I.




i:

Warszawa 2002, rozdz. 10.1-10.4, 15.1, 15.2, 15.4, 15.5
2. S. F. A. Kettle, Fizyczna Chemia nieorganiczna, Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 1999, rozdz. 2.1, 3, 5.1, 5.2, 5.5.

II. 

1. · 5H2

4







preparat.
2.

3. · 5H2O wynosi:
4
4. 4 (bezw.), CuSO4· 5H2O i uzyskany preparat

[Cu(NH3)4]SO4

5. · 5H2
4
Na2CO3.

6.

CO3.
2
1
7. wane reakcje (lub ich brak) odpowiednimi równaniami reakcji dla pkt. 5
i 6.
III.



Fe(II) z ligandem phen (fenantrolina) w wodzie.
Uwaga! 


1. Do 3 probówek wlej po 1 ml 0.5 M wodnego roztworu CuSO4. Nastepnie do
poszczególnych probówek dodaj 0.5 M wodnego roztworu etylenodiaminy oraz wody

roztworów we wszystkich trzech probówkach. Uzyskane w ten sposób mieszaniny
2+
i liganda en 1:1 (probówka a), 1:2
(probówka b) i 1:3 (probówka c).
a
b
c
1 ml CuSO4 1 ml CuSO4
+ + 1 ml CuSO4
1 ml en 2ml en +
+ + 3 ml en
2 ml H2O dest. 1 ml H2O dest.

2.


2
3. Do 3 probówek wlej po 1 ml 0.001 M wodnego roztworu FeSO4. Nastepnie do
poszczególnych probówek dodaj 0.001 M wodnego roztworu fenantroliny oraz wody

roztworów we wszystkich trzech probówkach. Uzyskane w ten sposób mieszaniny

2+
i liganda phen 1:1 (probówka a), 1:2
(probówka b) i 1:3 (probówka c).
a
b
c
1 ml FeSO4 1 ml FeSO4
+ +
1 ml FeSO4
1 ml phen 2 ml phen
+
+ +
3 ml phen
2 ml H2O dest. 1 ml H2O dest.

4.




5. Porównaj widma elektronowe w zakresie widzialnym (VIS) wodnych mieszanin Cu2+/en
oraz Fe2+/phen:
3