Zmiany w składzie produktu leczniczego następujące po rejestracji lub wytworzenie produktu generycznego –

zastosowanie modelowania komputerowego

Zdarza się, że po rejestracji produktu leczniczego konieczna jest zmiana w jego składzie, a każda ingerencja w
dokumentację wymaga akceptacji agencji rejestrującej lek oraz związanym z tym obowiązkiem złożenia
uzupełniających wyników badań. Na tym etapie modelowanie matematyczne wykorzystuje się w celu optymalizacji

ewentualnej zmiany składu (np. skład jakościowy i ilościowy substancje pomocnicze) ale także do oceny zachowania
leku w organizmie.

Leki odtwórcze, nazywane inaczej generycznymi lub po prostu generykami stanowią poważny element rynku

farmaceutyków. Ich producenci nie wprowadzają nowych molekuł, korzystając z już dostępnych cząstek wykazując

biorównowazność proponowanych formulacji z już dostępnymi (referencyjnymi). Mimo ogromnego postępu w
modelowaniu i technikach in silico, należy stwierdzić, że na dzień dzisiejszy wciąż decydujące znaczenie mają

eksperymenty biologiczne, w których wykazuje się (bądź nie) biorównoważność leków. Aktualnie agendy rejestracyjne

żądają również przedstawienia dowodów na równoważność farmaceutyczną, co jest już krokiem w kierunku metod

alternatywnych do biologicznych, jednak wciąż stanowi to tylko uzupełnienie opisu badanego leku i tylko w

szczególnych przypadkach może stanowić surogat badań biologicznych. Nacisk kładziony na rozwój metod
alternatywnych do biologicznych eksperymentów jest podyktowany poważnymi nieścisłościami w definicji dostępności

biologicznej, które są przyczyną probabilistycznej definicji biorównoważności opartej o statystyczne szacowanie

podobieństwa dwóch profili farmakokinetycznych. Niestety aktualny stan wiedzy na temat losów leków w ustroju nie

pozwala na stworzenie uniwersalnego opisu dostępności biologicznej zawierającego się w ściśle określonym zestawie

zmiennych. Z uwagi na powyższe, jakość wyników badania metodami biologicznymi jest stosunkowo niska, co jest
bezpośrednią przyczyną ustanowienia stosunkowo szerokiego kryterium biorównoważności (np. stosunek AUC czyli

pola powierzchni pod wykresem zmian stężenia substancji leczniczej w czasie) leku testowego do referencyjnego

80-125%).