SCENARIUSZ

(Dobiegają do sklepu i ustawiają się

w kolejce)

TURYSTA II:
Czy to jakaś nowa forma sportu bieg

z krzykiem?

PRZEWODNIK:
No, niezupełnie. Właśnie do sklepu

przywieziono nową dostawę świeżego
powietrza w puszkach i biegną zająć
kolejkę. To jest najbardziej u nas po-
szukiwany produkt z importu. Sprowa-
dzamy go z rezerwatu w eee... no nie
wiem, gdzie. Nieważne.

(Nagle z obawą spogląda w niebo)

Chodźcie, musimy się ukryć. Zaraz

będzie padał deszcz.

TURYSTA I: (z coraz większym zdzi-

wieniem)

Po co? Przecież przyjemnie jest spa-

cerować w ciepłym letnim deszczu?

PRZEWODNIK:
Ale nie w takim. To kwas siarko-

wy, który może trochę przypalić. Co
jakiś czas mamy taką anomalię. Ale ona
szybko mija.

(Chowają

się

pod

napotkany

daszek.)

TURYSTA II:
A czy są u was jakieś zabytki? Właś-

ciwie takie rzeczy interesują nas naj-
bardziej.

PRZEWODNIK:
Zabytki? Kto by o nich pamiętał i się

nimi przejmował. Już dawno siarka je
rozpuściła. A na ich miejscu stoją nasze
wspaniałe fabryki i domy.

TURYSTA I:
A czy są muzea, teatry, może przy-

najmniej kina?

PRZEWODNIK:
Nie ma. I tak by tam nikt nie cho-

dził. Wszyscy mają telewizory, a w nich
nasze wspaniałe programy.

TURYSTA II:
To wasze życie składa się tylko z sie-

dzenia przed telewizorem?

PRZEWODNIK:
Skądże. Mamy wspaniałe potężne

sklepy, po których można chodzić godzi-
nami. Obywatele naszego miasta uwiel-
biają taką rozrywkę. Chcecie, zabiorę
was do jednego z nich i oprowadzę.

TURYSTA I: (z wielką odrazą)
Wiesz, kolego, za chwilę musimy

wracać do domu.

(Powoli odsuwają się od zdziwionego

i nic nierozumiejącego przewodnika)

TURYSTA II:
Wiesz, niedługo będzie wiosna -

i takie tam sprawy. Poza tym jesteśmy

umówieni i musimy szybko wracać do
domu. Pociąg nam ucieknie.

(Po czym wybiegają).
NARRATOR:
Teraz jesteś pełniejszy,
choć bardziej rozdarty,
Bo cię naraża natura na dużą,
materialną stratę.
Lecz rozumiesz,
że świat narodzin był warty,
Pewniej wstępujesz w leśną,
zieloną komnatę.
MELORECYTACJA Z OFFU:
Nie wiesz, nie wiesz,
ciągle nie wszystko pojmujesz.
Nie wiesz, nie wiesz,
nic nie rozumiesz.
Ale w głębi serca
coś wyraźnie czujesz.
Nie musisz nic obliczać,
by uczyć się żyć.
FINAŁ: (wszystkie postaci biorące

udział w przedstawieniu śpiewają piosen-
kę zespołu Pod budą „List do świata”.)

Marzena Stekiel-Jarząb

Nauczycielka chemii

w Gimnazjum nr 22

we Wrocławiu

Zapraszamy na naszą stronę

internetową, gdzie zamieściliśmy
scenariusze apeli i przedstawień
teatralnych, które były drukowa-
ne w EKOŚWIECIE.

EKOLOG

Ekologiem zostać to wielka rzecz,
Trzeba wrogów wygnać precz,
Tych co niszczą spokój w lesie,
Niech ich wiatr po świecie niesie

Mamy tutaj dom spokojny,
Czysty, schludny i zadbany,
Nie budzimy więc żadnych hien,
By nasz świat nie umknął w cień.

My o niego bardzo dbamy
I opinię dobrą mamy,
Pracujemy zawsze szybko,
Dbamy o swe środowisko.

O to drzewo, i ten pomnik,
O borówki i poziomki.
Zawsze o nich pamiętamy,
Serca dla nich otwieramy.

Karolina Mikczyńska

***

Ziemię mamy tylko jedną
I w dodatku bardzo biedną.
Coraz mniej tu jest zieleni
Wszystko szaro nam się mieni,
Rzeki, słońce, no i drzewa
I skowronek smutniej śpiewa.
Wszyscy ludzie nieświadomie
Środowisko zaniedbują
I się wcale nie przejmują.
W mieście każdy komin duży
Naokoło w ludzi kurzy,
Świat zniszczony jest tak bardzo,
Ludzie światem swoim gardzą.
Wszystkie drzewa - Ziemi serce
Schną, umierając w rozterce.
Tak niewiele nam potrzeba
Aby lepsza była gleba,
Trochę serca dla przyrody
Byśmy mieli czyste wody
W rzekach, morzach i jeziorach
No i tęczę też w kolorach.
Jaśniej słońce by świeciło
I przyjemniej by się żyło.

Iwona Duda

Wierszyki napisały uczennice

Gimnazjum w Gródkach,

woj. mazowieckie

www.ekoswiat.com.pl

M

T

T

OWN

OWN

NR 11 (148)

LISTOPAD 2005

37