomocy mimo wyraźnego i rozważnego zakazu statku wspomaganego
1