Hemoroidy

Często spotykamy się z opinią pacjentów, którzy przyznają, że od wielu lat cierpią
z powodu hemoroidów i do tej pory nie wiedzieli, że można tą przykrą dolegliwość
wyleczyć bez operacji.

ON CLINIC zapewnia leczenie:

•

bez operacji

•

nie wymagające narkozy i hospitalizacji

•

ambulatoryjne

•

nie wymagające zwolnienia się z pracy

•

pozwalające tuż po zabiegu powrócić do codziennych zajęć

Metody stosowane w ON CLINIC nie ingerują w funkcjonowanie organizmu, nie
powodują też zaostrzeń chorób przewlekłych. Pacjenci nie są narażeni na takie
powikłania, jak brak możliwości trzymania stolca, czy gazów, co zdarza się w przypadku
operacji chirurgicznej.

Terapia, którą ON-CLINIC proponuje pacjentom w leczeniu hemoroidów (żylaków
odbytu) jest bezbolesna i szybka. Zabieg trwa ok. 10 - 15 min, co pozwala na
przeprowadzenie go w przerwie codziennych zajęć pacjenta.

Przyczyny powstawania Hemoroidów

•

Siedzący tryb życia

•

Ciąża (40% kobiet cierpi na
hemoroidy po porodzie)

•

Praca w pozycji kucznej

•

Intensywna jazda na rowerze

•

Wielogodzinne prowadzenie
pojazdów mechanicznych

•

Nieodpowiednia dieta

•

Zaparcia i inne

Uwaga ! Czasem bóle lub krwawienie nie są spowodowane przez hemoroidy, może być
to nowotwór. Fachowa diagnoza proktologa z ON CLINIC wskaże prawidłowe
rozpoznanie.

1

O hemoroidach – prawie wszystko

Znajdujące się w odbycie sploty naczyniowe, wypełnione krwią, złożone z licznych
połączeń tętniczo-żylnych, mają za zadanie uszczelnianie odbytu (zwłaszcza, jeśli
chodzi o gazy). Tu mogą powstać hemoroidy. Struktury te mogą w pewnych
sytuacjach przerastać, pękać, krwawić, wychodzić na zewnątrz- mówimy wówczas
o chorobie hemoroidalnej.

Podczas oddawania stolca mięśnie odbytu rozluźniają się, nagromadzona w naczyniach
krew może odpłynąć i krążyć, jednak pod warunkiem, że stolec jest oddawany
prawidłowo. Jeśli tak nie jest, może się rozpocząć powolny rozwój choroby
hemoroidalnej.
Przyczyny powstawania tej choroby nie są do końca znane. Medycyna nadal nie umie
odpowiedzieć na pytanie, dlaczego u ma ona tak różny przebieg u różnych pacjentów,
dlaczego u niektórych pojawiają się znaczne powikłania.
Hemoroidy: co trzeci człowiek ma z nimi problemy (inne źródła mówią, że co drugi, a
powyżej 40 roku życia blisko 60% ludzi). Dlaczego? Jest cały zespół przyczyn, które
mogą prowadzić do żylaków odbytu.

2

•

Nieprawidłowe odżywianie: długotrwała dieta,
uboga w błonnik, który w znacznym stopniu
odpowiada za strukturę i konsystencję wydalanego
stolca, powoduje zaparcia, co w konsekwencji
poprzez silne parcie przy wydalaniu wywołuje
podrażnienia i powstawanie coraz większych
hemoroidów.

•

Nieregularne wypróżnienia, powoduje
przekrwienie okolicy odbytu, a przewlekanie się tego
stanu sprzyja powiększaniu się hemoroidów.

•

Siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej – brak ruchu utrudnia dobre
krążenie i sprzyja powstawaniu hemoroidów.

•

Pozycja stojąca lub siedząca – zbyt długie pozostawanie w niej również
prowadzi do zaburzeń.

•

Praca fizyczna, wymagająca bardzo dużego wysiłku

•

Menu: posiłki ostro przyprawione, duże ilości używek, alkohol w znacznych
ilościach, mała ilość wypijanych płynów.

•

Ciąża i poród

•

Niektóre przewlekłe schorzenia, jak np. marskość wątroby (w 30%
przypadków!), niewydolność serca

•

Częste biegunki lub wymioty

•

Rak odbytnicy

•

Nadciśnienie tętnicze, niekorzystnie wpływające na krążenie krwi

•

Uwarunkowania genetyczne – skłonność do żylaków odbytu może być
dziedziczona, zdarza się też wrodzona słabość mięśni zwieracza odbytu.

•

Stany zapalne, zwłaszcza przewlekłe, spowodowane m. in. Przez bakterię
escherichia coli

Najczęściej spotykane objawy, mogące sugerować pacjentowi chorobę hemoroidalną, to:

•

Świąd i dokuczliwe pieczenie okolic odbytu

•

Uczucie, że okolice odbytu są stale wilgotne

•

Ból nasilający się przy chodzeniu lub siedzeniu
dodatkowo może oznaczać wypadniecie lub uwięźnięcie
żylaka.

•

Plamy śluzu pozostawione na papierze toaletowym lub
bieliźnie.

•

Ból odbytu

•

Po oddaniu stolca uczucie niezupełnego, nie całkowitego wypróżnienia.

•

Krwawienia z odbytu, na początku choroby przeważnie bezbolesne, potem
sprawiające ból. Krwawienia pojawiają się przeważnie już po wypróżnieniu;

3

rzadziej – w trakcie. Żywoczerwone plamy krwi na papierze toaletowym lub
bieliźnie oznaczają, że mogą je powodować hemoroidy.

Choroba nie zawsze daje o sobie znać od razu. Same hemoroidy nie bolą, póki nie są w
stanie zapalnym lub póki nie powstaną zakrzepy, przedtem wywołują u pacjenta
przeważnie tylko świąd. W zaawansowanych stadiach choroby hemoroidalnej pojawia
się wypadanie guzków z odbytu. To zazwyczaj III i IV stopień choroby. Wpadnięty guzek
należy natychmiast samodzielnie wprowadzić do odbytu, by nie dopuścić do zaburzeń
przepływu krwi przez guzek i, w konsekwencji, zakrzepu, powodującego bardzo silny,
trudny do wytrzymania ból o charakterze ciągłym, trwający nawet kilka dni. To sygnał, by
pilnie zgłosić się do lekarza

Uwaga! Jeśli jedynym lub dominującym objawem jest ból, problem może być innej
natury: szczelina odbytu, wypadnięcia i zakrzepica hemoroidów, zakrzepica splotu
przyodbytowego, wypadanie odbytnicy, ropień, przetoka odbytu oraz inne, rzadsze
schorzenia. Dlatego podstawą podjęcia prawidłowego leczenia przeprowadzenie
odpowiedniej diagnostyki dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Pacjent, który
decyduje się na samoleczenie preparatami dostępnymi w aptekach, może bardzo
pogorszyć swój stan zdrowia prowadząc do trudnych do opanowania komplikacji.

Każdy, kto ma podobne problemy lub dostrzega u siebie niektóre z opisanych objawów,
powinien odwiedzić pilnie lekarza proktologa i poddać się badaniom, a następnie z
uwagą wysłuchać diagnozy. Nie należy się tego wstydzić czy obawiać. Pamiętajmy, że
choć pacjent jest po raz pierwszy w tak krępującej dla niego sytuacji, lekarz proktolog ma
podobnych przypadków wiele każdego dnia i jest to jego zwykła praca, nie ma tu więc
miejsca na zażenowanie i wstydliwość. Zwłaszcza, że pozostające pod kontrolą
hemoroidy, które nie dają dolegliwości nie muszą być poddawane szczególnej terapii. W
pozostałych przypadkach leczenie może być objawowe lub chirurgiczne, bardziej lub
mniej inwazyjne.
We wczesnych stadiach choroby pomaga leczenie farmaceutyczne, jednak pod
warunkiem właściwego doboru leków, pod kontrolą lekarza i w oparciu o specyfikę tego
właśnie przypadku, tego właśnie pacjenta. Leki mogą mieć postać tabletek, czopków,
kremów, żeli; działają przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, przeciwświądowo,
wzmacniają ściany naczyń krwionośnych, przez co zmniejszają ryzyko pogłębienia czy
nawrotu choroby.

Niezależnie od zaleconego leczenia farmaceutycznego, pacjent może pomóc sobie sam.

By zmniejszyć przykre dolegliwości, warto pamiętać o
podstawowych zasadach postępowania, opracowanych dla
chorych na hemoroidy.

•

Umiarkowany, systematyczny ruch

•

Dieta bogata w błonnik ułatwiają wypróżnienia i
wpływają korzystnie na krążenie krwi. Ważne, by

4

pożywienie było bogate w błonnik., który można znaleźć w znacznych ilościach m.
in. W nasionach białej fasoli i w grochu oraz zielonym groszku, orzechach
laskowych, suszonych śliwkach i rodzynkach, w malinach i czarnych porzeczkach,
w pełnoziarnistym chlebie, kaszy gryczanej itd.

•

Picie 2-3 litrów wody dziennie

•

Unikanie kawy, herbaty, alkoholu i innych używek

•

Skrupulatna dbałość o higienę okolic odbytu: stosowanie delikatnego mydła
bezdetergentowego, bez dodatków zapachowych. Jeśli chodzi o płyny do higieny
intymnej, wolno używać tych, które zaleci lekarz, nie wszystkie bowiem są tak
przyjazne, jak zapewniają producenci i mogą pogorszyć stan chorego.

•

Noszenie często zmienianej, wyłącznie bawełnianej bielizny bez dodatku włókien
sztucznych

•

Używanie bardzo delikatnego papieru toaletowego (powinien być nie tylko miękki,
lecz także bez dodatków zapachowych i nadruków)

•

Mycie odbytu po każdym oddaniu stolca

•

Często stosować kilkuminutowe nasiadówki w letniej wodzie, a przy swędzeniu
stosować krótkotrwałe polewanie odbytu zimną wodą z prysznica.

Jeśli profilaktyka czy leczenie farmakologiczne nie przynoszą spodziewanej ulgi a
problem narasta, trzeba sięgnąć po inne sposoby. Interwencja chirurga zwykle budzi
obawy, jednak w niektórych przypadkach jest konieczna. Na szczęście w tym schorzeniu
medycyna ma do dyspozycji metody mniej i bardziej inwazyjne. Niektóre z nich
wymagają wyłączenia się na jakiś czas z normalnej aktywności, wiążą się z bólem i
cierpieniem, wymagają też rekonwalescencji. Inne wyłączają pacjenta ledwie na kilka –
kilkanaście godzin a dochodzenie do pełnej sprawności nie utrudnia normalnego trybu
życia, także zawodowego. Zwykle są też obarczone mniejszym ryzykiem powikłań.
Metody inwazyjne nieoperacyjne, mniej kłopotliwe dla pacjenta, to kolejny etap
udzielania mu pomocy, gdy zawiedzie farmacja. Zabiegi te są w większości bezbolesne,
zawsze powinny być przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym. Oto niektóre z nich:

•

metoda Barrona, czyli założenie specjalnych podwiązek wokół podstawy guzków
krwawniczych, co powoduje zahamowanie ich ukrwienia, martwicę i odpadnięcie.
Określana jako skuteczna i ekonomiczna, ta nowoczesna, lecz znakomicie
sprawdzona metoda może być stosowana w trybie chirurgii ambulatoryjnej.

•

fotokoagulacja podczerwienią polega na wykorzystaniu promieniowania przez
przykładanie specjalnej sondy, by wywołać martwicę wypadającego guzka.

•

skleroterapia, stosowana od roku 1869, to doprowadzenie do zwłóknienia okolic
guzka krwawniczego przez wstrzykiwanie do warstwy podśluzówkowej tzw.leków
obliterujących

•

czasochłonna diatermia jednobiegunowa i niskonapięciowa, stosowana od 1921 r,
polega na odpowiednim działaniu prądem za pomocą dwóch elektrod tak, by
doprowadzić do martwicy guzka. Wymaga zwykle kilkakrotnego powtórzenia.

5

•

metoda Longo, w której dokonuje się wycięcia i zszycia mechanicznego śluzówki
kanału odbytu powyżej linii grzebieniastej, stosowana zwłaszcza gdy chorobie
hemoroidalnej towarzyszy wypadanie błony śluzowej odbytnicy

•

krioterapia, czyli zamrażanie podstawy guzków w celu wywołania ich martwicy,
stosowana coraz rzadziej. Zbyt krótki czas mrożenia powoduje nieskuteczność
zabiegu, lecz zbyt długi czas może doprowadzić do martwicy śluzówki jelita
grubego.

Mimo postępu w miarę komfortowej medycyny nieoperacyjnej, z minimalną ilością
powikłań, jak choćby w metodzie Barrona, bardzo chwalonej przez pacjentów i
pozwalającej im na nieprzerwaną aktywność, nie wszystkie przypadki poddają się tak
prostemu i skutecznemu leczeniu. Nie wszystkie metody nieoperacyjne są równie
wysoko cenione przez doświadczonych specjalistów. Niekiedy jedynym wyjściem jest
operacja, dotyczy to 10% pacjentów, w tym sporej grupy takich, którzy zaniedbywali
leczenie lub przeprowadzali je w sposób niesystematyczny.
Pobyt w szpitalu, konieczny, jeśli ma być wykonana operacja (większość wyżej
wymienionych metod nieoperacyjnych tego nie wymaga), związany z tym stres i
zaniedbania obowiązków zawodowych czy domowych, nie wpływa korzystnie na
samopoczucie pacjenta. Jednak czasem nie ma innego wyjścia. Czasem zmienione
chorobowo żyły muszą zostać wycięte przez chirurga i po kilkutygodniowej rehabilitacji
pacjent wraca do normalnego trybu życia.

Trudno tu zagłębiać się w szczegóły inwazyjnych metod operacyjnych. Jest ich kilka i
ważne, by chirurg nie kierował się aktualną "modą" czy nowymi trendami, lecz dopasował
metodę do konkretnego pacjenta, z jego ogólnym stanem zdrowia, przebiegiem choroby,
specyfiką schorzenia, wieki, odpornością i innymi istotnymi czynnikami oraz by
przygotował go na konieczność hospitalizacji, czasami kilkutygodniowej, a także
uprzedził o możliwych zagrożeniach i komplikacjach. Operacjom tym towarzyszy, bowiem
zawsze pewien procent ryzyka.
Hemoroidy nie muszą stać się zmorą naszego życia. Wystarczy przestrzegać zasad
profilaktyki a w przypadku wątpliwości natychmiast korzystać z pomocy proktologa.
Niestety, lekarze rodzinni nie zawsze są przygotowani do postawienia prawidłowej
diagnozy. W przypadkach trudniejszych lepiej szybko zdecydować się na zabieg,
korzystając z możliwości chirurgii ambulatoryjnej niż doprowadzić chorobę do stanu, w
którym nie obejdzie się bez pobytu w szpitalu i operacji w znieczuleniu ogólnym z bardzo
bolesnym i przykrym okresem pooperacyjnym.

6