1

Etapy rozwoju i walki o prawa kobiet

Kobiety w swojej walce o prawo do równouprawnienia i wolności , prawie zawsze
wykorzystywały do tego dogodne dla nich momenty w historii ,takie jak rewolucje czy wojny,
które wywoływały głębokie zmiany społeczne i obyczajowe .Zarówno w przeszłości jak i
współcześnie możemy wyróżnić trzy główne kwestie dotyczące emancypacji kobiet:

1.

przyznanie kobietom takich samych praw cywilnych , jak mężczyznom

2.

emancypacji intelektualnej

3.

równe prawa polityczne, a następnie równy udział w działalności publicznej

Warto też dodać , że walka o prawa kobiet nie była toczona z ciągłymi sukcesami , w
Szwajcarii w niektórych kantonach kobiety otrzymały prawo do głosowania dopiero w latach
70-tych XX w., nie wspominając o państwach islamskich opartych na ścisłym prawie koranu ,
gdzie kobiety nie mają żadnych praw.
Teraz postaram się pokrótce opisać nie długą chyba historię walki o równouprawnienie
płci pięknej , która to rozpoczęta została na przełomie XVIII/XIX w. , przez pojedynczych
myślicieli oświecenia francuskiego jak: Condorcet, który uważany jest za twórcę doktryny
feminizmu w wymiarze politycznym jak i społecznym. Rewolucja francuska była
przełomowym momentem dla manifestowania swoich praw przez kobiety. Dzieło Mary
Wollstoneckraft „Walka o prawa kobiet” wydane w 1792 r. Zawierało postulaty dotyczące
praw kobiet i było jednocześnie polemiką z przedstawioną przez Jana Jakuba Rousseau
koncepcją relacji między kobietą ,a mężczyzną w , której kobieta pozbawiona jest
możliwości udziału w życiu publicznym. W tym czasie pojawiły się też postulaty polityczne i
żą

danie Deklaracji praw kobiety i obywatelki . Jednak Rewolucja nie przyniosła kobietom

oczekiwanych nadziei na większy udział w życiu publicznym , a przyjęty w 1804 r. Kodeks
Cywilny Napoleona jeszcze przez wiele dziesięcioleci sankcjonował nierówność praw obu
płci. Następnym przełomowym okresem w dziejach nowożytnej historii było powstanie w
Wielkiej Brytanii na przełomie XIX/XX w. ruchu na rzecz przyznania kobietom praw
wyborczych tzw. Sufrażystki Brytyjskie , które ogarnęły swoimi hasłami prawie cała Europę.
Hasło emancypacji kobiet w ówczesny czasie również nie miało zbyt wielu zwolenników ,
gdyż klasyczna koncepcja liberalizmu , przyznając prawa osobiste i polityczne jednostce,
czyniła to wyłącznie w stosunku do mężczyzn. Prawa obywatelskie posiadała głowa rodziny a
nie jednostka .Oczywiście tą „głową” zawsze był mężczyzna , natomiast kobieta nie mogła
dysponować ani swoją osoba ani o losach swoich dzieci. Taka sytuacja była uważana po
prostu za coś naturalnego , wiązało się to z ogólnie przyjętymi normami społecznymi
panującymi na przełomie wieków XIX/XX. Można powiedzieć , że w zasadzie do końca XIX
w. kobieta była „społecznie niewidoczna” . Jakiekolwiek próby nadania kobietom chociażby
części praw spotykały się z powszechnym niezrozumieniem , zaś samą propozycję
traktowano jako zamach na rodzinę i uświęcone od wielu pokoleń obyczaje.
Kolejnym przełomem i można powiedzieć , że dosyć znaczącym dla kobiet wydarzeniem
była I wojna światowa, której totalizm , spowodował masowy udział mężczyzn w walkach,
więc kobiety przejęły rolę „pana domu”. Jednak nie tylko przejęły obowiązki domowe ,lecz
także brały czynny udział w działaniach na frontach , sprawił , że dotychczasowe
wyobrażenie roli kobiety nie można było dłużej utrzymywać. Po zakończeniu wojny zaczęto
stopniowo nadawać prawa polityczne kobietom . Także Polska Konstytucja marcowa z 1921
r. nadała kobietom równe prawa z mężczyznami.
Następnym jakby etapem było powstawanie fali ruchów w latach 60-tych XX w . w USA ,
min. Ruch Wyzwolenia Kobiet. Pojawienie się tych ruchów było możliwe dzięki splotowi
wydarzeń występujących w tym czasie , a były to czasy powstawania ruchu na rzecz
równouprawnienia Murzynów , czy uwikłanie USA w wojnę wietnamską oraz wybór

2

młodego prezydenta z , którym wiązano nowe nadzieje na reformy związane z obyczajami
społecznymi .
Dzisiaj już w XXI w. kobiety według mnie osiągnęły swoje cele , przynajmniej w
państwach demokratycznych i nie chodzi mi tylko o prawa polityczne . Zmienił się ogólny
wizerunek kobiety w społeczeństwie , sama decyduje o swoim życiowym kierunku. Jeśli chce
może realizować się zawodowo lub wychowywać dzieci co jeszcze nie tak dawno wydawało
się niemożliwe. Moim zdaniem obecne organizacje feministyczne , radykalizują swoje
poglądy , uważając się za dyskryminowane w społeczeństwie.
Cóż więc nam mężczyznom pozostaje zrobić ,jak tylko to by wciąż uświadamiać wszystkim
paniom , że tak naprawdę dzisiaj kobieta w dzisiejszych czasach jest doceniana i szanowana
przez płeć brzydką jak nigdy dotąd.



Bibliografia :

1.

„Od matriarchtu do feminizmu” Maria Ciechomska -Poznań Brama-Książnica
1996

2.

„Feminizm: ideologie i koncepcje społeczne współczesnego feminizmu”
Kazimierz Ślęczka - Książnica Katowice 1999

3.

„Nowe ruchy społeczne :niepokoje i nadzieje współczesnych” Grażyna Ulicka -
Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa 1993