Wrocław 2010
Bezpieczeństwo pracy i
ergonomia
PRAWNA OCHRONA PRACY
Dr inż. Marek Kułażyński
marek.kulazynski@pwr.wroc.pl
F-1 pok 205
F-3 pok 221
Wrocław 2010
1. Procesy pracy - pojęcia podstawowe,
geneza idei ochrony pracy
Ochrona pracy
- ogół norm prawnych
oraz środków badawczych, organizacyjnych i
technicznych mających na celu stworzenie
pracownikowi takich warunków pracy, aby mógł
wykonywać pracę w sposób produktywny, bez
narażania go na nieuzasadnione ryzyko wypadku lub
choroby zawodowej oraz nadmierne obciążenie
fizyczne i psychiczne.
Kształtowanie się prawa pracy:
ochronę podstawowych interesów siły roboczej,
ochrona pracy żywej = siły roboczej (pracowników).
Przedmiotem ochrony pracy jest więc pracownik.
Według W. Szuberta, ochrona pracy jest to:
system środków prawnych, ekonomicznych, organizacyjnych
i
technicznych,
służących
zapewnieniu
pracownikowi
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w procesie pracy.
1. Procesy pracy - pojęcia podstawowe,
geneza idei ochrony pracy
Cele ochrony pracy:
ochrona zdrowia i życia pracowników
w środowisku pracy dla ochrony ich zdolności do
pracy,
czyli
zapewnienie
gwarancji
bezpieczeństwa ekonomicznego i socjalnego;
ochrona zdrowia i życia pracownika;
wg definicji WHO, w której zdrowie jest nie tylko
brakiem choroby ale jest to stan dobrego
samopoczucia
fizycznego,
psychicznego
oraz
socjalnego wydaje się, że podstawowym celem
ochrony pracy jest zapewnienie zdrowia.
1. Procesy pracy - pojęcia podstawowe,
geneza idei ochrony pracy
BHP
- ogół norm prawnych oraz środków badawczych, organizacyjnych
i technicznych mających na celu stworzenie pracownikowi takich
warunków pracy, aby mógł wykonywać pracę w sposób produktywny,
bez narażania go na nieuzasadnione ryzyko wypadku lub choroby
zawodowej oraz nadmierne obciążenie fizyczne i psychiczne.
Ochrona zdrowia
– gwarancje zawarte w normach prawnych
ustalających takie warunki pracy aby, zgodnie z definicją WHO,
zapewnić pracownikowi stan dobrego samopoczucia fizycznego,
psychicznego oraz socjalnego
1. Procesy pracy - pojęcia podstawowe,
geneza idei ochrony pracy
2. Konwencje, normy i uregulowania
międzynarodowe w zakresie bezpieczeństwa, w
tym bezpieczeństwa pracy
Najważniejsze organizacje międzynarodowe ustanawiające
normy z zakresu prawa bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
pracowników, to:
Międzynarodowa Organizacja Pracy
Rada Europy
Unia Europejska.
2a. Międzynarodowa Organizacja Pracy
Została powołana w 1919 r., a od 1946 r. stała się organizacją
wyspecjalizowaną Narodów Zjednoczonych.
Polska jest członkiem MOP od chwili jej powstania.
Podstawowym kierunkiem jest tworzenie norm prawnych,
stanowiących instrument oddziaływania w celu budowania
sprawiedliwego ładu społecznego w
poszczególnych państwach, w skali międzynarodowej.
Działalność MOP wkracza w dziedzinę
ubezpieczeń społecznych, a także polityki
społecznej i ekonomicznej.
2a. Międzynarodowa Organizacja Pracy
Akty prawne:
konwencje
są one wiążące dla państw
członkowskich po ich ratyfikowaniu. Jednakże
cechuje je pewna samodzielność, gdyż obowiązują
przez czas w nich oznaczony, mimo że np. państwo
wycofało się z ich ratyfikacji, a nawet członkostwa
w organizacji
zalecenia
nie są ratyfikowane przez państwa
członkowskie i dlatego nie rodzą zobowiązań, co do
ich respektowania w prawie krajowym. Traktowane
są one głównie jako wytyczne dla uchwalanych
konwencji uszczegóławiając je, a przez to
stanowiąc wytyczne dla ustawodawstwa krajowego
2a. Międzynarodowa Organizacja Pracy
Do najważniejszych konwencji MOP z dziedziny
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
pracowników należy
konwencja nr 155.
Konwencja nr 31/1929
w sprawie ochrony
przed wypadkami przy pracy w przemyśle
reguluje w sposób ogólny podstawowe
obowiązki krajów i pracodawców, w przypadku
zaistnienia wypadku przy pracy.
Nakłada ona na państwa członkowskie
obowiązek ustanowienia krajowego
ustawodawstwa o ochronie życia i zdrowia
pracowników oraz reguluje działalność
inspekcji pracy w tych sprawach.
2a. MOP – konwencja nr 155
Zapisy zawarte w konwencji można
podzielić na 4 części:
1. zasady polityki krajowej w dziedzinie
bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia,
2. zadania państwa w tym zakresie,
3. zadania pracodawców na szczeblu
przedsiębiorstwa,
4. obowiązki i uprawnienia pracowników.
2a. MOP – konwencja nr 155
1.
Zasady polityki krajowej w dziedzinie bezpieczeństwa pracy i ochrony
zdrowia.
zasady tej polityki powinny być uzgadnianie z reprezentatywnymi
organizacjami pracowników i pracodawców, w aspekcie wykreowania i
koordynacji
korygowane i uzupełniane
powinna uwzględniać: materialne środowisko pracy (projektowanie, badania
próbne, dobór, zastępowanie, instalowanie, zagospodarowywanie, użytkowanie i
konserwację materialnych składników pracy itp.), powiązania istniejące między
materialnymi składnikami pracy a osobami, które wykonują lub nadzorują pracę,
szkolenie, dokształcanie i motywowanie osób pracujących na rzecz osiągnięcia
właściwego poziomu bezpieczeństwa i zdrowia, konsultacje i współdziałanie
partnerów społecznych na wszystkich szczeblach - od przedsiębiorstwa do szczebla
krajowego włącznie, ochronę pracowników i ich przedstawicieli przed
postawieniem ich w jakimkolwiek niekorzystnym położeniu w związku z realizacją
ich zadań, wynikających z ustalonej polityki
sformułowane w sposób przejrzysty kompetencje poszczególnych organów i osób
uczestniczących w jej realizacji.
2a. MOP – konwencja nr 155
2. Zadania państwa w tym zakresie.
- ustanowienie odpowiednich przepisów prawa dotyczących
bezpieczeństwa, zdrowia i środowiska pracy oraz organów
kontroli
- obowiązek zapewnienia na szczeblu krajowym takich
warunków, aby maszyny i inne urządzenia techniczne
wprowadzane do obrotu nie stanowiły zagrożenia
bezpieczeństwa i zdrowia osób, które będą je eksploatowały
- pracownik, który powstrzymał się od pracy w sytuacji
bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia, nie ponosił z
tego tytułu żadnych ujemnych konsekwencji
- na szczeblu krajowym powinno być zagwarantowane podjęcie
szkolenia i kształcenia, na wszystkich szczeblach w dziedzinie
bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia pracowników
Przepisy te powinny zapewnić:
określanie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać:
projektowanie, budowa i przebudowa, a także zagospodarowanie budynków,
w których znajdują się stanowiska pracy oraz sprzęt techniczny używany w
procesie pracy
określenie procesów pracy, substancji i czynników, których stosowanie w
procesie pracy powinno być zabronione
ustalanie procedury zgłaszania wypadków przy pracy i chorób zawodowych
przez pracodawców lub instytucje ubezpieczeniowe
przeprowadzanie szczegółowych dochodzeń w przypadkach, gdy liczba i
ciężkość wypadków przy pracy lub chorób zawodowych albo też związanych z
wykonywaną pracą świadczy o sytuacjach szczególnie groźnych
publikowanie corocznych informacji na temat realizacji polityki w zakresie
ochrony życia i zdrowia pracowników, uwzględniających analizę wypadków
przy pracy i chorób zawodowych
prowadzenie i rozwijanie systemu badań czynników chemicznych,
biologicznych lub fizycznych, z punktu widzenia ich szkodliwości dla zdrowia
2a. MOP – konwencja nr 155
2a. MOP – konwencja nr 155
3. Zadania pracodawców na szczeblu przedsiębiorstwa
.
zagwarantowanie, aby miejsca pracy, maszyny, sprzęt i procesy pracy
oraz stosowane czynniki i substancje chemiczne, fizyczne i biologiczne
nie stanowiły zagrożenia dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników
zapewnienie odzieży ochronnej i odpowiedniego sprzętu ochronnego
obowiązek współpracy między pracodawcami w przypadku, gdy w
jednym miejscu pracę realizuje kilka przedsiębiorstw
podejmowanie działań w przypadku zaistnienia sytuacji
niebezpiecznych, a także zapewnienia udzielenia pierwszej pomocy
konsultacje z pracownikami i ich przedstawicielami
szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników i ich
przedstawicieli w przedsiębiorstwie
informowanie o podjętych przez pracodawcę środkach gwarantujących
bezpieczeństwo pracy
2a. MOP – konwencja nr 155
4. Obowiązki i uprawnienia pracowników.
współdziałanie na rzecz wypełniania
obowiązków, jakie spoczywają na
pracodawcy
informowanie o każdej sytuacji mogącej
stanowić poważne, bezpośrednie
zagrożenie dla życia i zdrowia; w przypadku
utrzymywania się zagrożenia pracodawca
nie może żądać od pracownika podjęcia
pracy.
2a. Międzynarodowa Organizacja Pracy
Uprawnienia pracowników i ich przedstawicieli:
możliwości powstrzymania się od wykonywania
pracy w przypadku zaistnienia bezpośredniego
zagrożenia dla życia lub zdrowia,
organizacje przedstawicielskie działające w
przedsiębiorstwie mogą przeprowadzać analizy
wszystkich aspektów bezpieczeństwa w
przedsiębiorstwie i w tym celu korzystać z opinii
doradców technicznych, mają także prawo
konsultacji w tych sprawach z pracodawcą
Wszelkie koszty związane z zapewnieniem BHP
nie mogą w żadnej mierze obciążać pracowników.
2b. Rada Europy
Powstała w 1949 r. jako organizacja, której celem jest działanie w
kierunku jedności europejskiej przez inicjatywy na rzecz demokracji,
praw człowieka, a także rozwijanie świadomości i kultury
europejskiej.
Polska została członkiem Rady Europy w XI 1991 r.
Rada Europy swoje zadania wypełnia przez ustanawianie aktów prawa
międzynarodowego, z których podstawowe znaczenie dla prawa pracy,
a tym samym dla bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia, ma
ustanowiona w 1961 r. Europejska Karta Społeczna wraz z
protokołami dodatkowymi
2c. Unia Europejska
Najważniejsze Traktaty:
Traktat Rzymski
Traktat z Maastricht
Traktat Amsterdamski(po ratyfikowaniu
przez wszystkie państwa członkowskie - od
1 maja 1999 r.
2c. Unia Europejska
Dyrektywa 89/391/EWG
o wprowadzeniu środków w celu zwiększania
bezpieczeństwa i poprawy zdrowia pracowników podczas pracy.
Reguluje ona zadania stron uczestniczących w tworzeniu BHP
w zakładzie pracy. Realizacja tych zadań oraz stosowanie
określonych w dyrektywie zasad ich realizacji ma gwarantować
stymulację działań nie tylko w celu zapewnienia bezpieczeństwa
i ochrony zdrowia pracowników, lecz także jego poprawy.
Odstępstwa : sił zbrojnych, policji i służb ochrony cywilnej
Zawiera jedynie ogólne zasady bezpieczeństwa
2c. Unia Europejska - Dyrektywa 89/391/EWG
Niezbędne środki, jakie pracodawca powinien podjąć w celu zapewnienia
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników, to:
zapobieganie ryzyku zawodowemu
informowanie
szkolenie
zapewnienie odpowiednich środków i organizacji
Środki te muszą być każdorazowo dostosowywane przez pracodawcę do
zmieniających się okoliczności, tak aby w każdym przypadku były one
najbardziej skuteczne. Brak realizacji tych zadań powoduje
pociągnięcie pracodawcy do odpowiedzialności, od której nie jest on
zwolniony, nawet w przypadku korzystania z pozazakładowych,
fachowych służb lub osób.
Państwa członkowskie w swoim prawodawstwie mogą również ograniczyć lub
wykluczyć odpowiedzialność pracodawcy, jeżeli wypadki przy pracy
spowodowane zostały nietypowymi lub nieprzewidywalnymi okolicznościami.
2c. Unia Europejska - Dyrektywa 89/391/EWG
Pracodawca powinien stosować zwane ogólnymi zasadami zapobiegania. Są to
:
unikanie ryzyka (ocena ryzyka, którego nie można uniknąć )
zapobieganie ryzyku u źródła
dostosowanie pracy do pojedynczego człowieka, szczególnie w procesie
projektowania stanowisk pracy, wyboru wyposażenia roboczego oraz metod
produkcyjnych i metod pracy, a zwłaszcza łagodzenie monotonii pracy oraz
zmniejszanie natężenia pracy w wymuszonym tempie i negatywnego wpływu
tego typu pracy na zdrowie pracownika
stosowanie nowych rozwiązań technicznych
zastępowanie środków niebezpiecznych bezpiecznymi
prowadzenie spójnej i całościowej polityki zapobiegawczej obejmującej
technikę, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne i wpływ
czynników związanych ze środowiskiem pracy
nadawanie priorytetu środkom ochrony zbiorowej przed środkami ochrony
indywidualnej
właściwe instruowanie pracowników.
2c. Unia Europejska - Dyrektywa 89/391/EWG
Ocena wielkości ryzyka zawodowego stanowi podstawę doboru
przez pracodawcę wyposażenia roboczego, stosowania
substancji chemicznych i preparatów, wyposażenia stanowisk
pracy.
Ocena ryzyka jest podstawą podjęcia środków prewencyjnych,
wyboru metod produkcji i organizacji pracy, tak aby zapewniały
one zwiększenie poziomu ochrony bezpieczeństwa i zdrowia
pracowników i były zintegrowane z całością działalności zakładu
na wszystkich szczeblach zarządzania.
Obowiązek pracodawcy do opracowania dokumentacji
przeprowadzonej oceny ryzyka zagrażającego bezpieczeństwu i
zdrowiu podczas pracy, z uwzględnieniem szczególnych
zagrożeń, powinien pracodawca informować pracowników i ich
przedstawicieli
2c. Unia Europejska - Dyrektywa 89/391/EWG –
obowiązki pracodawcy
informowanie,
konsultacje i szkolenia pracowników oraz ich
przedstawicieli.
zatrudnienie kompetentnych służb ochrony zdrowia i zapobiegania
ryzyku zawodowemu,
zapewnienie lekarskich badań kontrolnych, zorganizowanie pierwszej
pomocy,
gaszenie pożaru, ewakuacja pracowników w razie zaistnienia
poważnego
niebezpieczeństwa,
2c. Unia Europejska - Dyrektywa 89/391/EWG –
obowiązki pracodawcy
prowadzenie rejestru wypadków przy pracy, sporządzanie raportów
o wypadkach,
przeszkolenia pracownika przed przystąpieniem do pracy, w każdym przypadku
przeniesienia pracownika lub zmiany pracy, wprowadzeniem nowego
sprzętu lub jego zmiany, wprowadzeniem nowej technologii.
Szkolenie powinno odbywać się na koszt pracodawcy, w ramach czasu
pracy.
2c. Unia Europejska - Dyrektywa
89/391/EWG – obowiązki pracownika
Pracownik ma obowiązek :
używać zgodnie z przeznaczeniem: maszyn, aparatów, narzędzi,
niebezpiecznych substancji, środków transportu i innych środków
produkcji
używać zgodnie z przeznaczeniem środków ochrony
powstrzymywać się od rozłączania, zmieniania, usuwania stosowanych
urządzeń zabezpieczających maszyny, aparaty, narzędzia, instalacje
i budynki; urządzenia zabezpieczające muszą być stosowane zgodnie
z ich przeznaczeniem
informować pracodawców i pracowników odpowiedzialnych za
bezpieczeństwo i zdrowie pracowników o jakichkolwiek sytuacjach
stanowiących
poważne i bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa
i zdrowia
2c. Unia Europejska - Dyrektywa 89/391/EWG –
prawa pracownika
oddalić się z miejsca zatrudnienia, wówczas gdy są
lub mogą być narażeni na poważne i nieuniknione
niebezpieczeństwo do konsultacji i uczestnictwa we
wszystkich działaniach pracodawcy dotyczących
zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
pracowników w środowisku pracy
prawo odwołania się do kompetentnych władz,
wówczas gdy stwierdzą, że podjęte przez
pracodawcę środki są nieodpowiednie do
zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
podczas pracy
3. System ochrony pracy w Polsce
System ochrony pracy
- zbiór
jednostek
organizacyjnych,
wzajemnie
powiązanych
zależnych
i/lub
współpracujących,
mających
na
celu
ochronę praw pracowniczych określonych w
prawie pracy wraz z prawem, na podstawie
którego wykonują swoje zadania.
3. System ochrony pracy w Polsce
W Polsce mamy:
system prawny
- stanowiący integralną część
gałęzi prawa, jaką jest prawo pracy, mówi nam o
normach prawnych i ich usytuowaniu w hierarchii
źródeł prawa dotyczących bezpieczeństwa i
ochrony zdrowia.
system organizacyjny
- obrazuje system
organizacji ochrony pracy na szczeblu państwa,
zakładu oraz organów uczestniczących w tworzeniu,
a także kontrolowaniu bezpieczeństwa i higieny
pracy w Polsce.
3a. System prawny ochrony pracy w
Polsce.
Podstawowym aktem prawnym, mówiącym
o prawie do bezpiecznych i higienicznych
warunków pracy, jest
Konstytucja RP
Ustawą określającą prawa i obowiązki
obywateli w tym zakresie jest
kodeks
pracy
w dziale X - podstawowe uregulowania
kodeksowe w zakresie bhp,
w dziale VII - ochrona pracy kobiet
w dziale IX - ochrony pracy młodocianych
3a. System prawny ochrony pracy w
Polsce - BHP.
Zasady BHP
- pozaprawne (nie określone
w
prawie)
reguły
bezpiecznego
postępowania wymagane przy wykonywaniu
określonej pracy (czynności) wynikające z
doświadczenia oraz przesłanek naukowych i
technicznych.
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce –
BHP.
Do przepisów powszechnie obowiązujących
należą:
ustawy ustanawiające nadzór i kontrolę
nad warunkami pracy;
prawo budowlane;
prawo górnicze i geologiczne;
prawo atomowe;
niektóre normy techniczne.
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce –
normy techniczne.
Są dobrowolne, jednakże mogą one mieć
charakter obowiązkowy, jeżeli właściwi
ministrowie wprowadzą obowiązek ich
stosowania.
Obowiązek stosowania normy technicznej
może wynikać z rozporządzenia właściwego
ministra wprowadzającego normy określone
w tym rozporządzeniu do obowiązkowego
stosowania, bądź przez powołanie się na
określoną normę w przepisie powszechnie
obowiązującym.
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce
Prawo pracy
można podzielić na:
przepisy stanowione w drodze porozumienia
zawartego pomiędzy partnerami społecznymi
przepisy wewnątrzzakładowe, ustanawiane
przez samego pracodawcę
System organizacyjny ochrony pracy można
podzielić na dwa systemy:
ogólnokrajowy
(parlament, rząd, resorty i inne
urzędy państwowe, organy nadzoru i kontroli,
które mają zróżnicowane zadania)
zakładowy
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce
Przepisy zawarte pomiędzy partnerami społecznymi:
przepisy bhp występujące w ponadzakładowych i
zakładowych układach zbiorowych pracy
strony układu nie mogą wprowadzić do układu
zbiorowego pracy postanowień mniej korzystnych
od zawartych w przepisach powszechnie
obowiązujących
w układach zbiorowych pracy nie mogą być jednak
nakładane na pracowników dodatkowe obowiązki,
gdyż te mogą być ustanawiane jedynie w drodze
przepisów powszechnie obowiązujących
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce
Przepisy zawarte pomiędzy partnerami społecznymi:
Najczęściej występujące uregulowania z zakresu bhp:
dodatkowe przywileje zdrowotne
dodatkowe urlopy dla pracowników pracujących w
warunkach szkodliwych lub uciążliwych oraz
skrócenie dobowego wymiaru czasu pracy dla
pracowników zatrudnionych w takich warunkach
rekompensaty finansowe dla pracowników
zatrudnionych na stanowiskach pracy w warunkach
szkodliwych dla zdrowia, uciążliwych oraz
niebezpiecznych.
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce
Przepisy wewnątrzzakładowe
:
Aktem regulującym sprawy z zakresu bhp, jest
regulamin pracy
. Zakres przedmiotowy regulaminu
obejmuje uregulowania w zakresie wyposażenia
pracowników w odzież i obuwie robocze oraz środki
ochrony indywidualnej i higieny osobistej, wykazy
prac wzbronionych pracownikom młodocianym i
kobietom.
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce
Przepisy wewnątrzzakładowe:
Regulamin pracy
ustala pracodawca w porozumieniu z
zakładową organizacją związkową, jeżeli zatrudnia co najmniej
5 pracowników. Jednakże, w przypadku gdy pracodawca nie
może uzgodnić treści regulaminu z organizacją związkową lub
gdy taka organizacja nie działa u pracodawcy, regulamin ustala
sam pracodawca. Regulamin nie musi być ustalany, jeżeli w
zakresie
przewidzianym
dla
regulaminu
obowiązują
postanowienia układu zbiorowego pracy. Z treścią regulaminu
pracodawca ma obowiązek zapoznać każdego pracownika.
3a. System prawny ochrony pracy w Polsce
Przepisy wewnątrzzakładowe:
Zasady BHP
są regułami pozaprawnymi na wzór klauzul generalnych.
Oznacza to, że nie są one zdefiniowanie prawnie ani też określone
w przepisach, jednakże - zgodnie z obowiązującymi przepisami -
zarówno pracodawca, jak i osoba kierująca pracownikami i sam
pracownik są obowiązani ich przestrzegać, a ich naruszenie lub
niestosowanie może spowodować sankcje przewidziane w kodeksie
pracy.
W teorii, za zasady bhp uważa się reguły postępowania wynikające z
doświadczenia życiowego oraz przesłanek naukowych i technicznych.
4. Obowiązki pracodawcy i pracownika w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
Obowiązki pracodawcy.
Prawa i obowiązki pracowników.
Obiekty budowlane i pomieszczenia pracy.
Maszyny i inne urządzenia techniczne.
Substancje
chemiczne oraz procesy pracy szczególnie szkodliwe lub
niebezpieczne dla zdrowia.
Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii.
Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze.
Służba bezpieczeństwa i higieny pracy.
Komisja bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące osób wykonujących pracę na
innej podstawie niż stosunek pracy.
4.1. Obowiązki pracodawcy.
Zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków
pracy oraz prowadzenia systematycznego szkolenia
pracowników w zakresie BHP
(art. 207 § 1)
Odpowiedzialność za stan BHP w zakładzie pracy ponosi
pracodawca. Rozpatrując tę kwestię na gruncie prawa,
odpowiedzialność ta może być:
odpowiedzialnością za wykroczenia popełnione
przeciwko prawom pracownika,
odpowiedzialnością za popełnione przestępstwa
(odpowiedzialność karna),
odpowiedzialnością cywilną za wyrządzone szkody.
4.1. Obowiązki pracodawcy.
Ochrona zdrowia i życia pracowników:
Obowiązek ten powinien być realizowany
poprzez zapewnienie bezpiecznych i
higienicznych warunków pracy przy
odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i
techniki. To, czy dany pracodawca, w
określonych warunkach, wykorzystał w sposób
odpowiedni osiągnięcia nauki, podlega
indywidualnej ocenie właściwych organów
nadzoru, np. Państwowej Inspekcji Pracy i
Inspekcji Sanitarnej lub sądu w toku
postępowania sądowego
(art. 207 § 2).
4.1. Obowiązki pracodawcy.
Zapewnienia przestrzegania w zakładzie pracy
przepisów oraz zasad BHP (ich znajomość),
wydawania poleceń usunięcia uchybień w tym
zakresie oraz kontrolowania wykonania tych
poleceń
(art. 207 § 3);
Zapewnienia wykonania nakazów, wystąpień,
decyzji i zarządzeń organów nadzoru nad
warunkami pracy;
Zapewnienia wykonania zaleceń społecznego
inspektora pracy.
4.1. Obowiązki pracodawcy.
Zgodnie z kodeksem pracy, współpraca różnych przedsiębiorstw,
powinna polegać m.in. na ustaleniu zasad współdziałania,
uwzględniających sposoby postępowania w przypadku wystąpienia
zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników oraz na wyznaczeniu
koordynatora, który będzie sprawował nadzór nad bezpieczeństwem i
higieną pracy. Ustalenie sposobów postępowania w przypadku
występowania zagrożeń wymaga uprzedniego dokonania analizy tych
zagrożeń i oceny ryzyka.
Powinien uwzględniać zasady powiadamiania pracowników i innych
osób o zagrożeniu i jego ewentualnych skutkach, zasady udzielania
pierwszej pomocy w razie wypadku, sposoby neutralizacji
niebezpiecznych środków chemicznych, zasady postępowania w razie
pożaru itp. wskazówki.
4.1. Obowiązki pracodawcy.
Pracodawca rozpoczynający działalność lub który zmienił miejsce,
rodzaj i zakres prowadzonej działalności, zwłaszcza jeżeli zmiana
dotyczyła technologii lub profilu produkcji jest zobowiązany
zawiadomić, w ciągu 14 dni od daty rozpoczęcia tej działalności,
właściwego inspektora pracy i właściwego inspektora sanitarnego
o miejscu, rodzaju i zakresie prowadzonej działalności oraz
o przewidywanej liczbie pracowników.
Ponadto pracodawca ten ma obowiązek złożyć pisemną informację
o środkach i procedurach przyjętych w zakładzie pracy w celu
spełnienia wymagań wynikających z przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
Prawo do powstrzymania się od wykonywania pracy
wówczas, gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom
BHP oraz stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia
lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego
praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom.
Prawo
oddalić
się
z
miejsca
zagrożenia,
jeżeli
powstrzymanie się od pracy nie usunęło tego zagrożenia.
W
obu
przypadkach,
tj.
powstrzymania
się
od
wykonywania pracy oraz oddalenia się z miejsca
zagrożenia, pracownik ma obowiązek niezwłocznego
powiadomienia o tym fakcie przełożonego.
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca
zagrożenia pracownik zachowuje prawo do (pełnego) wynagrodzenia. Zagrożenie
dla życia lub zdrowia musi mieć charakter zagrożenia bezpośredniego i może
także dotyczyć innych pracowników lub osób. Pracownik ma prawo podjąć
decyzję w sprawie skorzystania z tego uprawnienia na podstawie samodzielnie
dokonanej oceny sytuacji.
Przy podejmowaniu decyzji pracownik powinien zwrócić uwagę na to, czy został
naruszony konkretny przepis dotyczący BHP.
Naruszenie samych zasad BHP, powodujące zagrożenie dla życia i zdrowia, może
być podstawą do powstrzymania się od wykonywania pracy, ale nie gwarantuje
prawa do pełnego wynagrodzenia. W takim przypadku pracownikowi, który był
gotów do pracy, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, za czas
niewykonywania pracy przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego
zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki
składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków
wynagrodzenia - 60% wynagrodzenia.
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
Pracownik
wykonujący
pracę
może,
po
uprzednim
powiadomieniu
przełożonego,
powstrzymać
się
od
jej
wykonywania, jeżeli stwierdzi, że jego stan psychofizyczny nie
zapewnia bezpiecznego wykonywania pracy i stwarza zagrożenie
dla innych osób.
Ponieważ przyczyna powstrzymania się od wykonywania pracy
leży po stronie pracownika, ustawodawca nie przewidział w tym
przypadku prawa do zachowania wynagrodzenia.
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
kierowców: autobusów, pojazdów przewożących materiały
niebezpieczne oraz pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej
powyżej 16 ton i długości powyżej 12 m, trolejbusów i motorniczych
tramwajów
przy montażu i remoncie sieci trakcyjnych
przy liniach napowietrznych niskich, średnich i wysokich napięć
przy obsłudze urządzeń ciśnieniowych, podlegających pełnemu
dozorowi technicznemu
przy obsłudze instalacji chemicznych do produkcji gazów toksycznych
lub tworzących mieszaniny wybuchowe z powietrzem
przy materiałach łatwo palnych, środkach toksycznych i materiałach
biologicznie zakaźnych
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
znać przepisy oraz zasady BHP, brać udział w szkoleniu i instruktażu
z tego zakresu oraz poddawać się egzaminom sprawdzającym
wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami oraz zasadami BHP
oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń
i wskazówek przełożonych
dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu
oraz porządek i ład w miejscu pracy
stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych
środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego,
zgodnie z ich przeznaczeniem
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym
zaleconym badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich
niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie
pracy wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz
ostrzec współpracowników, a także inne osoby znajdujące się w
rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie
współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków
dotyczących BHP
4.2.Prawa i obowiązki pracowników.
Osoba kierująca pracownikami jest obowiązana:
organizować stanowiska pracy zgodnie z przepisami oraz zasadami BHP
dbać o sprawność środków ochrony indywidualnej oraz ich stosowanie
organizować, przygotowywać i prowadzić prace, uwzględniając zabezpieczenie
pracowników przed wypadkami przy pracy, chorobami zawodowymi i innymi chorobami
związanymi z warunkami środowiska pracy
dbać o bezpieczny i higieniczny stan pomieszczeń pracy i wyposażenia technicznego, a
także o sprawność środków ochrony zbiorowej i ich stosowanie zgodnie z
przeznaczeniem egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów oraz zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy zapewniać wykonanie zaleceń lekarza sprawującego
opiekę zdrowotną nad pracownikami.
4.3.Obiekty budowlane i pomieszczenia pracy.
Obiekty budowlane, w których znajdują się pomieszczenia pracy,
powinny spełniać wymagania dotyczące BHP, a każda ich przebudowa
powinna uwzględniać poprawę ich warunków.
Pomieszczenia przeznaczone do pracy powinny być dostosowane
odpowiednio do rodzaju wykonywanych prac i liczby zatrudnionych
pracowników.
Pracodawca obowiązany jest ponadto utrzymywać obiekty budowlane
i znajdujące się w nich pomieszczenia przeznaczone do pracy, a
także tereny i urządzenia z nimi związane, w stanie zapewniającym
bezpieczne i higieniczne warunki prac.
Budowa lub przebudowa obiektu budowlanego, w którym przewiduje
się pomieszczenia przeznaczone do wykonywania pracy, powinna być
dokonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania
BHP, pozytywnie zaopiniowanych przez uprawnionych
rzeczoznawców.
4.4.Maszyny i inne urządzenia techniczne.
Maszyny i inne urządzenia techniczne powinny
być tak konstruowane i budowane, aby
:
zapewniały bezpieczne i higieniczne warunki
pracy, w szczególności zabezpieczały
pracownika przed urazami, działaniem
niebezpiecznych substancji chemicznych,
porażeniem prądem elektrycznym,
nadmiernym hałasem, szkodliwymi wstrząsami,
działaniem wibracji i promieniowania oraz
szkodliwym i niebezpiecznym działaniem
innych czynników środowiska pracy,
uwzględniały zasady ergonomii.
4.4.Maszyny i inne urządzenia techniczne.
Konstruktor oraz producent maszyn i innych urządzeń
technicznych ponoszą odpowiednio odpowiedzialność
cywilną lub karną za niedopełnienie wymagań; jeżeli
niedopełnienie tych obowiązków powoduje skutki w
postaci strat lub stanowi naruszenie prawa karnego, np.
stało się przyczyną utraty zdrowia lub życia ludzkiego.
W przypadku, gdy maszyny lub inne urządzenia
techniczne nie spełniają wymagań, należy je wyposażyć w
odpowiednie zabezpieczenia. Jeżeli konstrukcja
zabezpieczenia jest uzależniona od warunków lokalnych,
obowiązek wyposażenia maszyny lub innego urządzenia
technicznego w odpowiednie zabezpieczenia spoczywa na
pracodawcy.
4.4.Maszyny i inne urządzenia techniczne.
Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca
maszyn, innych urządzeń technicznych lub narzędzi pracy,
które są objęte obowiązkową certyfikacją na znak
bezpieczeństwa, jest obowiązany dostarczyć odbiorcy (w
tym
przypadku
pracodawcy)
certyfikat
na
znak
bezpieczeństwa.
Pracodawca powinien wymagać deklaracji zgodności
dotyczącej
wyrobów
nie
objętych
obowiązkową
certyfikacją. W sytuacji, w której dostawca odmawia
wydania deklaracji zgodności, należy przypuszczać, że
maszyna, inne urządzenie techniczne lub narzędzie pracy
nie spełnia wymagań norm lub odpowiednich przepisów
BHP.
4.5. Substancje chemiczne oraz procesy pracy
szczególnie szkodliwe lub niebezpieczne dla
zdrowia
Wszystkie materiały i procesy technologiczne, przed ich
zastosowaniem w produkcji, powinny być sprawdzone w
celu ustalenia ich szkodliwości dla zdrowia pracowników
i podjęcia odpowiednich środków profilaktycznych.
Niedopuszczalne jest stosowanie substancji
chemicznych nie oznakowanych w sposób widoczny i
umożliwiający ich identyfikację.
Wprowadzono kategoryczny zakaz stosowania
niebezpiecznych substancji chemicznych w sytuacji
braku kart charakterystyki tych substancji, opakowań
zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem,
pożarem lub wybuchem oraz niestosowania środków
zapewniających pracownikom ochronę życia i zdrowia.
4.5. Substancje chemiczne oraz procesy pracy
szczególnie szkodliwe lub niebezpieczne dla
zdrowia
Pracodawca
zatrudniający
pracowników
w
warunkach
narażenia
na
działanie
substancji
i czynników rakotwórczych jest obowiązany:
zastępować te substancje i czynniki mniej szkodliwymi dla
zdrowia lub stosować inne dostępne środki ograniczające
stopień narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć
nauki i techniki,
rejestrować wszystkie rodzaje prac w kontakcie z substancjami i
czynnikami o działaniu rakotwórczym lub prawdopodobnym
działaniu rakotwórczym.
4.5. Substancje chemiczne oraz procesy pracy
szczególnie szkodliwe lub niebezpieczne dla zdrowia.
W
celu
zmniejszenia
ryzyka
wystąpienia
nadzwyczajnych
zagrożeń
zobowiązano
pracodawców,
którzy
prowadzą
działalność
stwarzającą
możliwość
wystąpienia
nagłego
niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia pracowników,
do zapewnienia:
odpowiednich do rodzaju niebezpieczeństwa urządzeń i
sprzętu ratowniczego,
należycie przeszkolonej obsługi tych urządzeń i sprzętu,
udzielenia pierwszej pomocy poszkodowanym.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Pracodawca
jest
obowiązany
informować
pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się
z wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony
przed zagrożeniami.
Ryzyko
to w zrozumieniu potocznym możliwość
wystąpienia
niepożądanych
zdarzeń,
powodujących
straty.
Ocena
ryzyka
polega
na
oszacowaniu
prawdopodobieństwa wystąpienia niepożądanych zdarzeń
oraz wysokości prawdopodobnych strat.
Straty w tym przypadku są rozumiane nie tylko jako straty
materialne, lecz także jako straty związane z utratą
zdrowia lub życia.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Pracodawca jest obowiązany oceniać i dokumentować
ryzyko zawodowe występujące przy określonych pracach
oraz
stosować
niezbędne
środki
profilaktyczne
zmniejszające to ryzyko.
W szczególności pracodawca jest obowiązany:
zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób
zabezpieczający pracowników przed zagrożeniami wypadkowymi
oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i
uciążliwości ,
zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników
głównie przez stosowanie technologii, urządzeń, materiałów i
substancji nie powodujących takich zagrożeń.
przez zagrożenie rozumie się taki stan środowiska pracy, który
może spowodować wypadek lub chorobę.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Jeżeli ze względu na rodzaj procesu pracy likwidacja zagrożeń nie
jest możliwa, należy stosować odpowiednie rozwiązania
organizacyjne i techniczne, w tym odpowiednie środki ochrony
zbiorowej, które ograniczają wpływ tych zagrożeń na zdrowie i
bezpieczeństwo pracowników. W sytuacji, gdy ograniczenie
zagrożeń w wyniku zastosowania rozwiązań organizacyjnych i
technicznych nie jest wystarczające, pracodawca jest obowiązany
zapewnić pracownikom środki ochrony indywidualnej, odpowiednie
do rodzaju i poziomu zagrożeń.
Po wejściu w życie przepisów ogólnych w zakresie BHP (§ 39),
prawo polskie przewiduje pierwszeństwo stosowania ochron
zbiorowych przed ochronami indywidualnymi, co jest zgodne z
priorytetami określonymi w
art. 6 dyrektywy 89/391/EWG.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
W zakładach pracy, w których nie działają takie systemy
i procedury, pracodawca przed dopuszczeniem pracownika
do pracy (w ramach szkolenia wstępnego) poinformuje go o:
rodzajach czynników niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia i
uciążliwych występujących na stanowisku pracy oraz o ich
poziomie (np. stężeniach substancji chemicznych i pyłów w
powietrzu, natężeniu hałasu, poziomie szkodliwych drgań,
warunkach
mikroklimatycznych),
a
także
częstotliwości
występowania tych zagrożeń i uciążliwości
wypadkach i chorobach zawodowych, jakie miały miejsce na tym
lub podobnych stanowiskach pracy w zakładzie, przyczynach
oraz skutkach tych wypadków i chorób, a także podjętych
działaniach profilaktycznych
środkach ochrony zbiorowej i indywidualnej, jakie będą do
dyspozycji pracownika oraz sposobach ich stosowania.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegające chorobom
zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą (art. 227 § 1).
Obowiązek ten nie ogranicza się jedynie do chorób zawodowych (określonych
w wykazie chorób zawodowych), ale dotyczy także innych chorób, na które
może zachorować pracownik w związku z warunkami, w jakich wykonuje
pracę. Wprawdzie choroby te (np. grypa, zapalenie płuc, reumatyzm,
choroby alergiczne) nie dają podstaw do ubiegania się o świadczenia
pieniężne przewidziane w przypadku stwierdzenia u pracownika choroby
zawodowej, ale mogą być brane pod uwagę w ocenie wypełniania
obowiązków w zakresie bhp przez pracodawcę, jeżeli są podstawy do
uznania, iż powstały w związku z warunkami pracy.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
utrzymywanie w stałej sprawności urządzeń ograniczających lub
eliminujących szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz
urządzenia służące do pomiarów tych czynników, przeprowadzanie badań
i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, rejestrowanie i
przechowywanie wyników tych badań i pomiarów oraz udostępnianie ich
pracownikom.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
W razie stwierdzenia przekroczeń najwyższych dopuszczalnych stężeń i
natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, pracodawca jest obowiązany
niezwłocznie, w sposób ustalony w danym zakładzie pracy, poinformować
o tym pracowników oraz umieścić na odpowiednim stanowisku pracy
informację o stwierdzonym narażeniu.
Tryb i częstotliwość badań i pomiarów, a także sposób rejestrowania,
przechowywania i udostępniania wyników tych badań i pomiarów określa
w drodze rozporządzenia minister zdrowia i opieki społecznej.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Osoba przyjmowana do pracy podlega wstępnym badaniom lekarskim.
Badaniom takim podlegają także pracownicy młodociani przenoszeni na inne
stanowiska i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska, na których występują
czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
Ponowne badanie wstępne pracownika przenoszonego na inne stanowisko
pracy (z wyjątkiem pracowników młodocianych) powinno wykonywać się
wtedy, gdy na nowym stanowisku jest wyższy poziom czynników szkodliwych
albo występują czynniki szkodliwe, które nie występowały na poprzednim
stanowisku pracy.
Pracownik podlega ponadto okresowym badaniom lekarskim. W przypadku
niezdolności do pracy trwającej ponad 30 dni, pracownik podlega kontrolnym
badaniom lekarskim (art. 229 § 6).
Wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadzane są na koszt
pracodawcy (art. 229 § 6). Pracodawca ponosi także inne koszty
profilaktycznej opieki zdrowotnej, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
W przypadku stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących
na powstanie choroby zawodowej lub gdy pracownik stał się
niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek
wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został
zaliczony do żadnego stopnia niepełnosprawności (dawniej
grupy inwalidzkiej), pracodawca, na podstawie odpowiedniego
orzeczenia lekarskiego, jest obowiązany przenieść pracownika
do innej odpowiedniej pracy (art. 230 § 1 i art. 231).
W razie przeniesienia pracownika do innej pracy wskutek
wystąpienia objawów choroby zawodowej, praca do której
zostanie on przeniesiony, może być uznana za odpowiednią
tylko wtedy, gdy pracownik nie będzie narażony na czynniki,
które
wywołały
objawy
choroby
zawodowej.
Jeżeli
przeniesienie, o którym mowa wyżej, powoduje obniżenie
wynagrodzenia,
pracownikowi
przysługuje
dodatek
wyrównawczy (art. 230 § 2) przez okres nie przekraczający 6
miesięcy.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie
uciążliwych,
pracodawca
powinien
zapewnić
nieodpłatnie odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest
to niezbędne ze względów profilaktycznych
(art. 232)
.
W
przypadku
upałów,
gdy
temperatura
w
pomieszczeniach pracy przekracza 28 °C, prawo do
napojów chłodzących dotyczy wszystkich pracowników,
bez względu na rodzaj pracy, jaką wykonują.
Pracodawca jest obowiązany dostarczać napoje w
ilościach
niezbędnych
do
zaspokojenia
potrzeb.
Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za
posiłki i napoje. Przepis ten nie przewiduje możliwości
wydawania (za częściową odpłatnością) tzw. posiłków
regeneracyjno-wzmacniających, ale posiłki takie mogą
być wydawane, jeżeli są przewidziane w układzie
zbiorowym pracy.
4.6. Profilaktyczna ochrona zdrowia.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie urządzenia
higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny osobistej, a
także zapewnić środki do udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku (art.
233). Ilość środków do utrzymania higieny osobistej, np. mydła, pasty do
mycia oraz ręczników, zależy od rodzaju wykonywanej pracy i stopnia
zabrudzenia ciała w wyniku tej pracy. Środki te powinny być wydawane w
ilościach niezbędnych do utrzymania higieny osobistej.
Pracodawca,
w
myśl
tego
przepisu,
powinien
zapewnić
sprawnie
funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do
udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić
punkty pierwszej pomocy w wydziałach (oddziałach), w których są
wykonywane prace powodujące duże zagrożenie wypadkowe lub wydzielanie
się szkodliwych dla zdrowia par, gazów albo pyłów. W pozostałych wydziałach
(oddziałach) należy rozmieścić odpowiednio wyposażone apteczki pierwszej
pomocy. Liczbę punktów i apteczek pierwszej pomocy, ich usytuowanie oraz
ilość i rodzaj środków pierwszej pomocy - pracodawca powinien ustalić w
porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną.
4.7. Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ergonomii
Pracownik nie może być dopuszczony do
pracy, do której wykonywania nie posiada
wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych
umiejętności, a także dostatecznej
znajomości przepisów oraz zasad BHP
(art. 237
3
§ 1)
.
70
4.7. Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ergonomii
Kandydata do pracy należy zatem ocenić pod
kątem posiadania kwalifikacji, jeżeli
kwalifikacje takie są wymagane na stanowisku,
na którym ma być on zatrudniony, oraz pod
kątem posiadanych przez niego umiejętności.
W niektórych wypadkach może to dotyczyć
kwalifikacji związanych z posiadaniem
uprawnień do wykonywania określonych prac,
np. prac spawalniczych, kierowania pojazdami,
prac elektrycznych, prac na wysokości,
samodzielnych prac w budownictwie.
4.7. Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz ergonomii
Do wykonywania pracy, poza kwalifikacjami,
niezbędne są umiejętności.
Umiejętności nabywa się w wyniku przyswojenia
sobie wiedzy teoretycznej i treningu praktycznego.
Poziom
tych
umiejętności
powinien
zapewniać
bezpieczne wykonywanie pracy. Kwalifikacje ocenia się
zazwyczaj
na
podstawie
dostarczonych
przez
pracownika dokumentów (dyplom ukończenia szkoły
wyższej,
świadectwa
szkolne
i
zawodowe,
zaświadczenia itp.).
Umiejętności należy sprawdzić w praktyce,
co odbywa się w ramach szkolenia wstępnego w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy, a ściślej, w trakcie
instruktażu na stanowisku pracy.
4.7. Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa i
higieny pracy oraz ergonomii
Pracodawca powinien zapewnić przeszkolenie
pracownika w zakresie BHP przed dopuszczeniem go do
pracy oraz prowadzić (organizować lub zlecać) okresowe
szkolenia w tym zakresie
(art. 237
3
§ 2)
.
Szkolenia te powinny odbywać się w czasie pracy i na
koszt pracodawcy
(art. 237
3
§ 3)
.
Pracodawca obowiązany jest zaznajomić pracowników z
przepisami oraz zasadami BHP dotyczącymi
wykonywanych przez nich prac oraz wydawać
szczegółowe instrukcje i wskazówki w tym zakresie
Pracownik jest obowiązany potwierdzić na piśmie
zapoznanie się z przepisami oraz zasadami BHP
(art. 237
4
§ 1, 2, 3)
4.7. Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ergonomii
Obowiązek
pracodawcy
dotyczący
udostępniania
(do
stałego
korzystania) aktualnych instrukcji BHP został uszczegółowiony w § 41
rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej w sprawie ogólnych
przepisów BHP.
Instrukcje
takie
powinny
dotyczyć:
stosowanych
procesów
technologicznych oraz wykonywania prac związanych z zagrożeniami
wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników, obsługi maszyn
i urządzeń, postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i
niebezpiecznymi oraz udzielania pierwszej pomocy.
4.8. Środki ochrony indywidualnej oraz
odzież i obuwie robocze
Pracodawca jest obowiązany dostarczyć
pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony
indywidualnej zabezpieczające przed działaniem
niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia
czynników występujących w środowisku pracy oraz
informować go o sposobach posługiwania się tymi
środkami
( art. 2376 § 1)
Producent, importer, dystrybutor lub inny dostawca
środków ochrony indywidualnej jest obowiązany
wydać deklarację zgodności tych wyrobów z
normami wprowadzonymi do obowiązkowego
stosowania oraz wymaganiami określonymi
właściwymi przepisami
(art. 2376 § 2)
.
4.8. Środki ochrony indywidualnej oraz
odzież i obuwie robocze
Pracodawca jest obowiązany dostarczać
pracownikowi środki ochrony indywidualnej,
które spełniają wymagania dotyczące oceny
zgodności określone w odrębnych przepisach
(art.
2376 § 3).
Pracodawca jest obowiązany ponadto
dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i
obuwie robocze, spełniające wymagania
określone w polskich normach:
- jeżeli odzież własna pracownika może ulec
zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu
-ze względu na wymagania technologiczne,
sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
4.8. Środki ochrony indywidualnej oraz
odzież i obuwie robocze
Zabronione jest dopuszczenie pracownika do pracy bez środków
ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego,
przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy
(art.
237
7
§ 1).
Pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową
może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez
pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego,
spełniających wymagania BHP
(art.
237
7
§ 1 i 2)
.
Przepis wyklucza możliwość wykonywania pracy we własnej odzieży
pracownika na stanowiskach, na których są wykonywane prace
związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń
technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub
skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi,
promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi
(
237
7
§ 3)
.
Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia
roboczego
(art. 237
7
§ 2)
pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w
wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.
Zarówno środki ochrony indywidualnej, jak i odzież oraz obuwie
robocze stanowią własność pracodawcy
(art.
237
8
§ 2)
.
77
4.8. Środki ochrony indywidualnej oraz
odzież i obuwie robocze
Pracodawca ma obowiązek zapewnić, aby stosowane środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości
ochronne i użytkowe oraz zapewnić odpowiednio ich pranie,
konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie
(art.
237
9
§ 2 i 3).
W przypadku gdy pracodawca nie może zapewnić prania odzieży
roboczej, może powierzyć te czynności pracownikowi, za jego zgodą,
wypłacając jednocześnie ekwiwalent pieniężny w wysokości
poniesionych przez pracownika kosztów
(art.
237
9
§ 3).
Nie wolno powierzyć pracownikowi prania odzieży, która w wyniku
stosowania w procesie pracy uległa skażeniu środkami chemicznymi,
promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.
Pracodawca powinien ponadto zadbać, aby skażone: odzież,
obuwie oraz środki ochrony indywidualnej były przechowywane
wyłączne w miejscach przez niego przeznaczonych do tego celu.
Niedopuszczalne jest powierzanie pracownikowi prania,
konserwacji, odpylania i odkażania przedmiotów skażonych
art.
237
10
§ 1
78
4.9. Służba bezpieczeństwa i higieny pracy
Pracodawca zatrudniający więcej niż
10 pracowników,
tworzy służbę BHP
,
pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
(art. 23711 § 1)
79
4.9. Służba bezpieczeństwa i higieny pracy -
służba BHP.
wyodrębnione komórki organizacyjne, jednoosobowe lub
wieloosobowe, podległe bezpośrednio pracodawcy lub członkowi
organu zarządzającego (np. zarządu), upoważnionego przez ten
organ do sprawowania nadzoru w sprawach BHP.
nie mogą być obciążane zadaniami innymi niż wymienione w
rozporządzeniu (z wyjątkiem pracowników, którym powierzono
zadania służby bhp obok innych obowiązków, w podmiotach
zatrudniających nie więcej niż 100 pracowników).
liczbę pracowników służby bhp, ustala pracodawca, biorąc pod
uwagę stan zatrudnienia oraz występujące w zakładzie warunki
pracy, a także związane z nimi zagrożenia zawodowe i uciążliwości
pracy.
W zakładach pracy zatrudniających od 100 do 600
pracowników, tworzy się wieloosobową lub jednoosobową komórkę
organizacyjną albo zatrudnia w tej komórce pracownika w
niepełnym wymiarze czasu pracy. Pracodawcy zatrudniający ponad
600 pracowników zatrudniają w pełnym wymiarze czasu pracy co
najmniej 1 pracownika służby bhp na 600 pracowników
80
4.9. Służba bezpieczeństwa i higieny pracy -
służba BHP.
Pracodawca zatrudniający do 50 pracowników może
powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom
spoza zakładu pracy
(art.
237
11
§ 2)
.
Osoby te muszą spełniać wymagania niezbędne do
zatrudnienia na stanowisku specjalisty do spraw BHP, oraz
posiadać zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie
bhp dla pracowników służby BHP. W takim przypadku,
przepisy dopuszczają także możliwość zlecenia zadań
służby BHP osobie, która była zatrudniona na stanowisku
inspektora pracy w Państwowej Inspekcji Pracy przez okres
co najmniej 3 lat.
Pracodawca zatrudniający do 100 pracowników może
powierzyć wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi
zatrudnionemu przy innej pracy
(art. 237
11
§ 3).
81
4.10. Komisja bezpieczeństwa i higieny pracy
Pracodawca zatrudniający więcej niż 50 pracowników
powołuje
komisję BHP
jako swój organ doradczy i
opiniodawczy.
W skład komisji wchodzą:
pracownicy służby bhp,
lekarz sprawujący opiekę zdrowotną nad pracownikami,
społeczny inspektor pracy oraz
przedstawiciele pracowników wybrani przez zakładową
organizację związkową, a w przypadku, gdy u pracodawcy nie
działa zakładowa organizacja związkowa - przez pracowników
w trybie przyjętym w zakładzie pracy.
Przewodniczącym komisji jest pracodawca lub osoba
przez niego upoważniona, a wiceprzewodniczącym - społeczny
inspektor pracy
(art. 237
12
§ 1 i 2)
4.10. Komisja bezpieczeństwa i higieny pracy –
zadania komisji.
dokonywanie przeglądu warunków pracy,
okresowej oceny stanu BHP,
opiniowanie podejmowanych przez
pracodawcę środków zapobiegających
wypadkom przy pracy i chorobom
zawodowym,
formułowanie wniosków dotyczących poprawy
warunków pracy
współdziałanie z pracodawcą w realizacji
jego obowiązków w zakresie BHP
83
4.11. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy
dotyczące osób wykonujących pracę na innej
podstawie niż stosunek pracy.
Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i
higieniczne warunki pracy, także osobom fizycznym
wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy,
w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez
pracodawcę
(art. 304 § 1).
W razie prowadzenia prac w miejscu, do którego mają
dostęp osoby postronne, pracodawca jest obowiązany
zastosować środki niezbędne do zapewnienia ochrony życia i
zdrowia tym osobom
(art. 304 § 4).
Pracodawca jest obowiązany przydzielić niezbędną odzież
roboczą i środki ochrony indywidualnej osobom wykonującym
krótkotrwałe prace albo czynności inspekcyjne, w czasie
których ich własna odzież może ulec zniszczeniu lub
znacznemu zabrudzeniu, a także ze względu na
bezpieczeństwo wykonywania tych prac lub czynności
(art.
304).
84
5. Certyfikacja wyrobów, maszyn i urządzeń
na spełnienie wymagań bezpieczeństwa
1.
Zasady ogólne oceny zgodności wyrobów.
2.
System oceny zgodności wyrobów w krajach UE.
-
Koncepcje nowego i globalnego podejścia.
-
Dyrektywy harmonizacji technicznej.
-
Procedury oceny zgodności wyrobów.
3. Ocena zgodności maszyn w krajach UE.
-
Zakres oceny zgodności maszyn.
-
Kryteria oceny zgodności maszyn z wymaganiami bezpieczeństwa pracy i ochrony
zdrowia.
-
Procedury oceny zgodności maszyn.
4. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
-
Uwarunkowania europejskie polskiego systemu oceny zgodności wyrobów .
-
Podstawy prawne polskiego systemu oceny zgodności wyrobów.
-
Zakres oceny zgodności wyrobów w ramach polskiego systemu certyfikacji.
-
Zasady certyfikacji wyrobów na znak bezpieczeństwa.
-
Procedura certyfikacji wyrobów na znak bezpieczeństwa.
-
Deklaracja zgodności producenta.
85
1. Zasady ogólne oceny zgodności
wyrobów.
Ocena zgodności
wyrobu polega na systematycznym badaniu
stopnia, w jakim wyrób spełnia określone wymagania, m.in. wymagania
bezpieczeństwa.
Oceny zgodności wyrobów w zależności od podmiotu przeprowadzającego,
dzielą się na:
ocenę pierwszej strony, którą przeprowadza bezpośrednio projektant (na
etapie projektowania) lub producent wyrobów (w toku produkcji)
ocenę drugiej strony, którą przeprowadza bezpośredni odbiorca wyrobów
(na etapie projektowania i/lub produkcji)
ocenę trzeciej strony, którą przeprowadza jednostka niezależna od
projektanta, producenta i odbiorcy wyrobów (podczas produkcji w ramach
wyrywkowych badań kontrolnych i/lub na etapie wprowadzania wyrobów
do obrotu handlowego w ramach oceny typu)
86
1. Zasady ogólne oceny zgodności
wyrobów.
Certyfikacja
- procedura, w wyniku
której trzecia strona udziela pisemnego
zapewnienia, że wyrób, proces lub usługa
są zgodne z określonymi wymaganiami.
- 3. strona udziela pisemnego zapewnienia,
że wyrób jest zgodny z wymaganiami
- „autocertyfikacja” - certyfikacja przez 1.
stronę „certyfikacja 2. strony”
87
2.1. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Koncepcje nowego i globalnego podejścia.
Założenia systemu oceny zgodności wyrobów w krajach UE:
w celu zapewnienia swobodnego przepływu towarów i jednoczesnego zapewnienia wysokiego poziomu
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia ludzi oraz ochrony środowiska, harmonizacja przepisów prawnych w
krajach członkowskich Unii Europejskiej będzie ograniczona tylko do wyrobów mogących mieć wpływ na
bezpieczeństwo i zdrowie ludzi oraz środowisko naturalne
harmonizacja tych przepisów będzie realizowana przez adaptację przez kraje członkowskie obligatoryjnych
postanowień dyrektyw harmonizacji technicznej, zawierających podstawowe wymagania bezpieczeństwa i
ochrony zdrowia w stosunku do wyrobów mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo i zdrowie ludzi oraz
środowisko naturalne
w celu zapewnienia zgodności wyrobów z podstawowymi wymaganiami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
określonymi w odpowiednich dyrektywach harmonizacji technicznej, stosowane będą zharmonizowane
normy europejskie, zawierające szczegółowe wymagania techniczne, precyzujące wymagania podstawowe
tych dyrektyw
zharmonizowane normy europejskie będą ustanawiane przez komitety normalizacyjne CEN, CENELEC oraz
ETSI i będą mieć status norm nieobligatoryjnych
zakłada się, że wyroby, które spełnią wymagania zawarte w odpowiednich zharmonizowanych normach
europejskich, spełnią tym samym podstawowe wymagania bezpieczeństwa i ochrony zdrowia określone w
dyrektywach harmonizacji technicznej
88
2.2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE -Dyrektywy harmonizacji technicznej.
Dyrektywy harmonizacji technicznej,
wprowadzają
obowiązek oceny zgodności wielu różnych rodzajów
wyrobów. Stosują się one do następujących wyrobów
wprowadzanych na rynek Unii Europejskiej:
nowych, wytworzonych na terytorium Unii
Europejskiej
nowych oraz używanych, pochodzących z państw
trzecich.
89
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE -Dyrektywy harmonizacji technicznej.
zabawki (88/378/EEC)
wyroby stosowane w budownictwie (89/106/EEC)
maszyny (98/37/EC)
środki ochrony indywidualnej (89/686/EEC)
zbiorniki na gorącą wodę (92/42/EEC)
urządzenia medyczne (93/42/EEC)
windy (95/16/EC)
lodówki i zamrażarki (96/57/EC)
końcówki telekomunikacyjne (98/13/EC)
urządzenia medyczne in vitro (98/79/EC)
urządzenia radiowe i telekomunikacyjne (99/5/EC).
90
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura A
-
wewnętrzna kontrola produkcji
-
producent sporządza i gromadzi dokumentację techniczną wyrobu, pozwalającą ustalić
zgodność tego wyrobu z podstawowymi wymaganiami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia.
-
na etapie produkcji producent zapewnia odpowiednie środki niezbędne do tego, aby
proces produkcji zapewniał zgodność produkowanych wyrobów z wymaganiami
podstawowymi
-
wydaje odpowiednią deklarację zgodności danych wyrobów z tymi wymaganiami.
W procedurze tej nie bierze udziału strona trzecia (jednostka notyfikowana).
Procedura Aa
-
jest uzupełniona o uzupełnionego o zaangażowanie na etapie produkcji, odpowiedniej
jednostki notyfikowanej do wykonywania badań specyficznych cech wyrobu lub do
wykonywania badań określonych cech wyrobu, w przypadkowych odstępach czasu.
91
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura B+C
-
procedura ta na etapie projektowania wykorzystuje moduł B (ocena typu), natomiast
na etapie produkcji - moduł C (zgodność z typem)
-
na etapie projektowania producent przedstawia egzemplarz wyrobu i towarzyszącą mu
dokumentację techniczną do oceny jednostce notyfikowanej, która ocenia zgodność
egzemplarza z wymaganiami podstawowymi oraz wystawia certyfikat zatwierdzenia
typu.
-
producent na etapie produkcji zapewnia odpowiednie środki umożliwiające
produkowanie wyrobów zgodnych z typem określonym w certyfikacie zatwierdzenia
oraz odnoszącymi się do niego wymaganiami dyrektywy, a także wydaje odpowiednią
deklarację zgodności tych wyrobów z zatwierdzonym typem.
-
na etapie produkcji może występować zaangażowanie jednostki notyfikowanej do
wykonywania badań specyficznych cech wyrobu lub do wykonywania badań określonych
cech wyrobu, w przypadkowych odstępach czasu.
92
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura B+D
- na etapie projektowania wykorzystuje moduł B (ocena typu),
natomiast na etapie produkcji - moduł D (zapewnienie jakości
produkcji - EN 29002).
- na etapie produkcji producent zapewnia zgodność produkowanych
wyrobów z zatwierdzonym typem i z dotyczącymi go wymaganiami
dyrektywy, przez utrzymywanie systemu jakości produkcji zgodnego
z normą EN 29002. Na tej podstawie wydaje odpowiednią deklarację
zgodności tych wyrobów z zatwierdzonym typem.
- stosowna jednostka notyfikowana ocenia, zatwierdza (certyfikuje) i
nadzoruje system zapewnienia jakości produkcji.
93
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura B+E
- na etapie projektowania wykorzystuje moduł B (ocena typu),
natomiast na etapie produkcji - moduł E (zapewnienie jakości
wyrobu - EN 29003).
- Na etapie produkcji producent zapewnia zgodność produkowanych
wyrobów z zatwierdzonym typem i z dotyczącymi go wymaganiami
dyrektywy, przez utrzymywanie systemu zapewnienia jakości
wyrobów zgodnego z normą EN 29003.
- wydaje odpowiednią deklarację zgodności tych wyrobów z
zatwierdzonym typem lub z wymaganiami podstawowymi.
- stosowna jednostka notyfikowana ocenia, zatwierdza (certyfikuje) i
nadzoruje system zapewnienia jakości wyrobów.
94
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura B+F
- na etapie projektowania wykorzystuje moduł B (ocena
typu), natomiast na etapie produkcji - moduł F (weryfikacja
wyrobu)
- na etapie produkcji producent zapewnia odpowiednie
środki umożliwiające produkowanie wyrobów identycznych
z zatwierdzonym typem lub z wymaganiami podstawowymi.
- stosowna jednostka notyfikowana sprawdza (weryfikuje)
zgodność produkowanych wyrobów z zatwierdzonym typem
lub z wymaganiami podstawowymi, przez badanie każdego
egzemplarza wyrobu lub badania próbek wyrobu,
pobieranych zgodnie z metodami statystycznymi.
95
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura G
- na etapie projektowania, jak i produkcji wykorzystuje moduł G
(weryfikacja jednostkowa wyrobu) i jest stosowana głównie przy
jednostkowej produkcji wyrobów.
- na etapie produkcji producent gromadzi pełną dokumentację techniczną
wyrobu, pozwalającą ustalić zgodność tego wyrobu z podstawowymi
wymaganiami bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
- na etapie produkcji producent zapewnia odpowiednie środki
umożliwiające wykonanie wyrobu zgodnie z wymaganiami podstawowymi
oraz przedstawia wyrób wraz z dokumentacją odpowiedniej jednostce
notyfikowanej, która ocenia zgodność wyrobu i jego dokumentacji z
wymaganiami podstawowymi i wystawia certyfikat zgodności, na którego
podstawie producent wydaje odpowiednią deklarację zgodności wyrobu z
tymi wymaganiami.
96
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Procedura H
- wykorzystuje zarówno na etapie projektowania, jak i produkcji moduł H
(pełne zapewnienie jakości - EN 29001).
- producent stosuje system zapewnienia projektowania zgodny z normą EN
29001.
- stosowna jednostka notyfikowana ocenia, zatwierdza (certyfikuje) i
nadzoruje ten system oraz sprawdza zgodność projektu wyrobu
(dokumentacji technicznej) z podstawowymi wymaganiami
bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, a następnie wystawia certyfikat
zatwierdzenia projektu.
-
na etapie produkcji producent zapewnia zgodność produkowanych
wyrobów z zatwierdzonym projektem przez utrzymywanie systemu
zapewnienia jakości produkcji zgodnego z normą EN 29001 oraz wydaje
na tej podstawie odpowiednią deklarację zgodności tych wyrobów z
podstawowymi wymaganiami.
-
jednostka notyfikowana ocenia, zatwierdza (certyfikuje) i nadzoruje
system zapewnienia jakość produkcji.
97
2. System oceny zgodności wyrobów w krajach
UE - Procedury oceny zgodności wyrobów.
Sporządzana i gromadzona przez producentów dokumentacja techniczna musi
obejmować etapy :
- projektowania,
- produkcji,
- działania wyrobu.
Dokumentacja ta powinna zawierać między innymi:
- ogólny opis wyrobu
- rysunki i schematy elementów, podzespołów,
obwodów
- wyniki obliczeń konstrukcyjnych
- sprawozdania z badań.
Końcowym działaniem w ramach procedur oceny zgodności jest
oznaczenie przez producenta wyrobów znakiem CE. Znak ten świadczy o tym,
że dany wyrób spełnia wymagania wszystkich dyrektyw harmonizacji
technicznej, dotyczących tego wyrobu.
98
3. Ocena zgodności maszyn w krajach Unii
Europejskiej
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny
zgodności wyrobów w Polsce do systemu obowiązującego w
państwach UE:
- określa zasady funkcjonowania systemu oceny zgodności z
zasadniczymi i szczegółowymi wymaganiami dotyczącymi
wyrobów, jak również procesów ich wytwarzania, które
mogą stwarzać zagrożenie albo służą ochronie lub ratowaniu
życia, zdrowia, mienia oraz środowiska.
- ustala zasady i tryb udzielania akredytacji oraz autoryzacji
jednostek działających w ramach systemu oceny zgodności
oraz sposób zgłaszania Komisji Europejskiej i państwom
członkowskim UE autoryzowanych jednostek oraz
autoryzowanych laboratoriów w celu ich notyfikacji.
- wymagania dotyczące nadzoru nad wyrobami podlegającymi
ocenie zgodności oraz organy właściwe w tych sprawach
99
3.1. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Zakres oceny zgodności maszyn.
Maszyna
- zbiór powiązanych ze sobą części lub zespołów,
z których przynajmniej jedna(en) jest ruchoma(y), wraz z
odpowiednimi urządzeniami roboczymi, układami
sterowania, zasilania itp., zespolonych w celu określonego
zastosowania, w szczególności do przetwarzania,
obrabiania, przemieszczania i pakowania materiałów;
- zestaw (zespół) maszyn, które aby mogły
współdziałać, są rozmieszczone i wprawione w ruch
(sterowane) tak, że działają jako jedna całość;
- wymienny osprzęt zmieniający funkcje
maszyny, wprowadzony na rynek z przeznaczeniem
zamontowania do maszyny lub też do serii różnych maszyn,
lub przez operatora do ciągnika, o ile nie stanowi on części
zamiennych lub narzędzi.
100
3.1. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Zakres oceny zgodności maszyn.
Urządzenie
ochronne
- podzespół maszyny nie
będący osprzętem wymiennym, wprowadzony do
obrotu handlowego samodzielnie przez producenta
lub jego pełnomocnika dla spełniania funkcji
zapewniania bezpieczeństwa, którego uszkodzenie
lub nieprawidłowe funkcjonowanie podczas
użytkowania zwiększa zagrożenie osób
narażonych;
- środki ochrony zbiorowej, które jako
samodzielne urządzenia ochronne są wprowadzane
do obrotu handlowego w celu ich zastosowania
przy maszynach na stanowiskach pracy.
101
3.1. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Zakres oceny zgodności maszyn.
Wyroby wyłączone z zakresu dyrektywy:
maszyny do celów medycznych, które są stosowane w
bezpośredniej styczności z pacjentem;
specjalne urządzenia do stosowania na placach zabaw i/lub w
lunaparkach;
sprzęt przeciwpożarowy;
zbiorniki i rurociągi przemysłowe benzyny, oleju napędowego,
cieczy palnych i substancji niebezpiecznych
urządzenia linowe, łącznie z linowymi kolejami naziemnymi, do
publicznego lub indywidualnego transportu osób
maszyny zaprojektowane i wykonane specjalnie dla potrzeb sił
zbrojnych lub policji
urządzenia dźwigowe stosowane w teatrach
102
3.2. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Kryteria oceny zgodności maszyn z wymaganiami
bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia.
Kryteria oceny zgodności maszyn i środków
ochrony zbiorowej z wymaganiami
bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia są
określone w załączniku nr 1 do dyrektywy
98/37/EC.
103
3.2. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Kryteria oceny zgodności maszyn z wymaganiami
bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia.
Normy dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w zakresie
projektowania, a także budowy maszyn i urządzeń tworzą
zhierarchizowaną strukturę oraz dzielą się na:
normy typu A (podstawowe) - obejmują pojęcia podstawowe, zasady
projektowania (konstruowania) oraz ogólne zagadnienia odnoszące się do
wszystkich rodzajów maszyn i urządzeń
normy typu B (problemowe) - aspekty bezpieczeństwa, mające
zastosowanie w różnych rodzajach maszyn i urządzeń:
- B1: dotyczą szczególnych aspektów bezpieczeństwa (np.
bezpiecznych odległości, hałasu, temperatury)
- B2: dotyczą urządzeń ochronnych (np. oburęcznych urządzeń
sterowania, urządzeń blokujących, bezdotykowych urządzeń ochronnych)
normy typu C (szczegółowe) - szczegółowe wymagania bezpieczeństwa
dotyczące określonych rodzajów maszyn lub grup maszyn.
104
3.3. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Procedury oceny zgodności maszyn.
Dyrektywa
89/392/EEC
dzieli maszyny
na tzw. szczególnie niebezpieczne i
pozostałe oraz wyodrębnia elementy
maszyn związane z funkcjami
bezpieczeństwa (tzw. urządzenia
ochronne).
105
3.3. Ocena zgodności maszyn w krajach UE –
Procedury oceny zgodności maszyn.
Maszyny szczególnie niebezpieczne:
pilarki tarczowe do obróbki drewna i mięsa
strugarki wyrówniarki do obróbki drewna
piły taśmowe do obróbki drewna i mięsa
wieloczynnościowe maszyny do obróbki drewna
Urządzenia ochronne:
układy logiczne realizujące funkcje bezpieczeństwa w
urządzeniach oburęcznego sterownia
ruchome osłony automatyczne do pras i krawędziarek do
metali oraz wtryskarek i formierek prasujących do gumy i
tworzyw sztucznych
konstrukcje chroniące operatora przy przewróceniu się
maszyny (ROPS)
106
4.2. System oceny zgodności wyrobów w
Polsce. - Podstawy prawne polskiego systemu
oceny zgodności wyrobów
.
W dniu 1 stycznia 1994 r. weszła w życie
ustawa z dnia 3 kwietnia 1993 r. o
badaniach i certyfikacji , będąca
podstawowym aktem prawnym określającym
zakres i zasady funkcjonowania krajowego
systemu badań i certyfikacji.
107
4.2. System oceny zgodności wyrobów w
Polsce. - Podstawy prawne polskiego systemu
oceny zgodności wyrobów.
Na mocy ustawy o badaniach i certyfikacji zostało utworzone
Polskie Centrum Badań i Certyfikacji (PCBC), jako krajowa
organizacja, do której zadań należy w szczególności:
organizowanie i nadzorowanie polskiego systemu badań i
certyfikacji
akredytowanie laboratoriów badawczych, jednostek
certyfikujących wyroby i usługi oraz jednostek certyfikujących
systemy jakości
kontrolowanie akredytowanych laboratoriów badawczych i
jednostek certyfikujących w zakresie ich działalności
wynikającej z akredytacji.
108
4.2. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Podstawy prawne polskiego systemu oceny
zgodności wyrobów.
„Art. 13.1
. Wyroby wyprodukowane w Polsce, a
także wyroby importowane do Polski po raz
pierwszy, mogące stwarzać zagrożenie, albo
które służą ochronie lub ratowaniu życia,
zdrowia i środowiska, podlegają - zależnie od
stopnia zagrożenia - obowiązkowi:
1) certyfikacji na zastrzeżony przez
Centrum znak bezpieczeństwa i oznaczania
tym znakiem
2) wystawiania przez producenta, na
jego wyłączną odpowiedzialność, deklaracji
zgodności.
109
4.2. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- odstawy prawne polskiego systemu oceny
zgodności wyrobów.
1a. Wyroby, o których mowa w ust. 1, wyprodukowane w
Polsce lub pochodzące z kraju, z którym Polska zawarła
porozumienie w sprawie uznawania certyfikatu zgodności lub
deklaracji producenta, są dopuszczone do obrotu po
weryfikacji certyfikatu zgodności lub deklaracji zgodności
producenta, dokonywanej przez polskie jednostki
certyfikujące.
1b. Przepisu ust. 1a nie stosuje się do certyfikatów
wydawanych przez polskie jednostki certyfikujące.
1c. Czas weryfikacji dokumentu, o której mowa w ust. 1a, nie
może przekroczyć 21 dni od dnia dostarczenia pełnej
dokumentacji.
110
4.2. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Podstawy prawne polskiego systemu oceny
zgodności wyrobów.
2. Usługi, mogące stwarzać zagrożenie lub które służą ratowaniu
życia, zdrowia i środowiska, podlegają obowiązkowi
certyfikacji na certyfikat systemu jakości.
3. Podstawą oceny wyrobów i usług, o których mowa w ust. 1 i 2,
są polskie normy polskie oraz właściwe przepisy prawne.
4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy wyrobów
wykonywanych jednostkowo na indywidualne zamówienia
użytkowników, pod warunkiem że zostaną spełnione
wymagania dotyczące bezpieczeństwa pracy i użytkowania
oraz ochrony życia, zdrowia i środowiska.
111
4.2. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Podstawy prawne polskiego systemu oceny
zgodności wyrobów
.
5. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie dotyczy:
1) urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu na mocy przepisu o tym dozorze,
2) sprzętu lotnictwa cywilnego,
3) statków i innych obiektów pływających wraz z wyposażeniem, z ważnymi certyfikatami Polskiego
Rejestru Statków,
4) środków farmaceutycznych i materiałów medycznych w rozumieniu przepisów o tych środkach i
materiałach,
5) usług polegających na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, chyba że odrębne przepisy przewidują
możliwość wydawania certyfikatu akredytacyjnego na zasadach dobrowolnego zgłoszenia,
6) urządzeń medycznych w rozumieniu odrębnych przepisów,
7) żywności (środków spożywczych, substancji dodatkowych dozwolonych i używek) w rozumieniu
odrębnych przepisów.
112
4.2. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Zakres oceny zgodności wyrobów w ramach
polskiego systemu certyfikacji.
Wyroby podlegające obowiązkowi certyfikacji na znak bezpieczeństwa oraz obowiązkowi
wystawienia przez producenta deklaracji zgodności należą do następujących głównych
grup asortymentowych:
wyroby hutnictwa żelaza
wyroby przemysłu metalowego
maszyny i urządzenia
wyroby przemysłu precyzyjnego
środki transportu
wyroby przemysłu chemicznego
materiały budowlane
113
4.4. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Zasady certyfikacji wyrobów na znak
bezpieczeństwa
Certyfikacja wyrobów jest prowadzona według modelu, którego
podstawowymi elementami są:
badanie pełne wyrobu
ocena systemu zapewnienia jakości dostawcy (ocena warunków
techniczno-organizacyjnych do prowadzenia stabilnej
produkcji/dostawy)
nadzór w okresie ważności certyfikatu, obejmujący okresowe kontrole
systemu zapewnienia jakości obowiązującego u dostawcy oraz badania
wyrobów pobranych u dostawcy i/lub znajdujących się w obrocie
handlowym
Badania, których wyniki są wykorzystywane w procesie certyfikacji
wyrobów, wykonują laboratoria badawcze akredytowane we właściwym
zakresie przez PCBC.
114
4.5. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Procedura certyfikacji wyrobów na znak
bezpieczeństwa.
115
4.5. System oceny zgodności wyrobów w Polsce.
- Procedura certyfikacji wyrobów na znak
bezpieczeństwa.
Wydany certyfikat może być stosowany tylko przez jego
posiadacza. Posiadacz certyfikatu jest zobowiązany do:
stosowania certyfikatu wyłącznie do wyrobów spełniających
ustalone wymagania
stosowania go tylko do tych wyrobów, dla których został
wystawiony
nieodstępowania go do stosowania innej osobie fizycznej lub
prawnej
informowania jednostki certyfikującej o wszystkich zamierzonych
zmianach dotyczących certyfikowanego wyrobu, procesu
produkcyjnego oraz systemu zapewnienia jakości.
116
5. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki.
1. Wprowadzenie.
2. Klasyczne modele wypadków przy pracy.
3. Procesowe modele wypadków przy pracy.
- Modelowanie za pomocą drzewa zdarzeń (Event Tree
Analysis - ETA)
4. Metody badania wypadków.
- Metod TOL
- Analiza odchyleń
- Metoda drzewa niezdatności
- Analiza drzewa przyczyn
- Analiza metodą „Co–gdy”
- Analiza transferu energii
- Metoda MORT
117
http://www25.patrz.pl
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Wypadek
- każde nieplanowane, nagłe i niepożądane wydarzenie, w wyniku
którego ludzie tracą życie, doznają obrażeń lub ponoszą straty.
Wypadek ciężki
- zdarzenie, w wyniku którego nastąpiło ciężkie kalectwo lub
choroba nieuleczalna, a także choroba zagrażająca życiu, powodująca niezdolność do
pracy w zawodzie albo trwałe poważne oszpecenie lub zniekształcenie ciała.
Wypadek lekki
- wypadek, który powoduje odwracalne skutki zdrowotne.
Wypadek śmiertelny
- wypadek, w wyniku którego nastąpiła śmierć osoby
poszkodowanej na miejscu wypadku lub w okresie sześciu miesięcy od chwili wypadku.
Wypadek zbiorowy
- zdarzenie, w wyniku którego doznały obrażeń co
najmniej dwie osoby.
118
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Wypadek przy pracy
- zgodnie z ustawą z dnia 12
czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy
pracy i chorób zawodowych, nagłe zdarzenie, wywołane
przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w związku z
pracą:
podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika
zwykłych czynności albo poleceń przełożonych
podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika
czynności będących w interesie pracodawcy, nawet bez
polecenia
w czasie pozostawania w dyspozycji pracodawcy w drodze
między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania
obowiązku wynikającego ze stanowiska pracy.
119
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Wypadek, któremu pracownik uległ
:
w czasie trwania podróży służbowej w
okolicznościach innych niż określone wyżej, chyba
że wypadek został spowodowany postępowaniem
pracownika, które nie pozostawało w związku z
wykonywaniem powierzonych mu zdań
w związku z odbywaniem służby w zakładowych i
resortowych formacjach samoobrony albo w związku
z przynależnością do obowiązkowej lub ochotniczej
straży pożarnej działającej w zakładzie pracy
przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające
w tym zakładzie pracy organizacje społeczne lub
zawodowe albo uczestnicząc w organizowanych
przez nie czynach społecznych.
120
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Za ciężki wypadek przy pracy uważa się
wypadek, w wyniku którego nastąpiło ciężkie
uszkodzenie ciała, takie jak:
utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności
rozrodczej lub inne uszkodzenie ciała
roztrój zdrowia, naruszające podstawowe
funkcje organizmu
choroba nieuleczalna lub zagrażająca życiu,
trwała choroba psychiczna,
całkowita lub częściowa niezdolność do pracy w
zawodzie
trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie
ciała.
121
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Do celów statystycznych stosuje się odpowiednie
miary zwane wskaźnikami wypadkowości.
Podstawowe wskaźniki:
- wskaźniki częstości
- ciężkości wypadków.
Wskaźniki częstości przedstawiają stosunek
liczby wypadków do liczby zatrudnionych,
przepracowanych roboczogodzin, dniówek,
wielkości produkcji itp. Do najczęściej
spotykanych wskaźników częstości należą
wskaźniki przedstawiające liczbę wypadków w
stosunku do przepracowanych roboczogodzin
oraz do liczby zatrudnionych.
122
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
http://www.ciop.pl/24120
http://www.ciop.pl/24120
123
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Wg statystyk w Polsce:
- 30% - upadek,
- ok. 22% - uderzenie (w tym przygniecenie przez
przemieszczane czynniki materialne, maszyny i
urządzenia)
- 50% - wypadków zachowanie się pracownika,
- 14,2% - niewłaściwa organizacja pracy,
- 12,4% - niewłaściwy stan czynnika
materialnego, który miał bezpośredni wpływ na
wystąpienie wypadków przy pracy.
124
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Proces powypadkowy:
obowiązkiem każdego pracownika jest zgłoszenie informacji
o wypadku (dotyczy to zarówno pracownika, który uległ
wypadkowi (o ile pozwala na to stan jego zdrowia), jak
również każdego kto zauważył wypadek lub dowiedział się o
jego wystąpieniu
w momencie wystąpienia wypadku należy udzielić
poszkodowanemu pierwszej pomocy,
zabezpieczyć miejsce wypadku
zawiadomić kierownika zakładu.
pracodawca zarządza badanie przyczyn wypadku
zawiadamia inspektora pracy oraz prokuratora o każdym
wypadku śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym.
125
5.1. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. -
Wprowadzenie.
Na ustalenie przyczyn i okoliczności wypadku składa
się:
przeprowadzenie oględzin miejsca wypadku (m.in.
zabezpieczenie śladów, zebranie instrukcji i in.
dokumentów, wykonanie fotografii i/lub szkiców
miejsca wypadku, zebranie (do 24h) wstępnej
informacji od poszkodowanego lub świadków oraz
ustalenie prac, które były wykonywane podczas
wypadku i przed nim)
przesłuchanie poszkodowanego i świadków
uporządkowanie faktów i określenie najbardziej
prawdopodobnych przyczyn wydarzenia.
126
5.2. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. –
Klasyczne modele wypadków przy pracy.
Modele wydarzeń wypadkowych przedstawiają zwykle sekwencje
wydarzeń wypadkowych lub wzajemne powiązania pośrednich przyczyn
wypadków prowadzących do urazu lub utraty zdrowia.
Zastosowane w badaniu wypadków modele pomagają zespołom
powypadkowym w:
tworzeniu mentalnego obrazu sekwencji wypadkowej
zadawaniu właściwych pytań i ustalaniu rodzaju danych, które należy
zebrać;
sprawdzeniu, czy zebrano właściwe informacje
oszacowaniu zebranych danych
ustaleniu kierunków dalszych badań w celu znalezienia głębszych
przyczyn
analizowaniu relacji pomiędzy poszczególnymi informacjami
dentyfikowaniu i ustalaniu właściwych działań profilaktycznych
komunikowaniu się między poszczególnymi członkami zespołu celem
ustalenia płaszczyzny odniesienia w badaniu wypadku.
127
5.3. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. –
Procesowe modele wypadków przy pracy.
Procesowe modele wypadków umożliwiają uświadomienie, w jaki
sposób system produkcyjny przechodzi od fazy normalnej do fazy, w której
następuje wypadek. Czas przebiegu wypadku jest tu czynnikiem
podstawowym.
Model OARU (Occupational Accident Research Unit)
Sekwencja wypadku podzielona jest tu na 3 fazy:
fazę inicjacyjną,
fazę realizacji
fazę urazu.
Między tymi fazami można wyróżnić 4 stany przejściowe:
przejście od normalnych warunków do stanu wystąpienia braków w
kontroli sytuacji
przejście od braku kontroli do utraty kontroli
przejście, przy którym organizm ludzki zaczyna absorbować energię
stan zakończenia procesu absorbowania energii.
128
5.4. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. –
Metody badania wypadków.
Analiza odchyleń:
czy maszyna pracowała normalnie?
czy cokolwiek zawiodło?
czy było coś niezwykłego w odniesieniu do
używanych materiałów?
czy procedury planowania były
przestrzegane?
czy planowanie było odpowiednie?
dlaczego usterka nie została znaleziona?
czy element maszyny był włączony do planu
konserwacji?
129
5.4. Wypadki przy pracy
– przyczyny występowania i skutki. –
Metody badania wypadków.
Analiza drzewa przyczyn
graficzne przedstawienie logicznego łańcucha przyczyn.
wychodzimy od zdarzenia, które chcemy poddać analizie i cofamy
się systematycznie, krok po kroku, zadając przy każdym
zidentyfikowanym fakcie (na podstawie informacji z postępowania
powypadkowego) następujące pytania:
- co było konieczne, żeby ten fakt nastąpił?
- czy jest konieczny jeszcze inny fakt (lub fakty), aby fakt
nastąpił?
Na podstawie uzyskanych odpowiedzi łączymy fakty między sobą.
Stosuje się 3 rodzaje możliwych powiązań:
- powiązanie łańcuchowe = jeden fakt – jedno zdarzenie
poprzedzające
- koniunkcja = jeden fakt – kilka zdarzeń poprzedzających
- negacja koniunkcji = kilka faktów – jedno zdarzenie poprzedzające.
130
6. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki
1. Określenie choroby zawodowej i podstawy
rozpoznawania.
2. Występowanie chorób zawodowych w
Polsce.
3. Trudności związane z rozpoznawaniem
chorób zawodowych.
4. Profilaktyka chorób zawodowych.
5. Główne cele strategiczne profilaktyki chorób
zawodowych.
6. Niezdolność do pracy w chorobach
zawodowych.
7. Skutki ekonomiczne chorób zawodowych.
131
6.1. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –Określenie
choroby zawodowej i podstawy rozpoznawania.
Choroby zawodowe
- choroby określone w wykazie
chorób zawodowych, jeżeli zostały spowodowane działaniem
czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w
środowisku pracy.
wywiadem dotyczącym warunków pracy
zapoznanie się z charakterystyką stanowiska pracy oraz z
wynikami pomiarów stężeń i natężeń czynników szkodliwych
Orzecznictwo lekarskie w zakresie chorób zawodowych
mogą wykonywać lekarze posiadający szczególne kwalifikacje
określone przez ministra zdrowia.
132
6.1. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –Określenie
choroby zawodowej i podstawy rozpoznawania.
Grupy chorób zawodowych:
Zatrucia ostre albo przewlekłe lub ich
następstwa wywołane przez wymienione w tym
wykazie sub.chem.
Astma oskrzelowa.
Pylice płuc.
Alergiczny nieżyt nosa.
Przewlekłe choroby narządu głosu spowodowane
nadmiernym wysiłkiem głosowym, trwającym co
najmniej 20 lat.
Choroby skóry.
Choroby wywołane działaniem wysokich albo
niskich temperatur otoczenia
133
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Występowanie chorób zawodowych w Polsce.
http://www.ciop.pl
134
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Występowanie chorób zawodowych w Polsce.
Najczęściej występujące choroby zawodowe:
przewlekłe choroby narządu głosu związane z nadmiernym
wysiłkiem głosowym
zawodowe uszkodzenie słuchu,
choroby zakaźne i inwazyjne,
pylice płuc,
choroby skóry,
zespół wibracyjny
zatrucia i ich następstwa
Głównym problemem są nowotwory (1-5% wszystkich chorób).
135
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Trudności związane z rozpoznawaniem chorób zawodowych
Szkodliwości zawodowe można najogólniej
podzielić na 4 podstawowe grupy:
czynniki chemiczne
czynniki fizyczne
czynniki biologiczne
uciążliwości związane ze sposobem
wykonywania pracy.
136
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Trudności związane z rozpoznawaniem chorób zawodowych
.
Warunkiem rozpoznana choroby zawodowej
jest ustalenie związku przyczynowego
między czynnikami szkodliwymi lub
uciążliwymi środowiska pracy a stanem
zdrowia pracownika, a ponadto
dana choroba musi być wymieniona w
wykazie chorób zawodowych.
137
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Trudności związane z rozpoznawaniem chorób
zawodowych.
Spełnienie tych warunków bywa praktycznie trudne z
następujących powodów:
nie ma dostatecznie szczegółowych i wiarygodnych
informacji o stopniu narażenia na czynniki szkodliwe;
pomiary stężeń i natężeń czynników szkodliwych są
wykonywane często wyrywkowo, nie zawsze według
poprawnej metody czy strategii i rzadko obejmują cały
okres pracy zawodowej pracownika
objawy choroby zawodowej są często niespecyficzne i nie
różnią się od chorób występujących z innych przyczyn, stąd
prawdopodobieństwo związku przyczynowego objawów z
narażeniem zawodowym jest bardzo zróżnicowane.
138
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Profilaktyka chorób zawodowych.
Zapobieganie chorobom zawodowym:
profilaktyka pierwotna
, zwana również pierwszorzędową
to zespół działań i środków zmierzających do zapewnienia
pracownikowi bezpiecznych warunków pracy
profilaktyka wtórna
, zwana również drugorzędową. Jej
zadaniem jest monitorowanie stanu zdrowia pracowników w
celu zapobiegania wystąpieniu choroby lub wykrycia
skutków zdrowotnych w możliwie najwcześniejszym
okresie, a w przypadku zachorowania podjęcie
odpowiednich działań zapobiegających dalszemu postępowi
choroby. W profilaktyce wtórnej dominujący jest udział
lekarza, stąd bywa ona potocznie nazywana
profilaktyką
lekarską.
139
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Profilaktyka chorób zawodowych.
W profilaktyce chorób zawodowych ważne miejsce zajmuje także
fizjologia pracy i ergonomia. Fizjologia pracy zajmuje się reakcją
organizmu na takie obciążenia związane z pracą, jak: wysiłek fizyczny,
praca zmianowa, niekorzystny mikroklimat, które nie są normowane
przez wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń.
Głównym zadaniem ergonomii jest natomiast właściwa
organizacja materialnego środowiska pracy oraz przystosowanie
maszyn i urządzeń do możliwości psychofizycznych pracownika, a
także dostosowanie pracownika do warunków środowiska pracy.
Zadanie to nie może być rozwiązane wyłącznie przez medycynę
pracy i wymaga współpracy inżynierów, fizjologów, zespołów
ergonomicznych i lekarzy.
140
6.2. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Profilaktyka chorób zawodowych.
Zapobieganie chorobom zawodowym:
badania okresowe
odpowiednie zachowanie w miejscu pracy,
przestrzeganie przepisów BHP
Kondycja zdrowotna
- właściwy styl życia,
- unikania nałogów (palenie tytoniu,
nadużywanie alkoholu)
- odpowiednie odżywianie.
141
6.6. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Niezdolność do pracy w chorobach zawodowych.
Zasady orzekania o niezdolności do pracy zarobkowej z powodu chorób zawodowych są
takie same jak w przypadku innych chorób.
Niezdolna do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo
utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i
nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.
Całkowicie niezdolną do pracy
jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania
jakiejkolwiek pracy.
Częściowo niezdolną do pracy
jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność
do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
Naruszenie sprawności organizmu w stopniu prowadzącym do konieczności zapewnienia
stałej opieki i pomocy innej osoby powoduje niezdolność do samodzielnej
egzystencji.
Rodzaje niezdolności:
trwała
okresowa.
142
6.6. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Skutki ekonomiczne chorób zawodowych.
Koszty bezpośrednie :
czasowa niezdolność do pracy występująca w 20 ÷ 30%
ogółu przypadków
trwałe lub czasowe przeniesienie na inne stanowisko pracy,
dotyczące kilkunastu procent ogółu przypadków
stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu; z tego tytułu
wypłacane jest świadczenie jednorazowe, którego wysokość
zależy od ustalonego procentu utraty zdrowia; świadczenia
wypłacane z tego tytułu stanowią jedną z najważniejszych
składowych kosztów związanych z chorobami zawodowymi
reny inwalidzkie; otrzymuje je pond 60% chorych na
choroby zawodowe; są to najczęściej świadczenia trwałe,
wypłacane do końca życia.
143
6.6. Choroby zawodowe -
przyczyny. występowania i skutki. –
Skutki ekonomiczne chorób zawodowych.
Koszty pośrednie:
badania okresowe pracowników prowadzone
w celu oceny skutków zdrowotnych
narażenia na szkodliwości środowiska pracy
badania specjalistyczne w jednostkach
właściwych do rozpoznawania chorób
zawodowych oraz wszystkich przypadków
podejrzeń o choroby zawodowe; koszty te są
bardzo duże i nie zostały dotąd oszacowane
leczenie chorób zawodowych i ich powikłań
- ambulatoryjne, szpitalne i sanatoryjne.
144
Bibliografia
1.
2. Marek K.: Zasady orzekania o niezdolności
do pracy w wybranych chorobach
zawodowych. Warszawa, ZUS 1997.
3. Bezpieczeństwo pracy i ergonomia. Pod
red. D. Koradeckiej. Warszawa, CIOP
1999.
4. Jończyk J.: Prawo pracy. Warszawa, PWN
1992.
5. Florek M., Seweryński M.: Międzynarodowe
prawo pracy. Warszawa, IWZZ 1988.
145
DZIĘKUJĘ ZA
UWAGĘ:)
146