Pamiętnik z kochających serc

Kiedy są dni pochmurne,
Lub wieczór szafiry rozwiesza,
Ty mamo przychodzisz do nas,
I – przeszłość – z teraźniejszością się miesza.

I znów chodzisz po wszystkich pokojach,

A w ciszy słyszymy twe kroki,

Oraz niepowtarzalny – twój – głos,

I jak na – jawie – widzimy,

Twe duże, zielone oczy,

Oraz ciemny i gęsty włos.

I znów widzimy twą smukłą, wysoką sylwetkę,
Strojną – w iście – królewski chód,
A – w piersi – znów bije serce gorące…
Przed którym drży strachem każdy ziąb i lód.

I znów wracają do nas,

Tamte cudowne dni…

Kiedy tuliłaś nas obie,

A z łez naszych czyniłaś zawsze,

- Zawsze – stu barwne sny.

I tak będzie wiecznie,
Tak, jak jest dziś,
Czego zapewniać ci nie musimy,
Bo my,
My o tobie – w sercu – gruby - pamiętnik nosimy,
I nadal ciebie sercem za serce kochamy,
A że się coś w zegarku popsuło,
No cóż ? - na to wpływu nie mamy.
Ale raz jeszcze przypominam,
Że pamiętnik – z tobą – w sercu nosimy, s.1

I dzień w dzień – na pięknych skrzydłach wyobraźni,
Naręcze pięknych róż – ci – znosimy…

I. Iwańska

Warszawa 2015-06-13

P.S. Na zdjęciu tego wiersza widnieje nasza mama – Halinka.

s.2