Byłam goszczona w ulu

Latem, gdy raz leżałam sobie na łące,
Wpatrzona w błękit, ciepłe słonce,
Uchem schwyciłam pszczół bzyczenie,
A w chwilę potem się wyjaśniło,
Że mają dla mnie zaproszenie.

Więc poszłam za nimi wprost do ula

A tam , czekało mnie zaskoczenie…

Bo wszędzie były złote sześciany,

A przy tym porządek – ach !!! – nie udawany…

Tutaj nie było żadnego przekupstwa,
Tutaj nie było żadnego oszustwa,
Tutaj nie było żadnego pijaństwa,
I najmniejszego choćby draństwa.
Królowa, zaś głupot nie klepała,
Tylko o pięknie – ze mną – rozmawiała,
A potem grzecznie zapytała: Czy tak jak ona,
- Ja – jestem z życia zadowolona…

A kiedy opuściłam ul,

Poczułam w sercu gorzki ból…

I tylko głową pokiwałam,

A potem sonie pomyślałam:

- Jakby to w Polsce dobrze było,
Gdyby na Wiejskiej sto pszczół rządziło,
Porządek byłby niepokalany,
A człek dla człeka – miód do rany.

A pewna książka - byłaby – napisana zrozumiale,

To znaczy – tylko - z polskich słów…

A nie jak teraz, że kto ją czyta,

Musi znać mowy obcych mów.

I. Iwańska

Warszawa 2015-06-28