NEUROLOGIA I PSYCHIATRIA id 317 Nieznany

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI

NARODOWEJ

Małgorzata Pawlaczyk

Stosowanie procedur postępowania w nagłych stanach
neurologicznych i psychiatrycznych 322[06].Z1.08

Poradnik dla ucznia

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Recenzenci:
dr hab. med. Michał Gaca
mgr Elżbieta Kwasiborska

Opracowanie redakcyjne:
mgr Małgorzata Pawlaczyk

Konsultacja:
mgr Małgorzata Sienna

Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 322[06].Z1.08
„Stosowanie procedur postępowania w nagłych stanach neurologicznych i psychiatrycznych”,
zawartego w programie nauczania dla zawodu ratownik medyczny.

Wydawca

Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Materiał nauczania

4.1.

Ocena funkcjonowania układu nerwowego oraz badanie chorego
z zaburzeniami świadomości

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2.

Charakterystyka oraz postępowanie w wybranych nagłych stanach
neurologicznych

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3.

Charakterystyka oraz postępowanie w ostrych zaburzeniach psychicznych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

Sprawdzian osiągnięć

Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o nagłych stanach neurologicznych

i psychiatrycznych oraz kształtowaniu umiejętności stosowania procedur postępowania
ratowniczego w nagłych stanach neurologicznych i psychiatrycznych.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć już ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

−

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

−

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy już opanowałeś określone treści,

−

wiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne,

−

sprawdzian postępów,

−

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,

−

literaturę uzupełniającą.

Zaprezentowany Materiał nauczania składa się z trzech rozdziałów, które zawierają

informacje pozwalające zdobyć umiejętności niezbędne w postępowaniu w nagłych stanach
neurologicznych i psychiatrycznych. W pierwszym rozdziale przedstawiono zasady oceny
funkcjonowania układu nerwowego oraz opis badania chorego z zaburzeniami świadomości.
Drugi rozdział zawiera informacje na temat charakterystyki i postępowania w wybranych
nagłych stanach neurologicznych. W części trzeciej omówiono charakterystykę oraz
postępowanie w ostrych zaburzeniach psychicznych.

Ważnym zadaniem jest dokładne zapoznanie się z materiałem nauczania pierwszego

rozdziału, gdyż stanowi on podstawę do zrozumienia zagadnień drugiego rozdziału.
W trzecim rozdziale należy zwrócić uwagę na opis zaburzeń psychicznych, ponieważ
znajomość tych informacji pozwala na właściwy wybór postępowania ratowniczego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

322[06].Z1.08

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w nagłych stanach

neurologicznych

i psychiatrycznych

322[06].Z1.09

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w ostrych zatruciach

322[06].Z1.02

Prowadzenie resuscytacji

krążeniowo- oddechowej

322[06].Z1.05

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w nagłych stanach

chirurgicznych

322[06].Z1.03

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w nagłych stanach

anestezjologicznych

322[06].Z1.04

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w nagłych stanach

internistycznych

322[06].Z1.06

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w nagłych stanach

pediatrycznych

322[06].Z1.07

Stosowanie procedur

postępowania ratowniczego

w nagłych stanach położniczo-

ginekologicznych

322[06].Z1.01

Podawanie leków różnymi

drogami

322[06].Z1

Medycyna ratunkowa

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu anatomii i fizjologii człowieka,

−

charakteryzować budowę i funkcjonowanie układu nerwowego,

−

oceniać stan świadomości wykorzystując skalę AVPU,

−

oceniać podstawowe parametry życiowe człowieka,

−

oceniać drożność dróg oddechowych,

−

udzielać pierwszej pomocy

w nagłych zagrożeniach życia i zdrowia,

−

zakładać drogę dożylną,

−

charakteryzować działanie leków resuscytacyjnych,

−

przygotowywać i podawać leki różnymi drogami,

−

przeliczać dawki leków,

−

stosować środki ochrony osobistej w kontakcie z pacjentem,

−

porozumiewać się z innymi, słuchać innych,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

posługiwać się nowoczesną technologią informatyczną i komunikacyjną,

−

współpracować w zespole.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

rozpoznać objawy nagłych stanów neurologicznych,

−

wykonać podstawowe badanie neurologiczne,

−

ocenić stan świadomości pacjenta,

−

zastosować procedury postępowania z osobą nieprzytomną,

−

scharakteryzować przebieg kliniczny udarów mózgowych,

−

wdrożyć działania ratownicze u chorego z objawami udaru mózgu,

−

wdrożyć działania ratownicze w przypadku drgawek,

−

scharakteryzować wybrane schorzenia neurologiczne,

−

udzielić pomocy choremu w nagłych stanach neurologicznych,

−

rozpoznać objawy zaburzeń psychicznych,

−

zebrać wywiad dotyczący stanu psychicznego chorego,

−

ocenić stan chorego z zaburzeniami psychicznymi,

−

przewidzieć zachowanie pacjenta w nagłych zaburzeniach psychicznych,

−

nawiązać kontakt z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi,

−

zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi i otoczeniu w sytuacji zachowań agresywnych,

−

zapobiec realizacji tendencji samobójczych,

−

rozpoznać objawy uboczne po zastosowaniu leków psychotropowych,

−

wdrożyć postępowanie ratownicze w ostrych stanach psychiatrycznych,

−

zastosować procedury postępowania z pacjentem pod wpływem alkoholu i narkotyków,

−

zinterpretować akty prawne dotyczące ochrony zdrowia psychicznego i sposobu
stosowania przymusu bezpośredniego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Ocena funkcjonowania układu nerwowego oraz badanie

chorego z zaburzeniami świadomości

4.1.1. Materiał nauczania

Podstawy oceny neurologicznej chorego

Chorego, u którego nagle wystąpiły objawy neurologiczne, należy szybko i starannie

ocenić w celu określenia stopnia zagrożenia życia oraz określenia, czy objawy wynikają
z przyczyn mózgowych, czy pozamózgowych. Dokładna ocena funkcjonowania układu
nerwowego wymaga czasu, dlatego w stanach nagłych ocena chorego powinna opierać się na
obserwacji chorego, przeprowadzonym wywiadzie i podstawowym badaniu neurologicznym.
W czasie badania powinny obowiązywać trzy kluczowe zasady oceny neurologicznej: słuchaj,
w jaki sposób chory mówi, obserwuj, jak chodzi, patrz mu w oczy.

Obserwacja stanu chorego jest ważnym elementem oceny neurologicznej.

Obserwując chorego zwracamy uwagę na:

−

ogólną motorykę ciała chorego: sposób poruszania się, postawę chorego,

−

wygląd twarzy, mimikę – z wyrazu twarzy można odczytać wiele stanów emocjonalnych
i chorobowych,

−

ustawienie i motorykę gałek ocznych,

−

renice: szerokość, symetrię,

−

kontakt emocjonalny, motoryczny i werbalny z otoczeniem.
Wywiad:

−

jest najważniejszym źródłem informacji o chorym,

−

dostarcza informacji na temat choroby i dolegliwości chorego; pozwala na ocenę mowy
chorego, jego stanu emocjonalnego,

−

gdy nie można uzyskać informacji od chorego (zaburzenia przytomności, otępienie,
zaburzenia mowy, uszkodzenie aparatu mowy lub słuchu), wywiad należy zebrać od
otoczenia (rodziny, świadków zdarzenia).
Podstawowe elementy wywiadu:

−

główne dolegliwości chorego (charakter, umiejscowienie): dokładne określenie przez
chorego jego dolegliwości może pozwolić na ustalenie, czy podawane skargi wiążą się
z zaburzeniami układu nerwowego,

−

początek choroby i dynamika rozwoju objawów, czynniki zaostrzające lub zmniejszające
chorobę. Charakterystyka początku objawów oraz tempo nasilania się dolegliwości mogą
sugerować rodzaj procesu chorobowego – tabela 1,

Tabela 1. Przyczyny zaburzeń neurologicznych w zależności od czasu trwania objawów [2, s. 29]

Czas trwania objawów

Przyczyny zaburzeń neurologicznych

sekundy do minut

naczyniowe

minuty do godzin

metaboliczne

godziny do dni

metaboliczne lub infekcyjne

dni do tygodni

infekcyjne, rozrostowe

miesiące do lat

zwyrodnieniowe, powolne rozrosty
nowotworowe

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

choroby przebyte lub współistniejące m. in.: nadciśnienie, cukrzyca, choroba wieńcowa,
uraz czaszkowo-mózgowy,

−

wywiad rodzinny, okołoporodowy oraz środowiskowy (czy ktoś z rodziny cierpi na
podobne dolegliwości; czy w czasie ciąży lub porodu występowały jakieś
nieprawidłowości; warunki życiowe),

−

stosowanie używek.
Zebrany wywiad od chorego można dopasować do najczęściej występujących modeli

wywiadu neurologicznego:

−

model naczyniowy,

−

model zapalny,

−

model nowotworowy,

−

model pourazowy,

−

model zwyrodnieniowy,

−

model toksyczny.

Ocena funkcji życiowych:

−

pozwala na stwierdzenie, czy zmiany zachodzące w układzie nerwowym są pierwotne,
czy też wtórne, wynikające z zaburzeń w układach i narządach pozamózgowych,

−

należy ocenić oddech, akcję serca, ciśnienie tętnicze, temperaturę ciała.

Badanie kliniczne układu nerwowego można podzielić na dwa etapy:

Ogólna ocena sprawności układu nerwowego.

Szczegółowe badanie zmian zachodzących w układzie nerwowym.

Ogólna ocena sprawności układu nerwowego:

Kontakt z badanym – zależy od stanu: przytomności, czynności poznawczych, mowy
i słuchu,

−

zaburzenia świadomości zawsze świadczą o zagrożeniu życia,

−

funkcje poznawcze oceniamy m. in. na podstawie orientacji chorego co do czasu,
miejsca i własnej osoby,

−

badanie mowy: jej odbiór, rozumienie, inicjacja i artykulacja,

Główne zaburzenia mowy:

−

afazja – niemożność wypowiadania własnych myśli lub rozumienia mowy,
zaburzeniom mogą towarzyszyć nieprawidłowości w pisaniu, czytaniu, liczeniu,

−

formy afazji: afazja Broca (motoryczna) – zaburzona jest mowa spontaniczna, chory
wypowiada się z trudnością, powoli; afazja Wernickiego (czuciowa) – zaburzone jest
rozumienie mowy, mowa jest płynna, lecz pozbawiona logicznego związku,
niezrozumiała dla otoczenia,

−

dyzartria – występują zaburzenia artykulacji, formułowania i intonacji dźwięku
wypowiadanych słów.

Ogólna motoryka ciała; obserwacja ruchu i jago koordynacji, analiza mowy ciała.

Szczegółowe badanie zmian zachodzących w układzie nerwowym:

Badanie głowy:

−

oglądanie: kształt, symetria czaszki, obecność zranień, blizn, ubytków, zgrubień
kostnych,

−

badanie palpacyjne głowy,

−

opukiwanie: miejscowa bolesność.

Badanie nerwów czaszkowych – tabela 2.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Tabela 2. Objawy uszkodzenia poszczególnych nerwów czaszkowych [2, s. 37]

NERW

OBJAWY USZKODZENIA

TEST

Nerw węchowy – I

upośledza węch,

rozpoznawanie
zapachów,

Nerw wzrokowy – II

pośledzenie

ostrości

wzroku aż do pełnej
ś

lepoty,

zaburzenia

polu

widzenia,

poszerzenie źrenicy, brak
reakcji na światło,

ostrość i pole widzenia,
dno oka, reaktywność
ź

renic,

Nerwy gałkoruchowe:

n. okoruchowy – III

n. bloczkowy – IV

n. odwodzący – VI

podwójne widzenie,

ruchy gałek ocznych,

Nerw trójdzielny – V

zaburzenia

czucia

twarzy,

opadanie żuchwy,

czucie na twarzy,

odruch rogówkowy,

napięcie mięśni żwaczy,

Nerw twarzowy – VII

niedowład lub porażenie
mięśni zaopatrywanych
przez n. twarzowy,

marszczenie

czoła,

zaciskanie oczu,

Nerw

przedsionkowo-

-ślimakowy – VIII

zaburzenia słuchu,

badanie słuchu,

Nerwy opuszkowe:

n. językowo-gardłowy –
IX,

n. błędny – X

zaburzenia

połykania

i mowy,

wymuszone połykanie,

Nerw dodatkowy – XI

niemożność

skręcania

głowy do boku,

unoszenie ramion,

Nerw podjęzykowy – XII

niemożność wysunięcia
języka.

siła mięśni języka.

Badanie kończyn górnych i dolnych oraz tułowia:
a)

oglądanie:

−

masa ciała, ubytki masy mięśniowej,

−

wygląd skóry,

−

ukształtowanie układu kostnego.

ocena sprawności, napięcia mięśniowego i siły mięśniowej:

−

zakres ruchów biernych,

−

napięcie mięśniowe,

−

zakres i szybkość ruchów czynnych,

−

badanie siły mięśniowej:

•

niedowład – częściowe lub niecałkowite zniesienie siły mięśniowej,

•

porażenie – utrata siły mięśniowej w obrębie kończyny lub mięśnia.

badanie odruchów ścięgnistych i skórnych:

−

odruchy ścięgniste należy porównywać między stronami oraz miedzy
kończynami dolnymi i górnymi,

−

bada się następujące odruchy ścięgniste: skokowy, kolanowy, z mięśnia dwu-
i trójgłowego oraz ramienno-promieniowego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

badanie odruchów patologicznych: objaw Babińskiego – objaw zgięcia
grzbietowego palucha w odpowiedzi na drażnienie skóry podeszwy.

badanie koordynacji ruchowej:

−

prawidłowy ruch charakteryzuje się płynnością i celowością oraz utrzymaniem
równowagi w pozycji stojącej; ruch polegający na przemieszczaniu całego ciała
w przestrzeni to ruch lokomocyjny – chód, natomiast ruch poszczególnych
części ciała bez przemieszczania całego ciała określamy jako ruch
nielokomocyjny,

−

w przypadku zaburzeń koordynacji ruchowej ruchy zatracają fizjologiczną
płynność i celowość, są niezborne, równowaga zaburzona, chód zmieniony,
patologiczny,

−

patologia koordynacji ruchowej zwykle wiąże się z dysfunkcją układu
nerwowego,

badanie czucia:

−

powierzchniowego: czucie dotyku, bólu i temperatury,

−

głębokiego: czucie ułożenia, wibracji, dotyku; zaburzenia czucia głębokiego
mogą prowadzić do zaburzeń równowagi i przewracania się,

badanie objawów oponowych:

−

sztywność karku – badamy zginając biernie głowę ku przodowi,

−

objaw Kerniga – u chorego w pozycji leżącej z udem zgiętym pod kątem
prostym niemożliwe jest wyprostowanie podudzia,

−

objaw Brudzińskiego (karkowy) – bierne przygięcie głowy do klatki piersiowej
powoduje obustronne zgięcie kończyn dolnych w stawach kolanowych
i biodrowych.

Zaburzenia świadomości – badanie chorego z zaburzeniami świadomości

Podstawowe określenia i podział zaburzeń świadomości:
Ś

wiadomość – to „zdolność interaktywnego przeżywania doznań, świadomych działań

i przeżyć psychicznych” (7, s. 213).

Stan świadomości jest najczulszym wskaźnikiem nieprawidłowości funkcjonowania

ośrodkowego układu nerwowego.

Przytomność – stan gotowości organizmu (układu nerwowego) do odbierania

i reagowania na bodźce pochodzenia zewnętrznego i wewnętrznego, co jest równoznaczne
z czuwaniem.

Za utrzymanie stanu świadomości odpowiedzialny jest układ siatkowaty pnia mózgu,

spadek aktywności układu siatkowatego (niedomoga pnia mózgu), niezależnie od przyczyny,
powoduje zaburzenia przytomności i globalne zaburzenia czynności mózgu: funkcji
intelektualnych, emocjonalnych, autonomicznych, motorycznych i reakcji odruchowych.

Biorąc pod uwagę głębokość zaburzeń świadomości (zaburzenia ilościowe)wyróżniamy:

−

senność patologiczną (somnolentia) – to nadmierna senność, niezależna od dobowego
rytmu snu i czuwania, pod wpływem bodźców zewnętrznych chory się budzi, otwiera
oczy, po pewnym czasie ponownie zasypia,

−

patologiczny sen głęboki, półśpiączka (sopor) – polega na braku stanu czuwania, chory
ś

pi, nie budzi się, zachowana jest jedynie reaktywność na silne bodźce z obecnością

odruchów obronnych,

−

piączka (coma) – to stan najgłębszych zaburzeń przytomności, wyrażający się

zanikaniem wszelkiej reaktywności aż do pełnej arefleksji prowadzącej do śmierci.
Niedomoga pnia mózgu, oprócz zaburzeń przytomności, objawia się także:

−

zaburzeniami motoryki gałek ocznych i źrenic,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

pojawieniem motoryki pniowej (zespół odmóżdżeniowy),

−

„burzą” wegetatywną: zaburzenia tętna, ciśnienia tętniczego, oddechu, temperatury.
Ś

piączkę należy różnicować ze stanami, w których dochodzi zaburzenia możliwości

reagowania na bodźce płynące z otoczenia:

−

stan wegetatywny – zachowany jest cykl snu i czuwania, jednak chory nie nawiązuje
kontaktu z otoczeniem, brak spontanicznej i celowej aktywności ruchowej, brak
ś

wiadomości własnej osoby,

−

stan minimalnej świadomości – zachowany cykl snu i czuwania, celowa aktywność
chorego występuje okresowo i świadczy o zachowanej świadomości własnej osoby,

−

zespół zamknięcia – zachowany jest cykl snu i czuwania oraz świadomość, występuje
w porażeniu czterokończynowym, cechuje się brakiem możliwości wykonywania
jakichkolwiek ruchów, poza pionowymi ruchami gałek ocznych i ruchami powiek.

Zaburzenia świadomości mogą wynikać zarówno z patologii układu nerwowego, jak

również patologii układów pozamózgowych – tabela 3. Przyczyny pochodzenia mózgowego
mogą być pierwotne lub wtórne – spowodowane obrzękiem mózgu.

Tabela 3. Przyczyny zaburzeń świadomości [4, s. 92]

Przyczyny mózgowe

Przyczyny pozamózgowe

−

udar krwotoczny i niedokrwienny,

−

obrażenia czaszkowo-mózgowe,

−

neuroinfekcje,

−

guzy mózgu,

−

napad padaczki (duży).

−

zatrzymanie akcji serca,

−

zatrucia egzo- i endogenne,

−

zaburzenia metaboliczne,

−

zaburzenia endokrynologiczne,

−

omdlenie.

Zaburzenia świadomości można również podzielić na: piorunujące, krótkotrwałe

(przemijające) i długotrwałe.

Badanie chorego z zaburzeniami świadomości:
Cele badania:

−

określenie stopnia zagrożenia życia,

−

określenie przyczyny zaburzeń świadomości: czy przyczyna mózgowa, czy
pozamózgowa, jeśli mózgowa, to czy jest pierwotna, czy wtórna.
Etapy badania:

Badanie podstawowych czynności życiowych:

−

każde zaburzenie świadomości należy traktować jako stan zagrożenia życia i jako
taki wymaga dokładnego monitorowania,

−

rozpoczynamy od oceny ABC (ocena drożności dróg oddechowych, oddechu
i krążenia), następnie stały monitoring: oddechu, akcji serca, ciśnienia tętniczego
i temperatury ciała.

Wywiad – należy ustalić:

−

okoliczności wystąpienia utraty świadomości,

−

dynamikę narastania zaburzeń świadomości,

−

objawy towarzyszące,

−

czy pacjent choruje na jakieś przewlekłe choroby, czy ostatnio doznał urazu,

−

jakie leki przyjmował chory,

−

czy w pobliżu chorego znaleziono leki, alkohol, substancje toksyczne.

Oglądanie chorego:

−

stan odżywienia, zabarwienie skóry i śluzówek, obecność wybroczyn,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

lady po iniekcjach, zaniki tkanki podskórnej,

−

zranienia, skaleczenia, wyciek krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego z nosa, ucha,

−

lady po przygryzieniu języka i błony śluzowej jamy ustnej,

−

zapach z ust.

Badanie neurologiczne:
a)

ocena głębokości zaburzeń świadomości: śpiączka, półśpiączka, senność
patologiczna, zachowana świadomość,

ocena motoryki gałek ocznych – obserwacja i badanie odruchów m. in.:

−

odruch oczno-mózgowy – bada się, wykonując zwrot głowy w bok u chorego
leżącego na wznak: prawidłowo – gałki oczne przemieszczają się w tym samym
kierunku; nieprawidłowo – gałki poruszają się w stronę przeciwną do ruchu
głowy (objaw oczu lalki),

−

odruch oczno-przedsionkowy – polega na wystąpieniu oczopląsu podczas
stymulacji kalorycznej,

ocena źrenic: oceniamy symetrię, średnicę oraz reakcję na światło,

ocena motoryki ciała:

−

obserwacja ułożenia chorego, jego spontanicznej aktywności ruchowej, reakcji
motorycznych na bodźce oraz badanie odruchów,

−

tzw. pozycja odkorowania – zgięcie w stawie łokciowym i nadgarstkowym
z przywiedzeniem ramienia i wyprostem nóg,

−

tzw. pozycja odmóżdżeniowa – rotacja wewnętrzna z wyprostowaniem
w stawach łokciowych i wyprostem nóg,

ocena funkcji autonomicznych: oddech, tętno, ciśnienie tętnicze i temperatura
powinny być stale obserwowane i monitorowane:

−

początkowo tzw. „burza” wegetatywna (wzrost ciśnienia tętniczego,
tachykardia, wzrost temperatury), następnie faza wyczerpania (obniżenie
temperatury ciała, ciśnienia tętniczego, tętna),

−

ważna

obserwacja

oddechu

(oddech

Cheyne-Stokesa,

ośrodkowa

hiperwentylacja, oddech apneustyczny, oddech ataktyczny-oddech rybi).

badanie objawów oponowych – sztywność odmóżdżeniowa może sugerować
obecność objawów, wiotkość mięśni – brak objawów oponowych.

Badanie internistyczne i badania dodatkowe: EKG, badania laboratoryjne, nakłucie
lędźwiowe, TK, MRI.

Badania klinimetryczne – służą do liczbowej oceny niedomogi pnia mózgu i zaburzeń
ś

wiadomości:

−

skala śpiączki Glasgow (GCS, Glasgow Coma Scale) – tabela 4,

−

skala niedomogi pnia mózgu (skala ITC).

Tabela 4. Skala Glasgow (GCS – Glasgow Coma Scale) [8, s. 76]

Stan przytomności

Zachowana czynność

Punkty

Otwieranie oczu

Otwiera spontanicznie
Otwiera na polecenie słowne
Otwiera na ból
Nie otwiera

4
3
2
1

Kontakt słowny

Odpowiada i jest zorientowany
Splątany/niezorientowany
Niewłaściwe słowa
Niezrozumiałe dźwięki
Brak kontaktu słownego

5
4
3
2
1

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Odpowiedź ruchowa

Spełnianie poleceń
Lokalizuje ból
Zgięcie/cofanie
Nieprawidłowe zgięcie
Wyprost
Brak odpowiedzi

6
5
4
3
2
1

Razem

3–15

Postępowanie z chorym nieprzytomnym:

Ocena podstawowych funkcji życiowych według schematu ABC, w przypadku
stwierdzenia braku oddechu i krążenia rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej.

Zebranie wywiadu, ocena chorego uwzględniająca ocenę stanu świadomości (skala
Glasgow), ocena źrenic.

Wykonanie badań dodatkowych w celu wykrycia przyczyny utraty przytomności m.in.
oznaczenie poziomu glukozy we krwi – leczenie hipoglikemii.

Ocena możliwości urazu kręgosłupa – w przypadku podejrzenia urazu unieruchomienie
kręgosłupa.

Nieprzytomnego z zachowanym oddechem i krążeniem, po wykluczeniu urazu
kręgosłupa, należy ułożyć w pozycji bezpiecznej.

Stałe monitorowanie funkcji życiowych chorego.

Zapewnienie choremu komfortu termicznego i psychicznego.

Szczegółowa diagnostyka chorego w celu ustalenia rozpoznania i rozpoczęcia leczenia
przyczynowego.

mierć mózgu – procedura rozpoznawania śmierci pnia mózgu:

−

obecnie procedury w większości krajów są podobne,

−

wymagają udowodnienia trwałego i nieodwracalnego zaniku czynności mózgu.
Procedura przebiega w dwóch etapach:

−

etap I: wysunięcie podejrzenia śmierci pnia mózgu,

−

etap II: wykonanie badań potwierdzających śmierć pnia mózgu.
Spełnienie wszystkich wymogów etapu I warunkuje przejście do etapu II.
Etap I – stwierdzenia i wykluczenia:

–

stwierdzenia:
a)

chory jest w śpiączce,

jest sztucznie wentylowany,

rozpoznano przyczynę śpiączki,

wykazano strukturalne uszkodzenie mózgu,

uszkodzenie strukturalne mózgu jest nieodwracalne wobec wyczerpania możliwości
terapeutycznych i upływu czasu.

–

wykluczenia:
a)

chorych zatrutych i pod wpływem niektórych środków farmakologicznych
(narkotyki, neuroleptyki, środki nasenne, usypiające, zwiotczające m.m. poprzecznie
prążkowane),

w stanie hipotermii wywołanej przyczynami zewnętrznymi,

z zaburzeniami metabolicznymi i endokrynologicznymi,

z drgawkami i prężeniami,

noworodki donoszone poniżej 7 dnia życia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Etap II – w celu rozpoznania śmierci pnia mózgu należy 2-krotnie w odstępach,

3-godzinnych potwierdzić brak:

reakcji źrenic na światło,

odruchu rogówkowego,

spontanicznych ruchów gałek ocznych,

ruchów gałek ocznych przy próbie kalorycznej,

jakichkolwiek reakcji ruchowych na bodziec bólowy w obszarze unerwienia nerwów
czaszkowych,

odruchów wymiotnych i kaszlowych,

odruchu oczno-kaszlowego,

oddechu – trwały bezdech.
Po zakończeniu badania trzyosobowa komisja, w skład której wchodzą m. in. specjalista

anestezjologii i intensywnej terapii oraz specjalista neurolog lub neurochirurg, rozpoznaje
ś

mierć mózgu i stwierdza zgon chorego.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie są zasady podstawowej oceny neurologicznej?

Jakie elementy uwzględniamy w obserwacji chorego?

Jakie elementy obejmuje wywiad neurologiczny?

Jakie etapy obejmuje podstawowe badanie neurologiczne?

Jakimi cechami charakteryzują się podstawowe zaburzenia mowy?

Jakie znasz objawy oponowe?

Jaka jest różnica między świadomością a przytomnością?

Jakimi cechami charakteryzują się podstawowe zaburzenia świadomości?

Jakie przyczyny powodują zaburzenia

wiadomości?

10.

Jakie etapy obejmuje badanie chorego z zaburzeniami świadomości?

11.

Jakie skale służą do oceny niedomogi pnia mózgu i zaburzeń świadomości?

12.

Jakie jest postępowanie z chorym nieprzytomnym?

13.

Jakie etapy obejmuje procedura rozpoznawania śmierci mózgu?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Ustal zestaw pytań, jakie należy uwzględnić przeprowadzając wywiad neurologiczny

z chorym przytomnym lub wywiad z rodziną bądź świadkami zdarzenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych zasady przeprowadzania wywiadu,

zapisać zestaw pytań, jakie należy uwzględnić przeprowadzając wywiad neurologiczny,

przedstawić sporządzony zestaw pytań.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonaj podstawowe badanie neurologiczne, opierając się na ustalonym zestawie

najważniejszych informacji i czynności, jakie są niezbędne do poprawnego przeprowadzenia
badania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać

materiałach

dydaktycznych

elementy

podstawowego

badania

neurologicznego,

ustalić zestaw informacji i czynności niezbędnych do wykonania badania,

przeprowadzić podstawowe badanie neurologiczne,

zapisać krótką charakterystykę informacji i czynności niezbędnych do wykonania
badania neurologicznego.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

fantom do ćwiczeń lub pozorant, młotek neurologiczny,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 3

Oblicz, jaką liczbę punktów w skali Glasgow, uzyska chory, który w czasie badania nie

otwiera oczu, występuje brak kontaktu słownego z chorym oraz wyprostne ułożenie
w odpowiedzi na ból.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych schemat skali Glasgow,

obliczyć ilość punktów, jaką otrzyma chory,

przeanalizować otrzymany wynik.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

określić zasady podstawowej oceny neurologicznej?

określić elementy obserwacji chorego?

przeprowadzić wywiad neurologiczny?

scharakteryzować etapy podstawowego badania neurologicznego?

scharakteryzować podstawowe zaburzenia mowy?

wymienić objawy oponowe?

rozróżnić pojęcia: świadomość, przytomność?

scharakteryzować podstawowe zaburzenia świadomości?

wymienić przyczyny zaburzeń świadomości?

10)

scharakteryzować

etapy

badania

chorego

zaburzeniami

wiadomości?

11)

wymienić skale służące do oceny niedomogi pnia mózgu i zaburzeń
ś

wiadomości?

12)

ocenić chorego stosując skalę Glasgow?

13)

zaplanować postępowanie z chorym nieprzytomnym?

14)

określić etapy procedury rozpoznawania śmierci pnia mózgu?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Charakterystyka oraz postępowanie w wybranych nagłych

stanach neurologicznych

4.2.1. Materiał nauczania

Choroby naczyniowe mózgu

Udar mózgu – jest to nagłe ogniskowe lub uogólnione zaburzenie czynności mózgu,

utrzymujące się dłużej niż przez 24 godziny, wywołane jedynie przez przyczyny naczyniowe.

Przemijające napady niedokrwienne (TIA, Transient Ischemic Attack): nie są

klasyfikowane jako udar – objawy zaburzeń funkcji mózgu wycofują się całkowicie przed
upływem 24 godzin; stanowią czynnik ryzyka udaru niedokrwiennego.

Podział udarów ze względu na patomechanizm następujących zaburzeń naczyniowych:

−

udary niedokrwienne – pierwotną przyczyną objawów klinicznych jest niedokrwienie
mózgu,

−

udary krwotoczne – spowodowane wynaczynieniem krwi w obręb tkanek mózgowia na
skutek samoistnego pęknięcia naczynia krwionośnego,

−

krwotoki podpajęczynówkowe (SAH) – spowodowane samoistnym pęknięciem naczynia
krwionośnego z krwawieniem do przestrzeni podpajęczynówkowej.
Czynniki ryzyka udaru mózgu:

−

czynniki, na które można wpłynąć: nawyki żywieniowe, stosowanie używek, mała
aktywność fizyczna, choroby: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, choroby serca, zwężenie
tętnicy szyjnej, otyłość,

−

czynniki, na które nie można wpłynąć: wiek, płeć, choroby uwarunkowane genetycznie.
Bezpośrednie przyczyny udarów niedokrwiennych:

−

zakrzep powstały w miejscu niedrożności,

−

materiał zatorowy (zatory w przebiegu chorób serca, zatory miażdżycowe),

−

gwałtowne uogólnione zmniejszenie przepływu krwi przez naczynia.

Obraz kliniczny udaru niedokrwiennego:

−

nagły początek,

−

ogniskowe objawy neurologiczne – tabela 5,

−

globalne zaburzenia czynności mózgu: zaburzenia przytomności z towarzyszącymi
zaburzeniami funkcji poznawczych, motorycznych, autonomicznych i odruchowych,

−

narastanie lub ustępowanie objawów neurologicznych.

Tabela 5. Charakterystyka najczęstszych objawów ogniskowych [5, s. 17]

Objawy ogniskowe

Zaburzenia czynności

Objawy ruchowe

Niedowład lub porażenie mięśni twarzy, ręki i/lub nogi,
najczęściej po jednej stronie ciała

Objawy czuciowe

Zaburzenia/utrata czucia na twarzy, w obrębie jednej lub
więcej kończyn

Zaburzenia widzenia

Zaburzenia widzenia/zaniewidzenie jednooczne
Zaburzenia pola widzenia
Dwojenie/podwójne widzenie

Zaburzenia mowy/językowe

Trudności w mówieniu, w doborze słów – afazja ruchowa
Trudności w rozumieniu mowy – afazja czuciowa

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Trudności w artykulacji słów – dyzartria
Trudności w czytaniu/pisaniu/ liczeniu

Zaburzenia

zachowania/

funkcji poznawczych

Trudności w wykonywaniu czynności codziennych
Dezorientacja czasowo-przestrzenna
Zaburzenia pamięci, zwłaszcza świeżej

Zaburzenia połykania

Zaburzenia połykania – dysfagia

Zaburzenia równowagi

Trudności w przyjęciu i utrzymaniu postawy pionowej

Udar krwotoczny mózgu, czyli krwotok mózgowy – udar spowodowany

przedostaniem się krwi poza naczynia mózgowe (niszczenie tkanki mózgowej przez
wynaczynioną krew).

Najczęstsze przyczyny udaru krwotocznego:

−

nadciśnienie tętnicze,

−

arteriopatie, wady naczyniowe (naczyniaki, tętniaki),

−

guzy, koagulopatie, infekcje, urazy czaszkowo-mózgowe,

−

krwotok podpajęczynówkowy – najczęstszą przyczyną jest pęknięcie tętniaka.

Objawy udaru krwotocznego:

−

gwałtowne wystąpienie objawów, zwykle poprzedzone nagłym, silnym bólem głowy,

−

nudności, wymioty,

−

zaburzenia przytomności,

−

przeciwstronne porażenie połowicze, zwrot gałek ocznych w stronę ogniska
krwotocznego,

−

uczucie sztywności karku (krwotok podpajęczynówkowy),

−

szybkie narastanie objawów neurologicznych – w rozległych krwotokach dochodzi do
rozwoju zespołu wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego z objawami niedomogi pnia
mózgu (śpiączka, zaburzenia wegetatywne, zaburzenia motoryki gałek ocznych i źrenic).
Objawy wzrostu ciśnienia śródczaszkowego: przyspieszenie/zwolnienie oddechu lub
nieregularny oddech, zwolnienie tętna i wzrost ciśnienia tętniczego,

−

w wywiadzie: nadciśnienie tętnicze, zaburzenia krzepnięcia,

−

zachorowanie często poprzedza wysiłek lub stres.

Rozpoznanie udarów mózgu:

Wywiad.

Badanie neurologiczne: określenie rodzaju i nasilenia objawów ogniskowych, ocena
zaburzeń: przytomności, autonomicznych, pamięci; napady drgawkowe, zaburzenia
zwieraczy.

Badanie internistyczne: ocena zwłaszcza układu krążenia i oddechowego.

Badania laboratoryjne.

Badania obrazowe mózgu: tomografia komputerowa (TK), jądrowy rezonans
magnetyczny(MRI).

Badania naczyniowe: USG naczyń, angio- TK, angiografia.

Inne: EKG, ECHO serca, RTG klatki piersiowej.

Postępowanie w udarach mózgu:

−

zabezpieczenie drożności dróg oddechowych: ułożenie zapobiegające zapadaniu się
języka i umożliwiające drenaż drzewa oskrzelowego, w przypadku zaburzeń
oddechowych – przyrządowe udrożnienie dróg oddechowych,

−

zapewnienie prawidłowej podaży tlenu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

szczególna kontrola ciśnienia tętniczego krwi, duża ostrożność przy obniżaniu –
gwałtowne obniżenie ciśnienia może spowodować narastanie niedokrwienia mózgu,

−

stałe monitorowanie parametrów życiowych i zaburzeń kardiologicznych,

−

kontrolowane uzupełnianie niedoborów wodno-elektrolitowych,

−

kontrola stężenia glukozy we krwi,

−

zapobieganie wzrostowi temperatury,

−

leczenie napadów drgawkowych,

−

leczenie przeciwobrzękowe,

−

możliwość interwencji neurochirurgicznej (ewakuacja krwi, zamknięcie tętniaka, drenaż
układu komorowego),

−

w udarach niedokrwiennych można przeprowadzić leczenie trombolityczne,

−

zapobieganie i leczenie powikłań ogólnych: zapalenie płuc, infekcje dróg moczowych,
niedożywienie, odleżyny, zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna.
Rokowanie: u większości chorych udary powodują trwałe następstwa – niesprawność

i zależność od otoczenia, część chorych wymaga stałej opieki, część pomocy w codziennych
czynnościach.

Bóle głowy:

−

nie są jednostką chorobową, ale objawem, powstającym w wyniku podrażnienia struktur
wrażliwych na ból w obrębie głowy, twarzy lub szyi,

−

są najczęstszą dolegliwością skłaniającą chorych do szukania pomocy u lekarza.

Klasyfikacja bólów głowy – tabela 6.

Tabela 6. Klasyfikacja bólów głowy według Międzynarodowego Towarzystwa Bólów Głowy 1988 [4, s. 313]

SAMOISTNE BÓLE GŁOWY

−

Migrena

−

Napięciowy ból głowy

−

Klasterowy ból głowy

OBJAWOWE BÓLE GŁOWY

−

Różne bóle głowy niezwiązane ze zmianami strukturalnymi

−

Pourazowe bóle głowy

−

Bóle głowy w chorobach naczyniowych mózgu

−

Bóle głowy w chorobach wewnątrzczaszkowych innych niż naczyniowe (guz mózgu,
zapalenie opon)

−

Toksyczne bóle głowy

−

Bóle głowy związane z infekcjami pozaczaszkowymi

−

Bóle głowy w zaburzeniach przemiany materii

−

Bóle głowy w chorobach czaszki oraz szyi, oczu, uszu, nosa, zatok obocznych, zębów,
jamy ustnej i innych struktur twarzy i głowy

−

Neuralgie głowy i twarzy

−

Niesklasyfikowane bóle głowy

Charakterystyka wybranych bólów głowy

Migrena – najczęstsza postać przewlekłego i nawracającego bólu głowy; objawy:

−

jednostronne, intensywne, stałe, głębokie lub pulsujące bóle głowy, często nasilające się
przy gwałtownych ruchach,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

czasami bóle poprzedzone są aurą (błyski świetlne, ubytki w polu widzenia, parestezje
jednostronne),

−

migrenie mogą towarzyszyć objawy: nadwrażliwość na światło i dźwięk, nudności
i wymioty, drażliwość,

−

najczęściej trwają od 4 do 72 godzin,

−

leczenie: doraźne opanowanie napadów (analgetyki, leki przeciwwymiotne, uspokajające,
leki swoiste: tryptany, ergotamina), leczenie profilaktyczne m. in. edukacja pacjenta.

Napięciowy ból głowy – spowodowany wzmożonym napięciem mięśni:

−

ból o charakterze uciskowym lub opasującym, umiarkowanie nasilony, utrzymujący się
od kilku minut do kilku dni,

−

nie stwierdza się objawów towarzyszących, często współwystępuje lęk, depresja,

−

leczenie objawowe, psychoterapia.

Klasterowy ból głowy:

−

jednostronne

bóle,

występujące

periodycznie

formie

zgrupowanych

napadów(rzutów, klasterów), połączone z objawami lokalnego podrażnienia układu
autonomicznego,

−

bóle pojawiają się nagle, trwają 15–180 minut,

−

silnemu bólowi okolicy oczodołu towarzyszy wyciek z nosa, łzawienie oka, jednostronne
pocenie się i zaczerwienienie twarzy,

−

ataki bólu może prowokować alkohol, nitraty, zmiany temperatury otoczenia.

Objawowe bóle głowy:

−

mogą być objawem licznych chorób, zarówno układu nerwowego, jak i chorób narządów
wewnętrznych i ogólnoustrojowych,

−

głównym zadaniem jest ustalenie czy chory ma bóle samoistne, czy objawowe
i wykluczenie przyczyn bólu stanowiących zagrożenie życia.
Symptomy wskazujące na objawowe bóle głowy:

−

pierwszorazowe wystąpienie gwałtownego bólu głowy, o dotąd nieznanym natężeniu,
ciągle narastający ból głowy,

−

odchylenia w badaniu neurologicznym,

−

gorączka,

−

objawy narastającego ciśnienia śródczaszkowego.

Napady drgawkowe

Napady drgawkowe – to zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego charakteryzujące

się nagłymi, wielokrotnymi skurczami mięśniowymi(drgawkami), które mogą być uogólnione
lub częściowe. Napady drgawkowe mogą być przyczyną powstania niedrożności dróg
oddechowych oraz mogą prowadzić do urazów (złamania, obrażenia czaszkowo-mózgowe).

Przyczyny napadów drgawkowych:

−

pierwotne mózgowe: padaczka, stan padaczkowy, urazy, infekcje, choroby naczyniowe,
guzy mózgu, uszkodzenia okołoporodowe, choroby neurodegeneracyjne, czynniki
genetyczne,

−

napady drgawkowe pozamózgowe: niedotlenienie mózgu, hipo- i hiperglikemia,
mocznica, niewydolność wątroby, działanie leków, alkoholu (zespoły abstynencyjne),
gorączka, brak snu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Padaczka, stan padaczkowy

Padaczka – to zespół objawowy, polegający na powtarzaniu się napadów padaczkowych

o różnym charakterze i zazwyczaj krótkotrwałym przebiegu.

Napad padaczkowy jest nagłym zaburzeniem czynności OUN spowodowany

intensywnym i przemijającym wyładowaniem neuronów mózgu, które uzewnętrzniają się
nagłymi zmianami funkcji ruchowych, czuciowych lub psychicznych.
Klasyfikacja napadów padaczkowych
1.

Napady uogólnione pierwotnie:
a)

napady duże (grand mal):

−

ataki drgawkowe występują nagle i symetrycznie,

−

nagła utrata przytomności z upadkiem,

−

skurcz wszystkich mięśni z wyprężeniem ciała i bezdechem (ok. 30 s) – faza
toniczna,

−

następnie pojawiają się uogólnione drgawki całego ciała (drgawki kloniczne),
występują nasilone ruchy oddechowe, obfite ślinienie, piana na ustach, może
nastąpić bezwiedne oddanie moczu – okres drgawek trwa od 30 s do 3 min,

−

drgawki stopniowo słabną, w końcu zanikają zupełnie, powraca świadomość, po
czym chory zapada zwykle w sen ponapadowy,

−

po odzyskaniu świadomości chory skarży się na ból głowy, uczucie ogólnego
rozbicia, bóle mięśni, napad i stan ponapadowy objęty jest całkowitą
niepamięcią,

napady małe typu nieświadomości (petit mal):

głównym objawem jest przejściowa utrata przytomności, objawiająca się
chwilowym przerwaniem wykonywanej czynności czy toku wypowiedzi.

Napady częściowe (ogniskowe):
a)

napady częściowe proste:

napady ruchowe (jacksonowskie),

zaburzenia czuciowe: mrowienia, drętwienia,

napady zmysłowe (wzrokowe, słuchowe, węchowe),

napady częściowe złożone:

zaburzenia ruchowe – automatyzmy padaczkowe,

zaburzenia psychiczne (niepokój, depresja, napady agresji),

zaburzenia czuciowe,

zaburzenia autonomiczne (tachykardia, wzmożona potliwość, uczucie gorąca).

napady częściowe wtórnie uogólnione.

Napady niesklasyfikowane.
Stan padaczkowy – stan, w którym napady padaczkowe utrzymują się ponad 30 minut,

i między którymi pacjent nie odzyskuje przytomności. Stanowi on:

−

stan zagrożenia życia,

−

może wystąpić zarówno u osób uprzednio zdrowych, jak i u chorych z już
rozpoznaną padaczką.

Przyczyny:

−

urazy głowy, choroby naczyniowe, guzy wewnątrzczaszkowe, zakażenia OUN,
przerwanie leczenia padaczki przewlekłej, jako objaw zatrucia lekami, nadużywanie
alkoholu, hipoglikemia, mocznica, gorączka.

Postępowanie w napadzie drgawkowym i stanie padaczkowym:

zabezpieczyć czynności życiowe chorego tj.: drożność dróg oddechowych, oddech,
krążenie:

−

utrzymać drożność dróg oddechowych,

−

zastosować tlenoterapię,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

w przypadku zaburzeń oddechowych zaintubować pacjenta,

zabezpieczyć chorego przed dodatkowymi urazami: usunąć wszelkie przedmioty, mogące
spowodować uraz chorego,

zbyt mocno nie przytrzymywać chorego (można doprowadzić do uszkodzeń układu
kostno-mięśniowego), nie wolno wkładać żadnych przedmiotów do jamy ustnej chorego,

stale monitorować czynności życiowe,

wdrożyć terapię przeciwdrgawkową:

−

Benzodwuazepiny: Diazepam, Klonazepam, Midazolam,

−

Fenytoina,

−

Barbiturany: Fenobarbital, Tiopental.

wykonać badania pozwalające wykryć możliwe przyczyny napadu drgawkowego m.in.
rozpoznanie hipoglikemii,

zastosować leczenie wspomagające mające na celu:

−

przeciwdziałanie zaburzeniom oddychania,

−

przeciwdziałanie obrzękowi mózgu,

−

leczenie niewydolności krążenia i zaburzeń rytmu,

−

obniżanie temperatury ciała przy hipertermii,

−

zwalczanie hipoglikemii.

Guzy mózgu i kanału kręgowego:

−

mogą być pierwotne lub wtórne (przerzutowe),

−

rozwój i kształtowanie się objawów zależy od umiejscowienia guza, charakteru zmiany,
szybkości rozrostu,

−

stałym zespołem, który się rozwija jest zespół ciasnoty wewnątrzmózgowej.

Objawy ogólne – są wyrazem wzrostu ciśnienia śródczaszkowego:

−

bóle głowy,

−

nudności i wymioty,

−

zaburzenia psychiczne,

−

napady padaczkowe,

Objawy ogniskowe:

–

guzy płata czołowego:

•

zaburzenia psychiczne: obojętność, zaburzenia pamięci, bezradność,

•

niedowład połowiczy.

–

guzy płata skroniowego: afazja czuciowa,

–

guzy płata ciemieniowego: zaburzenia czucia, orientacji przestrzennej,

–

guzy płata potylicznego: niedowidzenie połowicze,

–

guzy kanału kręgowego: bóle korzeniowe, osłabienie kończyn, zaburzenia chodu

Rozpoznanie:

–

tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, badania histopatologiczne.

Leczenie: operacyjne, chemioterapia, radioterapia.

Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych:
–

należy do częstych i bardzo ciężkich neuroinfekcji,

–

występuje częściej u dzieci niż u dorosłych,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

–

spowodowane jest różnymi czynnikami infekcyjnymi: różne szczepy bakterii i wirusów,
rzadziej grzyby, pierwotniaki, pasożyty.

Drogi zakażenia:

−

szerzenie się infekcji drogą krwi (bakteriemia),

−

bezpośrednie wprowadzenie czynnika infekcyjnego (rany na głowie),

−

szerzenie się infekcji przez ciągłość (zapalenie ucha, zatok).

Obraz kliniczny:

−

pierwsze objawy mogą być podobne do objawów przeziębienia,

−

objawy mogą rozwinąć się w ciągu kilku dni (zapalenie wirusowe) lub w ciągu kilku
godzin (bakteryjne).

Objawy:

−

gorączka, dreszcze,

−

ból głowy, bóle mięśni lub stawów,

−

wymioty, światłowstręt,

−

zaburzenia przytomności, neurologiczne objawy ogniskowe,

−

drgawki,

−

objawy oponowe: sztywność karku, objaw Kerniga i Brudzińskiego,

−

wybroczyny (plamy) na skórze (szczególnie u dzieci).

Rozpoznanie:

−

przebyte infekcje (zapalenie ucha środkowego, zatok, układu oddechowego), kontakt
z osobą chorą lub ogniskiem epidemicznym,

−

przebyty uraz głowy, choroby obniżające odporność,

−

złe warunki socjalne (alkoholizm, narkomania, bezdomność).

Badania: nakłucie lędźwiowe i badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, posiew krwi,

morfologia z rozmazem, TK, MRI.

Leczenie:

−

zabezpieczenie podstawowych czynności życiowych,

−

rozpoznanie stanów zagrażających życiu chorego: wstrząs, napad drgawkowy, obrzęk
mózgu,

−

antybiotykoterapia zgodnie z posiewem,

−

leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe.

Choroby nerwowo-mięśniowe – wybrane choroby

−

to procesy chorobowe, które obejmują jeden z odcinków drogi ruchowej prowadząc do
uszkodzenia programu ruchu,

−

głównymi objawami tych chorób są osłabienie i nużliwość mięsni oraz ich zanik.

Podział chorób w zależności od miejsca uszkodzenia drogi ruchowej:

Choroby neurogenne – wtórne uszkodzenie włókien mięśniowych, powstające w wyniku
pierwotnego uszkodzenia korzeni, splotów i nerwów obwodowych.

Choroby uszkadzające złącze nerwowo-mięśniowe.

Choroby pierwotnie mięśniowe – proces chorobowy obejmuje włókna mięśniowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Choroby neurogenne

Uszkodzenia splotu lędźwiowo-krzyżowego, najczęściej dochodzi do uszkodzenia nerwu

kulszowego – rwa kulszowa.

Obraz kliniczny:

−

przyczyny: urazy, niefortunny ruch, dźwignięcie,

−

różne natężenie bólu: czasem pobolewanie, czasem o takim nasileniu, że całkowicie
unieruchamia pacjenta,

−

ból w okolicy lędźwiowej, promieniujący do pośladka, kolana, stopy,

−

nasilenie bólu podczas kaszlu, kichania.

Leczenie:

−

rodki przeciwbólowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki zmniejszające napięcie

mięśni,

−

ułożenie chorego w pozycji odbarczającej na twardym podłożu,

−

fizykoterapia, rehabilitacja.

Neuropatie obwodowe – grupa chorób charakteryzujących się uszkodzeniem pni
nerwów obwodowych:

−

uszkodzenie pnia jednego nerwu zwane jest mononeuropatią, natomiast pni wielu
nerwów – polineuropatią,

−

najczęstsze przyczyny: cukrzyca, niewydolność nerek, alkoholizm, immunologiczne
zapalenie naczyń, zatrucia (ołów, tal, zatrucia przemysłowe), uwarunkowania genetyczne
oraz polineuropatie zapalne,

−

główne objawy: drętwienia i mrowienia dłoni oraz stóp ponadto osłabienie i zanik mięśni
odsiebnych, objawy zwykle dotyczą kończyn dolnych.

Ostra polineuropatia zapalna – zespół Guillaina-Baarégo

−

ostry zapalny zespół objawów uszkodzenia nerwów obwodowych i czaszkowych
o podłożu immunologicznym.

Objawy:

−

postępujący niedowład mięśni tułowia i klatki piersiowej oraz kończyn,

−

niedowład mięśni twarzy, zaburzenia połykania i dyzartria,

−

uszkodzenie nerwów przeponowych i międzyżebrowych prowadzi do niewydolności
oddechowej,

−

mogą wystąpić zaburzenia wegetatywne – „burza” wegetatywna (brady-, tachykardia,
arytmia, wzrosty i obniżenie ciśnienia tętniczego krwi oraz zaburzenia wentylacji – może
to prowadzić do śmierci).

Leczenie:

−

w przypadku wystąpienia ostrej niewydolności oddechowej, zaburzeń wegetatywnych,
sepsy – leczenie w OIT,

−

intubacja i wentylacja mechaniczna, fizykoterapia oddechowa,

−

ywienie drogą dojelitową i pozajelitową,

−

dożylna terapia immunoglobulinami, plazmafereza.

Choroby płytki motorycznej (nerwowo-mięśniowej)

Miastenia rzekomoporaźna: przewlekła choroba, charakteryzująca się nużliwością mięśni

– szybkie zmęczenie i osłabienie mięśni.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Etiologia:

−

jest wytwarzanie przez organizm chorego przeciwciał przeciwko receptorowi
acetylocholiny, który znajduje się w płytce nerwowo-mięśniowej,

−

powstawanie przeciwciał wiąże się z czynnością grasicy (grasica przetrwała lub
grasiczak),

−

częściej chorują kobiety,

−

często występuje z innymi chorobami autoimmunologicznymi.

Objawy:

–

pierwsze objawy: zaburzenia ruchów gałek ocznych (opadnięcie powieki, dwojenie, zez),

−

niedowłady mięśni gardła i krtani (krztuszenie się, głos cichy),

–

osłabienie mięśni twarzy, szyi, karku, tułowia, kończyn, mięśni oddechowych (twarz
z wyrazem smutku i przygnębienia, opadanie głowy, niedowłady).

Powikłania:

przełom miasteniczny →prowadzi do postępującej niewydolności oddechowej,

przełom cholinergiczny.

Leczenie:

leki cholinergiczne,

tymektomia,

farmakoterapia immunosupresyjna, plazmafereza,

intubacja i wentylacja mechaniczna w przełomie miastenicznym i cholinergicznym.

Miopatie – procesy chorobowe zlokalizowane w mięśniach:

główne objawy miopatii: osłabienie, nużliwość i zanik mięśni, osłabienie lub zniesienie
odruchów ścięgnowych, bolesność i przykurcze.

Dystrofia mięśniowa postępująca Duchenn’a:

najczęstsza i najcięższa postać dystrofii,

choroba dziedziczy się w sposób recesywny, związany z płcią – chorują mężczyźni.

Objawy:

choroba rozpoczyna się ok. 8–9 roku życia,

zanik i osłabienie mięśni tułowia, obręczy kończyny dolnej, łopatek i obręczy kończyny
górnej (trudności podczas wchodzenia po schodach, wstawania z pozycji leżącej
i siedzącej),

utrudniony chód – kaczkowaty (osłabienie mięśni obręczy biodrowej),

rozwój rzekomych przerostów mięśni podudzia,

wygięcie kręgosłupa do przodu, odstawanie łopatek, wiotkość w stawach barkowych,

zanik mięśni jest symetryczny,

choroba postępująca – konsekwencją rozwoju choroby jest niewydolność oddechowa
typu obwodowego oraz niewydolność krążenia w postaci kardiomiopatii rozstrzeniowej
lub przerostowej.

Postępowanie w okresie zaostrzenia choroby:

konieczność przyrządowego udrożnienia dróg oddechowych,

prowadzenie wentylacji mechanicznej,

intensywna rehabilitacja oddechowa i ruchowa w celu uzyskania wydolnego
spontanicznego oddechu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Choroby demielinizacyjne – zasadniczym procesem chorobowym jest uszkodzenie
i rozpad osłonek mielinowych włókien nerwowych w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Stwardnienie rozsiane (sclerosis multiplex):
– choroba przewlekła, z okresami remisji i zaostrzeń,
–

charakteryzuje się wieloogniskowością – występują objawy wskazujące na uszkodzenie

rożnych części OUN,

–

częste występowanie schorzenia, początek choroby ok. 20–40 roku życia,

–

choroba o podłożu autoimmunologicznym.

Objawy:

–

zaburzenia ruchowe: niedowłady kończyn (częściej dolnych),

–

objawy uszkodzenia móżdżku: drżenia zamiarowe rąk, zaburzenia mowy, oczopląs,

–

uszkodzenia nerwów czaszkowych: zapalenie nerwu wzrokowego → upośledzenie
ostrości wzroku, ubytki w polu widzenia; niedowłady mięśni gałek ocznych,

–

zaburzenia czucia,

–

zaburzenia wegetatywne: często utrudnione oddawanie moczu,

–

zaburzenia psychiczne: chwiejność nastroju, upośledzenie sprawności intelektualnej,

–

napadowe zawroty głowy.

Leczenie:

–

oszczędzający tryb życia, unikanie wysiłków fizycznych i psychicznych,

–

leczenie

rzutów

choroby

(Methyloprednisolon),

leczenie

immunomodulacyjne

(Interferon), leki immunosupresyjne, leczenie objawowe,

–

rehabilitacja i psychoterapia.

Choroba Parkinsona
–

należy do najczęstszych chorób OUN,

–

najczęściej występuje w wieku 50–65 lat.

Etiopatogeneza: istotną rolę odgrywa zwyrodnienie neuronów istoty czarnej

ródmózgowia, prowadzące do niedoboru dopaminy i znacznie upośledzające przewodnictwo

dopaminergiczne w jądrach podkorowych.

Objawy:

–

choroba rozwija się powoli: początkowo niewielkie spowolnienie w wykonywaniu
zwykłych, codziennych czynności, drżenia rąk,

–

w ciągu kilku lat objawy narastają i powstaje pełny zespół chorobowy:

akinezja lub hipokinezja (ubóstwo ruchów),

wzmożenie napięcia mięśni (sztywność),

drżenia,

–

niezwykle uboga mimika twarzy, chory nie zmienia wyrazu twarzy (twarz „maskowata”),

–

charakterystyczna postawa: tułów i głowa zgięte ku przodowi, kończyny górne
przywiedzione i zgięte w stawie łokciowym,

–

wszystkie ruchy są spowolnione: chory chodzi powoli, stawia małe kroki, utrudniona
zmiana kierunku chodzenia,

–

mowa cicha, zamazana i monotonna,

–

drżenia, najczęściej rąk, z charakterystycznym ruchem kręcenia pigułek,

–

zaburzenia wegetatywne: zaczerwienie twarzy, nadmierne wydzielanie gruczołów
ś

linowych, potowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rokowanie:

–

przebieg choroby powolny i postępujący, często występują powikłania,

–

chory powinien jak najdłużej prowadzić czynny tryb życia.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jak można zdefiniować udar mózgu?

Jak klasyfikuje się udary mózgu?

Jakie przyczyny wywołują udary mózgu?

Jakimi objawami charakteryzuje się udar niedokrwienny?

Jakimi objawami charakteryzuje się udar krwotoczny?

Jakie jest postępowanie w udarach mózgu?

Jak klasyfikuje się bóle głowy?

Jakimi cechami charakteryzują się samoistne bóle głowy?

Jakie symptomy mogą wskazywać na objawowe bóle głowy?

10.

Jakie znasz przyczyny napadów drgawkowych?

11.

Jak klasyfikuje się napady padaczkowe?

12.

Jakimi objawami charakteryzuje się napad padaczkowy duży?

13.

Jaka jest różnica między napadem padaczkowym a stanem padaczkowym?

14.

Jakie elementy obejmuje postępowanie w napadzie drgawkowym i w stanie
padaczkowym?

15.

Jakimi cechami charakteryzują się guzy mózgu i kanału kręgowego?

16.

Jakie czynniki mogą wywołać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych?

17.

Jakie objawy występują w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych?

18.

Jaki jest podział chorób nerwowo-mięśniowych?

19.

Jakie objawy występują w rwie kulszowej?

20.

Jakimi cechami charakteryzują się neuropatie obwodowe?

21.

Jaka jest przyczyna i objawy miastenii?

22.

Jakie objawy występują w postępującej dystrofii mięśniowej?

23.

Jakie zaburzenia mogą prowadzić do zagrożenia życia w chorobach nerwowo-
-mięśniowych?

24.

Jakimi objawami charakteryzuje się stwardnienie rozsiane?

25.

Jakie charakterystyczne objawy występują w chorobie Parkinsona?

4.5.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaplanuj postępowanie dotyczące przeprowadzenia wywiadu, schematu podstawowych

elementów badania neurologicznego oraz sposobu ułożenia w stosunku do pacjenta, którego
rodzina podaje, iż 2 godziny wcześniej przewrócił się, a obecnie nie może poruszać prawą
kończyną górną i dolną oraz ma trudności z mówieniem.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych opis udaru niedokrwiennego,

dokonać analizy objawów występujących u chorego,

zaplanować postępowanie: opracować schemat wywiadu oraz schemat podstawowych
elementów badania neurologicznego,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zaproponować sposób ułożenia chorego,

uzasadnić wybrane postępowanie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Zaplanuj postępowanie ratownicze oraz wykonaj prawidłowe ułożenie chorego, u którego

wystąpił napad padaczkowy typu grand mal.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych charakterystykę napadu padaczkowego dużego,

zaplanować postępowanie ratownicze,

ułożyć prawidłowo chorego,

przeanalizować wybrane postępowanie ratownicze.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

pozorant,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 3

Określ rodzaje zaburzeń mogących prowadzić do zagrożenia życia, które występują

w chorobach nerwowo-mięśniowych. Ustal algorytm postępowania w poszczególnych
zaburzeniach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych objawy chorób nerwowo-mięśniowych,

określić rodzaje zaburzeń stanowiących zagrożenie życia,

ustalić algorytm postępowania w poszczególnych zaburzeniach,

dokonać analizy poszczególnych etapów postępowania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.5.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

zdefiniować udar mózgu?

sklasyfikować udary mózgu?

wymienić przyczyny udaru mózgu?

scharakteryzować objawy udaru niedokrwiennego?

scharakteryzować objawy udaru krwotocznego?

zaplanować postępowanie w udarach mózgu?

sklasyfikować bóle głowy?

scharakteryzować samoistne bóle głowy?

określić symptomy wskazujące na objawowe bóle głowy?

10)

wymienić przyczyny napadów drgawkowych?

11)

sklasyfikować napady padaczkowe?

12)

określić różnice między napadem padaczkowym a stanem
padaczkowym?

13)

zaplanować postępowanie w napadzie drgawkowym i w stanie
padaczkowym?

14)

scharakteryzować guzy mózgu i kanału kręgowego?

15)

wymień czynniki mogące wywołać zapalenie opon mózgowo-
-rdzeniowych?

16)

określić objawy zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych?

17)

sklasyfikować choroby nerwowo-mięśniowe?

18)

określić objawy występujące w rwie kulszowej?

19)

scharakteryzować neuropatie obwodowe?

20)

określić przyczyny i objawy miastenii?

21)

wymienić objawy występujące w postępującej dystrofii mięśniowej?

22)

zanalizować zaburzenia mogące prowadzić do zagrożenia życia
w chorobach nerwowo-mięśniowych?

23)

scharakteryzować objawy stwardnienia rozsianego?

24)

streścić objawy występujące w chorobie Parkinsona?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Charakterystyka oraz postępowanie w ostrych zaburzeniach

psychicznych

4.3.1. Materiał nauczania

Najczęstsze objawy zaburzeń psychicznych

Zaburzenia spostrzegania:

−

omamy (halucynacje) – polegają na spostrzeganiu przedmiotów i zjawisk nie
istniejących w chwili ich spostrzegania, czemu towarzyszy pełne przekonanie
o prawdziwości tego doznania; omamy mogą mieć charakter: elementarny (błyski,
migotania), prosty (spostrzeganie postaci, słyszenie głosu) i złożony (np.
spostrzegana postać krzyczy); podział omamów według zmysłów: wzrokowe,
słuchowe, smakowe, węchowe, dotykowe, „czucia wewnętrznego”.

Zaburzenia myślenia:
a)

zaburzenia treści myślenia:

−

urojenia – błędne sądy, które chory wypowiada z głębokim przekonaniem o ich
prawdziwości, i których sam nie koryguje mimo oczywistych dowodów ich
błędności; podział ze względu na treść: prześladowcze, odnoszące,
hipochondryczne, wielkościowe, zazdrości, owładnięcia, depresyjne; podział ze
względu na budowę: usystematyzowane (paranoiczne) i nieusystematyzowane
(paranoidalne),

−

natręctwa myślowe (obsesje) i ruchowe (kompulsje) – to myśli lub wyobrażenia
narzucające się uporczywie choremu, często zmuszające go do wykonywania
czynności, których celem jest zmniejszenie lęku,

−

konfabulacje – patologiczne zmyślenia, którymi chory wypełnia luki
pamięciowe.

zaburzenia toku myślenia: mogą mieć charakter ilościowy (przyspieszenie,
zwolnienie, zahamowanie – mutyzm) i jakościowy (rozkojarzenie, inkoherencja –
rozerwanie związków myślowych).

Zaburzenia czynności emocjonalnych (uczuciowe):

−

obniżenie nastroju (nastrój depresyjny, depresyjno-dysforyczny),

−

podwyższenie nastroju (nastrój maniakalny, euforyczny, wesołkowaty, ekstatyczny),

−

lęk uogólniony, przewlekły, napadowy, lęk w postaci fobii,

−

zobojętnienie uczuciowe, zubożenie uczuciowe, chwiejność (labilność) uczuciowa,
atymia (brak ekspresji uczuciowej).

Zaburzenia aktywności działań ruchowych:

−

spowolnienie ruchowe, aż do ustania wszelkich ruchów – osłupienie (stupor),

−

przyspieszenie (pobudzenie) ruchowe,

−

nawykowe unikanie (fobie): agorafobia – unikanie otwartych przestrzeni, fobie
społeczne, fobie specyficzne – unikanie sytuacji powodujących lęk,

−

natrętne impulsy – uporczywie powracające impulsy do działania, odczuwane jako
niechciane, narzucające się np. zranić kogoś nożem lub zrobić krzywdę,

−

zaburzenia aktywności złożonej: ambiwalencja – przeżywanie całkowicie
sprzecznych ze sobą nastawień psychicznych; wycofanie się – ograniczenie
interakcji społecznych; autyzm – przeniesienie zainteresowań ze świata
zewnętrznego do świata wewnętrznego („zamknięcie się w sobie”).

Najczęstsze zespoły zaburzeń psychicznych (podział w oparciu o klasyfikację ICD-10

wiatowej Organizacji Zdrowia):

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zespoły definiowane objawowo:

−

zespół otępienny (otępienie, demencja),

−

zespół upośledzenia umysłowego,

−

zespół amnestyczny (zespól Korsakowa),

−

zespoły zaburzeń przytomności – ilościowe zaburzenia świadomości.

Zespoły jakościowych zaburzeń świadomości:

−

zespół prostego przymglenia,

−

zespół splątania,

−

zespół majaczeniowy (majaczenie, delirium),

−

zespół zamroczeniowy,

−

zespół omamowy.

Zespoły psychotyczne spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu i chorobą
somatyczną:

−

zespół katatoniczny (organiczny),

−

zespół paranoidalny, zespoły urojeniowe (organiczne, schizofrenoidalne).

Zaburzenia nastroju (afektywne) organiczne:

−

zespół maniakalny,

−

zespół depresyjny.

Zaburzenia osobowości i zachowania spowodowane chorobą, uszkodzeniem lub
dysfunkcją mózgu:

zespół neurasteniczny – zaburzenia związane z chorobami somatycznymi.

Organiczne zaburzenia osobowości (charakteropatie).

Zespół uzależnienia (zaburzenia psychiczne spowodowane używaniem substancji
psychoaktywnych, człowiek nie może właściwie funkcjonować psychicznie lub
somatycznie bez stałego przyjmowania substancji psychoaktywnych).

Zespoły psychotyczne z kręgu schizofrenii (endogenne wg tradycyjnej terminologii):

−

zespół paranoidalny (schizofrenia paranoidalna),

−

zespół hebefreniczny (schizofrenia zdezorganizowana),

−

zespół katatoniczny (schizofrenia katatoniczna).

Zespoły urojeniowe (paranoiczne).

10.

Zespół fobii.

11.

Zespół lęku napadowego lub uogólnionego (lub tzw. nerwice).

12.

Zespół natręctw.

13.

Zespoły dysocjacyjne.

14.

Zespoły o postaci somatycznej – chory skarży się na dolegliwości, które nie mają
potwierdzenia w badaniach diagnostycznych.

15.

Zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami
fizycznymi: zespoły zaburzeń odżywiania (jadłowstręt – anorexia, żarłoczność –
bulimia), nieorganiczne zaburzenia snu, dysfunkcje seksualne.

Charakterystyka wybranych zespołów zaburzeń psychicznych

Zespoły

jakościowych

zaburzeń

wiadomości

–

stanowią

charakterystyczny

symptomokompleks psychopatologiczny, składający się z następujących objawów:

−

zahamowanie czynności pamięciowych – dezorientacja w czasie, miejscu, sytuacji
chorego, a nawet co do własnej osoby,

−

zmniejszenie kontaktu chorego z otoczeniem,

−

obniżenie funkcji poznawczych, zaburzenia spostrzegania spowodowane wzmożoną
przerzutnością uwagi,

−

spowolniony tok myślenia,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

znaczny bezkrytycyzm,

−

charakterystyczne wahania głębokości zaburzeń świadomości,

−

zaburzenia rytmu snu i czuwania – uporczywa bezsenność.

Rodzaje jakościowych zespołów zaburzeń świadomości:

Przymglenie proste – charakterystyczne objawy zaznaczone dyskretnie, zaburzona
spostrzegawczość, pojmowanie świata otaczającego i własnej osoby, spowolnienie
motoryki, nastrój obojętny.

Zespół majaczeniowy (delirium) – obok typowego symptomokompleksu występuje:
–

niepokój ruchowy, pobudzenie,

–

zaburzenia spostrzegania w postaci złudzeń i omamów wszystkich zmysłów,
zwłaszcza wzrokowych,

–

urojenia niespójne, często prześladowcze.

Zespół pomroczny albo zamroczeniowy:
–

często szybko narasta i kończy się nagłym przejaśnieniem świadomości, osiowym
objawem jest rozdwojenie osobowości, czyli pojawienie się nowej (patologicznej)
osobowości,

–

występują różne obrazy kliniczne tego zespołu,

–

spotyka

się

również

psychozy

mieszane:

zamroczeniowo-majaczeniowe

(onejroidalny).

Zespół splątania:
–

rozpoczyna się stopniowo i powoli ustępuje, przebiega z najgłębszymi zaburzeniami
ś

wiadomości o czym świadczy całkowita niepamięć po jej przeminięciu,

–

charakterystyczna jest bezradność w zachowaniu chorego, podniecenie ruchowe,
chory traci kontakt intelektualny i emocjonalny z otoczeniem, reaktywność na
bodźce zewnętrzne może być zniesiona,

–

zespół o niepomyślnym rokowaniu.

Schizofrenia – należy do psychoz, w których z powodu głębokich zaburzeń czynności
psychicznych dochodzi do wyraźnego zniekształcenia odbioru rzeczywistości i zaburzeń
funkcjonowania:

−

w schizofrenii dochodzi do zaburzenia wielu funkcji psychicznych, co przejawia się
różnorodnością objawów,

−

podstawowe objawy schizofrenii: autyzm (utrata kontaktu ze światem zewnętrznym),
zaburzenia życia uczuciowego, woli oraz objawy określane jako rozszczepienie
osobowości,

−

objawy dodatkowe: urojenia, omamy, objawy katatoniczne (osłupienie, mutyzm),

−

postacie kliniczne: paranoidalna (dominują omamy i urojenia), hebefreniczna (dominują
zaburzenia afektu i dezorganizacja), katatoniczna, niezróżnicowana, depresja
poschizofreniczna i prosta,

−

przebieg choroby przewlekły, mogą wystąpić okresy remisji,

−

leczenie: farmakoterapia, psychoterapia.

Zespoły depresyjne:

−

objawy: długotrwałe, stale utrzymujące się przygnębienie, obniżenie zdolności
przeżywania przyjemności, negatywny wzorzec myślenia, obniżenie aktywności
ż

yciowej, zaburzenia życia popędowego i czynności wegetatywnych,

−

depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem śmiertelności, z powodu dokonywania
przez chorych prób samobójczych,

−

depresja niekorzystnie wpływa na przebieg chorób somatycznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zaburzenia związane z chorobami somatycznymi: zespół neurasteniczny:

−

podstawowe objawy zespołu: męczliwość psychofizyczna, drażliwość, nastawienie
hipochondryczne, zespół często towarzyszy niedokrwistości, nadczynności tarczycy,
infekcjom wirusowym.

Zespoły lękowe (lub tzw. nerwice):

lęk – stan charakteryzujący się uczuciem zagrożenia i bezradności, któremu towarzyszą
specyficzne objawy somatyczne wynikające ze stymulacji układu wegetatywnego,

typy zaburzeń lękowych:

zespół lęku napadowego – lek bardzo nasilony, nagły początek, brak czynnika
wyzwalającego,

zespół lęku uogólnionego – lęk przewlekły, nieukierunkowany,

zespół fobii – lęk przed specyficznymi sytuacjami lub przedmiotami,

zespół natręctw – potrzeba powtarzania myśli lub zachowań i uzyskiwanie ulgi
psychicznej w miarę poddawania się natręctwom,

zespół stresu pourazowego – złożone zaburzenia lękowe i osobowościowe
następujące po poważnym urazie psychicznym.

Choroby afektywne:

−

stanowią grupę zaburzeń o etiologii endogennej – istotną rolę odgrywają uwarunkowania
genetyczne,

−

wyróżnia się dwa typy choroby: choroba afektywna jednobiegunowa – okresowe
występowanie zespołów depresyjnych, poprzedzielanych okresami bezobjawowymi oraz
choroba afektywna dwubiegunowa- oprócz zespołów depresyjnych pojawiają się zespoły
maniakalne, hipomaniakalne lub mieszane.

Psychozy reaktywne: ostre zespoły psychotyczne związane bezpośrednio z urazem

psychicznym:

−

reaktywny zespół schizofrenoidalny – zaburzenia psychiczne podobne do schizofrenii
paranoidalnej, ale brak jest typowych, prawdziwych omamów,

−

reaktywny zespół paranoiczny – występowanie bogatych, usystematyzowanych urojeń
o tematyce związanej z urazem lub sytuacją trudną.

Zasady postępowania w ostrych zaburzeniach psychicznych

Najczęstsze stany wymagające natychmiastowej interwencji psychiatrycznej:

−

stany zagrażające samobójstwem,

−

zachowania niebezpieczne dla otoczenia – agresja,

−

bardzo chaotyczne (zdezorganizowane) postępowanie,

−

ostre zaburzenia psychiczne związane z silnym cierpieniem i zagrożeniem życia.

Podstawowa ocena chorego:

−

celem jest ustalenie, czy podłożem zaburzeń są przyczyny somatyczne (urazy czaszki,
zatrucia, choroby metaboliczne), czy ostre stany psychiatryczne,

−

w przypadku konieczności zastosowania środków przymusu bezpośredniego, badanie
przeprowadzamy po zastosowaniu tych środków,

−

w ocenie należy uwzględnić: stan świadomości, oddech, tętno, ciśnienie tętnicze,
temperaturę,

−

chorego należy zapytać o: występujące dolegliwości, aktualne leczenie, o możliwe urazy,
zatrucia, picie alkoholu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

w przypadku zaburzeń podstawowych parametrów lub stwierdzeniu choroby somatycznej
konieczne jest dokładniejsze badanie,

−

w przypadku występujących zaburzeń psychicznych opisać zespoły objawów
dominujących.

Zasady stosowania środków przymusu bezpośredniego:

−

podstawy prawne stosowania środków przymusu bezpośredniego wobec osób
z zaburzeniami psychicznymi są określone w Ustawie o ochronie zdrowia psychicznego
z dnia 19 sierpnia 1994 r., z późniejszymi zmianami z dnia 1 lipca 2005 r.,

−

zastosowanie środków przymusu rozumiane jest jako interwencja terapeutyczna –
konieczne jest traktowanie tych interwencji jako zabiegów terapeutycznych służących
leczeniu chorego,

−

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego dopuszcza przymus bezpośredni jedynie
w dokładnie określonych warunkach – Art. 18,

−

Ustawa reguluje również przebieg badania psychiatrycznego bez zgody pacjenta –
Art.21,

−

w przypadku zastosowania przymusu bezpośredniego – unieruchomienia, należy
prowadzić ciągłą obserwację chorego.

Pobudzenie psychoruchowe i agresja

Główne przyczyny:

−

choroby organiczne układu nerwowego (padaczka, guzy),

−

zaburzenia metaboliczne,

−

niewydolność nerek, wątroby, hipoksja, posocznica,

−

ostre zatrucia (alkohol, substancje psychoaktywne),

−

zespoły abstynencyjne,

−

rzadziej agresja towarzyszy psychozom.

Objawy:

−

pobudzenie psychomotoryczne, ukierunkowane zachowania agresywne i napady szału,

−

mowa chaotyczna, splątania, halucynacje, myśli maniakalne,

−

zaburzenia krytycyzmu i własnej wartości,

−

zaburzenia świadomości i orientacji,

−

zaczerwienienie twarzy, pocenie się, drżenia.

Zasady postępowania:

−

zapewnienie bezpieczeństwa choremu i osobom go otaczającym, bezpieczeństwo własne,

−

w postępowaniu zachować postawę nieosądzającą, nie okazywać swojej przewagi
wynikającej z dysponowania środkami przymusu, minimalizować tendencje agresywne
i zapobiegać ich konsekwencjom,

−

zaproponować przyjęcie doustne leków uspokajających – stała obserwacja chorego,

−

w przypadku zatrucia lub chorób somatycznych – leczenie przyczynowe.

Stany zagrażające samobójstwem – typ agresji skierowanej przeciwko sobie

Przyczyny:

−

zespoły depresyjne, zespoły lękowe,

−

narażone na samobójstwa są osoby o typie osobowości neurotyczno-depresyjnej,

−

próby wywierania nacisku na otoczenie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

czynniki ryzyka: choroby psychiczne i samobójstwa w rodzinie, nadużywanie alkoholu,
ś

rodków psychoaktywnych, choroby nowotworowe, kalectwo, samotność.

Postępowanie:

−

rozmowa i nawiązanie życzliwego kontaktu z osobą z tendencjami samobójczymi,

−

podjęcie próby znalezienia alternatywnych rozwiązań sytuacji, która wywołała akt
desperacji,

−

pozbawienie pacjenta przedmiotów , które stanowią dla niego zagrożenie,

−

zaproponowanie leku uspokajającego.

Chory z zaburzeniami psychicznymi spowodowanymi używaniem alkoholu i substancji
psychoaktywnych:

traktowanie osoby uzależnionej jako osoby chorej,

unikanie osądzania chorego i demonstrowania siły,

zyskanie zaufania i zapewnie sobie współpracy chorego,

przy ocenie chorego zwrócenie szczególnej uwagi na stan świadomości, źrenice, mowę,
oddychanie oraz ślady po ukłuciach,

ocenienie chorego w kierunku możliwych urazów,

w przypadku chorego niewspółpracującego rozważenie zastosowania środków przymusu
bezpośredniego – stały nadzór chorego.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie są najczęstsze objawy zaburzeń psychicznych?

Jaka jest różnica między omamami a urojeniami?

Jakie znasz rodzaje zaburzeń aktywności działań ruchowych?

Jak klasyfikuje się najczęstsze zespoły zaburzeń psychicznych?

Jakie objawy charakteryzują zespoły jakościowych zaburzeń świadomości?

Jakie znasz rodzaje jakościowych zaburzeń świadomości?

Jakie cechy charakteryzują schizofrenię?

Jakie objawy charakteryzują zespoły depresyjne?

Jakie zaburzenia występują w zespołach lękowych?

10.

Jaka jest różnica między psychozami afektywnymi a reaktywnymi?

11.

Jakie sytuacje wymagają natychmiastowej interwencji psychiatrycznej?

12.

Jakie są zasady postępowania w ostrych zaburzeniach psychicznych?

13.

Kiedy można zastosować środki przymusu bezpośredniego?

14.

Jakie są przyczyny i objawy agresji?

15.

Jakie zasady obowiązują w postępowaniu z chorym agresywnym?

16.

Jakie zasady obowiązują w postępowaniu z chorym z tendencjami samobójczymi?

17.

Jakie jest postępowanie z chorym uzależnionym środkami psychoaktywnymi?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Ustal i dokonaj analizy objawów zaburzeń psychicznych w wybranych przez nauczyciela

zespołach zaburzeń psychicznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych objawy zaburzeń psychicznych oraz opis
wybranych zespołów zaburzeń psychicznych,

zapisać ustalone objawy zespołów zaburzeń psychicznych,

przedstawić i przeanalizować sporządzony wykaz objawów.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 2

Dokonaj analizy Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego oraz ustal: okoliczności

zastosowania przymusu bezpośredniego, przebieg badania psychiatrycznego bez zgody
pacjenta oraz przewiezienie i przyjęcie chorego do szpitala psychiatrycznego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych wybrane artykuły ustawy,

przeanalizować Ustawę o ochronie zdrowia psychicznego,

ustalić okoliczności zastosowania przymusu bezpośredniego, przebieg badania
psychiatrycznego

bez

zgody

chorego

oraz

przyjęcie

chorego

szpitala

psychiatrycznego,

przedstawić ustalone elementy.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

Ćwiczenie 3

Przedstaw algorytm postępowania w przypadku chorego w upojeniu alkoholowym,

z widocznymi obrażeniami głowy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

odszukać w materiałach dydaktycznych zasady postępowania w upojeniu alkoholowym,

ustalić algorytm postępowania,

przedstawić algorytm postępowania.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

papier formatu A4, flamastry,

−

poradnik dla ucznia,

−

literatura zgodna z punktem 6 poradnika.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

wymienić najczęstsze objawy zaburzeń psychicznych?

wyjaśnić różnicę między omamami a urojeniami?

określić rodzaje zaburzeń aktywności działań ruchowych?

sklasyfikować najczęstsze zespoły zaburzeń psychicznych?

określić objawy charakteryzujące zespoły jakościowych zaburzeń
ś

wiadomości?

określić rodzaje jakościowych zaburzeń świadomości?

określić cechy charakterystyczne schizofrenii?

wymienić objawy zespołu depresyjnego?

określić zaburzenia występujące w zespołach lękowych?

10)

rozróżnić psychozy afektywne i reaktywne?

11)

zanalizować sytuacje wymagające natychmiastowej interwencji
psychiatrycznej?

12)

przeanalizować zasady postępowania w ostrych zaburzeniach
psychicznych?

13)

uzasadnić

konieczność

stosowania

rodków

przymusu

bezpośredniego?

14)

wymienić przyczyny i objawy agresji?

15)

zaplanować postępowanie z chorym agresywnym?

16)

zastosować postępowanie z chorym z tendencjami samobójczymi?

17)

zaplanować postępowanie z chorym uzależnionym środkami
psychoaktywnymi?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

INSTRUKCJA DLA UCZNIA

Przeczytaj uważnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 20 zadań. Do każdego zadania dołączone są 4 możliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 35 min.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Przytomność definiujemy jako
a)

zdolność interaktywnego przeżywania doznań, świadomych działań i przeżyć
psychicznych.

stan okresowego zapadania w sen, z niepełną oceną sytuacji po wybudzeniu.

całkowite wyłączenie świadomości i zanik wszelkiej reaktywności.

stan gotowości organizmu (układu nerwowego) do reagowania na bodźce
pochodzenia zewnętrznego i wewnętrznego, równoznaczny z czuwaniem.

Afazja to
a)

całkowity brak możliwości poruszania daną grupą mięśni.

zaburzenia funkcji mowy, z trudnościami rozumienia i wypowiadania słów.

zaburzenia widzenia w jednym oku.

niemożność połykania.

Chory, u którego w czasie badania stwierdzono otwieranie oczu na ból, niewłaściwą
mowę oraz ruch ucieczki kończyn na ból, w skali Glasgow otrzyma
a)

10.

14.

Zaburzenie świadomości, polegające na wygaszeniu przytomności przy zachowanej
reaktywności na silne bodźce zewnętrzne, z zachowaniem odruchów obronnych to
a)

piączka.

stan pomroczny.

zespół majaczeniowy.

patologiczny sen głęboki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Napięcie mięśniowe oceniamy podczas badania
a)

odruchów patologicznych.

ruchów biernych.

ruchów czynnych.

czucia powierzchownego.

Badając czucie bólu na twarzy, odruch rogówkowy oraz napięcie mięśni żwaczy
oceniamy
a)

nerw błędny.

nerw trójdzielny.

czucie głębokie.

zborność ruchów.

Pierwszą fazę, tzw. toniczną uogólnionego napadu padaczkowego charakteryzuje
a)

nagła utrata przytomności z upadkiem, skurcz wszystkich mięśni z wyprężeniem
ciała i bezdechem, która trwa 30 s.

uczucie uogólnionego rozbicia, bóle głowy, bóle mięśni, całkowita niepamięć
wsteczna.

uogólnione drgawki całego ciała, nasilone ruchy oddechowe, obfite ślinienie, może
wystąpić bezwiedne oddanie moczu.

przejściowa utrata świadomości trwająca kilka sekund, objawiająca się chwilowym
przerwaniem wykonywanej czynności.

Stan padaczkowy to stan, w którym
a)

podczas napadu obserwuje się przewagę drgawek po jednej stronie ciała.

napady padaczkowe utrzymują się od 30 s. do 3 min. i są objęte całkowitą
niepamięcią.

następuje skurcz wszystkich mięśni z wyprężeniem ciała i bezdechem.

napady padaczkowe utrzymują się ponad 30 min. i między napadami pacjent nie
odzyskuje świadomości.

W postępowaniu w stanie padaczkowym należy uwzględnić m.in.
a)

ułożenie chorego w pozycji siedzącej i zabezpieczenie przed dodatkowymi urazami.

utrzymanie drożności dróg oddechowych, stałe monitorowanie czynności życiowych,
wykluczenie hipoglikemii.

bardzo mocne przytrzymanie chorego, podanie choremu doustnie słodkich płynów
lub pokarmów.

ułożenie chorego w pozycji przeciwwstrząsowej, zastosowanie tlenoterapii biernej,
podanie doustnie leków przeciwdrgawkowych.

10.

Do objawów oponowych należą
a)

sztywność karku, objaw Babińskiego, objaw Kerniga.

objaw Blumberga, niedowład połowiczy, ból głowy.

senność patologiczna, objaw Kerniga, drgawki.

sztywność karku, objaw Kerniga, objaw Brudzińskiego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11.

O wzroście ciśnienia śródczaszkowego u chorego z podejrzeniem udaru krwotocznego
może świadczyć
a)

wzrost ciśnienia tętniczego, przyspieszenie tętna.

spadek ciśnienia tętniczego, przyspieszenie oddechu, przyspieszenie tętna.

zwolnienie tętna, wzrost ciśnienia tętniczego.

zwolnienie oddechu, przyspieszenie tętna.

12.

Jednostronne, intensywne, pulsujące bóle głowy, poprzedzone aurą, którym towarzyszy
nadwrażliwość na światło i dźwięk, nudności oraz wymioty są charakterystyczne dla
a)

napięciowego bólu głowy.

wolno narastającego guza mózgu.

migreny.

udaru niedokrwiennego.

13.

Objaw Babińskiego stwierdzamy wówczas, gdy
a)

drażnienie skóry podeszwy wywołuje zgięcie podeszwowe palucha.

podczas zgięcia głowy ku przodowi następuje zgięcie kończyn dolnych w stawach
kolanowych i biodrowych.

podczas drażnienia skóry podeszwy występuje grzbietowe zgięcie palucha.

uderzenie młotkiem neurologicznym w ścięgno mięśnia czworogłowego powoduje
ruch wyprostny w stawie kolanowym.

14.

Udar krwotoczny mózgu może być spowodowany
a)

zamknięciem tętnicy mózgowej przez materiał zatorowy.

rozsianym rozpadem osłonki mielinowej włókna nerwowego.

pęknięciem tętnic mózgowych w przebiegu nadciśnienia tętniczego.

gwałtownym uogólnionym spadkiem przepływu krwi przez naczynia mózgowe.

15.

Do chorób nerwowo-mięśniowych zaliczamy m. in.
a)

rwę kulszową, miastenię, postępującą dystrofię mięśniową Duchenn’a.

udar niedokrwienny, krwotok podpajęczynówkowy, zespół Guillaina-Baarégo.

chorobę Parkinsona, guzy mózgu, padaczkę.

stwardnienie rozsiane, postępującą dystrofię Duchenn’a, polineuropatie.

16.

Objawy charakterystyczne dla bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych to
a)

rozwój objawów w ciągu kilku godzin, gorączka, dreszcze, bóle głowy, bóle mięśni,
drgawki.

obniżenie temperatury, silny ból głowy, brak objawów oponowych, wybroczyny na
skórze.

porażenie mięśni twarzy, porażenie kończyny górnej i dolnej, objawy oponowe,
zaburzenia świadomości.

objawy oponowe, osłabienie, obniżenie temperatury ciała, drgawki, ubytki w polu
widzenia, wymioty, powolny rozwój choroby.

17.

Choroba charakteryzująca się nużliwością (szybkim zmęczeniem i osłabieniem) mięśni,
której przyczyną jest wytwarzanie przez organizm chorego przeciwciał przeciwko
receptorom acetylocholinowym znajdującym się na płytce nerwowo-mięśniowej to
a)

schizofrenia.

rwa kulszowa.

choroba Parkinsona.

miastenia rzekomoporaźna.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18.

Urojeniami nazywamy
a)

błędne sądy, które chory wypowiada z głębokim przekonaniem o ich prawdziwości.

spostrzeganie przedmiotów nie istniejących w chwili ich spostrzegania, czemu
towarzyszy pełne przekonanie o prawdziwości tego doznania.

patologiczne zmyślenie, którymi chory wypełnia luki pamięciowe.

zaburzenia charakteryzujące się lękiem przed specyficznymi sytuacjami lub
przedmiotami.

19.

Do zespołów jakościowych zaburzeń świadomości należą m. in.
a)

zespół upośledzenia umysłowego, zespół prostego przymglenia, zespół fobii.

zespół majaczeniowy, zespół splątania, zespół zamroczeniowy.

schizofrenia, zespół neurasteniczny, zespół otępienny.

senność patologiczna, półśpiączka, śpiączka.

20.

Artykuł 18 Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego określa
a)

ogólne zasady postępowania w schizofrenii.

dokładne warunki stosowania przymusu bezpośredniego.

zasady przyjęcia chorego do szpitala psychiatrycznego.

przebieg badania psychiatrycznego bez zgody pacjenta.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko................................................................................................

Stosowanie procedur postępowania w nagłych stanach neurologicznych
i psychiatrycznych

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

Bilikiewicz A., Landowski J., Radziwiłłowicz P.: Psychiatria repetytorium. PZWL,
Warszawa 2006

Henry G. L., Little N., Jagoda A., Pellegrino T. R.: Stany nagłe w neurologii od objawu
do rozpoznania. PZWL, Warszawa 2007

Jakubaszko J.: Ratownik medyczny. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2007

Mazur R.: Neurologia kliniczna. VIVA MEDICA, Gdańsk 2007

Siebert J., Nyka W. M.: Udar mózgu. Postępowanie diagnostyczne i terapia w ostrym
okresie udaru. VIVA MEDICA, Gdańsk 2007

Specjalistyczne Zabiegi resuscytacyjne podręcznik do kursu „Specjalistyczne zabiegi
resuscytacyjne u osób dorosłych. Europejska Rada Resuscytacji we współpracy z Polską
Radą Resuscytacji, Kraków 2007

Wołowicka L., Dyk D.: Anestezjologia i intensywna opieka. PZWL, Warszawa 2007

Zawadzki A. (red.): Medycyna ratunkowa i katastrof. PZWL, Warszawa 2007

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Neurologia wyklady id 317505 Nieznany
neurologia artykul 2 id 317511 Nieznany
nexus 022 projekt mlot 1 id 317 Nieznany
Neural Network II SCILAB id 317 Nieznany
9 Obciazenie psychiczne id 4831 Nieznany (2)
Neurologia wyklady id 317505 Nieznany
Neuroleptyki id 317406 Nieznany
Elementy psychiatrii cz 2 id 16 Nieznany
biuletyn mrr nr 17 317 id 89427 Nieznany (2)
Podstawy psychiatrii II id 3681 Nieznany
NEUROLEPTYKI 2 id 317409 Nieznany
Neurologia bole glowy id 317516 Nieznany
Doing psychiatry wrong id 13902 Nieznany
Huz Neuroleptyki id 207344 Nieznany
316 317 id 35103 Nieznany
Neurologia Koni wyklady id 3175 Nieznany
neurologia 34 29 35 id 317509 Nieznany
neurologia 29 27 34 id 317504 Nieznany
badanie neurologiczne id 77354 Nieznany (2)

więcej podobnych podstron