Determinanty dochodu narodowego
w uproszczonym modelu gospodarki–
model keynesowski
Wykład 3
dr Katarzyna Szarzec
1
Wykład 3
LITERATURA zalecana, w szczególności:
•
Podstawy ekonomii / red. nauk. R. Milewski, E. Kwiatkowski, rozdział
9.1.–9.5., ss. 246 – 271.
•
A. Baszyński, D. Piątek, K. Szarzec, Makroekonomia. Rynek w
gospodarce (ćwiczenia i przykłady), 2007, rozdział 3, MD nr 203.
•
D. Piątek, Popytowe determinanty produktu społecznego, w:
Wprowadzenie do makroekonomii, red. W. Jarmołowicz, 2008.
Gospodarka amerykańska, lata 1954–1991
Wyszczególnienie
Przeciętny
udział w
realnym
PNB
Współczynnik
zmienności
Korelacja z
realnym
PNB
Realny PNB
1,000
0,017
1,00
Konsumpcja
0,542
0,009
0,77
2
Inwestycje, w tym:
0,242
0,068
0,92
dobra
konsumpcyjne
trwałego użytku
0,076
0,049
0,78
inwestycje brutto
0,167
0,082
0,91
Od czego zależy bogactwo narodów/ PKB/ DN/ PKB per
capita/ … w krótkim i długim okresie?
Podstawowe pojęcia (1)
• Produkcja potencjalna – wielkość produkcji, którą
wytworzyłaby gospodarka, gdyby wszystkie czynniki
produkcji zostały w pełni, racjonalnie wykorzystane;
jest ona określona przez podażową stronę gospodarki.
3
• Produkcja rzeczywista (faktyczna) – produkcja
faktycznie wytworzona w danej gospodarce;
w krótkim okresie produkcja rzeczywista jest zwykle
mniejsza od potencjalnej.
Podstawowe pojęcia (2)
P
AS
AD
P
E
E
• Popyt globalny (AD) – łączna
wartość dóbr i usług, jaką nabywcy
decydują się zakupić w danych
warunkach i czasie
– zależy od: ogólnego poziomu cen
(P), wysokości dochodów ludności
4
Y
Y
E
P
E
0
• Podaż globalna (AS) – łączna wartość
dóbr i usług, jaką producenci decydują
się wytworzyć w danych warunkach i
czasie
– zależy od: zasobów czynników
produkcji i efektywności ich
wykorzystania, ogólnego poziomu
cen, kosztów produkcji.
Model keynesowski – założenia
•
wszystkie ceny i płace są ustalone na danym
poziomie – są sztywne (lepkie),
•
przy tym poziomie cen i płac w gospodarce
istnieją niewykorzystane zasoby – bezrobocie
przymusowe,
5
przymusowe,
•
analiza w krótkim okresie.
Jest to krótkookresowy popytowy model
keynesowski.
Model uproszczonej gospodarki
• Y = C + I
• gdzie:
– C – wydatki konsumpcyjne
– I – wydatki inwestycyjne
– Y – wielkość produktu
6
– Y – wielkość produktu
• Popyt globalny (AD) – suma, którą gospodarstwa
domowe i przedsiębiorstwa planują wydać na dobra
i usługi przy różnej wielkości dochodu narodowego.
• W gospodarce uproszczonej (G=0, Eksport=0,
Import=0), przyjmujemy, że AD= C + I
Popyt konsumpcyjny (1)
• Popyt konsumpcyjny – zgłaszany przez
gospodarstwa domowe.
• 3 hipotezy zależności konsumpcji od
dochodu:
7
dochodu:
– h. dochodu absolutnego
– h. dochodu relatywnego
– h. dochodu permanentnego
Popyt konsumpcyjny (2)
• W modelu keynesowskim, przyjęta jest hipoteza
dochodu absolutnego: wydatki konsumpcyjne
zależą od poziomu bieżących dochodów
uzyskiwanych przez gospodarstwa domowe;
– wydatki te rosną (maleją) wraz ze wzrostem (spadkiem)
dochodów, ale ich udział w dochodzie jest malejący
8
dochodów, ale ich udział w dochodzie jest malejący
(rosnący).
• dochód będący w dyspozycji gospodarstw
domowych, przeznaczają one na zakupy
potrzebnych im dóbr i usług (C), a część na
zaspokojenie potrzeb przyszłych, tj. oszczędności
(S), czyli:
– Y=C+S
Funkcja konsumpcji (1)
• funkcja konsumpcji – związek między bieżącymi
dochodami a wydatkami konsumpcyjnymi; określa ona
poziom zamierzonej konsumpcji przy różnych poziomach
dochodów:
C=Ca+ksk*Y
gdzie:
– Ca – autonomiczny popyt konsumpcyjny; niezależna
9
– Ca – autonomiczny popyt konsumpcyjny; niezależna
od rozmiarów dochodu, stała wielkość konsumpcji;
– ksk (MPC) – krańcowa skłonność do konsumpcji;
określa, jaką część dodatkowego dochodu gospodarstwa
domowe przeznaczają na konsumpcję:
ksk=∆C/∆Y , gdzie: ∆C – zmiana konsumpcji,
∆
Y – zmiana dochodu.
Funkcja konsumpcji (2)
101
133
C
C=5+0,8Y
10
40
120
160
80
0
Y
5
37
69
101
Ca=5
ksk=0,8
Oszczędności
• oszczędności – nieskonsumowana część dochodu
jest oszczędzana.
• funkcja konsumpcji wyznacza więc funkcję
oszczędności:
• S = -Ca + kso*Y
gdzie:
11
gdzie:
– -Ca=Sa – oszczędności autonomiczne
– kso (MPS) – krańcowa skłonność do oszczędności;
określa, jaką część dodatkowego dochodu
gospodarstwa domowe przeznaczają na oszczędności:
kso=∆S/∆Y , gdzie: ∆S – zmiana oszczędności,
∆
Y – zmiana dochodu
ksk+kso=1
Funkcja oszczędności
S
S=-5+0,2Y
12
40
120
160
80
0
Y
-5
3
11
19
27
Sa = -Ca = -5
kso=0,2
Popyt inwestycyjny
• Popyt inwestycyjny (I) – zamierzone (planowane) przez
przedsiębiorstwa wydatki na powiększenie lub utrzymywanie
zasobów kapitału trwałego (fabryki i maszyny) oraz stanu
zapasów. Zapasy to dobra przechowywane na potrzeby
przyszłej produkcji lub sprzedaży.
• wpływ inwestycji na:
– zmiany popytu globalnego;
13
– zmiany popytu globalnego;
– wzrost zdolności produkcyjnych i poziomu produkcji potencjalnej.
•
determinanty inwestycji:
– stopa procentowa;
– oczekiwania konsumentów i producentów;
– przewidywana stopa zysku;
– prognozy co do zmian poziomu popytu konsumpcyjnego;
– koszty zakupu kapitału rzeczowego;
– ryzyko.
Funkcja popytu globalnego (AD=C+I)
AD
C=5+0,8Y
AD=20+0,8Y
AD=Ca+ksk*Y+I
14
40
120
160
80
0
Y
5
15
20
I
Ca=5
ksk=0,8
I=15
Równowaga w analizowanym modelu
• równowaga na rynku dóbr – sytuacja, w
której nabywcy chcą kupić dokładnie taką
ilość towarów, jaką producenci chcą
wytworzyć; oznacza to, że nie występuje
nadwyżkowy popyt ani nadwyżkowa podaż.
15
nadwyżkowy popyt ani nadwyżkowa podaż.
• Punkt równowagi wyznaczany jest przez
popyt globalny.
• Warunek równowagi: planowany popyt
globalny = produkcja, czyli:
AD=Y
Produkcja i popyt globalny w stanie
równowagi
AD
100
AD=20+0,8Y
16
40
Y
p
=120
160
80
0
Y
45
o
Y
e
=100
100
20
Ca=5
ksk=0,8
I=15
Ye=100 (punkt równowagi)
Yp=120 (produkcja
potencjalna)
Linia 45° – krzywa Y=AD
Nierównowaga w analizowanym modelu –
procesy dostosowawcze
Sytuacja na rynku
dóbr
Nie planowane
zapasy
Produkcja
Y<AD
Maleją
Rośnie
Y=AD
Brak
Stała
17
Y>AD
Rosną
Maleje
• Nieplanowane zmiany stanu zapasów są sygnałem dla
producentów do zmiany poziomu produkcji.
• W ten sposób gospodarka zmierza do równowagi, choć nawet
w punkcie równowagi mogą istnieć niewykorzystane moce
produkcyjne i bezrobocie.
Równowaga jako I=S
• W punkcie równowagi planowany popyt i
produkcja są sobie równe; oznacza to, że
planowane inwestycje są równe produkcji
na poziomie równowagi, pomniejszonej o
planowaną konsumpcję.
18
planowaną konsumpcję.
• Równowaga
zostaje
osiągnięta,
gdy
planowane
inwestycje
są
równe
planowanym oszczędnościom.
I=S
Równowaga I=S
S, I
S=-5+0,2Y
….
19
40
120
160
Y
a
=80
0
Y
-5
15
Y
e
=100
I
Sa = -5
kso=0,2
I=15
Ye=100 (punkt równowagi)
Zmiany popytu globalnego i dochodu
narodowego
• Zmiana preferencji konsumentów:
– krańcowej skłonności do konsumpcji
– krańcowej skłonności do oszczędności
• Zmiana wielkości autonomicznych:
– zmiana konsumpcji autonomicznej
20
– zmiana konsumpcji autonomicznej
– zmiana inwestycji
Wg J.M. Keynes’a, inwestycje będą podlegać silnym
wahaniom, gdyż ich rozmiary zależą od nastrojów
inwestorów („instynkty zwierzęce”), związanych
z ich przewidywaniami na przyszłość.
Mnożnik
M
1
1
=
=
• wpływ zmiany wydatków autonomicznych na gospodarkę
• mnożnik – o ile zwiększy się dochód na skutek zmiany
popytu autonomicznego o jednostkę.
• Formuła mnożnika (M):
21
kso
ksk
M
1
=
−
=
• Mnożnik jest większy od 1, gdyż każda zmiana popytu
autonomicznego wpływa na wielkość produkcji.
• Zmiana produkcji pociąga za sobą zmianę popytu
konsumpcyjnego, co z kolei powoduje dalszą zmianę
produkcji.
Wzrost popytu inwestycyjnego a wzrost
dochodu (1)
AD
AD=20+0,8Y
AD'=24+0,8Y
M=1/1-ksk=1/(1-0,8)=5
22
40
120
160
80
0
Y
45
o
100
104
20
24
M=1/1-ksk=1/(1-0,8)=5
Ca = 5
ksk=0,8
I=15
I’=19 (∆I=4)
Ye=100 (punkt równowagi)
Ye’=120 (nowy punkt
równowagi)
Wzrost popytu inwestycyjnego a wzrost
dochodu (2)
Okres
Y
C=5+0,8Y
I
AD=C+I
Sytuacja
na
rynku
dóbr
Nie
planowa
ne
zapasy
Produkcja
1
100
85
15
100
Y=AD
Brak
Stała
2
100
85
19
104
Y<AD
Maleją
Rośnie
23
3
104
88,2
19
107,2
Y<AD
Maleją
Rośnie
4
107,2
90,8
19
109,8
Y<AD
Maleją
Rośnie
5
109,8
92,8
19
111,8
Y<AD
Maleją
Rośnie
...
...
...
...
...
...
...
...
Nowy stan
równowagi
120
101
19
120
Y=AD
Brak
Stała
Wzrost popytu inwestycyjnego a wzrost
dochodu (3)
• ∆I=4
• M=1/(1-ksk)=1/(1-0,8)=5
• ∆Y=∆I * M = 4 * 5=20
24
• ∆Y=∆I * M = 4 * 5=20
• Ye’= Ye +∆Y=100+20=120
Paradoks zapobiegliwości
• jeśli gospodarstwa domowe decydują się na
zwiększenie swoich Sa przy każdej wielkości
dochodu, co oznacza, że muszą ograniczyć swoją
Ca. To zmniejsza C i AD, i – poprzez mechanizm
mnożnika – powoduje spadek produkcji w punkcie
25
mnożnika – powoduje spadek produkcji w punkcie
równowagi.
• paradoks zapobiegliwości – wzrost planowanych
oszczędności nie zmienia wartości oszczędności w
punkcie równowagi, a prowadzi jedynie do spadku
dochodu.
Paradoks zapobiegliwości. Przesunięcie
funkcji oszczędności
S, I
S=-5+0,2Y
S=0,2Y
1
‘
26
40
120
160
Y
d
=75
0
Y
-5
15
S=-5+0,2Y
Y
e
=100
I
WAŻNE: wartość oszczędności w nowym punkcie równowagi nie
ulegnie zmianie. W punkcie równowagi muszą być one równe
inwestycjom, a inwestycje się nie zmieniły. Są one nadal równe 15,
więc oszczędności też tyle wyniosą.
1
Paradoks zapobiegliwości. Przesunięcie
funkcji popytu globalnego
AD
AD'=15+0,8Y
AD=20+0,8Y
27
40
120
160
Y
d
=75
0
Y
45
o
Y
e
=100
20
15
Czy oszczędzanie jest cnotą w modelu keynesowskim?
Podsumowanie (1)
Funkcja
Gospodarka zamknięta,
bez G
Konsumpcji (C)
C=Ca+ksk×Y
Inwestycji (I)
I=Ia
28
Inwestycji (I)
I=Ia
Popytu globalnego (AD)
AD=Ca+ksk×Y+Ia
Mnożnik
kso
ksk
M
1
1
1
=
−
=
Podsumowanie (2)
• Model keynesowski – dochód i produkcja
zależą od popytu globalnego.
• Zmiany popytu nie powodują dostosowań
29
• Zmiany popytu nie powodują dostosowań
poziomu cen, ale wpływają na wielkość
produkcji i zmiany stanu zapasów.
• Nawet w punkcie równowagi mogą istnieć
niewykorzystane moce produkcyjne.
Pytania…?
dr Katarzyna Szarzec
30