1. Pochodne
PRZYKŁAD
Dana jest funkcja f(x) w przedziale -15<x<15:
1. Wyznaczy
ć
pochodn
ą
funkcji df(x)
2. Sporz
ą
dzi
ć
tabelki, wspólne wykresy dla x, f(x), df(x)
3. Wykona
ć
przekształcenia symboliczne wykonaj ponownie wykresy
x
15
−
14.99
−
,
15
..
:=
f x
( )
5x
2
x
22
−
+
x
2
7
+
:=
df x
( )
x
f x
( )
d
d
:=
x
-15
-14.99
-14.98
-14.97
-14.96
-14.95
-14.94
-14.93
-14.92
...
=
f x
( )
4.69
4.689
4.689
4.689
4.688
4.688
4.687
4.687
4.687
...
=
df x
( )
-0.036
-0.036
-0.036
-0.036
-0.036
-0.036
-0.036
-0.036
-0.036
...
=
20
−
10
−
0
10
20
4
−
2
−
0
2
4
6
f x
( )
df x
( )
x
Przekształcenia symboliczne
Aby wyznaczy
ć
wzór pochodnej skopiuj poni
ż
ej wyra
ż
enie okre
ś
laj
ą
ce funkcj
ę
f(x) - to znaczy tylko praw
ą
stron
ę
definicji funkcji. Nast
ę
pnie umie
ść
kursor przy
zmiennej x i z menu Symbolics/Variable wybierz Differentiate.
5x
2
x
22
−
+
x
2
7
+
x
15
−
14.99
−
,
15
..
:=
10 x
⋅
1
+
x
2
7
+
2 x
⋅
5 x
2
⋅
x
+
22
−
(
)
⋅
x
2
7
+
(
)
2
−
f2 x
( )
5x
2
x
22
−
+
x
2
7
+
:=
df2 x
( )
10 x
⋅
1
+
x
2
7
+
2 x
⋅
5 x
2
⋅
x
+
22
−
(
)
⋅
x
2
7
+
(
)
2
−
:=
20
−
10
−
0
10
20
4
−
2
−
0
2
4
6
f2 x
( )
df2 x
( )
x
Zadanie 1
Dana jest funkcja f(x) w przedziale 0<x<20:
1. Wyznaczy
ć
pochodn
ą
funkcji df(x)
2. Sporz
ą
dzi
ć
tabelki, wspólny wykres dla x, f(x), df(x)
3. Wykona
ć
przekształcenia symboliczne wykonaj ponownie wykresy
4. Oblicz współczynnik kierunkowy "KIER" (warto
ść
pochodnej) dla stycznej w
wybranym przez siebie punkcie "XA" oraz napisz równanie linii stycznej w tym
punkcie - jako funkcj
ę
LIN(x) - wstaw na wykres razem z x, f(x), df(x)
Funkcja: f(x)=2x +2 +9(cos(x/2))^2
Wskazówka:
2. Całki
PRZYKŁAD
Dana jest funkcja df3(x) w przedziale -4<x<4:
1. Wyznaczy
ć
całk
ę
funkcji df3(x)
2. Sporz
ą
dzi
ć
tabelki, wspólne wykresy dla x, f3(x), df3(x)
3. Wyznacz warto
ść
całki oznaczonej dla wybranego podprzedziału
4. Wykona
ć
przekształcenia symboliczne
x
4
−
3.99
−
,
4
..
:=
df3 x
( )
sin
x
2
2
:=
f3 x
( )
x
df3 x
( )
⌠
⌡
d
x
2
sin x
( )
2
−
→
:=
x
-4
-3.99
-3.98
-3.97
-3.96
-3.95
-3.94
...
=
df3 x
( )
0.827
0.831
0.834
0.838
0.842
0.845
0.849
...
=
f3 x
( )
-2.378
-2.37
-2.362
-2.353
-2.345
-2.337
-2.328
...
=
4
−
2
−
0
2
4
3
−
2
−
1
−
0
1
2
3
df3 x
( )
f3 x
( )
x
4
−
4
x
df3 x
( )
⌠
⌡
d
4
sin 4
( )
−
→
4.757
=
PRZEKSZTAŁCENIA SYMBOLICZNE: Aby wyznaczy
ć
wzór całki skopiuj poni
ż
ej wyra
ż
enie
okre
ś
laj
ą
ce funkcj
ę
df3(x) - to znaczy tylko praw
ą
stron
ę
definicji funkcji. Nast
ę
pnie umie
ść
kursor przy zmiennej x i z menu Symbolics/Variable wybierz Integrate.
sin
x
2
2
x
2
sin x
( )
2
−
Zadanie 2
Dana jest funkcja df2(x) w przedziale -1<x<1:
1. Wyznaczy
ć
całk
ę
funkcji df2(x)
2. Sporz
ą
dzi
ć
tabelki, wspólne wykresy dla x, f2(x), df2(x)
3. Wyznacz warto
ść
całki oznaczonej dla wybranego przez siebie
podprzedziału
4. Wykona
ć
przekształcenia symboliczne
Funkcja: df2(x)=-x^2 + (sinx)^2
3. Równania ró
ż
niczkowe w Mathcadzie
Funkcja Odesolve([vector], x, b, [npoints]) Wyznacza rozwi
ą
zanie zwykłego
równania ró
ż
niczkowego (ordinary differential equation - ODE), z warunkami
pocz
ą
tkowymi lub brzegowymi. Równanie musi by
ć
liniowe wzgl
ę
dem najwy
ż
szej
pochodnej, a liczba warunków pocz
ą
tkowych lub brzegowych musi by
ć
równa
rz
ę
dowi równania.
Argumenty:
vector - (opcjonalne) wektor nazw funkcji (tylko dla układu równa
ń
)
x - nazwa zmiennej wzgl
ę
dem której całkujemy
b - koniec przedziału całkowania
npoints - (opcjonalne) liczba punktów aproksymacji (domyslnie 1000)
Dla otrzymania rozwi
ą
zania z u
ż
yciem Odesolve nale
ż
y napisa
ć
Solve block,
Który rozpoczyna si
ę
słowem Given, nast
ę
pnie wpisujemy równanie i warunki
pocz
ą
tkowe, u
ż
ywaj
ą
c wytłuszczonego znaku równo
ś
ci (Boolean equal
uzyskiwanego przez Ctrl=). Pochodne mo
ż
na wstawia
ć
jako symbole z palety
Calculus lub wpisywa
ć
z kreskami "prim" uzyskiwanymi przez Ctrl[F7]
I Sposób
Given
x
0 0.01
,
150
..
:=
100 y'' x
( )
⋅
10 y' x
( )
⋅
+
101 y x
( )
⋅
+
50 cos
x 1
⋅
4
⋅
=
y 0
( )
0
=
y' 0
( )
1
=
y
Odesolve x 150
,
(
)
:=
0
50
100
150
2
−
1
−
0
1
2
y x
( )
x
II Sposób
Given
4
2
t
f t
( )
d
d
2
⋅
f t
( )
+
t
=
f 0
( )
4
=
f 5
( )
13.5
=
f
Odesolve t 5
,
(
)
:=
0
1
2
3
4
5
0
5
10
15
20
25
f t
( )
t
Zadanie 3
4. Upraszczanie i przekształcanie wyra
ż
e
ń
algebraicznych
Simplify (paleta SYMBOLIC)- upraszczenie skomplikowanych wyra
ż
e
ń
c
2
c
+
2
−
c
2
+
(
) c
⋅
simplify
1
1
c
−
→
Expand (paleta SYMBOLIC)- wymna
ż
a wyra
ż
enia
c
2
c
+
2
−
c
2
+
(
) c
⋅
expand
c
2
c
+
2
−
c
2
2 c
⋅
+
→
Collect (paleta SYMBOLIC)- grupowanie wyrazów i wyci
ą
ganie wspólnego
czynnika przed nawias
3s
2
d
5s
2
d
2
+
7s d
2
⋅
+
collect s
,
5 d
2
⋅
3 d
⋅
+
(
)
s
2
⋅
7 d
2
⋅
s
⋅
+
→
Substitute (paleta SYMBOLIC)- podstawianie
3c
3
2c
2
+
c
+
4
+
substitute c
z
4
+
=
,
3 z
3
⋅
38 z
2
⋅
+
161 z
⋅
+
232
+
→
Convert to Partial Fraction (paleta SYMBOLIC)- przedstawienie wyra
ż
enia jako
sume ułamków prostych
c
3
−
(
) c
6
+
(
)
⋅
c
2
−
(
) c
5
+
(
)
⋅
parfrac
8
7 c
5
+
(
)
⋅
8
7 c
2
−
(
)
⋅
−
1
+
→
Obliczanie granic funkcji (paleta CALCULUS)
∞
x
1
x
lim
→
0
→
Zadanie 4
5. Wygładzanie funkcji
Wygładzanie danych to specyficzny rodzaj dopasowania krzywych. Zagadnienie
wygładzania ma cz
ę
sto miejsce, gdy dane wej
ś
ciowe zawieraj
ą
składniki
szumowe, które wymagaj
ą
eleminacji.
Jedn
ą
z funkcji słu
żą
c
ą
wygładzaniu danych jest supsmooth. Funkcja ta dopasowuje
odcinki linii na zasadzie liniowego dopasowania dla k s
ą
siednich punktów metod
ą
majmniejszych kwadratów.
Importujemy dane wybieracj
ą
c Insert/Data/File Input
Improtujemy kolejno Wspolrz
ę
dne x i y
x
x.txt
:=
y
y.txt
:=
x
1
1
2
3
4
5
6
7
8
13.5
15
16.5
18
19.5
21
22.5
...
=
y
1
1
2
3
4
5
6
7
8
0.059
0.067
0.061
0.062
0.065
0.066
0.067
...
=
z
supsmooth x y
,
(
)
:=
0
200
400
600
800
1 10
3
×
0
0.02
0.04
0.06
y
z
x
z
1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
0.064
0.064
0.064
0.064
0.064
0.064
0.064
0.064
...
=
Zadanie 5
Przeprowad
ź
operacj
ę
wygładzania danych wykresu momentu, maj
ą
c dane
czas i moment w postaci plików *.txt, wykorzystuj
ą
c do tego funkcj
ę
supsmooth
6. Wykresy wektorowe- Przepisz przykład
Wykres wektorowy (Vector Field Plot) słu
ż
y do graficznego przedstawiania wektorów.
Nie mo
ż
na na nim pokazywa
ć
funkcji. Poło
ż
enie liczby w macierzy okre
ś
la poło
ż
enie
wektora na wykresie.
W macierzy element z pierwszego wiersza i pierwszej kolumny to wektor zaczepiony w
punkcie (1,1), element tablicy z wiersza drugiego i kolumny pierwszej to wektor
zaczepiony w punkcie (2,1). O warto
ś
ci pierwszego wiersza lub kolumny decyduje
zmienna ORIGIN.
Sposobem zobrazowania wykresu wektorowego jest utworzenie dwóch tablic
wypełnionymi liczbami. Pierwsza tablica powinna zawiera
ć
współrz
ę
dn
ą
X wektora, a
druga wspórz
ę
dn
ą
Y
ORIGIN
1
≡
M
1
−
3
2
0
2
1
0
1
1
−
:=
N
3
0
2
0
1
0
1
−
1
−
1
−
:=
M N
,
(
)