Mikologia

Opracowanie do egzaminu ;)

1.

Budowa komórki grzybów

•

ściana komórkowa zbudowana z chityny i chitozanu (tylko wyjątkowo

występuje celuloza), z reguły 3 warstwowa:

→

zewnętrzna (glukan, galakton lub mannan, B-glukan)

→

środkowa (glikoproteidy)

→

wewnętrzna (chityna, chitozan)

•

materiałem zapasowym jest glikogen (jak u zwierząt)

•

brak plastydów (występuje wyłącznie heterotrofia)

•

jądro

→

małe i okrągłe

→

podziały komórkowe są niezależne od podziałów jąder

→

błony jądrowe nie zanikają podczas podziału jądra

→

rzadko występuje płaszczyzna równikowa oraz centriole

•

mitochondria (wniknęły do komórki heterotroficznej jako pasożyt, przyniosły

jednak korzyść i nastąpiło przejęcie ich materiału genetycznego przez

komórkę)

→

posiadają 2 błony

→

grzebienie mitochondrialne (rurkowate u Protozoa i Chromista,

blaszkowate u grzybów właściwych, ślimakowato skręcone u śluzowców)

•

lomasomy – organella żyjące nietypowo, znajdują się poza cytoplazmą, są

właściwe tylko dla grzybów typowo pasożytniczych. Dzięki nim następuje

pobieranie substancji z cytoplazmy żywiciela za pomocą ssawek grzyba.

•

w poprzecznych ścianach komórkowych występują pory, przez, które odbywa

się kontakt między komórkami.

2.

Cechy różniące grzyby od innych organizmów

•

nie potrafią same produkować pokarmu i z tego powodu zmuszone są żyć na
innych organizmach jako pasożyty, albo odżywiać się martwą materią jako
saprofity

•

cechują się budową plechowatą – brak tkanek i organów, pozbawione są

chloroplastów i są całkowicie heterotroficzne

•

szalona ☺ reprodukcja i ogromna żywotność

•

pozostałe cechy podane są w 1 zadaniu.

3.

Fazy wzrostu grzybów

•

faza wegetatywna - faza wzrostu, rozpoczyna się w momencie wzrostu
zarodników (faza wzrostu sferycznego - pobiera wodę i pęcznieje)
Faza kończy się w momencie powstania pierwszej ściany poprzecznej
(następuje polaryzacja strzępki ). Rostek - miejsce, które wydłuża się w
strzępkę

•

faza owocowania - zróżnicowanie komórek, plektenchymy i tworzenie się
struktur. Grzybnia rozrasta się w sposób koncentryczny, (wzrost spiralny -
różnicowanie się wokół wspólnego centrum)

4.

Wzrost i rozwój strzępek

•

rozwój intramatrykularny (wewnątrz rośliny rozwija się grzybnia),

→

incelularnie - między komórkami żywiciela

→

intracelularnie – wewnątrz komórek żywiciela

•

extramatrykularny - na zewnątrz rośliny, do środka zapuszcza haustoria
(ssawki), tylko i wyłąącznie ssawki rosną w roślinie a reszta na zewnątrz)

•

subkutikularny - wrasta pomiędzy ścianę komórkową a warstwę kutikuli

5.

Sposoby życia grzybów

•

pasożytnictwo – na żywym organizmie żywicielskim

•

saprotrofizm – na na martwych szczątkach, rozkładanie ich i
zapoczątkowywanie rozkładu materii organicznej

•

mikoryza – stała zależnośc między rośliną a grzybem. Mutualistyczna
symbioza zlokalizowana w korzeniach lub w strukturach do nich
podobnych. Zarówno grzyb jak i roślina czerpią korzyść.

→

ektomykoryza – mufki dookoła korzenia, deformacja korzenia, brak
włośników, grzyb nie wnika do komórek, a narasta w przestrzeniach
międzykomórkowych

→

endomykoryza – wytwarzanie włośników, wrastanie do wnętrza
komórek

•

grzyby mykofilne – życie grzybów kosztem innych grzybów
(mykotrofizm),

mogą

występować

jako

pasożyty

obligatoryjne,

biotroficzne, saprotrofy oraz nadpasożyty.

6.

Odżywianie się grzybów

•

Absorpcja –wydzielanie na zewnątrz enzymów trawiennych i wchłanianie
do wewnątrz strawionych substratów

•

Osmotrofia pierwotna – sposób odżywiania się w podłożu zasobnym w
związki organiczne i nieorganiczne. Grzyby dzięki bardzo dużej
powierzchni chłonnej jako pierwsze wychwytują np. pierwiastki
promieniotwórcze i transportują je do owocników (świecące grzybki z
Ukrainy ☺ )

•

Osmotrofia wtórna – po zubożeniu podłoża w związki odżywcze, grzyby
zaczynają wykorzystywać zgromadzone materiały zapasowe, wydzielają
mykotoksyny.

7.

Stadia wegetatywne grzybów

•

Holokarpiczne – niewielkie, niższe (prymitywne) grzyby, których całe ciało
wegetatywne w całości zmienia się w organ rozmnażania

•

Eukarpiczne – organ rozmnażania stanowi niewielką część organizmu
(większośc grzybów jest ekurapiczna)

8.

Struktury wegetatywne

•

Budowa grzybni

→

u niżej uorganizowanych strzępki nieseptowane (nie podzielone na
komórki)

→

plazmodium – ogromny komórczak

→

strzępki podzielone, komórki jednojądrowe

→

strzępki jednojądrowe lub dikariotyczne

→

grzybnia prozenchymatyczna – odróżniamy od siebie poszczególne
strzępki na ich przebiegu

→

grzybnia pseudoparenchymatyczna – silne zespolenie komórek, tworzą
wszystkie struktury grzyba

•

Mycelium (grzybnia) - splot nitkowatych strzępek grzybów, rozwijający się
na powierzchni lub w głębi podłoża, dochodzący do kilkunastu metrów
średnicy, a nawet kilku hektarów powierzchni; niekiedy grzybnia tworzy
sznury (ryzomorfy), np. grzybnia opieńki pod korą pni drzew. Ze strzępek
grzybni

powstają

organy

przetrwalnikowe

i

owocniki

(grzyby

kapeluszowe); grzybnia służy też rozmnażaniu wegetatywnemu (przez
rozpad strzępek) lub płciowemu (przez połączenie dwóch różnych strzępek
w tzw. grzybnię dikariotyczną o komórkach dwujądrowych).

•

Septy

→

Najprostszy typ – ściany poprzeczne niepełne

→

Pełna ściana komórkowa bez otworka w środku

→

Septy proste – mały otworek w środku

→

Septy doliporowe – ściany z jednym otworem, dookoła zgrubienie i
kaptur osłaniający przejście

9.

Typy plech śluzorośli

•

Nibyśluźnie (pseudoplazmodium) – agregacja pełzaków haploidalnych
wokół pełzaka diploidalnego. Jest to śluźnia wegetatywna.

•

Śluźnie właściwe (plazmodium właściwe) – powstaje z pełzaka
diploidalnego w wyniku połączenia się pełzaków haploidalnych (rozrasta
się śluźnia, tworzy się komórczak, nie ma ścian komórkowych). Sposób
odżywiania – fagotroficzny.

•

Paraśluźnie (paraplazmodia) – postać pojedyńczej komórki (haploidalnej
albo diploidalnej); haploidalne – infekują, diploidalne – służą do
rozmnażania. Występuje u pasożytów.

SPOSOBY POWSTAWANIA I PODZIAŁ ZARODNIKÓW GRZYBÓW

•

Powstawanie zarodników konidialnych:

→

Pączkowanie

→

fragmentacja (rozpad) strzępek

→

podział konidioforu

•

powstawanie właściwe zarodników :

→

endogeniczne (w zarodniach), powstają tak zarodnki pływkowe,
sporangialne

→

egzogeniczne (na strzępkach) – konidia

•

podział zarodników:

→

pływkowe – planospory (z organellami ruchu)

→

Sporangialne /aplanospory (bez organelli ruchu)- powstają w wyniku
podziałów mitotycznych w zarodniach o kulistym kształcie, zwanych
sporangiami. Zarodniki te uwalniane są z zarodni w wyniku jej pęknięcia;

→

Konidialne - powstają również na drodze mitozy w haploidalnych
strzępkach, z których uwalniane są przez jej oderwanie od grzybni;

→

Workowate - powstają w workowatych zarodniach ( 8 sztuk ) w wyniku
podziałów mejotycznych;

→

Podstawkowe- wytwarzane na drodze podziałów mejotycznych w zarodni
zwanej podstawką w liczbie 4.

10.

Utwory związane z rozmnażaniem płciowym (stadia doskonałe

grzybów)

•

Zarodnie pływkowe (grzyby niższe, zoosporangia) – rozwijają się po
okresie przezimowania w zarodniku przetrwalnikowym po mejozie

•

Zarodnie właściwe (eurosporangia, u sprzężniaków) – powstają po
mejozie, dwie komórki płciowe zlewają się ze sobą po przezimowaniu,
kiełkuje trzonek konidialny, zarodniki tworzą strzępki „+” i „-”

•

Zarodnia ascus (worek) (u workowców) – zlanie się dwóch strzępek
(komórki dikariotyczne) [strzępki workotwórcze -> kariogamia -> mejoza -
> kariogamia -> ascus]

•

Basidium (podstawka) – w podstawce następuje kariogamia, następnie
mejoza, tworzą się wyrostki z których powstają diploidalne zarodniki

11.

Utwory strzępek grzybów pasożytniczych

•

przylgi lub ssawki, przy pomocy których przyczepia się lub wnika do wnętrza
komórek glonów

•

strzępki infekcyjne

•

strzępki penetracyjne i perforacyjne (przebijają ścianę komórki)

•

ssawki (haustoria)

12.

Typy owocników i 13. Budowa Hymenium

•

Grzyby niższe (sprzężniaki) – strzępki haploidalne otaczające zygosporę

•

Grzyby workowe:

→

Klejstotecjum – całkowicie zamknięte, owalne, bez otworu ujściowego.

W środku znajdują się owalne worki z zarodnikami

→

Perytecjum – twór butelkowaty, gruba ściana owocnika, hymenium,

parafizy (wstawki pomiędzy workami), peryfizy (zamykają ujście)

→

Apotecjum – miseczkowate, występuje podstawka wegetatywna,

warstwa hymenialna, parafizy, oraz epitecjum zabezpieczające

hymenofor

•

Grzyby podstawkowe

→

Grzybnia dikariotyczna

→

Owocnik = trzonek + kapelusz

→

Podstawki jednokomórkowe (holobasidia) – nie wykształcają ścian

poprzecznych i podłużnych, 4 sterygmy najczęściej na szczycie

→

Podstawki czterokomórkowe (fragmobasidia) – podłużnie

podzielone(chiastyczne) np. u galaretniaków, bądź poprzecznie

(stychiczne)

→

Owocniki mogą być gymnokarpiczne (hymenium jest wystawione na

działanie czynników zewnętrznych przez cały okres),

hemiangiokarpiczne (hymenium jest pod osłonką całkowitą oraz/lub

częściową, jednak zostają one zniszczone przed dojrzeniem

zarodników) oraz angiokarpiczne (hymenium jest przez cały czas

okryte osłonkami, aż do momentu dojrzenia zarodników).

BUDOWA HYMENIUM:

•

Tworzy się na hymenoforze

•

Parafizy – drobne strzępki oddzielające

•

Szczecinki – wystają ponad powierzchnię hymenium

•

Czopy strzępkowe – zbudowane z dużej ilości strzępek

•

Cystydy – wzmacniają hymenium

•

Hymenofor gładki

•

Hymenofor blaszkowaty

•

Hymenofor kolczasty

•

Hymenofor urkowaty

BUDOWA WORKÓW:

•

Worki protunikowe – nie posiadają mechanizmów

uwalniających zarodniki, uwolnienie następuje po pęknięciu

worka

•

Worki tunikowe – posiadają różne mechanizmy pozwalające na

uwolnienie zarodników

→

Jednotunikowe wieczkowe – gdy dojrzeje wieczko

odpada, wystrzeliwuje zarodniki

→

Jednotunikowe bezwieczkowe – posiada pierścień, przez

które stopniowo przeciskają się zarodniki

→

Dwutunikowe – dwie wyraźne warstwy, pierwsza

zewnętrzna, mocna i sztywna, a druga wewnętrzna,

elastyczna, pomiędzy nimi śluzowata warstwa. Ściana

zewnętrzna pęka, wewnętrzna się wydłuża i przez nią

uchodzą zarodniki

14.

Grzyby pojedynczopodstawkowe i złożonopodstawkowe:

•

Pojedynczopodstawkowe (Homobasidiomycetes), klasa grzybów,

należąca do typu podstawczaki. Najbardziej znane: kurka (pieprznik

jadalny), pieczarka polna, purchawka, sromotnik bezwstydny, mleczaj

rydz, borowik szlachetny i inne.

Podstawka niepodzielona. Jednokomórkowa zarodnia, na której

szczycie wykształcają się cztery zarodniki. Podstawki wykształcają się

na powierzchni owocnika.

•

Złożonopodstawkowe – wytwarzają owocniki będące w stanie

świeżym, konsystencji galaretowatej, a w stanie suchym są twarde i

zbite. Są w większości saprobami nadrzewnymi. Np. ucho bzowe,

ucho judaszowe, galaretek kolczasty, trzęsak pomarańczowy.

Zarodniki wielokomórkowe pączkują w konidia, a te dopiero w

strzępki grzybni. Podstawka podzielona na 4 przegrody.

15.

Rola grzybów w środowisku:

Jest to największa grupa destruentów (reducentów) materii organicznej, zwłaszcza w zakresie
rozkładu celulozy i ligniny. Ma to ogromny wpływ na poprawę warunków wzrostu roślin
przez dostarczaniedo gleby związków przyswajalnych dla roślin.

Liczna grupa grzybów saprofitycznych dokonuje selekcji drzew. Chore i słabe są usuwane, a
zdrowe pozostawiane przy życiu. Powodują one także gnicie drewna. Taką zdolność mają
także grzyby mikroskopijnej wielkości, które sprawiają, że powstaje szara zgnilizna . Taki typ
grzybów może powodować przebarwienia drewna, szczególnie niekorzystne z punktu
użytkowego. Są pokarmem dla wielu leśnych zwierząt- jeleni, sarni, dzików, wiewiórek. Dla
wielu owadów są schronieniem.

Wśród grzybów wyodrębnia się grupę, która żyje kosztem innych organizmów- są to
pasożyty. Najczęściej pasożytują na roślinach- mchach, paprociach, roślinach nasiennych.
Taka działalność powoduje ogromne straty materialne. Przyczyniają się też do wywoływania

wielu chorób. Często grzyby chorobotwórcze działają wolno, bez dostrzegalnych objawów.
Schorzenia powodowane przez huby drzewne rozwijają się nawet przez kilkadziesiąt lat. Do
takich grzybów należą: korzeniowiec wieloletni, opieńka miodowa, czyreń sosnowy. Choroby
grzybowe spotyka się na roślinach pól, łąk, pastwisk, sadów i ogrodów. Powodują one duże
straty materialne w ogrodnictwie i warzywnictwie. Grzyby są także pasożytami grzybów. Na
samych kapeluszowych, które występują licznie w naszym kraju odnaleźć można szereg
mikropasożytów. Są one przyczyną zniekształceń, karłowatości czy rozkładu. Takie grzyby
powodują także choroby zwierząt (mikozy). Występują na robakach obłych, skorupiakach,
mięczakach, owadach, rybach, ptakach czy wreszcie ssakach. Wyróżnia się także grzyby
owadobójcze, które pełnią funkcje regulujące populacje owadów w lasach. Z tego punktu
widzenia ich rola jest ogromnie pozytywna dla gospodarki leśnej. W świecie grzybów
odnaleźć można niewielką grupę, która pasożytuje na grzybach pasożytniczych. Z tym
zjawiskiem wiąże się jednak pewne nadzieje. Być może będą one mogły być wykorzystane do
zwalczania szkodliwych dla upraw grzybów. Są także i takie grzyby, które współżyją z
innymi organizmami na zasadzie wzajemnych korzyści. Najczęściej spotykaną symbiozą są
wzajemne relacje między grzybami a sinicami, roślinami zielonymi, roślinami nasiennymi,
owadami. Doskonałym przykładem symbiozy są porosty, czyli grupa organizmów powstałych
w wyniku ścisłego zespolenia grzybów z glonami. Porosty występują we wszystkich strefach
klimatycznych. Często są pionierami, rozwijają się tam, gdzie nie ma dostatecznych
warunków do rozwoju. Z plechy porostów produkuje się różne barwniki, jak lakmus. Niektóre
z nich mają dodatkowo właściwości lecznicze.

16.

Grupy ekologiczne grzybów: oraz 17. Czynniki regulujące

wyst. grzybów

Grupy ekologiczne są to organizmy, które posiadają podobny zakres tolerancji odnośnie
danych czynników środowiskowych.

Grzyby są organizmamy wszędzobylskimi (ubikwistycznymi). Występują w glebie, powietrzu,

wodach oraz tkankach organizmów żywych jak i martwych. Są zdolne do kiełkowania w

ekstremalnych warunkach np. na wysokości 5000m, a także głębokości 4600m.

•

STRES – jest formą narzucania przez środowisko sytuacji ekstremalnych, które idą w

kierunku redukcji biomasy.

→

Niszczące – pożary, wybuchy wulkanów, osuwiska ziemi, hałdy przy

wykopaliskach, karczowanie drzew

→

Wzbogacające - gwałtowny opad liści, wysypisko śmieci, wzrost odchodów

zwierząt, śmierć zwierząt.

•

SUBSTRAT

→

Gatunki oligotroficzne – wzrost przy minimalnym udziale związków

węglowych

→

Eutroficzne – wzrost na substratach zasobnych w związki organiczne

(większość grzybów)

→

Dystroficzne – grupa pośrednia o zróżnicowanej wybiórczości

•

KSEROTOLERANCJE – upodobanie suchych terenów, niskiej wilgotności

•

OSMOTOLERANCJE – wysoki potencjał osmotyczny substratu (gł. Drożdże). Np. miód,

konfitury, syropy, nektary.

•

TEMPERATURA

→

Mezofile – optimum ok. 25-30 stopni C.

→

Termofile – optimum ok. 36-40 stopni

→

Psychofile - giną poniżej temperatury 0°C i powyżej 30°C

→

kriobionty, psychrofile obligatoryjne - organizmy, które przechodzą cały cykl

życiowy w temperaturze bliskiej 0°C, optimum poniżej 15°C, nie znoszą

temperatury powyżej 20°C.

→

kriofile, psychrofile fakultatywne - organizmy preferujące środowiska

chłodne i zimne, jednak występujące także w wyższych temperaturach.

•

pH

→

większość gatunków ph od 5 do 6

→

grzyby nadrzewne ph=3

→

wielkoowocnikowe podstawczaki ph=5,5

18.

Typy mykoryz

•

Ektomykoryza – grzyb nie wnika do komórek, rozrasta się w

przestworach między komórkowych. Mufki dookoła korzenia,

deformacja korzenia, brak włośników

•

Endomykoryza – tworzą ją grzyby mikroskopijne, wytwarzanie

włosników. Wrastają do wnętrza komórek, tworzą arbuskule

(wymiana substancji pomiędzy grzybem a rośliną)

Pozytywne oddziaływania mykoryz – absorpcja słabo dostępnych pierwiastków,

udoskonalenie poboru wody, zabezpieczanie roślin przed

wpływem toksyn i metali ciężkich

Mkoryza jest związkiem ścisłym i obustronnym. W jej wyniku może nastąpić zmiana morfologii,

zmiana biochemii oraz fizjologii obu komponentów / korzeni lub całego organizmu roślin /.

Rozmieszczenie wielu gatunków roślin zależy od obecności odpowiedniego gatunku grzyba. Wiele

gatunków grzybów może rozwijać się tylko w obecności odpowiedniej rośliny.

Istotność związku mykoryzowego.

Kolejne etapy powstawania wiadomości o mykoryzie:

1. mykoryza = grzybo - korzeń

2. mykoryza = grzyb i korzeń

3. mykoryza = grzyb + korzeń

4. mykoryza = grzyb i roślina

5. mykoryza = grzyb + roślina + gleba

Typy mykoryzy.

Rozróżnia się mykoryzę zewnętrzną /ektotroficzną / i wewnętrzną / endotroficzną /.

W mykoryzie zewnętrznej strzępki grzyba oplatają młode korzonki i tworzą dokoła nich coś w rodzaju

"mufki" Strzępki wnikają także do kory pierwotnej, ale rozrastają się tylko w przestworach

międzykomórkowych i nie wnikają do wnętrza komórek. Wzrost korzenia na długość zostaje

zahamowany, ale tworzy on za to charakterystyczne rozgałęzienia. Włośniki zanikają, a ich funkcje

przejmują strzępki grzyba. Mykoryza zewnętrzna jest charakterystyczna dla wielu drzew - dąb,

brzoza, sosna, śliwa, jabłoń, grusza ; stanowi czynnik niezbędny dla ich normalnego rozwoju.

W mykoryzie wewnętrznej strzępki grzyba wnikają głębiej do wnętrza korzenia, natomiast na

zewnątrz nie tworzą większej otoczki, tak że włośniki na korzeniach zostają zachowane. Strzępki

grzyba nie ograniczają się tu do przestworów międzykomórkowych, ale wnikają też do wnętrza

komórek. Mykoryza wewnętrzna występuje u niektórych drzew i wielu roślin zielnych, m. in. u roślin

zbożowych - owies, żyto, pszenica, kukurydza.

Dla korzeni mykoryza oznacza silne zwiększenie powierzchni chłonnej, zwłaszcza przy mykoryzie

zewnętrznej, poza tym grzyb rozkładając próchnicę glebową tworzy w otoczeniu korzenia strefę

bogatszą w proste związki odżywcze. Prócz tego grzyby wytwarzają substancje witaminowe i

hormony, pobudzające wzrost i przemianę materii komórek korzenia.

Typy mykoryzy a środowisko.

Najczęstszymi partnerami drzew leśnych są Basidiomycota wytwarzające owocniki.

Od wielu lat znamy symbiozę storczyków z przedstawicielami rodzaju Rhizoctonia o strzępkach

septowanych, a także z przedstawicielami Endogonaceae - przykład mykoryzy pęcherzykowato -

arbuskularnej.

Wiele roślin uprawnych, jak np. bawełna, cytryna, kukurydza, soja, tytoń i pomidory, tworzy taką

mykoryzę. Określenie mykoryza pecherzykowato - arbuskularna odnosi się do wewnątrz

komórkowych form grzyba. Odżywianie, gospodarka wodna, odporność na grzyby patogeniczne i

inne czynniki wywołujące choroby oraz wrażliwość gospodarza na fungicydy znajdują się pod

wpływem grzyba symbionta.

W różnych lasach, jak nietrudno zauważyć, a ściślej pod różnymi drzewami rosną rożne grzyby. Np.

rydze rosną pod świerkiem, maślak żółty zawsze wyrasta pod modrzewiem, koźlarz babka towarzyszy

brzozie.

Symbioza grzybów z roślinami zarodnikowymi - niektóre grzyby wraz z glonami wytworzyły odrębną

grupę roślin, a mianowicie porosty. Rośliny te, dzięki symbiozie są pionierami życia w najuboższych

miejscach, na przykład na nagich skałach w Tatrach.

Mykoryza zwiększa odporność roślin na nie sprzyjające warunki środowiskowe, np. niewystarczającą

dostępność wody i składników pokarmowych w glebie, niewłaściwy odczyn gleby, zanieczyszczenia

metalami ciężkimi, występowanie patogenów powodujących odglebowe choroby roślin. Rośliny

mykoryzowane generalnie charakteryzują się większą żywotnością i konkurencyjnością czego

widocznym efektem jest często lepszy wzrost, pokrój i adaptacja roślin wysadzanych na nowe, często

nie odpowiednio przygotowane stanowiska.

Szczepionki mykoryzowe zapewniają roślinom:

- Warunki zrównoważonego nawożenia,

- Większą dostępność związków odżywczych / np. fosforu, azotu / z gleby za pośrednictwem poza

korzeniowej sieci strzępek grzybowych,

- Zwiększoną tolerancję na stresy związane z deficytem wody, temperaturą, zbyt kwaśnym lub

zasadowym odczynem podłoża,

- Wzrost bioróżnorodności roślin i środowiska glebowego w odtwarzanych ekosystemach,

- Zwiększoną odporność na choroby wywoływane przez patogeny korzeniowe.

Zakłócenia środowiska niszczące mykoryzę.

- hałdy

- wysypiska śmieci

- odpady przemysłu chemicznego / pestycydy, barwniki trucizny /

- przenawożenie

- zanieczyszczenie powietrza

- pożary

- wybuchy wulkanów, i inne...

Na obszarach zdeformowanych i jałowych /np. budowa / jako pierwsze pojawiają się rośliny

niemykotroficzne, po nich - fakultatywnie mykotroficzne /trawy /, następne - obligatoryjnie

mykotroficzne /drzewa /.

Obserwuje się zdolność integracji różnych gatunków roślin, czyli połączenie systemów korzeniowych

jak to ma miejsce między olszą a sosną dzięki grzybni podgrzybka. Zdolność integracji umożliwia

przepływ azotu między organizmami.

Pozytywne działanie mykoryzy.

1. Absorpcja słabo dostępnych pierwiastków.

2. Udoskonalenie poboru wody.

3. Zabezpieczenie przed wpływem toksyn i metali ciężkich, tzw. mechanizm unikania.Polega on na:

I strefa - na zewnątrz komórek grzyba zachodzi neutralizacja, detoksykacja, synteza związków

nierozpuszczalnych, wytrącanie, wiązanie, krystalizacja, odcinanie części skażonych.

II strefa - odbywa się wewnątrz komórek, wytwarzają się peptydy / kadystyna /, wytwarzanie

specyficznych białek, gromadzenie intercelularne.

Proces fitoremediacji.

1. Fitoeksrakcja - użycie roślin, które akumulują pierwiastki ciężkie, np. krzewy Salix -o dużej masie

osobniczej ; Brassicaceae - duża masa populacyjna.

2. Rizofiltracja - wykorzystanie roślin mykoryzujących, głównie trawy; wychwytywanie metali ciężkich,

lepsza gospodarka wodą w systemie korzeniowym.

3. Fitostabilizacja - generalne wykorzystanie roślin w celu eliminacji i redukcji pod warunkiem

zastosowania dwóch poprzednich metod.

Podsumowanie.

Grzyby odgrywają niezmiernie ważną rolę biologiczną w przyrodzie. Mają również znaczenie

gospodarcze. Dla zilustrowania znaczenia grzybów można wymienić następujące przykłady:

- grzyby wspólnie z bakteriami rozkładają martwą materię organiczną, co prowadzi do jej

mineralizacji i decyduje o krążeniu pierwiastków w przyrodzie.

- występujące w glebie grzyby saprofityczne przekształcają złożone związki organiczne na bardziej

proste, przyswajalne dla roślin wyższych.

- podnoszą urodzajność gleby przez tworzenie próchnicy;

- niektóre gatunki grzybów są wykorzystywane w przemyśle fermentacyjnym i piekarniczym;

przemysł mleczarski do produkcji serów i kefirów.

- w farmacji wykorzystuje się grzyby do produkcji antybiotyków - penicyliny.

- współżycie w mykoryzie co ma szczególne znaczenie w hodowli drzew leśnych.

- straty przynoszą grzyby pasożytnicze wywołujące choroby roślin uprawnych, zwierząt i ludzi.