Michał Kolaszyński

Karol Dereń

gr. 6a

NARKOMANIA

PODSTAWOWE DEFINICJE

NARKOTYK:

Narkotyk jest substancją

psychoaktywną

, która, docierając do mózgu,pobudza jego ośrodki, a

tym samym wpływa na takie procesy psychiczne człowieka, jak spostrzeganie, myślenie,
emocje. Można mówić o zażywaniu i nadużywaniu środków

psychoaktywnych

.

ZAŻYWANIE ŚRODKÓW PSYCHOAKTYWNYCH

O

zażywaniu

(używaniu) środków psychoaktywnych mówimy wtedy, gdy środki te

przyjmowane są zgodnie z zasadami terapeutycznymi lub normami obowiązującymi w
danym społeczeństwie (np. morfina jako lek przeciwbólowy).

NADUŻYWANIE ŚRODKÓW PSYCHOAKTYWNYCH:

Wg.

WHO

przez nadużywanie rozumie się przyjmowanie

(samostosowanie) danego leku (lub środka) niezgodnie
z jego ustalonym przeznaczeniem leczniczym lub
socjalnym.

Oznacza to nieuzasadnione przyjmowanie, w nadmiernych
ilościach oraz w nieodpowiednim czasie danego środka
psychoatywnago. Przyjmowanie może być jednorazowe lub
powtarzać się systematycznie.

Nadużywanie

z reguły wiąże się z wystąpieniem

zaburzeń somatycznych i psychicznych, które
zakłócają lub uniemożliwiają prawidłowe
funkcjonowanie społeczne i – co najważniejsze –
prowadzą do uzależnienia się od przyjmowanego
środka.

NARKOMANIA:

Narkomania

(z greckiego

narke

– odurzenie

mania

– szaleństwo) jest szeroko pojmowanym zjawiskiem

nadużywania rozmaitych środków psychoaktywnych.

Narkomania

jest patologicznym zjawiskiem

społecznym, które charakteryzuje się:



koniecznością przyjmowania środka psychoaktywnego,



tendencją do stałego zwiększania dawki,



fizycznym i psychicznym uzależnieniem,



zaprzestanie przyjmowania powoduje przykre doznania

abstynencyjne, prowadzące nawet do zgonu.

UZALEŻNIENIE:

Stan w którym utrzymanie stałego działania środka
psychoaktywnego jest niezbędne do zachowania
pozornych objawów pełnego zdrowia: optymalnego
funkcjonowania organizmu i dobrego samopoczucia.
Charakteryzuję się specyficznymi reakcjami, które
zawsze obejmują wewnętrzny przymus do zażywania
środka w sposób ciągły lub okresowy w celu
doświadczenia efektów psychicznych, a czasem w celu
uniknięcia przykrości wynikających z braku tej
substancji.

Na uzależnienie

składają się trzy zasadnicze elementy:

1.

Człowiek

2.

Środowisko

3.

Zażywany środek psychoaktywny

Wszystkie elementy są ważne i połączone ze sobą, ale

najważniejsza rola przypada człowiekowi, jego

predyspozycjom osobowościowym i oczekiwaniom, które

zaspokaja zażywaniem środka psychoaktywnego.

Wyróżniamy uzależnienie:

psychiczne i fizyczne.

Uzależnienie psychiczne

S

ilna i trudna do opanowania potrzeba, a czasem

przymus psychiczny do przyjmowania i kontynuowania
zażywania określonego środka, czynione jest to w celu
uzyskania efektu natury emocjonalnej - dla przyjemności
lub uzyskania odprężenia, ulżenia w cierpieniu,
złagodzenia złego samopoczucia.

Uzależnienie fizyczne

Konieczność zażywania określonych środków, na skutek
uzależnienia organizmu od obecności w nim danej
substancji chemicznej bez której nie może normalnie
funkcjonować. Powstaje w wyniku włączenia się
wprowadzonych do organizmu środków w procesy
biologiczne ustroju. Brak danego środka w ustroju
powoduje zaburzenia w przemianie komórkowej i w
czynnościach różnych narządów oraz wystąpienie
objawów zespołu abstynencji.

ZESPOŁ ABSTYNENCJI:

Zaprzestanie przyjmowania środków psychoaktywnych

wiąże się z występowaniem objawów

abstynencyjnych.

Objawy zatrucia zależą od:

1.

Wielkości dawki

2.

Rodzaju zażytej substancji

3.

Predyspozycji osobniczych

4.

Ogólnego stanu zdrowia

5.

Aktualnego stanu psychicznego

6.

Tolerancji danego środka psychoaktywnego

OBJAWY ZESPOŁU ABSTYNENCJI:

1.

Układ oddechowy:

zwolnienie, pogłębienie

oddechu, niemiarowość oddechowa

2.

Układ krążenia:

zmiany skurczów serca,ciśnienia

krwi, temperatury ciała (dreszcze, obfite poty)

3.

Układ pokarmowy:

zmiana łaknienia, nudności,

wymioty, biegunka

4.

Układ nerwowy:

drętwienie kończyn, pobudzenie

ruchowe, niepokój psychiczny, zaburzenia widzenia,

lęk, bezsenność, bóle głowy

WYRÓŻNIAMY TRZY OKRESY ZESPOŁU
ABSTYNENCYJNEGO:

Początkowy okres abstynencji



depresja, uczucie niepokoju, lęk,



głód narkotykowy,



ustępuje po kilku godzinach i w jego miejsce pojawia się

męczliwość i senność,



sen trwa od kilku godzin do kilku dni, może być

przerywany okresami czuwania, spożywaniem dużej ilości
pokarmu.

Środkowy okres abstynencji



trwa od 1-10 tygodni,



normalizacja snu,



poziom lęku i głód narkotykowy niskie,



po kilku dniach pozornej normalności następuje nawrót

lęku, depresja, apatia, dramatycznie narasta głód

narkotykowy,



ryzyko nawrotu przyjmowania narkotyku jest bardzo

duże.

Okres wygaszania



pojawiają się okresowe nawroty głodu narkotykowego,



nastrój normalny.

TOLERANCJA:

Powtarzające się zażywanie środka psychoaktywnego
powoduje wzrost odporności organizmu na jego działanie.
Dochodzi do zmiany tolerancji środka polegającej na tym, że
dotychczas przyjmowane dawki okazują się
niewystarczające do osiągnięcia zamierzonego efektu.

WYRÓŻNIAMY:

Tolerancję ostrą

– rozwija się szybko nawet po jednej dawce.

Tolerancję przewlekłą

– rozwija się stopniowo, na drodze

farmakodynamicznej (obniżenie reaktywności OUN na działanie środka) lub
farmakokinetycznej (nasilenie metabolizmu środka i szybka eliminacja).

Tolerancję krzyżową swoistą

– używanie jednego środka

psychoaktywnego powoduje zwiększenie tolerancji w stosunku do innych środków tej

samej grupy chemicznej.

Tolerancję krzyżową nieswoistą

- używanie jednego środka

psychoaktywnego powoduje tylko częściowe zwiększenie tolerancji w stosunku do

innych środków tej samej grupy chemicznej.

Tolerancję odwrotną

- osiągnięcie efektu przy mniejszych dawkach.

Tolerancja metaboliczna

– nasilony metabolizm przez

enzymy wątrobowe

Tolerancja komórkowa

– zmiany wrażliwości receptorów

komórkowych i zmiany biochemiczne w komórkach

docelowych

Tolerancja funkcjonalna

– powstanie mechanizmów

korygujących zaburzenie

NAŁÓG:

•

Przymus używania danego środka

•

Uzależnienie od danego środka fizyczne i psychiczne

•

Tendencja do stałego zwiększania dawki

•

Szkodliwy wpływ na jednostkę i otoczenie

NAWYK:

•

Pragnienie, ale nie przymus używania danego środka

•

Ograniczona tendencja do zwiększenia dawki lub jej

brak

•

Ograniczone uzależnienie psychiczne, brak

uzależnienia fizycznego, brak objawów zespołu

abstynencyjnego

•

Szkodliwy wpływ na jednostkę, bez szkodliwych

następstw społecznych.

DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ