Przekształcenia liniowe
Niech V i W będą przestrzeniami liniowymi nad ciałem K . Funkcję
:
f V
W
→
nazywamy
przekształceniem liniowym
, jeżeli spełnione są następujące warunki:
1)
1
2
,
1
2
1
2
(
)
( )
( )
v v
V
f v
v
f v
f v
∈
∀
+
=
+
,
2)
(
)
( )
K
v V
f
v
f v
α
α
α
∈
∈
∀
∀
=
.
Uwaga: Warunki 1) i 2) mo
ż
na zast
ą
pi
ć
jednym warunkiem:
1
2
,
,
1
2
1
2
(
)
( )
( )
K
v v
V
f
v
v
f v
f v
α β
α
β
α
β
∈
∈
∀
∀
+
=
+
.
Macierz przekształcenia liniowego
Niech
:
f V
W
→
b
ę
dzie przekształceniem liniowym,
1
2
( ,
,
,
)
n
B
v v
v
=
…
b
ę
dzie baz
ą
przestrzeni
V
, a
(
)
1
2
,
,
,
m
C
w w
w
=
…
- baz
ą
przestrzeni
W
.
Macierzą przekształcenia
f
w bazach
B
i
C
nazywamy macierz
[ ]
B
C
f
, której kolejne kolumny s
ą
współrz
ę
dnymi
wektorów
1
2
( ),
( ),
, ( )
n
f v
f v
f v
…
w bazie
C
, tzn.
[ ]
1
2
1
11
12
1
2
21
22
2
1
2
( )
( )
( )
n
n
B
n
C
m
m
m
mn
f v
f v
f v
w
a
a
a
w
a
a
a
f
w
a
a
a
↓
↓
↓
←
←
=
←
…
…
…
…
Schematycznie
Macierz przejścia z bazy do bazy
Niech
1
2
( ,
,
,
)
n
B
v v
v
=
…
i
(
)
1
2
,
,
,
n
C
w w
w
=
…
b
ę
d
ą
bazami przestrzeni
V
. Macierz
[ ]
B
C
id
nazywamy
macierzą przejścia z bazy
C
do bazy
B
i oznaczamy przez
C
B
P
→
. Zatem
kolumnami macierzy
C
B
P
→
s
ą
współrz
ę
dne kolejnych wektorów bazy
B
w bazie
C
, tzn.
1
2
1
11
12
1
2
21
22
2
1
2
n
n
n
C
B
m
m
m
mn
v
v
v
w
a
a
a
w
a
a
a
P
w
a
a
a
→
↓
↓
↓
←
=
←
←
…
…
…
…
.
[ ]
B
C
f
Inaczej:
kolumnami macierzy przejścia ze ,,starej’’ bazy do ,,nowej’’ bazy są
współrzędne wektorów ,,nowej’’ bazy w ,,starej’’ bazie
.
Macierz
C
B
P
→
jest odwracalna i
1
(
)
C
B
B
C
P
P
−
→
→
=
.
Reprezentacja macierzowa przekształcenia liniowego
Niech
:
f V
W
→
b
ę
dzie przekształceniem liniowym,
B
- baz
ą
przestrzeni
V
, a
C
- baz
ą
przestrzeni
W
. Wtedy
[ ] [ ]
[ ( )]
B
T
T
C
C
B
f v
f
v
=
⋅
dla dowolnego wektora
v V
∈
,
tzn.
1
11
12
1
1
2
21
22
2
2
1
2
n
n
m
m
m
mn
n
macierz f wbazach B i C
y
a
a
a
x
y
a
a
a
x
y
a
a
a
x
=
…
…
…
Zmiana współrzędnych przy zmianie bazy
Niech
B
i
C
b
ę
d
ą
bazami przestrzeni
V
. Wtedy
[ ]
[ ]
1
[ ]
(
)
T
T
T
C
C
B
B
C
B
B
v
P
v
P
v
−
→
→
=
⋅
=
⋅
dla dowolnego wektora
v V
∈
Aby otrzymać współrzędne wektora
v
w ,,nowej’’ bazie, mnożymy macierz odwrotną do
macierzy przejścia ze ,,starej’’ bazy do ,,nowej’’ przez współrzędne wektora
v
w
,,starej’’ bazie.
Macierz złożenia przekształceń liniowych
Niech
:
f V
W
→
i
:
g W
U
→
b
ę
d
ą
przekształceniami liniowymi,
B
- baz
ą
przestrzeni
V
,
C
- baz
ą
przestrzeni
W
, a
D
- baz
ą
przestrzeni
U
:
Wtedy
[
]
[ ] [ ]
B
C
B
D
D
C
g
f
g
f
=
Schemat:
współrzędne
( )
f v
w bazie
C
współrzędne
v
w bazie
B
V
W
U
f
g
B
C
D
g
f
[
]
[ ] [ ]
B
C
B
D
D
C
g
f
g
f
=
0
Zmiana macierzy przekształcenia przy zmianie baz
Niech
:
f V
W
→
b
ę
dzie przekształceniem liniowym,
B
i
'
B
- bazami przestrzeni
V
, a
C
i
'
C
- bazami przestrzeni
W
. Wtedy
[ ]
[ ]
'
1
'
'
'
(
)
B
B
C
C
C
B
B
C
f
P
f
P
−
→
→
=
⋅
⋅
tzn.:
Macierz przekształcenia
f
w ,,nowych’’ bazach = odwrotność macierzy przejścia z
bazy ,,starej’’ do ,,nowej’’ przestrzeni
W
razy
macierz przekształcenia
f
w
,,starych’’ bazach
razy
macierz przejścia z bazy ,,starej’’ do ,,nowej’’ przestrzeni
V
Jądro i obraz przekształcenia liniowego
Je
ż
eli
:
f V
W
→
jest przekształceniem liniowym, to zbiór
{
}
Ker
: ( )
0
f
v V
f v
=
∈
=
jest podprzestrzeni
ą
przestrzeni liniowej
V
, a zbiór
{
}
Im
( ) :
f
f v
v V
=
∈
jest podprzestrzeni
ą
przestrzeni liniowej
W
.
Zbiór
Ker f
nazywamy
jądrem
przekształcenia
f
, a zbiór
Im f
nazywamy
obrazem
przekształcenia
f
.
Związek między wymiarami jądra i obrazu
Je
ż
eli
:
f V
W
→
jest przekształceniem liniowym, to
dim
dim Ker
dim Im
V
f
f
=
+
(tzn.
wymiar dziedziny jest sumą wymiarów jądra i obrazu
)
Związki jądra i obrazu z macierzą przekształcenia liniowego
Niech
:
f V
W
→
b
ę
dzie przekształceniem liniowym, a
A
- macierz
ą
przekształcenia
f
(w
dowolnych bazach). Wtedy
1)
dim Im
( )
f
rz A
=
(tzn.
wymiar obrazu jest równy rzędowi macierzy przekształcenia
)
2)
f
jest przekształceniem ,,na’’ (
suriekcj
ą
)
⇔
( )
f V
W
=
⇔
dim Im
dim
f
W
=
⇔
( )
dim
rz A
W
=
3)
f
jest
przekształceniem
ró
ż
nowarto
ś
ciowym
(
iniekcj
ą
)
⇔
{ }
Ker
0
f
=
⇔
dim Ker
0
f
=
⇔
( )
dim
rz A
V
=
0
Im f
Ker f
V
W
f
4)
f
jest przekształceniem wzajemnie jednoznacznym (
bijekcj
ą
)
⇔
{ }
Ker
0
f
=
i
( )
f V
W
=
⇔
dim Ker
0
f
=
i
dim Im
dim
f
W
=
⇔
( )
dim
dim
rz A
V
W
=
=
Wartości i wektory własne przekształcenia liniowego
Niech
V
b
ę
dzie przestrzeni
ą
liniow
ą
nad ciałem
K
i niech
f
b
ę
dzie przekształceniem
liniowym przestrzeni
V
w siebie (
endomorfizmem przestrzeni
V
). Wtedy
-
Skalar
K
λ
∈
nazywamy
wartością własną przekształcenia
f
, je
ż
eli
istnieje niezerowy
wektor
v V
∈
taki,
ż
e
( )
f v
v
λ
=
.
-
Ka
ż
dy niezerowy wektor
v V
∈
taki,
ż
e
( )
f v
v
λ
=
, nazywamy
wektorem własnym
przekształcenia
f
odpowiadającym wartości własnej
λ .
Związek wartości i wektorów własnych z macierzą przekształcenia
Niech
:
f V
V
→
b
ę
dzie przekształceniem liniowym, a
A
- jego macierz
ą
w bazie
B
. Wtedy
1)
skalar
λ jest warto
ś
ci
ą
własn
ą
przekształcenia
f
⇔
0
A
I
λ
−
= (wielomian
( )
A
w
A
I
λ
λ
=
−
nazywamy
wielomianem charakterystycznym macierzy
A
,
a równanie
( )
0
A
w
λ
=
nazywamy
równaniem charakterystycznym macierzy
A
);
2)
wektor v jest wektorem własnym przekształcenia
f
odpowiadaj
ą
cym warto
ś
ci własnej
λ ⇔ współrz
ę
dne
1
2
[ ,
,
,
]
n
x x
x
…
wektora v w bazie
B
s
ą
niezerowym rozwi
ą
zaniem
układu równa
ń
(
)
1
2
0
0
0
n
x
x
A
I
x
λ
−
=
.
Własności wektorów własnych
Niech
:
f V
V
→
b
ę
dzie przekształceniem liniowym.
1)
Je
ś
li
λ jest warto
ś
ci
ą
własn
ą
przekształcenia
f
, to zbiór
{
}
: ( )
W
v V
f v
v
λ
λ
=
∈
=
jest podprzestrzeni
ą
przestrzeni
V
(tzw.
przestrze
ń
wektorów własnych odpowiadaj
ą
cych
warto
ś
ci własnej
λ ). Ponadto dim
dim
(
)
W
V
rz A
I
λ
λ
=
−
−
.
2)
Wektory własne odpowiadaj
ą
ce ró
ż
nym warto
ś
ciom własnym przekształcenia
f
s
ą
liniowo niezale
ż
ne.
3)
Przekształcenie
f
jest
diagonalizowalne
(tzn. w pewnej bazie przestrzeni
V
macierz
przekształcenia
f
jest diagonalna)
⇔ istnieje baza przestrzeni
V
zło
ż
ona z wektorów
własnych przekształcenia
f
⇔ suma wymiarów wszystkich przestrzeni własnych
odpowiadaj
ą
cych poszczególnym warto
ś
ciom własnym przekształcenia
f
jest równa
dimV
.
Wartości i wektory własne macierzy
Niech
A
b
ę
dzie macierz
ą
kwadratow
ą
stopnia n o elementach z ciała
K
. Wtedy
-
Skalar
K
λ
∈
nazywamy
wartością własną macierzy
A
, je
ż
eli
0
A
I
λ
−
= (tzn.
λ
jest
pierwiastkiem wielomianu charakterystycznego macierzy
A
).
-
Niezerowy wektor
(
)
1
2
,
,
,
n
n
x x
x
K
∈
…
nazywamy
wektorem własnym macierzy
A
odpowiadającym wartości własnej
λ , je
ż
eli
(
)
1
2
0
0
0
n
x
x
A
I
x
λ
−
=
.
Uwaga:
Warto
ś
ci i wektory własne macierzy
A
s
ą
identyczne z warto
ś
ciami i wektorami
własnymi przekształcenia liniowego
:
n
n
f K
K
→
, dla którego macierz
A
jest macierz
ą
w
bazie standardowej przestrzeni
n
K
.
Macierz diagonalizowalna
Macierz kwadratowa
A
o elementach z ciała
K
jest
diagonalizowalna
, je
ż
eli istnieje
odwracalna macierz
P
(o elementach z ciała
K
) taka,
ż
e macierz
1
P AP
−
jest diagonalna.
Związek diagonalizowalności macierzy z wektorami własnymi
Macierz kwadratowa
A
stopnia n o elementach z ciała
K
jest
diagonalizowalna
⇔
istnieje
baza przestrzeni
n
K
zło
ż
ona z wektorów własnych macierzy
A
.