∑
∑
∑
∑
=
=
=
=
=
⋅
=
=
n
1
i
i
n
1
i
i
n
1
i
n
1
i
i
x
n
1
x
x
n
x
x
x
na
arytmetycz
n
n
1
i
i
n
n
1
i
i
n
1
i
n
1
i
i
x
x
x
x
x
x
na
geometrycz
∏
∏
∏
∏
=
=
=
=
=
=
=
~
~
~
Rozstęp
R = x
max
- x
min
Środek rozstępu
x
R
= (x
max
+ x
min
)/2
Dominanta d (wartość występująca najczęściej –
o ile jest taka)
Mediana
• dane uporządkowane (rosnąco lub malejąco)
• nieparzysta liczba wyników: M=x
(n+1)/2
• parzysta liczba wyników: M=(x
n/2
+x
(n+2)/2
)/2
POMIAR – ilościowe wyrażenie obserwacji poprzez
liczbę, niepewność i jednostkę
Każdy pomiar może być wykonany tylko
z ograniczoną dokładnością (precyzją)
Wynik pomiaru jest tylko przybliżeniem lub
oszacowaniem wartości wielkości mierzonej
ZAWSZE
WYNIK KOŃCOWY
±
NIEPEWNOŚĆ (jednostka)
BŁĄD
≠
NIEPEWNOŚĆ
Błąd
= wartość zmierzona -
wartość rzeczywista
Niepewność
– parametr (wartość liczbowa) pokazujący
rozrzut wyników pomiarów wokół wartości średniej
arytmetycznej wszystkich wyników
Międzynarodowa Norma przyjmuje jako niepewność pomiaru
wielkość nazywaną NIEPEWNOŚCIĄ STANDARDOWĄ, a
określoną jako pierwiastek kwadratowy z estymatora
wariancji. Jako symbol niepewności standardowej przyjęto u
lub u(x)
Błąd względny to stosunek błędu bezwzględnego do
rzeczywistej wartości mierzonej wielkości
∆
x/x
µ
Błąd bezwzględny pomiaru,
∆
x, jest to różnica między
rzeczywistą wartością x
µ
mierzonej wielkości a wartością
x
śr.
uzyskaną z pomiaru
∆
x=x
µ
-x
śr.
Błąd względny jest wielkością niemianowaną. Informuje
jaką częścią rzeczywistej wartości jest błąd, który obciąża
wynik pomiaru.
Posługując się błędem względnym można porównywać
dokładność (precyzję) pomiarów zupełnie różnych
wielkości
Błąd bezwzględny ma miano wielkości mierzonej
i wyrażony jest w jej jednostkach. Informuje o ile
prawdziwa wartość mierzonej wielkości może się różnić
od wyniku pomiaru
Błędy przypadkowe
x
i
– wyniki pomiarów
(oznaczone symbolem )
x
m
– wartość prawdziwa
Błąd przypadkowy spowodowany jest losowym odchyleniem
wyniku pomiaru od wartości rzeczywistej.
Źródłem błędów
przypadkowych są tzw. oddziaływania przypadkowe:
-niedokładność odczytu,
-fluktuacja warunków pomiaru
-obecność źródeł zakłócających
-nieokreśloność mierzonej wielkości
-niedoskonałość zmysłów obserwatora
Błąd przypadkowy powstaje na skutek działania
czynników losowych
Jest miarą rozrzutu
otrzymywanych wyników wokół
wartości najbardziej prawdopodobnej (średniej)
Błędu przypadkowego
nie da się wyeliminować
a także
nie da się go oszacować przed dokonaniem pomiaru
Należy zaplanować i przeprowadzić pomiar tak, by
wartość błędu przypadkowego była jak najmniejsza
Po zakończeniu pomiaru należy dokonać oceny wielkości
błędu losowego przy użyciu narzędzi statystycznych
Błędy systematyczne
x
i
– wyniki pomiarów
(oznaczone symbolem )
x
µ
– wartość prawdziwa
Błąd systematyczny
- przy powtarzaniu pomiaru występuje ta
sama różnica między wartościami zmierzonymi a wartością
rzeczywistą, natomiast rozrzut wyników poszczególnych
pomiarów jest mały. Błędy te są powodowane
oddziaływaniami systematycznymi:
-niedoskonałość przyrządów pomiarowych
-błędne wyzerowanie lub wywzorcowanie (wyskalowanie)
-nieuwzględnienie zmiany warunków pomiaru do warunków wywzorcowania
Błędy grube
x
i
– wyniki pomiarów
(oznaczone symbolem )
x
µ
– wartość prawdziwa
błąd gruby
Błąd gruby - wynika z niedbałości lub ewidentnej pomyłki
,
niesprawności sprzętu albo nieoczekiwanego zaburzenia
układu pomiarowego. Objawia się istnieniem jednego
wyniku znacząco odstającego od pozostałych,
uzyskanych w danej serii pomiarów
Wynik pomiaru obarczony błędem grubym jest zazwyczaj
łatwo zauważalny i należy go odrzucić.
Dokładność pomiaru
dokładność wyniku pojedynczego oznaczenia – jest to
tzw. całkowity błąd bezwzględny
∆
x, stanowiący
różnicę pomiędzy otrzymaną wartością x
i
a wartością
prawdziwą (wartością oczekiwaną)
µ
x
.
Na wielkość
∆
x może składać się szereg błędów:
błąd systematyczny metody
∆
x
syst
(spowodowany
czynnikiem działającym w jednakowy sposób w czasie
wielokrotnego pomiaru tej samej wielkości),
błąd przypadkowy
∆
x
j
błąd gruby
δ
X
δx
Δx
Δx
μ
x
Δx
j
syst
x
j
+
+
=
−
=
Typy oceny niepewności
Typ A
Wykorzystuje statystyczną analizę serii pomiarów:
• wymaga odpowiednio dużej liczby powtórzeń pomiaru
• ma zastosowanie do błędów przypadkowych
Typ B
Opiera się na naukowym osądzie eksperymentatora
wykorzystującym wszystkie informacje o pomiarze i
źródłach jego niepewności
• stosuje się gdy statystyczna analiza nie jest możliwa
• dla błędu systematycznego lub dla jednego wyniku
pomiaru
Metoda typu A szacowania niepewności opiera się na
obliczeniach statystycznych (statystyczna analiza serii
pomiarów – n
≥
4)
1. Wykonać serię (skończoną) pomiarów
2. Wielkością najbardziej prawdopodobną jest
średnia arytmetyczna
3. Niepewność standardowa pojedynczego
pomiaru u(x) (tzw. odchylenie standardowe
pojedynczego pomiaru S
x
)
n
x
x
n
1
i
i
∑
=
=
(
)
∑
=
−
−
=
=
n
1
i
2
i
x
x
x
1
n
1
S
u(x)
OCENA NIEPEWNOŚCI METODĄ TYPU A
Niepewność wyniku = niepewność wartości średniej
Niepewność standardowa średniej:
( )
(
)
(
)
1
n
n
x
x
n
S
S
x
u
n
1
i
2
i
x
x
−
−
=
=
=
∑
=
OCENA NIEPEWNOŚCI METODĄ TYPU B
Ocena niepewności metodą typu B dotyczy określania
Ocena niepewności metodą typu B dotyczy określania
niepewności pomiaru nie na podstawie serii wyników
niepewności pomiaru nie na podstawie serii wyników
W metodzie tej niepewność standardową określa się na
W metodzie tej niepewność standardową określa się na
podstawie rozkładu prawdopodobieństwa możliwych
podstawie rozkładu prawdopodobieństwa możliwych
wyników pomiarów znanego, bądź założonego przez
wyników pomiarów znanego, bądź założonego przez
eksperymentatora.
eksperymentatora.
Źródłem wiedzy o rozkładzie mogą być:
Źródłem wiedzy o rozkładzie mogą być:
-
Specyfikacja dostarczona przez producenta przyrządu
Specyfikacja dostarczona przez producenta przyrządu
-
Wcześniejsze dane pomiarowe
Wcześniejsze dane pomiarowe
-
Ogólna wiedza o zachowaniu i własnościach
Ogólna wiedza o zachowaniu i własnościach
określonych materiałów i instrumentów
określonych materiałów i instrumentów
-
Niepewności przypisane danym pochodzącym z
Niepewności przypisane danym pochodzącym z
podręczników
podręczników
Najczęstszym przykładem oceny niepewności metodą
Najczęstszym przykładem oceny niepewności metodą
typu B jest wyznaczenie niepewności wynikającej z
typu B jest wyznaczenie niepewności wynikającej z
dokładności przyrządu (niepewności wzorcowania).
dokładności przyrządu (niepewności wzorcowania).