Adsorpcja  – to proces wiązania się cząsteczek, atomów lub jonów na powierzchni lub granicy faz fizycznych, powodujący lokalne zmiany 

stężenia  widmo  absorpcji-zależnośd  zmian  absorbancji  od  długości  fali  światła  padającego  na  roztwór  pochłaniający.  Prawa  Lamberta- 

Beera: kolejne przyrosty liczby identycznych absorbujących cząsteczek na drodze wiązki promieniowania mono absorbują takie same części 

energi  promieniowania  przez  nie  przechodzącego.  Prawo  addytywności  absorbancji:  jeżeli  wyobrazi  się  trzy  przylegające  do  siebie(nie 

mieszające się ) warstwy trzech różnych sub o różnych stężeniach absorbujące światło o tej samej długości fali, to absorbancja wykazywana 

przez te 3 warstwy  równa się sumie absorbancji każdej z warstw. Błąd względny- najmniejszy błąd popełnia się  przy pomiarze absorbancji 

0,4343,  źródła  błędu  można  dopatrywad  się  w  niedoskonałości  aparatów  pomiarowych.  Aby  pomiary  były  obarczone  jak  najmniejszym  

błędem nie należy mierzyd absorbancji mniejszych niź 0,1 oraz większych niż 0,9. Analityczna długość fali: absorbancja roztworu zmienia się 

wraz  ze  zmianą  długości  fali,  więc  i  molowy  współczynnik  absorbancji  zmienia  się  tak  samo,  wykonując  pomiar  absorbancji  przy 

odpowiednio dobranej długości fali można uzyskad maksymalny molowy współczynnik absorpcji. Analityczna długosd fali to długośd przy 

której absorbancja osiąga swoje maksimum. Analityczne długości fal powinny spełniad warunek rozbieżności czyli dla każdej wyznaczonej 

długości fali molowy współczynnik  absorpcji jednego składnika powinien byd znacznie większy niż współ dla składników pozostałych  

 

 

 

 

metody spektro: Różnicowa- stosowana w przypadku dużych stężeo,  gdy pomiar na skali absorbancji ze względu na duże wartości jest 

niemożliwy. Wyznaczamy dośw molowy współczynnik absorbancji ustalając długośd fali i mierząc absorbancję roztworu o znanym st ężeniu. 

Aby  wykonad  pomiar  dużej  wartości  absorbancji  przygotowujemy  roztwór  wzorcowy  o  stężeniu  nieco  niższym  od  badanego,  ustawiamy 

transmitancję na 100% a następnię mierzymy transmitancję roztworu badanego.  Śladowa- roztwór o stęż większym niż stęż r badanego, 

nalewamy do kuwet woda i wzorcowy, wzorcowy T=0 woda =100%. Na tak poszerzonej skali mierzymy transmitancję próbki ogólna- dwa 

roztwory o stęż mniejszym i większym niż badany i nastawiamy na te roztwory skalę transmi tak aby r o steż niższym T=100% a o wyższym 

T=0% Metoda Joe-Jonesa-stosunków molowych, seria roztworów gdzie tyle samo moli metalu i linowo rosnąca ilośd  ligandu. Absorban w 

miarę wzrostu ilości ligandu powinna rosnąd liniowo aż do związania całej ilości metalu w kompleks, a nastepnie pozostawad bez zmian. 

Metoda  zmian  ciągłych  Ostromysleoskiego:  dozuje  się  takie  ilości  moli  by  ich  suma  była  zawsze  stała,  a  zmiany  ilości  każdego  z  nich 

liniowe. Pomiary powinny dad dwie proste przecinające się, w punkcie odpowiadającemu składowi kompleksu. Linia ciagła odpowiadałaby 

kompleksowi bardzo trwałemu Spektrofotometria – technika pomiarowa polegająca na ilościowym pomiarze transmisji lub odbicia światła 

przez próbkę Spektroskopia powstała wraz z rozwojem spektroskopowych technik analitycznych Obiektem spektroskopii mogą byd różne 

formy  promieniowania,  cząstki,  fale.  Ponadto,  z  powodu  różnych  metod  badawczych,  spektroskopię  dzieli  się  ze  względu  na  zakres 

parametrów fizycznych badanego zjawiska.