Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

Deklaracja Szczytu Ryskiego

wydana przez przywódców państw i szefów rządów uczestniczących w spotkaniu Rady Północnoatlantyckiej w Rydze w
dniu 29 listopada 2006 roku
1. My, przywódcy państw i szefowie rządów krajów członkowskich Sojuszu
Północnoatlantyckiego, potwierdzamy dziś w Rydze wolę podjęcia wyzwań
bezpieczeństwa XXI wieku i obrony naszych społeczeństw oraz wspólnych wartości,
uznając, iż silna wspólna obrona pozostaje podstawowym celem naszego Sojuszu.
Naszych 26 krajów jednoczy szacunek dla demokracji, wolności jednostki i zasad
państwa prawa oraz wierność celom i zasadom Karty Narodów Zjednoczonych.
2. Zasada niepodzielności sojuszniczego bezpieczeństwa utrzymuje swe podstawowe
znaczenie, zaś solidarność sojusznicza daje nam siłę do wspólnego podejmowania
nowych wyzwań. We współczesnym, zmieniającym się środowisku bezpieczeństwa,
stajemy w obliczu złożonych, często powiązanych ze sobą zagrożeń, płynących ze
strony coraz bardziej globalnego w skali i śmiercionośnego w skutkach terroryzmu,
zjawiska rozprzestrzeniania broni masowego rażenia i jej środków przenoszenia oraz
wyzwań wynikających z niestabilności upadłych i upadających państw. Tym
ważniejsza jest rola, którą NATO odgrywa jako podstawowe forum konsultacji
północnoamerykańskich i europejskich sojuszników na tematy bezpieczeństwa.
Podkreślamy wagę wspólnego przeciwdziałania tym zagrożeniom, w tym również
poprzez prowadzenie opartych o mandat ONZ operacji reagowania kryzysowego.
Podkreślamy również rolę prowadzonej transformacji sojuszniczych zdolności i
relacji, w tym operacji i misji, zaangażowania na rzecz podnoszenia zdolności, bliższą
współpracę z partnerami, państwami trzecimi oraz organizacjami międzynarodowymi.
W dniu dzisiejszym przyjęliśmy Kompleksowe Wytyczne Polityczne, które
ustanawiają ramy i nadają polityczny kierunek transformacji NATO, na kolejnych 10-
15 lat wyznaczając priorytety rozwoju zdolności, reżimów planistycznych oraz działań
wywiadowczych i informacyjnych Sojuszu.
3. Od Afganistanu po Bałkany, i od Morza Śródziemnego po Darfur, w sześciu trudnych
misjach i operacjach, prowadzonych w trzech różnych regionach geograficznych,
zaprowadzamy pokój i bezpieczeństwo, stając ramię w ramię ze wszystkimi, którzy
bronią naszych wspólnych, zawartych w Traktacie Waszyngtońskim, wartości
demokracji i wolności. Działania te prowadzimy wraz z państwami partnerskimi oraz
krajami trzecimi. Składamy hołd profesjonalizmowi i oddaniu ponad pięćdziesięciu
tysięcy kobiet i mężczyzn z sojuszniczych i innych państw, którzy poświęcają się
wykonaniu tych zadań i przekazujemy słowa głębokiego współczucia rodzinom i
ukochanym wszystkich rannych i poległych.
4. Wspieramy rząd Prezydenta Karzaja i ludność Afganistanu, którzy chcą budować
stabilne, demokratyczne i dostatnie społeczeństwo, wolne od terroryzmu, narkotyków
i strachu, dbające o swe bezpieczeństwo i żyjące w pokoju z sąsiednimi krajami.
Afganistan wiele osiągnął w ciągu ostatnich pięciu lat. Stworzono demokratycznie
wybrane instytucje, a realizacja narodowych strategii odbudowy i rozwoju poprawia
warunki życia milionom obywateli. We współpracy z innymi międzynarodowymi
uczestnikami, na trwałe pozostajemy zaangażowani we wsparcie władz afgańskich.
5. Wkład w pokój i bezpieczeństwo w Afganistanie stanowi najważniejszy priorytet
NATO. We współpracy z Narodowymi Siłami Bezpieczeństwa Afganistanu i w
porozumieniu z innymi międzynarodowymi uczestnikami, w poszanowaniu dla

Strony 1/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

międzynarodowego prawa i podejmując wszelkie starania, by unikać ofiar po stronie
ludności cywilnej, poprzez działalność dowodzonych przez NATO i dysponujących
mandatem ONZ Międzynarodowych Sił Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) będziemy
w dalszym ciągu wspierać władze afgańskie w pełnieniu przez nie obowiązków
zapewnienia bezpieczeństwa, stabilności oraz odbudowy Afganistanu. Podkreślając
solidarność naszego Sojuszu, zapewniamy, że ISAF będzie dysponować siłami,
środkami i zdolnościami do działania, potrzebnymi do zapewniania sukcesu misji.
Ponadto, rząd Afganistanu i NATO podejmą wspólne prace nad budową
demokratycznie kontrolowanych instytucji bezpieczeństwa państwa. W dniu
dzisiejszym zgodziliśmy się zwiększyć nasze wsparcie dla szkolenia i dalszego
rozwoju Afgańskiej Armii Narodowej i podjęliśmy decyzję o wzmocnieniu
narodowych wkładów na rzecz szkolenia afgańskiej policji. Z zadowoleniem
przyjmujemy dalszy udział w misji ISAF naszych partnerów i pozostałych krajów oraz
zachęcamy wszystkich członków społeczności międzynarodowej do udziału w tym
ważnym wysiłku.
6. Nie może być bezpieczeństwa w Afganistanie bez zagwarantowania rozwoju, jak i nie
będzie rozwoju bez zapewnienia bezpieczeństwa. Społeczność afgańska wskazała w
zawartym ze wspólnotą międzynarodową na początku bieżącego roku Porozumieniu
ws. Afganistanu swe cele odnośnie bezpieczeństwa, rządu i rozwoju. Prowincjonalne
Zespoły Odbudowy, wspierane przez siły wojskowe, zapewniające potrzebne do
wsparcia działań cywilnych bezpieczeństwo i stabilizację, znajdują się w coraz
większym stopniu na czele działalności NATO. Kierując się zasadą odpowiedzialności
za ten proces władz i społeczeństwa Afganistanu, nasze kraje będą wspierać Strategię
Rozwoju Narodowego rządu afgańskiego, jak i jego wysiłki na rzecz budowy
cywilnych zdolności i rozwoju instytucji obywatelskich. Zachęcamy inne kraje oraz
organizacje międzynarodowe, przede wszystkim ONZ i Bank Światowy, do realizacji
tych działań. NATO wypełni swe zadania, nie może jednak przyjąć na siebie całego
ciężaru. Z zadowoleniem przyjmujemy zatem działania państw-donatorów, Unii
Europejskiej (UE) i innych organizacji międzynarodowych na rzecz zwiększenia ich
pomocy. Z zadowoleniem przyjmujemy także kroki podjęte przez wspólnotę
międzynarodową w celu poprawy koordynacji działań cywilnych i wojskowych, w
tym dialogu pomiędzy stolicami i organizacjami międzynarodowymi, i wyrażamy
przekonanie, że działania te należy kontynuować. W tym zakresie zachęcamy ONZ do
przejęcia głównej roli w udzieleniu wsparcia rządowi afgańskiemu.
7. Wspieramy prace rządu Afganistanu demonstrujące ich zdecydowane przywództwo, w
tym dotarcie do obywateli na prowincji, wzmocnienie państwa prawa, zwalczanie
korupcji i podjęcie stanowczych działań przeciwko nielegalnemu handlowi
narkotykami. Dostrzegamy potrzebę rozbicia sieci finansujących i zaopatrujących
terrorystów, zagrażających rządowi i ludności Afganistanu. Dostrzegamy też związek
pomiędzy handlem narkotykami i organizacjami zwalczającymi rząd, dlatego - w
obrębie mandatu ISAF - będziemy nadal wspierać działania skierowane przeciwko
narkotykom.
8. Wzywamy wszystkie państwa sąsiadujące z Afganistanem do podjęcia
zdecydowanych działań wspierających wysiłki rządu afgańskiego w budowie
stabilnego i demokratycznego państwa, wewnątrz jego bezpiecznych granic.
Szczególnie mocno popieramy bliską współpracę pomiędzy Afganistanem,
Pakistanem i NATO, w tym również poprzez prace Komisji Trójstronnej.
9. W Kosowie, silna obecność działających w oparciu o mandat ONZ sił KFOR okazała
się decydująca dla utrzymania bezpieczeństwa i promowania procesu politycznego.

Strony 2/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

NATO utrzyma swą gotowość do szybkiej odpowiedzi na wszelkie zagrożenia dla
bezpieczeństwa regionu. Podejmiemy się realizacji zadań związanych z
wprowadzaniem w życie postanowień bezpieczeństwa, zawartych w przyszłym
porozumieniu. Będziemy blisko współpracować ze społeczeństwem Kosowa, UE i
pozostałymi uczestnikami międzynarodowymi w zapewnieniu stabilizacji i wsparciu
budowy systemu bezpieczeństwa Kosowa, poddanego demokratycznej kontroli,
etnicznie reprezentatywnemu i posiadającemu legitymację całej społeczności.
Przywiązujemy duże znaczenie do wprowadzania w życie standardów, szczególnie w
zakresie ochrony praw mniejszości i społeczności lokalnych, zabezpieczenia miejsc
kultu religijnego i zabytków historycznych, jak i zwalczania przestępczości oraz
korupcji. W pełni wspieramy wysiłki Specjalnego Wysłannika ONZ Marttiego
Ahtisaari na rzecz zakończenia procesu politycznego i wzywamy wszystkie strony do
podjęcia konstruktywnej z nim współpracy, wykazania otwartości wobec procesu
politycznego, wypełnienia wymaganych przez społeczność międzynarodową
standardów oraz udziału w lokalnych instytucjach obywatelskich. Działania te winny
zaowocować osiągnięciem porozumienia, które przyczyni się do stabilizacji Europy
Południowo-Wschodniej, poprawi perspektywy regionu na integrację z instytucjami
euroatlantyckimi i będzie akceptowane przez społeczność Kosowa. Podobnie jak w
Afganistanie, sukces w Kosowie zależeć będzie od uzgodnienia wysiłków
społeczności międzynarodowej. Dlatego działania NATO na rzecz zapewnienia
bezpiecznego środowiska w dalszym ciągu będą koordynowane z działalnością ONZ,
UE i OBWE w zakresie budowy i organizacji rządów i wsparcia reform.
10. Doświadczenia z Afganistanu i Kosowa wskazują, iż - zachowując poszanowanie
odrębnych mandatów działania i autonomii decyzyjnej wszystkich uczestników -
stawienie czoła współczesnym wyzwaniom wymagać będzie zastosowania
wszechstronnego podejścia wspólnoty międzynarodowej, przy użyciu szerokiego
spektrum cywilnych i wojskowych instrumentów. Doświadczenia te dostarczają nam
już wzorców dla stosowania takiego podejścia. W tym celu, choć nie jest wymagane,
by NATO rozwijało zdolności służące zadaniom cywilnym, poprosiliśmy dzisiaj Radę
Północnoatlantycką, by do czasu spotkania Ministrów Spraw Zagranicznych w
kwietniu 2007 roku i Ministrów Obrony w czerwcu 2007 roku przygotowała
pragmatyczne propozycje, mające usprawnić spójne stosowanie instrumentów NATO
w zakresie zarządzania kryzysowego oraz, gdziekolwiek będzie to stosowne,
wzmocnić na wszystkich poziomach współpracę z krajami partnerskimi, ONZ, innymi
zaangażowanymi organizacjami międzynarodowymi, organizacjami pozarządowymi i
regionalnymi uczestnikami w zakresie planowania i prowadzeniu bieżących oraz
przyszłych operacji. Propozycje te winny brać pod uwagę nowe doświadczenia i
rozważyć elastyczne opcje dostosowania wojskowych i politycznych procedur
planowania NATO celem wzmocnienia współdziałania cywilno-wojskowego.
11. Prowadzona przez NATO polityka partnerstwa, dialogu i współpracy jest niezbędna
dla realizacji sojuszniczych celów i zadań. Dzięki niej nawiązano silne związki,
zarówno z krajami Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego (EAPC), Dialogu
Śródziemnomorskiego (MD), Stambulskiej Inicjatywy Współpracy (ICI), jak i z
Państwami Kontaktowymi. Partnerstwa NATO są znaczącym osiągnięciem i
przyczyniają się do stabilności i bezpieczeństwa na całym obszarze euroatlantyckim
oraz poza nim. Misje i operacje NATO udowodniły także polityczną i operacyjną
wartość tych partnerskich relacji: osiemnaście państw spoza Sojuszu dostarcza wojska
i zapewnia wsparcie naszym operacjom i misjom, a kolejne państwa wyrażają
zainteresowanie nawiązaniem ściślejszej współpracy z NATO.

Strony 3/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

12. Mając to na uwadze, polecamy Radzie Północnoatlantyckiej dalsze rozwijanie tej
polityki, a w szczególności:
o pełen rozwój politycznego i praktycznego potencjału istniejących
sojuszniczych programów współpracy: EAPC/Partnerstwo dla Pokoju (PdP),
MD i ICI, a także stosunków z Państwami Kontaktowymi, zgodnie z
decyzjami Szczytu w Stambule;
o zwiększenie operacyjnego wykorzystania stosunków z państwami spoza
Sojuszu, w tym z zainteresowanymi Państwami Kontaktowymi; w
szczególności poprawę możliwości współpracy Sojuszu z państwami
wspierającymi, jak i mogącymi w przyszłości wesprzeć, operacje i misje
NATO, które podzielają ponadto nasze cele i wartości;
o poprawę zdolności NATO do zapewniania praktycznego doradztwa i pomocy
w dziedzinie reform sektora obrony i bezpieczeństwa w krajach i regionach, w
których NATO jest zaangażowane.
13. Będziemy wspólnie dążyć do realizacji tych celów, uwzględniając decyzje Rady
Północnoatlantyckiej, poprzez:
o prowadzenie bardziej konkretnych konsultacji z Partnerami PdP, które lepiej
odzwierciedlałyby priorytetowe obszary naszej współpracy, m.in. poprzez
lepsze dostosowanie formuły działań Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego oraz
przez pełne wykorzystanie różnych form relacji NATO z Partnerami, zgodnie
z postanowieniami Podstawowego Dokumentu EAPC oraz decyzjami,
przyjętymi podczas szczytów w Pradze i Stambule;
o umożliwienie Sojuszowi zwoływania spotkań ad-hoc, jeśli wystąpi taka
potrzeba, z państwami uczestniczącymi w naszych misjach i operacjach, lub
wspierającymi je politycznie, wojskowo i w inny sposób, a także z państwami,
które mogą wyrazić taką wolę ze względu na zaangażowanie NATO w
interesujących je regionach. Możemy w tym celu korzystać z elastycznej
formuły spotkań konsultacyjnych Sojuszników z jednym lub wieloma
zainteresowanymi partnerami (członkami EAPC, MD lub ICI) i/lub
zainteresowanymi Państwami Kontaktowymi, w oparciu o zasady włączenia,
przejrzystości i różnicowania kontaktów;
o wzmocnienie zdolności NATO do efektywnej współpracy z poszczególnymi
państwami poprzez udostępnianie mechanizmów partnerstwa, dostępnych
obecnie krajom EAPC, także partnerom w ramach MD, ICI oraz
zainteresowanym Państwom Kontaktowym. Decyzję o udostępnieniu danego
mechanizmu będziemy podejmować indywidualnie w stosunku do każdego
przypadku.
14. Będziemy uważnie przyglądać się, jak Partnerzy wypełniają zobowiązania wobec
wartości i zasad, których podjęli się przystępując do EAPC i PdP. Podkreślamy prawo
każdego Partnera do konsultacji z Sojuszem. Witamy postępy krajów w ramach
Partnerskich Indywidualnych Planów Działania i zachęcamy je do dalszych wysiłków
reformatorskich. Pochwalamy inicjatywy zmierzające do wzmocnienia współpracy,
bezpieczeństwa i stabilności w regionie Morza Czarnego i w dalszym ciągu będziemy
wspierać regionalne wysiłki w tym zakresie.
15. Cieszymy się z postępów w implementacji bardziej ambitnego i szerszego programu
działań w ramach Dialogu Śródziemnomorskiego, który został uzgodniony na
szczycie w Stambule. Potwierdzamy nasze zaangażowanie w tej mierze, także poprzez
podjęte dziś decyzje.
16. Oczekujemy też, że nowe, bardziej pragmatyczne podejście, przyjęte przez nas w dniu

Strony 4/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

dzisiejszym, umocni nasze związki z krajami MD, ICI oraz z zainteresowanymi
Państwami Kontaktowymi.
17. Od czasu Szczytu w Stambule zwiększyła się wiedza NATO w dziedzinie szkoleń, a
nasze partnerstwo z państwami szerszego Bliskiego Wschodu stało się bardziej
dojrzałe i wartościowe, szczególnie w odniesieniu do sojuszniczych misji i operacji.
W tym kontekście uruchomiliśmy dziś Inicjatywę Współpracy Szkoleniowej NATO
na rzecz modernizacji struktur obronnych i szkolenia sił bezpieczeństwa. Biorąc pod
uwagę dostępne środki, Sojusz jest gotów - w duchu współwłasności tej inicjatywy -
dzielić się doświadczeniami szkoleniowymi z Partnerami w ramach MD i ICI a także
z krajami regionu szerszego Bliskiego Wschodu. W sposób ewolucyjny i podzielony
na kolejne etapy, opierając się na istniejących strukturach i programach, stworzymy, z
korzyścią dla naszych Partnerów i państw NATO, rozszerzającą się sieć przedsięwzięć
szkoleniowych NATO. Wstępny etap obejmować będzie: rozszerzenie form
uczestnictwa tych Partnerów w odpowiednich działających już sojuszniczych
programach szkoleniowych i edukacyjnych, przedsięwzięcia partnerskie, jak i
dostosowanie sojuszniczych baz szkoleniowych do realizacji potrzeb Sojuszników i
Partnerów. Utworzymy także fakultet ds. Bliskiego Wschodu w Akademii Obrony
NATO. W drugim etapie NATO mogłoby rozważyć wsparcie utworzenia w regionie
Centrum Współpracy w dziedzinie Bezpieczeństwa, który należałoby do krajów MD i
ICI, a byłoby finansowany z funduszy regionalnych przy wsparciu NATO. Decyzja o
wkładzie NATO w utworzenie takiego centrum oparta byłaby na ogólnych
przesłankach politycznych, odpowiednich pracach przygotowawczych Sojuszu i
partnerów oraz na doświadczeniach zdobytych w czasie realizacji pierwszego etapu
inicjatywy. Rozważane będą zróżnicowane źródła finansowania, w tym możliwości
dobrowolnego finansowania, na przykład przy pomocy funduszy powierniczych.
Oczekujemy terminowej realizacji tej inicjatywy, w ścisłej konsultacji z naszymi
partnerami.
18. Wszyscy Sojusznicy pozostają zaangażowani w sojuszniczą misję w Iraku, zgodną z
postanowieniami rezolucji 1546 Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych,
której celem jest wspieranie irackich sił bezpieczeństwa poprzez organizację ich
szkoleń w kraju lub poza nim, zaopatrywanie ich w sprzęt, jak i dokonywane wpłat do
funduszy powierniczych. Misja szkoleniowa jest wyrazem naszego poparcia dla
ludności i rządu Iraku oraz wkładem na rzecz stabilności, demokratycznego rozwoju,
jedności i integralności terytorialnej Republiki Iraku, zgodnie z odpowiednimi
rezolucjami Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych. W odpowiedzi na prośbę
premiera Iraku, poprosiliśmy Władze Wojskowe Sojuszu o wypracowanie - w ramach
mandatu Misji Szkoleniowej NATO w Iraku - dodatkowych specjalistycznych opcji
szkoleniowych w celu wsparcia sił bezpieczeństwa Iraku w kwestiach, w których
wymagana jest wiedza wojskowa. Dowodzi to naszego nieprzerwanego
zaangażowania na rzecz udzielenia Irakowi pomocy w budowie efektywnych i
trwałych wieloetnicznych sił bezpieczeństwa.
19. Jesteśmy głęboko zaniepokojeni ciągłymi walkami w Darfurze oraz pogarszającą się
sytuacją humanitarną i wzywamy wszystkie strony konfliktu do przestrzegania decyzji
o zawieszeniu broni. Jesteśmy zaniepokojeni regionalnymi implikacjami konfliktu. Z
zadowoleniem przyjmujemy wnioski ze spotkania, które odbyło się 16 listopada 2006
w Addis Abebie celem ustanowienia wspólnej misji pokojowej Unii Afrykańskiej i
ONZ, i wzywamy rząd Sudanu do wprowadzenia ich w życie. NATO wspiera
prowadzoną misję Unii Afrykańskiej i jest gotowe, po konsultacjach z Unią
Afrykańską i za jej zgodą, rozszerzyć swoją pomoc. Sojusz będzie zaangażowany w

Strony 5/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

dalszą koordynację działań ze wszystkimi zaangażowanymi stronami, w szczególności
z Unią Afrykańską, ONZ i Unią Europejską, w tym również odnośnie ewentualnego
wsparcia przygotowywanej misji w kwestiach transportu lotniczego i szkolenia.
20. W sposób zdecydowany potępiamy terroryzm, bez względu na jego motywacje i
przejawy. Wspólnie będziemy walczyć z nim tak długo, jak będzie konieczne,
przestrzegając jednocześnie prawa międzynarodowego i zasad ONZ. Sojusz w
dalszym ciągu zapewnia działaniom przeciw terroryzmowi istotny transatlantycki
wymiar. Nasza operacja morska "Active Endeavour" na Morzu Śródziemnym stanowi
ważny wkład w walkę z terroryzmem, dlatego z zadowoleniem przyjmujemy wsparcie
państw partnerskich, które jeszcze bardziej wzmocniły jej skuteczność. Potwierdzamy
nasze zaangażowanie w dialog i współpracę z Partnerami oraz innymi organizacjami
międzynarodowymi w zwalczaniu terroryzmu. Podkreślamy determinację w ochronie
naszych społeczeństw, terytoriów, infrastruktury i sił zbrojnych przed
konsekwencjami ataku terrorystycznego. Wyrażamy uznanie dla sojuszniczych
inicjatyw Obrony Przed Terroryzmem, w tym dla rozwoju zaawansowanych
technologii służących zwalczaniu terrorystycznych zagrożeń, takich jak obrona sił
sojuszniczych w Afganistanie przed improwizowanymi urządzeniami wybuchowymi.
Wzywamy Sojuszników do kontynuowania prac nad zwiększeniem i zaangażowaniem
ich narodowych zasobów i zdolności w tej ważnej dziedzinie oraz do wzmocnienia
zdolności Sojuszu do dzielenia się informacjami, w tym wywiadowczymi, na temat
terroryzmu, szczególnie w zakresie wsparcia operacji NATO.
21. Popieramy propagowanie wspólnych wartości, reform oraz dialogu wśród różnych
społeczeństw i kultur. W tym kontekście doceniamy inicjatywę "Sojuszu Cywilizacji",
zainaugurowaną przez Sekretarza Generalnego NZ oraz inicjatywę grupy G8 "Forum
dla Przyszłości".
22. Kontynuowanie transformacji wojskowej jest konieczne dla zapewnienia zdolności
Sojuszu do prowadzenia pełnego spektrum misji, łącznie ze wspólną obroną i
operacjami reagowania kryzysowego. Nasze operacje w Afganistanie i na Bałkanach
potwierdzają, że NATO potrzebuje nowoczesnych sił zbrojnych o wysokich
zdolnościach - sił, które mogą być szybko przerzucane tam, gdzie - zgodnie z
decyzjami Rady Północnoatlantyckiej (NAC) - potrzebne. W oparciu o decyzje
szczytów w Pradze i Stambule wiele już zostało uczynione, aby zwiększyć możliwość
użycia i zdolności sił zbrojnych Sojuszu. Zdolności te zostaną wzmocnione jeszcze
bardziej, zgodnie z kierunkami i priorytetami nakreślonymi przez Kompleksowe
Wytyczne Polityczne.
23. Utworzenie Sił Odpowiedzi NATO (NRF), które osiągnęły stan pełnej gotowości
operacyjnej, było kluczowym przedsięwzięciem. Siły te odgrywają znaczącą rolę w
ramach sojuszniczych zdolności reagowania na pojawiające się nagłe sytuacje
kryzysowe. Pełnią one również rolę katalizatora dla procesów transformacji i
zwiększania interoperacyjności. Podwyższą one ogólną jakość naszych sił zbrojnych,
nie tylko dla dobra NATO, lecz także z pożytkiem dla Unii Europejskiej, Organizacji
Narodów Zjednoczonych, jak i w wymiarze narodowym. Wspieramy bardziej
efektywne wdrażanie uzgodnionej koncepcji Sił Odpowiedzi NATO poprzez
mechanizmy doskonalące proces długoterminowego generowania sił oraz
zastosowanie metod, które umożliwiają bardziej konsekwentne i przejrzyste podejście,
mające na celu utrzymanie zdolności tych sił w przyszłości.
24. Transformacja naszych sił zbrojnych musi być kontynuowana. Zatwierdziliśmy zestaw
inicjatyw, mających na celu zwiększenie możliwości reagowania naszych sił na
współczesne zagrożenia i wyzwania.

Strony 6/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

Obejmuje on:
• poprawienie zdolności do prowadzenia i wspierania wspólnych
wielonarodowych operacji ekspedycyjnych, prowadzonych z dala od
macierzystych terytoriów przy założeniu niewielkiego lub żadnego poparcia
miejscowego oraz zdolności do utrzymania takiego terytorium przez dłuższy
okres czasu. Takie zadanie wymaga sił, które są w pełni zdolne do
rozmieszczania, przetrwania i interoperacyjności, oraz posiadania środków
umożliwiających rozmieszczenie takich sił;
• zobowiązania do zwiększenia potencjału lotniczego transportu strategicznego,
kluczowego dla szybkiego rozmieszczania sił, w celu usunięcia utrzymujących
się w tej dziedzinie zauważalnych niedostatków. Wielonarodowe inicjatywy
członków NATO oraz Partnerów obejmują znajdujące się w stanie gotowości
operacyjnej Tymczasowe Rozwiązanie dot. Strategicznego Transportu
Lotniczego; intencję utworzenia konsorcjum gromadzącego fundusze na zakup
floty samolotów transportowych C-17 oraz oferują koordynację struktur
wsparcia dla samolotów transportowych A-400M. W wymiarze narodowym
Sojusznicy zaplanowali lub planują nabycie dużej liczby samolotów C-17 i A-
400M. Od czasu Szczytu NATO w Pradze odnotowano również znaczący postęp
w dziedzinie kolektywnego zapewniania transportu morskiego;
• uruchomienie inicjatywy w dziedzinie transformacji sił specjalnych,
nakierowanej na zwiększenie ich zdolności do wspólnego szkolenia i
prowadzenia operacji, także poprzez udoskonalanie ich wyposażenia;
• zapewnienie zdolności do udzielania wsparcia wojskowego dla operacji
stabilizacyjnych i wysiłków związanych z odbudową we wszystkich fazach
kryzysu, korzystających z dotychczasowych doświadczeń z prowadzonych
operacji, które wskazują na wartość dodaną, jaką niesie ze sobą takie wojskowe
wsparcie, zgodnie z wymaganiami zawartymi w Kompleksowych Wytycznych
Politycznych.
• pracę nad rozwojem Sieci Wymiany Informacji NATO mającej na celu dzielenie
się wiadomościami, danymi i informacjami wywiadowczymi dotyczącymi
operacji Sojuszu w sposób niezawodny, bezpieczny i szybki, poprawiając
równocześnie ochronę naszych kluczowych systemów informatycznych przed
atakami cybernetycznymi;
• aktywowanie Centrum Gromadzenia Danych Wywiadowczych w celu
usprawnienia przepływu informacji wywiadu na rzecz operacji Sojuszu;
• kontynuację postępów w realizacji programu Sojuszniczego Systemu
Obserwacji Sytuacji Naziemnej z Powietrza mając w perspektywie uzyskanie
istotnych zdolności wspierania sił Sojuszu;
• kontynuację wysiłków mających na celu rozwinięcie zdolności do ochrony przed
zagrożeniami chemicznymi, biologicznymi, radiologicznymi i jądrowymi;
• transformację sojuszniczego postrzegania kwestii logistycznych, częściowo
poprzez zwiększone oparcie się na rozwiązaniach wielonarodowych;
• wysiłki mające na celu zapewnienie, iż struktury dowodzenia są szczupłe,
skuteczne i bardziej efektywne; oraz
• podpisanie pierwszego ważnego kontraktu w ramach systemu Aktywnej
Wielopoziomowej Obrony Przeciwrakietowej Teatru Działań NATO, co stanowi
istotny krok w kierunku wzmocnienia ochrony rozmieszczanych sił NATO.
25. W Pradze zainicjowaliśmy Studium nad możliwością stworzenia skutecznej obrony
przeciwrakietowej w odpowiedzi na rosnące zagrożenie atakiem rakietowym. Witamy

Strony 7/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

z zadowoleniem ukończenie tego projektu. Wnioski z przeprowadzonych badań,
uwzględniając przyjęte na potrzeby studium ograniczenia i założenia, wskazują, że
obrona przeciwrakietowa jest technicznie możliwa. Zaleciliśmy kontynuację prac nad
politycznymi i militarnymi implikacjami obrony przeciwrakietowej dla Sojuszu,
włącznie z uaktualnieniem oceny zagrożenia rakietowego.
26. Jesteśmy zobowiązani do nieprzerwanego zapewniania, indywidualnie i kolektywnie,
środków niezbędnych do wypełniania przez Sojusz zadań, jakie przed nim stawiamy.
Dlatego też zachęcamy kraje, których wydatki na obronę ulegają zmniejszeniu, do
powstrzymania tego procesu i do rzeczywistego ich zwiększenia. Zgodnie z
twierdzeniem, zawartym w Kompleksowych Wytycznych Politycznych, rozwój
zdolności nie będzie możliwy bez przeznaczenia na ten cel wystarczających środków.
Środki te powinny być wykorzystywane w sposób efektywny oraz winny być
skoncentrowane na priorytetach określanych przez Kompleksowe Wytyczne
Polityczne.
27. Zatwierdzamy działania nakierowane na osiągnięcie większej skuteczności i
efektywności funkcjonowania Kwatery Głównej NATO oraz jej przedsięwzięć
budżetowych.
28. Dla osiągnięcia długotrwałej stabilności w regionie Bałkanów Zachodnich niezbędny
jest proces integracji euroatlantyckiej, oparty na solidarności i wartościach
demokratycznych. Proces ten wymaga współpracy w regionie, dobrych relacji
sąsiedzkich oraz intensywnej pracy na rzecz osiągania akceptowanych przez wszystkie
strony rozwiązań dla najistotniejszych kwestii.
29. Trwający proces rozszerzania NATO stał się historycznym sukcesem w dziele
poszerzania strefy stabilności, pokoju i współpracy w Europie oraz wcielania w życie
wizji Europy jednolitej, wolnej i żyjącej w pokoju. Utrzymując w mocy nasze
zobowiązanie do zachowania w przyszłości otwartych drzwi do Sojuszu dla kolejnych
państw potwierdzamy, że NATO pozostaje otwarte dla nowych europejskich
członków zgodnie z artykułem 10 Traktatu Północnoatlantyckiego. Plan Działań na
rzecz Członkostwa (MAP) jest ważnym etapem przygotowań poszczególnych państw
do możliwego członkostwa w NATO. Wszystkie demokratyczne kraje europejskie
mogą być brane pod uwagę jako kandydaci do członkostwa w Sojuszu lub
uczestnictwa w MAP, jeżeli na jakimkolwiek etapie taką decyzję podejmie Rada
Północnoatlantycka, w oparciu o ocenę działań tych krajów, nakierowanych na
sprostanie celom stawianym przez Traktat Północnoatlantycki. Polecamy Ministrom
Spraw Zagranicznych utrzymywanie tego procesu pod stałą kontrolą i informowanie
nas o jego przebiegu.
30. Witamy z zadowoleniem wysiłki Albanii, Chorwacji i byłej jugosłowiańskiej
Republiki Macedonii , przygotowujące je do przyjęcia odpowiedzialności i
zobowiązań wynikających z członkostwa w Sojuszu. Pochwalamy ich rosnący wkład
w międzynarodowe operacje bezpieczeństwa i utrzymywania pokoju oraz wysiłki
zmierzające do rozwoju współpracy regionalnej. Podczas swojego następnego szczytu
w 2008 roku Sojusz zamierza wystosować kolejne zaproszenia do członkostwa w
NATO do tych krajów, które spełniają sojusznicze standardy i są zdolne wnieść
stosowny wkład do euroatlantyckiego bezpieczeństwa i stabilności.
31. Przyjmujemy z zadowoleniem postępy w organizacji i przeprowadzaniu wyborów
parlamentarnych w Albanii, czego przykładem był ich przebieg w lipcu 2005 roku.
Konsekwentne wysiłki mające na celu zwalczanie korupcji i zorganizowanej
przestępczości mają podstawowe znaczenie. Zachęcamy do kontynuacji postępów w
tej dziedzinie, w szczególności w sferze rządów prawa i reformowania systemu

Strony 8/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

obronnego.
32. Witamy pełną współpracę Chorwacji z Międzynarodowym Trybunałem
Sprawiedliwości ds. byłej Jugosławii (ICTY) i znaczące postępy we wdrażaniu reform
politycznych, gospodarczych, w sferze rządów prawa oraz systemu obronnego.
Reformy te muszą być trwałe. Zachęcamy do dalszych wysiłków w celu zapewnienia,
iż aspiracje członkowskie Chorwacji są silniej popierane przez społeczeństwo.
33. Przyjmujemy z satysfakcją udane przeprowadzenie wyborów parlamentarnych przez
byłą jugosłowiańską Republikę Macedonii w 2006 roku oraz znaczące wysiłki
pogłębiające reformy polityczne, gospodarcze, w sektorze obronnym, w sferze rządów
prawa i w sądownictwie. Reformy te muszą być trwałe.
34. Mocno wierzymy, że Bośnia i Hercegowina, Czarnogóra i Serbia są w stanie wnieść
cenny wkład w stabilność i bezpieczeństwo regionu. Zdecydowanie popieramy proces
toczących się reform i chcemy podtrzymać dalszy pozytywny rozwój wydarzeń w
regionie znajdującym się na drodze do integracji euroatlantyckiej.
35. NATO jeszcze bardziej wzmocni współpracę z Bośnią i Hercegowiną oraz z Serbią w
dziedzinie reform obronnych, a także zaoferuje doradztwo i pomoc Czarnogórze w
budowie jej zdolności obronnych.
36. Biorąc pod uwagę znaczenie jakie długofalowa stabilność ma dla Bałkanów
Zachodnich, oraz uznając postępy poczynione do tej pory przez Bośnię i
Hercegowinę, Czarnogórę i Serbię, zaprosiliśmy dzisiaj te trzy kraje do przystąpienia
do Partnerstwa dla Pokoju (PfP) oraz do Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego (EAPC).
Czyniąc ten krok potwierdzamy znaczenie, jakie przywiązujemy do wartości i zasad
wyszczególnionych w podstawowych dokumentach EAPC i PfP. W szczególności
oczekujemy od Serbii oraz Bośni i Hercegowiny pełnej współpracy z ICTY. Będziemy uważnie obserwować ich wysiłki w
tej mierze.
37. Potwierdzamy, że Sojusz będzie kontynuować Zintensyfikowany Dialog z Gruzją i
Ukrainą, który obejmuje pełen zakres zagadnień politycznych, wojskowych,
finansowych i bezpieczeństwa, związanych z aspiracjami obu krajów do członkostwa
w NATO - bez przesądzania jakichkolwiek ewentualnych decyzji Sojuszu w tej
sprawie.
38. Potwierdzamy wagę Szczególnego Partnerstwa NATO i Ukrainy, które w przyszłym
roku będzie obchodzić dziesiątą rocznicę istnienia, i witamy z zadowoleniem postępy
poczynione przez Ukrainę w ramach Zintensyfikowanego Dialogu. Doceniamy
znaczący wkład Ukrainy dla sprawy naszego wspólnego bezpieczeństwa, włączając w
to udział w operacjach prowadzonych przez NATO oraz wysiłki mające na celu
promowanie współpracy regionalnej. Zachęcamy Ukrainę do kontynuowania działań
na rzecz bezpieczeństwa regionalnego. Jesteśmy zdeterminowani, aby kontynuować
pomoc - poprzez praktyczną współpracę - we wdrażaniu daleko idących zamierzeń
reformatorskich, w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego, obrony,
w reformowaniu sektora wojskowo-przemysłowego oraz w walce z korupcją.
39. Witamy z zadowoleniem zainicjowanie Zintensyfikowanego Dialogu z Gruzją, jak
również wkład Gruzji w międzynarodowe operacje bezpieczeństwa i utrzymania
pokoju. Wspólnie z Gruzją będziemy kontynuować działania wspierające proces
reform w tym kraju. Zachęcamy Gruzję do kontynuowania postępów w dziedzinie
reform politycznych, gospodarczych i wojskowych, włączając w to wzmacnianie
reform w sferze sprawiedliwości oraz pokojowe rozwiązywanie znaczących
konfliktów występujących w obrębie terytorium tego kraju. Potwierdzamy, że jest
niesłychanie istotne, aby wszystkie strony w regionie zaangażowały się w sposób
konstruktywny na rzecz promowania regionalnego pokoju i stabilności.

Strony 9/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

40. Partnerstwo NATO i Rosji pozostaje strategicznym elementem w kreowaniu
bezpieczeństwa obszaru euroatlantyckiego. Mając na uwadze dziesiątą rocznicę
podpisania Aktu Stanowiącego oraz piątą rocznicę powstania Rady NATO-Rosja
(NRC), które będą miała miejsce w maju 2007 roku, witamy z zadowoleniem postęp
poczyniony w intensyfikowaniu dialogu politycznego i praktycznej współpracy
między NATO i Rosją. Wierzymy, że agenda współpracy, zapisana w maju 2002 roku
w Deklaracji Rzymskiej, nie wykorzystała jeszcze w pełni swojego potencjału. Wiele
pracy pozostaje jeszcze do wykonania w tej mierze, wzywamy zatem Rosję do
przyłączenia się do nas w wysiłkach na rzecz wzmocnienia współpracy w kluczowych
kwestiach bezpieczeństwa, włączając w to walkę z terroryzmem. Oczekujemy od
Rosji szybkiej ratyfikacji Porozumienia ws. Statusu Sił Zbrojnych w ramach
Partnerstwa dla Pokoju. Przyczyniłoby się to do dalszej intensyfikacji naszej
praktycznej współpracy, w szczególności przy realizacji projektów z dziedziny
współpracy wojskowej. Cenimy rosyjski wkład w operację Active Endeavour oraz
praktyczną współpracę w zwalczaniu handlu narkotykami w Afganistanie i w Azji
Środkowej. Jesteśmy gotowi wzmocnić i pogłębić współpracę w ramach NRC poprzez
uczynienie jej struktur bardziej efektywnymi. Jesteśmy gotowi kontynuować wspólną
pracę jako równorzędni partnerzy w obszarach wspólnego zainteresowania i troski,
gdzie nasza współpraca może przynieść wartość dodaną, zgodnie z zapisami
Deklaracji Rzymskiej.
41. NATO i Unia Europejska dzielą razem wspólne wartości i strategiczne interesy.
Relacje NATO-UE obejmują szerokie spektrum spraw wspólnego zainteresowania,
dotyczących bezpieczeństwa, obrony i zarządzania kryzysowego, włączając w to
walkę z terroryzmem, rozwój spójnych i wzajemnie uzupełniających się zdolności
wojskowych oraz kryzysowe planowanie cywilne. Nasza udana współpraca w regionie
Bałkanów Zachodnich, również dzięki zastosowaniu mechanizmu Berlin Plus w
odniesieniu do operacji Unii Europejskiej "Althea", stanowi znaczący wkład w
dziedzinie pokoju i bezpieczeństwa. Będziemy dążyć - zgodnie z postanowieniami
obu naszych organizacji - do doskonalenia strategicznego partnerstwa między NATO i
UE w celu osiągnięcia jeszcze bliższej współpracy i większej skuteczności, oraz w
celu unikania niepotrzebnego dublowania wysiłków. Będziemy to czynić w duchu
przejrzystości i respektowania autonomii obu organizacji. Silniejsza Unia Europejska
zwiększy wkład w sferze naszego wspólnego bezpieczeństwa.
42. Potwierdzamy nasze przywiązanie do Traktatu CFE jako fundamentu bezpieczeństwa
europejskiego i popieramy jak najszybsze wejście w życie zaadaptowanego Traktatu,
który umożliwi przystępowanie doń nowych państw-stron. Znaczenie, jakie
przywiązujemy do Traktatu CFE podkreśliła Trzecia Konferencja Przeglądowa.
Jesteśmy zdecydowani kontynuować naszą konstruktywną politykę wobec kontroli
zbrojeń konwencjonalnych. Uważamy, że wypełnienie zobowiązań stambulskich
dotyczących Republiki Gruzji i Republiki Mołdowy stworzy Sojusznikom i innym
państwom-stronom warunki do uruchomienia procesu ratyfikacji zaadaptowanego
Traktatu CFE. Z zadowoleniem odnosimy się do porozumienia Rosji i Gruzji z 31
marca 2006 roku w sprawie wycofania rosyjskich sił zbrojnych oraz do jego
dotychczasowych praktycznych osiągnięć. Z rozczarowaniem odnotowujemy
utrzymujący się brak postępu w sprawie wycofania rosyjskich sił zbrojnych z
Republiki Mołdowy i wzywamy Rosję do podjęcia i zakończenia tego procesu tak
szybko, jak to tylko możliwe.
43. Ubolewamy nad utrzymywaniem się konfliktów regionalnych na Południowym
Kaukazie i w Republice Mołdowy. Wspieramy integralność terytorialną,

Strony 10/11

Biuro Bezpieczeństwa Narodowego

niepodległość i suwerenność Armenii, Azerbejdżanu, Gruzji i Republiki Mołdowy.
Popieramy dalsze wysiłki mające przynieść pokojowe rozwiązanie konfliktów z
udziałem tych państw.
44. W pełni zgadzamy się z przekonaniem Rady Bezpieczeństwa Narodów
Zjednoczonych, iż przeprowadzona przez Koreańską Republikę Ludowo-
Demokratyczną próba jądrowa stanowi jednoznaczne zagrożenie dla
międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, jak i wspieramy żądanie Rady, by rząd
Iranu zawiesił wszelkie działania związane ze wzbogacaniem i przeróbką uranu, w
tym również potrzebę przeprowadzenia weryfikacji programu badawczo-rozwojowego
przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej. Oczekujemy, iż oba rządy w
całości wypełnią żądania zawarte w odpowiednich rezolucjach Rady Bezpieczeństwa
Organizacji Narodów Zjednoczonych. Podkreślamy, iż Traktat o Nieproliferacji Broni
Jądrowej pozostaje podstawą polityki nieproliferacji i rozbrojenia, i wzywamy do jego
pełnego przestrzegania przez wszystkie państwa - strony Traktatu. Potwierdzamy, iż
kontrola zbrojeń i nieproliferacja nadal będą odgrywać główną rolę w zapobieganiu
rozprzestrzenianiu i użyciu broni masowej zagłady i jej środków przenoszenia.
Obecne wyzwania z zakresu nieproliferacji wskazują na potrzebę wzmocnienia
środków narodowych oraz wykonania postanowień rezolucji 1540 Rady
Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, jak i przestrzegania
wielostronnych reżimów nieproliferacyjnych i kontroli eksportu oraz
międzynarodowych porozumień o kontroli zbrojeń i rozbrojeniu, w tym Konwencji o
Zakazie Używania Broni Biologicznej i Toksycznej, Konwencji o Zakazie Używania
Broni Chemicznej i Haskiego Kodeksu Postępowania Przeciwko Proliferacji
Pocisków Balistycznych.
45. Jak to zostało podkreślone w Koncepcji Strategicznej NATO, interesy bezpieczeństwa
Sojuszu mogą być również zagrożone zakłóceniami w dostawach podstawowych
surowców. Popieramy podjęcie skoordynowanych, międzynarodowych działań,
mających ocenić zagrożenia i promujących bezpieczeństwo infrastruktury
energetycznej. Mając to na uwadze, zlecamy Radzie Północnoatlantyckiej
przedyskutowanie najpilniejszych zagrożeń w kwestii bezpieczeństwa
energetycznego, celem określenia obszarów, w których NATO może wnieść wartość
dodaną w ochronie interesów bezpieczeństwa sojuszników, a w przypadku takiej
prośby, wspomóc narodowe i międzynarodowe działania w tym zakresie.
46. Składamy najwyższe wyrazy uznania za okazaną nam przez łotewskich gospodarzy
wspaniałą gościnność. Tu na Łotwie, w kraju, którego przystąpienie do NATO
wzmocniło bezpieczeństwo w całym obszarze euroatlantyckim i zbliżyło nas do
realizacji wspólnego celu, jakim jest Europa cała i wolna, zjednoczona w pokoju i
wspólnych wartościach, potwierdziliśmy nieodzowność związku Ameryki Północnej i
Europy oraz podkreśliliśmy nasze zobowiązanie do kontynuowania transformacji
naszego Sojuszu. Decyzje, które wspólnie podjęliśmy i prace, które zleciliśmy,
wskazują, iż Sojusz - poprzez swe operacje, przekształcające się zdolności obronne,
większe zaangażowanie we współpracę z krajami w obszarze euroatlantyckim jak i
poza nim, a także prowadzoną wewnętrzną reformę - przystosowuje się do wymagań
środowiska bezpieczeństwa XXI wieku. Wysiłki te wzmocnią naszą misję w
Afganistanie i zdolność Sojuszu do podejmowania kolejnych wyzwań. Kolejny raz
spotkamy się wiosną 2008 roku, aby ocenić postępy i wskazać dalszy kierunek
prowadzonej transformacji NATO, w tym procesu rozszerzenia.

Strony 11/11