Stwardnienie rozsiane
diagnostyka i leczenie
 Stwardnienie rozsiane jest
najczęstszą chorobą
demielinizacyjną układu
nerwowego. Dotyczy ona przede
wszystkim młodych dorosłych /
20-40 r.ż./
Uważa się, że
Stwardnienie rozsiane jest wynikiem
istniejących interakcji między
głównym układem zgodności
tkankowej, aktywowanymi komórkami
T oraz niezidentyfikowanymi
dotychczas antygenami
zapoczątkowującymi nieprawidłową
odpowiedz
układu odpornościowego.
Obraz histopatologiczny
Odczyn zapalny
Demielinizacja
Glioza
Uszkodzenie aksonalne
Postacie kliniczne choroby
Rzutowo- remisyjna
Wtórnie przewlekle  postępująca
Pierwotnie przewlekle postępująca
Przewlekle postępująca z rzutami
 Rozpoznanie stwardnienia rozsianego
jest nadal rozpoznaniem klinicznym.
Istotą diagnostyki jest wykazanie 
rozproszenia ognisk w czasie i
przestrzeni  Oznacza to, że w badaniu
klinicznym należy wykazać obecność
dwóch lub więcej ognisk uszkodzenia
OUN, które powstały w dwóch lub w
więcej rzutach choroby.
Rzut choroby
Jest to wystąpienie nowych objawów
klinicznych o charakterze subiektywnym
lub obecnych w ocenie obiektywnej,
trwających co najmniej 24 godziny
Czas pomiędzy rzutami mierzy się od
pierwszego dnia rzutu do pierwszego dnia
następnego pogorszenia
CIS  izolowany objaw
neurologiczny
W 85 % przypadków jest to pierwszy
objaw SM.
Włączenie leczenia w tym okresie
zmniejsza ryzyko rozwoju SM u
pacjentów /CHAMPS, ETOMS,
BENEFIT/.
Dobre rokowanie
Zapalenie nerwu wzrokowego
Izolowane objawy sensoryczne
Prawidłowy wynik badania NMR
Złe rokowanie
CIS  wieloogniskowy 
Zajęcie układów eferentnych
Badanie NMR z dużą liczbą zmian
chorobowych
Diagnostyka SM
Badanie NMR mózgowia i rdzenia
kręgowego
Badanie płynu mózgowo-
rdzeniowego na obecność
prążków oligoklonalnych oraz
oznaczanie wskaz
nika IgG
Badania elektrofizjologiczne
Badanie NMR
Wykonane w czasie T2 zależnym i PD
Do prawidłowej interpretacji konieczne są
projekcje strzałkowe
Wielokrotnie konieczne jest również
badanie w czasie T1 z użyciem środka
wzmacniającego
Ocena stopnia zaniku mózgu
Kryteria  rezonansowe  SM
Obecność przynajmniej jednej
zmiany wzmacniającej się po
podaniu kontrastu w czasach T1
zależnych lub 9-ciu zmian
hiperintensywnych w czasie T2
Obecność przynajmniej 1 zmiany
położonej podnamiotowo
Minimum 1 zmiana podkorowo
Minimum 3 zmiany
okołokomorowe
Kryteria rozpoznania SM
Badania dodatkowe
Dwa lub więcej
ŻADNE
rzutów choroby,
kliniczne
obiektywne
dowody
wskazujące na
obecność dwóch
lub więcej plak
C.D
Wieloogniskowość
Dwa lub więcej
w badaniu NMR
rzutów choroby,
Lub obecność
obiektywne
prążków
kliniczne dowody
oligoklonalnych i
wskazujące na
zmiany
obecność jednej
niespecyficzne w
plaki
NMR
Oczekiwanie na
kolejny rzut
C.D.
Wieloczasowość
Jeden rzut
wykazana w
obiektywnie,
badaniu MRI, lub
kliniczne dane
drugi rzut choroby
wskazujące na
obecność dwóch
lub więcej plak,
C.D.
Wieloogniskowość
Jeden rzut ,
w NMR
obiektywne dane
wskazujące na
Prążki oligoklonalne
jedną plakę
w płynie m.rdz. lub
/izolowane
wieloczasowość
uszkodzenie OUN,
wykazana w NMR
izolowany objaw w
Lub drugi rzut
badaniu
choroby
neurologicznym/
C.D.
Wieloogniskowość w
Dodatni wynik
badaniu NMR lub
badania p.m.rdz.
Nieprawidłowe WPW i
oraz
zmiany w NMR i
Postępujące
Wieloczasowość
procesu w NMR
objawy
neurologiczne
Lub stopniowa
progresja w ciągu
roku

SM należy różnicować z :
Borelioza
Kiła UN
Choroby układowe tkanki łącznej
Leukodystrofie
Zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego
Choroby rozrostowe/ przerzuty,chłoniaki /
Sarkoidoza
Zmiany naczyniowe
Niedobór Vit B12
Sygnały ostrzegawcze
świadczące p/ SM
Prawidłowy stan neurologiczny
Objawy jednoogniskowe
Postępujący przebieg choroby
Początek w wieku powyżej 50 r.ż.
Objawy zajęcia istoty szarej
Objawy zajęcia obwodowego u.n.
Długi przebieg choroby wolny od rzutów
Leczenie
Leczenie rzutu choroby
Leczenie modyfikujące przebieg choroby
Leczenie immunosupresyjne
Leczenie objawowe
Leczenie rzutu choroby
Solu- Medrol  1000 mg/ dobę
we wlewie dożylnym / 3  5 dni
W niektórych przypadkach
kontynuacja leczenia steroidami
doustnymi
Leczenie modyfikujące przebieg
choroby
Interferony beta :
1a- Avonex, Rebif
1b- Betaferon
Octan glatirameru / Copaxone/
Immunoglobuliny -iv
Leki modyfikujące przebieg
choroby
Stosowane przede wszystkim w postaci
rzutowo- remisyjnej
Redukują liczbę rzutów u ok. 30- 35 %
chorych
Zmniejszają narastanie
niepełnosprawności
Leczenie immunomodulujące
Komu włączyć ?
Jak długo stosować ?
Jakie objawy uboczne ?
Jaka skuteczność ?
Leczenie immunosupresyjne
Mitoksantron  10-12 mg/ m2 co 3
miesiące przez rok lub dwa lata , nie
przekraczając dawki 140 mg / m2 na
pełną kurację
Metotrexat
Immuran
Leczenie objawowe
Leczenie spastyczności
Leczenie p/bólowe
Leczenie zaburzeń zwieraczowych
Leczenie męczliwości
Leczenie drżenia
Leczenie depresji
Leczenie rehabilitacyjne
Leczenie - przyszłość
Przeciwciała monoklonalne
Statyny
Minocyklina
Cladrybina
Przeszczep komórek macierzystych