ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Dz.U.03.169.1650

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 26 września 1997 r.

w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity)

Na podstawie art. 237

§ 1 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

Dział I

Przepisy wstępne

§ 1. 1. Rozporządzenie określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach

pracy, w szczególności dotyczące:

1) obiektów budowlanych, pomieszczeń pracy i terenu zakładów pracy;
2) procesów pracy;
3) pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych.

2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą środków transportu kolejowego, lotniczego, morskiego i wodnego

śródlądowego.

§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) "osłonie" - rozumie się przez to element lub zestaw elementów konstrukcyjnych służący do ochrony

człowieka przed niebezpiecznymi lub uciążliwymi wpływami pracujących części, mechanizmów i
układów roboczych maszyny lub innego urządzenia technicznego;

2) "pomieszczeniach higienicznosanitarnych" - rozumie się przez to szatnie, umywalnie, pomieszczenia z

natryskami, ustępy, palarnie, jadalnie, z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do ogrzewania się
pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej lub

ochronnej;

3) "pomieszczeniu pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie przeznaczone na pobyt pracowników, w

którym wykonywana jest praca. Nie uważa się za przeznaczone na pobyt pracowników pomieszczeń, w
których:

a. łączny czas przebywania tych samych pracowników w ciągu jednej zmiany roboczej jest krótszy niż

2 godziny, a wykonywane czynności mają charakter dorywczy bądź praca polega na krótkotrwałym

przebywaniu związanym z dozorem albo konserwacją urządzeń lub utrzymaniem czystości i
porządku,

b. mają miejsce procesy technologiczne niepozwalające na zapewnienie odpowiednich warunków

przebywania pracowników w celu ich obsługi, bez zastosowania środków ochrony indywidualnej i

zachowania specjalnego reżimu organizacji pracy,

c. jest prowadzona hodowla roślin lub zwierząt, niezależnie od czasu przebywania w nich

pracowników zajmujących się obsługą;

4) "pomieszczeniu stałej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas

przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby przekracza 4 godziny;

5) "pomieszczeniu czasowej pracy" - rozumie się przez to pomieszczenie pracy, w którym łączny czas

przebywania tego samego pracownika w ciągu jednej doby trwa od 2 do 4 godzin;

6) "przepisach techniczno-budowlanych" - rozumie się przez to przepisy ustawy - Prawo budowlane oraz

aktów wykonawczych do tej ustawy;

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

7) "ryzyku zawodowym" - rozumie się przez to prawdopodobieństwo wystąpienia niepożądanych zdarzeń

związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpienia u pracowników
niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagrożeń zawodowych występujących w środowisku

pracy lub sposobu wykonywania pracy;

a) "terenie zakładu pracy" - rozumie się przez to przestrzeń wraz z obiektami budowlanymi, będącą w
dyspozycji pracodawcy, w której pracodawca organizuje miejsca pracy;
b) "miejscu pracy" - rozumie się przez to miejsce wyznaczone przez pracodawcę, do którego pracownik

ma dostęp w związku z wykonywaniem pracy;

8) "stanowisku pracy" - rozumie się przez to przestrzeń pracy, wraz z wyposażeniem w środki i

przedmioty pracy, w której pracownik lub zespół pracowników wykonuje pracę;

9) "środkach ochrony indywidualnej" - rozumie się przez to wszelkie środki noszone lub trzymane przez

pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z

występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również
wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu. Do środków ochrony indywidualnej nie zalicza

się:

zwykłej odzieży roboczej i mundurów, które nie są specjalnie przeznaczone do zapewnienia

bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracownika,

środków ochrony indywidualnej używanych przez wojsko, Policję i inne służby utrzymania porządku
publicznego,

wyposażenia stosowanego przez służby pierwszej pomocy i ratownicze,

środków ochrony indywidualnej stosowanych na podstawie przepisów Prawa o ruchu drogowym,

wyposażenia sportowego,

środków służących do samoobrony lub do odstraszania,

przenośnych urządzeń do wykrywania oraz sygnalizowania zagrożeń i naruszania porządku
publicznego;

10) "środkach ochrony zbiorowej" - rozumie się przez to środki przeznaczone do jednoczesnej ochrony

grupy ludzi, w tym i pojedynczych osób, przed niebezpiecznymi i szkodliwymi czynnikami

występującymi pojedynczo lub łącznie w środowisku pracy, będące rozwiązaniami technicznymi
stosowanymi w pomieszczeniach pracy, maszynach i innych urządzeniach;

11) "środowisku pracy" - rozumie się przez to warunki środowiska materialnego (określonego czynnikami

fizycznymi, chemicznymi i biologicznymi), w którym odbywa się proces pracy;

12) "urządzeniach ochronnych" - rozumie się przez to osłony lub takie urządzenia, które spełniają jedną lub

więcej z niżej wymienionych funkcji:

zapobiegają dostępowi do stref niebezpiecznych,

powstrzymują ruchy elementów niebezpiecznych, zanim pracownik znajdzie się w strefie

niebezpiecznej,

nie pozwalają na włączenie ruchu elementów niebezpiecznych, jeśli pracownik znajduje się w strefie

niebezpiecznej,

zapobiegają naruszeniu normalnych warunków pracy maszyn i innych urządzeń technicznych,

nie pozwalają na uaktywnienie innych czynników niebezpiecznych lub szkodliwych;

13) "zagrożeniu" - rozumie się przez to stan środowiska pracy mogący spowodować wypadek lub chorobę;
14) "punkcie pierwszej pomocy" - rozumie się przez to - w zależności od wielkości zakładu pracy, rodzaju

prowadzonej działalności i związanych z nią zagrożeń - pomieszczenie lub wyodrębnione miejsce o

wystarczającej powierzchni, umożliwiającej wniesienie noszy, wyposażone w niezbędny sprzęt i inne

środki do udzielania pierwszej pomocy;

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

15) "znaku bezpieczeństwa" - rozumie się przez to znak utworzony przez kombinację kształtu

geometrycznego, barwy i symbolu graficznego lub obrazkowego (piktogramu) albo tekstu,
przekazujący określoną informację związaną z bezpieczeństwem lub jego zagrożeniem;

16) "sygnałach bezpieczeństwa" - rozumie się przez to sygnały świetlne i dźwiękowe, komunikaty słowne

lub sygnały ręczne, przekazujące informacje istotne dla zachowania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
pracowników;

17) "sygnale świetlnym" - rozumie się przez to sygnał emitowany przez urządzenie wykonane z

przezroczystych lub półprzezroczystych materiałów, podświetlonych od wewnątrz lub z tyłu, tak aby
dawało to efekt świecącej powierzchni;

18) "sygnale dźwiękowym" - rozumie się przez to sygnał akustyczny (dźwiękowy) emitowany przez

urządzenie przeznaczone do tego celu, bez użycia głosu ludzkiego i nieemitujące tego głosu,
wskazujący na zaistnienie oraz - w razie potrzeby - trwanie i zakończenie niebezpiecznej sytuacji;

19) "sygnale ręcznym" - rozumie się przez to ustalony ruch lub układ rąk i dłoni, służący do kierowania

osobami wykonującymi czynności mogące stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa pracowników;

20) "komunikacie słownym" - rozumie się przez to ustaloną, krótką i jednoznaczną, informację słowną

wypowiadaną przez człowieka lub emitowaną jako głos ludzki, nakazującą określone postępowanie w

celu zachowania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Dział II

Obiekty budowlane i teren zakładu pracy

§ 3. Budynki i inne obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia pracy, powinny być zbudowane i

utrzymywane zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach techniczno-budowlanych.

§ 4. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić na terenie zakładu pracy wykonane i oznakowane, zgodnie z

Polskimi Normami i właściwymi przepisami, drogi komunikacyjne i transportowe, zwane dalej "drogami", drogi dla

pieszych, zwane dalej "przejściami", i dojazdy pożarowe oraz utrzymywać je w stanie niestwarzającym zagrożeń dla
użytkowników. Drogi i przejścia oraz dojazdy pożarowe nie mogą prowadzić przez miejsca, w których występują

zagrożenia dla ich użytkowników.

2. Drogi i przejścia powinny posiadać wymiary odpowiednie do liczby potencjalnych użytkowników oraz

rodzajów i wielkości stosowanych urządzeń transportowych i przemieszczanych ładunków. Minimalne wymiary dróg i
przejść określają Polskie Normy.

3. Nawierzchnia dróg, placów manewrowych, postojowych i składowych, dojazdów pożarowych i przejść

powinna być równa i twarda lub utwardzona oraz posiadać nośność odpowiednią do obciążenia wynikającego ze

stosowanych środków transportowych oraz przemieszczanych i składowanych materiałów.

4. Drogi, przejścia oraz place manewrowe, postojowe i składowe powinny posiadać urządzenia lub inne

rozwiązania techniczne zapewniające odprowadzanie wód opadowych.

§ 5. 1. Na drogach transportowych i w magazynach nie powinny występować progi ani stopnie. W przypadku

zróżnicowania poziomów podłogi, różnice te powinny być wyrównane pochylniami o nachyleniu dostosowanym do

rodzaju używanego środka transportu, ale nie większym niż 8 %.

2. Pochylnie powinny umożliwiać bezpieczne poruszanie się pracowników i dogodny transport ładunków.
§ 6. 1. Miejsca w zakładzie pracy, w których występują zagrożenia dla pracowników, powinny być oznakowane

widocznymi barwami lub znakami bezpieczeństwa zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do
rozporządzenia i w Polskich Normach.

2. Jeżeli oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wystarczające dla zapewnienia bezpieczeństwa i

ochrony zdrowia pracownika, miejsca niebezpieczne powinny być wyłączone z użytkowania poprzez ich odpowiednie

wygrodzenie lub w inny sposób.

3. Otwory i zagłębienia powinny być zamknięte odpowiednimi pokrywami, a jeżeli jest to niemożliwe -

właściwie ogrodzone i oznakowane.

4. Miejsca niebezpieczne na przejściach zagrażające potknięciem się, upadkiem lub uderzeniem (np. stopnie)

powinny być pomalowane barwami bezpieczeństwa zgodnie z Polskimi Normami.

5. Na drogach - w miejscach, w których możliwe jest niespodziewane wtargnięcie pieszych, w szczególności

przed bramami, drzwiami i przejściami, należy ustawić barierki lub zastosować inne skuteczne środki ochronne.

§ 7. 1. Dróg, przejść i dojazdów pożarowych nie wolno zastawiać materiałami, środkami transportu, sprzętem

i innymi przedmiotami.

2. Na skrzyżowaniach dróg powinna być zapewniona dobra widoczność.
§ 8. W tunelach przeznaczonych do stałej komunikacji nie powinny znajdować się rurociągi służące do

transportu substancji chemicznych toksycznych lub żrących oraz substancji z innych względów niebezpiecznych.

Wymóg ten nie dotyczy przewodów służących do ogrzewania tunelu, jeżeli temperatura czynnika grzewczego nie
przekracza 95 °C.

§ 9. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić drogi ewakuacyjne ze wszystkich pomieszczeń obiektu

budowlanego, w których mogą przebywać pracownicy, umożliwiające szybkie wydostanie się pracowników na otwartą
przestrzeń. Drogi ewakuacyjne oraz dojścia do nich prowadzące nie mogą być zastawiane.

2. Wymagania dla dróg ewakuacyjnych i warunki ewakuacji określają przepisy techniczno-budowlane i

dotyczące ochrony przeciwpożarowej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

§ 10. 1. We wszystkich miejscach na terenie zakładu pracy, w których mogą przebywać pracownicy,

pracodawca jest obowiązany zapewnić oświetlenie elektryczne w porze nocnej lub jeżeli oświetlenie dzienne jest
niewystarczające. Wymagania dotyczące oświetlenia określają Polskie Normy.

2. Instalacje i urządzenia elektryczne powinny być tak wykonane i eksploatowane, aby nie narażały

pracowników na porażenie prądem elektrycznym, przepięcia atmosferyczne, szkodliwe oddziaływanie pól
elektromagnetycznych oraz nie stanowiły zagrożenia pożarowego, wybuchowego i nie powodowały innych szkodliwych
skutków.

§ 11. Zakład pracy powinien być wyposażony w urządzenia zapobiegające zanieczyszczeniu lub skażeniu, w

stopniu szkodliwym dla zdrowia ludzkiego - powietrza, gruntu oraz wód - substancjami chemicznymi, środkami

promieniotwórczymi albo biologicznie zakaźnymi, w związku z produkcją bądź inną działalnością zakładu pracy.

§ 12. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę obiektów budowlanych i urządzeń technicznych przed

gromadzeniem się ładunków i wyładowaniami elektryczności statycznej - stwarzającymi zagrożenia w środowisku

pracy.

§ 13. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostateczną ilość wody zdatnej do picia oraz do celów

higienicznosanitarnych, gospodarczych i przeciwpożarowych.

2. Ilość wody do celów higienicznych przypadająca dziennie na każdego pracownika jednocześnie

zatrudnionego nie może być mniejsza niż:

1) 120 l - przy pracach w kontakcie z substancjami szkodliwymi, trującymi lub zakaźnymi albo

powodującymi silne zabrudzenie pyłami, w tym 90 l w przypadku korzystania z natrysków;

2) 90 l - przy pracach brudzących, wykonywanych w wysokiej temperaturze lub wymagających

zapewnienia należytej higieny procesów technologicznych, w tym 60 l w przypadku korzystania z

natrysków;

3) 30 l - przy pracach niewymienionych w pkt 1 i 2.

3. Niezależnie od ilości wody, określonej w ust. 2, należy zapewnić wodę niezbędną do utrzymania czystości

pomieszczeń i terenu zakładu pracy w ilości co najmniej 1,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni podłogi,
wymagającej zmywania, oraz co najmniej 2,5 l na dobę na każdy metr kwadratowy powierzchni terenu poza

budynkami, wymagającej polewania (tereny zielone, utwardzone ulice, place itp.).

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Dział III

Pomieszczenia pracy

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 14. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia pracy w czystości i porządku oraz zapewnić ich

okresowe remonty i konserwacje w celu zachowania wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy.

§ 15. 1. Pomieszczenia pracy i ich wyposażenie powinny zapewniać pracownikom bezpieczne i higieniczne

warunki pracy. W szczególności w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie naturalne i sztuczne,
odpowiednią temperaturę, wymianę powietrza oraz zabezpieczenie przed wilgocią, niekorzystnymi warunkami

cieplnymi i nasłonecznieniem, drganiami oraz innymi czynnikami szkodliwymi dla zdrowia i uciążliwościami.

2. W pomieszczeniach pracy, w których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia (wysoka temperatura, hałas,

drgania, promieniowanie, gazy, pyły, pary itp.) powinny być zastosowane rozwiązania techniczne uniemożliwiające
przedostawanie się tych czynników do innych pomieszczeń pracy oraz do pomieszczeń higienicznosanitarnych.

3. Ściany i sufity pomieszczeń pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia pracowników

lub pyły niebezpieczne pod względem wybuchowym, powinny mieć pokrycie ochronne, zabezpieczające przed

adsorpcją i gromadzeniem się pyłu oraz powinny być przystosowane do łatwego czyszczenia lub zmywania.

4. Jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanych robót lub rodzaj stosowanych urządzeń może zachodzić

niebezpieczeństwo wybuchu, stropy, dachy i ściany pomieszczeń pracy powinny być wykonane zgodnie z wymaganiami

bezpieczeństwa dla tego rodzaju robót lub znajdujących się tam urządzeń oraz zgodnie z przepisami techniczno-
budowlanymi.

§ 16. 1. W pomieszczeniach oraz na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych podłogi powinny być

stabilne, równe, nieśliskie, niepylące i odporne na ścieranie oraz nacisk, a także łatwe do utrzymania w czystości.

2. W pomieszczeniach, w których mogą wystąpić mieszaniny wybuchowe palnych par, pyłów lub gazów z

powietrzem, powierzchnie podłóg powinny być wykonane z materiału niepowodującego iskrzenia mechanicznego lub

wyładowań elektrostatycznych.

3. Jeżeli podłoga jest wykonana z materiału będącego dobrym przewodnikiem ciepła lub jeżeli przy

wykonywaniu pracy występuje jej zamoczenie, w przejściach oraz w miejscach do stania i siedzenia powinny

znajdować się podesty izolujące od zimna lub wilgoci albo powinny być stosowane inne środki izolujące. Podesty
powinny być stabilne, wytrzymałe na obciążenie użytkowe, zabezpieczające przed poślizgiem i potknięciem oraz łatwe
do utrzymania w czystości.

§ 17. W pomieszczeniach magazynowych i na drogach znajdujących się w obiektach budowlanych powinny być

umieszczone informacje o dopuszczalnym obciążeniu stropów.

§ 18. 1. Pomieszczenia stałej pracy nie powinny być lokalizowane poniżej poziomu otaczającego terenu, z

wyjątkiem pomieszczeń, o których mowa w ust. 2, oraz jeżeli wymaga tego rodzaj produkcji (w chłodniach,
rozlewniach win itp.).

2. Poniżej poziomu otaczającego terenu mogą znajdować się pomieszczenia pracy w garażu, kotłowni i

warsztatach podręcznych, pomieszczenia handlowe, usługowe i gastronomiczne w ulicznych przejściach podziemnych,

w podziemnych stacjach komunikacyjnych i tunelach, w domach handlowych i hotelach oraz w obiektach zabytkowych,
pod warunkiem zachowania wymagań przepisów techniczno-budowlanych i po uzyskaniu zgody właściwego

państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, wydanej w porozumieniu z okręgowym inspektorem pracy.

3. Na warunkach określonych w ust. 2 i w przypadku zapewnienia oświetlenia dziennego, pomieszczenia stałej

pracy mogą znajdować się w suterenach lub piwnicach.

§ 19. 1. Powierzchnia i wysokość pomieszczeń pracy powinny zapewniać spełnienie wymagań bezpieczeństwa i

higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania

pracowników w tych pomieszczeniach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać

co najmniej 13 m

wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m

wolnej powierzchni podłogi (niezajętej przez

urządzenia techniczne, sprzęt itp.).

§ 20. 1. Wysokość pomieszczenia stałej pracy nie może być mniejsza niż:

1) 3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia;
2) 3,3 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników

szkodliwych dla zdrowia.

2. Wysokość pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, może być obniżona w przypadku zastosowania

klimatyzacji - pod warunkiem uzyskania zgody państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego.

3. Wysokość określona w ust. 1 pkt 1 może być zmniejszona do:

1) 2,5 m w świetle:

a. jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na każdego z nich

przypada co najmniej po 15 m

wolnej objętości pomieszczenia lub

b. w pomieszczeniu usługowym lub produkcyjnym drobnej wytwórczości mieszczącym się w

budynku mieszkalnym, jeżeli przy wykonywanych pracach nie występują pyły lub substancje
szkodliwe dla zdrowia, hałas nie przekracza dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w

budynkach mieszkalnych, określonych w Polskich Normach, a na jednego pracownika
przypada co najmniej 15 m

wolnej objętości pomieszczenia;

2) 2,2 m w świetle - w dyżurce, portierni, kantorze, kiosku ulicznym, dworcowym i innym oraz w

pomieszczeniu usytuowanym na antresoli otwartej do większego pomieszczenia.

4. Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż:

1) 2,2 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia;
2) 2,5 m w świetle - jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników

szkodliwych dla zdrowia.

5. W pomieszczeniu o stropie pochyłym wymagania określone w ust. 1, 3 i 4 stosuje się do średniej wysokości

pomieszczenia, przy czym w najniższym miejscu wysokość pomieszczenia nie może być mniejsza w świetle niż 1,9 m

(licząc od poziomu podłogi do najniżej położonej części konstrukcyjnej sufitu).

§ 21. 1. Do pomieszczeń i stanowisk pracy położonych na różnych poziomach powinny prowadzić bezpieczne

dojścia stałymi schodami lub pochylniami.

2. Nawierzchnie schodów, pomostów i pochylni nie powinny być śliskie, a w miejscach, w których może

występować zaleganie pyłów - powinny być ażurowe.

3. Zamocowane na stałe drabiny lub klamry mogą być stosowane jako dojścia dodatkowe oprócz schodów, a

zamiast schodów - tylko w wyjątkowych przypadkach uzasadnionych względami użytkowymi lub gdy nie ma

technicznych możliwości ich zastosowania.

4. Wymagania, jakie powinny spełniać schody i pochylnie, określają przepisy techniczno-budowlane.
§ 22. 1. Wymiary otworów drzwiowych w każdym pomieszczeniu powinny być odpowiednie do liczby

pracowników z nich korzystających oraz do rodzaju i wielkości używanych urządzeń transportowych i przemieszczanych

ładunków. Wymiary otworów drzwiowych określa Polska Norma.

2. Sposób otwierania drzwi z pomieszczeń pracy i z pomieszczeń higienicznosanitarnych powinien odpowiadać

wymaganiom przepisów techniczno-budowlanych i dotyczących ochrony przeciwpożarowej.

3. Drzwi rozsuwane muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich wypadnięciu z prowadnic.
4. Drzwi i bramy otwierające się do góry muszą być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich

przypadkowemu opadaniu.

5. Wrota bram powinny być wyposażone w urządzenia zapobiegające ich przypadkowemu zamknięciu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

6. Wahadłowe drzwi i bramy muszą być przezroczyste lub posiadać przezroczyste panele.
7. Drzwi i bramy przezroczyste powinny być wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub ze szkła

hartowanego oraz odpowiednio oznakowane w widocznym miejscu.

8. Pomiędzy pomieszczeniami nie należy wykonywać progów, chyba że warunki techniczne wymagają ich

zastosowania. W takich przypadkach należy je oznaczyć w sposób widoczny.

9. Drzwi i bramy otwierane i zamykane mechanicznie powinny tak funkcjonować, aby nie stwarzały zagrożenia

urazem. Drzwi takie powinny mieć zamontowane łatwo rozpoznawalne i łatwo dostępne z obu stron urządzenie do ich
zatrzymywania, a także powinny być przystosowane do ręcznego otwierania.

§ 23. Pomieszczenia pracy, w których przebywają pracownicy, nie mogą być zamykane w sposób

uniemożliwiający wyjście z pomieszczenia. Jeżeli istnieją względy wymagające zamykania pomieszczeń w czasie pracy

przed osobami nieupoważnionymi, należy stosować przy drzwiach zamki uniemożliwiające wejście z zewnątrz, a
jednocześnie umożliwiające wyjście z pomieszczenia bez użycia klucza. W takiej sytuacji należy przewidzieć możliwość

powiadamiania pracowników znajdujących się w takich pomieszczeniach o niebezpieczeństwie grożącym z zewnątrz.

§ 24. 1. Szyby w oknach oraz inne przedmioty i powierzchnie szklane, znajdujące się w pomieszczeniach pracy,

narażone na uszkodzenia w związku z rodzajem prowadzonych prac, powinny być od strony, po której mogą
znajdować się ludzie, osłonięte siatką zabezpieczającą przed odłamkami szkła.

2. Przezroczyste ściany działowe, znajdujące się w pomieszczeniach pracy, w pobliżu takich pomieszczeń lub

wzdłuż przejść - muszą być jednoznacznie oznakowane oraz wykonane z materiału odpornego na rozbicie lub tak
osłonięte, aby niemożliwe było zetknięcie się pracownika ze ścianą lub jego zranienie w razie rozbicia tej ściany.

Rozdział 2

Oświetlenie

§ 25. W pomieszczeniach stałej pracy należy zapewnić oświetlenie dzienne, chyba że jest to niemożliwe lub

niewskazane ze względu na technologię produkcji, a na stosowanie oświetlenia wyłącznie elektrycznego pracodawca
uzyskał zgodę właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego wydaną w porozumieniu z okręgowym

inspektorem pracy.

§ 26. 1. Oświetlenie dzienne na poszczególnych stanowiskach pracy powinno być dostosowane do rodzaju

wykonywanych prac i wymaganej dokładności oraz powinno spełniać wymagania określone w Polskiej Normie.

2. Niezależnie od oświetlenia dziennego w pomieszczeniach pracy należy zapewnić oświetlenie elektryczne o

parametrach zgodnych z Polskimi Normami.

§ 27. 1. Stosunek wartości średnich natężenia oświetlenia w pomieszczeniach sąsiadujących ze sobą, przez

które odbywa się komunikacja wewnętrzna, nie powinien być większy niż 5 do 1.

2. Przy wyjściu z pomieszczeń, w których ze względów technologicznych praca jest wykonywana w ciemności

(np. ciemnie optyczne), powinny być zapewnione warunki umożliwiające stopniową adaptację wzroku.

§ 28. W pomieszczeniach i miejscach pracy, w których w razie awarii oświetlenia mogą wystąpić zagrożenia dla

życia lub zdrowia pracowników, należy zapewnić oświetlenie awaryjne o odpowiednim natężeniu, zgodnie z Polską
Normą.

§ 28a. Instalacje oświetleniowe w pomieszczeniach, w których znajdują się miejsca pracy, oraz w korytarzach

powinny być dobrane i wykonane tak, aby nie narażały pracownika na wypadek powodowany rodzajem

zainstalowanego oświetlenia.

§ 29. 1. Okna, świetliki i naświetla w pomieszczeniach pracy o dużej wilgotności powietrza powinny być

wykonane w sposób zapobiegający skraplaniu się w nich pary wodnej. W przypadku szczególnie dużego zaparowania

pomieszczenia i możliwości spadania kropel wody na stanowisko pracy należy zainstalować rynienki lub inne urządzenia

odprowadzające wodę z okien, świetlików i naświetli.

2. Szyby w oknach i świetlikach powinny być czyste oraz przepuszczać dostateczną ilość światła. Do mycia

okien i świetlików powinien być zapewniony dogodny i bezpieczny dostęp.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

3. Okna i świetliki powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia eliminujące nadmierne operowanie

promieni słonecznych padających na stanowiska pracy.

4. Okna i świetliki, przeznaczone do wietrzenia pomieszczeń, należy wyposażyć w urządzenia pozwalające na

otwieranie ich w sposób łatwy i bezpieczny z poziomu podłogi oraz ustawienie części otwieranych w pożądanym
położeniu.

Rozdział 3

Ogrzewanie i wentylacja

§ 30. W pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy

(metod pracy i wysiłku fizycznego niezbędnego do jej wykonania) nie niższą niż 14 °C (287 K), chyba że względy
technologiczne na to nie pozwalają. W pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w

pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18 °C (291 K).

§ 31. Pomieszczenia i stanowiska pracy powinny być zabezpieczone przed niekontrolowaną emisją ciepła w

drodze promieniowania, przewodzenia i konwekcji oraz przed napływem chłodnego powietrza z zewnątrz.

§ 32. 1. W pomieszczeniach pracy powinna być zapewniona wymiana powietrza wynikająca z potrzeb

użytkowych i funkcji tych pomieszczeń, bilansu ciepła i wilgotności oraz zanieczyszczeń stałych i gazowych.

2. W pomieszczeniach pracy, w których wydzielają się substancje szkodliwe dla zdrowia, powinna być

zapewniona taka wymiana powietrza, aby nie były przekraczane wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń tych
substancji.

3. Wymagania dotyczące parametrów powietrza w pomieszczeniach pracy określają odrębne przepisy i Polskie

Normy.

§ 33. W pomieszczeniach pracy, w których następuje wydzielanie się ciepła przez promieniowanie w ilości

przekraczającej na stanowiskach pracy

kJ x godz.

2.500 -----------
m

należy stosować nawiewną wentylację miejscową. Parametry nawiewanego powietrza powinny spełniać

wymagania dla mikroklimatu gorącego, określone w przepisach w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i

natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

§ 34. Urządzenia lub ich części, z których mogą wydzielać się szkodliwe gazy, pary lub pyły, powinny być

zhermetyzowane. W razie niemożliwości zhermetyzowania, urządzenia te powinny być wyposażone w miejscowe

wyciągi.

§ 35. 1. Powietrze doprowadzane do pomieszczeń pracy z zewnątrz przy zastosowaniu klimatyzacji lub

wentylacji mechanicznej powinno być oczyszczone z pyłów i substancji szkodliwych dla zdrowia.

2. Klimatyzacja lub wentylacja nie może powodować przeciągów, wyziębienia lub przegrzewania pomieszczeń

pracy. Nie dotyczy to wentylacji awaryjnej.

3. Strumień powietrza pochodzący z urządzeń wentylacji nawiewnej nie powinien być skierowany bezpośrednio

na stanowisko pracy.

§ 36. 1. Maksymalna temperatura nawiewanego powietrza nie powinna przekraczać 70 °C (343 K) przy

nawiewie powietrza na wysokości nie mniejszej niż 3,5 m od poziomu podłogi stanowiska pracy i 45 °C (318 K) - w
pozostałych przypadkach.

2. W pomieszczeniach pracy, w których występują łatwo palne lub niebezpieczne pod względem wybuchowym

pyły, gazy lub pary, maksymalna temperatura nawiewanego powietrza powinna być zgodna z przepisami w sprawie
ochrony przeciwpożarowej.

§ 37. 1. W przypadku zastosowania systemu klimatyzacji lub wentylacji mechanicznej należy zapewnić:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

1) odpowiednią konserwację urządzeń i instalacji klimatyzacyjnych i wentylacyjnych w celu

niedopuszczenia do awarii;

2) stosowanie środków mających na celu ograniczenie natężenia i rozprzestrzeniania się hałasu i drgań

powodowanych pracą urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych.

2. Jeżeli w związku z wydzielaniem się w procesie pracy substancji szkodliwych dla zdrowia awaria wentylacji

może zagrażać zdrowiu pracowników, należy zastosować system kontrolny sygnalizujący stan zagrożenia.

§ 38. 1. Przy stosowaniu w pomieszczeniach pracy wentylacji mechanicznej z recyrkulacją powietrza ilość

powietrza świeżego nie powinna być mniejsza niż 10% ogólnej ilości wymienianego powietrza.

2. W powietrzu wprowadzanym do pomieszczeń pracy przy stosowaniu recyrkulacji zanieczyszczenie

czynnikami szkodliwymi dla zdrowia nie powinno przekraczać poziomu, przy którym suma stosunków stężeń

poszczególnych substancji do odpowiadających im wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń przekracza 0,3.

3. Recyrkulacja powietrza nie powinna być stosowana w pomieszczeniach pracy, w których występuje

narażenie na mikroorganizmy chorobotwórcze lub znajdują się substancje trujące, cuchnące albo możliwe jest nagłe
zwiększenie stężenia szkodliwych substancji, a także w przestrzeniach zagrożonych wybuchem.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Dział IV

Procesy pracy

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 39. 1. Pracodawca jest obowiązany oceniać i dokumentować ryzyko zawodowe, występujące przy

określonych pracach, oraz stosować niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające ryzyko. W szczególności

pracodawca jest obowiązany:

1) zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed

zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i uciążliwości - z

uwzględnieniem możliwości psychofizycznych pracowników;

2) zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez stosowanie technologii,

urządzeń, materiałów i substancji niepowodujących takich zagrożeń.

2. Jeżeli ze względu na rodzaj procesu pracy likwidacja zagrożeń nie jest możliwa, należy stosować

odpowiednie rozwiązania organizacyjne i techniczne, w tym odpowiednie środki ochrony zbiorowej, ograniczające
wpływ tych zagrożeń na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników.

3. W sytuacji gdy ograniczenie zagrożeń w wyniku zastosowania rozwiązań organizacyjnych i technicznych nie

jest wystarczające, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom środki ochrony indywidualnej, odpowiednie do
rodzaju i poziomu zagrożeń.

4. Pracodawca powinien zapewnić pracownikom informacje o istniejących zagrożeniach, przed którymi chronić

ich będą środki ochrony indywidualnej oraz informacje o tych środkach i zasadach ich stosowania. Szczegółowe zasady

stosowania środków ochrony indywidualnej określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

5. Przy pracach stwarzających niebezpieczeństwo, gdy wymaga tego sytuacja, do kierowania ludźmi

wykonującymi te prace powinny być stosowane sygnały bezpieczeństwa - ręczne lub komunikaty słowne, zgodnie z
wymaganiami określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

§ 40. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić systematyczne kontrole stanu bezpieczeństwa i higieny pracy

ze szczególnym uwzględnieniem organizacji procesów pracy, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń
technicznych oraz ustalić sposoby rejestracji nieprawidłowości i metody ich usuwania.

2. W razie stwierdzenia bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników, osoba kierująca

pracownikami jest obowiązana do niezwłocznego wstrzymania prac i podjęcia działań w celu usunięcia tego zagrożenia.

§ 41. 1. Pracodawca jest obowiązany udostępnić pracownikom, do stałego korzystania, aktualne instrukcje

bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące:

1) stosowanych w zakładzie procesów technologicznych oraz wykonywania prac związanych z

zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników;

2) obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych;
3) postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i niebezpiecznymi;
4) udzielania pierwszej pomocy.

2. Instrukcje, o których mowa w ust. 1, powinny w sposób zrozumiały dla pracowników wskazywać czynności,

które należy wykonać przed rozpoczęciem danej pracy, zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania pracy, czynności
do wykonania po jej zakończeniu oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających zagrożenia dla

życia lub zdrowia pracowników. Instrukcje dotyczące prac związanych ze stosowaniem niebezpiecznych substancji i
preparatów chemicznych powinny uwzględniać informacje zawarte w kartach charakterystyki tych substancji i

preparatów.

§ 42. Zmiany w procesie technologicznym, zmiany konstrukcyjne urządzeń technicznych oraz zmiany w

sposobie użytkowania pomieszczeń powinny być poprzedzone oceną pod względem bezpieczeństwa i higieny pracy, w
trybie ustalonym przez pracodawcę.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

§ 43. 1. Jeżeli w pomieszczeniu pracy, w którym zatrudniona jest tylko jedna osoba, mogą w sytuacji

awaryjnej wystąpić zagrożenia dla zdrowia lub życia pracowników, a w szczególności zagrożenia: pożarowe,
wybuchowe, porażenia prądem elektrycznym, wydzielania się trujących i szkodliwych gazów lub par - pracodawca

powinien wprowadzić obowiązek meldowania się tej osoby w ustalony sposób w oznaczonych porach.

2. Pracodawca powinien ustalić rodzaje pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, a także określić sposób

meldowania się oraz postępowania w razie braku meldunków.

§ 44. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej

pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien
zapewnić:

1) punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których wykonywane są prace powodujące

duże zagrożenia wypadkowe lub wydzielanie się par, gazów albo pyłów szkodliwych dla zdrowia -
wyposażone w umywalki z ciepłą i zimną wodą oraz w niezbędny sprzęt i inne środki do udzielania

pierwszej pomocy;

2) apteczki w poszczególnych wydziałach (oddziałach) zakładu pracy.

2. Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w

porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów

i nasilenia występujących zagrożeń.

3. Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana

wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy.

4. W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone

instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3.

5. Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z

Polską Normą, i łatwo dostępne.

Rozdział 2

Organizacja stanowisk pracy

§ 45. 1. Stanowiska pracy powinny być urządzone stosownie do rodzaju wykonywanych na nich czynności oraz

psychofizycznych właściwości pracowników, przy czym wymiary wolnej (niezajętej przez urządzenia) powierzchni

stanowiska pracy powinny zapewnić pracownikom swobodę ruchu wystarczającą do wykonywania pracy w sposób
bezpieczny, z uwzględnieniem wymagań ergonomii.

2. Stanowiska pracy, na których występuje ryzyko pożaru, wybuchu, upadku lub wyrzucenia przedmiotów albo

wydzielenia się substancji szkodliwych dla zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być zaopatrzone w urządzenia

ochronne zapewniające ochronę pracowników przed skutkami tego ryzyka.

3. Stanowiska pracy, na których wykonywane prace powodują występowanie czynników szkodliwych dla

zdrowia lub niebezpiecznych, powinny być tak usytuowane i zorganizowane, aby pracownicy zatrudnieni na innych
stanowiskach nie byli narażeni na te czynniki.

4. Stanowiska pracy znajdujące się na zewnątrz pomieszczeń powinny być tak usytuowane i zorganizowane,

aby pracownicy byli chronieni przed zagrożeniami związanymi w szczególności:

1) z warunkami atmosferycznymi, w tym opadami, niską lub wysoką temperaturą, silnym wiatrem i

spadającymi przedmiotami;

2) ze szkodliwym dla zdrowia hałasem, jak również szkodliwymi gazami, parami lub pyłami.

W razie niebezpieczeństwa powinno być możliwe szybkie opuszczenie stanowisk pracy przez pracowników lub,

w razie potrzeby, udzielenie im szybkiej pomocy.

§ 46. 1. Na stanowiskach pracy należy zapewnić wynikającą z technologii powierzchnię oraz odpowiednie

urządzenia pomocnicze przeznaczone na składowanie materiałów, wyrobów, przyrządów, narzędzi i odpadów.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Na stanowiskach pracy nie wolno przechowywać surowców, gotowych wyrobów, materiałów pomocniczych i

odpadów w ilościach większych od wynikających z potrzeb technologicznych, umożliwiających utrzymanie ciągłości
pracy na danej zmianie. Odpady produkcyjne powinny być sukcesywnie usuwane.

3. Szmaty, tampony, trociny itp. nasycone lub zanieczyszczone substancjami łatwo zapalnymi, utleniającymi się

lub szkodliwymi dla zdrowia albo wydzielające uciążliwe zapachy - należy przechowywać w zamkniętych naczyniach z
materiału niepalnego oraz co najmniej raz na dobę usuwać z pomieszczeń pracy i niszczyć w sposób określony w
instrukcji, o której mowa w § 41.

§ 47. 1. Do każdego stanowiska pracy powinno być zapewnione bezpieczne i wygodne dojście, przy czym jego

wysokość na całej długości nie powinna być mniejsza w świetle niż 2 m.

2. W przypadkach uzasadnionych względami konstrukcyjnymi maszyn i innych urządzeń technicznych

dopuszcza się zmniejszenie wysokości dojścia do 1,8 m przy jego odpowiednim zabezpieczeniu i oznakowaniu znakami
bezpieczeństwa zgodnymi z Polską Normą.

3. Przejścia między maszynami a innymi urządzeniami lub ścianami przeznaczone tylko do obsługi tych

urządzeń powinny mieć szerokość co najmniej 0,75 m; jeżeli w przejściach tych odbywa się ruch dwukierunkowy,

szerokość ich powinna wynosić co najmniej 1 m.

§ 48. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie stanowisk

pracy oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników, wynikających ze zmniejszonej sprawności.

§ 49. 1. Przy wykonywaniu pracy niewymagającej stale pozycji stojącej należy zapewnić pracownikom

możliwość siedzenia.

2. Przy wykonywaniu pracy wymagającej stale pozycji stojącej lub chodzenia należy zapewnić pracownikom

możliwość odpoczynku w pobliżu miejsca pracy w pozycji siedzącej.

3. Siedziska powinny spełniać wymagania Polskich Norm.
§ 50. 1. Stosowane w zakładach pracy drabiny przenośne powinny spełniać wymagania Polskich Norm.

2. Przy używaniu drabin przenośnych niedopuszczalne jest w szczególności:

1) stosowanie drabin uszkodzonych;
2) stosowanie drabiny jako drogi stałego transportu, a także do przenoszenia ciężarów o masie powyżej

10 kg;

3) używanie drabiny niezgodnie z przeznaczeniem;
4) używanie drabiny rozstawnej jako przystawnej;
5) ustawianie drabiny na niestabilnym podłożu;
6) opieranie drabiny przystawnej o śliskie płaszczyzny, o obiekty lekkie lub wywrotne albo o stosy

materiałów niezapewniające stabilności drabiny;

7) stawianie drabiny przed zamkniętymi drzwiami, jeżeli nie są one zamknięte na klucz od strony

ustawianej drabiny;

8) ustawianie drabin w bezpośrednim sąsiedztwie maszyn i innych urządzeń - w sposób stwarzający

zagrożenia dla pracowników używających drabiny;

9) wchodzenie i schodzenie z drabiny plecami do niej;
10) przenoszenie drabiny o długości powyżej 4 m przez jedną osobę.

3. Drabina przystawna powinna wystawać ponad powierzchnię, na którą prowadzi, co najmniej 0,75 m, a kąt

jej nachylenia powinien wynosić od 65° do 75°.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Rozdział 3

Obsługa i stosowanie maszyn, narzędzi i innych urządzeń technicznych

§ 51. 1. Maszyny i inne urządzenia techniczne, zwane dalej "maszynami", powinny spełniać wymagania

bezpieczeństwa i higieny pracy, określone w odrębnych przepisach, przez cały okres ich użytkowania.

2. Montaż, demontaż i eksploatacja maszyn, w tym ich obsługa, powinny odbywać się przy zachowaniu

wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii, uwzględniających instrukcje zawarte w dokumentacji

techniczno-ruchowej. Miejsce i sposób zainstalowania oraz użytkowania maszyn powinny uwzględniać minimalizację
ryzyka zawodowego, w szczególności poprzez:

1) zapewnienie dostatecznej przestrzeni pomiędzy ruchomymi częściami maszyn a ruchomymi lub stałymi

elementami otoczenia;

2) zapewnienie, aby wszystkie używane lub produkowane materiały bądź energia były w bezpieczny

sposób dostarczane i odprowadzane ze stanowiska pracy.

§ 52. 1. Każda maszyna powinna być wyposażona w element sterowniczy przeznaczony do jej całkowitego i

bezpiecznego zatrzymywania.

2. Gdy jest to konieczne w związku z zagrożeniami, jakie stwarza maszyna, i jej nominalnym czasem

zatrzymania się, maszyna powinna być wyposażona w urządzenie do zatrzymywania awaryjnego.

3. Elementy sterownicze maszyn mające wpływ na bezpieczeństwo muszą być widoczne i możliwe do

zidentyfikowania oraz oznakowane zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskich Normach.

4. Elementy sterownicze nie mogą stwarzać jakichkolwiek zagrożeń, w szczególności spowodowanych ich

niezamierzonym użyciem.

§ 53. Maszyny powinny być wyposażone w łatwo odróżniające się i odpowiednio oznakowane urządzenia do

odłączania od wszystkich źródeł energii. Włączenie zasilania energią nie może powodować zagrożenia dla obsługi.

§ 54. 1. W przypadku zespołowej obsługi maszyny lub gdy stwarza ona zagrożenie dla otoczenia, należy

zapewnić sygnalizację ostrzegawczą i alarmową - łatwo dostrzegalną i zrozumiałą.

2. Maszyny wielostanowiskowe powinny być wyposażone w urządzenia sygnalizacji dźwiękowej lub świetlnej

automatycznie wysyłające sygnały uprzedzające o uruchomieniu maszyny. Sygnały powinny być odbierane na
wszystkich stanowiskach pracy przy danej maszynie.

§ 55. 1. Elementy ruchome i inne części maszyn, które w razie zetknięcia się z nimi stwarzają zagrożenie,

powinny być do wysokości co najmniej 2,5 m od poziomu podłogi (podestu) stanowiska pracy osłonięte lub

zaopatrzone w inne skuteczne urządzenia ochronne, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnienie tych wymagań nie jest
możliwe ze względu na funkcję maszyny.

2. Pasy, łańcuchy, taśmy, koła zębate i inne elementy układów napędowych oraz części maszyn zagrażające

spadnięciem, znajdujące się nad stanowiskami pracy lub przejściami na wysokości ponad 2,5 m od poziomu podłogi,
powinny być osłonięte co najmniej od dołu trwałymi osłonami.

3. Osłony stosowane na maszynach powinny uniemożliwiać bezpośredni dostęp do strefy niebezpiecznej.

Osłony niepełne (wykonane z siatki, blachy perforowanej, prętów itp.) powinny znajdować się w takiej odległości od

elementów niebezpiecznych, aby przy danej wielkości i kształcie otworów nie było możliwe bezpośrednie dotknięcie
tych elementów. Odległości bezpieczeństwa określają Polskie Normy.

4. Maszyny powinny być oznakowane znakami i barwami bezpieczeństwa, zgodnie z wymaganiami określonymi

w załączniku nr 1 do rozporządzenia oraz w Polskich Normach.

§ 56. 1. Urządzenia ochronne stosowane przy maszynach powinny spełniać następujące ogólne wymagania:

1) zapewniać bezpieczeństwo zarówno pracownikowi zatrudnionemu bezpośrednio przy obsłudze

maszyny, jak i osobom znajdującym się w jej pobliżu;

2) działać niezawodnie, posiadać odpowiednią trwałość i wytrzymałość;

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

3) funkcjonować samoczynnie, niezależnie od woli i uwagi obsługującego, w przypadkach gdy jest to

celowe i możliwe;

4) nie mogą być łatwo usuwane lub odłączane bez pomocy narzędzi;
5) nie mogą utrudniać wykonywania operacji technologicznej ani ograniczać możliwości śledzenia jej

przebiegu oraz nie mogą powodować zagrożeń i dodatkowego obciążenia fizycznego lub psychicznego
pracowników.

2. Urządzenia ochronne przy maszynach szczególnie niebezpiecznych powinny być tak skonstruowane, aby:

1) zdjęcie, otwarcie lub wyłączenie urządzenia ochronnego powodowało natychmiastowe zatrzymanie

maszyny bądź jej niebezpiecznych elementów lub niemożliwe było zdjęcie albo otwarcie osłony
podczas ruchu osłanianych elementów;

2) ponowne założenie, zamknięcie lub włączenie urządzenia ochronnego nie uruchamiało automatycznie

maszyny.

3. Używanie maszyny bez wymaganego urządzenia ochronnego lub przy jego nieodpowiednim stosowaniu jest

niedopuszczalne.

4. Szczegółowe wymagania dla urządzeń ochronnych określają Polskie Normy.
§ 57. Maszyny i narzędzia oraz ich urządzenia ochronne powinny być utrzymywane w stanie sprawności

technicznej i czystości zapewniającej użytkowanie ich bez szkody dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników oraz
stosowane tylko w procesach i warunkach, do których są przeznaczone.

§ 58. 1. O dostrzeżonych wadach lub uszkodzeniach maszyny pracownik powinien niezwłocznie zawiadomić

przełożonego.

2. Maszyny, których uszkodzenie stwierdzono w czasie pracy, powinny być niezwłocznie zatrzymane i

wyłączone z zasilania energią. Wznowienie pracy maszyny bez usunięcia uszkodzenia jest niedopuszczalne.

3. Maszyny niesprawne, uszkodzone lub pozostające w naprawie powinny być wycofane z użytkowania oraz

wyraźnie oznakowane tablicami informacyjnymi i zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich uruchomienie.

§ 59. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno pozostawiać bez obsługi lub nadzoru, chyba że dokumentacja

techniczno-ruchowa stanowi inaczej.

2. Pracodawca jest obowiązany ustalić rodzaje maszyn, które wymagają stałej obsługi, a pozostawianie ich bez

niej może być przyczyną katastrofy, wybuchu lub pożaru, oraz ustalić szczegółowe warunki obsługi i nadzoru nad pracą
tych maszyn.

§ 60. 1. Maszyn będących w ruchu nie wolno naprawiać, czyścić i smarować, z wyjątkiem smarowania za

pomocą specjalnych urządzeń określonych w dokumentacji techniczno-ruchowej.

2. Pracownicy zatrudnieni przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie mogą pracować w odzieży z

luźnymi (zwisającymi) częściami, jak np. luźno zakończone rękawy, krawaty, szaliki, poły, oraz bez nakryć głowy
okrywających włosy.

§ 61. 1. Jeżeli obsługa, naprawa, remont lub konserwacja maszyn powoduje zagrożenia dla bezpieczeństwa

lub zdrowia pracowników - pracodawca powinien zapewnić, aby czynności te wykonywane były przez pracowników

upoważnionych i posiadających odpowiednie przygotowanie.

2. W czasie ruchu maszyny niedopuszczalne jest ręczne zakładanie i zrzucanie pasów pędnych, lin i taśm.

Czynności te mogą być wykonywane wyłącznie przy użyciu specjalnych urządzeń przeznaczonych do tego celu.

3. Pędnie powinny posiadać urządzenia do zawieszania pasów pędnych zapobiegające zetknięciu się zrzuconych

pasów, lin lub taśm z częściami pędni będącymi w ruchu.

4. Pasy pędne, liny i taśmy pędne mogą być napinane, naprawiane, łączone, skracane i smarowane po

unieruchomieniu napędu maszyny.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Rozdział 4

Transport wewnętrzny i magazynowanie

§ 62. 1. Pracodawca powinien zapewnić zastosowanie odpowiednich rozwiązań organizacyjnych i technicznych,

zwłaszcza w zakresie wyposażenia technicznego, w celu wyeliminowania potrzeby ręcznego przemieszczania ciężarów.

2. Jeśli nie ma możliwości uniknięcia ręcznego przemieszczania ciężarów, należy podjąć odpowiednie

przedsięwzięcia, w tym wyposażyć pracowników w niezbędne środki w celu zmniejszenia uciążliwości i zagrożeń

związanych z wykonywaniem tych czynności.

§ 63. 1. Ręczne przemieszczanie i przewożenie ciężarów o masie przekraczającej ustalone normy jest

niedopuszczalne.

2. Szczegółowe wymagania dotyczące ręcznego transportu określają przepisy w sprawie bezpieczeństwa i

higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych oraz przepisy o pracach wzbronionych kobietom i młodocianym.

§ 64. 1. Masa ładunków przemieszczanych przy użyciu środków transportowych nie powinna przekraczać

dopuszczalnej nośności lub udźwigu danego środka transportowego.

2. Masa i rozmieszczenie ładunku na środkach transportowych powinny zapewniać bezpieczne warunki

przewozu i przeładunku.

3. Ładunek powinien być zabezpieczony w szczególności przed upadkiem, przemieszczeniem i zsypywaniem się

ze środka transportu.

§ 64a. Stosowane do załadunku i rozładunku pomosty i rampy powinny być odpowiednie do wymiarów i masy

ładunków przeznaczonych do transportu. Na pomost i rampę powinno prowadzić co najmniej jedno wejście.

§ 65. Przy obsłudze urządzeń transportu zmechanizowanego mogą być zatrudniane tylko osoby o

kwalifikacjach właściwych do obsługi określonego urządzenia.

§ 66. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić opracowanie zasad ruchu na drogach wewnątrzzakładowych,

zgodnych z przepisami prawa o ruchu drogowym.

2. W zasadach ruchu, wymienionych w ust. 1, należy określić w szczególności maksymalne prędkości środków

transportu i komunikacji na drogach wewnątrzzakładowych oraz w pomieszczeniach zakładu pracy, uzależnione od

szerokości dróg, natężenia ruchu, widoczności itp.

3. Drogi powinny być oznakowane znakami drogowymi zgodnymi z przepisami prawa o ruchu drogowym.
§ 67. Wymagania dotyczące transportu przy użyciu dźwignic, przenośników, wózków jezdniowych z napędem

silnikowym oraz kolei wewnątrzzakładowych określają odrębne przepisy.

§ 68. 1. Materiały i inne przedmioty, zwane dalej "materiałami", powinny być magazynowane w

pomieszczeniach i miejscach do tego przeznaczonych. Pomieszczenia magazynowe powinny spełniać wymagania
bezpieczeństwa, stosownie do rodzaju i właściwości składowanych w nich materiałów.

2. Przy składowaniu materiałów należy:

1) określić dla każdego rodzaju składowanego materiału miejsce, sposób i dopuszczalną wysokość

składowania;

2) zapewnić, aby masa składowanego ładunku nie przekraczała dopuszczalnego obciążenia urządzeń

przeznaczonych do składowania (regałów, podestów itp.);

3) zapewnić, aby masa składowanego ładunku, łącznie z masą urządzeń przeznaczonych do jego

składowania i transportu, nie przekraczała dopuszczalnego obciążenia podłóg i stropów, na których
odbywa się składowanie;

4) wywiesić czytelne informacje o dopuszczalnym obciążeniu podłóg, stropów i urządzeń przeznaczonych

do składowania.

§ 69. 1. Regały powinny mieć odpowiednio wytrzymałą i stabilną konstrukcję oraz zabezpieczenia przed ich

przewróceniem się.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Szerokość odstępów między regałami powinna być odpowiednia do stosowanych środków transportowych

oraz powinna umożliwiać bezpieczne operowanie tymi środkami i ładunkami.

§ 70. 1. Sposób układania materiałów na regałach i ich zdejmowania nie może stwarzać zagrożeń dla

bezpieczeństwa pracowników.

2. Przedmioty łatwo tłukące się, niebezpieczne substancje i preparaty chemiczne oraz materiały o największej

masie powinny być składowane na najniższych półkach regałów.

§ 71. Przedmioty, których wymiary, kształt i masa decydują o ich indywidualnym sposobie składowania,

powinny być ustawiane lub układane stabilnie, z uwzględnieniem położenia ich środka ciężkości, tak aby zapobiec ich

wywróceniu się lub spadnięciu.

§ 72. 1. Przy składowaniu materiałów w stosach należy zapewnić:

1) stateczność stosów poprzez składowanie na wysokość uzależnioną od rodzaju materiałów (ich

wymiarów, masy, kształtu) oraz wytrzymałości opakowań;

2) wiązanie między warstwami;
3) układanie stosów tak, aby środek ciężkości przedmiotów składowanych pozostawał wewnątrz obrysu

stosów;

4) zachowanie odległości między stosami, umożliwiającej bezpieczne układanie i przemieszczanie

materiałów.

2. Rozładunek stosów powinien być prowadzony kolejno począwszy od najwyższych warstw. Niedopuszczalne

jest wyjmowanie materiałów ze środka stosów.

§ 73. Przy składowaniu materiałów na paletach lub w kontenerach stosuje się odpowiednio przepis § 69 ust. 2.
§ 74. 1. Przy składowaniu materiałów sypkich luzem należy zapewnić:

1) powierzchnię składową, która przy zachowaniu kąta zsypu naturalnego umożliwi zachowanie przejść

lub przejazdów wokół hałdy lub zwału;

2) wytrzymałość zapór odpowiednią do parcia składowanego materiału sypkiego;
3) w miarę potrzeby wynikającej z ochrony sąsiednich stref pracy oraz technicznych możliwości - szczelne

obudowanie miejsca przeładunku i urządzeń przeładunkowych oraz połączenie ich z urządzeniami

odciągającymi pył w miejscu jego powstawania;

4) bezpieczne metody pracy, szczególnie przy ręcznym pobieraniu i przenoszeniu materiałów.

2. Wchodzenie pracowników na zwały materiałów sypkich grożących zasypaniem dozwolone jest jedynie w

przypadkach wyjątkowej konieczności z zastosowaniem pomostów lub innych urządzeń zapewniających
bezpieczeństwo, a także przy zapewnieniu asekuracji przez drugiego pracownika oraz odpowiedniego nadzoru.

§ 75. 1. Przy składowaniu materiałów pylących luzem należy zapewnić szczelne ogrodzenie co najmniej do

wysokości 0,5 m ponad wysokość składowanego materiału.

2. Transport materiałów, o których mowa w ust. 1, może odbywać się wyłącznie specjalnymi środkami

transportu lub w zamkniętych pojemnikach (np. kontenerach).

§ 76. Przy składowaniu materiałów skłonnych do samozapalenia się należy je zabezpieczyć przed

samozapłonem, a w szczególności ograniczyć wysokość składowania, stosować kominy wentylacyjne oraz przesypywać
lub często przerzucać hałdy i zwały.

§ 77.

Niedopuszczalne jest składowanie materiałów bezpośrednio pod elektroenergetycznymi liniami

napowietrznymi lub w odległości mniejszej (licząc w poziomie od skrajnych przewodów) niż:

1) 2 m - od linii niskiego napięcia;
2) 5 m - od linii wysokiego napięcia do 15 kV;
3) 10 m - od linii wysokiego napięcia do 30 kV;
4) 15 m - od linii wysokiego napięcia powyżej 30 kV.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Rozdział 5

Ochrona przed hałasem

§ 78. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić ochronę pracowników przed zagrożeniami związanymi z

narażeniem na hałas, a w szczególności zapewnić stosowanie:

1) procesów technologicznych niepowodujących nadmiernego hałasu;
2) maszyn i innych urządzeń technicznych powodujących możliwie najmniejszy hałas, nieprzekraczający

dopuszczalnych wartości;

3) rozwiązań obniżających poziom hałasu w procesach pracy.

2. Dopuszczalne wartości hałasu w środowisku pracy określają właściwe przepisy i Polskie Normy.
§ 79. 1. Na stanowiskach pracy, na których mimo zastosowania możliwych rozwiązań technicznych i

organizacyjnych poziom hałasu przekracza dopuszczalne normy, pracodawca ma obowiązek zapewnić:

1) ustalenie przyczyn przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu oraz opracowanie i zastosowanie

programu działań technicznych i organizacyjnych, mających na celu najskuteczniejsze zmniejszenie
narażenia pracowników na hałas;

2) zaopatrzenie pracowników w indywidualne ochrony słuchu, dobrane do wielkości charakteryzujących

hałas i do cech indywidualnych pracowników oraz ich stosowanie;

3) ograniczenie czasu ekspozycji na hałas, w tym stosowanie przerw w pracy;
4) oznakowanie stref zagrożonych hałasem, a także, gdy jest to uzasadnione ze względu na stopień

zagrożenia oraz możliwe, ograniczenie dostępu do tych stref poprzez ich odgrodzenie.

2. W odniesieniu do stanowisk pracy, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić pracownikom informację na

temat:

- wyników pomiarów hałasu i zagrożenia dla zdrowia wynikającego z narażenia na hałas,

- działań podjętych w związku z przekroczeniem na określonych stanowiskach dopuszczalnych wartości

hałasu,

- właściwego doboru i sposobu używania indywidualnych ochron słuchu.

Rozdział 6

Prace szczególnie niebezpieczne

A. Przepisy ogólne

§ 80. 1. Przez prace szczególnie niebezpieczne rozumie się prace, o których mowa w niniejszym rozdziale, oraz

prace określone jako szczególnie niebezpieczne w innych przepisach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy lub w

instrukcjach eksploatacji urządzeń i instalacji, a także inne prace o zwiększonym zagrożeniu lub wykonywane w
utrudnionych warunkach, uznane przez pracodawcę jako szczególnie niebezpieczne.

2. Pracodawca jest obowiązany do ustalenia i aktualizowania wykazu prac szczególnie niebezpiecznych

występujących w zakładzie pracy.

§ 81. Pracodawca powinien określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy

wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, a zwłaszcza zapewnić:

1) bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób;
2) odpowiednie środki zabezpieczające;
3) instruktaż pracowników obejmujący w szczególności:

a. imienny podział pracy,
b. kolejność wykonywania zadań,
c. wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

B. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu

zakładu pracy lub jego części

§ 82. Roboty budowlane, rozbiórkowe, remontowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu

pracy lub jego części w miejscach przebywania pracowników zatrudnionych przy innych pracach lub działania maszyn i
innych urządzeń technicznych powinny być organizowane w sposób nienarażający pracowników na niebezpieczeństwa i
uciążliwości wynikające z prowadzonych robót, z jednoczesnym zastosowaniem szczególnych środków ostrożności.

§ 83. 1. Przed rozpoczęciem robót, o których mowa w § 82, pracodawca, u którego mają być prowadzone

roboty, i osoba kierująca robotami powinni ustalić w podpisanym protokole szczegółowe warunki bezpieczeństwa i
higieny pracy, z podziałem obowiązków w tym zakresie.

2. O prowadzonych robotach oraz o niezbędnych środkach bezpieczeństwa, jakie należy stosować w czasie

trwania prac, pracodawca powinien poinformować pracowników przebywających lub mogących przebywać na terenie
prowadzenia robót albo w jego sąsiedztwie.

3. Teren prowadzenia robót, o których mowa w § 82, powinien być wydzielony i wyraźnie oznakowany. W

miejscach niebezpiecznych należy umieścić znaki informujące o rodzaju zagrożenia oraz stosować inne środki

zabezpieczające przed skutkami zagrożeń (siatki, bariery itp.).

§ 84. 1. Spawanie wykonywane w ramach robót, o których mowa w § 82, powinno być prowadzone na

podstawie pisemnego pozwolenia wydanego w trybie ustalonym u danego pracodawcy.

2. Szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy spawaniu i cięciu metali regulują odrębne

przepisy.

C. Prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych niebezpiecznych

przestrzeniach zamkniętych

§ 85.

Przepisy niniejszej części dotyczą pracy w zbiornikach, kanałach, studniach, studzienkach

kanalizacyjnych, wnętrzach urządzeń technicznych i w innych zamkniętych przestrzeniach, do których wejście odbywa

się przez włazy lub otwory o niewielkich rozmiarach lub jest w inny sposób utrudnione, zwanych dalej "zbiornikami".

§ 86. 1. Podjęcie i prowadzenie pracy w zbiornikach może nastąpić jedynie na podstawie pisemnego

pozwolenia wydanego w trybie ustalonym przez pracodawcę.

2. Przy pracy w zbiornikach należy zapewnić stały nadzór. Osoba wydająca polecenie wykonania takiej pracy

powinna sprawdzić, czy przygotowania organizacyjne i techniczne zapewniają bezpieczeństwo pracownikom podczas
wykonywania pracy.

3. Pracownikowi znajdującemu się w zbiorniku należy zapewnić możliwość udzielenia natychmiastowej

pierwszej pomocy w razie nagłej potrzeby lub wypadku.

§ 87. 1. Prace w zbiorniku mogą być podjęte i prowadzone, z zastrzeżeniem ust. 2, po spełnieniu

następujących wymagań:

1) zbiornik należy opróżnić i wstępnie oczyścić przez przemycie, przedmuchanie parą lub gazem

obojętnym oraz przedmuchanie powietrzem; przedmuchiwanie zbiornika tlenem jest niedopuszczalne;

2) jeżeli praca w zbiorniku może być związana z zagrożeniem pożarowym, należy stosować niezbędne

środki ochrony przeciwpożarowej;

3) odłączyć dopływ do zbiornika materiałów, substancji i czynników z innych zbiorników, przewodów,

aparatury itp.;

4) znajdujące się we wnętrzu zbiornika grzejniki, urządzenia ruchome i inne mogące stworzyć zagrożenie

należy odłączyć od źródeł zasilania;

5) na czas trwania prac w zbiorniku należy wyłączyć z ruchu lub unieruchomić tory kolejowe, zwrotnice,

przenośniki, miejsca zsypu itp., znajdujące się nad zbiornikiem;

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

6) bezpośrednio przed przystąpieniem do pracy wewnątrz zbiornika powietrze w zbiorniku należy zbadać

na zawartość tlenu oraz gazów i par substancji toksycznych i palnych;

7) temperatura powietrza w zbiorniku nie powinna się różnić od temperatury otoczenia o więcej niż 5 °C

(5 K);

8) zapewnienie niezbędnych środków ochrony zbiorowej i indywidualnej.

2. Wymagania określone w ust. 1 pkt 1 nie dotyczą przygotowania kanału do wykonywania w nim pracy, a pkt

3 - kanału i studzienki kanalizacyjnej. Przed wykonywaniem prac w kanale lub studzience należy przewietrzyć dany
odcinek kanału, pozostawiając otwarte włazy, oraz wyłączyć ten odcinek kanalizacyjny, a jeżeli to nie jest możliwe -

maksymalnie ograniczyć spływ ścieków.

§ 88. Bezpośrednio przed przystąpieniem pracowników do pracy w zbiorniku osoba kierująca pracownikami

jest obowiązana poinformować ich o:

1) zakresie pracy, jaką mają wykonać;
2) rodzaju zagrożeń, jakie mogą wystąpić;
3) niezbędnych środkach ochrony zbiorowej i indywidualnej oraz o sposobie ich stosowania;
4) sposobie sygnalizacji między pracującymi wewnątrz zbiornika a asekurującymi ich na zewnątrz

zbiornika;

5) postępowaniu w razie wystąpienia zagrożenia.

§ 89. 1. Pracownik lub pracownicy wykonujący pracę wewnątrz zbiornika powinni być asekurowani co najmniej

przez jedną osobę znajdującą się na zewnątrz. Osoba asekurująca powinna być w stałym kontakcie z pracownikami

znajdującymi się wewnątrz zbiornika oraz mieć możliwość niezwłocznego powiadomienia innych osób mogących, w

razie potrzeby, niezwłocznie udzielić pomocy.

2. Pracownik wchodzący do wnętrza zbiornika powinien być wyposażony w odpowiednie środki ochrony

indywidualnej, a w szczególności:

1) szelki bezpieczeństwa z linką umocowaną do odpowiednio wytrzymałego elementu konstrukcji

zewnętrznej;

2) hełm ochronny i odzież ochronną;
3) sprzęt izolujący ochronny układu oddechowego.

3. Wyposażenie w środki ochrony indywidualnej osoby asekurującej powinno być takie, jak wyposażenie

pracowników wchodzących do wnętrza zbiornika.

4. Niestosowanie ochron układu oddechowego jest dopuszczalne wyłącznie w warunkach, gdy zawartość tlenu

w powietrzu zbiornika wynosi co najmniej 18 % oraz gdy w powietrzu tym nie występują substancje szkodliwe dla

zdrowia w stężeniu przekraczającym najwyższe dopuszczalne stężenia czynników szkodliwych dla zdrowia w
środowisku pracy ani nie istnieje niebezpieczeństwo ich wystąpienia podczas przebywania pracownika w zbiorniku.

5. Decyzję o niestosowaniu przez pracowników ochron układu oddechowego w związku ze spełnieniem

warunków, o których mowa w ust. 4, może podjąć jedynie osoba kierująca pracownikami.

§ 90. 1. W czasie przebywania pracowników wewnątrz zbiornika wszystkie włazy powinny być otwarte, a jeżeli

nie jest to wystarczające do utrzymania wymaganych parametrów powietrza w zbiorniku - należy w tym czasie

stosować stały nadmuch powietrza.

2. Wnętrze zbiornika powinno być oświetlone przy użyciu źródła światła elektrycznego o bezpiecznym napięciu.
3. Transport narzędzi, innych przedmiotów i materiałów wewnątrz zbiornika powinien odbywać się w sposób

niestwarzający zagrożeń i uciążliwości dla zatrudnionych tam pracowników.

4. Jeżeli istnieje możliwość powstania stężeń wybuchowych w zbiorniku, należy zastosować środki

zapobiegające wybuchowi.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

5. Jeżeli praca ma być wykonana wewnątrz zbiornika zawierającego materiały płynne lub sypkie, w którym

istnieje możliwość utonięcia lub zasypania pracownika - niezależnie od zabezpieczenia odpowiednimi środkami ochrony
indywidualnej - pracownik powinien być opuszczany do wnętrza na pomoście lub innym urządzeniu umożliwiającym

bezpieczne wykonanie pracy.

D. Prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych

§ 91. Materiałami niebezpiecznymi w rozumieniu rozporządzenia są w szczególności substancje i preparaty

chemiczne zaliczone do niebezpiecznych, zgodnie z przepisami w sprawie substancji chemicznych stwarzających

zagrożenia dla zdrowia lub życia.

§ 92. 1. Pracodawca jest obowiązany informować pracowników o właściwościach fizycznych, chemicznych i

biologicznych stosowanych w zakładzie pracy materiałów, półfabrykatów i wyrobów gotowych oraz o ryzyku dla
zdrowia i bezpieczeństwa pracowników związanym z ich stosowaniem, a także o sposobach bezpiecznego ich

stosowania oraz postępowania z nimi w sytuacjach awaryjnych.

2. Materiały o nieznanych właściwościach, do czasu ich zbadania, mogą być stosowane tylko w warunkach

laboratoryjnych, do celów badawczych i doświadczalnych, przy zastosowaniu wzmożonych środków ostrożności.

§ 93. 1. Materiały niebezpieczne należy przechowywać w miejscach i opakowaniach przeznaczonych do tego

celu i odpowiednio oznakowanych.

2. Pomieszczenia, aparatura, środki transportu, zbiorniki i opakowania, w których są stosowane,

przemieszczane lub przechowywane materiały niebezpieczne powinny być odpowiednie do właściwości tych

materiałów.

3. W czasie transportu, składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych należy stosować odpowiednie

środki ochrony zbiorowej i indywidualnej - chroniące pracowników przed szkodliwym lub niebezpiecznym działaniem
tych materiałów.

§ 94. 1. Zbiorniki, naczynia i inne opakowania służące do przechowywania materiałów niebezpiecznych

powinny być:

1) oznakowane w sposób określony w odrębnych przepisach;
2) wykonane z materiału niepowodującego niebezpiecznych reakcji chemicznych z ich zawartością i

nieulegającego uszkodzeniu w wyniku działania znajdującego się w nich materiału niebezpiecznego;

3) wytrzymałe i zabezpieczone przed uszkodzeniem z zewnątrz odpowiednio do warunków ich

stosowania;

4) odpowiednio szczelne i zabezpieczone przed wydostawaniem się z nich niebezpiecznej zawartości lub

dostaniem się do ich wnętrza innych substancji, które w kontakcie z ich zawartością mogą stworzyć
stan zagrożenia;

5) wypełnione w sposób zapewniający wolną przestrzeń odpowiednio do możliwości termicznego

rozszerzania się cieczy w warunkach przechowywania, transportu i stosowania.

2. Opróżnione pojemniki po materiałach niebezpiecznych przeznaczone do wielokrotnego użycia powinny

spełniać wymagania określone w ust. 1 pkt 1-4.

3. Przechowywanie materiałów niebezpiecznych w pojemnikach i opakowaniach służących do środków

spożywczych jest niedopuszczalne.

§ 95. 1. Przy przechowywaniu ciekłego materiału niebezpiecznego w stałych zbiornikach należy:

1) stosować odpowiednie zabezpieczenia przed rozlewaniem i rozprzestrzenianiem się zawartości zbiornika

w razie jego uszkodzenia, jak np. wanny, rynny, koryta, zbiorniki rezerwowe;

2) zapewnić urządzenie do bezpiecznego pomiaru ilości cieczy zawartej w zbiorniku;
3) uniemożliwić dostęp osób niepowołanych do miejsc, w których znajdują się zbiorniki.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Zbiorniki z ciekłymi materiałami niebezpiecznymi oraz cieczami gorącymi mogą być umieszczane nad

stanowiskami pracy lub przejściami wyłącznie w przypadkach wymuszonych przez proces technologiczny. W takich
przypadkach należy stosować urządzenia chroniące przed oblaniem pracowników znajdujących się pod tymi

zbiornikami.

3. Nad pomieszczeniami, w których znajdują się stałe zbiorniki z gazami sprężonymi, skroplonymi lub

rozpuszczonymi pod ciśnieniem nie mogą być organizowane stanowiska pracy.

§ 96. 1. Pakowanie, składowanie, załadunek i transport materiałów niebezpiecznych z innymi materiałami

stwarzającymi dodatkowe zagrożenie na skutek wzajemnego oddziaływania tych materiałów w przypadku uszkodzenia
opakowania jest niedopuszczalne.

2. W magazynach powinny być wywieszone instrukcje określające sposób składowania, pakowania, załadunku i

transportu materiałów niebezpiecznych; z treścią instrukcji należy zapoznać pracowników zatrudnionych przy tych
pracach.

§ 97. 1. Pomieszczenia przeznaczone do składowania lub stosowania materiałów niebezpiecznych pod

względem pożarowym lub wybuchowym oraz w których istnieje niebezpieczeństwo wydzielania się substancji trujących

albo tworzących z powietrzem mieszaniny wybuchowe, powinny być wyposażone w:

1) urządzenia zapewniające sygnalizację o zagrożeniach;
2) odpowiedni sprzęt i środki gaśnicze, środki neutralizujące, apteczki oraz odpowiednie środki ochrony

zbiorowej i indywidualnej, stosownie do występujących zagrożeń.

2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach wymienionych w ust. 1 powinni mieć zapewniony stały dostęp do

środków łączności na wypadek awarii, wybuchu lub pożaru.

3. Pracodawca jest obowiązany ustalić i podać do wiadomości pracowników warunki, jakie powinny być

spełnione przed wejściem pracowników do pomieszczeń, o których mowa w ust. 1.

§ 98. W pomieszczeniach, w których w wyniku awarii mogą wydzielać się substancje toksyczne lub palne, w

ilościach mogących stworzyć zagrożenie wybuchem, pracodawca powinien zapewnić awaryjną wentylację wyciągową

uruchamianą od wewnątrz i z zewnątrz pomieszczeń - zapewniającą wymianę powietrza dostosowaną do
przeznaczenia pomieszczeń zgodnie z właściwymi przepisami i Polskimi Normami.

§ 99. 1. Sposób składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinien zapewniać:

1) zachowanie temperatur, wilgotności i ochronę przed nasłonecznieniem stosownie do rodzaju

materiałów niebezpiecznych i ich właściwości;

2) przestrzeganie ograniczeń dotyczących wspólnego składowania i stosowania materiałów;
3) ograniczenie ilości jednocześnie składowanych materiałów do ilości dopuszczalnej dla danego materiału

i danego pomieszczenia;

4) przestrzeganie zasad rotacji z zachowaniem dopuszczalnego czasu składowania poszczególnych

materiałów;

5) zachowanie dodatkowych wymagań specyficznych dla składowania materiałów i ich stosowania;

6) rozmieszczenie materiałów w sposób umożliwiający prowadzenie kontroli składowania i składowanych

materiałów.

2. Szczegółowe warunki składowania i stosowania materiałów niebezpiecznych powinny być określone w

instrukcjach ustalających co najmniej wymagania wymienione w ust. 1 oraz zasady postępowania w sytuacjach
awaryjnych.

§ 100. 1. Przeładunek materiałów niebezpiecznych powinien odbywać się w miejscu do tego przystosowanym,

przy wykorzystaniu odpowiednich do tego celu urządzeń oraz środków ochrony zbiorowej i indywidualnej chroniących

przed zagrożeniami i skutkami zagrożeń, szczególnie pochodzących od elektryczności statycznej oraz występujących
przy przelewaniu cieczy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. W miejscu przeładunku materiałów niebezpiecznych nie mogą przebywać osoby niezatrudnione przy tych

pracach.

§ 101. 1. Jeżeli procesy pracy powodują występowanie czynników rakotwórczych, biologicznych o działaniu

zakaźnym i innych stwarzających niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia pracowników - pracodawca powinien podjąć
przedsięwzięcia w kierunku zastąpienia tych procesów innymi, w których czynniki te nie występują.

2. Jeżeli przedsięwzięcia, o których mowa w ust. 1, nie są technicznie możliwe, pracodawca jest obowiązany w

szczególności:

1) ograniczyć do minimum liczbę pracowników narażonych na czynniki, o których mowa w ust. 1;
2) ograniczyć do minimum występowanie tych czynników w środowisku pracy;
3) zapewnić stosowanie środków ochrony zbiorowej, a gdy narażenie nie może być zlikwidowane w inny

sposób - środków ochrony indywidualnej;

4) zapewnić stosowanie przez pracowników wymagań higieny, a w szczególności niedopuszczanie do

spożywania posiłków, picia i palenia tytoniu w miejscach pracy;

5) określić w instrukcjach, o których mowa w § 41, odpowiednie zasady postępowania w razie powstania

nieprzewidzianych sytuacji powodujących poważne zagrożenia dla pracowników;

6) zapewnić oznaczenie miejsc stwarzających ryzyko dla zdrowia pracowników związane z

występowaniem czynników rakotwórczych, poprzez umieszczenie w miejscach narażenia pracowników
na te czynniki odpowiednich napisów i znaków ostrzegawczych;

7) zapewnić pomieszczenia, instalacje i urządzenia przystosowane do regularnego i skutecznego

czyszczenia.

3. Wykaz substancji, czynników i procesów technologicznych o działaniu rakotwórczym i prawdopodobnym

działaniu rakotwórczym, sposób ich rejestracji oraz warunki sprawowania nadzoru nad stanem zdrowia pracowników

zawodowo narażonych na działanie substancji i czynników rakotwórczych określone są w odrębnych przepisach.

§ 102. 1. Pracodawca jest obowiązany poinformować pracowników o możliwości powstania nieprzewidzianych

sytuacji, podczas których mogłyby wystąpić poważne zagrożenia dla zdrowia lub życia, związane z występowaniem

czynników, o których mowa w § 101 ust. 1.

2. W razie powstania zagrożeń, o których mowa w ust. 1, do czasu usunięcia tych zagrożeń należy:

1) dopuścić do pracy w warunkach zagrożeń jedynie pracowników niezbędnych do usunięcia awarii,

zapewniając im odpowiednie do tych prac środki ochrony indywidualnej oraz ograniczając do minimum

czas przebywania w tych warunkach;

2) pracownikom niezatrudnionym przy pracach, o których mowa w pkt 1, zakazać wstępu do zagrożonych

miejsc.

§ 103. 1. Jeżeli podczas procesów pracy występuje niebezpieczeństwo oblania pracowników środkami żrącymi

lub zapalenia odzieży na pracowniku - nie dalej niż 20 m w linii poziomej od stanowisk, na których wykonywane są te
procesy, powinny być zainstalowane natryski ratunkowe (prysznice bezpieczeństwa) do obmycia całego ciała oraz
oddzielne natryski (prysznice) do przemywania oczu.

2. Natryski, o których mowa w ust. 1, powinny, w razie potrzeby, umożliwiać ich natychmiastowe uruchomienie

samoczynne lub w inny sposób - z uwzględnieniem ograniczonej sprawności osób z nich korzystających. Natryski

powinny być zasilane wodą nieogrzewaną i działać niezawodnie bez względu na warunki atmosferyczne.

3. Przy wyjściu z pomieszczenia, w którym odbywa się praca przy użyciu materiałów zakaźnych lub toksycznych

powinna znajdować się co najmniej jedna umywalka z doprowadzoną do niej ciepłą wodą - na każdych dwudziestu

pracowników jednocześnie zatrudnionych, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych.

§ 104. Szczegółowe warunki przechowywania, transportu i stosowania materiałów niebezpiecznych określają

odrębne przepisy.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

E. Prace na wysokości

§ 105. 1. Pracą na wysokości w rozumieniu rozporządzenia jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej

się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

2. Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje,

jeżeli powierzchnia ta:

1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z

oknami oszklonymi;

2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z

wysokości.

§ 106. 1. Na powierzchniach wzniesionych na wysokość powyżej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi, na

których w związku z wykonywaną pracą mogą przebywać pracownicy, lub służących jako przejścia, powinny być
zainstalowane balustrady składające się z poręczy ochronnych umieszczonych na wysokości co najmniej 1,1 m i

krawężników o wysokości co najmniej 0,15 m. Pomiędzy poręczą i krawężnikiem powinna być umieszczona w połowie
wysokości poprzeczka lub przestrzeń ta powinna być wypełniona w sposób uniemożliwiający wypadnięcie osób.

2. Jeżeli ze względu na rodzaj i warunki wykonywania prac na wysokości zastosowanie balustrad, o których

mowa w ust. 1, jest niemożliwe, należy stosować inne skuteczne środki ochrony pracowników przed upadkiem z
wysokości, odpowiednie do rodzaju i warunków wykonywania pracy.

3. Wymagania określone w ust. 1 nie dotyczą ramp przeładunkowych.
§ 107. Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób niezmuszający pracownika do

wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoi.

§ 108. Przy pracach na: drabinach, klamrach, rusztowaniach i innych podwyższeniach nieprzeznaczonych na

pobyt ludzi, na wysokości do 2 m nad poziomem podłogi lub ziemi niewymagających od pracownika wychylania się

poza obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem z
wysokości, należy zapewnić, aby:

1) drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia były stabilne i zabezpieczone przed

nieprzewidywaną zmianą położenia oraz posiadały odpowiednią wytrzymałość na przewidywane

obciążenie;

2) pomost roboczy spełniał następujące wymagania:

a) powierzchnia pomostu powinna być wystarczająca dla pracowników, narzędzi i niezbędnych

materiałów,

b) podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do elementów konstrukcyjnych

pomostu,

c) w widocznym miejscu pomostu powinny być umieszczone czytelne informacje o wielkości

dopuszczalnego obciążenia.

§ 109. 1. Przy pracach wykonywanych na rusztowaniach na wysokości powyżej 2 m od otaczającego poziomu

podłogi lub terenu zewnętrznego oraz na podestach ruchomych wiszących należy w szczególności:

1) zapewnić bezpieczeństwo przy komunikacji pionowej i dojścia do stanowiska pracy;
2) zapewnić stabilność rusztowań i odpowiednią ich wytrzymałość na przewidywane obciążenia;
3) przed rozpoczęciem użytkowania rusztowania należy dokonać odbioru technicznego w trybie

określonym w odrębnych przepisach.

2. Rusztowania i podesty ruchome wiszące powinny spełniać wymagania określone odpowiednio w odrębnych

przepisach oraz w Polskich Normach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

§ 110. 1. Przy pracach na: słupach, masztach, konstrukcjach wieżowych, kominach, konstrukcjach

budowlanych bez stropów, a także przy ustawianiu lub rozbiórce rusztowań oraz przy pracach na drabinach i klamrach
na wysokości powyżej 2 m nad poziomem terenu zewnętrznego lub podłogi należy w szczególności:

1) przed rozpoczęciem prac sprawdzić stan techniczny konstrukcji lub urządzeń, na których mają być

wykonywane prace, w tych ich stabilność, wytrzymałość na przewidywane obciążenie oraz
zabezpieczenie przed nieprzewidywaną zmianą położenia, a także stan techniczny stałych elementów
konstrukcji lub urządzeń mających służyć do mocowania linek bezpieczeństwa;

2) zapewnić stosowanie przez pracowników, odpowiedniego do rodzaju wykonywanych prac, sprzętu

chroniącego przed upadkiem z wysokości jak: szelki bezpieczeństwa z linką bezpieczeństwa

przymocowaną do stałych elementów konstrukcji, szelki bezpieczeństwa z pasem biodrowym (do prac
w podparciu - na słupach, masztach itp.);

3) zapewnić stosowanie przez pracowników hełmów ochronnych przeznaczonych do prac na wysokości.

2. Wymagania określone w ust. 1 dotyczą również prac wykonywanych na galeriach, pomostach, podestach i

innych podwyższeniach, o których mowa w § 108, jeżeli rodzaj pracy wymaga od pracownika wychylenia się poza

balustradę lub obrys urządzenia, na którym stoi, albo przyjmowania innej wymuszonej pozycji ciała grożącej upadkiem
z wysokości.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Dział V

Pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne oraz zaopatrzenie pracowników w napoje i

środki higieny osobistej

§ 111. 1. Pracodawca

jest

obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i urządzenia

higienicznosanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników,
stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana.

2. Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
§ 112. Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje,

a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne
napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i

potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w
warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

§ 113. 1. Miejsca czerpania wody zdatnej do picia powinny znajdować się nie dalej niż 75 m od stanowisk

pracy.

2. Zbiorniki, przewody i miejsca czerpania wody powinny być zabezpieczone przed zanieczyszczeniem lub

zakażeniem. Czerpanie wody ze zbiorników powinno odbywać się wyłącznie z zaworów czerpalnych.

3. Miejsca czerpania wody nienadającej się do picia powinny być oznakowane zgodnie z Polską Normą.

§ 114. 1. Pracodawca zatrudniający pracowników przy pracach wykonywanych w pomieszczeniach, w których

temperatura spowodowana procesami technologicznymi jest stale wyższa niż 30 °C (303 K), jest obowiązany zapewnić
klimatyzowane pomieszczenie do wypoczynku, wyposażone w stoły oraz krzesła z oparciem spełniające wymagania

ergonomii. Liczba miejsc siedzących powinna być nie mniejsza niż jedno miejsce na pięciu pracowników korzystających

z pomieszczenia, zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. Odległość od najdalszego stanowiska pracy do
pomieszczenia klimatyzowanego nie powinna przekraczać 75 m.

2. Pracownikom zatrudnionym w warunkach, o których mowa w ust. 1, należy stworzyć możliwość obmycia

ciała, szczególnie w ciepłej porze roku - poprzez umieszczenie w pobliżu pomieszczeń pracy natrysków ręcznych na
giętkich przewodach, z doprowadzeniem ciepłej wody.

3. Jako pomieszczenia do wypoczynku mogą być wykorzystane jadalnie, o ile spełniają wymagania określone w

ust. 1.

§ 115. Pracodawca jest obowiązany zapewnić dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej, których

ilość i rodzaje powinny być dostosowane do rodzaju i stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Dział VI

Przepisy przejściowe i końcowe

§ 116. Przepisy § 27 ust. 2 rozporządzenia oraz § 14 ust. 2 i 3, § 23 ust. 4 i § 28 załącznika do rozporządzenia

nie dotyczą zakładów pracy powstałych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, natomiast przepisy § 55 ust. 1 i 2

rozporządzenia nie dotyczą maszyn, w które wyposażone zostały stanowiska pracy przed wejściem w życie
rozporządzenia.

§ 117. Traci moc:

1) rozporządzenie Ministrów: Pracy i Opieki Społecznej, Zdrowia, Przemysłu, Odbudowy, Administracji

Publicznej oraz Ziem Odzyskanych z dnia 6 listopada 1946 r. o ogólnych przepisach dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 62, poz. 344, z 1947 r. Nr 45, poz. 240 i z 1959 r. Nr 53,

poz. 316);

2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 sierpnia 1959 r. w sprawie ogólnych warunków higieniczno-

sanitarnych w nowo budowanych lub przebudowywanych zakładach przemysłowych (Dz. U. Nr 53, poz.
316, z 1963 r. Nr 18, poz. 97 i z 1976 r. Nr 13, poz. 77).

§ 118. 1. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Przepisy § 103 i § 114 ust. 1 rozporządzenia oraz § 3 ust. 1, § 34 ust. 2 i § 38 załącznika do rozporządzenia

wchodzą w życie po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

ZAŁĄCZNIK Nr 1

SZCZEGÓŁOWE ZASADY STOSOWANIA ZNAKÓW I SYGNAŁÓW BEZPIECZEŃSTWA

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. 1. Pracodawca powinien zapewnić stosowanie znaków lub sygnałów bezpieczeństwa wszędzie tam, gdzie

nie można zlikwidować zagrożenia środkami ochrony zbiorowej lub innymi środkami stosowanymi w organizacji pracy.

2. W zależności od rodzaju stosowanego transportu - w zakładzie pracy powinny być stosowane znaki i sygnały

używane w transporcie drogowym, kolejowym, śródlądowym, morskim i powietrznym.

§ 2. Pracodawca powinien zapewnić pracownikom instrukcje dotyczące stosowanych w zakładzie pracy znaków

i sygnałów bezpieczeństwa, obejmujące w szczególności znaczenie znaków i sygnałów oraz zasady zachowania się
pracowników, których mogą one dotyczyć.

§ 3. Znaki i sygnały bezpieczeństwa powinny być stosowane do przekazywania informacji określonych w

niniejszym załączniku oraz powinny spełniać wymagania w nim zawarte. Wymagania dotyczące znaków

bezpieczeństwa nieuregulowane w załączniku, w tym wzory tych znaków, są określone w Polskich Normach.

§ 4. 1. Znaki zakazu, ostrzegawcze, nakazu, ewakuacyjne i informacyjne powinny być stosowane jako znaki

stałe.

2. Miejsca, w których istnieje ryzyko upadku lub kolizji z przeszkodami, powinny być na stałe oznaczone barwą

bezpieczeństwa lub znakiem bezpieczeństwa.

3. Drogi powinny być na stałe oznaczone barwą bezpieczeństwa.
§ 5. 1. Sygnały świetlne, sygnały dźwiękowe i komunikaty słowne powinny być stosowane, gdy wymaga tego

sytuacja, w celu zasygnalizowania niebezpieczeństwa i wezwania ludzi do podjęcia określonych działań albo do

ewakuacji.

2. Łącznie mogą być stosowane:

1) sygnały świetlne i sygnały dźwiękowe;
2) sygnały świetlne i komunikaty słowne;
3) sygnały ręczne i komunikaty słowne.

§ 6. 1. Stosowane znaki i sygnały powinny być odpowiednio czytelne, widoczne i słyszalne. Ich czytelność,

widoczność i słyszalność nie może być zmniejszana przede wszystkim przez:

1) jednoczesne stosowanie znaków lub sygnałów tego samego rodzaju. W szczególności należy unikać:

a. umieszczania zbyt wielu znaków lub sygnałów blisko siebie,
b. jednoczesnego stosowania dwóch sygnałów świetlnych, które łatwo mogą być pomylone,
c. stosowania sygnału świetlnego blisko innego źródła światła,
d. używania jednocześnie dwóch sygnałów dźwiękowych,
e. stosowania sygnałów dźwiękowych przy zbyt dużym natężeniu hałasu tła (otoczenia);

2) zastosowanie nieodpowiedniego wzoru znaku;
3) niewystarczającą liczbę znaków lub sygnałów oraz ich nieodpowiednie umiejscowienie;
4) niewystarczającą dbałość o stan techniczny lub prawidłowe funkcjonowanie urządzeń sygnalizacyjnych.

2. Znaki bezpieczeństwa i urządzenia sygnalizacyjne powinny być sprawdzane, czyszczone i konserwowane w

regularnych odstępach czasu oraz, w zależności od potrzeb, naprawiane i wymieniane, tak aby zapewnić spełnianie

przez nie funkcji informacyjnej i sygnalizacyjnej.

3. Liczba i umiejscowienie znaków bezpieczeństwa i urządzeń sygnalizacyjnych powinny być uzależnione od

wielkości terenu, na którym są stosowane, oraz od rodzajów i poziomu występujących zagrożeń.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

§ 7. Jeśli zdolność słyszenia lub widzenia pracowników jest ograniczona, w szczególności w związku ze

stosowaniem środków ochrony indywidualnej, znaki i sygnały bezpieczeństwa powinny być dostosowane do możliwości

percepcyjnych pracowników.

§ 8. 1. Znaki i sygnały bezpieczeństwa, wymagające zasilania energią elektryczną, w razie przerwy w dopływie

tej energii powinny mieć zapewnione zasilanie awaryjne, chyba że przerwa ta spowoduje ustanie zagrożenia.

2. Przed zastosowaniem sygnałów świetlnych lub sygnałów dźwiękowych należy upewnić się, że działają

poprawnie i niezawodnie.

3. Zadziałanie sygnału świetlnego lub sygnału dźwiękowego powinno nastąpić w czasie, kiedy jest to niezbędne

z uwagi na bezpieczeństwo pracowników; działanie tego sygnału powinno trwać do czasu ustania zagrożenia.

Rozdział 2

Wymagania dotyczące stosowania znaków bezpieczeństwa

§ 9. 1. Znaki bezpieczeństwa powinny być umieszczone odpowiednio do linii wzroku - w miejscu lub w

najbliższym otoczeniu określonego zagrożenia, a w przypadku ogólnego zagrożenia - przy wejściu na teren, na którym

występuje zagrożenie.

2. Miejsce, w którym znajdują się znaki bezpieczeństwa, powinno być dobrze oświetlone, łatwo dostępne i

widoczne. W przypadku gdy znaki znajdują się w miejscu o niedostatecznym poziomie oświetlenia dziennego, miejsce
to powinno być oświetlone światłem elektrycznym albo powinny być zastosowane znaki wykonane z materiału

posiadającego zdolność emisji światła po usunięciu źródła wzbudzającego lub pokryte takim materiałem.

§ 10. Znak bezpieczeństwa powinien być usunięty, gdy przestanie istnieć zagrożenie, którego on dotyczy.
§ 11. Wymagania dotyczące stosowania znaków ewakuacyjnych i znaków dotyczących ochrony

przeciwpożarowej określają odrębne przepisy i Polskie Normy.

Rozdział 3

Wymagania dotyczące oznaczania przeszkód, niebezpiecznych miejsc i dróg

§ 12. 1. Miejsca w zakładzie pracy, do których pracownicy mają dostęp podczas pracy, a w których istnieje

ryzyko kolizji z przeszkodami, upadku lub spadania przedmiotów, powinny być oznakowane skośnymi pasami - na
przemian żółtymi i czarnymi lub czerwonymi i białymi.

2. Wymiary oznaczenia, o którym mowa w ust. 1, powinny być odpowiednie do rozmiaru przeszkody lub

niebezpiecznego miejsca.

3. Żółte i czarne lub białe i czerwone pasy powinny być narysowane pod kątem około 45° i powinny mieć

zbliżone wymiary.

§ 13. 1. Drogi w budynkach powinny być wyraźnie wyznaczone za pomocą ciągłych pasów o dobrze widocznej

barwie (z uwzględnieniem barwy podłoża) - najlepiej żółtej lub białej.

2. Rozmieszczenie pasów wyznaczających drogi powinno uwzględniać niezbędną (bezpieczną) odległość między

pojazdami i jakąkolwiek przeszkodą mogącą znajdować się w pobliżu oraz między pieszymi i pojazdami.

3. Przepis ust. 1 dotyczy również stałych dróg na zewnątrz budynków, o ile drogi te nie są otoczone

odpowiednimi barierami lub chodnikami.

Rozdział 4

Wymagania dotyczące sygnałów świetlnych

§ 14. 1. Światło emitowane przez urządzenie sygnalizacyjne powinno kontrastować odpowiednio z otoczeniem

i warunkami jego stosowania; nie może ono być zbyt silne, aby nie powodowało olśnienia, ani zbyt słabe, aby nie
powodowało złej widoczności sygnału.

2. Powierzchnia świecąca może być tylko w jednym kolorze lub zawierać symbol obrazkowy (piktogram) na

określonym tle - zgodnie z wymaganiami określonymi w Polskich Normach.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

§ 15. 1. Jeżeli urządzenie może wysyłać sygnał świetlny ciągły i przerywany (migający) - sygnał przerywany

powinien być używany do informowania o większym niebezpieczeństwie lub o pilniejszej potrzebie interwencji albo
podjęcia określonej akcji, niż to wskazuje sygnał ciągły. Czas trwania każdego błysku i częstotliwość błysków w sygnale

przerywanym powinny być tak dobrane, aby zapewnić dobrą percepcję informacji i uniknąć pomylenia z różnymi

sygnałami świetlnymi przerywanymi lub z sygnałem ciągłym.

2. Jeżeli sygnał świetlny przerywany jest używany zamiast lub razem z sygnałem dźwiękowym, kod tego

sygnału powinien być taki sam.

3. Urządzenie do wysyłania sygnałów świetlnych, używane w przypadku poważnego niebezpieczeństwa,

powinno zapewniać ciągłość wysyłania sygnałów, w szczególności poprzez zainstalowanie dodatkowego źródła światła

lub systematyczne kontrole urządzenia.

Rozdział 5

Wymagania dotyczące sygnałów dźwiękowych

§ 16. 1. Sygnał dźwiękowy powinien:

1) być dobrze słyszalny - o poziomie dźwięku odpowiednio wyższym niż poziom hałasu tła (otoczenia), a

jednocześnie nie może być nadmiernie głośny lub przykry;

2) być łatwo rozpoznawalny, zwłaszcza gdy chodzi o czas trwania impulsów oraz przerw między

impulsami i grupą impulsów;

3) łatwo odróżniać się od innych sygnałów dźwiękowych oraz hałasu tła (otoczenia).

2. Jeżeli urządzenie może wysyłać sygnał dźwiękowy o zmiennej i stałej częstotliwości - sygnał o zmiennej

częstotliwości powinien być używany do informowania o większym niebezpieczeństwie lub o pilniejszej potrzebie

interwencji albo podjęcia określonej akcji, niż to wskazuje sygnał o stałej częstotliwości.

§ 17. Dźwiękowy sygnał wzywający do ewakuacji powinien być ciągły.
§ 18. Wymagania dotyczące projektowania sygnałów dźwiękowych określone są w Polskich Normach.

Rozdział 6

Wymagania dotyczące stosowania komunikatów słownych

§ 19. 1. Komunikat słowny wysyłany przez nadawcę lub urządzenie emitujące do jednego lub wielu odbiorców

powinien mieć formę krótkich tekstów, zwrotów, słów pojedynczych lub grup słów.

2. Komunikaty słowne powinny być możliwie jak najkrótsze, najprostsze i najbardziej przejrzyste -

przystosowane do zdolności werbalnej nadawcy i zdolności słyszenia odbiorcy lub odbiorców.

3. Komunikat słowny może być przekazywany bezpośrednio (wypowiadany przez człowieka) lub pośrednio

(emitowany za pomocą odpowiedniego urządzenia).

§ 20. 1. Osoby, będące nadawcami i odbiorcami komunikatu powinny dobrze znać język, w którym jest

sformułowany, aby mogły go poprawnie wymówić oraz zrozumieć i w efekcie przyjąć odpowiednie zachowanie zgodne
z wymaganiami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.

2. Jeżeli komunikat słowny jest używany zamiast lub razem z sygnałami ręcznymi, a nie stosuje się specjalnych

kodów, należy użyć takich słów jak:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

- start

- oznaczające rozpoczęcie kierowania,

- zatrzymać

- oznaczające przerwę lub zakończenie jakiegoś ruchu,

- koniec

- oznaczające zatrzymanie działania,

- szybko

- oznaczające konieczność przyspieszenia ruchu

ze względów bezpieczeństwa,

- wolno

- oznaczające konieczność powolnego wykonywania ruchu,

- do góry

- w znaczeniu "podnieść ładunek do góry",

- do dołu

- w znaczeniu "opuścić ładunek w dół",

- do przodu

- oznaczające kierunek ruchu,

- do dołu

który jednocześnie powinien

- w prawo

być skoordynowany z odpowiednimi

- w lewo

sygnałami ręcznymi,

- stop

- oznaczające konieczność zatrzymania w nagłym przypadku.

Rozdział 7

Wymagania dotyczące stosowania sygnałów ręcznych

§ 21. 1. Sygnał ręczny powinien być precyzyjny, prosty, łatwy do wykonania i do zrozumienia, a także

odróżniać się od innych sygnałów.

2. Jeśli podczas sygnału ręcznego konieczne jest używanie obu rąk naraz - ich użycie powinno odbywać się w

sposób symetryczny i dotyczyć tylko jednego sygnału.

§ 22. Osoba przekazująca sygnały ręczne - sygnalista lub hakowy - zwana dalej "sygnalistą", wykonuje za

pomocą rąk lub dłoni określone w poniższej tabeli gesty, przekazując w ten sposób instrukcje dotyczące określonych
manewrów osobie odbierającej sygnał, zwanej dalej "operatorem".

Znaczenie sygnału

Opis sygnału

Ilustracja

A. Sygnały ogólne

START
Uwaga!
Początek kierowania

Obie ręce wyciągnięte poziomo, dłonie zwrócone

wewnętrzną stroną do przodu

ZATRZYMAĆ
Przerwa -
koniec ruchu

Prawa ręka skierowana do góry, z wewnętrzną stroną
dłoni skierowaną do przodu

KONIEC
Zatrzymanie działania

Obie ręce połączone na wysokości klatki piersiowej

RUCH SZYBKI

Zakodowane gesty sterujące ruchem, przedstawione w
tabeli, wykonywane są w szybkim tempie

RUCH POWOLNY

Zakodowane gesty sterujące ruchem, przedstawione w
tabeli, wykonywane są bardzo powoli

B. Ruchy pionowe

PODNIEŚĆ DO GÓRY

Prawa ręka skierowana do góry z dłonią skierowaną

wewnętrzną stroną do przodu - wykonuje wolno ruch
okrężny

OPUŚCIĆ DO DOŁU

Prawa ręka skierowana do dołu z dłonią skierowaną

wewnętrzną stroną do przodu - wykonuje wolno ruch
okrężny

ODLEGŁOŚĆ PIONOWA

Dłonie pokazują odpowiednią odległość

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Znaczenie sygnału

Opis sygnału

Ilustracja

C. Ruchy poziome

RUCH DO PRZODU

Obie ręce zgięte, dłonie skierowane wewnętrzną stroną

do góry, przedramiona wykonują powolne ruchy w
kierunku ciała

RUCH DO TYŁU Obie

ręce zgięte, dłonie skierowane wewnętrzną stroną

na zewnątrz, przedramiona wykonują powolne ruchy
od siebie

RUCH W PRAWO OD
SYGNALISTY

Prawa ręka wyciągnięta poziomo z dłonią zwróconą

wewnętrzną stroną do dołu, wykonuje małe powolne
ruchy w prawo

RUCH W LEWO OD
SYGNALISTY

Lewa ręka wyciągnięta poziomo z dłonią zwróconą

wewnętrzną stroną do dołu, wykonuje małe powolne
ruchy w lewo

ODLEGŁOŚĆ POZIOMA

Dłonie pokazują odpowiednią odległość

D. Niebezpieczeństwo

STOP
Zatrzymanie w nagłym
przypadku

Obie ręce wyciągnięte do góry, dłonie zwrócone

wewnętrzną stroną do przodu

Uwaga: Wszystkie zakodowane gesty, przedstawione w tabeli, nie wykluczają użycia, zwłaszcza w pewnych

sektorach działalności, innych dodatkowych gestów, stosowanych na podstawie przepisów szczegółowych.

§ 23. 1. Sygnalista kieruje manewrami w taki sposób, aby ich wykonywanie zapewniało bezpieczeństwo

pracownikom znajdującym się w pobliżu.

2. Sygnalista powinien mieć możliwość kontrolowania wszystkich manewrów - bez ryzyka narażenia na

zagrożenia związane z wykonywaniem tych manewrów. Jeżeli wymóg ten nie może być w pełni spełniony przez
jednego sygnalistę - pracodawca powinien zatrudnić jednego lub kilku dodatkowych sygnalistów.

3. Jeżeli operator nie może wykonać otrzymanych od sygnalisty poleceń z zachowaniem wymagań

bezpieczeństwa - powinien wstrzymać wykonywanie rozpoczętego manewru i zażądać nowych instrukcji.

§ 24. Sygnalista powinien być wyposażony w jeden lub więcej elementów rozpoznawczych, takich jak kurtka,

kamizelka, kask, opaska. Elementy rozpoznawcze powinny mieć jaskrawe, najlepiej jednakowe kolory, takie jak

pomarańczowy, żółty lub czerwony, używane wyłącznie przez sygnalistę.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

ZAŁĄCZNIK Nr 2

SZCZEGÓŁOWE ZASADY STOSOWANIA ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ

§ 1. Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w sytuacjach, kiedy nie można uniknąć zagrożeń

lub nie można ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków ochrony zbiorowej lub odpowiedniej organizacji pracy.

§ 2. Dostarczane pracownikom do stosowania środki ochrony indywidualnej powinny:

1) być odpowiednie do istniejącego zagrożenia i nie powodować same z siebie zwiększonego zagrożenia;
2) uwzględniać warunki istniejące w danym miejscu pracy;
3) uwzględniać wymagania ergonomii oraz stan zdrowia pracownika;
4) być odpowiednio dopasowane do użytkownika - po wykonaniu niezbędnych regulacji.

§ 3. W przypadku występowania więcej niż jednego zagrożenia i konieczności jednoczesnego stosowania kilku

środków ochrony indywidualnej - środki te powinny dać się dopasować względem siebie bez zmniejszenia ich
właściwości ochronnych.

§ 4. W zależności od stopnia zagrożenia, częstości narażenia na zagrożenie, cech stanowiska pracy każdego

pracownika i skuteczności działania środków ochrony indywidualnej - pracodawca powinien określić warunki

stosowania środków ochrony indywidualnej, a w szczególności czas i przypadki, w których powinny być używane.

§ 5. Środki ochrony indywidualnej powinny być przeznaczone do osobistego użytku. W wyjątkowych

przypadkach środek ochrony indywidualnej może być używany przez więcej niż jedną osobę, o ile zastosowano
działania wykluczające niepożądany wpływ takiego użytkowania na zdrowie lub higienę użytkowników.

§ 6. 1. Środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem, z

wyłączeniem szczególnych i wyjątkowych sytuacji - zgodnie z instrukcją przekazaną przez pracodawcę. W razie
potrzeby - w celu zapewnienia właściwego używania środków ochrony indywidualnej - pracodawca powinien

zorganizować pokazy używania tych środków.

2. Instrukcja, o której mowa w ust. 1, powinna być zrozumiała dla pracowników oraz powinna określać sposoby

używania środków ochrony indywidualnej, ich kontroli i konserwacji.

§ 7. 1. Przed nabyciem środków ochrony indywidualnej pracodawca powinien ocenić, czy środki, które

zamierza zastosować, spełniają wymagania określone w § 2 i 3. Ocena taka powinna obejmować:

1) analizę i ocenę zagrożeń, których nie można uniknąć innymi metodami;
2) określenie cech, jakie muszą posiadać środki ochrony indywidualnej, aby skutecznie chroniły przed

zagrożeniami, o których mowa w pkt 1, uwzględniając wszelkie ryzyko, jakie mogą stwarzać te środki
same z siebie;

3) porównanie cech dostępnych na rynku środków ochrony indywidualnej z cechami, o których mowa w

pkt 2.

2. Ocena, o której mowa w ust. 1, powinna być ponawiana w sytuacji wystąpienia zmian któregokolwiek z jej

elementów.

§ 8. Przy ustalaniu środków ochrony indywidualnej niezbędnych do stosowania przy określonych pracach

pracodawca powinien uwzględniać wskazania zawarte w tabelach nr 1-3.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Tabela nr 1

ZAGROŻENIA, PRZY KTÓRYCH WYMAGANE JEST STOSOWANIE ŚRODKÓW

OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Najczęściej zagrożone części ciała

Głowa

Kończyny górne

Kończyny dolne

Inne

Zagrożenia

Czaszka

Twarz

Oczy

Narząd

słuchu

Drogi

oddechowe

Dłonie

Ręce

Stopy

Nogi

Skóra

Tułów, w

tym

brzuch

Drogi

rodne

Upadki z wysokości X X X X
Wybuchy, uderzenia,
wstrząsy, zgniecenia

X X X X X X X X

Przekłucia, przecięcia,
otarcia

X X X X X X X X

Poślizgnięcia,

upadki X X X

Mechaniczne

Drgania

(wibracja) X X X

Wysoka temperatura,
ogień

X X X X X X X X

Termiczne

Zimno

X X X X X X

Elektryczne

X X X X X

Jonizujące

X X X X X X

Promieniowanie

Niejonizujące

X X X X

Fizyczne

Hałas

Pyły, włókna

X X X

Dymy

Aerozole

Mgła

X X X X

Zanurzenie

X X X

Płyn

Chlapanie,

pryskanie X X X X X X X X

Chemiczne

Gazy,

pary

X X X

Szkodliwe

bakterie

X X X X X X

Szkodliwe

wirusy

X X X X

Grzyby

X X X X

Biologiczne antygeny inne niż
mikroorganizmy

Biologiczne

Pierwotniaki i zwierzęta bezkręgowe

X X

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Tabela nr 2
RODZAJE PRAC, PRZY KTÓRYCH WYMAGANE JEST STOSOWANIE ŚRODKÓW OCHRONY
INDYWIDUALNEJ

Lp.

Rodzaje środków ochrony

indywidualnej

Rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej

1 Odzież ochronna

Prace w narażeniu na działanie wody, czynników chemicznych, pyłowych,
mechanicznych i biologicznych oraz wysokiej i niskiej temperatury - stwarzające ryzyko
dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników, w tym w szczególności:

a) prace w narażeniu na działanie szkodliwych dla

zdrowia substancji chemicznych i biologicznych oraz
pyłów,

b) prace w narażeniu na działanie substancji
rakotwórczych,

c) prace w kanałach ściekowych, rowach, podziemnych
kryptach, studzienkach, cysternach, kadziach,
zbiornikach lub innych podobnych miejscach - w
narażeniu na kontakt z wilgotnymi lub mokrymi
ściankami,

d) prace na zewnątrz pomieszczeń - w narażeniu na deszcz
lub chłód,

e) prace w pomieszczeniach o bardzo niskiej
temperaturze, w tym w komorach chłodniczych,

przenoszenie

ładunków o wysokiej temperaturze lub

przebywanie w ich pobliżu oraz prace w wysokiej
temperaturze (pochodzenia technologicznego),

g) spawanie, kucie oraz odlewanie metali,

h) prace stwarzające ryzyko zapalenia odzieży od

płomienia, gorących odprysków metali lub żużla,

i) prace w kontakcie z przedmiotami o szorstkich
powierzchniach, ostrych krawędziach i inne
stwarzające ryzyko urazu,

j) oczyszczanie odlewów, piaskowanie albo śrutowanie
wyrobów,

k) prace narażające na zamoczenie ciała lub
przesiąknięcie odzieży w wyniku stosowania wody,
roztworów, kąpieli, mas ciekłych, olei, tłuszczów lub
innych substancji płynnych, wilgotnych, oleistych lub
tłustych,

l) prace w narażeniu na zanieczyszczenie ciała
substancjami podatnymi na gnicie lub zainfekowanymi
albo odpadami, w tym w zakładach oczyszczania miasta,
zakładach zajmujących się opróżnianiem szamb lub
zbiorników na gnojówkę, w laboratoriach
biologicznych, w ubojniach, rzeźniach, wytwórniach
konserw mięsnych lub rybnych, zakładach przetwórstwa
podrobów i wszelkie inne prace, przy których istnieje
ryzyko podobnych zanieczyszczeń,

ł) prace, podczas których pracownicy muszą być dobrze
widoczni, w tym wykonywane na torach kolejowych, w
miejscach o wzmożonym ruchu pojazdów, w transporcie
dołowym kopalń i w transporcie wewnątrzzakładowym

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Lp.

Rodzaje środków ochrony

indywidualnej

Rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony głowy

1) hełmy ochronne

Prace narażające pracowników na urazy głowy, w tym w szczególności:
a) prace budowlane, zwłaszcza na rusztowaniach i w ich
sąsiedztwie, przy wznoszeniu i demontażu szalowania,
przy rozbiórkach obiektów budowlanych, prace
montażowe i instalacyjne

b) prace na mostach, konstrukcjach stalowych, masztach,
wieżach, stalowych konstrukcjach hydraulicznych,
wielkich piecach, w stalowniach, walcowniach, dużych
zbiornikach i rurociągach, stacjach energetycznych,
prace remontowo-montażowe przy kotłach i ich
instalacjach,

c) prace ziemne i skalne, prace w wykopach, rowach,
szybach i tunelach,

d) prace w podziemnych wyrobiskach, kopalniach
odkrywkowych, przy wydobywaniu węgla i innych
surowców mineralnych,

e) prace z materiałami wybuchowymi,

f) prace przy wielkich piecach, w zakładach przeróbki
rud, kuźniach i odlewniach metali,

g) prace w sąsiedztwie urządzeń do podnoszenia, dźwigów
i przenośników,

h) prace przy piecach przemysłowych,

i) prace w stoczniach okrętowych,

j) prace manewrowe na kolei.

2) nakrycia głowy Prace

stwarzające ryzyko pochwycenia włosów, zamoczenia głowy lub zanieczyszczenia

substancjami i materiałami toksycznymi, drażniącymi, żrącymi, podatnymi na gnicie lub
mogącymi być źródłem infekcji oraz wykonywane w warunkach niskiej i wysokiej
temperatury, a w szczególności:

a) prace w narażeniu na działanie pyłów toksycznych albo
substancji żrących lub drażniących,

b) przenoszenie, na głowie lub ramionach, półtuszy
zwierzęcych, skór lub innych produktów podatnych na
gnicie, pochodzących z uboju zwierząt, paczek z

niezdezynfekowanymi kawałkami materiału lub
substancji pochodzenia zwierzęcego (nawet jeśli są
suche) mogących być źródłem infekcji (w tym worki z
kośćmi lub porożem, paczki zawierające włosie, wełnę,
skóry),

c) prace w kanałach ściekowych, rowach, podziemnych
kryptach, studzienkach, cysternach, kadziach,
zbiornikach lub innych podobnych miejscach,
zanieczyszczonych osadami albo odpadami z
jakichkolwiek substancji lub opanowanych przez
robactwo,

d) prace na zewnątrz pomieszczeń - w narażeniu na deszcz
albo działanie niskiej lub wysokiej temperatury,

e) prace w komorach chłodniczych,

f) prace, przy których włosy pracowników są narażone na
wciągnięcie przez ruchome części maszyn lub urządzeń
mechanicznych,

g) prace w narażeniu na działanie substancji
rakotwórczych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Lp.

Rodzaje środków ochrony

indywidualnej

Rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony kończyn
dolnych

Prace stwarzające ryzyko urazów kończyn dolnych (w tym oparzenia), ich zamoczenia lub

zanieczyszczenia substancjami i materiałami toksycznymi, drażniącymi, żrącymi,
podatnymi na gnicie lub mogącymi być źródłem infekcji oraz wykonywane w warunkach
niskiej lub wysokiej temperatury, a w szczególności:

a) prace przy rozbiórce, prace budowlane, prace przy
wznoszeniu rusztowań, prace przy deskowaniu lub
zdejmowaniu deskowania konstrukcji betonowych oraz
inne prace na budowie w narażeniu na zranienie stóp
przez gwoździe lub ostre przedmioty,

b) prace na mostach, konstrukcjach stalowych, masztach,
wieżach i dźwigach,

c) prace przy wielkich piecach, w stalowniach,
walcowniach, stacjach energetycznych, dużych
zbiornikach i rurociągach,

d) prace w kopalniach odkrywkowych, przy wydobywaniu
węgla, przy wybieraniu i obróbce materiałów skalnych,

e) oczyszczanie odlewów lub piaskowanie albo śrutowanie
jakichkolwiek przedmiotów,

f) prace w kuźniach lub przy odlewaniu stopionych
metali,

g) prace w narażeniu na kontakt nóg z bardzo gorącymi
lub bardzo zimnymi materiałami,

h) prace w komorach chłodniczych,

i) prace przy wytwarzaniu i obróbce szkła płaskiego i
szklanych pojemników,

j) prace formierskie podczas produkcji wyrobów
ceramicznych i materiałów budowlanych,

k) prace remontowe i renowacyjne,

l) prace w stoczniach, prace manewrowe na kolei,

ł) transport i magazynowanie ciężkich elementów, których
upadek na stopę może spowodować jej zranienie,

m) prace w narażeniu na ryzyko upadku z wysokości na
skutek ześlizgnięcia, w tym prace na dachu,

n) prace z użyciem pilarki łańcuchowej, w tym
przycinanie i ścinanie drzew,

o) prace w kanałach ściekowych, rowach, podziemnych
kryptach, studzienkach, cysternach, kadziach,
zbiornikach, stawach, ciekach wodnych lub innych
podobnych miejscach zawierających ciecze lub błoto,

p) prace, przy których możliwe jest wylanie lub wyciek
cieczy, w narażeniu na zamoczenie stóp przez te
ciecze, w tym w pływalniach lub myjniach,

q) prace w narażeniu na zanieczyszczenie stóp
substancjami toksycznymi, żrącymi lub drażniącymi,

r) prace w narażeniu na zanieczyszczenie stóp
substancjami organicznymi podatnymi na gnicie lub
odpadami

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Lp.

Rodzaje środków ochrony

indywidualnej

Rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony kończyn

górnych

Prace stwarzające ryzyko urazów rąk (związanych również z działaniem wysokiej

temperatury, wibracji oraz substancji chemicznych), prace w kontakcie z wodą,
substancjami toksycznymi, żrącymi lub drażniącymi, z materiałami podatnymi na gnicie i
innymi mogącymi być źródłem infekcji oraz prace w niskiej temperaturze, w tym w
szczególności:

a) prace z użyciem przedmiotów lub materiałów ostrych,
tnących, kłujących, parzących lub szczególnie
chropowatych albo inne narażające na uszkodzenia rąk,
z wyłączeniem prac przy obsłudze maszyn, przy których
istnieje niebezpieczeństwo wciągnięcia rękawicy,

b) spawanie lub cięcie metali przy pomocy łuku
elektrycznego i wszelkie inne czynności wymagające
użycia lamp łukowych lub też innych źródeł
promieniowania ultrafioletowego,

c) oczyszczanie odlewów lub piaskowanie albo śrutowanie
jakichkolwiek przedmiotów, lub też odlewanie
stopionych metali,

d) prace, przy których przedramiona są narażone na
poranienie lub rozpryskiwanie materiałów żarzących
się,

e) cięcie mięsa i usuwanie kości za pomocą noży,

f) przenoszenie ładunków o wysokiej temperaturze,

g) prace narażające pracowników na działanie substancji
chemicznych i biologicznych niebezpiecznych dla
zdrowia,

h) prace, przy których ręce pracowników narażone są na
kontakt z substancjami toksycznymi, żrącymi lub
drażniącymi,

i) prace w narażeniu na działanie substancji
rakotwórczych,

j) prace, przy których ręce pracowników są narażone na
kontakt z zainfekowanymi zwierzętami lub padliną,
szczątkami zwierząt lub substancjami pochodzenia
zwierzęcego nienadającymi się do spożycia, w tym w
miejscach przeznaczonych do rozbioru półtuszy
zwierzęcych i laboratoriach biologicznych,

k) prace w kontakcie ze zwłokami lub z substancjami z
nich pochodzącymi,

l) prace przy ściekach i innych instalacjach
kanalizacyjnych oraz czynności związane z ręcznym
czyszczeniem rur i zbiorników lub inne czynności
wymagające kontaktu rąk ze ściekami,

ł) prace w kontakcie z brudną bielizną lub brudną
odzieżą, szmatami i starymi, niezdezynfekowanymi
ubraniami, śmieciami,

m) wszelkie prace, podczas których ręce są narażone na
kontakt z substancjami mogącymi zawierać zarazki,

n) prace w komorach chłodniczych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Lp.

Rodzaje środków ochrony

indywidualnej

Rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony twarzy i
oczu

Prace, przy których twarz lub oczy pracowników są narażone na urazy albo podrażnienia

w wyniku działania czynników niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia, w tym w
szczególności:

a) prace, przy których oczy są narażone na kontakt z
substancjami o wyraźnym działaniu drażniącym wzrok,
jak pył paku, pył węglowy i inne cząsteczki lub opary
substancji żrących,

b) spawanie lub cięcie metali przy pomocy palnika lub
łuku elektrycznego,

c) prace z laserami,

d) obserwowanie intensywnych punktów świetlnych, w tym
wnętrza pieca lub substancji silnie rozżarzonych,
takich jak roztopiona stal albo szkło,

e) prace wymagające zastosowania promieni podczerwonych
lub wywołujące intensywne promieniowanie cieplne,

f) prace wymagające użycia lamp łukowych lub innych
źródeł promieniowania ultrafioletowego,

g) szlifowanie na sucho, oczyszczanie lub usuwanie
kamienia kotłowego przy użyciu młota oraz inne prace
powodujące rozpryskiwanie mogących przedostać się do
oczu ostrych cząsteczek, stopionych metali lub
żrących płynów,

h) prace przy maszynach do obróbki skrawaniem materiału,
podczas której powstają wióry odpryskowe,

i) prace w narażeniu na działanie substancji
rakotwórczych,

j) prace przy rozpylaniu płynów,

k) prace z kwasami i roztworami żrącymi, środkami
odkażającymi i substancjami do usuwania korozji

Środki ochrony układu
oddechowego

Prace w warunkach ryzyka narażenia na nadmierne zanieczyszczenie powietrza
czynnikami szkodliwymi lub w warunkach niedoboru tlenu w powietrzu, w tym w
szczególności:

a) prace w zbiornikach, w ograniczonym obszarze i w
gazowych piecach przemysłowych, gdzie może występować
szkodliwy gaz lub niedobór tlenu,

b) prace w narażeniu na wdychanie szkodliwych pyłów,
gazów, par lub dymu,

c) prace w sąsiedztwie otworów spustowych wielkich
pieców, gdzie mogą występować opary metali ciężkich,

d) prace w sąsiedztwie konwerterów gazowych i przewodów
gazowych wielkich pieców,

e) prace przy wykładaniu pieców i kadzi, gdzie może
występować zapylenie,

f) prace w chłodniach, gdzie istnieje niebezpieczeństwo
wycieku czynnika chłodniczego,

g) prace w szybach, kanałach ściekowych i innych
obiektach podziemnych połączonych kanałami,

h) prace w narażeniu na działanie substancji
rakotwórczych

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Lp.

Rodzaje środków ochrony

indywidualnej

Rodzaje prac, przy których wymagane jest stosowanie środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony słuchu

Prace w warunkach, w których poziom hałasu przekracza najwyższe dopuszczalne

natężenie, w tym w szczególności:

a) prace przy obsłudze pras do metalu,

b) prace przy użyciu narzędzi pneumatycznych,

c) prace obsługi naziemnej na lotniskach,

d) prace przy wbijaniu pali,

e) cięcie drewna przy użyciu pilarki tarczowej lub
pilarki z piłą łańcuchową

Środki ochrony przed
upadkiem z wysokości

Prace wykonywane w warunkach narażających na upadek z wysokości, w tym w

szczególności:

a) prace na rusztowaniach,

b) montaż elementów prefabrykowanych,

c) prace na masztach, słupach,

d) prace w kabinach wysokich dźwigów,

e) prace w wysoko położonych kabinach urządzeń

magazynowych,

f) prace na wieżach wiertniczych, masztach, czworonogach
i trójnogach,

g) prace w szybach i kanałach ściekowych

9 Dermatologiczne

środki

ochrony indywidualnej

Prace narażające na podrażnienia skóry, w tym w szczególności:

a) prace w narażeniu na działanie pyłu paku albo innych
pyłów lub oparów wywierających na skórę podobne
działanie drażniące,

b) przetwarzanie materiałów powlekanych

c) garbowanie skóry,

d) prace w narażeniu na wdychanie chromianów,
dwuchromianów alkalicznych, kwasu chromowego lub
innych substancji żrących lub drażniących,
wpływających na owrzodzenia lub perforację przegrody
nosowej

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Tabela nr 3

RODZAJE ŚRODKÓW OCHRONY INDYWIDUALNEJ

Lp.

Rodzaje środków ochrony indywidualnej

Odzież ochronna

ubrania

kombinezony

kurtki, bluzy

kamizelki

spodnie

fartuchy

fartuchy przednie

płaszcze

peleryny

ochraniacze barku

ochraniacze klatki piersiowej

ochraniacze brzucha

ochraniacze pośladków

osłony tułowia

osłony głowy i karku

kamizelki ostrzegawcze

kurtki ostrzegawcze

spodnie ostrzegawcze

narzutki ostrzegawcze

inne rodzaje odzieży ochronnej

Środki ochrony głowy

hełmy ochronne

hełmy ochronne z wyposażeniem dodatkowym

czapki

czepki i stożki

kapelusze

kaptury

berety

chustki

inne nakrycia głowy

Środki ochrony kończyn górnych

rękawice ochronne

ochraniacze palców

ochraniacze dłoni

ochraniacze nadgarstka

ochraniacze nadgarstka i przedramienia

ochraniacze łokcia

ochraniacze przedramienia i ramienia

inne środki ochrony rąk

Środki ochrony kończyn dolnych

buty

półbuty

trzewiki

saperki

półsaperki

kalosze

sandały

trepy

ochraniacze stopy

ochraniacze

golenia

ochraniacze

kolana

ochraniacze

uda

getry

inne

środki ochrony nóg

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Lp.

Rodzaje środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony twarzy i oczu

okulary

gogle

osłony twarzy, w tym półosłony i przyłbice

tarcze

inne środki ochrony twarzy i oczu

Środki ochrony słuchu

wkładki przeciwhałasowe

nauszniki przeciwhałasowe

hełmy przeciwhałasowe

inne środki ochrony słuchu

Środki ochrony układu

oddechowego

sprzęt oczyszczający do pracy ciągłej, w tym filtrujący, pochłaniający i

filtrująco-pochłaniający

sprzęt izolujący do pracy ciągłej, w tym autonomiczny i stacjonarny

sprzęt ucieczkowy oczyszczający, w tym pochłaniacze i filtropochłaniacze

sprzęt ucieczkowy izolujący, w tym aparaty powietrzne butlowe

i regeneracyjne

inne rodzaje sprzętu ochrony układu oddechowego

Środki izolujące cały organizm

środki z doprowadzeniem powietrza

środki umożliwiające stosowanie izolującego sprzętu ochrony układu

oddechowego

środki umożliwiające doprowadzenie powietrza lub stosowanie sprzętu

ochrony układu oddechowego

Środki ochrony przed upadkiem z

wysokości

uprzęże, w tym szelki bezpieczeństwa i pasy biodrowe

linki bezpieczeństwa

amortyzatory

urządzenia samohamowne

inne środki chroniące przed upadkiem z wysokości

Dermatologiczne środki ochrony

skóry

środki osłaniające skórę - kremy, pasty, maści

środki oczyszczające skórę

środki regenerujące skórę

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

ZAŁĄCZNIK Nr 3

WYMAGANIA DLA POMIESZCZEŃ I URZĄDZEŃ HIGIENICZNOSANITARNYCH

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. 1. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny znajdować się w budynku, w którym odbywa się praca,

albo w budynku połączonym z nim obudowanym przejściem, które w przypadku przechodzenia z ogrzewanych

pomieszczeń pracy powinno być również ogrzewane. Wymóg ten nie dotyczy pomieszczeń higienicznosanitarnych, o
których mowa w § 27 ust. 4 i § 44.

2. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być usytuowane w sposób uniemożliwiający pracownikom

korzystającym z nich przechodzenie przez pomieszczenia, w których stosowane są substancje trujące lub materiały
zakaźne albo wykonywane są prace szczególnie brudzące, jeżeli nie pracują oni w kontakcie z tymi czynnikami.

3. Pomieszczenia higienicznosanitarne powinny być ogrzewane, oświetlone i wentylowane zgodnie z przepisami

techniczno-budowlanymi i Polskimi Normami.

4. Wysokość pomieszczeń higienicznosanitarnych nie powinna być w świetle mniejsza niż 2,5 m. Dopuszcza się

zmniejszenie wysokości pomieszczeń higienicznosanitarnych do 2,2 m w świetle - w przypadku usytuowania ich w

suterenie, piwnicy lub na poddaszu.

§ 2. 1. Pracodawca jest obowiązany utrzymywać pomieszczenia higienicznosanitarne oraz znajdujące się w

nich urządzenia w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne korzystanie z nich przez pracowników.

2. Podłoga oraz ściany pomieszczeń higienicznosanitarnych powinny być tak wykonane, aby możliwe było łatwe

utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach. Ściany pomieszczeń do wysokości co najmniej 2 m powinny być pokryte

materiałami gładkimi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie wilgoci.

3. W pomieszczeniach umywalni i natrysków na podłogach wykonanych z materiałów o dużym przewodnictwie

ciepła należy ułożyć w miejscach mycia się podkładki izolujące (podesty).

§ 3. 1. Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy powinny być urządzone oddzielnie dla kobiet i

mężczyzn. Nie dotyczy to zakładu pracy, w którym jest zatrudnionych do dziesięciu pracowników na jednej zmianie -

pod warunkiem zapewnienia możliwości osobnego korzystania przez kobiety i mężczyzn z tych pomieszczeń.

2. Pracodawca zatrudniający do dwudziestu pracowników powinien zapewnić im co najmniej ustępy i umywalki,

a także warunki do higienicznego przechowywania odzieży własnej (domowej), roboczej i ochronnej oraz do
higienicznego spożywania posiłków. Jeżeli w zakładzie pracy takiego pracodawcy nie występują czynniki szkodliwe dla

zdrowia i prace brudzące lub nie występują szczególne wymagania sanitarne, miejsca do spożywania posiłków,
przechowywania odzieży oraz umywalki mogą znajdować się w jednym pomieszczeniu.

§ 4. 1. Odzież powinna być przechowywana w szatniach lub odpowiednio w pomieszczeniach, o których mowa

w § 3 ust. 2.

2. Pracownicy zatrudnieni w pomieszczeniach biurowych mogą przechowywać swoją odzież w przeznaczonych

do tego miejscach w pomieszczeniach pracy.

§ 5. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych powinien zapewnić dostosowanie urządzeń

higienicznosanitarnych oraz dojść do nich - do potrzeb i możliwości tych pracowników wynikających ze zmniejszonej
sprawności, zgodnie z przepisami techniczno-budowlanymi.

Rozdział 2

Szatnie

Przepisy ogólne

§ 6. Szatnie powinny być urządzone w oddzielnych lub wydzielonych pomieszczeniach.
§ 7. 1. Pomieszczenia przeznaczone na szatnie powinny być suche i, w miarę możliwości, oświetlone światłem

dziennym.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Szatnie mogą być urządzone w suterenach lub w piwnicach, pod warunkiem zastosowania odpowiedniej

izolacji ścian zewnętrznych i podłóg zabezpieczającej pomieszczenia przed wilgocią i nadmiernymi stratami ciepła oraz
zapewnienia warunków ewakuacji ludzi z tych pomieszczeń.

3. W szatniach należy zapewnić przynajmniej czterokrotną wymianę powietrza na godzinę, a w szatniach

wyposażonych w okna otwieralne przeznaczonych dla nie więcej niż 10 pracowników wymiana powietrza nie może być
mniejsza niż dwukrotna na godzinę.

4. Szatnie, o których mowa w ust. 2, przeznaczone dla ponad 25 pracowników powinny być wyposażone w

wentylację mechaniczną.

§ 8. 1. W szatni powinny być zapewnione miejsca siedzące dla co najmniej 50 % zatrudnionych na

najliczniejszej zmianie.

2. Szerokość przejść między dwoma rzędami szaf oraz głównych przejść komunikacyjnych powinna być nie

mniejsza niż 1,5 m. Szerokość przejść między rzędami szaf a ścianą powinna być nie mniejsza niż 1,1 m.

3. Szafy na odzież powinny spełniać wymagania Polskiej Normy.
§ 9. 1. Szatnie powinny być dostosowane do rodzaju prac, stopnia narażenia pracownika na zabrudzenie ciała i

zanieczyszczenia jego odzieży substancjami szkodliwymi, trującymi lub materiałami zakaźnymi.

2. Szatnie dzieli się na:

1) szatnie odzieży własnej pracowników - przeznaczone do przechowywania odzieży należącej do

pracowników (domowej), jeżeli ze względów higienicznych odzież ta nie powinna się stykać z odzieżą

roboczą i środkami ochrony indywidualnej;

2) szatnie odzieży roboczej i ochronnej - przeznaczone do przechowywania odzieży i obuwia roboczego

oraz środków ochrony indywidualnej;

3) szatnie podstawowe - przeznaczone do przechowywania odzieży własnej pracowników oraz odzieży

roboczej i środków ochrony indywidualnej;

4) szatnie przepustowe - składające się z części przeznaczonej na odzież własną pracowników, części

przeznaczonej na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej oraz przepustowego zespołu

sanitarnego z natryskami, łączącego obie te części.

§ 10. 1. W zespole szatni przeznaczonym dla pracowników zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne

zabrudzenie odzieży (stwarzające możliwość zanieczyszczenia wnętrza szafy) lub jej zamoczenie, oraz dla
pracowników, których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania

higienicznosanitarne, powinny znajdować się pomieszczenia wyposażone w urządzenia do odkażania, odpylania i
suszenia odzieży oraz czyszczenia obuwia - odpowiednio do potrzeb. W przypadku zainstalowania jednocześnie kilku

urządzeń, każde z nich powinno być umieszczone w oddzielnym pomieszczeniu.

2. Na każdego pracownika korzystającego z suszarni powinno przypadać co najmniej 0,2 m

powierzchni

podłogi.

3. Wydajność i ilość urządzeń, o których mowa w ust. 1, powinny zapewniać oczyszczenie i wysuszenie odzieży

i obuwia w czasie trwania jednej zmiany.

Szatnie odzieży własnej pracowników

§ 11. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do

indywidualnego użytku każdego pracownika.

2. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m

wolnej powierzchni

podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni.

§ 12. 1. Szatnia odzieży własnej pracowników może być urządzona w formie szatni wieszakowej, jeżeli nie ma

do tego przeciwwskazań ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania, rodzaje występujących zanieczyszczeń

itp. oraz jeżeli jest zapewniona szybka obsługa. Szatnia taka powinna odpowiadać następującym wymaganiom:

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

1) powinna być urządzona osobna szatnia dla mężczyzn i osobna dla kobiet; w przypadku zatrudnienia

mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie szatnie mogą być wspólne dla mężczyzn i kobiet, z tym
że powinny być urządzone kabiny do przebierania się;

2) przyjmowanie odzieży do szatni i wydawanie odzieży powinno być wykonywane przez specjalnie do

tego wyznaczony personel;

3) powinna być wyposażona w stojaki wieszakowe na odzież własną pracowników; odzież ta powinna być

przechowywana, na indywidualnych wieszakach;

4) stojaki wieszakowe powinny być jednopoziomowe i mieć w dolnej części siatkowe półki na obuwie, w

górnej zaś - półki na nakrycia głowy, teczki itp.;

5) szerokość przejścia dla obsługi szatni powinna wynosić co najmniej 1,1 m między rzędami wieszaków

na dwóch sąsiednich stojakach, zaś co najmniej 0,95 m między ścianą a zewnętrznym rzędem
wieszaków;

6) powinna w niej znajdować się przebieralnia wyposażona w miejsca do siedzenia i wieszaki na odzież;

liczba miejsc do siedzenia powinna wynosić co najmniej 30 % liczby zatrudnionych na najliczniejszej

zmianie.

2. Szatnie wieszakowe przeznaczone dla pracowników niemających obowiązku stosowania odzieży roboczej i

ochronnej mogą nie spełniać wymagań określonych w ust. 1 pkt 1 i 6.

Szatnie odzieży roboczej i ochronnej

§ 13. 1. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna być urządzona - niezależnie od szatni odzieży własnej

pracowników - dla pracowników zatrudnionych przy pracach powodujących znaczne zabrudzenie odzieży (stwarzające

możliwość zanieczyszczenia wnętrz szafy do przechowywania odzieży) lub jej zamoczenie oraz dla pracowników,
których odzież robocza, z uwagi na rodzaj wykonywanej pracy, musi spełniać szczególne wymagania

higienicznosanitarne.

2. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do indywidualnego użytku

każdego pracownika.

3. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m

wolnej powierzchni

podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni.

4. Szatnia odzieży roboczej i ochronnej powinna mieć bezpośrednie połączenie z umywalnią, z natryskami i

szatnią odzieży własnej pracowników.

Szatnie podstawowe

§ 14. 1. Szatnia podstawowa może być urządzona zamiast osobnych szatni odzieży własnej pracowników oraz

szatni odzieży roboczej i ochronnej dla zatrudnionych przy pracach, podczas których zabrudzenie odzieży roboczej i

środków ochrony indywidualnej występuje w tak małym stopniu, że nie stwarza ryzyka zanieczyszczenia odzieży
własnej pracowników. Szatnia ta powinna mieć bezpośrednie połączenie z umywalnią.

2. W szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,5 m

wolnej powierzchni podłogi na

każdego pracownika korzystającego z tej szatni.

3. Szatnia, o której mowa w ust. 1, powinna być wyposażona w dwie szafy pojedyncze lub jedną szafę

podwójną dla każdego pracownika korzystającego z tej szatni. Jedna szafa pojedyncza lub jedna część szafy podwójnej

powinna być przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej, zaś druga - na odzież własną
pracowników.

§ 15. Do szatni podstawowej można stosować odpowiednie przepisy § 12, z tym że stojaki wieszakowe

powinny być osobne na odzież własną pracowników i osobne na odzież roboczą i ochronną.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Szatnie przepustowe

§ 16. 1. Szatnia przepustowa powinna być urządzona dla pracowników zatrudnionych przy pracach związanych

ze stosowaniem lub wydzielaniem się substancji trujących, zakaźnych, promieniotwórczych, drażniących lub

uczulających oraz innych substancji o nieprzyjemnym zapachu, a także przy pracach pylących, w wilgotnym i gorącym
mikroklimacie lub powodujących intensywne brudzenie.

2. Szatnia przepustowa powinna spełniać następujące wymagania:

1) część szatni przeznaczona na odzież roboczą i środki ochrony indywidualnej powinna odpowiadać

wymaganiom określonym w § 13 ust. 2 i 3;

2) część szatni przeznaczona na odzież własną pracowników powinna odpowiadać wymaganiom

określonym w § 11 lub § 12;

3) ruch użytkowników szatni przepustowej pomiędzy obu jej częściami powinien odbywać się wyłącznie

przez zespół sanitarny z natryskami.

3. Dla pracowników mających kontakt z substancjami trującymi lub zakaźnymi powinna być przeznaczona

odrębna szatnia przepustowa, spełniająca wymagania określone w ust. 2.

Rozdział 3

Umywalnie i pomieszczenia z natryskami

§ 17. W skład zespołu szatni powinny wchodzić umywalnie łatwo dostępne dla pracowników i zapewniające

bezkolizyjny ruch pracowników już umytych i przebranych w odzież własną.

§ 18. 1. Umywalnia powinna być wyposażona w umywalki emaliowane lub wykonane z materiału odpornego

na korozję, zgodne z Polską Normą.

2. Do umywalek powinna być doprowadzona woda bieżąca - ciepła i zimna.
3. Szerokość przejścia między umywalkami a ścianą przeciwległą powinna wynosić nie mniej niż 1,3 m, a

między dwoma rzędami umywalek - nie mniej niż 2 m.

§ 19. 1. Na każdych dziesięciu pracowników najliczniejszej zmiany powinna w umywalni przypadać co najmniej

jedna umywalka indywidualna, a przy pracach brudzących i w kontakcie z substancjami szkodliwymi lub zakaźnymi - co
najmniej jedna umywalka na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie

zatrudnionych. W przypadku zastosowania umywalek szeregowych do mycia zbiorowego (np. na placach budowy)
powinno przypadać co najmniej jedno stanowisko do mycia (zawór czerpalny wody) na każdych pięciu pracowników
jednocześnie zatrudnionych.

2. Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych przy pracach

biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac powinna przypadać co najmniej jedna umywalka, lecz nie mniej
niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych. Umywalki powinny być instalowane w pomieszczeniach

ustępów lub w ich przedsionkach izolacyjnych.

§ 20. Dla pracowników narażonych na zabrudzenie nóg przy pracy powinny być instalowane w umywalniach

brodziki do mycia nóg z doprowadzeniem ciepłej wody, w ilości co najmniej jeden brodzik na każdych dziesięciu

użytkowników. Brodziki nie są wymagane dla pracowników zatrudnionych przy pracach na otwartej przestrzeni - poza

terenem zakładu pracy.

§ 21. 1. W zespole szatni powinny znajdować się pomieszczenia z natryskami, jeśli wymagają tego warunki

pracy lub ochrona zdrowia pracowników.

2. Pomieszczenia z natryskami powinny być łatwo dostępne dla pracowników i zapewniać bezkolizyjny ruch

pracowników już umytych i ubranych w odzież własną.

§ 22. 1. Na każdych ośmiu pracowników najliczniejszej zmiany wykonujących prace powodujące zabrudzenie

ich ciała powinna przypadać co najmniej jedna kabina natryskowa, a przy pracach, o których mowa w § 16 ust. 1, co

najmniej jedna kabina natryskowa na każdych pięciu pracowników - lecz nie mniej niż jedna przy mniejszej liczbie
zatrudnionych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Wymiary kabin natryskowych powinny być zgodne z przepisami techniczno-budowlanymi. Szerokość

przejścia między dwoma rzędami kabin, przy zastosowaniu zasłon zasuwanych lub ścianek osłaniających powinna

wynosić co najmniej 1,30 m, a między kabinami i ścianą - co najmniej 0,90 m.

§ 23. 1. W pomieszczeniu z natryskami poszczególne sitka powinny być zainstalowane w oddzielnych kabinach

i umieszczone w taki sposób, aby strumień wody spływał na ramiona, a nie na głowę.

2. Pomieszczenie z natryskami, w którym znajduje się więcej niż sześć sitek, powinno być oddzielone od szatni

pomieszczeniem izolującym.

3. Do natrysków powinna być doprowadzona woda bieżąca zimna i ciepła. Woda zużyta powinna być

odprowadzana do kanalizacji.

4. Przy pomieszczeniach z natryskami powinna znajdować się wydzielona kabina z jedną miską ustępową na

każde dziesięć natrysków, lecz nie mniej niż jedną.

§ 24. 1. Temperatura wody ciepłej doprowadzonej do umywalek, natrysków i brodzików przy stosowaniu

centralnej regulacji lub zbiorowego mieszania wody powinna wynosić od 35 °C do 40 °C (od 308 K do 313 K), a w
przypadku indywidualnego mieszania wody - od 50 °C do 60 °C (323 K do 333 K).

2. W pomieszczeniach umywalni należy zapewnić co najmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny,

natomiast w pomieszczeniach z natryskami wymiana ta nie powinna być mniejsza niż pięciokrotna w ciągu godziny.

Rozdział 4

Ustępy

§ 25. 1. Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości nie większej niż 75 m od stanowiska pracy. Odległość

ta może być większa jedynie dla pracowników pracujących stale na otwartej przestrzeni, lecz nie powinna przekraczać

125 m od najdalszego stanowiska pracy.

2. W budynkach ustępy powinny być urządzone na każdej kondygnacji. Jeżeli na kondygnacji pracuje mniej niż

dziesięć osób, ustępy mogą znajdować się nie dalej niż na sąsiedniej kondygnacji.

§ 26. 1. Wejścia do ustępów powinny prowadzić bezpośrednio z pomieszczeń, korytarzy lub dróg służących do

komunikacji ogólnej.

2. Ustęp powinien mieć wejściowe pomieszczenie izolujące wyposażone w umywalki z dopływem ciepłej i

zimnej wody w ilości co najmniej jedna umywalka na trzy miski ustępowe lub pisuary, lecz nie mniej niż jedna

umywalka.

3. Drzwi prowadzące do pomieszczenia izolującego oraz drzwi łączące je z dalszą częścią ustępu powinny

zamykać się samoczynnie.

§ 27. 1. Zainstalowane w ustępach miski ustępowe i pisuary powinny być spłukiwane bieżącą wodą oraz

podłączone do kanalizacji.

2. Ustępy powinny być wyposażone w instalację i urządzenia przeznaczone do utrzymania wymagań

higienicznosanitarnych.

3. W pomieszczeniach ustępów należy zapewnić wymianę powietrza w ilości nie mniejszej niż 50 m

na godzinę

na 1 miskę ustępową i 25 m

na 1 pisuar.

4. Dla pracowników zatrudnionych na otwartej przestrzeni poza terenem zakładu pracy przez okres nie dłuższy

niż 3 miesiące oraz zatrudnionych w budynkach niewyposażonych w instalację wodociągową i kanalizacyjną mogą być
urządzane ustępy wyposażone w szczelne zbiorniki nieczystości. W takim przypadku ustępy mogą nie spełniać

wymagań określonych w ust. 1, 2 i 3 oraz w § 26 ust. 2.

5. Szerokość przejść wzdłuż kabin ustępowych przy jednostronnym ich rozmieszczeniu powinna wynosić co

najmniej 1,3 m. Jeżeli naprzeciwko kabin są umieszczone pisuary, odległość między ścianą, na której są zainstalowane,
a kabinami nie powinna być mniejsza niż 2 m. Przejście między rzędami kabin powinno mieć szerokość co najmniej 2

§ 28. 1. Na każdych trzydziestu mężczyzn zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać co najmniej

jedna miska ustępowa i jeden pisuar, lecz nie mniej niż jedna miska i jeden pisuar przy mniejszej liczbie zatrudnionych.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

2. Na każde dwadzieścia kobiet zatrudnionych na jednej zmianie powinna przypadać jedna miska ustępowa,

lecz nie mniej niż jedna miska przy mniejszej liczbie zatrudnionych.

Rozdział 5

Jadalnie

§ 29. 1. Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić

pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków, zwane dalej "jadalnią".

2. Obowiązek określony w ust. 1 dotyczy również pracodawców zatrudniających dwudziestu i mniej

pracowników, jeżeli narażeni są na kontakt ze szkodliwymi środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi, materiałami

biologicznie zakaźnymi albo przy pracach szczególnie brudzących.

3. W jadalni należy umieścić w widocznych miejscach napisy lub znaki informujące o zakazie palenia tytoniu.
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy zakładów pracy, w których wykonywane są prace wyłącznie o charakterze

biurowym.

§ 30. Ustala się następujące typy jadalni:

1) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych (typ I);
2) jadalnia przeznaczona do spożywania posiłków własnych i wydawania napojów (typ II);
3) jadalnia z zapleczem - przeznaczona do spożywania posiłków profilaktycznych (typ III).

Dopuszcza się łączenie jadalni typu II i III.

§ 31. 1. W pomieszczeniu jadalni typu I powinno przypadać co najmniej 1,1 m

powierzchni na każdego z

pracowników jednocześnie spożywających posiłek.

2. Powierzchnia jadalni nie powinna być mniejsza niż 8 m

§ 32. Jadalnia typu II powinna składać się z dwóch części:

1) jadalni właściwej odpowiadającej wymaganiom jadalni typu I oraz
2) pomieszczeń do przygotowywania, wydawania napojów i zmywania naczyń stołowych.

§ 33. Jadalnia typu III powinna odpowiadać wymaganiom określonym dla jadalni typu II oraz powinna

posiadać węzeł sanitarny dla konsumentów i węzeł sanitarny z szatnią dla pracowników obsługi.

§ 34. 1. Dla każdego pracownika spożywającego posiłek w jadalni należy zapewnić indywidualne miejsce

siedzące przy stole.

2. Jadalnia powinna być wyposażona w umywalki w ilości nie mniejszej niż jedna umywalka na dwadzieścia

miejsc siedzących w jadalni, lecz nie mniej niż jedna umywalka. Przy każdej umywalce powinny znajdować się ręczniki
jednorazowe lub powinna być zainstalowana suszarka do rąk.

3. W jadalni powinny być zainstalowane urządzenia do podgrzewania przez pracownika posiłku własnego oraz

zlewozmywaki dwukomorowe w ilości jeden zlewozmywak na dwadzieścia miejsc w jadalni, ale nie mniej niż jeden
zlewozmywak.

4. W jadalniach typu I i II lub przy nich powinny znajdować się indywidualne zamykane szafki przeznaczone do

przechowywania w higienicznych warunkach własnego posiłku pracownika.

§ 35. W pomieszczeniu jadalni należy zapewnić przynajmniej 2-krotną wymianę powietrza w ciągu godziny.
§ 36. 1. Dla pracowników zatrudnionych przy wykonywaniu prac w kontakcie z materiałami zakaźnymi lub

trującymi powinny być urządzone oddzielnie jadalnie niedostępne dla innych pracowników.

2. Jadalnia, o której mowa w ust. 1, powinna być oddzielona od pomieszczeń pracy pomieszczeniem

izolującym, w którym należy urządzić miejsca do pozostawiania odzieży ochronnej oraz zainstalować umywalki z ciepłą
bieżącą wodą.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy

(tekst jednolity) – stan prawny: listopad 2005 r.

Rozdział 6

Pomieszczenia do wypoczynku

§ 37. (skreślony).
§ 38. 1. W zakładzie pracy zatrudniającym na jedną zmianę więcej niż dwadzieścia kobiet w jednym budynku

należy urządzić pomieszczenie z miejscami do wypoczynku w pozycji leżącej dla kobiet w ciąży i karmiących matek,
przyjmując co najmniej jedno miejsce na każdych trzysta kobiet zatrudnionych na jednej zmianie, lecz nie mniej niż

jedno miejsce.

2. Powierzchnia pomieszczenia, o którym mowa w ust. 1, nie może być mniejsza niż 8 m

§ 39. W pomieszczeniach higieny osobistej kobiet oraz w pomieszczeniach, o których mowa w § 38, należy

zapewnić przynajmniej dwukrotną wymianę powietrza w ciągu godziny.

Rozdział 7

Palarnie

§ 40. 1. Palenie tytoniu w zakładach pracy jest dozwolone wyłącznie w odpowiednio przystosowanych

pomieszczeniach (palarniach) wyposażonych w dostateczną ilość popielniczek.

2. Palarnie powinny być usytuowane w sposób nienarażający osób niepalących na wdychanie dymu

tytoniowego.

§ 41. W palarni powinno przypadać co najmniej 0,1 m

powierzchni podłogi na każdego pracownika

najliczniejszej zmiany korzystającego z tego pomieszczenia, z tym jednak, że powierzchnia poszczególnych

pomieszczeń przeznaczonych na palarnie nie powinna być mniejsza niż 4 m

§ 42. W palarni należy zapewnić przynajmniej dziesięciokrotną wymianę powietrza w ciągu godziny.

Rozdział 8

Pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży roboczej i ochronnej

§ 43. 1. Jeżeli przeznaczona do prania odzież robocza lub ochronna może stać się powodem skażenia innej

odzieży pranej jednocześnie lub jeżeli jest ona szczególnie zabrudzona, a także gdy wymagają tego specjalne względy

higieny produkcji, w zakładzie pracy powinna być urządzona specjalna pralnia odzieży wyposażona w urządzenia
mechaniczne do prania.

2. Przy pralni należy zapewnić możliwość odpylania, degazacji, dezynfekcji, suszenia oraz naprawy odzieży

roboczej i ochronnej.

3. W zakładzie pracy, w którym odzież pracowników jest narażona na zanieczyszczenie substancjami trującymi,

należy stosować urządzenia służące do neutralizacji tych substancji.

Rozdział 9

Pomieszczenia do ogrzewania się pracowników

§ 44. 1. Przy pracach wykonywanych na otwartej przestrzeni lub w nieogrzewanych pomieszczeniach należy

zapewnić pracownikom w pobliżu miejsc pracy pomieszczenia umożliwiające im schronienie się przed opadami
atmosferycznymi, ogrzanie się oraz zmianę odzieży. Pomieszczenia te powinny być zaopatrzone w urządzenia do

podgrzewania posiłków.

2. W pomieszczeniach do ogrzewania się pracowników powinna być zapewniona temperatura co najmniej 16

°C (289 K), a na każdego pracownika najliczniejszej zmiany powinno przypadać co najmniej 0,1 m

powierzchni, przy

czym całkowita powierzchnia pomieszczenia nie może być mniejsza niż 8 m

3. W razie gdy ze względu na rodzaje prac wykonywanych na otwartej przestrzeni w okresie zimowym nie jest

możliwe zapewnienie pomieszczeń, o których mowa w ust. 1, należy zapewnić pracownikom w pobliżu miejsca ich
pracy odpowiednio urządzone źródła ciepła, przy zachowaniu wymagań ochrony przeciwpożarowej.

Document Outline

I. Przepisy wstępne.
II. Obiekty budowlane i teren zakładu pracy.
III. Pomieszczenia pracy
III.1. Przepisy ogólne.
III.2. Oswietlenie.
III.3. Ogrzewanie i wentylacja.
IV. Procesy pracy.
IV.1. Przepisy ogólne.
IV.2. Organizacja stanowisk pracy.
IV.3. Obsługa i stosowanie maszyn, narzędzi i innych urządzeń technicznych.
IV.4. Transport wewnętrzny i magazynowanie.
IV.5. Ochrona przed hałasem.
IV.6.A. Prace szczególnie niebezpieczne. Przepisy ogólne.
IV.6.B. Roboty budowlane, rozbiórkowe i montażowe prowadzone bez wstrzymania ruchu zakładu pracy.
IV.6.C. Prace w zbiornikach, kanałach, wnętrzach urządzeń technicznych i innych niebezpiecznych przestrzeniach zamkniętych.
IV.6.D. Prace przy użyciu materiałów niebezpiecznych.
IV.6.E. Prace na wysokosci.
V. Pomieszczenia i urządzenia higienicznosanitarne oraz zaopatrzenie pracowników w napoje i srodki higieny osobistej.
VI. Przepisy przejsciowe i końcowe.
Zał.1. Szczegółowe zasady stosowania znaków i sygnałów bezpieczeństwa.
Przepisy ogólne.
Wymagania dotyczące stosowania znaków bezpieczeństwa.
Wymagania dotyczące oznaczania przeszkód, niebezpiecznych miejsc i dróg.
Wymagania dotyczące sygnałów swietlnych.
Wymagania dotyczące sygnałów dźwiękowych.
Wymagania dotyczące stosowania komunikatów słownych.
Wymagania dotyczące stosowania sygnałów ręcznych.
Zał. 2. Szczegółowe zasady stosowania srodków ochrony indywidualnej.
Tab.1. Zagrożenia przy których jest wymagane stosowanie srodków ochrony indywidualnej.
Tab.2. Rodzaje prac, przy których jest wymagane stosowanie srodkow ochrony indywidualnej.
Tab.3. Rodzaje srodków ochrony indywidualnej.
Zał.3. Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienosanitarnych.
Przepisy ogólne
Szatnie. Przepisy ogólne.
Szatnie odzieży własnej pracowników.
Szatnie odzieży roboczej i ochronnej.
Szatnie podstawowe.
Szatnie przepustowe.
Umywalnie i pomieszczenia z natryskami.
Ustępy.
Jadalnie.
Pomieszczenia do wypoczynku.
Palarnie.
Pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieźy roboczej.
Pomieszczenia do ogrzewania się pracowników.

Dz U 03 169 1650 ogólne przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy(1)

Document Outline