Blaszany bębenek

Oskar jest pacjentem w szpitalu dla nerwowo chorych, opisuje historię swego życia i
swych przodków. Zaczyna od babki Anny Brońskiej i dziadka, który był podpalaczem i
musial zmienić tożsamość. Od czasu do czasu przestaje wspominać, aby podjąć gości
– swoich przyjaciół Kleppa i Vittlara. Zbyt wcześnie dojrzały Oskar dostaje na swoje 3
urodziny tytułowy blaszany bębenek, z którym od tamtego czasu się nie rozstaje. Jeżeli
ktoś próbuje mu go zabrać, krzyczy tak głośno, że pęka każde szkło. Wypróbowuje
swoje umiejętności rozbijając okna w Teatrze Miejskim. Także w dniu swoich 3 urodzin
przestaje rosnąć. Dzieje się tak na skutek upadku ze schodów w piwnicy, co mały
Oskar zrobił celowo. Po pierwszym dniu w szkole, kiedy ze złości tłucze okna w klasie
oraz okulary nauczycielki, rodzice nie przyprowadzają go tam więcej. Czytania uczy się
na książkach Goethego i Rassputina. Będąc cyrku poznaje karła, Bebrę, który tłumaczy
mu, iż tacy jak oni powinni być na scenie, oni powinni rządzić światem, w innym
wypadku zostaną zabawką w rękach innych ludzi. Oskar wymyśla nową zabawę - bawi
się w kuszenie ludzi: czai się w bramie i wypatruje przechodniów, którzy patrzą
pożądliwie w jakiś przedmiot na wystawie sklepowej, krzycząc robi w szybie otwór, aby
człowiek wyciągnął upragnioną rzecz. W ten sposób na przykład jego wujek Jan, który
jest prawdopodobnie jego biologicznym ojcem, zabiera dla jego matki kolię. Ojciec
Oskara – Matzerath, został członkiem partii hitlerowskiej. Oskar czasami bierze udział w
tych spotkaniach, ukryty w mównicy, gra na swoim bębenku i wytycza odpowiedni rytm
muzykom z partii, a nawet czasami zachęca zebranych do tańca. Matka Oskara
romansuje z Janem. Gdy wychodzi, jej synkiem opiekuje się Marcus – właściciel sklepu,
z którego pochodzą bębenki Oskara. Matka często chodzi z synem do kościoła, ona
spowiada się, a on w tym czasie przygląda się rzeźbom. Testuje nawet małego Jezusa
– daje mu w ręce bębenek, ale nie następuje żaden cud. I tak słaba wiara Oskara
kompletnie się załamuje. Matka Oskara umiera na żółtaczkę, dodatkowo zatruła się
rybami. Oskar po raz drugi spotyka Bebrę, który jest w partii i już nie imponuje chłopcu.
Teraz przyjaźni się z Herbertem i jest pod dużym wrażeniem jego siostry Marii. Do
Gdańska wkraczają Niemcy. Wojsko niszczy sklep Marcusa, a załamany Żyd popełnia
samobójstwo. Oskar bardzo się tym martwi bo nie wie gdzie teraz znajdzie nowe
bębenki. Prosi Jana – urzędnika pracującego na Poczcie Polskiej, by pomógł mu
naprawić jego stary instrument. Zjawia się tam, gdy rozpoczyna się oblężenie, chłopak
zostaje ranny, a Jan – zabity. Na świat przychodzi dziecko Oskara i Marii, ale
dziewczyna już wcześniej związała się z jego ojcem. Oskar trzeci raz spotyka Bebrę
oraz jego przyjaciółkę somnabulliczkę, Roswitę i wspólnie wyjeżdżają z jego frontowym
teatrem na roczne występy Francji. Powraca do domu akurat na 3 urodziny synka –
Kurta, jako prezent daje mu bębenek, ale chłopczyk niszczy go. Oskar po raz kolejny
wystawia na próbę małego Jezusa. Rzeźba tym razem gra na bębenku. W czasie jego
nocnych eskapad, napadają na Oskara Wyciskacze, czyli banda gimnazjalistów, którzy
buntowali się przeciw partii, dorosłym i polityce. Oskar mówi im, że jest Jezusem.
Wzbudza u nich podziw „rozśpiewywaniem" szkła i staje ich przywódcą. Banda pod
dowództwem Oskara włamuje się do kościoła, zabiera figury Maryi, Jezusa oraz Jana
Chrzciciela, Oskar celebruje świętokradzką mszę, na tym łapie ich policja. Oskar ni
ponosi żadnych konsekwencji swojego wybryku, bo ma wzrost trzylatka. Ojciec Oskara
zostaje zamordowany przez Rosjan, do jego grobu syn wrzuca swój bębenek i
ponownie zaczyna rosnąć. Wspólnie z Marią i Kurtem udają się do Nadrenii. Maria nie
chce zostać jego żoną. Oskar pracuje jako model na Akademii Sztuk Pięknych.
Wynajmuje pokój u Zeidlera. Mieszka już tam pielęgniarka Dorothea oraz Klepp. Razem

z Kleppem zakładają zespół jazzowy -The Rhine River Three i koncertują w „Piwnicy
pod Złotą Cebulą". Agencji koncertowa proponuje Oskarowi solowe występy, jako
bębnista. Za namową Bebry przyjmuje tę propozycję. Oskar jest sławny zwłaszcza
pośród starszych ludzi, ponieważ jego muzyka odmładza i przywołuje wspomnienia.
Śmierć najbliższego przyjaciela Bebry załamuje głównego bohatera. Wynajmuje pokój,
z którego wyprowadziła się Dorothea. W czasie spaceru, z pożyczonym psem Luxem,
zwierzę przynosi ludzki serdeczny palec. Z drzewa całemu zdarzeniu przygląda się z
drzewa Vittlar. Zostaje on nowym przyjacielem Oskara. Bardzo ubolewa, że nie dokonał
w życiu niczego wielkiego, więc Oskar proponuje, aby doniósł na niego policji. Zaczyna
się proces o palec serdeczny. Okazuje się, był to palec Dorothei, którą spowodować
śmierć pielęgniarki Beaty z zazdrości o jednego z lekarzy). Aby potwierdzić zeznania
przyjaciela i przyciągnąć uwagę policji, Oskar – „morderca" zaczyna uciekać.
Towarzyszy mu bliżej nieokreślona wielka obawa przed Czarną Kucharką, o której
dzieci śpiewają piosenki. Zostaje zamknięty w szpitalu dla obłąkanych. Po latach, w
dniu swoich 30 urodzin, jego przyjaciele mówią mu, że śledztwo się zakończyło, a on
niedługo zostanie uniewinniony. Oskar boi się wyjść ze szpitala, bo wie, że wtedy
będzie musiał zmierzyć z własnym strachem, który przybrał postać Czarnej Kucharki