1

Projektowanie grafiki użytkowej

Obróbka obrazu

Maria Pietruszka 2006

2

ƒ

Zaznaczenia i maski

ƒ

Kompozycje

ƒ

Kluczowanie i kompozycje

ƒ

Histogram i poziomy

ƒ

Krzywe tonalne

ƒ

Filtracja

3

Zaznaczenia i maski

ƒ

Zaznaczenie – wydzielony

obszar obrazka, który można

edytować.

ƒ

Maska – obszar wokół (lub

wewnątrz) zaznaczenia

chroniony przed zmianami.

ƒ

Markiza (krawędź) maski –

granica między zaznaczeniem

a maską (migające kreseczki).

ƒ

Nakładka maski –

przezroczysta przesłona na

obszarze maski, rysowana dla

odróżnienia maski od

zaznaczenia.

4

Narzędzia maski

ƒ

Narzędzia zaznaczenia

prostokątnego i eliptycznego,

lasso i malowanie maski w trybie

Quick Mask umożliwiają

zaznaczanie obszaru obrazka

o określonym kształcie.

ƒ

Narzędzie kadrowania (crop)

umożliwia przycięcie obrazka.

5

ƒ

Lasso magnetyczne i magiczna różdżka
są wrażliwe na barwę.

Lasso magnetyczne tworzy zaznaczenie

porównując kontrast na krawędzi obszarów

różniących się poziomem jasności lub kolorem.
Szerokość (piksele, np. 10) próbkowanego

obszaru,
Częstotliwość (np. 57) – gęstość punktów

kontrolnych na krawędzi,
Kontrast na krawędzi – procentowy skok jasności

(np. 10%).

Różdżka zaznacza piksele o kolorze i jasności

podobnych do klikniętego piksela obrazka.
Tolerancja różdżki (poziomy, np. 60) – czułość

na podobieństwo koloru i kontrastu
Ciągły – zaznaczenie obejmuje tylko piksele

leżące w bezpośrednim sąsiedztwie punktu

początkowego.

6

Kompozycje

Kompozycja jest obrazem
powstałym w wyniku łączenia
obrazów pochodzących z różnych
źródeł, epok i mediów.
Wywodzi się z malarstwa i fotografii.
Wielu fotografików w celu pokonania
technicznych ograniczeń
lub poszerzenia twórczej ekspresji
stosuje różne kombinacje
naświetlenia, kolażu i montażu.

Obraz Jerrego Uelsmanna wykonany

w tradycyjnej ciemni fotograficznej).

7

Kompozycje dzielimy na:
Subiektywne (surrealistyczne)
prezentują wizualne relacje
rozbudzające wyobraźnię
i dostarczają wrażeń estetycznych.
Obiektywne (realistyczne)
mają wywołać wrażenie realizmu,
tworzone są na potrzeby filmu
i reklamy.

Montaż. Proporcje rozmiarów,
perspektywa i oświetlenie sprawiają,
że patrzący odnosi wrażenie realności
sceny, w której w trzy budynki zostały
wmontowane książki [4].

© M. Beckelman

8

Kompozycje dzielimy również na:
Kompozycje świetlne (lumine) –
operują śladami światła.
Kolaż – wszelkie połączenia obrazów
pochodzących z różnych źródeł
mających różną formę (tekst, wykres,
rysunek, obraz sztuczny, fotografia)
pod warunkiem, że celem tego
połączenia nie jest nadanie im jednego
wspólnego znaczenia. Chodzi tu
o zachowanie odrębności każdego
obrazu (np. okładka Photo-Paint8).
Montaż – obrazy z różnych źródeł
łączą się w sposób niezauważalny,
tworząc jedną wizualną rzeczywistość.

© M. Beckelman [4]

9

Kluczowanie i kompozycje

System firmy Ultimatte, Oskar Amerykańskiej Akademii Filmowej 1995 [1]

Idea kluczowania:

1.

Utworzenie maski

2.

Przetworzenie obrazu

pierwszego planu

3.

Przetworzenie obrazu

drugiego planu,

4.

Łączenie obrazów.

Kluczowanie jest

stosowane w filmie

w celu usunięcia

i zastąpienia tła.

10

Czołówka filmu „Kilerów 2-óch”

Aktor Cezary Pazura towarzyszył:

ƒ

królowej Elżbiecie II; tylko głowa,
ciało A. Kwaśniewskiego,

ƒ

prezydentom B. Clintonowi
i L. Wałęsie, zamiast H. Clinton,

ƒ

kanclerzowi H. Kohl zamiast
J. Oleksego (domalowano całą
tylną ścianę pokoju),

ƒ

noblistce W. Szymborskiej zamiast
Cz. Miłosza

ƒ

……..

Realizacja - Studio „ORKA”, 1988 [2]

11

Kolor tła niebieskiego studia (blue box):

ƒ

białe lub czarne – w animacji i przygotowywaniu tytułów

over

=

ƒ

niebieski – najczęściej,

ƒ

zielony – gdy niebieski dominuje w kolorze ubrań aktorów,

ƒ

czerwony – przy znacznych składowych G, B; nie powinno się

stosować czerwonego tła w ujęciach z ludźmi.

© University of Wisconsin

12

Histogram

i poziomy

Histogram jest wykresem

słupkowym odzwierciedlającym

rozkład wartości tonalnych

obrazka.

ƒ

Mean – wartość średnia ( )

ƒ

StdDev – odchylenie
standardowe ( )

ƒ

Mediana – wartość środkowa;
wartość dla poziomu
znajdującego się pośrodku
uporządkowanego zbioru
słupków.

X

2

S

=

σ

2

1

2

)

(

X

X

S

i

n

−

=

∑

Poziomy
(0-255)

piksele

13

1.

Korekta świateł i cieni za pomocą dopasowania poziomów wejściowych

14

ƒ

Kliknij kroplomierzem światła na wybrany punkt (chmurkę) - zostanie on

uznany za najjaśniejszy punkt obrazka.

2.

Korekta świateł i cieni za pomocą kroplomierzy

ƒ

Podwójne kliknięcie na kroplomierz otworzy ustawienie wartości docelowej

kolorów dla kroplomierzy:

-

światło drukarki atramentowej lub zdjęć RGB (245,245,245), cień RGB (12,12,12)

-

światło maszyny offsetowej CMYK (5,3,3,0), cień CMYK (95,85,83,95)

To my wybieramy, który punkt obrazka ma być uznany za najjaśniejszy,

który za najciemniejszy, a który za 50% szarość:

Analogicznie ustawiamy cień.

15

3.

Automatyczne dopasowanie poziomów

Opcja Adjust / Auto Levels

16

Zmieniając tonację obrazu zmieniamy

rozkład odcieni kolorów w obrazie (tonów)

- na histogramie pojawiają się białe

przerwy. Może to prowadzić do powstania

kontrastowych przejść tam,

gdzie w oryginale były płynne gradienty.

Aby odzyskać wartości tonalne należy

zwiększyć nasycenie odpowiednich barw:

Obrazek/Dopasuj/ Barwa/Nasycenie

Zwiększenie nasycenia wszystkich kolorów zmienia tylko tony średnie.

Posteryzacja (paskowanie)

17

Krzywe tonalne

Krzywa tonalna

pokazuje jak poziomy

w obrazie

oryginalnym

(oś pozioma) zostaną

odwzorowane na

poziomy w obrazie po

edycji (oś pionowa).

Krzywa S zwiększyła

kontrast.

Im większa stromość

krzywej, tym większy

kontrast.

Krzywa dla RGB od
czerni do bieli, wartości
tonalne z zakresu
0-255.

18

ƒ

Obrazek jest portretem psa,

tło nie jest istotne.

Światło i cień należy ustawić

w obszarze psa

(Ctrl+lewy przycisk myszy w PhotoShop).

ƒ

Sytuacja taka jest typowa dla

fotografii produktów, mody, portretów.

19

Każda fotografia

jest portretem

kota, tło nie jest

istotne.
Wnioski:
Światło i cień

należy ustawić

dla kota.
Każdy kot ma

inną krzywą

tonalną.

Krzywe dla CMY od
bieli do czerni, wartości
tonalne z zakresu
0-100%

20

Skan oryginalny

Obraz po retuszu: Autopoziomy i filtr Wyostrz bardziej

Obraz po retuszu: krzywe tonalne i filtr wzmocnienie

Złożone narzędzia dają znacznie lepszy efekt niż automatyczne

21

Filtracja

Filtracja jest ogólnym określeniem metody przekształcania

jednego sygnału w drugi.

W przypadku obrazu jest to odpowiednie opracowanie oryginału

w celu uzyskania efektu badawczego lub artystycznego.

Rysunek ołówkiem Skan wyostrzony filtrem

sharpen

i po działaniu filtra

pastel

A. Szymański

22

1.

Filtry rozmywające (Blur)

Filtr „Rozmycie gaussowskie” stosowany jest do:

ƒ

zmniejszania wyrazistości drobnych szczegółów w obrazie,

ƒ

do rozmywania krawędzi masek, dzięki czemu uzyskuje się łagodne

przejście między obszarem maskowanym

i niemaskowanym.

Posiada jeden parametr -

Promień (Radius).

Rozmycie gaussowskie: r = 1,5

Kurz i rysy:

r = 6

próg = 3

Filtr „Kurz i rysy” ma podobne zastosowanie, ale dodatkowy parametr

próg

umożliwia ustawienie różnicy poziomów między sąsiednimi pikselami

powyżej której rozmycie będzie stosowane.

23

W dużym powiększeniu widać różnicę
w działaniu ustawień filtru: A-oryginał,
B-200% wzmocnienie i 1,0 promień;
C-400% wzmocnienie i 1,0 promień;
D-200% wzmocnienie i 3,0 promień;
E-400% wzmocnienie i 3,0 promień.

2.

Filtr wyostrzający „Wzmocnienie” (Unsharp mask)

Wartość (Amount)

– określa wyrazistość zarysu obwiedni

Promień (Radius)

– szerokość otoczki [w pikselach]

Próg (Threshold)

– minimalna różnica poziomów między sąsiednimi pikselami

przy której będzie stosowane wyostrzanie (z reguły od 3 do 8).

Celowa jest kolejność:

ƒ

Wartość

= max, np. 500%,

promień

=1,

próg

=0

ƒ

Zwiększać

próg

obserwując obszary,
których nie chcemy
wyostrzyć

ƒ

Zwiększać

promień

aż

istotne detale staną się
wyraźne

ƒ

Zmniejszyć

Wartość

.

24

Literatura:
1. Jarosław Chrostowski: „Maski i Kompozycje”, GFX 5’99.
2. „Czołówka filmu „Kiler-ów 2-óch”, GFX 6’99.
3. Katrin Eismann: „Photoshop. Maskowanie i komponowanie.” Helion

2006

4. Katrin Eismann, Sean Duggan, Tim Grey: „Fotografia cyfrowa. Techniki

korekcji i obróbki zdjęć stosowane przez zawodowców. Wydanie
drugie.” Wydawnictwo Helion 2004

5. Dan Dan Margulis „Photoshop 5. Korekcja i separacja.” Seria

Vademecum profesjonalisty, Wydawnictwo Helion 1999