89
B
ANKOWOŚĆ
dr Maria Golec
2011/2012
I
STOTA
I
FUNKCJE
BANKÓW
Plan wykładu
Istota banku
Rola banków w gospodarce
System bankowy
Modele systemu finansowego
Rodzaje banków
„Cechą różniącą bankierów od złotników jest to, że bankier używa w swojej
działalności cudzych pieniędzy”.
David Ricardo
Cechy banku
specjalistyczna firma handlowa, handlująca pieniędzmi
występują ograniczenia w tworzeniu banków
wykonywanie określonych usług finansowych
udział kapitałów własnych w finansowaniu działalności jest niski
Domy bankowe istniały w Babilonii w IV w. p.n.e. , w starożytnej Grecji i Rzymie.
Bankowość nowożytna rozwinęła się od XII w. w miastach włoskich – pierwszy bank
1157 r. w Wenecji.
Włoskie słowo banca oznaczało stół (ławę), za którym siadali pierwsi bankierzy w
dzielnicach handlowych i wymieniali pieniądze;
Definicja banku
Prawną definicję banku zawiera Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe.
„Bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na
podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych
obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym.”
Pojęcie instytucji kredytowej
Pojęcie instytucji kredytowej występuje regulacjach UE - jest to pojęcie szersze od
pojęcia bank.
Instytucja kredytowa oznacza podmiot, którego przedmiotem działalności jest
przyjmowanie od ludności wkładów pieniężnych i innych środków podlegających
zwrotowi oraz udzielanie kredytów na własny rachunek lub na wydawaniu
pieniądza elektronicznego.
89
Przywilej egzekucyjny banków – na podstawie ksiąg banków lub innych dokumentów
związanych z dokonywaniem czynności bankowych banki mogą wystawiać bankowe
tytuły egzekucyjne;
Obowiązek zachowania tajemnicy bankowej – przedmiotem ochrony są informacje
dotyczące czynności bankowej uzyskane w czasie negocjacji, w trakcie zawierania
i realizacji umowy; bank ma obowiązek udostępnienia informacji stanowiących
tajemnicę m.in. innym bankom i instytucjom kredytowym, Komisji Nadzoru Bankowego,
sądowi lub prokuratorowi w związku z toczącym się postępowaniem, sądowi w związku
z postępowaniem, prezesowi NIK.
Rola banków w gospodarce:
1. Kreacja pieniądza
2. Udział w społecznym podziale pracy
3. Dokonywanie alokacji i transformacji środków
Udział w społecznym podziale pracy
Banki przejmują część czynności finansowych od przedsiębiorców i gospodarstw
domowych:
*
banki pośredniczą między posiadającymi kapitał (oszczędzającymi) a
potrzebującymi środków finansowych (rola pośrednika)
*
dokonywanie płatności w imieniu swoich klientów (rola płatnika)
*
działanie w imieniu klientów w celu zarządzania aktywami (np. papierami
wartościowymi) (rola agenta)
89
Dokonywanie alokacji i transformacji środków pieniężnych w gospodarce
Bank jest instytucją transformacyjną pośredniczącą w doprowadzaniu do
uzgodnienia podaży i popytu.
Transformacja dotyczy:
*
kwot - banki przyjmują dużą ilość małych wkładów i środki pozyskane w
ten sposób udostępniają w postaci dużych sum kredytobiorcom.
*
terminów - banki mogą, korzystając z faktu, że część wkładów nie
zostanie wycofana w terminie wymagalności, udzielić kredytów na dłuższe
terminy niż to wynika ze zobowiązań wobec deponentów.
*
przestrzeni - lokata złożona w jednej miejscowości (np. w Koninie) może
być podstawą do udzielenia kredytu w innym miejscu (np. w Poznaniu)
*
informacji - banki likwidują konieczność indywidualnego sprawdzania
wiarygodności uczestników rynku finansowego
Elementy systemu bankowego
* System bankowy składa się przynajmniej z:
Banku centralnego (emisyjnego)
Banków operacyjnych
Jest to system dwuszczeblowy w odróżnieniu od jednoszczeblowych.
* Jednoszczeblowy - monobankowy - system występował w gospodarce centralnie
planowanej - funkcje banku centralnego i banku komercyjnego pełnił jeden bank,
nie ma oddzielonego ryzyka operacyjnego od funkcji centralnych, brak
konkurencji,
Elementy współczesnego systemu bankowego (instytucje)
Instytucje stabilizujące system bankowy
Bank centralny
Instytucja gwarantująca depozyty w bankach
Nadzór nad bankami
Instytucje tworzące system bankowy
Różne rodzaje banków
Instytucje wspierające funkcjonowanie sektora
Biura kredytowe
Izby rozliczeniowe
Związki banków itp
Rodzaje banków – podział klasyczny:
Bank inwestycyjny – bank zajmujący się bezpośrednim transferem oszczędności
na rynek pieniężny i kapitałowy. Są to głównie usługi związane z operacjami
papierami wartościowymi.
Bank depozytowo-kredytowy – bank gromadzący depozyty i z pozyskanych
środków udzielający kredytów.
89
Bank uniwersalny
Łączy operacje depozytowo - kredytowe z transakcjami w zakresie papierów
wartościowych i czynnościami emisyjnymi
W UE wyróżnia się:
Instytucje kredytowe – banki uniwersalne- pełen zakres usług
finansowych
Firmy inwestycyjne – tylko usługi banku uniwersalnego bez działalności
depozytowo-kredytowej
Uniwersalizm jest cechą bankowości europejskiej.
Modele systemów finansowych
system kontynentalny – (inaczej zorientowany bankowo, niemiecko-japoński,
reński)
system anglosaski (inaczej zorientowany rynkowo, amerykański)
System anglosaski
Opiera się na rynkach finansowych
Podstawowy przepływ kapitału odbywa się poprzez emisję papierów
wartościowych i giełdę
Banki wykorzystywane są przede wszystkim do funkcji płatniczych i
rozliczeniowych oraz zaspokajania zapotrzebowania na kredyt krótkoterminowy
Wyraźne oddzielenie banków inwestycyjnych od depozytowo-kredytowych
Model kontynentalny
Przepływ kapitału odbywa się przede wszystkim poprzez banki
Główną funkcję w systemie finansowym pełni system bankowy
Banki mają charakter banków uniwersalnych
Zalety i wady modelu kontynentalnego
Zalety:
wykorzystanie ekonomii skali
lepsze przygotowanie banków do monitorowania firm
efektywniejsza windykacja kredytów przez banki
możliwość długoterminowego finansowania
Wady:
Niedostateczne rozszerzenie wachlarza instrumentów finansowych
Możliwość pojawienia się opóźnień informacyjnych
Zalety i wady systemu anglosaskiego
Zalety:
Pobudzanie innowacji finansowych
Pełna informacja dot. podmiotów finansowanych przekazywana ogółowi
Ułatwienia zarządzania ryzykiem finansowym
Wady:
Oparcie podmiotów gospodarczych na anonimowym rynku papierów
wartościowych
Krótkoterminowa perspektywa decyzji ekonomicznych
Mniejsza efektywność w dochodzeniu roszczeń
89
Polska dane za 2009 r. :
•
kredyty/PKB 46,2%;
•
kapitalizacja rynku akcji/ PKB 31,5%
Konwergencja systemów finansowych
Ujednolicanie systemów finansowych na świecie
Powstawanie holdingów bankowych i konglomeratów finansowych zamazuje
podział na rodzaje banków
W USA odejście od ścisłego podziału bankowości inwestycyjnej i depozytowo-
kredytowej w stronę bankowości uniwersalnej
Rodzaje banków
1. Banki centralne
2. Banki operacyjne
3. Banki specjalne (inwestycyjne, hipoteczne, towarzystwa kredytowe, rolne,
komunalne),
4. Kasy oszczędnościowe
5. Spółdzielczość kredytowa
Bank centralny
Bank emisyjny (pierwotna rola banku centralnego) – tworzy pieniądz i reguluje
wielkość tworzonego pieniądza przez banki
Bank banków – jest bankiem rezerwowym dla banków operacyjnych
(kredytodawcą ostatniej instancji)
Bank gospodarki narodowej – kasowa obsługa budżetu, obsługa długu
państwowego
89
Banki operacyjne
Spełniają istotne funkcje społeczne (np. obsługa obrotu gotówkowego i
bezgotówkowego)
Są przedsiębiorstwami których celem jest maksymalizowanie nadwyżki
finansowej dla właścicieli
Banki hipoteczne
Zajmują się udzielaniem długoterminowych kredytów zabezpieczonych na
hipotece nieruchomości
Pozyskują środki poprzez emisje listów zastawnych
Spółdzielnie kredytowe
Instytucje drobnego kredytu zorganizowane na zasadach spółdzielczych
Powstały w XIX w . w Niemczech w dwóch formach: Kasy Schulzego i kasy
Raiffeisena
Inne przedsiębiorstwa
Kasy oszczędnościowe – świadczące usługi drobnym wytwórcom i
gospodarstwom domowym
Budowlane kasy oszczędnościowe – udzielają kredytów na budownictwo
mieszkaniowe
Parabanki – świadczą usługi podobne do bankowych
89
S
YSTEM
BANKOWY
W
P
OLSCE
I
NSTYTUCJE
,
STRUKTURA
,
PROBLEMY
Plan wykładu
Historia i przebudowa sektora bankowego w latach 90 XX w.
Instytucje sektora bankowego
Banki państwowe
Banki w formie spółek akcyjnych
Banki hipoteczne
Oddziały instytucji kredytowych w Polsce
Związek Banków Polskich
BIK
Banki spółdzielcze
SKOK
Banki w Polsce – historia
XVIII - XIX w. prywatne domy bankowe (do 1830 r.)
1828 r. pierwszy polski bank centralny Bank Polski (przetrwał do 1870 r.)
Rozwój instytucji spółdzielczych (banków spółdzielczych i kas Stefczyka) w
okresie zaborów
Reformy Grabskiego i rozwój bankowości w Okresie Międzywojennym
Okres po II 1945 r. powołano Narodowy Bank Polski – od 1946 r. bank centralny
kredytuje przemysł; w latach 1949-53 zmieniono strukturę bankowości – idea
monobanku:
Ograniczenie liczby banków
Bank Inwestycyjny - działalność inwestycyjna
Obsługa obrotów zagranicznych - Bank Handlowy
Bank Polska Kasa Opieki - operacje zagraniczne ludności
Bank Rolny (później Bank Gospodarki Żywnościowej udzielał
kredytów dla rolnictwa) jemu podporządkowano instytucje spółdzielcze
Przebudowa systemu bankowego w 1989 r.
Nowe regulacje prawne ustawy Prawo bankowe i ustawa o NBP
wprowadzenie zasad konkurencyjności między bankami przez
odejście od podziału terytorialnego i branżowego
oparcie działalności banków na podstawach ekonomicznych przez
wprowadzenie rachunku ekonomicznego w bankach
powołanie z dniem 1 lutego 1989 r. banków komercyjnych z centralami w głównych
regionach Polski na bazie oddziałów NBP
Bank Śląski w Katowicach
Bank Przemysłowo -Handlowy w Krakowie,
Bank Depozytowo-Kredytowy w Lublinie,
Powszechny Bank Gospodarczy w Łodzi,
Wielkopolski Bank Kredytowy w Poznaniu,
Pomorski Bank Kredytowy w Szczecinie,
Państwowy Bank Kredytowy w Warszawie
Bank Zachodni we Wrocławiu
89
Bank Gdański w Gdańsku
W 1988 r. wydzielono z NBP Powszechną Kasę Oszczędności BP
Przebudowa systemu bankowego w latach 90. XX w
Tworzenie infrastruktury bankowej, wprowadzanie regulacji w działalności
banków
Przekształcanie banków państwowych w banki prywatne – prywatyzacja
Konsolidacja banków, przykłady:
Bank Zachodni WBK S.A. powstał w wyniku połączenia Banku Zachodniego
S.A. i Wielkopolskiego Banku Kredytowego S.A. w 2001 roku - Irlandzki bank AIB był
od 1995 r. głównym udziałowcem WBK. W 1999 r. przejął od Skarbu Państwa 80%
Banku Zachodniego
w 1996 r. powołano do życia Grupę Bankową Pekao S.A. W skład której
wchodziły: Bank Pekao S.A., Bank Depozytowo-Kredytowy SA w Lublinie, Pomorski
Bank Kredytowy SA w Szczecinie, Powszechny Bank Gospodarczy SA w Łodzi - 1
stycznia 1999 roku cztery banki połączyły się w jeden bank pod wspólną nazwą
Bank Pekao SA.
Rodzaje banków w Polsce
Formy prawne banków w Polsce:
banki państwowe
banki w formie spółek akcyjnych (tym również banki hipoteczne); w tym
banki giełdowe
banki spółdzielcze
Według struktury właścicielskiej:
państwowe, z większościowym udziałem kapitału państwowego
prywatne
Według prowadzonej polityki:
uniwersalne (np. Pekao SA, BZ WBK)
specjalistyczne
detaliczne (np. Lukas Bank, Getin Bank SA)
samochodowe (np. VOLKSWAGEN BANK POLSKA SA, Toyota Bank
Polska SA, Fiat Bank Polska SA itp.)
Banki państwowe
tworzone przez Radę Ministrów na wniosek Ministra Skarbu w drodze
rozporządzenia (nie podlegają wpisowi do rejestru przedsiębiorstw
państwowych)
Są to banki „z misją” realizujące szczególne zadania „zlecone” przez rząd (inne
banki mogą otrzymywać dofinansowanie kredytów preferencyjnych)
89
Banki w formie spółek akcyjnych
dominują w Polsce (m. in rozbudowana sieć oddziałów)
Regulacje w Kodeksie spółek handlowych
Organy: Rada nadzorcza i zarząd
Rada nadzorcza (co najmniej 5 osób) powoływana jest przez walne
zgromadzenie – obowiązek informowania KNF o składzie i zmianach
Zarząd (co najmniej 3 osoby) powoływany przez Radę nadzorczą
(również obowiązek informacyjny), z tym że powołanie 2 osób w tym
prezesa następuje za zgodą KNF
Bank hipoteczny
Podstawową czynnością banku jest udzielanie kredytów hipotecznych,
refinansowanych przede wszystkim ze środków pozyskiwanych z emisji
hipotecznych listów zastawnych
Specjalistyczny bank tworzony wyłącznie w formie spółki akcyjnej specjalizujący
się w finansowaniu średnio- oraz długo terminowych inwestycji budownictwa
mieszkaniowego i komercyjnego.
Bank hipoteczny jako szczególny bank w formie spółki akcyjnej
jako bank specjalistyczny, realizuje wyłącznie czynności dozwolone na mocy
Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o listach zastawnych i bankach
hipotecznych.
Statut banku hipotecznego określa jego nazwę, która zawiera dodatkowo wyrazy
„bank hipoteczny”.
długa perspektywa finansowania
ochrona posiadaczy listów zastawnych
ograniczony zakres usług
współpraca z bankami uniwersalnymi –powiązania kapitałowe
Zasada pierwszeństwa zaspokojenia właścicieli listów zastawnych w banku
hipotecznym - tzw. przywilej upadłościowy
W przypadku upadłości banku emitenta, rejestr zabezpieczenia jest prawnie
oddzielony od pozostałych aktywów banku i jest wykorzystywany do spłacenia
wierzycieli listów.
Wierzyciele listów zastawnych mają pierwszeństwo zaspokojenia swoich
roszczeń z masy pokrycia (tzw. rejestru zabezpieczenia).
Banki hipoteczne w Polsce
BRE Bank Hipoteczny SA
ING Bank Hipoteczny SA
Pekao Bank Hipoteczny SA
Nykredit Bank Hipoteczny S.A. (od 2005 r. funkcjonuje jako oddział instytucji
kredytowej Nykredit RealKredit A/S O. w Polsce)
Kredyty hipoteczne w Polsce są jednak przede wszystkim udzielane przez banki
uniwersalne
89
Udział banków hipotecznych – 3% kredytów hipotecznych udzielonych
w sektorze bankowym
Oddziały instytucji kredytowych w Polsce
Instytucje kredytowe z państw UE w ramach tzw. jednolitej licencji bankowej
mogą w Polsce prowadzić działalność:
jako oddział instytucji kredytowej
w ramach działalności transgranicznej
Oddział instytucji kredytowej może rozpocząć swoją działalność po upływie
dwóch miesięcy od otrzymania przez Komisję Nadzoru Finansowego odpowiednich
informacji, które przesyła organ nadzorczy z państwa macierzystego
Działalność transgraniczna polega na wykonywaniu czynności przez instytucję
kredytową na terenie Polski (rozpoczęcie takiej działalności po złożeniu
zawiadomienia przez nadzór bankowy państwa macierzystego informacji do KNF)
Cechy oddziału instytucji kredytowej
jest jednostką organizacyjną instytucji kredytowej,
zlokalizowaną poza państwem siedziby,
nie ma odrębnej osobowości prawnej,
jest zlokalizowany na terytorium Polski, co oznacza, że w Polsce znajdują się
istotne zasoby materialne konieczne do prowadzenia działalności przez oddział,
wykonuje w ramach instytucji kredytowej działalność w zakresie czynności
wynikających z posiadanego przez instytucję kredytową zezwolenia.
nadzór nad oddziałami sprawuje organ nadzorczy państwa macierzystego;
depozyty w oddziale instytucji kredytowej gwarantowane są również przez
system gwarantowania depozytów państwa macierzystego
Instytucje kredytowe w Polsce – przykłady
do 15.07.2011 341 notyfikacji o zamiarze podjęcia działalności transgranicznej,
np:
Coventry Building Society,
Sparkasse Oberlausitz-
Niederschlesien, Banco Popular Español S.A.,
Google Payment Limited (instytucja pieniądza
elektronicznego)
Goldman Sachs International Bank
G-T-P Financial Services Ltd (instytucja pieniądza
elektronicznego
35 notyfikacje o zamiarze podjęcia działalności poprzez oddział:
Societe Generale (Francja),
Svenska Handelsbanken AB (Szwecja),
Sygma Banque (Francja),
Commerzbank AG (d. Dresdner Bank AG) (Niemcy),
ABN AMRO Bank N.V. (Holandia),
Danske Bank A/S (Dania),
BNP Paribas (Francja),
EFG Eurobank Ergasias S.A. (Grecja),,
CAJA DE AHORROS Y PENSIONES DE BARCELONA
(“la Caixa”) (Hiszpania),
Elavon Financial Services Limited (Irlandia),
89
BNP Paribas Securities Services (Francja),
Nordnet Bank AB (Szwecja),
HSBC Bank Plc (Wielka Brytania),
Skandinaviska Enskilda Banken SA (Luksemburg),
Crédit Suisse (Luxembourg) S.A.
KBL European Private Bankers S.A.
19 oddziałów instytucji kredytowych prowadzi działalność
Charakterystyka instytucji sektora bankowego w Polsce
Struktura własnościowa sektora bankowego w Polsce
89
Największe banki w Polsce w 2009 r. według aktywów
System finansowy i bankowy w Polsce
89
Związek Banków Polskich (ZBP)
Samorządowa organizacja banków, powołana w 1991 jako izba gospodarcza
zrzeszająca banki
Członkostwo w ZBP ma charakter dobrowolny i obejmuje banki działające na
obszarze RP utworzone i działające na podstawie prawa polskiego.
Zadaniem jest reprezentowanie i ochrona interesów członków
Przykładowe działania ZBP
Inicjatywa, opinie w sprawie nowych regulacji w bankach
Baza dokumentów zastrzeżonych
Arbiter bankowy jako sąd polubowny
Standardy kwalifikacyjne w bankowości
Standaryzacja dokumentów bankowych
Biuro Informacji Kredytowej
Biuro Informacji Kredytowej (BIK) jest to instytucja powołana
w 1997 r. przez 21 banków i Związek Banków Polskich.
89
BIK gromadzi, przechowuje oraz przetwarza informacje o aktualnych
zobowiązaniach oraz historii kredytowej klientów banków i spółdzielczych kas
oszczędnościowo-kredytowych.
Dane gromadzone w BIK dotyczą zarówno klientów indywidualnych jak i
przedsiębiorców, są to pozytywne i negatywne historie kredytowe;
Dane są przekazywane do BIK w momencie składania przez klienta w banku (np.
kredytowego) oraz po zaciągnięciu przez niego zobowiązania są to dane
identyfikacyjne oraz informacje o zobowiązaniach kredytowych powiązanych z
danym klientem, wskazujące m. in. stan początkowy zobowiązania, aktualny stan
zadłużenia oraz historię kredytową w ujęciu miesięcznym.
Informacje w BIK
W BIK przetwarzane są informacje obejmujące:
bieżące zobowiązania kredytowe,
za zgodą klienta, informacje o prawidłowo obsługiwanych spłaconych
zobowiązaniach kredytowych,
bez zgody klienta przez 5 lat zobowiązania, w odniesieniu do których zostały
spełnione łącznie następujące warunki: klient nie uregulował zobowiązania lub
dopuścił do zwłoki w spłacaniu powyżej 60 dni oraz upłynęło kolejnych 30 dni od
momentu poinformowania klienta przez bank o zamiarze przetwarzania jego
danych bez zgody, a mimo to zobowiązanie nie zostało uregulowane,
89
dla celów statystycznych, informacje o zobowiązaniach po ich wygaśnięciu bez
zgody klienta przez 12 lat.
BIK (zakres) a BIG-i
95% danych BIK o klientach to pozytywne historie kredytowe
Banki mogą również korzystać z informacji udostępnianych przez biura informacji
gospodarczej (BIG), gromadzące zaległe zobowiązania z opóźnieniami w spłacie
powyżej 60 dni przekazywane przez wierzycieli po uprzednim poinformowaniu
dłużnika – są to tzw. czarne listy dłużników i obejmują należności różnych podmiotów
rynku
S
YSTEM
BANKOWY
W
P
OLSCE
B
ANKOWOŚĆ
SPÓŁDZIELCZA
Plan wykładu
Istota bankowości spółdzielczej i jej cechy
Banki spółdzielcze
Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe
Istota spółdzielni
Konstytutywnym elementem każdej spółdzielni jest idea współdziałania,
przeciwstawiania się egoizmowi charakterystycznemu dla prywatnego interesu.
W języku polskim do 1930 roku używano obok wyrazów spółdzielnia czy współdzielnia,
słów kooperatywa, kooperacja, co wywodzi się od łacińskiego cooperatio –
współdziałanie.
Spółdzielczość określa się również przez różne maksymy: „wzajemna pomoc”, „nie dla
zysku ale dla świadczenia usług”, „współdziałanie osób mających te same problemy”,
„solidarne łączenie się sił słabych dla uzyskania większej mocy”, „samopomoc”.
Międzynarodowy Związek Spółdzielczy określa spółdzielnią: autonomiczne zrzeszenie
osób, które stowarzyszyły się dobrowolnie, aby wspólnie osiągać cele ekonomiczne,
społeczne i kulturalne poprzez współwłasność demokratycznie zarządzanego
przedsiębiorstwa.
Spółdzielnia ma dualny charakter. Jest:
podmiotem gospodarującym na konkurencyjnym rynku (ekonomiczny
wymiar)
zrzeszeniem osób dążącym do zaspokojenia potrzeb przez prowadzenie
wspólnego przedsiębiorstwa (społeczny wymiar)
Społeczny wymiar spółdzielni
89
Zaspokajanie potrzeb członków spółdzielni
Dbałość
o
środowisko
lokalne
(przede wszystkim gdy środowisko to jest ekonomicznie trudne)
Społecznie użyteczne cele działalności spółdzielni
Rozwój bazy członkowskiej (edukacja ekonomiczna członków spółdzielni)
Sposób podziału nadwyżki finansowej
Cechy spółdzielni
Możliwość swobodnego i dobrowolnego przystępowania i występowania ze
spółdzielni (otwarte członkostwo); członkowie spółdzielni są jej właścicielami;
wyróżnia się spółdzielnie:
Otwarte – z usług korzystają członkowie i nieczłonkowie
Zamknięte – z jej usług korzystają wyłącznie członkowie
Demokratyczna struktura – każdy członek ma jeden głos, decyzje są
podejmowane przez większość a wybierane kierownictwo jest odpowiedzialne
przed członkami (związek ludzi nie kapitału)
Lokalny charakter – niewielka skala prowadzonej działalności (niekiedy
wprowadza się zasadę terytorialności – dla spółdzielczości kredytowej:
„miejscowy pieniądz na potrzeby miejscowej społeczności”
Zrzeszanie się – zasada subsydiarności (pomocniczości) ze strony spółdzielni
wyższego rzędu – oznacza wspomaganie jednostek spółdzielczych w
zaspokajaniu potrzeb, których spółdzielnie nie mogą zaspokoić samodzielnie
Współpraca między spółdzielniami
Spółdzielnie kredytowe w Polsce
Banki spółdzielcze
SKOK
Odmienne zasady funkcjonowania
Różne podstawy regulacyjne
Działalność BS po zmianach
systemowych w Polsce
Pierwsze instytucje poł. XIX w.
(Spółdzielczy Bank Ludowy w
Śremie – 1859 r., Towarzystwo
Pożyczkowe dla Przemysłowców
Miasta Poznania - 1961 r. BS w
Brodnicy – 1862 r.)
Do 1990 r. Bank Gospodarki
Żywnościowej
centralnym
związkiem spółdzielczym
Tworzenie niezależnych banków
zrzeszających banki spółdzielcze
(np. GBW)
Wymiar
ekonomiczny
Wymiar
społeczny
89
Przyczyny problemów finansowych BS po 1990 r.:
pułapka inflacyjna kredytobiorców
brak fachowego nadzoru właścicielskiego
przejście od bankowości wyspecjalizowanej do uniwersalnej
słabe przygotowanie kadry zarządzającej
niskie fundusze własne
Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i BGŻ
S.A. oraz o zmianie niektórych ustaw (tzw. świętojańska)
Wprowadzenie trójszczeblowej struktury dla banków spółdzielczych w Polsce
– bankiem krajowym stał się Bank Gospodarki Żywnościowej
Banki spółdzielcze zostały zobowiązane do zrzeszenia się w bankach
regionalnych właściwych dla danego regionu kraju
Zasada regionalności w prowadzeniu działalności bankowej
Udostępnienie środków publicznych na restrukturyzację bs oraz możliwość
zwolnienia bs z obowiązku odprowadzania rezerwy obowiązkowej
Ustawa z dnia 9 listopada 2000 o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich
zrzeszaniu się i bankach zrzeszających – tzw. ustawa milenijna (obowiązująca)
Odejście od koncepcji stworzenia struktury krajowej, struktura dwuszczeblowa
(bank spółdzielczy – bank zrzeszający)
Banki spółdzielcze zrzeszają się z bankiem zrzeszającym
Zasady rynkowe przy wyborze banku zrzeszającego – możliwość zmiany banku
zrzeszającego
Wymogi kapitałowe dla banków spółdzielczych 1 mln EUR (od 2008 r.)
Określony ograniczony katalog usług bankowych określony w Ustawie
Usługi banków zrzeszających
Reprezentowanie członków banków spółdzielczych w organach struktur
spółdzielczości kredytowej
Monitoringu i kontrola, ustawowo:
89
obowiązki sprawozdawcze wobec NBP i BFG
bank zrzeszający odprowadza rezerwę obowiązkową
prowadzi rachunki bieżące zrzeszonych w nim banków spółdzielczych
Stosunki operacyjno-biznesowe np.:
inwestycyjne
usługi prawne
marketingowe
Informatyczne
szkoleniowe
Zasada terytorialności działania banków spółdzielczych
Bank spółdzielczy prowadzi działalność na terenie powiatu, w którym znajduje
się jego siedziba, oraz na terenie powiatów, w których znajdują się jego placówki
wykonujące czynności bankowe,
Zrzeszenia banków spółdzielczych w Polsce
Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe
pierwsze SKOK 1992 r. – zmiany w Ustawie o związkach zawodowych – SKOK
jako instytucje podobne do pracowniczych kas zapomogowo- pożyczkowych
regulacja ustawowa - Ustawa z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach
oszczędnościowo- kredytowych (Dz.U.96 Nr 1 poz.2 z późn. zm.)
Od 2005 r. SKOK są instytucjami monetarnymi
Bank Polskiej
Spółdzielczości SA
Spółdzielcza Grupa
Bankowa
Mazowiecki Bank
Regionalny SA
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
BS
350 banków
spółdzielczych
151 banków
spółdzielczych
77 banków
spółdzielczych
89
SKOK cechy
SKOK są związkami (uniami ) kredytowymi (ang. credit unions)
SKOK są spółdzielniami zamkniętymi
SKOK świadczą usługi wyłącznie dla osób fizycznych
Ograniczone pole członkostwa unii kredytowych:
Członkami kas mogą być osoby połączone więzią o charakterze
zawodowym lub organizacyjnym, a w szczególności:
•
pracownicy zatrudnieni w jednym lub kilku zakładach pracy,
•
osoby należące do tej samej organizacji społecznej lub zawodowej
w porównaniu do banków świadczą usługi na znacznie mniejszą skalę
SKOK prowadzą działalność niezarobkową
Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe – usługi
Zgodnie z ustawą o SKOK kasy mogą prowadzić następujące czynności:
gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków,
udzielanie im pożyczek i kredytów,
przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych,
pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia
Spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe – zrzeszanie się
związek
kredytowy
spółdzielnia
kredytowa
spółdzielnia
usługi wyłącznie dla członków
ograniczenie pola członkostwa
niezarobkowy cel działalności
obligatoryjność zrzeszania się
świadczenie usług
finansowych: przyjmowanie
depozytów, udzielanie
kredytów, usługi
rozliczeniowe
idee współdziałania,
samopomocy,
realizowanie zasad
spółdzielczych
89
SKOK są zobowiązane zrzeszyć się z Krajową Spółdzielczą Kasą
Oszczędnościowo-Kredytową (Kasą Krajową)
Kasa Krajowa wobec zrzeszonych SKOK pełni funkcje:
nadzorcze (brak licencjonowania, brak min. poziomu funduszy własnych)
instytucji centralnej („banku” SKOK, refinansowe),
reprezentacyjne i inne
Różnice między SKOK a BS
89
B
ANK
CENTRALNY
–
ORGANIZACJA
I
ZADANIA
N
ARODOWY
B
ANK
P
OLSKI
Plan wykładu
Istota bankowości centralnej
Narodowy Bank Polski polskim bankiem centralnym
Podstawy prawne, cele
Niezależność banku centralnego
Organy NBP
Zadania Narodowego Banku Polskiego
Istota bankowości centralnej
Kluczowe czynniki warunkujące powstanie bankowości centralnej:
1) Wynalezienie pieniądza papierowego:
Banknot – wynaleziony w Chinach (XI w.) ale istotniejsza rola kwitu depozytowego
(Londyn, XVII/XVIII w.); rozwój kredytowej emisji pieniądza depozytowego
2) Ustanowienie monopolu emisyjnego: rządy wprowadzają monopol emisyjny
dla wybranych banków komercyjnych
89
Pierwsze banki centralne:
Bank Szwecji (1686) - bank państwowy (monopol emisyjny od początku
istnienia
Bank Anglii (1694) - bank komercyjny (nacjonalizacja w 1946); stopniowa
redukcja liczby banków prywatnych – emitentów. W 1833 całkowity monopol
emisyjny.
Ewolucja celów i zadań banków centralnych
początkowo: działalność komercyjna, operacje rządowe, kredyt dla rządu
wiek XX: stabilność pieniądza, systemy płatnicze, rezerwy obowiązkowe,
stabilizacja rynków finansowych, nadzór bankowy (!)
po II Wojnie Światowej: polityka pełnego zatrudnienia
lata 80-90: zdecydowana postawa antyinflacyjna
Funkcje banku centralnego
Cele działalności NBP
Konstytucja 1997 r.: bankowi centralnemu „przysługuje (…) wyłączne prawo emisji
pieniądza ustalania i realizowania polityki pieniężnej” oraz „Narodowy Bank Polski
odpowiada za wartość polskiego pieniądza” (art. 227, par. 1)
Ustawa o NBP
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Dz.U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2
„Podstawowym celem działalności NBP jest utrzymanie stabilnego poziomu cen,
przy jednoczesnym wspieraniu polityki gospodarczej Rządu, o ile nie ogranicza to
podstawowego celu NBP” (art. 3, par. 1)
Konkurencyjność celu monetarnego i gospodarczego
Niezależność (autonomia) banku centralnego
• monopol na kreację bazy monetarnej
• prowadzenie polityki pieniężnej
• monopol na kreację bazy monetarnej
• prowadzenie polityki pieniężnej
bank emisyjny
bank emisyjny
• banki posiadają rachunki w BC – są jego klietami
• rozliczenia między bankami
• pożyczkodawca ostatniej instancji
• banki posiadają rachunki w BC – są jego klietami
• rozliczenia między bankami
• pożyczkodawca ostatniej instancji
bank banków
bank banków
• obsługa rządu: zarządzanie długiem publicznym, rachunki
budżetu
• zarządzanie rezerwami walutowymi
• obsługa rządu: zarządzanie długiem publicznym, rachunki
budżetu
• zarządzanie rezerwami walutowymi
bank państwa
bank państwa
89
Aspekty niezależności NBP
Wywiad z 13 października 2005r. w Rzeczpospolitej
Odnosząc się do chęci różnych polityków zwiększenia wpływu rządu na bank centralny,
premier Belka powiedział:
"Uważam, że wielkim osiągnięciem polskiej transformacji jest to, że polityka pieniężna jest
prowadzona przez niezależny od rządu bank centralny. Napięcia na linii minister finansów
i prezes NBP są rzeczą naturalną. W ostatecznym jednak efekcie niezależna polityka
pieniężna i niezależność NBP są sprzymierzeńcami ministra finansów.”
Organy NBP
Bank centralny posiada
niezależność:
Bank centralny posiada
niezależność:
w wyznaczaniu celów polityki
pieniężnej, jeśli w przepisach
prawnych cele te nie zostały
określone
w doborze i stosowaniu
instrumentów polityki
pieniężnej
(tzw. niezależność operacyjna)
Niezależność
funkcjonalna
• uprawnienia i
kompetencje
pozwalające na
samodzielne
prowadzenie
polityki
pieniężnej
Niezależność
osobista
• formalna i
rzeczywista
niezależność
członków
organów banku
(kadencyjność,
sposób
powoływania
organów NBP,
nieusuwalność,
wymóg
apolityczności)
Niezależność
finansowa
• zasady tworzenia
i podziału
funduszy
powinny być tak
sformułowane
aby
uniemożliwiały
wywieranie
nacisku na jego
decyzje; zakaz
finansowania
przez NBP
deficytu budżetu
państwa;
Niezależność
instytucjonalna
• określenie relacji
banku
centralnego z
innymi organami
państwa;
precyzyjne
uregulowanie
współpracy,
uwolnienie od
nacisków
politycznych
89
Prezes NBP
Prezes NBP jest powoływany przez Sejm na wniosek Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej, na 6-letnią kadencję
nie może należeć do partii politycznej, związku zawodowego ani prowadzić
działalności publicznej nie dającej się pogodzić z godnością jego urzędu.
Kadencja prezesa NBP wygasa: po upływie 6 lat, w razie śmierci, w razie złożenia
rezygnacji, w razie odwołania. Odwołanie może nastąpić gdy:
nie wypełnia obowiązków na skutek długotrwałej choroby,
został skazany prawomocnym wyrokiem sądu,
Trybunał Stanu orzekł wobec zakaz zajmowania stanowisk i
pełnienia funkcji w organach państwa
Rada Polityki Pieniężnej
W skład Rady Polityki Pieniężnej wchodzą Prezes Narodowego Banku Polskiego jako
przewodniczący oraz osoby wyróżniające się wiedzą z zakresu finansów powoływane na
6 lat, w równej liczbie przez:
Prezydenta Rzeczypospolitej
Sejm
Senat
Prezes
NBP
Prezes
NBP
Rada
Polityki
Pieniężnej
Rada
Polityki
Pieniężnej
Zarząd
NBP
Zarząd
NBP
89
Rada Polityki Pieniężnej (RPP) – zadania
ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z
przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej,
ustala corocznie założenia polityki pieniężnej i przedkłada je do wiadomości Sejmowi równocześnie z
przedłożeniem przez Radę Ministrów projektu ustawy budżetowej,
składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od
zakończenia roku budżetowego,
składa Sejmowi sprawozdanie z wykonania założeń polityki pieniężnej w ciągu 5 miesięcy od
zakończenia roku budżetowego,
ustala wysokość stóp procentowych NBP,
ustala wysokość stóp procentowych NBP,
ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków,
ustala zasady i stopy rezerwy obowiązkowej banków,
określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w
zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych,
określa górne granice zobowiązań wynikających z zaciągania przez NBP pożyczek i kredytów w
zagranicznych instytucjach bankowych i finansowych,
zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP,
zatwierdza plan finansowy NBP oraz sprawozdanie z działalności NBP,
przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP,
przyjmuje roczne sprawozdanie finansowe NBP,
ustala zasady operacji otwartego rynku.
ustala zasady operacji otwartego rynku.
89
Zarząd NBP
Do zakresu działania Zarządu NBP należy:
realizacja uchwał RPP
uchwalenie i realizacja planu działania NBP
realizacja zadań z zakresu polityki kursowej
ocena obiegu pieniężnego, rozliczeń pieniężnych i obrotu dewizowego
inne zadania wynikające z zadań NBP
Skład Zarządu NBP:
Prezes NBP (jako przewodniczący)
6-8 członków zarządu (w tym 2 wiceprezesów)
Członków Zarządu NBP powołuje i odwołuje prezydent na wniosek Prezesa NBP.
Kadencja wynosi 6 lat.
Zadania NBP
emisja pieniądza i polityka pieniężna
regulowanie płynności banków oraz ich refinansowanie
organizacja rozliczeń pieniężnych
bankowa obsługa budżetu państwa
zarządzanie rezerwami dewizowymi
pozostałe sfery działalności
Emisja pieniądza
Znakami pieniężnymi RP są banknoty i monety opiewające na złote i grosze.
Banknoty i monety emitowanymi przez NBP są prawnym środkiem płatniczym na
obszarze Polski (pieniądz fiducjarny – jego wartość opiera się na zaufaniu do
emitenta)
Banknoty stanowią 97%, a monety 3% wartości obiegu gotówkowego. W ujęciu
ilościowym banknoty – 9,3%, monety 90,7% (wg stanu na koniec 2010 r.)
NBP zaopatruje banki w znaki pieniężne. Banknoty wytwarza Polska Wytwórnia
Papierów Wartościowych S.A. a monety Mennica Polska S.A.
Bilans NBP
89
89
Emisja pieniądza
Dochody z emisji gotówki nazywa się senioratem (rentą emisyjną, senioralna);
Renta wynika z monopolu banku centralnego na emisję pieniądza
Pieniądz (gotówka i środki ulokowane na rachunkach) dla wydawcy stanowi
nieoprocentowane źródło finansowania, a aktywa stanowiące zabezpieczenie
emisji przynoszą dochody odsetkowe
Renta współcześnie - dochód państwa jako właściciela banku centralnego (w
Polsce zyski NBP zasilają budżet państwa)
Emisja pieniądza
Znaki pieniężne zużyte lub uszkodzone tracą moc prawnego środka płatniczego i
podlegają wymianie.
Średnia żywotność banknotów wynosi od 9 mies. (banknoty 10 zł) do 132 mies.
(banknoty 200 zł). Żywotność monet wynosi kilkanaście lat.
Fałszywe znaki pieniężne są zatrzymywane bez prawa zwrotu ich równowartości.
Rocznie zatrzymuje się ok. 24 tys. falsyfikatów (dane za 2010 r.).
Denominacja waluty – reforma pieniężna w 1995 r. polegała na obcięciu 4 zer;
10.000 starych zł (PLZ) = 1PLN
Regulowanie płynności banków i czuwanie nad stabilnością sektora
Kredytowanie banków mających problemy z płynnością – funkcja kredytodawcy
ostatniej instancji
Czuwanie nad stabilnością oraz organizacją systemu bankowego
Organizacja rozliczeń pieniężnych
NBP organizuje i nadzoruje system rozliczeń finansowych;
Prowadzi rachunki bankowe dla banków, budżetu państwa, BFG, KSKOK i innych
podmiotów za zgodą prezesa NBP
Prezes NBP określa w drodze zarządzenia sposób przeprowadzania
rozrachunków międzybankowych
NBP jest właścicielem i operatorem systemu Sorbnet – system rozrachunków
brutto w czasie rzeczywistym
Organizacja rozliczeń pieniężnych
Płatności dokonywane poprzez banki dzielą się na detaliczne i wysokokwotowe
(powyżej 1 mln PLN, z rynku międzybankowego, operacje banków z NBP itp.)
Płatności detaliczne rozliczane są w Krajowej Izbie Rozliczeniowej w
trybie netto w trakcie sesji rozliczeniowych (system Elixir i EuroElixir) –
rozrachunek ma miejsce w NBP w systemie Sorbnet
Płatności wysokwotowe – przekazywane w trybie brutto do systemu
Sorbnet (lub Sorbnet – Euro) w NBP
Rozrachunek dokonywany jest zawsze poprzez rachunki bieżące banków w NBP
89
Bankowa obsługa budżetu państwa
Wykonywanie bankowej obsługi państwa; prowadzenie rachunków jednostek
budżetu państwa i jednostek państwowych funduszy celowych, ponadto rachunki
inne (ZUS, ARR, ARiMR, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości) – w 2010 r.
4237 podmiotów ponad 19 tys. rachunków
NBP jest agentem finansowym rządu w zawieraniu i realizacji umów
kredytowych
NBP obsługuje zadłużenie zagraniczne państwa
Bank centralny jest agentem emisji skarbowych papierów wartościowych –
organizuje i przeprowadza przetargi na sprzedaż bonów skarbowych i obligacji
skarbowych
89
Zarządzanie rezerwami dewizowymi
NBP jest centralną instytucją dewizową – gromadzi i zarządza rezerwami
dewizowymi, podejmuje działania dla zapewnienia bezpieczeństwa obrotu
dewizowego i płynności płatniczej kraju;
Każdy kraj dążący do stabilności finansowej utrzymuje rezerwy w walutach
obcych dla pokrycia nieprzewidzianych wydatków, ze względów strategicznych
oraz dla potrzeb interwencji na rynku walutowym
Wartość rezerw walutowych NBP
Rezerwy walutowe – struktura
NBP inwestuje przede wszystkim w papiery wartościowe emitowane przez rządy
i międzynarodowe instytucje finansowe, a także lokuje rezerwy w bankach.
Złoto monetarne wynosi jedynie ok. 10 mld PLN (8,5 mld PLN w 2008 r.)
89
Struktura walutowa rezerw walutowych w Polsce
Rezerwy walutowe – stopa zwrotu
Działalność dewizowa
Celem NBP jest zapewnienie bezpieczeństwa obrotu dewizowego:
NBP prowadzi rejestr działalności kantorowej
wydaje decyzje dewizowe w sprawach dewizowych
przeprowadza kontrole obrotu dewizowego
Pozostałe sfery działalności
Działalność edukacyjna i informacyjna
Działalność statystyczna
Działalność badawcza
Współpraca międzynarodowa
89
P
OLITYKA
PIENIĘŻNA
N
ARODOWEGO
B
ANKU
P
OLSKIEGO
Plan wykładu
Formy pieniądza i jego kreacja przez banki
Charakterystyka polityki pieniężnej
Cele polityki pieniężnej
Instrumenty polityki pieniężnej
Formy pieniądza
Pieniądz gotówkowy – banknoty i bilon (wartość symboliczna);
środek płatniczy, którego wartość przewyższa koszt jego wykonania lub
wartość jako towaru w innych niż pieniądz zastosowaniach;
Pieniądz bezgotówkowy – pieniądz żyrowy (wkładowy, księgowy)
depozyty na żądanie i terminowe
Podaż pieniądza – statystyczne definicje pieniądza
Statystyczne def. pieniądza powstały po II wojnie światowej, utożsamiają
pieniądz z zasobem pozostającym do dyspozycji podmiotów niefinansowych
(podmiotów gospodarczych i gospodarstw domowych).
Podstawą tych definicji są agregaty pieniężne obejmujące różny zakres zasobów
pieniężnych.
Pieniądz (podaż pieniądza) mierzy się w agregatach pieniężnych: M0, M1, M2,
M3.
Agregaty pieniężne
Im wyższy M tym:
definicja pieniądza szersza,
mniejsza płynność pieniądza,
mniejsza możliwość oddziaływania na pieniądz za pomocą instrumentów
polityki pieniężnej.
M3
M2
M1
M0
89
Agregaty pieniężne NBP
Agregaty pieniężne w Polsce (dane w mln zł)
0,0
200 000,0
400 000,0
600 000,0
800 000,0
1 000 000,0
M0
M1
M2
M3
89
Kreacja pieniądza
1) Pierwotna kreacja pieniądza – dokonywana przez bank centralny, polega na
udzielaniu przez bank centralny kredytów bankom operacyjnym oraz na emitowaniu
przez bank centralny pieniądza gotówkowego.
M
0
= R + G
R – rezerwy banków w banku centralnym: obowiązkowe oraz
nadwyżkowe
G - pieniądz gotówkowy
M
0
–
baza monetarna
2) Wtórna kreacja pieniądza – dokonywana w bankach depozytowo-kredytowych
udzielających kredytów i pożyczek swoim klientom.
Banki nie utrzymują 100% pokrycia wkładu pierwotnego w postaci
gotówki w banku.
Środki w banku muszą być zagospodarowane, co oznacza że bank
utrzymuje jedynie część wkładu pierwotnego w postaci zapasu gotówki
lub rezerwy w banku centralnym, resztę przeznacza na akcję kredytową.
Tworzy się wkład pochodny, który uznaje się jako nowo kreowany
pieniądz.
Operacje banków kreujące pieniądz
89
Kreacja pieniądza - koncepcja bazy monetarnej
Odwołuje się do pieniądza rezerwowego banku centralnego.
Podaż pieniądza znacznie przewyższa wielkość pieniądza banku centralnego gdyż
mamy do czynienia z efektem mnożnika pieniężnego (M).
M = 1/r, gdzie r – stopa rezerw obowiązkowych
Mnożnik kreacji pieniądza wskazuje na wielkość zmiany ilości pieniądza
spowodowanej zmianą bazy monetarnej:
Podaż pieniądza = mnożnik kreacji pieniądza baza monetarna
Istota polityki pieniężnej
Polityka pieniężna to oddziaływanie na podaż pieniądza oraz na regulowanie jego
obiegu w celu zapewnienia równowagi pieniężnej w gospodarce, która to równowaga
umożliwia stabilizację prowadzenia działalności gospodarczej oraz podejmowania
decyzji dotyczących inwestowania i konsumpcji.
Charakter polityki pieniężnej
Polityka pieniężna z punktu widzenia oddziaływania na gospodarkę może być:
ekspansywna (łatwego pieniądza) – wspomaganie aktywności
gospodarczej, wzrost podaży pieniądza
restrykcyjna (trudnego pieniądza) – ograniczanie podaży pieniądza
neutralna – pozostawienie rynkowi swobody działania, nie przesądzenie
o przyjęciu żadnej z powyższych opcji.
„Jastrzębie" i "gołębie" w odniesieniu członków RPP
Jastrzębie – "twardziele" - życzą sobie twardej polityki pieniężnej, "trudnego
pieniądza„.
Gołębie chciałyby niskich stóp procentowych, łagodnej polityki pieniężnej,
"łatwego pieniądza".
89
Cechy polityki pieniężnej
na cele gospodarcze wpływa nie tylko polityka pieniężna ale polityka fiskalna,
socjalna itp.
oddziaływanie banku centralnego ma charakter pośredni; impulsy pieniężne
wywołują reakcje ze strony podmiotów gospodarujących
oddziaływanie na rynek następuje z opóźnieniem.
Cele polityki pieniężnej – cele finalne, pośrednie i operacyjne
Cele finalne:
stabilność cen
wysoki poziom zatrudnienia
wzrost gospodarczy
Cele pośrednie – mogą być częściowo kontrolowane przez bank centralny np.
podaż pieniądza, kurs walutowy, agregaty pieniężne, stopy procentowe, wielkość
kredytów
Cele operacyjne – cele te bank centralny stara się zrealizować; mogą być
kontrolowane przez bank centralny np. wybrane stopy procentowe, rezerwy
obowiązkowe
Cel finalny może być realizowany
89
Polityka pieniężna w Polsce
pośrednio
• - za pomocą realizacji
celów pośrednich i
operacyjnych (np. kontrola
agregatów lub bazy
monetarnej – M0)
bezpośrednio
• - odstąpienie od wyznaczania
celów pośrednich - tzw.
bezpośredni cel inflacyjny (BCI)
• do 1999 r. cel pośredni polityki pieniężnej
– kontrola podaży pieniądza w gospodarce
• od 1999 r. strategia bezpośredniego celu
inflacyjnego (BCI)
• do 1999 r. cel pośredni polityki pieniężnej
– kontrola podaży pieniądza w gospodarce
• od 1999 r. strategia bezpośredniego celu
inflacyjnego (BCI)
Rodzaj polityki
pieniężnej
Rodzaj polityki
pieniężnej
• do 2004r. celem obniżenie inflacji do 4%;
• po 2004 r. celem - stabilizacja inflacji na poziomie
2,5 % rocznie z możliwością odchyleń +/- 1%
• do 2004r. celem obniżenie inflacji do 4%;
• po 2004 r. celem - stabilizacja inflacji na poziomie
2,5 % rocznie z możliwością odchyleń +/- 1%
Cel inflacyjny
Cel inflacyjny
89
Instrumenty polityki pieniężnej
Instrumenty administracyjne – nakazy i zakazy: pułapy kredytowe, kontrola
poziomu stóp procentowych (max stopy procentowe), stopa rezerwy
obowiązkowej
Instrumenty perswazyjne: wysyłanie sygnałów przez bank centralny dot.
polityki pieniężnej np. wypowiedzi prezesa
Instrumenty pośrednie (rynkowe) – rynkowa interwencja, bank centralny jako
podmiot gospodarujący ustalający warunki transakcji: operacje depozytowo-
kredytowe, operacje otwartego rynku
89
Instrumenty polityki pieniężnej w Polsce
Rezerwa obowiązkowa
Rezerwą obowiązkową jest wyrażona w złotych część wkładów klientów (a
precyzyjniej część środków pieniężnych przyjętych przez bank i podlegających
zwrotowi) ulokowana w banku centralnym.
Stopa rezerw może być zróżnicowana w zależności od terminu wkładów
(terminowe i bieżące) oraz waluty.
Jeśli rezerwa obowiązkowa jest nieoprocentowana stanowi quasi podatek.
Zmiany stopy rezerw obowiązkowych
Im wyższa rezerwa obowiązkowa tym mniejsze możliwości kreowania pieniądza
przez banki.
obniżenie stopy rezerw obowiązkowych – mniejsze rezerwy w banku centralnym
–bezpośredni wpływ na bazę monetarną- większe możliwości kreacji pieniądza
przez banki – zwiększanie aktywności gospodarczej
Rezerwa obowiązkowa w Polsce
max stopa rezerw 30% od depozytów na żądanie; 20% od depozytów
terminowych (według ustawy)
od 31 grudnia 2010 r. stopa rezerwy obowiązkowej wynosi:
3,5% dla wszystkich rodzajów depozytów
0% od środków ze sprzedaży papierów wart. z udzielonym
przyrzeczeniem odkupu;
Środki rezerwy obowiązkowej od 1 maja 2004 r. są oprocentowane (0,9 stopy
redyskontowej weksli).
Banki pomniejszają kwotę rezerwy o równowartość 500 tys. euro.
rezerwa
obowiązko
wa
rezerwa
obowiązko
wa
operacje
depozytowo
-kredytowe
operacje
depozytowo
-kredytowe
operacje
otwartego
rynku
operacje
otwartego
rynku
89
Operacje kredytowo-depozytowe
Polegają na przyjmowaniu depozytów i udzielaniu kredytów bankom
komercyjnym.
Są to operacje prowadzone z bankami komercyjnymi z ich inicjatywy:
kredyt redyskontowy, kredyt lombardowy
lokaty terminowe banków w NBP (depozyt na koniec dnia).
RPP ustala podstawowe stopy procentowe: stopę lombardową, stopę
redyskontową, stopę depozytową.
Kredyt redyskontowy
Kredyt redyskontowy polega na skupie przez bank centralny weksli handlowych
wykupionych od klientów (oddanych do dyskonta).
Wzrost stopy redyskontowej ogranicza skłonność banków do sprzedaży weksli w
banku centralnym (nie opłaca się) – pogarsza się płynność banków –
ograniczeniu ulega możliwość udzielania nowych kredytów.
Kredyt lombardowy
NBP udziela bankom kredytu lombardowego pod zastaw :
skarbowych papierów wartościowych (bonów i obligacji
skarbowych),
od 2008r. w ramach Pakietu zaufania mogą to być również listy
zastawne, obligacje komunalne, obligacje korporacyjne emitentów
krajowych, obligacje EBI itp.
Termin spłaty kredytu przypada w następnym dniu operacyjnym po dniu jego
udzielenia.
Warunkiem udzielenia kredytu jest uprzednia spłata wcześniej zaciągniętego
kredytu.
Od 2002 r. kredyt techniczny – nieoprocentowany kredyt udzielany
pod zastaw papierów wartościowych spłacany do końca dnia operacyjnego
89
– służy potrzebom płynności banku, nie jest instrumentem polityki
pieniężnej.
Depozyt w NBP
Narodowy Bank Polski oferuje też bankom możliwość składania
krótkookresowego (jednodniowego) depozytu w banku centralnym.
Lokaty przyjmowane są do końca dnia operacyjnego, a zwrot kwoty depozytu
wraz z należnymi odsetkami następuje w kolejnym dniu operacyjnym.
Stopy bazowe w Polsce w 2011 r.
Stopy procentowe banku centralnego a stopy rynku międzybankowego
Banki mogę uzyskiwać środki pieniężne albo w banku centralnym albo na rynku
międzybankowym
Stąd stopy rynku międzybankowego (w Polsce WIBOR i WIBID) są porównywalne
ze stopami banku centralnego.
Stopa lombardowa jest wyższa od stóp WIBOR jednodniowych.
Stopa depozytowa jest niższa od stóp rynku międzybankowego.
Stopy rynku międzybankowego wahają się między stopą lombardową (sufit) a
stopą depozytową (podłoga).
89
Operacje otwartego rynku
Operacje otwartego rynku to transakcje zakupu lub sprzedaży papierów
wartościowych lub dewiz dokonywane z inicjatywy banku centralnego z bankami
komercyjnymi, a także emisje własnych papierów dłużnych banku centralnego.
Przedmiotem transakcji są papiery wartościowe o terminie zwrotu do 1 roku.
Kupno papierów wartościowych od banków – wzrost środków pieniężnych
(płynności) banków komercyjnych – wzrost możliwości kreacji pieniądza
Warunkowe operacje otwartego rynku
Repo - operacja repo ma miejsce gdy bank centralny kupuje warunkowo papiery
wartościowe od banków komercyjnych (zasila system bankowy w środki
pieniężne), jednocześnie jednak banki zobowiązują się do ich ponownego nabycia
po ustalonej z góry cenie
Reverse repo – bank centralny sprzedaje warunkowo papiery wartościowe do
systemu bankowego (absorbuje płynność), z jednoczesnym zawarciem umowy
ich odkupu po ustalonej z góry cenie.
Cechy operacji otwartego rynku
Inicjowane przez bank centralny
Możliwość szybkiego oddziaływania na rynek
Nie występują opóźnienia w czasie
89
Operacje otwartego rynku w Polsce
Emisja bonów pieniężnych
emisji 7-dniowych bonów pieniężnych.
stopa referencyjna (interwencyjna) – główna stopa procentowa NBP -
minimalna stopa dochodowości 7-dniowych bonów pieniężnych
sprzedawanych bankom przez bank centralny
Repo
w okresie kryzysu - zasilanie sektora bankowego w płynność poprzez
operacje repo z terminem zapadalności 3 mies. i 6 mies. (od 2008 r. do
2010 r.)
Niestandardowe instrumenty polityki pieniężnej
Swapy walutowe – umowy, w których dwie strony postanawiają wymieniają
między sobą określoną kwotę waluty na równowartość w innej walucie, na
określony czas. Z góry ustalany jest kurs wymiany walut (terminowy) po
zakończeniu umowy (brak płatności odsetek); w NBP swapy od paźdz. 2008 r. –
na parach walut: CHF/PLN, USD/PLN, EUR/PLN – do 2010 r.
kredyty dyskontowe – w 2010 r. brak zainteresowania banków – wycofano od
2011 r.
Nadpłynność a stopy procentowe NBP
Nadpłynność w sektorze bankowym oznaczała, że na rachunkach w banku
centralnym ulokowane było więcej środków niż wynikałoby to z rezerwy
obowiązkowej.
Banki nie były finansowo zależne od banku centralnego. Nadwyżka płynności
banków „zamrażana” poprzez emisje bonów pieniężnych.
Oddziaływanie banku centralnego przy pomocy stóp procentowych – znaczenie
psychologiczne.
89
S
IEĆ
BEZPIECZEŃSTWA
FINANSOWEGO
B
ANKOWY
F
UNDUSZ
G
WARANCYJNY
Plan wykładu
Historia systemów ochrony depozytów
Modele systemów gwarantowania depozytów
Bankowy Fundusz Gwarancyjny w Polsce
organy,
funkcje
finansowanie
Historia systemów ochrony depozytów
USA – utworzenie w 1933 r. pierwszego systemu ochrony depozytów FDIC –
Federal Deposit Insurance Corporation
1966 r. – pierwszy europejski system ochrony utworzony w Niemczech
1986 r.- rekomendacja 87/63/EEC dot. obowiązku utworzenia systemu ochrony
depozytów
1994 r. – dyrektywa 94/19/EC Parlamentu Europejskiego i Rady dnia 30 maja
1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów
14 grudnia 1994 roku ustawa o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (BFG) -
weszła w życie z dniem 17 lutego 1995 roku
Systemy gwarantowania depozytów funkcjonują w ok. 100 krajach, w tym we
wszystkich państwach UE
Modele (funkcje) systemów ochrony depozytów
UE : w 16 państwach system pay box; 11 ma system typu risk minimizer
Organizacja systemów gwarantowania depozytów
W zależności od obowiązku uczestnictwa:
obowiązkowe
dobrowolne
W zależności od typu podmiotu administrującego:
publiczny – systemem kierują przedstawiciele władz publicznych (9
państw UE m. in.: Litwa, Łotwa, Irlandia, Wielka Brytania
prywatny – kierowanie systemem zostaje przekazane bankom (5 państw
UE m. in. Włochy, Francja, Austria
mieszany
W zależności od trybu finansowania:
ex ante – środki finansowe przeznaczone na wypłaty kwot
gwarantowanych gromadzone są z wyprzedzeniem
ex post – środki finansowe gromadzone są dopiero po spełnieniu
warunków gwarancji (jedynie w 5 państwach UE: Holandia, Luksemburg,
Włochy, Austria, Słowenia
mieszany (m. in. Polska, Wielka Brytania)
„szerokie” podejście
– tzw. risk minimizer
celem ochrony jest nie tylko gwarancja dla
depozytów ale zapewnienie stabilności systemu
bankowego (w Polsce, w USA)
„wąskie” – tzw. paybox
uprawnienia instytucji gwarancyjnej
ograniczają się jedynie do wypłaty depozytów
w przypadku upadłości instytucji kredytowej
89
Podział systemów gwarantowania w zależności od sposobu ustalania składki
Przy ustalaniu składki uwzględnia się stopień ryzyka upadłości instytucji,
sytuację ekonomiczno-finansową banku
Przy ustalaniu składek nie uwzględnia się sytuacji ekonomiczno-finansowej
banków - składka zależy np. od wartości depozytów lub aktywów banku
Organy Bankowego Funduszu Gwarancyjnego
–
Rada Funduszu
Osoby pełniące funkcje w organach BFG nie mogą być pracownikami banków.
Rada Funduszu sprawuje kontrolę i nadzór nad działalnością funduszu.
Kadencja Rady Funduszu trwa 3 lata.
Składa się ona z przewodniczącego i 7 członków
przewodniczącego powołuje i odwołuje minister właściwego ds. instytucji
finansowych
po
zasięgnięciu
opinii
Prezesa
NBP
i przew. KNF
Członków Rady powołują i odwołują:
2 członków – minister właściwych ds. instytucji finansowych,
2 członków - Prezes NBP,
1 – przew. KNF
2 - ZBP.
Organy Bankowego Funduszu Gwarancyjnego
– Zarząd
powoływany jest przez Radę BFG i składa się z 5 członków, w tym prezesa i jego
zastępcy.
Kadencja trwa 3 lata
Zarząd kieruje funduszem i reprezentuje go na zewnątrz.
Nadzór nad działalnością BFG sprawuje Minister Finansów
Funkcje Bankowego Funduszu Gwarancyjnego
Źródła finansowania BFG
Gwarancyjna
– wypłata depozytów w przypadku upadłości banku
Gwarancyjna
– wypłata depozytów w przypadku upadłości banku
Pomocowa
– udzielanie pomocy finansowej bankom, które znajdą się w trudnościach
i istnieje niebezpieczeństwo ich upadłości
Pomocowa
– udzielanie pomocy finansowej bankom, które znajdą się w trudnościach
i istnieje niebezpieczeństwo ich upadłości
Monitoring i analiza banków
– analiza możliwych zagrożeń w systemie bankowym
Monitoring i analiza banków
– analiza możliwych zagrożeń w systemie bankowym
89
Funkcja ochrony depozytów (gwarancyjna)
Ochronie podlegają depozyty oraz należności wynikające z innych czynności
bankowych.
W przypadku rachunków wspólnych prawo do kwoty gwarantowanej przysługuje
każdemu współposiadaczowi rachunku.
Ochroną nie są objęte depozyty:
skarbu państwa,
instytucji finansowych, m.in. takich jak: banki, firmy inwestycyjne,
podmioty prowadzące działalność maklerską, podmioty świadczące usługi
ubezpieczeniowe, fundusze inwestycyjne, fundusze emerytalne,
spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe (SKOK),
kadry zarządzającej bankiem oraz jego głównych akcjonariuszy
(posiadających, co najmniej 5% akcji banku).
Wartość gwarancji BFG
Wszystkie wierzytelności deponenta w stosunku do banku (niezależnie od
rodzaju rachunku i waluty) są sumowane. BFG wypłaca również odsetki naliczane
do dnia ogłoszenia upadłości banku.
W pierwszych dwóch latach funkcjonowania BFG (od 1995 roku do czerwca
1997 roku) kwota gwarantowana wynosiła: 100% do równowartości 1 tys. ECU,
90% do równowartości 3 tys. ECU; później systematycznie zwiększano poziom
gwarancji
od 30 grudnia 2010 r. 100 tys. EUR w 100%
Środki gwarantowane są wypłacane w złotych według kursu średniego,
publikowanego przez NBP z dnia spełnienia warunków gwarancji
Wypłata jest dokonywana w ciągu 20 dni roboczych. Za zgodą Komisji Nadzoru
Finansowego okres ten może zostać przedłużony nie dłużej niż jednak niż o 10
dni roboczych.
podstawowe
• fundusze ochrony środków gwarantowanych (fośg)
• obowiązkowe opłaty roczne banków
• dochody z oprocentowania pożyczek i papierów wartościowych
dodatkowe
• kredyt z NBP
• dotacja z budżetu państwa
• środki uzyskane z bezzwrotnej pomocy zagranicznej
89
* W systemie ochrony BFG do 27.11.2008 r. stosowano koasekurację. Kwoty depozytów
powyżej równowartości 1000 EUR chronione były w 90%.
Źródło: BFG, informacje prasowe.
89
Finansowanie funkcji gwarancyjnej BFG
Ciężar gwarancji ponoszą same banki, jednak koszt pojawia się dopiero ex post,
czyli po upadłości banku.
Banki tworzą fundusze ochrony środków gwarantowanych (fośg) mający
charakter funduszu uśpionego.
Środki pieniężne przeznaczone na FOŚG banki gromadzą w postaci papierów
wartościowych skarbowych lub emitowanych przez NBP.
Wysokość funduszu ustalana jest co roku i nie może przekroczyć 0,55% sumy
środków zgromadzonych na rachunkach bankowych
Wysokość stawki określana jest przez Radę BFG w zależności od potrzeb sektora
bankowego. W minionych latach kilkukrotnie stawkę określano na maksymalnym
poziomie (w 2008 r. 0,26%; 2009 r.-2011 r. - 0,4%).
Finansowanie gwarancji dla depozytów cd.
W sytuacji, gdy w sektorze bankowym nie odnotowuje się upadłości banków,
banki nie są obciążone kosztami funkcjonowania BFG z tego tytułu.
Gdy zaś sąd ogłosi upadłość instytucji bankowej, to właśnie pozostali uczestnicy
systemu gwarantowania depozytów ponoszą koszty.
W praktyce w części koszty wypłat dla deponentów pochodzą ze środków
płynnych banków i środków odzyskanych z mas upadłości.
Największe koszty ponoszą te instytucje, które posiadają najwięcej depozytów od
ludności i przedsiębiorstw.
89
Funkcja pomocowa BFG
Pomoc funduszu mogą otrzymać banki:
będące w stanie niebezpieczeństwa niewypłacalności – pomoc z funduszu
pomocowego;
wypłacalne – pomoc z funduszu restrukturyzacji banków spółdzielczych,
dla banków w dobrej kondycji finansowej, które podlegają procesom
konsolidacyjnym;
Decyzje o udzieleniu pomocy są poprzedzane analizą programów naprawczych i
oceną realności przyjętych założeń których wykonanie zagwarantuje uzdrowienie
sytuacji finansowej banków.
Pomoc udzielana jest w formie pożyczki.
BFG może kontrolować banki w zakresie uzyskanej pomocy.
Warunki udzielania pomocy korzystniejsze niż rynkowe
Przykład 1: działalności pomocowej BFG - sanacja Wschodniego Banku
Cukrownictwa
Wschodni Bank Cukrownictwa przynosił straty – gdyby upadł, spowodowałoby
konieczność wypłat dla deponentów 515 mln zł (190 mln nie byłoby objętych
gwarancjami)
restrukturyzacja WBC SA (2002 r.) polegała na objęciu jego akcji przez 12 innych
banków (uczestników porozumienia - tych które poniosłyby największe koszty
gdyby upadł)
12 banków otrzymało pożyczki z BFG na objęcie akcji a WBC na samodzielną
sanację
WBC został później przejęty przez Getin Bank SA
89
Przykład 2: Bank Przemysłowy
Bank Przemysłowy z Łodzi od 2001 r. przynosił straty
W 2005 r. został on przejęty przez Getin Bank SA, który na ten cel otrzymał
pożyczkę 447 mln zł
Brak upadłości uchronił przed stratami m.in. jednostki samorządowe miasta
Łodzi, które ze względu na wysokość jedynie otrzymałyby częściowy zwrot
środków z tytułu gwarancji
Pomoc dla banków spółdzielczych z funduszu restrukturyzacji banków
spółdzielczych (frbs)
BFG udziela pomocy finansowej na wsparcie procesów łączeniowych banków
spółdzielczych (m. in. na ujednolicenie programów i sprzętu informatycznego,
technologii bankowej, procedur finansowo-księgowych, oferty produktowej) a
także zakup akcji banku zrzeszającego i wydatki inwestycyjne
Pomoc otrzymywały bs, które połączyły się z innymi bs, bez niebezpieczeństwa
niewypłacalności, posiadające zdolność kredytową
Okres pożyczek do 5 lat, kwota max do 30% funduszy własnych bs,
wierzytelności wobec BFG nie mogą przekraczać 5 mln zł; warunki finansowe
preferencyjne
Finansowanie działalności pomocowej
W zakresie działalności Bankowego Funduszu Gwarancyjnego mającej na celu
pomoc bankom w celu uniknięcia upadłości, finansowanie odbywa się ex ante.
Banki są zobowiązane wpłacać roczne opłaty na fundusz pomocowy.
Wpłaty opłat są dokonywane niezależnie od sytuacji w sektorze bankowym ale
ich wysokość jest ustalana co roku przez Radę BFG.
Wysokość opłat jest uzależniona od skali i ryzyka prowadzonej przez bank
działalności. Podstawą opłat jest 12,5 krotność sumy wymogów kapitałowych z
tytułu poszczególnych ryzyk w banku
Maksymalna stawka opłaty nie może przekroczyć 0,3%, jednak taka wysokość
składki była ustalana jedynie w pierwszych latach działalności BFG (w 2008
-2010 r. - 0,045%; 2011 r. – 0,099% ).
Monitoring i analiza sytuacji finansowej banków
BFG przeprowadza kontrole oraz prowadzi monitoring w zakresie wykorzystania
pomocy finansowej
BFG na podstawie danych sprawozdawczych i innych dokonuje indywidualnej
oceny zagrożenia banku (tzw. rating)
Macierz migracji obrazuje zmiany ratingów zagrożenia banków.
89
89
Skala: 0 – brak zagrożenia, -100 – najwyższe zagrożenie
System gwarancji depozytów SKOK
Niezależny od BFG prywatny system (nie poddany kontroli państwa), w którym
ubezpieczenie oferuje Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych SKOK
SKOK regulacją wewnętrzną zobligowane są wykupienia polis
ubezpieczeniowych zbiorowego ubezpieczenia depozytów członków kas; składki
zależą od wolumenu depozytów i ryzyka SKOK
Poziom gwarancji - aktualnie identyczny z gwarancjami BFG
89
R
YZYKO
W
DZIAŁALNOŚCI
BANKU
R
YZYKO
KREDYTOWE
Plan wykładu
Istota i rodzaje ryzyka
Zarządzanie ryzykiem
Ryzyko kredytowe
Ryzyko a niepewność
Niepewność ma wymiar informacyjny – przyczyną jest brak informacji
dotyczących skutków decyzji
Ryzyko ma wymiar finansowy – można oszacować oczekiwane skutki
decyzji:
rezultat osiągnięty w przyszłości jest nieznany ale są możliwe do
zidentyfikowania jego przyszłe alternatywy
szanse wystąpienia tych możliwych alternatyw są znane
Istota ryzyka
Ryzyko jest to zagrożenia nieosiągnięcia zamierzonych celów [B. Gruszka, Z.
Zawadzka]
Ryzyko […] można by określić jako prawdopodobieństwo zajścia sytuacji, że
korzyść rzeczywista będzie odmienna od oczekiwanej [J. Kowalczyk]
Ryzyko rozumiane jest jako zagrożenie lub szansa
[K. Jajuga, T. Jajuga]
Rodzaje ryzyka w działalności gospodarczej – kryterium efektu
Ryzyko systematyczne (podstawowe, rynkowe) odnosi się do ogółu
społeczeństwa lub grup ludzi, nie może być kontrolowane (nawet częściowo) np.
ryzyko inflacji, zmiany pogody, zmiany popytu
Ryzyko specyficzne (indywidualne, niesystematyczne) odnosi się do zdarzeń
które można kontrolować lub przewidywać; przyczyną są indywidualne decyzje
np. bankructwo firmy, zarządzanie, płynność
Rodzaje ryzyka - kryterium alternatywy wyniku
*
Ryzyko czyste – jedynym skutkiem działalności może być wystąpienie szkody;
przedmiotem ubezpieczeń są jedynie ryzyka czyste
*
Ryzyko spekulacyjne – sytuacja, w której mogą występować straty (mniejsze lub
większe od przewidywanych) albo zyski
Rodzaje ryzyka – kryterium mierzalność skutków
Ryzyko finansowe (mierzalne, ilościowe)
Ryzyko niefinansowe (niemierzalne, jakościowe) – w banku definiowane jako
ryzyko operacyjne
Ryzyko bankowe – tradycyjnie
Kredytowe
Płynności
Stopy procentowej
89
Walutowe
Ryzyka finansowe w działalności banku
ryzyko związane z partnerem transakcji (kredytowe) – niewywiązanie się
partnera transakcji lub pogorszenie jego standingu (np. ryzyko niespłacenia
kredytów, ryzyko spadku wartości dłużnych papierów wartościowych, ryzyko
spadku kursu posiadanych przez bank akcji, utraty wartości udziałów itp..)
ryzyko płynności – ryzyko przejściowej lub całkowitej utraty płynności przez
bank
ryzyko rynkowe (cenowe) – możliwość zmiany warunków finansowych w
wyniku zmiany stóp procentowych, kursów walut i kursów akcji:
ryzyko stopy procentowej, spowodowane niekorzystnymi
tendencjami w zakresie rynkowych stóp procentowych
ryzyko walutowe
ryzyko spadku kursów akcji wynikające z ogólnego spadku kursów
na giełdzie
Proces zarządzania ryzykiem
1. Identyfikacja ryzyka – określenie, jakie rodzaje ryzyka i w jakim zakresie
wpływają na dany bank
2. Pomiar ryzyka (kwantyfikacja) polega na ustaleniu, na jak duże ryzyko
narażony jest bank.
3. Sterowanie polega na zabezpieczeniu przed skutkami ryzyka. Bank może przyjąć
postawę aktywną lub pasywną.
4. Kontrola podejmowanych przedsięwzięć.
Zarządzanie ryzykiem
Postawa (strategia) pasywna polega na biernym ponoszeniu ryzyka bez
podejmowania prób wyeliminowania go lub ograniczenia, tworzenie funduszy
rezerwowych dla zamortyzowania wpływu strat.
Postawa (strategia) aktywna polega na podejmowaniu przez podmiot takich
działań, które mogą wyeliminować lub ograniczyć straty:
Unikanie ryzyka poprzez nieangażowanie się w transakcje, których
ryzyko jest szczególnie duże
Zmniejszanie wielkości ryzyka (np. poprzez analizę zdolności
kredytowej)
Przenoszenie ryzyka na inne podmioty (np. ubezpieczenie
kredytów)
Dywersyfikacja ryzyka
Hedging polegający do utworzeniu do pozycji otwartej pozycji
odwrotnej
Ryzyko kredytowe w banku
Ryzyko kredytowe oznacza prawdopodobieństwo powstania sytuacji, w której
klient banku nie spłaca w terminie podjętych zobowiązań z tytułu kredytów lub
pożyczek, gwarancji, poręczeń czy akredytyw.
Ryzyko to dotyczy spłaty kapitału wraz z odsetkami i innymi prowizjami:
kredytów
gwarancji, poręczeń, akceptów bankowych, akredytyw
lokat międzybankowych
89
operacji dewizowych
obrotu papierami dłużnymi i akcjami
Indywidualne ryzyko kredytowe i ryzyko portfela
Indywidualne ryzyko kredytowe dotyczy pojedynczego kredytu
Ryzyko portfela łączne ryzyko banku z tytułu działalności kredytowej
Łączne ryzyko kredytowe nie jest prostą sumą ryzyk indywidualnych gdyż
zależy również od współzależności między pojedynczymi kredytami.
Indywidualne ryzyko kredytowe
Metodami ograniczania ryzyka w odniesieniu do pojedynczego kredytu są:
badanie zdolności kredytowej przed udzieleniem kredytu
zabezpieczenia kredytu
sprawdzanie zdolności kredytowej po udzieleniu kredytu (monitoring
kredytowy)
Zdolność kredytowa
Bank uzależnia przyznanie kredytu od zdolności kredytowej.
Zdolność kredytowa jest to zdolność do spłaty kredytu wraz z odsetkami w
umownych terminach spłaty.
Kredytobiorca jest zobowiązany na żądanie banku dokumenty i informacje
niezbędne do dokonywania oceny tej zdolności.
Bank może udzielić kredytu podmiotowi nie posiadającemu zdolności
kredytowej pod warunkiem:
ustanowienia szczególnego sposobu zabezpieczenia spłaty kredytu
przedstawienia programu naprawy sytuacji finansowej podmiotu,
który zapewni uzyskanie zdolności
Zdolność kredytowa – elementy podlegające ocenie
Wiarygodność prawna kredytobiorcy (ujęcie formalnoprawne) – zdolność do
podejmowania czynności prawnych
Wiarygodność ekonomiczna
kredytobiorcy (ujęcie ekonomiczne):
personalny aspekt oceny – związany z osobą kredytobiorcy (charakter,
kwalifikacje zawodowe, reputacja, zdolności menedżerskie itp.)
ekonomiczny – analiza elementów charakteryzujących dotychczasową i
perspektywiczną sytuację ekonomiczno-finansową kredytobiorcy oraz
jakość prawnych zabezpieczeń kredytu
Badanie zdolności kredytowej przedsiębiorstw
Modele jakościowe – wykorzystują niemierzalne i opisowe kryteria oceny
Modele ilościowe – wykorzystuję ilościowe elementy oceny ryzyka
Modele mieszane
89
Badanie zdolności kredytowej przedsiębiorstw
Analiza wskaźnikowa – na podstawie przedkładanej przez klienta dokumentów,
ocenia się na ile sytuacja klienta gwarantuje spłatę zobowiązań (wskaźniki
rentowności, płynności, sprawności działania, zadłużenia, struktury majątku i
kapitału itp..)
Metoda punktowa – polega na przypisywaniu określonym wskaźnikom
punktów, w zależności od sumy punktów klient jest klasyfikowany do określonej
grupy ryzyka
Analiza dyskryminacyjna - wykorzystująca modele statystyczno-matematyczne
pozwalające oszacować ryzyko niespłacenia kredytu przez potencjalnego
kredytobiorcę
Ocena przedsięwzięć inwestycyjnych
Badanie zdolności kredytowej osób fizycznych
Metoda dochodowa – przy badaniu zdolności uwzględnia się dochody klienta,
bieżące zobowiązania; dochody rozporządzalne powinny być wyższe od rat
wnioskowanego kredytu
Metoda punktowa (credit scoring) - klient otrzymuje punkty z tytułu
wybranych przez bank cech (dochody, majątek, zawód wykonywany, płeć, okres
zatrudnienia w ostatnim miejscu pracy itd.) – ich suma decyduje o przypisaniu do
określonej grupy klientów według ryzyka
Prawne zabezpieczenia kredytów
Zabezpieczenie kredytu pozwala na odzyskanie części lub całości środków
zaangażowanych w kredycie
Wśród prawnych zabezpieczeń wyróżnia się zabezpieczenia:
osobiste – odpowiedzialność osobista osoby dającej zabezpieczenie
(weksel in blanco, poręczenie cywilne, awal, gwarancja bankowa)
rzeczowe – odpowiedzialność ograniczona do wybranych składników
majątku (hipoteka, zastaw rejestrowy, zastaw, blokada środków na
rachunku bankowym, kaucja)
Ustalanie prawnego zabezpieczenia
Wartość zabezpieczenia adekwatna do skali ryzyka
Wybór formy zabezpieczenia (lub zabezpieczeń) proponowanych we wniosku
kredytowym
Moment ustanowienia i monitoring zabezpieczenia
89
Portfel kredytowy w banku
Zarządzanie portfelem kredytowym polega na odpowiednim rozproszeniu
(dywersyfikacji) ryzyka kredytowego.
Portfel kredytowy jest analizowany z punktu widzenia:
wielkości kredytów
rodzajów kredytów
kredytobiorców
branż
regionów
rodzajów zabezpieczenia
Limity zaangażowania wynikają z polityki wewnętrznej banków i regulacji
prawnych
Instrumenty sterowania ryzykiem portfela kredytowego wynikające z regulacji
limit koncentracji zaangażowań
rezerwy na ryzyko związane z działalnością banków
wymóg kapitałowy z tytułu ryzyka kredytowego
Limit koncentracji zaangażowani
Zaangażowania banku obejmują:
wierzytelności banku
udzielone zobowiązania pozabilansowe
posiadane przez bank bezpośrednio lub pośrednio akcje lub udziały w
innym podmiocie
inne wskazane w ustawie zaangażowania
Suma zaangażowań obciążonych ryzykiem:
jednego podmiotu
lub podmiotów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie nie może
przekroczyć limitu koncentracji zaangażowań czyli 25% funduszy
własnych banku
Limit koncentracji zaangażowań – zaangażowania wobec banków
Zaangażowanie wobec banku lub grupy podmiotów powiązanych kapitałowo lub
organizacyjnie składających się z co najmniej jednego banku nie może
przekroczyć 25% funduszy własnych albo równowartości 150 mln EUR w
zależności od tego która z tych wartości jest wyższa, a suma zaangażowań
wszystkich pozostałych podmiotów należących do tej grupy nie może
przekroczyć 25% funduszy własnych
Jeśli 150 mln EUR > 25% funduszy własnych, wartość zaangażowania nie może
przekroczyć limitu określonego przez bank. O jego wysokości informowana jest
co roku KNF. Limit nie może przekraczać 100% funduszy własnych.
Rezerwy na ryzyko związane z działalnością banków
Rezerwa na ryzyko ogólne – wysokość rocznego odpisu na ryzyko ogólne może
wynieść co najwyżej 1,5% niespłaconej kwoty kredytów i pożyczek pieniężnych
89
Rezerwy celowe tworzone w odniesieniu tzw. ekspozycji kredytowych
Rezerwy celowe – ich wysokość zależy od kategorii ekspozycji kredytowych
normalne związane z ekspozycjami kredytowymi wynikającymi z pożyczek i
kredytów detalicznych tworzy się w wysokości co najmniej stanowiącego 1,5 %
podstawy tworzenia rezerw celowych
„pod obserwacją” na podstawie indywidualnej oceny ryzyka, jednak nie mniej niż
1,5 % podstawy
kategorii zagrożonych tj. : "poniżej standardu", "wątpliwe" i "stracone" tworzy się
na podstawie indywidualnej oceny ryzyka obciążającego daną ekspozycję, jednak
w wysokości co najmniej wymaganego poziomu rezerw, stanowiącego w relacji
do podstawy tworzenia rezerw celowych:
20 % - w przypadku kategorii "poniżej standardu";
50 % - w przypadku kategorii "wątpliwe";
100 % - w przypadku kategorii "stracone".
Klasyfikacja ekspozycji kredytowych
Klasyfikacji dokonuje się według:
*
kryterium terminowości spłaty kredytu – w odniesieniu do ekspozycji
kredytowych Skarbu Państwa, ekspozycji kredytowych wobec osób
fizycznych, udzielonych na cele nie związane z działalnością gospodarczą,
ekspozycji kredytowych wynikających z pożyczek detalicznych;
*
dwóch kryteriów: terminowość spłaty i sytuacja ekonomiczno-
finansowa dłużnika
Kategorie pozostałych ekspozycji kredytowych:
89
89
R
YZYKO
W
DZIAŁALNOŚCI
BANKU
R
YZYKO
PŁYNNOŚCI
Plan wykładu
Istota ryzyka płynności
Teoretyczne reguły zachowania płynności banku
Pomiar ryzyka płynności banku
Ryzyko płynności w banku
Art. 8 Prawa bankowego:
Bank jest zobowiązany do utrzymania płynności płatniczej dostosowanej do
rozmiarów i rodzaju działalności, w sposób zapewniający wykonanie wszystkich
zobowiązań pieniężnych zgodnie z terminami ich płatności.
Definicja płynności
Płynność płatnicza to zdolność do finansowania aktywów i terminowego
wykonywania zobowiązań w toku normalnej działalności banku lub w innych
warunkach, które można przewidzieć bez konieczności poniesienia straty.
Płynność to zdolność zaspokojenia prognozowanego i warunkowego
zapotrzebowania na gotówkę.
Płynność strukturalna – właściwa struktura bilansu i zobowiązań
pozabilansowych
Płynność rynku (produktu) możliwość szybkiej zamiany na gotówkę na rynku bez
znacznych strat finansowych.
Potrzeby w zakresie płynności
Zapotrzebowanie na gotówkę jest wynikiem:
wycofania lokat
terminów płatności zobowiązań
wypłat transz kredytów
Zapotrzebowanie na gotówkę zaspokaja się poprzez:
zwiększenie kwot depozytów
spłatę rat kredytowych
wcześniejsze spłaty kredytów
sprzedaż aktywów
89
Rodzaje płynności
Płynność bieżąca – do 7 dni,
Płynność krótkoterminowa – od 7 dni do 1 miesiąca;
Płynność średnioterminowa do 1 roku
Płynność długoterminowa powyżej 1 roku
Termin zapadalności/wymagalności
Termin płatności:
Zapadalności należności
Wymagalności zobowiązań
liczony od dnia, na który sporządzono zestawienie terminów płatności
wynikające z umowy
Płynność banku a reguły teoretyczne
Transformacja terminów sprzyja wzrostowi dochodów ale zagraża płynności.
Zachowanie płynności, czyli utrzymanie znacznej części aktywów płynnych
powoduje obniżenie dochodu.
W razie problemów z płynnością sprzedaż aktywów oraz pozyskanie
dodatkowych środków z rynku pieniężnego przynosi straty.
Teoretyczne reguły zachowania płynności
złota reguła bankowa
reguła osadu we wkładach
reguła przesunięć
reguła maksymalnego obciążenia
Złota reguła bankowa
Złota reguła bankowa
• Terminom i kwotom wymagalności pasywów powinny odpowiadać odpowiednie kwoty i
terminy zapadalności aktywów.
Reguła osadu we wkładach
Reguła osadu we wkładach
• W bankach utrzymuje się pewien stabilny poziom wkładów tzw. osad.
• Występuje możliwość transformacji terminów przez bank - prolongaty terminów i
inwestowania pozyskanych środków na dłuższy termin
89
Przykładowa struktura aktywów i pasywów banku
Działanie – bank przyjął depozyt na rynku pieniężnym i ulokował środki w
innej instytucji na 1 miesiąc
Miary oceny ryzyka płynności
Wewnętrzne:
metoda luki płynności,
urealniona luka płynności,
współczynników płynności
zestawienie przepływów pieniężnych
i inne
Zewnętrzne – Rekomendacja P dotycząca systemu monitorowania płynności
płatniczej banków; Uchwała Nr 386/2008 KNF z dnia 17 grudnia 2008 r. w
sprawie ustalenia wiążących banki norm płynności (weszła w życie 1 stycznia
2009 r.) (wcześniej obowiązywała Uchwała 9/2007 KNB z 2007r. w sprawie
ustalania wiążących banki norm płynności)
Analiza luki płynności
Termin zapadalności lub wymagalności liczony od dnia, na który sporządzone
zestawienie
terminów
płatności wynikających z
umowy.
Pozycje aktywów i
pasywów zostają podzielone
według ww terminów na
przedziały:
1 dzień
Reguła przesunięć
Reguła przesunięć
• Struktura aktywów banku powinna być taka, żeby w momentach bliskich utracie
płynności, likwidacja części aktywów przed ich umownie określonym terminem mogła
nastąpić bez większych strat.
• Reguła postuluje wykorzystanie środków z przedterminowej sprzedaży części aktywów
do przejściowego zapewnienia płynności
Reguła maksymalnego obciążenia
Reguła maksymalnego obciążenia
• Wywiązanie się przez bank ze zobowiązań wymaga spełnienia dwóch warunków:
• Wartość aktywów podlegających likwidacji musi być równa co najmniej kwocie
wymagalnych zobowiązań
• Strata poniesiona przy przedwczesnej odsprzedaży aktywów nie może być większa niż
kapitał własny
89
od 1 dnia do 1 tygodnia włącznie
od 1 tygodnia do 1 miesiąca włącznie
od 1 miesiąca do 3 miesięcy włącznie
od 3 do 6 miesięcy włącznie
od 6 miesięcy do 1 roku
powyżej 1 roku
W każdym przedziale czasowym oblicza się różnicę między aktywami i
pasywami.
Luka
dodatnia – aktywa (wpływy związane ze spłatą kredytów i inne) dla
danego terminu zapadalności przewyższają pasywa (wypływy związane ze
zwrotem depozytów i inne). Świadczy o nadwyżce płynności.
Luka
ujemna – aktywa dla danego terminu zapadalności są niższe niż pasywa
świadczy o braku płynności.
Urealniona luka płynności
Terminy wymagalności i zapadalności powinny być urealnione:
w przypadku kredytów uwzględnia się możliwe opóźnienia w spłacie oraz
kredyty zagrożone,
w przypadku depozytów uwzględnia się prolongaty depozytów,
wcześniejsze wypłaty oraz osad we wkładach.
89
Wskaźniki pomiaru płynności
Wskaźnik płynności bieżącej = aktywa do 3 mies. / pasywa do 3 mies.
Wskaźnik płynności szybkiej = aktywa do 1 mies. / pasywa do 1 mies.
Wskaźnik płynności bieżącej:
- powyżej 0,9 – płynność jest dobra
- 0,9-0,7 zadowalająca
- poniżej 0,7 zła
Granice te mają charakter umowny.
Nadzorcza norma płynności
Obowiązek opracowania w formie pisemnej zasad zarządzania płynnością
płatniczą.
Obowiązek spełniania przez banki i oddziały instytucji kredytowych miar
płynności krótkoterminowej i długoterminowej.
Obliczane są codziennie.
89
Podstawowa rezerwa płynności
Uzupełniająca rezerwa płynności (termin od 8 dni do 30 dni)
Podstawowa rezerwa płynności (termin do 7 dni)
Podstawowa rezerwa płynności (termin do 7 dni)
• Kasa
• Należności od NBP lub innego banku utrzymującego rezerwę obowiązkową (z
wyłączeniem rezerwy obowiązkowej)
• Należności od podmiotu regulowanego (banki, oddziały inst. kredytowych, banki
zagr., zakłady ubezpieczeń, firmy inwestycyjne) o wadze ryzyka 0%, 20%, 50%
• Instrumenty dłużne o niskim ryzyku
• Otrzymane zobowiązania pozabilansowe, z których bank może otrzymać środki
pieniężne w terminie do 2 dni roboczych
• Nadwyżka kwoty rezerwy obowiązkowej
89
Środki obce stabilne
Miary płynności wg normy nadzorczej
Bank „duży” o aktywach powyżej 200 mln zł:
Miary płynności krótkoterminowej:
Luka płynności krótkoterminowej – rezerwa płynności
podstawowa i uzupełniająca minus środki obce niestabilne – większa od 0
Współczynnik płynności krótkoterminowej - iloraz ww. – większy
od 1
Miary płynności długoterminowej:
Współczynnik pokrycia aktywów niepłynnych funduszami
własnymi- iloraz funduszy własnych i aktywów niepłynnych – większy od
1
Współczynnik pokrycia aktywów niepłynnych i aktywów o
ograniczonej płynności funduszami własnymi i środkami obcymi
stabilnymi – większy od 1
Uzupełniająca rezerwa płynności:
Uzupełniająca rezerwa płynności:
• Należności od NBP lub innego banku utrzymującego rezerwę obowiązkową
• Należności od podmiotu regulowanego (banki, oddziały inst. kredytowych, banki
zagr., zakłady ubezpieczeń, firmy inwestycyjne)
• Instrumenty dłużne o niskim ryzyku
• Otrzymane zobowiązania pozabilansowe, z których bank może otrzymać środki
pieniężne w terminie do 10 dni roboczych
• Instrumenty dłużne o obniżonym ryzyku szczególnym
• Kapitałowe papiery wartościowe płynne
• Przepływy pieniężne wynikające z transakcji pozabilansowych wyznaczone w
sposób ostrożny
Środki obce stabilne suma środków obcych, które bank uznaje za stabilne
źródło finansowania
i wyznacza w sposób ostrożny:
Środki obce stabilne suma środków obcych, które bank uznaje za stabilne
źródło finansowania
i wyznacza w sposób ostrożny:
• baza depozytowa (osad liczony za 30 dni)
• własne papiery wartościowe (nieuwzględniane w funduszach własnych)
• inne zobowiązania z pierwotnym terminem wymagalności powyżej 1 roku (które bank
zamierza utrzymać)
• inne zobowiązania spełniające warunki szczegółowo określone
89
Bank „mały” o aktywach do 200 mln zł:
Współczynnik udziału podstawowej i uzupełniającej rezerwy
płynności w aktywach – wartość większa od 0,2
Współczynnik pokrycia aktywów niepłynnych funduszami
własnymi- iloraz funduszy własnych i aktywów niepłynnych – większy od
1
Sekurytyzacja aktywów
Proces sprzedaży papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami lub
wpływami z aktywów.
Jednorodne aktywa (np. kredyty hipoteczne, samochodowe, należności
leasingowe) zostają wyodrębnione i przekazane innemu podmiotowi (spółce
specjalnego przeznaczenia).
Spółka ta emituje papiery wartościowe zabezpieczone ww aktywami.
Środki finansowe z emisji papierów wartościowych otrzymuje bank przed
terminem zapadalności aktywów.
R
YZYKO
W
DZIAŁALNOŚCI
BANKU
R
YZYKO
STOPY
PROCENTOWEJ
R
YZYKO
WALUTOWE
Plan wykładu
Istota i pomiar ryzyka stopy procentowej
Istota i pomiar ryzyka walutowego
Ryzyko stopy procentowej
Def. Komitetu Bazylejskiego: Ryzyko stopy procentowej to niebezpieczeństwo
negatywnego wpływu zmian stóp procentowych na sytuację finansową banku.
Ryzyko stopy procentowej można podzielić na dwa komponenty:
89
ryzyko dochodu, tzn. ryzyko obniżenia dochodu z odsetek na skutek zmian
rynkowej stopy procentowej i niezsynchronizowania zmian stóp
procentowych po stronie aktywów i pasywów;
ryzyko inwestycji, polegające na obniżeniu się wartości księgowej
papierów wartościowych o stałej stopie procentowej.
Źródła ryzyka stopy procentowej
niedopasowanie terminowe między aktywami i pasywami
odmienne ustalanie oprocentowania poszczególnych pozycji aktywów i pasywów
- ryzyko bazowe -wynikające z niedoskonałego powiązania stóp procentowych
np. kredytów (generujących przychody) i depozytów (generujących koszty
odsetkowe), w sytuacji gdy instrumenty te mają podobne okresy przeszacowania
przedwczesne wypowiadanie umów przez klientów – tzw. ryzyko opcji klienta,
np. wcześniejszej spłaty kredytów i zerwania depozytów
przyczyną zagrożenia ryzykiem stopy procentowej jest nierównomierna
elastyczność dopasowania się do zmian rynkowej stopy procentowej po stronie
aktywów i pasywów
Elastyczność oprocentowania (Er) jest to stosunek zmian stopy procentowej
pozycji aktywów lub pasywów do zmian rynkowej stopy procentowej
Elastyczność oprocentowania aktywów i pasywów banku
dla pozycji o stałej stopie procentowej Er = 0
jeśli zmianie rynkowej stopy procentowej towarzyszy identyczna zmiana
oprocentowania danej pozycji Er = 1
w przypadku wzrostu stóp rynkowych banki są bardziej skłonne podnosić
oprocentowanie kredytów niż depozytów – większa elastyczność oprocentowania
aktywów;
w przypadku spadku stóp rynkowych banki są skłonne szybciej obniżać
oprocentowanie depozytów niż koszt kredytów – większa elastyczność
oprocentowania pasywów
ErA > ErP wtedy korzystnie dla banku gdy stopy rynkowe rosną.
Metoda elastyczności stopy procentowej
Chodzi o różną elastyczność dostosowania się oprocentowania określonych pozycji
aktywów i pasywów do zmiany rynkowych stóp procentowych.
t
A / P
A / P
89
Metody badania ryzyka stopy procentowej
analiza luki (zestawienie niedopasowania)
metoda badania elastyczności stopy procentowej (analiza wrażliwości)
wyznaczenie granicznych stóp procentowych
analiza czasu trwania (analiza okresowa, duration, duracja)
modele symulacyjne, analizy scenariuszowe
miary statystyczne (wariancja, odchylenie standardowe, VaR)
Metoda luki stopy procentowej
Analiza różnicy między wartością aktywów i pasywów odsetkowych w
przedziałach czasowych, które odpowiadają momentom zmiany ich
oprocentowania:
ustalamy możliwe terminy zmiany pozycji bilansowych o stałym oprocentowaniu,
terminy zapadalności aktywów i wymagalności aktywów to terminy
przeszacowania;
ustalamy granice pasm czasowych analizy: 1/3/6/12 miesięcy oraz
2/3/4/5/7/10/15/20 lat;
przedziałom przyporządkowujemy aktywa i pasywa, dla których moment zmiany
oprocentowania mieści się w danym przedziale,
aktywa i pasywa o zmiennym oprocentowaniu przypisujemy do najkrótszego
pasma czasowego,
dla każdego z przedziałów wyliczamy lukę niedopasowania:
Li = Ai - Pi, i zmianę wyniku odsetkowego w przedziale.
Luka zerowa (neutralna) => aktywa zmienne = pasywa zmienne
Luka dodatnia (pozycja długa) => aktywa zmienne > pasywa zmienne
Luka ujemna (pozycja krótka) => aktywa zmienne < pasywa zmienne
Luka a przychód z odsetek
Pozycja
Wzrost
rynkowej
stopy procentowej
Spadek
rynkowej
stopy procentowej
t
t
89
Długa
Wzrost dochodu
Spadek dochodu
Krótka
Spadek dochodu
Wzrost dochodu
Neutralna
Dochód bez zmian
Dochód bez zmian
Zmiana dochodu z odsetek = luka *zmiana stopy procentowej na rynku* waga okresu
Analiza czasu trwania
Pozwala na ocenę wpływu zmian stopy procentowej na wartość rynkową
instrumentów o stałym oprocentowaniu.
Czas trwania (D – duration, duracja) jest to średni ważony okres oczekiwania na
wpływy środków pieniężnych z danego instrumentu finansowego.
Przeciętny czas zaangażowania środków finansowych w dany instrument
n- liczba okresów
t – numer okresu
PV – wartość bieżąca instrumentu
Iloraz sumy wartości bieżącej ważonej okresem zaangażowania środków
finansowych i sumy wartości bieżącej instrumentu.
Zmiany ceny instrumentu finansowego
Zarządzanie ryzykiem stopy procentowej
Odpowiednie kształtowanie struktury aktywów i pasywów :
prognozowanie, w okresach rocznych zmiany rynkowych stóp procentowych i
kształtowania się pozycji aktywów i pasywów banku narażonych na te zmiany,
opracowanie polityki kredytowej i polityki depozytowej uwzględniających ryzyko
stóp procentowych,
miesięczne obliczanie wpływu zmiany rynkowych stóp procentowych na wynik
finansowy,
stosowanie operacji zabezpieczających przed skutkami ryzyka stóp
procentowych
n
t
n
t
PVt
PVt
t
D
1
1
r
r
D
1
P
P
89
Kursy walutowe
Kurs walutowy – cena jednej waluty wyrażona w innej walucie.
Kursy podawane są z dokładnością do 4 miejsc po przecinku
Bid – kurs kupna waluty
Ask, Offer – kurs sprzedaży waluty; różnica między kursem sprzedaży i kupna to
spread
Kwotowanie bezpośrednie (w przykładzie, dominujące w Polsce) – liczba
jednostek waluty krajowej za jednostkę (lub 10, 100, 1000) waluty obcej (walutą
bazową jest waluta obca wyrażona w jednostkach monetarnych waluty krajowej)
Kwotowanie pośrednie – liczba jednostek waluty obcej za jednostkę waluty
krajowej – dla przykładu PLN/EUR = 1 / 4,3989 = 0,2273 (walutą bazową jest
waluta krajowa w jednostkach waluty obcej)
Aprecjacja i deprecjacja
Aprecjacja – polega na wzroście wartości waluty, umacnianiu się waluty na
rynku.
Deprecjacja – spadek wartości waluty, osłabianiu waluty na rynku.
Rewaluacja wzrost wartości waluty na skutek decyzji władz, dewaluacja
spadek wartości waluty na skutek decyzji władz
Istota i źródła ryzyka walutowego w banku
Ryzyko walutowe (zwane też ryzykiem kursowym lub ryzykiem kursu walutowego) jest
to niebezpieczeństwo pogorszenia się sytuacji finansowej banku na skutek niekorzystnej
zmiany kursu walutowego.
zmiana kursu walutowego obniża wartość należności oraz przychodów
podwyższa wartość zobowiązań oraz kosztów wyrażonych w złotych
Oprócz komponentu kursowego pojęciem ryzyka walutowego obejmuje
się również ryzyko polityczne obejmujące:
ryzyko konwersji – administracyjne ograniczanie przez władze
państwowe możliwości zamiany jednej waluty na drugą,
89
ryzyko transferu – ograniczenie lub całkowity zakaz transferu należności
wprowadzony przez władze
Źródłem ryzyka walutowego jest:
1) niedopasowanie pozycji walutowych (pozycje otwarte) oraz
2) zmiany kursów walut
Pozycje walutowe
Pozycja walutowa to zestawienie wszystkich wierzytelności i zobowiązań danego
podmiotu w walutach obcych.
W przypadku gdy wierzytelności i zobowiązania w danej walucie się równoważą
mamy do czynienia z zamkniętą pozycją walutowa, w pozostałych przypadkach
występuje otwarta pozycja walutowa.
Pozycja walutowa długa
(lub inaczej dodatnia) występuje wtedy gdy należności
w danej walucie przewyższają zobowiązania w tej walucie (lub też aktywa w
danej walucie przewyższają pasywa w danej walucie), z uwzględnieniem pozycji
pozabilansowych mających wpływ na tę pozycję.
Pozycja walutowa
krótka
(ujemna), występuje wówczas gdy zobowiązania w
danej walucie przewyższają należności w danej walucie ( lub pasywa w danej
walucie są większe niż aktywa w danej walucie), z uwzględnieniem pozycji
pozabilansowych mających wpływ na tę pozycję.
Łączne ryzyko walutowe – kategorie pozycji walutowych
Pozycja całkowita – większa z kwot (co do wartości bezwzględnej) sumy pozycji
długich i krótkich
Pozycja globalna – różnica między sumą bezwzględnych wartości pozycji
długich i krótkich.
Pozycja maksymalna – suma bezwzględnych wartości pozycji długich i krótkich
Pozycja walutowa a sytuacja finansowa banku
W przypadku pozycji długiej zysk osiągnie bank, gdy nastąpi wzrost kursu waluty
obcej w stosunku do waluty krajowej (lub osłabienie waluty krajowej).
W przypadku pozycji walutowej krótkiej, zysk wystąpi w przypadku spadku
kursu waluty obcej (umocnieniu waluty krajowej).
Metody badania ryzyka walutowego
pomiar otwartych pozycji względem różnych walut
Ryzyko walutowe = otwarta pozycja walutowa × procentowa zmiana kursu
walutowego
wyznaczanie wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka walutowego w obliczaniu
adekwatności kapitałowej - w metodzie podstawowej wymóg ten wynosi:
8% pozycji walutowej całkowitej gdy pozycja ta przewyższa 2% funduszy
własnych
0 gdy pozycja całkowita nie przewyższa 2% funduszy banku
89
Uwarunkowania zarządzania ryzykiem walutowym
znaczenie transakcji walutowych dla przychodów banku
prognozy kursów walutowych
wielkość kapitału i rezerw
indywidualna gotowość podejmowania ryzyka
kwalifikacje personelu
Podejmowanie działań albo całkowitego zabezpieczenia się przed ryzykiem walutowym
albo pozostawienie otwartych pozycji walutowych bez zabezpieczenia.
W praktyce sytuacje pośrednie.
Metody badania ryzyka walutowego
pomiar otwartych pozycji względem różnych walut
Ryzyko walutowe = otwarta pozycja walutowa × procentowa zmiana kursu
walutowego
wyznaczanie wymogu kapitałowego z tytułu ryzyka walutowego w obliczaniu
adekwatności kapitałowej – w metodzie podstawowej wymóg ten wynosi:
8% pozycji walutowej całkowitej gdy pozycja ta przewyższa 2% funduszy
własnych
0 gdy pozycja całkowita nie przewyższa 2% funduszy banku
Z
ARZĄDZANIE
BANKIEM
KOMERCYJNYM
A
DEKWATNOŚĆ
KAPITAŁOWA
BANKU
Plan wykładu
Rating
Znaczenie kapitałów w banku
Adekwatność kapitałowa
Ewolucja miar adekwatności kapitałowej
89
Rating
Niezależna i obiektywna opinia o wiarygodności kredytowej podmiotu (emitenta)
zaciągającego dług dokonywana jest przez wyspecjalizowane agencje ratingowe.
Rating ocenia jakość dłużnych papierów wartościowych pod kątem
wiarygodności finansowej emitenta oraz warunków panujących na rynku.
Badaniu wiarygodności finansowej podlegają emisje obligacji, krótkoterminowe
papierów dłużne, podmioty zaciągające zobowiązania na rynku finansowym oraz
rządy państw.
Skala ratingu – ustalane indywidualnie przez instytucje
Skale ratingu wyrażane są odpowiednimi symbolami literowymi, a według
agencji ratingowej Fitch Ratings długookresowe poziomy ratingowe
przedstawiają się następująco:
poziom inwestycyjny (AAA, AA, A, BBB)
poziom spekulacyjny (BB, B, CCC, CC, C, DDD, DD, D).
Rating może także zawierać znaki "+" i "-", dla określenia różnic w ramach jednej
kategorii.
Wiarygodność finansowa firmy nie może być wyższa niż wiarygodność finansowa
kraju.
Skala ratingu długoterminowego
AAA - Obligacje o najwyższej jakości kredytowej. Bardzo wysoka zdolność emitenta do
obsługi swoich zobowiązań
AA - Obligacje o bardzo wysokiej jakości kredytowej. Bardzo wysoka zdolność
emitenta do obsługi swoich zobowiązań.
A -
Obligacje o wysokiej jakości kredytowej. Wysoka zdolność emitenta do
obsługi swoich zobowiązań. Istnieją jednak czynniki, które mogą w przyszłości
spowodować obniżenie oceny.
BBB - Obligacje o dobrej jakości kredytowej. Zadowalająca zdolność emitenta do
obsługi swoich zobowiązań
BB - Obsługa zobowiązań z tytułu emisji obligacji może być wątpliwa w przypadku
wystąpienia niekorzystnych zjawisk w otoczeniu emitenta
B -
Obsługa zobowiązań z tytułu emisji obligacji jest wątpliwa w przypadku
wystąpienia niekorzystnych zjawisk w otoczeniu emitenta
CCC - Obsługa zobowiązań z tytułu emisji obligacji jest prawdopodobna jedynie w
przypadku wystąpienia sprzyjających warunków w otoczeniu emitenta
CC - Obligacje poważnie zagrożone zaprzestaniem płatności przez emitenta
C -
Obligacje emitentów znajdujących się w trakcie postępowania upadłościowego,
ale zapewniające ciągle umówione płatności
D -
Obligacje, dla których zaprzestano płatności odsetek lub niewykupione
Tabela: Skale ocen stosowane przez agencje
Standard&Poor’s
oraz
Fitch IBCA
.
89
Kapitał w banku
„Przedsiębiorstwo bankowe jako takie nic nie posiada”.
W interesie właścicieli banku korzystne byłoby utrzymywanie stosunku
kapitału do depozytów na możliwie niskim poziomie.
Kapitały banków czy fundusze własne?
Kapitał księgowy (rynkowy) – nie stanowi odniesienia w kwestiach
adekwatności a służy do analiz banku przez właścicieli
Fundusze własne – kapitał regulacyjny obliczany na podstawie regulacji
nadzorczych
Kapitał ekonomiczny – wielkość określająca zapotrzebowanie na kapitał w
banku
Kapitał księgowy i rynkowy
Kapitał księgowy wykazywany w pasywach bilansu: kapitał podstawowy,
kapitał zapasowy, kapitał z aktualizacji wyceny, pozostałe kapitały rezerwowe (w
tym fundusz ogólnego ryzyka bankowego), zysk z lat ubiegłych, zysk netto itp
Kapitał rynkowy – ustalany na podstawie ceny rynkowej wyemitowanych akcji
Fundusze własne (kapitał regulacyjny)
Składa się z następujących kategorii:
Fundusze podstawowe (tier I) – np. w spółkach akcyjnych: wpłacony kapitał
zakładowy, kapitał zapasowy, kapitały rezerwowe, zysk w trakcie zatwierdzania,
fundusz ogólnego ryzyka, inne pozycje bilansu określone przez KNF
pomniejszone np. o straty z lat poprzednich i bieżącego okresu
Fundusze uzupełniające (tier II) – kapitał z aktualizacji wyceny rzeczowych
aktywów trwałych, pozycje zaliczone do FU za zgodą KNF np. zobowiązania
podporządkowane pomniejszone o kategorie określone przez KNF
Kapitału dodatkowego uzupełniającego (tier III) – krótkoterminowe pożyczki
podporządkowane spełniające szczególne warunki
Kapitał ekonomiczny
89
Wielkość kapitału, jaką musi dysponować bank aby mógł kontynuować działalność w
sytuacji wystąpienia strat spowodowanych:
dużymi zmianami cen rynkowych
niewypłacalnością kontrahentów
oszustwem
utratą reputacji prowadzącą do utraty klientów i mogącą spowodować sankcje
nadzorcze
Kapitał ten ma zastosowanie m. in. do pomiaru kapitału narażonego na ryzyko, pomiaru
ryzyka poszczególnych jednostek biznesowych i pomiaru wyników działalności
operacyjnej skorygowanych o ryzyko.
Funkcje kapitału w bankach
Założycielska – dostarcza niezbędnych funduszy do uzyskania licencji przez
bank
Kompensacyjna (gwarancyjna) – stanowi bufor zabezpieczający przed
ryzykiem upadłości przez to, że absorbuje straty operacyjne do momentu, w
którym bank może przezwyciężyć problemy;
Finansowania – poprzez budowę zaufania ułatwiającego pozyskiwanie
kapitałów obcych
Wyznacznika podziału zysku – w formie dywidendy od wartości posiadanego
kapitału banku
Ograniczająca (limitowania) – określone normy ostrożnościowe
Adekwatność kapitałowa
Fundusze własne powinny być „adekwatne”, „odpowiednie” w stosunku do skali
prowadzonej przez bank działalności
Bazylejski Komitet ds. Nadzoru Bankowego (Komitet Bazylejski) i jego
opiniotwórcza rola w ustanawianiu regulacji adekwatności kapitałowej
Umowy Kapitałowe wydawane przez Komitet Bazylejski są podstawą m. in.
dyrektyw adekwatności kapitałowej UE, te zaś prowadzą do regulacji
wewnętrznych państw
Umowa kapitałowa
Wprowadzona 1988 r. Umowa Bazylejska I (Bazylea I) – wytyczne były
akceptowane w ponad 100 krajach
Miarą adekwatności kapitałowej – współczynnik wypłacalności (adekwatności
kapitałowej, Cooke’a) - relacja kapitału regulacyjnego do aktywów ważonych
ryzykiem
W Polsce od 1990 zalecenie prezesa NBP, od 1993 r. Zarządzenie, wartość
współczynnika obecnie określa Prawo bankowe choć jego konstrukcja jest
zmieniona
Wartość współczynnika wypłacalności
Zgodnie z Prawem bankowym współczynnik wypłacalności powinien wynosić co
najmniej :
8 %
15 % dla banków rozpoczynających działalność w pierwszym roku działalności
12 % dla banków rozpoczynających działalność w drugim roku działalności
89
Konstrukcja współczynnika
Przypisanie wag różnym składnikom aktywów
Wagi są odbiciem wiarygodności poszczególnych grup kredytobiorców (ważna
przynależność do OECD):
Gotówka, kredyty udzielone rządom lub bankom centralnym krajów OECD
– waga 0%
Kredyty udzielone bankom krajów OECD i instytucjom sektora
publicznego – waga 20%
Kredyty zabezpieczone hipoteką – waga 50%
Kredyty udzielone firmom, inne aktyw, instrumenty rynku kapitałowego
gdy emitent jest inny niż banki – waga 100%
89
Przykład kalkulacji współczynnika wypłacalności
Bilans Banku Bezpiecznego SA na 31 grudnia Xr
Kalkulacja współczynnika wypłacalności
Fundusze własne: 20 + 677 + 40 + 298
Współczynnik wypłacalności wynosi 1035/6694 = 15,46%.
Minimalne wymagania kapitałowe banku wynoszą: 6694 * 8% =535,52
Nowelizacja Umowy Kapitałowej z 1996 r.
Umowa Kapitałowa uwzględniała jedynie ryzyko kredytowe
uwzględnienie ryzyka rynkowego w ocenie ryzyka banku
oprócz tzw. podejście standardowego (z wagami ryzyka) możliwość
samodzielnego przez bank szacowania ryzyka za pomocą wewnętrznych modeli
89
Nowa Umowa Kapitałowa (Bazylea II)
Publikacja w 2004 r. przez Komitet Bazylejski
Dyrektywa 2006/49/WE w sprawie adekwatności kapitałowej przedsiębiorstw i
instytucji kredytowych – wejście w życie od 2007 r.
Wprowadza trzy filary, które się uzupełniają:
Filar I – minimalne wymogi kapitałowe
Filar II – proces analizy nadzorczej
Filar III - dyscyplina rynkowa
Filar I – minimalne wymogi kapitałowe
podejście do ryzyka rynkowego generalnie niezmienione
rozszerzenie miary adekwatności o ryzyko operacyjne
rozszerzenie matrycy wag ryzyka (preferencyjne wagi ryzyka dla kredytów
zabezpieczonych hipotecznie 35%)
wykorzystanie do oceny ryzyka zaawansowanych modeli
korzystanie z ocen nadawanych przez zewnętrzne instytucje ratingowe
Współczynnik wypłacalności według Bazylei II
Wymogi kapitałowe
Całkowity wymóg kapitałowy jest sumą wymogów kapitałowych dla różnych rodzajów
ryzyka w banku
Dla banku, którego działalność handlowa jest znacząca:
Ryzyka kredytowego
Ryzyka rynkowego:
ryzyka walutowego
ryzyka cen towarów
ryzyka cen kapitałowych papierów wartościowych
ryzyka szczególnego cen instrumentów dłużnych
ryzyka ogólnego papierów wartościowych
Ryzyka przekroczenia limitu koncentracji wierzytelności
Ryzyka rozliczenia-dostawy oraz ryzyka kontrahenta
innych rodzajów ryzyka – w zakresie i wysokości adekwatnej do ponoszonego
ryzyka
Podejścia banków do szacowania wag ryzyka w Basel II
Model I – standardowy – wagi ryzyka uzależniono od ratingów nadawanych
przez niezależne agencje ratingowe (Moody’s, Standard &Poors itd.)
Model II – podstawowy oparty na wewnętrznych ratingach ryzyka – część
parametrów określana jest przez władze nadzorcze
Model III – zaawansowany oparty na wewnętrznych ratingach ryzyka – bank
wyznacza samodzielnie parametry ryzyka
fundusze własne
----------------------------------------------- ≥ 8%
12,5 × całkowity wymóg kapitałowy
89
Model I – podejście standardowe – wagi ryzyka przykład
Należności krajów i banków centralnych:
rating S&P od AAA do AA-; waga 0%
Od A+ do A-; waga 20%
Od BBB+ do BBB-; waga 50%
Od BB+ do B-;waga 100%
Poniżej B-; waga 150%
Bez ratingu 100%
Kredyty korporacyjne; waga 100%
Kredyty detaliczne ; waga 75%
Kredyty hipoteczne; waga 35%
Wymóg kapitałowy z tytułu ryzyka walutowego – metoda podstawowa
Wymóg kapitałowy wynosi:
8% pozycji walutowej całkowitej gdy pozycja ta przewyższa 2% funduszy
własnych
0 gdy pozycja całkowita nie przewyższa 2% funduszy banku
Filar II – Proces analizy nadzorczej
II filar – władze nadzorcze dodatkowo oceniają czy posiadane fundusze własne banku są
adekwatne do skali działalności i ryzyka;
Wewnętrzne procesy oceny kapitału ekonomicznego
Ustalanie kapitałów zgodnych z profilem ryzyka banku
Ryzyko nie ujęte w I filarze
Filar II Proces analizy nadzorczej
Banki powinny dysponować procedurami oceny ogólnego wymogu kapitałowego
dostosowanymi do ich profilu ryzyka związanego z działalnością oraz strategią
kapitałową;
Instytucje nadzoru bankowego powinny analizować wewnętrzną ocenę i strategię
banku dotyczącą wymogu kapitałowego.
Instytucje nadzorcze powinny oczekiwać od banków utrzymywania kapitału na
poziomie przewyższającym regulacyjne minimum kapitałowe i dysponować
środkami pozwalającymi egzekwować te oczekiwania.
Instytucje nadzoru bankowego powinny starać się interweniować na tyle
wcześniej, by zapobiegać obniżeniu kapitału poniżej poziomu niezbędnego przy
danym profilu ryzyka i wymagać od banku natychmiastowej reakcji, jeżeli poziom
ten jest zbyt niski lub nie następuje odtwarzanie kapitału
Filar III – Dyscyplina rynkowa
Ujawnianie informacji na temat profilu ryzyka oraz poziomu kapitalizacji
Aktualna informacja:
umożliwia uczestnikom rynku aktualną ocenę działalności banku
Uruchamia rynkowe mechanizmy dyscyplinujące
Mechanizmy te stanowią uzupełnienie i wsparcie dla działań nadzorczych
89
Z
ARZĄDZANIE
BANKIEM
M
ARKETING
BANKOWY
Plan wykładu
Istota i podstawowe elementy marketingu bankowego
Instrumenty marketingu bankowego:
produkt
cena
dystrybucja
promocja
Orientacja marketingowa w zarządzaniu bankiem
Orientacja marketingowa - potencjał ekonomiczny banku dostosowywany do
zmieniających się warunków rynkowych, w centrum zainteresowania znajdują się
klienci i ich potrzeby.
Marketing bankowy obejmuje całokształt stosunków banku z otoczeniem
zewnętrznym oraz klientami w zakresie działalności usługowej.
Cechy usług bankowych - 4 N
Działalność bankowa jest działalnością w sferze usług.
W odróżnieniu od produktów materialnych usługi mają charakter (4N):
niematerialny – nie można ich zobaczyć dotknąć, posmakować czy
pokazać
nierozdzielny – nie jest możliwe oddzielenie fazy produkcji od fazy
konsumpcji
niejednorodny – usługi nie są świadczone jednakowo
nietrwały – nie mogą jak towary być magazynowane
Cechy usług bankowych cd.
Przedmiotem sprzedaży są instrumenty finansowe, zobowiązania finansowe
jednych podmiotów w stosunku do drugich - obietnice jednych podmiotów
względem innych.
Pieniądze jako dobro wzbudzające szczególne emocje dla klientów
Klienci banków są zazwyczaj lojalni
Klient nie interesuje się usługą bankową jako taką ale korzyściami płynącymi dla
swoich finansów.
Segmentacja rynku bankowego
Jest podział rynku na rynki bardziej jednorodne według określonego kryterium.
Dla prowadzenia działań marketingowych niezbędne jest wyodrębnienie
klientów ze względu na jednorodne potrzeby i możliwość jednolitego sposobu
oddziaływania.
Segment rynku powinien być :
mierzalny
dostępny
odpowiednio duży
89
Kryteria segmentacji - przykłady
Geograficzne (regiony świata, państwa, województwa, miasta itp)
Demograficzne
wiek
płeć
wysokość zarobków
wartość aktywów rozporządzalnych
etap życia (uczeń, student, stan cywilny, posiadanie dzieci, emeryt)
wykonywany zawód
rodzaj umowy o zatrudnienie
Behawioralne (entuzjaści, pasywni, sceptycy)
Psychograficzne (według profilu klienta przygotowaną w oparciu o: skłonność do
ryzyka, wiedzę o rynkach finansowych, stopień akceptowania innowacji, styl życia
wpływający na model konsumpcji, system wartości światopoglądowych)
Segmenty klientów według kryterium psychograficznego w oparciu o badania
Instytutu Pentor
„klienci dojrzali”- chętnie sięgają po innowacje, kierują się rozwagą, unikają
nadmiernego ryzyka
„zdobywcy” – wysoka skłonność do ryzyka, skłonność do zadłużania się w
dążeniu do zaspokajania ambicji życiowych
„indywidualiści”- odrzucanie trendów mody, unikają ryzyka
„swojacy”- najpowszechniejsza postawa, cechuje ją utylitaryzm i roztropność w
podejmowaniu decyzji finansowych
„sfrustrowani”- preferują konsumpcyjny styl życia, skromną pozycję materialną
rekompensują ostentacyjną konsumpcją, często korzystają o oferty kredytowej
poza sektorem bankowym
„tradycjonaliści”- konserwatywny system wartości, niechętni ofercie banków
komercyjnych
Private banking i personal banking jako przykłady segmentacji usług bankowych
Private banking (bankowość prywatna) zindywidualizowana i kompleksowa
obsługa finansowa, a także pozafinansowa zamożnego klienta przez bank.
Na świecie minimalny poziom aktywów 1 mln USD (HNWI – „High Net
Worth Individuals”)
W Polsce – 1 mln PLN, niektóre banki od niższych kwot
Personal banking – zindywidualizowany program obsługi dla klientów
zamożniejszych ale nie spełniających kryterium bankowości prywatnej
Działania podejmowane w ramach marketingu
1. Rozpoznanie środowiska, w jakim bank działa, uwarunkowań społeczno-
ekonomicznych
2. Dokonanie analizy mocnych i słabych stron banku wobec otoczenia
3. Ujawnienie możliwych szans i zagrożeń banku wynikających z otoczenia
Działania 2 i 3 nazywa się analizą SWOT- Strenghts/ Weaknesses - mocne/słabe
strony, Opportunities/ Threats - szanse/ zagrożenia)
89
4. Ustalenie marketingowej strategii działania rodzajów i intensywności
wykorzystania instrumentów marketingowych
Elementy strategii marketingowej – marketing mix
Strategia marketingowa to decyzje i sposoby realizacji celów marketingowych
banku.
Zbiór instrumentów realizacji strategii nazywa się „mieszanką marketingową” -
marketing mix.
Instrumenty marketingu to: 4 P (product, price, place, promotion) produkt, cena
usługi, dystrybucja i promocja (w usługach dodaje się P – people)
Produkt
Portfel usług – każda usługa również nieodpłatna oferowana klientowi przez
bank
Produkty banków wypełniają funkcje podstawowe (np. produkt podstawowy) i
dodatkowe (usługi dodatkowe) – wyróżnia się poziomy produktów (np. Kotler 5
poziomów)
Nadawanie marki produktom
Jakość produktów
Cykl życia produktów (wprowadzenie, wzrost, nasycenie, spadek); nowy produkt
zaspokaja nowe potrzeby lub potrzeby już istniejące
Cena
Polityka cenowa uwzględnia osiągnięciu rentowności banku oraz uwzględnieniu
jego pozycji konkurencyjnej na rynku.
Obejmuje różne kategorie: oprocentowanie, prowizje, opłaty, upusty, terminy
spłaty kredytów.
Cennik usług bankowych zawarty jest w taryfach opłat i prowizji banku, tabelach
oprocentowania, tabelach kursowych itp..
Metody ustalania cen kredytów
1. Metoda narzutu kosztów – uwzględnia:
koszt pozyskania funduszy przez bank
narzut kosztów operacyjnych
wynagrodzenie za ryzyko banku
marżę zysku banku
2. Metoda lidera cenowego – oprocentowanie jest sumą:
prime rate – koszt kredytu udzielanego klientom najbardziej godnym
zaufania (później stopa % rynku międzybankowego)
Premii za ryzyko oraz za czas
3. Metoda oprocentowania poniżej prime rate – w stosunku do wielkich
przedsiębiorstw jednak powyżej kosztów pozyskania funduszy
4. Ustalenie maksymalnej stopy procentowej – bez względu na przyszły poziom
stóp procentowych
5. Metoda analizy rentowności klienta – przy ustalaniu ceny bierze pod uwagę
całokształt relacji z klientem
Oprocentowanie depozytów
Konkurowanie o depozyty odbywa się kosztem rentowności banku.
89
W warunkach pełnej konkurencji faktycznie nie bank a rynek ustala wysokość
oprocentowania depozytów.
Koszt pozyskania depozytów podwyższony jest o koszt ubezpieczenia depozytów
bankowych oraz o koszt rezerwy obowiązkowej
Dystrybucja usług bankowych
Dystrybucja odbywa się poprzez kanały dystrybucji usług bankowych - sposób
połączeń warunkujących przepływ produktów od producenta do finalnego
odbiorcy
Wykorzystuje się kanały:
bezpośrednie (bez pośredników)
pośrednie (z pośrednikami) – np. rozwój firm pośrednictwa kredytowego,
placówek partnerskich
Ewolucja bankowych kanałów dystrybucji
Tradycyjne kanały dystrybucji (oddziały, filie)
Nowoczesne (alternatywne) kanały dystrybucji: telefon stacjonarny, telefon
komórkowy (SMS, WAP), bankomat, komputer osobisty, Internet i inne
urządzenia
Wielokanałowość usług bankowych (komplementarność kanałów dystrybucji)
Bankowość elektroniczna jako kanał dystrybucji
Bankowość elektroniczna wiąże się z możliwością skorzystania z usług bankowych w
dowolnym miejscu, o dowolnej porze, bez widocznego pośrednictwa pracownika banku,
z natychmiastowym efektem.
Obszary bankowości elektronicznej
stosowanie kart bankowych
wykorzystanie do komunikacji z bankiem telefonii stacjonarnej i komórkowej
wykorzystanie komputerów i oprogramowania dostarczanego przez bank (tzw.
home banking),
wykorzystanie komputerów i standardowego oprogramowania umożliwiającego
połączenie z bankiem za pośrednictwem ogólnodostępnej sieci komputerowej
(internet banking).
Oprócz wymienionych powyżej pojawiają się stale nowe rozwiązania, a wśród nich:
telewizja interaktywna, kiosk multimedialny.
89
Tabela Koszty różnych sposobów obsługi klienta
Promocja
Celem promocji jest:
zapoznanie otoczenia z usługami banku i ich ceną
tworzenie i umacnianie pozytywnego wizerunku banku
rozwój popytu na usługi bankowe
Instrumentami promocji:
reklama
Public relations
sprzedaż osobista
promocja sprzedaży (upusty, pokazy, dodatkowe usługi itp.)
89
O
CENA
SYTUACJI
EKONOMICZNO
-
FINANSOWEJ
BANKU
Plan wykładu
Źródła informacji o sytuacji ekonomicznej – finansowej banku i zakres
prowadzonych analiz
Metody analizy ekonomiczno-finansowej banku (analiza wstępna, analiza
wskaźnikowa)
Systemy wczesnego ostrzegania
Rankingi banków
Dane przykładowe na podstawie www.bfg.pl
Podmioty zainteresowane dokonywaniem oceny działalności banku
Podmioty zainteresowane analizą i oceną sytuacji banku dokonywaną ex post –
na podstawie danych historycznych:
nadzór bankowy
właściciele banku
osoby zarządzające bankiem
agencje ratingowe
potencjalni inwestorzy
klienci
Podmioty te zainteresowane są różnymi aspektami działalności instytucji
Podstawowe źródła informacji
Dostęp do informacji o banku zależy od rodzaju analizowane podmiotu (np.
szerszy dla banków giełdowych)
Głównym źródłem są sprawozdania finansowe:
bilans,
rachunek zysków i strat,
rachunek przepływów pieniężnych,
zestawienie zmian w kapitale własnym i informacja dodatkowa
89
Obowiązek przekazywania informacji do instytucji centralnych
Dostęp do źródeł informacji o bankach
Sprawozdania finansowe publikowane są w Monitorze Polskim B oraz Monitorze
Spółdzielczym; dostępne są również na stronach www banku i bezpośrednio w
bankach
Banki giełdowe publikują raporty bieżące
Rankingi, ratingi, rekomendacje ekspertów
Media (prasa, telewizja, informacyjne portale internetowe)
Dane o sytuacji ekonomiczno-finansowej sektora bankowego:
- umożliwiają dokonywanie porównań banku na tle konkurencji
Zakres prowadzonej analizy
Analiza w skali makro dotyczy analiz:
systemu bankowego
poszczególnych sektorów bankowych:
sektora banków w formie spółki akcyjnej (w tym banków
giełdowych, hipotecznych)
sektora banków spółdzielczych
poszczególnych grup bankowych, np. banki z przewagą kapitału
polskiego oraz banki z przewagą kapitału zagranicznego
poszczególnych zrzeszeń bankowych
Analiza w skali mikro to m. in. analiza:
poszczególnych banków
oddziałów banków
Metody analizy ekonomiczno-finansowej banku
1. Wstępna ocena sprawozdań finansowych: analiza pionowa i pozioma
2. Analiza wskaźników finansowych banku (wskaźnikowa)
Wstępna analiza sprawozdań finansowych – analiza pionowa
Analiza pionowa (struktury) - polega na badaniu udziału poszczególnych
pozycji w wielkości ogółem
wartość wybranej pozycji
udział wybranej pozycji = ---------------------------------------------------------------------
wartość odniesienia np. aktywa, przychody ogółem
dotyczy jednego okresu
wyniki mogą być prezentowane w ujęciu procentowym
Np. udział majątku trwałego w sumie aktywów, udział należności w sumie
aktywów, udział kapitałów w sumie pasywów, udział kosztów osobowych w
sumie kosztów
Wstępna analiza sprawozdań finansowych – analiza pozioma
89
Analiza pozioma (porównawcza, dynamiki) – polega na ocenie zmian
poszczególnych wielkości w czasie
może być prowadzona z uwzględnieniem inflacji lub w ujęciu nominalnym
wartość wybranej pozycji w okresie t1
dynamika wybranej pozycji = -------------------------------------------------------
(w ujęciu nominalnym)
wartość wybranej pozycji w okresie t0
dynamika wybranej pozycji (w ujęciu nominalnym)
dynamika wybranej pozycji = --------------------------------------------------------------------
(w ujęciu realnym)
1 + stopa inflacji
89
Przykład wstępnej analizy banku
89
Sygnały mogące wskazywać na pogarszającą się sytuację banku
występowanie straty
89
wysoki udział kosztów w wyniku finansowym
niski udział kapitałów w sumie bilansowej
ujemne przepływy środków z działalności operacyjnej
obniżanie się kwoty przychodów/ wzrost kosztów
obniżanie się wyniku finansowego
gwałtowne zmiany kwoty depozytów
obniżanie się kwoty aktywów trwałych
gwałtowny spadek zobowiązań wobec banków
Analiza wskaźnikowa
Analiza wskaźnikowa stanowi pogłębienie analizy wstępnej
Jest spojrzeniem na bank z punktu widzenia konkretnego obszaru;
podstawowe obszary ważne w ocenie banku to:
1. Wypłacalność
2. Płynność
3. Jakość portfela kredytowego
4. Efektywność działania banku
Wskaźniki wypłacalności
Obrazują stopień bezpieczeństwa działalności banku – bank powinien
dysponować określoną wysokością funduszy własnych w stosunku do
ponoszonego ryzyka.
Przykładowe wskaźniki:
1. Współczynnik wypłacalności (Cooke’a)
2. Wskaźnik pokrycia strat przez fundusze własne = strata skumulowana/
fundusze własne
3. Wskaźnik dźwigni = fundusze własne/ aktywa ogółem
Wskaźniki płynności
Analiza tego obszaru pokazuje czy bank na bieżąco jest w stanie regulować
swoje zobowiązania
Wskaźniki oparte na danych bilansowych odnoszą się do oceny płynności w
przeszłości, dlatego ocenia się strukturę finansowania banku z punktu
widzenia terminów płatności (szerzej patrz wykład dot. ryzyka płynności)
Przykład miary płynności:
Luka płynności krótkoterminowej = (suma wartości podstawowej i
uzupełniającej rezerwy płynności w dniu sprawozdawczym) – (wartość
środków obcych niestabilnych). Luka powinna być większa od 0.
Wskaźniki jakości portfela kredytowego (jakość należności)
Analiza jakości portfela kredytowego daje wiedzę na temat relacji kredytów,
które nie są prawidłowo obsługiwane (spłacane) przez klientów do sumy
wszystkich kredytów udzielonych przez bank. Powinny mieć jak najniższe
wartości.
Podstawowe wskaźniki to:
1. Udział należności zagrożonych = należności zagrożone / należności ogółem
2. Udział należności z rozpoznaną utratą wartości w należnościach ogółem
Wskaźniki efektywności działania banku (rentowności)
89
Analiza tego obszaru umożliwia uzyskanie informacji na temat relacji wyniku
finansowego do sumy bilansowej lub kapitałów lub kosztów działania do wyniku
banku.
Podstawowe wskaźniki to:
1. ROA (wskaźnik rentowności aktywów, zwrot z aktywów = wynik
finansowy /aktywa ogółem
2. ROE (wskaźnik rentowności kapitału, zwrot z kapitału własnego = wynik
finansowy / fundusze własne
3. Obciążenie wyniku z działalności bankowej kosztami działania = koszty
działania / wynik z działalności bankowej
Systemy wczesnego ostrzegania
89
Zadaniem systemów wczesnego ostrzegania jest ujawnienie pogarszającej się
sytuacji ekonomiczno-finansowej banku, mają na celu wskazanie
podmiotów zagrożonych upadłością.
Tworzone są przez instytucje nadzorcze i inne podmioty zainteresowane oceną
sytuacji ekonomiczno - finansowej banków.
Przykład systemu wczesnego ostrzegania CAMELS
System stworzony w USA:
C (capital) kapitał
A (Assets) aktywa
M (Management) zarządzanie
E (earnings) przychody
L (liquidity) płynnośc
S (sensitivity to market risk) wrażliwość na ryzyko rynkowe
Wskaźnik przyjmuje wartość 1-5, banki o najlepszym standingu otrzymują
wartość 1.
Banki o wskaźniku CAMELS 4-5 umieszczane są przez nadzór na specjalnej liście
banków wymagających bacznej uwagi nadzoru.
Rankingi banków
oceny dokonywane przez niezależne podmioty
różne kryteria podlegające ocenie np. wartość aktywów lub funduszy własnych
ocenie podlega cały bank lub wybrane kategorie (np. Bank Przyjazny
Przedsiębiorcom, ranking ROR, kart płatniczych)