1 

 

Rodzice o ADHD

Badanie opinii społecznej

ADHD można i trzeba leczyć – to opinia nie tylko ekspertów, ale
również statystycznego rodzica. Według raportu „Rodzice o
ADHD” na podstawie badania przeprowadzonego w ramach
programu „Dziecko i świat za pan brat”, aż 88,2% respondentów
skłania się ku temu stwierdzeniu.

Badanie w ramach programu „Dziecko i świat za pan brat” zostało
przeprowadzone przez Pracownię Badań Społecznych PBS DGA.
Przebadano reprezentatywną grupę rodziców z całej Polski, którzy
odpowiadali na pytania dotyczące zagadnienia ADHD i
funkcjonowania dzieci z tym zaburzeniem w ich najbliższym
otoczeniu.

Jak wynika z Raportu, świadomość pojęcia ADHD jest w Polsce
bardzo wysoka – aż 95,8% respondentów odpowiedziało, że zna
pojęcie ADHD. Wiele z tych osób poprawnie wskazało objawy (patrz
Rys. 1): aż 30,5% wymieniło deficyt uwagi a 29,7% nadpobudliwość.

Biorąc pod uwagę, że tylko 27,8% respondentów przyznało, że
spotkało się z dzieckiem z ADHD stwierdzonym przez
specjalistę, cieszy fakt wysokiego poziomu świadomości i
poprawnego wskazania objawów. Tym bardziej, że niewielki odsetek badanych, ma dziecko z tym
zaburzeniem w rodzinie (14,1% osób, które spotkało się z dzieckiem ze stwierdzonym ADHD
przyznało, że takie dziecko jest u nich w rodzinie; 47,3% natomiast, że dziecko z tym zaburzeniem jest
w otoczeniu ich dziecka).

„Dziecko i świat za pan brat”
to długofalowy program
edukacji społecznej otoczenia
dzieci chorych na ADHD.
Jego zadaniem jest
budowanie autentycznego
i trwałego zainteresowania
tematyką nadpobudliwości
psychoruchowej z deficytem
uwagi oraz dostarczanie
praktycznych narzędzi
postępowania z dziećmi z tym
zaburzeniem. Program
propaguje właściwą ścieżkę
postępowania w ADHD
opartą na kompleksowym
leczeniu - psychoterapii i
bezpiecznej farmakoterapii
zgodnej z cyklem życia
dziecka. Honorowy patronat
nad całością działań
edukacyjnych objął Minister
Edukacji Narodowej,
Rzecznik Praw Dziecka oraz
Ośrodek Rozwoju Edukacji.
Program powstał dzięki
wsparciu firmy Janssen.

Aż 88,2% respondentów ma świadomość, że ADHD można leczyć. Większość badanych jako
najlepszy sposób wymienia psychoterapię (67,7%), ale aż 20,2% wskazało farmakoterapię, jako
preferowany sposób leczenia ADHD (patrz Rys. 2). Tym samym potwierdził się dobry poziom wiedzy
(bądź intuicji) rodziców. Dziecko, u którego zdiagnozowano ADHD, powinno być pod opieką
psychologa, który po zbadaniu objawów zaplanuje odpowiednią psychoterapię. Jeśli uzasadnione jest
włączenie leczenia farmakologicznego, decyduje o tym psychiatra lub neurolog dziecięcy. Nasuwa się
wniosek, że opinia społeczna ufa skuteczności leczenia środkami farmakologicznymi. Tym bardziej,
że nowoczesne leki, dostępne również w Polsce, są bezpieczne i zgodne z rytmem dnia dziecka. Są
też w pełni refundowane przez NFZ.

 

 

2 

 

11,5

3,9

0,9

0,9

0,9

1,5

1,8

1,8

4,8

5,1

5,4

29,7

30,5

nie wiem, trudno powiedzieć

inne

bunt, brak reakcji na polecenia

zaburzenia jaźni

problemy zdrowotne

zaburzenia mowy

nadwrażliwość

problemy z jedzeniem/zaburzenia wagi

niespokojne zachowanie

konfliktowość

problemy w nauce

5,4

17,3

18,7

19,6

nerwowość

problemy z zachowaniem w szkole

agresywność w stosunku do innych

nadmierna ruchliwość

nadpobudliwość

deficyt uwagi, zaburzenia uwagi

Jak Pana/Pani zdaniem objawia się ADHD? (%)

Rys.1

7,4

12,3

0,9

20,2

23,4

67,7

nie wiem, trudno powiedzieć

inne

w szpitalach psychiatrycznych

farmakoterapią

należy te dzieci wychować

psychoterapią

W jaki sposóbpowinno się leczyć ADHD? (%)

Rys. 2

 

 

3 

 

Wysoka świadomość problemu niesie ze sobą wysokie wymagania społeczne. Rodzice nie mają
większych obaw związanych z przebywaniem ich dzieci w towarzystwie dzieci z ADHD. Tylko 10%
badanych odpowiedziało, że zdecydowanie/raczej nie pozwoliłoby przebywać swoim dzieciom
w towarzystwie dzieci z zaburzeniem. Wśród obaw wymieniają strach o bezpieczeństwo
własnego dziecka (43,2%) oraz przejęcie złych nawyków (32,4%).

Rodzice skłaniają się również ku integracji dzieci z ADHD z ich dziećmi. Ponad 90% uważa, że dzieci
z ADHD nie powinny być izolowane w wydzielonych klasach. Dlaczego? Aż 36,8% respondentów
odpowiedziało, że nie można dyskryminować dzieci z uwagi na zaburzenie. 31,7% natomiast uważa,
że ADHD jest niegroźne. Akceptacja społeczna wiąże się jednak z wysokimi wymaganiami wobec
nauczyciela. Nauczyciel, według badanych, powinien pomagać dziecku z ADHD w codziennych
czynnościach (60,2%) i zwracać uwagę czy nie robi krzywdy innym dzieciom (44%). Mimo wysokiej
świadomości problemu, aż 35,9% respondentów odpowiedziało, że nauczyciel powinien traktować
dziecko z zaburzeniem jak inne dzieci (patrz Rys. 3).

2,3

8

1,1

15,1

26,2

35,9

44

60,2

nie wiem, trudno powiedzieć

inne

powinien izolować od rówieśników

powinien obniżyć poziom wymagań

powinien zwracać uwagę na każde złe

zachowanie

powinien traktować je jak inne dzieci

powinien uważać czy dziecko nie robi

krzywdy innym dzieciom

powinien pomagać dziecku w codziennych

czynnościach

Jak według Pana/Pani powinien zachować się nauczyciel

wobec dziecka z ADHD? (%)

Rys. 3

Co ciekawe, na wagę pomocy i większej uwagi nauczyciela częściej wskazują kobiety (64% vs. 53%).
Mężczyźni wolą, by dzieci były traktowane na równi z dziećmi zdrowymi (44% vs. 32%).

***

 

 

4 

 

Opracowanie powstało na podstawie badania „Polacy o ADHD” przeprowadzonego na zlecenie
programu „Dziecko i świat za pan brat” przez instytut PBS DGA w sierpniu 2010. Przebadano
reprezentatywną grupę 692 rodziców w całej Polsce mających przynajmniej jedno dziecko poniżej 18
roku życia. Technika wywiadu – CATI; metoda – wywiad kwestionariuszowy.