INFUZJA

Najstarszą metodą wytwarzania materiałów kompozytowych jest laminowanie kontaktowe,
które polega na ręcznym nakładaniu na siebie kolejnych warstw zbrojenia i ich przesycaniu
żywicą przy pomocy pędzli i wałków. Zawartośd zbrojenia w laminacie wynosi około 30%.
Niestety, mimo niskich kosztów uruchomienia produkcji i krótkim czasie przygotowania
modelu oraz form, metoda ta nie gwarantuje uzyskania powtarzalności jakości elementów,
a jego masa jest stosunkowo wysoka w porównaniu do innych metod produkcji.

W przemyśle stoczniowym najlepiej sprawdza się technologia produkowania laminatów
metodą infuzji. Stosowana jest ona na świecie od lat 70. XX wieku, ale dopiero
w

ostatnich

latach

zaczęła

byd

wykorzystywana

na

skalę

przemysłową.

Infuzja jest procesem najbardziej zaawansowanym technologicznie. Odpowiednie
przeprowadzenie procesu umożliwia głównie maksymalne zredukowanie masy otrzymanego
laminatu oraz zwiększenie udziału zbrojenia nawet do 90%, co pozwala uzyskad produkt
o polepszonych właściwościach mechanicznych i wytrzymałościowych.

Sam proces polega na układaniu suchego zbrojenia na wcześniej przygotowanej formie,
zamknięciu formy workiem próżniowym, wytworzeniu podciśnienia (0,3-0,9 atm, co
zapewnia dokładne i jednolite przesycenie zbrojenia w całej formie), a następnie zassaniu
żywicy, która równomiernie przesącza zbrojenie. Stosowanie podciśnienia zapewnia
kompresję ułożonych tkanin, co znacznie zmniejsza ich objętośd. Dodatkowo istotną zaletą
tej metody jest eliminacja pęcherzyków powietrza, dzięki czemu produkt zyskuje na
walorach estetycznych i staje się bardziej wytrzymały.

Metoda infuzji wpływa korzystnie nie tylko na parametry koocowe laminatów, pozwala
również znacznie przyśpieszyd proces produkcji wielkogabarytowych elementów.

Należy również zwrócid uwagę na obniżoną emisję lotnych związków organicznych
oraz styrenu, co zdecydowanie wpływa na środowisko i warunki na stanowisku pracy.

Podsumowując, do zalet techniki infuzji zaliczamy:

∙ automatyzację i przyśpieszenie procesu (infuzja wielu warstw zbrojenia w jednym

procesie)

∙ możliwośd doboru różnych żywic i tkanin
∙ brak kontaktu z żywicą
∙ zmniejszenie zawartości żywicy, przy zwiększonej zawartości zbrojenia
∙ obniżenie kosztów wykonania laminatu

∙ wzrost parametrów mechanicznych i wytrzymałościowych w porównaniu z innymi

technikami

∙ integralnośd i jednorodnośd laminatu – powtarzalnośd parametrów
∙ brak negatywnego oddziaływania na środowisko
∙ brak negatywnego wpływu na warunki na stanowisku pracy

Wady:

∙ koniecznośd wyszkolenia pracowników
∙ dostosowanie form do specyfiki tej metody
∙ koniecznośd zamontowania instalacji podciśnieniowej