Piktogramy jako system komunikacji pozawerbalnej

1) Stosowanie piktogramów w komunikacji pozawerbalnej

Systemy komunikacji wykorzystujące piktogramy stosuje się, aby polepszyć jakość życia
osób niepełnosprawnych, dać im poczucie własnej wartości i niezależności. Dzięki
dostarczaniu im narzędzia do porozumiewania się mogą one:
- wyrażać swoją wolę i uczucia,
- dokonywać samodzielnego wyboru w wielu sferach życia,
- planować czas w okresach tygodniowych, dziennym itp.,
- uczyć się kończenia czynności.
Piktogramy mogą byś stosowane do ćwiczenia i utrwalania takich funkcji, jak:
- umiejętności naśladowania,
- segregacja elementów wg grup, klas (zbiorów),
- kojarzenie przedmiotów z określonymi czynnościami,
- określanie ech desygnatów,
- wrażanie emocji własnych cudzych,
- ćwiczenie orientacji przestrzennej,
- ćwiczenie orientacji czasowej,
- tworzenie z piktogramów różnych układów informacji funkcjonalnej,
- łączenie wyrazów w zdania.
- rozszerzanie zasobu słownictwa biernego,
- wspomaganie rozwoju mowy czynnej,
- ćwiczenia pamięci słuchowej,
- zapamiętywanie przekazywanych informacji.
Wybór zasobu symboli i zakresu ich stosowania zależy od indywidualnych cech, możliwości
i poziomu intelektualnego osoby, która będzie używała systemu- może to być kilka
piktogramów, mogą byś ich setki. Przy wprowadzaniu systemu należy wziąć pod uwagę takie
aspekty, jak poziom umysłowy osoby, jej wzrok, zdolność w rozpoznawaniu kształtów
(obrazów) oraz możliwości zapamiętywania symboli. Zatem, aby uzyskać pożądany efekt,
należy przed wprowadzeniem systemu dokonać analizy: kto będzie użytkownikiem, gdzie i
do czego system będzie wykorzystywany. To oznacza, że trzeba rozeznać możliwości
użytkownika, ustalić, w jakim środowisku funkcjonuje i jaki zakres informacji jest mu
niezbędny do kontaktu z otoczeniem. Konieczne jest zatem poznanie osoby mającej
posługiwać się piktogramami, ustalić jej potrzeby i oczekiwania, oraz ustalanie sposobu
wdrażania symboli.
Wybór optymalnego zestawu dla danej osoby musi więc wynikać z bardzo dokładnej
obserwacji i analizy. Liczba symboli powinna być skorelowana z ww. czynnikami.
Oczywiście, wszystkie symbole znajdujące się w zestawach mogą nie spełnić potrzeba
użytkownika. Wówczas można zmienić podpisy przy symbolach lub wprowadzać własne
modyfikacje, dopasowując je do bieżących potrzeb. Można też wprowadzić nowe symbole.
Piktogramy mogą być stosowane w kombinacji z innymi rodzajami symboli, zdjęcia,
własnych rysunków, czy np. nalepek, ulotek reklamowych, oddających treść w sposób
bardziej komunikatywny. Osoby niepełnosprawne fizyczne mogą mieć problemy ze
wskazaniem pojedynczego symbolu ,aby ułatwić kontakt z taką osobą, możliwe jest
wprowadzenie dialogu z osobą współpracującą, która spełnia rolę „wskaźnika” symboli, zaś
użytkownik udziela odpowiedzi na zadane pytanie „tak: lub „nie”, ruchem głowy, nogi, gałki
ocznej, czy w inny umowny sposób lub za pomocą odpowiednich urządzeń (mechanicznych,
optycznych itp.). W praktyce stosuje się różne materiały pomocnicze, takie jak:

- tablice komunikacyjne o różnych rozmiarach i rozwiązaniach konstrukcyjnych- w
zależności od tego, dla kogo i gdzie będą stosowane ( w domu, klasie, na stole , na wózku, w
łóżku i.t.p.)
-książki komunikacyjne- klasery, albumy do zdjęć lub kołonotatniki,
-pojedyńcze, foliowane karty, pomoce mechaniczne i elektroniczne.