Tęcza

Nie zastanawiałeś się nigdy skąd bierze się tęcza? I nie mam tu na myśli kolejnego 

drętwego wyjaśnienia zaczynającego się słowami "Kropla wody działa jak pryzmat...". 
Ja wiem skąd bierze się tęcza i choć nigdzie o tym nie przeczytałem, wiem, po 

prostu. Chcesz dowiedzieć się jak ja to widzę? 
Pewnego pięknego poranka narodziła się boginka. Olimpijski zwyczajem zaraz po 
urodzeniu napojono ją boskim nektarem, dzięki czemu osiągnęła wiek dojrzały w 

ciągu jednego dnia. Piękna była, a najpiękniejsze były oczy, które dziwnym 
sposobem mieniły się różnymi kolorami. Kiedy była szczęśliwa jej źrenice okalała 

zieleń, lecz ta ustępowała miejsca błękitowi, gdy przyszedł dla młodej boginki czas 
zadumy. Nazwano ją Iris. Miała tylko jedno zmartwienie. Każdy bóg był wiecznie 

czymś zajęty. Z nikim nie mogła dłuższy czas porozmawiać, Ares ciągle szykował się 
na jakąś wojnę, Artemida doglądała swoich borów i mieszkających tam zwierząt. 

Jedna tylko Iris nie miała zajęcia, tułała się po świecie, pragnąc znaleźć miejsce dla 
siebie. Kiedyś zapytała Apolla znającego przyszłość, co ma począć w życiu. 

Przepowiednia brzmiała: "Przyjdzie ci dawać ludziom radość po smutku" 
Zastanawiała się co to mogło oznaczać. Aż w końcu spotkała kobietę, która 

opowiedziała jej historię, jak straciła rodzinę, w wielkiej powodzi. Iris przez długi czas 
dźwięczały w uszach słowa: "Byliśmy z mężem tacy szczęśliwi, kochaliśmy swoje 

dzieci. Sześcioro wspaniałych dzieci. Pamiętam tylko deszcz, ogromne krople 
niosące śmierć... Nienawidzę deszczu..." Boginka zapragnęła zrobić coś dla tej 

kobiety, dać jej "radość po smutku" Rozmyślała gdzieś na łące, kiedy poczuła na 
twarzy kilka kropel deszczu, zawsze go lubiła, ale teraz z goryczą zdała sobie 

sprawę, że kobieta płacze na pewno w swoim domu. Zaczęła szeroko otwartymi 
oczami wpatrywać się w niebo, może chciała ujrzeć tam odpowiedź. Nagle pomyślała 

"Po jednym kolorze za każdego kogo straciłaś", podniosła rękę do góry i zakreśliła 
nad sobą łuk mieniący się siedmioma kolorami. I wtedy właśnie przestało padać. 

Odtąd po każdym deszczu Iris sprawiała, że nad horyzontem pojawiała się tęcza.