45

1/2005 styczeń–luty • KREATOR – PROJEKTY Domy Wnętrza

budownictwo

44

KREATOR – PROJEKTY Domy Wnętrza • 1/2005 styczeń–luty

Aleksandra Rus

W przypadku gruntów przepuszczal-

nych, do których należą czyste piaski,
żwiry i pospółki, nie powstaje zjawisko
wysadzania gruntu pod wpływem za-
marzania. Wówczas fundamenty domu
mogą być posadowione na głębokości
50 cm. Warto rozważyć możliwość
przeprowadzenia badań geotechnicz-
nych zanim podejmie się decyzję co do
głębokości posadowienia. Geotechnik
wykonując nawierty oszacuje poziom
występowania gruntów nośnych, zbada
poziom wód gruntowych i poda nie-
zbędne dane charakteryzujące grunty.
Badanie takie pomoże nam w najko-
rzystniejszym pod względem rodzajów
gruntów usytuowaniu budynku na
działce, będziemy mieli pewność, że
dom zostanie dobrze posadowiony.

Decydując się na dom z piwnicą po-

wstaje problem głębszych wykopów
i ryzyko zalania wykopu przez wodę
opadową. Aby prawidłowo położyć izo-
lację przeciwwodną należy wcześniej
osuszyć wykop. Fundamenty domu
z piwnicą opiera się na głębokości oko-
ło 2,5–2,8 m pod poziomem terenu (po-
winny być zagłębione 30 cm poniżej
poziomu posadzki piwnicy). Wykona-
nie płytszego wykopu wiąże się z ko-
niecznością wyniesienia piwnicy zbyt
wysoko ponad poziom terenu, co nie-
korzystnie wpływa na wygląd i propor-
cje elewacji. Z robót ziemnych przy bu-
dowie piwnic zostaje większa ilość zie-
mi do wywiezienia.

Dużą rolę odgrywa poziom wód grun-

towych na działce. Korzystnie jest wy-
konywać fundamenty powyżej poziomu
wód, najlepiej, aby od tego poziomu do
spodu ławy dzielił nas przynajmniej
1 metr.

Wykonywanie fundamentów
poniżej poziomu wody gruntowej

Jeśli warunki zmuszają nas do usytuowa-
nia ławy poniżej poziomu wód grunto-
wych, wykopy należy zabezpieczyć przed
zalaniem oraz wykonać izolację przeciw-
wodną typu ciężkiego i drenaż, co wiąże

się ze zwiększeniem kosztów budowy.
W sytuacji, gdy budynek usytuowany
jest na pochyłości, ściany i podłoga
w piwnicy narażone są na działanie wód
pod ciśnieniem, ulegających spiętrzeniu.
Wody gruntowe są szczególnie niebez-
pieczne w gruntach spoistych. Kiedy lu-
stro wody znajduje się powyżej poziomu
podłogi siły wyporu wody mogą znisz-
czyć izolację posadzki. Aby temu zapo-
biec wykonuje się płytę dociążającą za-
kotwioną w ścianach.

Przy dużym naporze wody gruntowej

należy wykonać ciężką izolację przeciw-
wodną, tzw. szczelną wannę, której ścia-
ny powinny sięgać minimum 30 cm po-
nad przewidywany najwyższy poziom
wody gruntowej. Aby zapobiec tworze-
niu się zastoin i piętrzenia się wody za-
leca się wykonanie wokół fundamentów
instalacji drenażowej. Wskazane jest, aby
wody były możliwie szybko odprowadza-
ne z sąsiedztwa budynku. Instalacja dre-
nażowa biegnie nieprzerwanie wokół ław

fundamentowych. Rury drenarskie ukła-
da się ze spadkiem 20 cm poniżej gór-
nego poziomu ławy i poziomej izolacji
wodoszczelnej piwnic i zasypuje żwirem.
Przy dużym napływie wody instalację
opaskową uzupełnia się drenażem po-
wierzchniowym.

Posadowienie ławy fundamento-
wej na gruncie

Prace przy fundamentach rozpoczyna się
od usunięcia wierzchniej warstwy grun-
tu grubości kilkudziesięciu centymetrów,
zwanej ziemią roślinną lub humusem.
Ziemia ta zawiera m.in. zarodniki grzy-
bów pleśniowych, które nie usunięte,
mogą rozwinąć się w wybudowanym
domu. Ziemię tę można wykorzystać np.
jako wierzchnią warstwę w ogrodzie.
Fundament posadawia się na nienaruszo-
nym gruncie rodzimym o dobrej nośno-
ści (wytrzymałości), ewentualnie na war-
stwie ubitego suchego piasku lub czyste-
go gruzu budowlanego.

ława betonowa

ława żelbetowa

Fundamenty domów jednorodzinnych

O

d dokładności wykonania fun-

damentów zależy trwałość
i bezpieczeństwo konstrukcji

domu.

Głębokość posadowienia
fundamentów w gruncie

Jest to odległość między górną po-
wierzchnią terenu a spodem ławy funda-
mentowej. Wartość tą wyznaczamy ana-
lizując następujące czynniki: głębokość
przemarzania gruntu, rodzaj gruntu,
poziom występowania gruntów nośnych,
poziom wód gruntowych i występowa-
nie wód zaskórnych, podpiwniczenie,
położenie fundamentów budynków są-
siednich.

Głębokość posadowienia zależy

w głównej mierze od tego, czy budynek
ma być podpiwniczony czy nie. Domy
nie posiadające piwnic posadawia się
zwykle poniżej głębokości przemarzania
gruntu, inaczej budynek narażony będzie
na uszkodzenia spowodowane przemiesz-
czaniem się gruntów. W Polsce wyod-
rębniono cztery strefy klimatyczne,
w których określono minimalną głębo-
kość posadowienia. W części środkowo-
zachodniej głębokość przemarzania wy-
nosi 0,8 m, w części środkowej i wschod-
niej – 1 m, na południu w okolicach
Nowego Sącza i Przemyśla oraz w rejo-
nie Białegostoku i Kielc – 1,2 m, w naj-
zimniejszym obszarze Polski koło Suwałk
– 1,4 m.

Zgodnie z przepisami budynek nale-

ży posadowić poniżej głębokości przema-
rzania w przypadku gruntów spoistych,
tzw. wysadzinowych, jakimi są pyły, gli-
ny i iły. Grunty te pod wpływem mrozu
zwiększają swoją objętość w wyniku za-
marzania cząsteczek wody i mogą pod-
nieść się z dużą siłą, powodując przesu-
nięcia fundamentów i murów piwnic.
Jeszcze bardziej niebezpieczne jest roz-
marzanie gruntów na wiosnę. Postępuje
ono nierównomiernie, gdyż od południo-
wej strony grunt rozmarza szybciej. Na
skutek nierównomiernego osiadania bu-
dynek może pękać.

Na konstrukcję
budynku działa szereg
obciążeń: stałych,
takich jak ciężar własny
budynku i wszystkiego
co się w nim znajduje
oraz zmiennych – ciężar
śniegu, oddziaływanie
wiatru. Za pośrednic-
twem fundamentów
wszystkie te obciążenia
przenoszone są na
grunt. Aby konstrukcja
budynku była trwała
należy wykonać pewną
podstawę ze zbrojonych
ław fundamentowych,
która zapobiegnie nad-
miernemu osiadaniu
budowli i nierówno-
miernemu osiadaniu
gruntu. Warto pamiętać
o tym, że budynek
może być narażony
na nierównomierne
osiadanie i pękanie
ścian w przypadku,
gdy podpiwniczymy go
tylko w pewnej części.

— murowanie ścian fundamentowych z bloczków

betonowych

— murowanie ścian piwnicznych

fot.A

TLAS

rys. Autor

Ławy fundamentowe

projektuje się pod

wszystkimi ścianami

konstrukcyjnymi

47

1/2005 styczeń–luty • KREATOR – PROJEKTY Domy Wnętrza

budownictwo

46

KREATOR – PROJEKTY Domy Wnętrza • 1/2005 styczeń–luty

simy pamiętać o wykonaniu szczelnej
izolacji przeciwwilgociowej przez fa-
chowca polecanego przez producenta, co
znacznie podroży koszty budowy.

Do murowania podziemnych części

domu odpowiednia jest cegła pełna ce-
ramiczna wysokiej jakości (klas 10, 15,
20). Obecnie jednak częściej używa się
większych bloczków betonowych, gdyż
szybciej się je układa. Ściany z cegieł
wznosi się z zastosowaniem zasady wią-
zania pospolitego. W kolejnych war-
stwach spoiny powinny być przesunię-
te przynajmniej o 1/4 cegły. Aby ścia-
na miała odpowiednią wytrzymałość na-
leży pilnować prawidłowej grubości
spoin. Ściany fundamentowe z kamie-
nia naturalnego powinni wykonywać
doświadczeni murarze, gdyż powiązanie
nieregularnych kamieni nie jest łatwe.
Do wznoszenia takich ścian nadają się
kamienie pochodzenia wulkanicznego,
dolomity, twarde piaskowce i wapienie.
Przed użyciem kamień należy zmoczyć,
aby nie odciągał wody z zaprawy. Ka-
mienie należy murować tak, by uzyskać
układ zbliżony do wiązania pospolite-
go. Do murowania ścian fundamento-
wych używa się zaprawy cementowe
i cementowo-wapienne. Zaprawy ce-
mentowe są wytrzymalsze, a cemento-
wo-wapienne zawierają więcej wapna
poprawiającego urabialność.

Ściany piwnic, przy których występuje

poziome parcie gruntu lub wody, należy
szczególnie wzmocnić. Koniecznością
może okazać się usztywnienie murowanej
ściany żelbetowymi słupami, ewentualnie
wykonanie całej ściany z żelbetu. Także
w takich przypadkach można zastosować
pustaki, wewnątrz których umieszcza się
zbrojenie i wypełnia betonem.

Dlaczego konieczna jest izolacja
przeciwwilgociowa?

Niezależnie od tego, czy dom ma piw-
nicę czy nie, należy go bezwzględnie izo-
lować przed wilgocią, gdyż usuwanie
skutków zawilgocenia i wykonanie izo-
lacji w domu już wybudowanym jest bar-
dzo skomplikowane i kosztowne. Nie
warto oszczędzać na materiałach izola-
cyjnych, bo w przyszłości może to mieć
fatalne skutki. Fundamenty i ściany fun-
damentowe stykając się z gruntem są
nieustannie narażone na niszczące dzia-
łanie wody i agresywnych związków che-
micznych. Wilgoć ma działanie destruk-
cyjne, rozpuszcza niektóre składniki ma-
teriałów budowlanych, ma właściwości
korodujące, osłabia izolację cieplną. Po-
nadto jest dobrym środowiskiem do roz-
woju grzybów i pleśni, których obecność
wywołuje szereg chorób u osób mieszka-
jących w budynku. Szkody powodowa-
ne przez wilgoć widoczne na zewnątrz

są efektem krystalizacji soli mineralnych
w porach materiału budowlanego, które
rozsadzają ciasne przestrzenie.

Rodzaje izolacji
przeciwwilgociowych

W zależności od płaszczyzny, w jakiej się
ją kładzie, rozróżniamy izolację poziomą
i pionową. Izolacja pozioma zapobiega
kapilarnemu podciąganiu wody przez
ściany, a izolacja pionowa – naporowi
wody na pionowe płaszczyzny budowli
i przedostawaniu się wilgoci do wnętrza.
Obie izolacje muszą być ze sobą szczel-
nie połączone. Pionowa izolacja powin-
na być wyprowadzona na cokół budyn-
ku na wysokość 30-50 cm nad poziomem
terenu. Izolacja pozioma powinna obej-
mować całą szerokość ściany.

Podział materiałów hydroizolacyj-

nych:
–

rolowe (izolacje pionowe i pozio-

me): papy asfaltowe, smołowe, folie,
membrany kubełkowe;
Z pap wykonujemy pionowe izolacje

przeciwwilgociowe i przeciwwodne oraz
poziome izolacje przeciwwilgociowe fun-
damentów. Główną cechą pap jest ich
wodoszczelność, którą zapewnia mody-
fikowany chemicznie asfalt. W pionowej
izolacji przeciwwilgociowej do funda-
mentów przymocowuje się dwie warstwy
papy albo jedną, osłoniętą membraną

(im wyższa klasa betonu, tym większa
liczba w jego symbolu i tym samym
większa wytrzymałość). Do zbrojenia
betonu nie powinno się używać prętów
zardzewiałych, zatłuszczonych ani malo-
wanych farbą, ponieważ tracą przyczep-
ność.

Sposób wykonania ławy
fundamentowej

Zaleca się wykonać wykopy szersze niż
wymiary ław i na ich dnie ułożyć war-
stwę podkładową z tzw. chudego beto-
nu, czyli mieszanki betonowej o niższej
wytrzymałości, np. klasy B-7,5, grubo-
ści 5-10 cm. Stanowi ona wyrównane
podłoże dla deskowania i przede wszyst-
kim dla podstawy fundamentu. Na zwią-
zanym chudym betonie układa się desko-
wanie i pręty zbrojeniowe na podkład-
kach dystansowych, najpierw zbrojenie
poprzeczne, następnie podłużne. Jeśli
zrezygnujemy z warstwy chudego beto-
nu, to na styku z gruntem beton będzie
miał małą wytrzymałość i małą odpor-
ność na zamarzanie.

Drugim, nie polecanym sposobem

wykonywania ław, jest betonowanie bez-
pośrednio w gruncie (bez układania sza-
lunku). W tym przypadku wykonuje się
wykop zbliżony do szerokości ławy, ukła-
da się w nim zbrojenie i wypełnia beto-
nem. Ten sposób nadaje się bardziej
w przypadku gruntów gliniastych, ale
i tak nie można uniknąć podczas beto-
nowania mieszania się gruntu ze ścian
wykopu z betonem. Poza tym jest to roz-

wiązanie mniej ekonomiczne z uwagi na
większe zużycie mieszanki betonowej.

Ściany fundamentowe

Ściany fundamentowe są elementem

konstrukcji opierającym się na funda-
mencie. W przypadku domu z piwnicą
są one jednocześnie ścianami piwnicy.
Zazwyczaj wystają 30-50 cm powyżej
terenu (do poziomu konstrukcji podłogi
parteru), ich grubość wynosi od 25 do
45 cm.

Najstarszymi materiałami stosowany-

mi na ściany fundamentowe są cegła
i kamień, podziemne części budynku za-
leca się wykonywać z betonu w desko-
waniach lub z bloczków czy pustaków.
Ostatnio bardzo popularne są te ostat-
nie materiały, które stanowią alternaty-
wę dla betonu (zmniejszają się koszty
deskowania). Ścianę fundamentową
z bloczków z betonu B-15 cechuje duża
wytrzymałość na ściskanie oraz niewiel-
ka nasiąkliwość. Miejsca, w których nie
zmieści się cały bloczek, wypełnia się ce-
głami betonowymi. Minusem jest duży
ciężar poszczególnych elementów – oko-
ło 30 kg. Bloczki muruje się zazwyczaj
na pełne spoiny, stosując wiązanie po-
spolite. Zgodnie z obowiązującą normą
dopuszcza się do stosowania na ściany
fundamentowe materiały porowate lub
z pustkami powietrznymi (do niedawna
można je było używać od wysokości
50 cm nad poziomem terenu). Jeżeli pla-
nujemy zastosować pustaki betonowe,
ceramiczne czy beton komórkowy, mu-

Z czego wykonuje się
fundamenty?

Przy budowie domów jednorodzinnych
stosuje się ławy, stopy i płyty fundamen-
towe betonowe (wylewane i prefabryko-
wane) oraz żelbetowe (z betonu zbrojo-
nego). Nie zaleca się wykonywania fun-
damentów z kamienia, cegieł i drewna.
Ławy fundamentowe wykonuje się pod
wszystkimi ścianami konstrukcyjnymi,
stopy fundamentowe – pod słupami czy
kominami. Można je wykonywać w de-
skowaniu (tzw. szalunku) lub bezpośred-
nio w gruncie. Mieszanką betonową wy-
pełnia się szalunek z desek drewnianych
lub sklejki. Fundament może być także
wykonywany w szalunku systemowym.
Ławy fundamentowe mają zazwyczaj
wysokość 30-40 cm, szerokość dostoso-
waną do wielkości obciążenia, nośności
gruntu i grubości ściany fundamentowej.
Aby zwiększyć wytrzymałość na zgina-
nie ławy betonowe zbroi się podłużnie
górą i dołem, a pod budynkami o dużym
obciążeniu, mającymi stanąć na słabym
gruncie, stosuje się ławy żelbetowe z do-
datkowym zbrojeniem poprzecznym
w dole ławy.

W trudnych warunkach gruntowych

(głęboko umiejscowiony grunt nośny,
mała wytrzymałość gruntu, wysoki po-
ziom wody gruntowej) stosuje się płytę
fundamentową (na warstwie chudego
betonu), fundament skrzyniowy oraz
posadowienie na palach lub studniach.
Fundamenty wykonuje się z betonu kla-
sy minimum B-15. Jeśli musimy spełnić
większe wymogi wytrzymałościowe –
stosujemy zbrojenie ze stalowych prętów,
gładkich lub żebrowanych. Grubość otu-
liny z betonu chroniącej pręty przed ko-
rozją i ogniem nie może być mniejsza niż
średnica pręta. Zbrojenie stosuje się po
to, aby zmniejszyć przekroje elementów.
Parametry prętów zbrojeniowych, na
podstawie obliczeń i norm, dobiera kon-
struktor indywidualnie do każdego pro-
jektu domu. Bez porozumienia z kon-
struktorem lub inspektorem nadzoru nie
można używać prętów innych niż prze-
widzianych w projekcie (nie można prę-
tów żebrowanych zamieniać gładkimi).
Nie można również stosować betonu
o niższej klasie niż podana w projekcie

Ława fundamentowa pod murkiem —

zabezpieczającym przed parciem gruntu skarpy

rys. Autor

rys. Autor

Wzmocnienie ściany fundamentowej żelbetowymi

rdzeniami — zabezpieczające przed parciem gruntu

skarpy

49

1/2005 styczeń–luty • KREATOR – PROJEKTY Domy Wnętrza

budownictwo

48

KREATOR – PROJEKTY Domy Wnętrza • 1/2005 styczeń–luty

–

powłokowe (izolacje pionowe

przeciwwilgociowe, rzadziej prze-
ciwwodne): bitumiczne i mineralne
masy (roztwory, emulsje i lepiki
asfaltowe, masy modyfikowane,
wodoszczelne zaprawy mineralne);
Są wygodniejsze w użyciu od pap, fo-

lii i membran, z łatwością można nimi
pokryć nieregularną powierzchnię.
Tworzą szczelne, bezspoinowe powłoki.
Przed nałożeniem masy należy wyrów-
nać chłonność podłoża stosując środki
gruntujące (pod masy mineralne nie wy-
maga się stosowania takich preparatów).
Podłoże powinno być w miarę równe
i dokładnie oczyszczone. Szczeliny
i ubytki należy wypełnić wodoszczelną
masą szpachlową. Masy bitumiczne roz-
prowadza się za pomocą sztywnego pędz-
la lub szczotki dekarskiej, a masy mine-
ralne najwygodniej jest nanosić pacą tyn-
karską. Masy asfaltowe zawierające roz-
puszczalniki nie mogą stykać się ze
styropianem, ponieważ powodują jego
stopniowe zanikanie.

Izolacja przeciwwilgociowa domu
bez piwnic

W domach bez piwnic wykonuje się izo-
lację pionową ścian fundamentowych do
głębokości przemarzania gruntu i łączy się
ją z izolacją poziomą ścian oraz izolacją
podłogi na gruncie. Powinna ona sięgać
od ławy fundamentowej do poziomu
30-50 cm nad terenem. Poziomą warstwę
izolacji wykonuje się na ławie fundamen-
towej w celu zabezpieczenia położonej
nad nią ściany fundamentowej przed pod-
ciąganiem wilgoci do góry. Jeśli teren jest
nachylony w stronę budynku, w poziomie
ław fundamentowych zaleca się wykona-
nie drenażu opaskowego. Izolację poziomą
wykonuje się zazwyczaj z folii lub dwóch
warstw papy na lepiku.

Fundament obsypuje się warstwami

gruntem mineralnym, ubijając po kolei
każdą warstwę.

Izolacja przeciwwilgociowa domu
z piwnicami

W budynkach podpiwniczonych, gdy
spód fundamentu znajduje się powyżej
wody gruntowej, izolację wykonuje się
podobnie jak w budynkach bez piwnic,

z tą jednak różnicą, że należy założyć
dwie izolacje poziome: jedną na ławach
fundamentowych, drugą na wysokości
30-50 cm nad terenem, ale poniżej stro-
pu nad piwnicą. Jeżeli strop piwnicy
znajduje się pod powierzchnią terenu,
dodatkowo zakłada się izolację 30 cm
nad poziomem terenu.

W przypadku ciężkich warunków

gruntowo-wodnych polecany jest beton
o właściwościach wodoszczelnych. Nie
jest on tani, ale nie wymaga dodatkowej
hydroizolacji. Można z niego wykonać
płytę fundamentową i ściany piwnic.
Elementy połączone taśmą z blachy cyn-
kowej tworzą szczelną wannę.

Termoizolacja ścian
fundamentowych

Polskie normy nie wymagają ocieplenia
ścian piwnicy, jednak warto to zrobić,
bo w pomieszczeniach piwnicznych wy-
stępuje duża wilgotność powietrza. Gdy
ocieplamy ściany zagłębione w gruncie,
zaleca się używanie materiałów odpor-
nych na działanie wilgoci. Są to: hydro-
fobizowana wełna mineralna czy płyty
z polistyrenu ekstrudowanego (ma on
mniejszą nasiąkliwość niż styropian
i może stanowić jednocześnie izolację
przeciwwilgociową). Jeśli decydujemy
się na styropian to polecane są odmia-
ny FS15 lub FS20 (jednostronnie okle-

jone papą). Ściany piwnic okłada się od
zewnątrz płytami grubości 5-6 cm na
całej wysokości. W domu bez piwnic
izolację cieplną na fundamencie zakła-
da się na głębokość przynajmniej 1 m
poniżej poziomu terenu. Ocieplenie po-
winno łączyć się w sposób nieprzerwa-
ny z ociepleniem ścian zewnętrznych
domu.

Styropian należy przyklejać do funda-

mentu masami nie zawierającymi roz-
puszczalników, specjalnie do tego przy-
stosowanymi zaprawami klejącymi lub
lepikiem na gorąco (nie można stosować
lepików na zimno).

arch. Aleksandra Rus

kubełkową, a przy izolacji poziomej –
dwie warstwy. Papę przykleja się do ścian
lepikiem asfaltowym, klejem lub emulsją
bitumiczną. Produkowane są również
papy termozgrzewalne. Do wykonywa-
nia izolacji przeciwwodnych fundamen-
tów i ścian piwnicznych używa się gru-
bych i mocnych pap izolacyjnych.

Z folii wykonuje się pionowe izolacje

przeciwwilgociowe i przeciwwodne fun-
damentów oraz ścian piwnic. Stosowa-

ne są również na izolacje poziome – na
ławach fundamentowych oraz pomiędzy
zagłębioną w ziemi ścianą fundamen-
tową a ścianą parteru. Jeżeli wokół domu
ma być położona instalacja drenażowa do
pionowej izolacji ścian fundamentów,
najlepiej zastosować folię tłoczoną.
Z uwagi na dużą wytrzymałość folii tło-
czonych, izoluje się nimi płyty funda-
mentowe od spodu. Pasy folii układa się
z pięciocentymetrowymi zakładami,

przymocowuje się je na lepik lub klej,
brzegi folii można zgrzewać. Występują
również folie samoprzylepne, które po
nałożeniu należy wygładzić wałkiem.
Pod folie z warstwą bitumiczną (o wła-
ściwościach klejąco-uszczelniających)
wymaga się naniesienia gruntującego
podkładu bitumicznego. Folie hydroizo-
lacyjne są najmocniejsze spośród stoso-
wanych przy budowie domu, nie mogą
przepuszczać wilgoci ani wody pod du-
żym ciśnieniem.

Membrany kubełkowe (z wpustami)

produkowane są z twardego polietylenu.
Wykonuje się z nich pionowe izolacje
fundamentów, zabezpieczające izolację
z folii płaskiej lub papy przed uszkodze-
niem mechanicznym. Nie pełnią one
funkcji hydroizolacyjnej, lecz chronią
właściwą izolację. Ułożone przy ścianie,
dzięki wpustom, tworzą pustkę po-
wietrzną, którą odparowuje wilgoć.
Membrany mocuje się do ścian za po-
mocą plastikowych kołków rozporowych
lub gwoździ. Brzegi pasów mocuje się ze
sobą na zatrzask lub na taśmę dwu-
stronną.

fot. FOLIAREX

Izolacja przeciwwilgociowa —

folia Izoplast do fundamentów

i ścian fundamentowych

rys. Autor

Izolacja termiczna i przeciwwilgociowa

ścian fundamentowych

Izolacja termiczna

i przeciwwilgociowa ściany

fundamentowej garażu

rys. Autor

Wykonywanie z keramzytu warstwy drenażowej

i ocieplającej piwnicę

fot. OPTIROC