7. MODEL PROZY REALISTYCZNEJ:

1. to jest z wiki, ale jako bibliografia podany jest Głowioski więc powinno byd sensownie:

Powieśd realistyczna – odmiana powieści wykształcona w drugiej połowie XIX w.

Twórcy powieści realistycznej ukazywali, często w sposób wyrywkowy, za to szczegółowy, życie
zwykłego człowieka. Czynili to w sposób obiektywny, i z perspektywy zrozumiałej dla przeciętnego
odbiorcy, kierującego się typowymi zasadami moralnymi. W prozie realistycznej nastąpiła
demokratyzacja tematów i języka. Bohaterowie nie przypominali herosów, ich biografie były typowe
dla epoki i stylu życia klasy, którą reprezentują. Kreując postad realista dbał zarówno o motywacją
psychologiczną jak i socjologiczną. Narrator wszechwiedzący ma dystans do wydarzeo o których
opowiada. Nie tylko je relacjonuje, ale także formułuje oceny, niekiedy w sposób bezpośredni. Fabuła
powieści realistycznej jest na ogół wielowątkowa, obfituje w epizody. Zdarzenia zazwyczaj są
uporządkowane chronologicznie, ale relacje przerywają informacje o zdarzeniach wcześniejszych.
Ważną funkcję spełnia opis przestrzeni konstruowany z punktu widzenia narratora, który stara się
wychwycid cechy najbardziej charakterystyczne.

Przedstawicielami realizmu są w Polsce: Eliza Orzeszkowa, Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz, np.
Nowele, Maria, Marta, Lalka.

Główne cechy powieści realistycznej to

· obiektywna narracja w trzeciej osobie (narrator wszechwiedzący), czasem też pierwszoosobowa
(przy narracji listów, pamiętników, np.: Maria, Pamiętnik Starego Subiekta);

· nieschematyczni bohaterowie (brak bohaterów skrajnie złych i dobrych);

· mowa pozornie zależna (narrator przekazuje myśli bohatera);

· obowiązywanie zasady prawdopodobieostwa;

· rozbudowane opisy miejsc, sytuacji i osób, które są jasno określone poprzez retrospekcje.
Ponadto realia przedstawionego świata są znane autorowi, a wydarzenia umieścił w czasie w którym
żył. (uwaga ode mnie: wynika z tego ze Trylogia nie jest powieścią realistyczną)

· wyraźnie wyartykułowane związki przyczynowo-skutkowe;

· ukazanie panoramy społeczeostwa;

· chronologia wydarzeo powieści realistycznej.

2. Teraz sensowny chomik:

Realizm z łac. prawdziwy

§ (w sensie szerokim) oznacza tendencję, charakteryzującą się dążeniem do maksymalnego
zbliżenia dzieła literackiego do rzeczywistości i jej jak najlepszego, zgodnego z prawdą odwzorowania
(mimesis) oraz obiektywnego przedstawienia świata rzeczywistego w utworze literackim,

§ (w sensie węższym) kierunek literacki, ukształtowany we Francji w połowie XIX wieku i
dominujący w ówczesnej literaturze europejskiej aż do pojawienia się symbolizmu.

cechy:

1. fikcja werystyczna - drobiazgowy, szczegółowy realizm. Połączenie tego co z zmyślone z tym co
rzeczywiste, tak aby rzeczywistośd fikcjonalna miała znamię prawdopodobieostwa życiowego

2. iluzja rzeczywistości - powieśd ma w tak intensywny sposób działad na wyobraźnię czytelnika,
aby w trakcie lektury tworzył on w wyobraźni obrazy różne, barwne i wyraziste jak obraz rzeczywiste.
Sposoby osiągania iluzji:

§ uszczegółowienie narracji,

§ dokładny opis ludzi, wydarzeo, przedmiotów,

§ narracja ma tworzyd wrażenie aktualności i teraźniejszości (prezentacja króluje nad relacją),

§ większa rola postaci, które same się prezentują w wielu dialogach, indywidualizacja języka,
ograniczenie kompetencji narratora, który ukrywa się za światem przedstawionym,

§ narracja podmiotowa - nie ujawnia się, jest obserwatorem, nie komentatorem, brak elementów
wartościujących,

§ narracja przezroczysta - przedstawia tylko wydarzenia. Narrator był autorytetem - nie
komentował .

§ Konwencja estetyzująca - umiar w pokazywaniu świata, np. bez scen drastycznych, erotycznych,
rażących - to się mieści w rozumieniu mimetyzmu.

'FIKCJA REALISTYCZNA (inna nazwa: fikcja werystyczna) - odmiana fikcji literackiej, występująca w
utworach realistycznych i polegająca na tym, że świat przedstawiony w utworze kreowany jest na
wzór rzeczywistości pozaliterackiej