Do Stefana

str.-95

Otrzymałem Twoje karty.

Bardzo ładne. Nawet – śliczne.

Mówię tak – no bo to żarty.

Takie płoche, platoniczne.

Znam ja Twoją kurtuazję.

Delikatność i dyskrecję.

Słodkość słów niby małmazję.

Lubię też Twoje facecje.

I zdobniki barowe.

I przenośnie, metafory.

Porównania stare, nowe.

(Zasób ich posiadasz spory.)

W życiu – szczęście Tobie sprzyja.

Wzdychać więc nie masz powodu.

Patrz cykutę motyl spija.

I Ty pijesz ją za młodu.

O czterdziestce Stefciu wspomnij.

Do niej wzdychasz lat już wiele.

Dziś żyć musisz trochę skromniej.

Ale pełniej i weselej.

Na ziszczenie Twoich marzeń.

Jeszcze trochę poczekamy.

A wśród życia różnych zdarzeń.

Jakieś w planie jeszcze mamy.

Bo dwudziesto pięcio lecie.

Twej czterdziestki znów uczcimy.

Tak się na tym świecie plecie.

Proza życia no i rymy.

1973r.