prezentacja krata id 390646 Nieznany

background image

GoBack

background image

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 1

METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

– przykład rozwiązania kratownicy

materiały pomocnicze do zajęć z przedmiotu

Metody Komputerowe

Rzeszów 2007

background image

Wprowadzenie

Wprowadzenie

Równanie MES
Macierz kierunkowa
Transformacja

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 2

background image

Równanie MES

Wprowadzenie
Równanie MES

Macierz kierunkowa
Transformacja

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 3

Równanie metody elementów skończonych dla modelu w globalnym ukła-
dzie

odniesienia zapisać możemy jako:

K · a

= f ,

(1)

gdzie K jest globalną macierzą sztywności analizowanego układu, a wek-
torem parametrów węzłowych (przemieszczeń, obrotów - jeśli występują),
f

wektorem (węzłowych) obciążeń zewnętrznych.

Podobną zależność zapisać możemy również dla pojedynczego elementu
skończonego:

k

i

· V

i

= S

i

,

(2)

gdzie k

i

jest macierzą sztywności i-tego elementu w układzie globalnym,

V

i

wektorem parametrów węzłowych elementu, S

i

obciążeniem działa-

jącym w węzłach i-tego elementu.

background image

Macierz kierunkowa

Wprowadzenie

Równanie MES

Macierz kierunkowa

Transformacja

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 4

Przejście pomiędzy lokalnym układem współrzędnych (dla danego ele-
mentu) oraz globalnym układem współrzędnych (dla całej konstrukcji)
wymaga uwzględnienia różnicy kątów pomiędzy osiami obu układów.
Macierz kosinusów w przestrzeni 2D zapisać możemy jako

c

i

=



cos(x, ξ)

cos(x, η)

cos(y, ξ)

cos(y, η)



=



cos(α) − sin(α)

sin(α)

cos(α)



,

(3)

gdzie x, y są osiami globalnego układu
współrzędnych, ξ, η są osiami układu lo-
kalnego, zaś α wyraża kąt pomiędzy osia-
mi obu układów odniesienia.
Przyjmując dla uproszczenia założenie, że
c

= cos(α) oraz s = sin(α), równanie (3)

skraca się do postaci

c

i

=



c

s

s

c



.

background image

Transformacja

Wprowadzenie

Równanie MES
Macierz kierunkowa

Transformacja

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 5

Aby transformować wektory obciążenia (pomiędzy układami odniesie-
nia), posłużyć należy się następującymi formułami podanymi w notacji
macierzowej

S

i

= C

i

· S

i,l

S

i,l

= C

T

i

· S

i

.

(4)

W identyczny sposób transformują się wektory przemieszczeń

V

i

= C

i

· V

i,l

V

i,l

= C

T

i

· V

i

.

(5)

Wymiar tzw. macierzy kierunkowej C

i

zależeć może np. od liczby stop-

ni swobody w węźle i liczby węzłów w danym elemencie. Przykładowo
dla elementu prętowego z dwoma stopniami swobody w każdym węźle,
macierz kierunkowa będzie mieć wymiar 4×4 i przyjmie postać

C

i

=



c

i

0

0

c

i



=

c

s

0

0

s

c

0

0

0

0

c

s

0

0

s

c

.

(6)

background image

Transformacja

Wprowadzenie

Równanie MES
Macierz kierunkowa

Transformacja

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 5

Wówczas formułę transformacji wektora obciążeń (4) zapisać możemy
jako

h

S

1

S

2

i

1

h

S

3

S

4

i

2

|

{z

}

S

i

=

"

c

−s

0

0

s

c

0

0

0

0

c

−s

0

0

s

c

#

|

{z

}

C

i

·

h

N

ξ

T

η

i

1

h

N

ξ

T

η

i

2

|

{z

}

S

i,l

Zapisując równianie MES dla elementu w układzie lokalnym (analogicz-
nie do (2)) jako

S

i,l

= k

i,l

V

i,l

możemy podstawić je do równania (4), a uwzględniając zależność (5)
dostaniemy

S

i

= C

i

k

i,l

V

i,l

= C

i

k

i,l

C

T
i

|

{z

}

k

i

V

i

= k

i

V

i

background image

Transformacja

Wprowadzenie

Równanie MES
Macierz kierunkowa

Transformacja

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 5

Przez analogię do równania MES spostrzec można, że równanie trans-
formacji lokalnej macierzy sztywności elementu w macierz globalną ele-
mentu zdefiniować możemy zależnością

k

i

= C

i

· k

i,l

· C

T
i

(4)

Zatem dla wspomnianego elementu prętowego z dwoma stopniami swo-

body w każdym węźle, przekształcenie macierzy lokalnej w globalną

przyjmie postać:

k

i

=

"

c

−s

0

0

s

c

0

0

0

0

c

−s

0

0

s

c

#

·

EA

l

"

1

0

−1

0

0

0

0

0

1

0

−1

0

0

0

0

0

# "

c

−s

0

0

s

c

0

0

0

0

c

−s

0

0

s

c

#

k

i

=

EA

l

c

2

cs

−c

2

−cs

cs

s

2

−cs

−s

2

−c

2

−cs

c

2

cs

−cs

−s

2

cs

s

2

=

EA

l

h

k

(i)
11

k

(i)
12

k

(i)
21

k

(i)
22

i

(5)

background image

Przykład 2D

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 6

background image

Schemat

Wprowadzenie

Przykład 2D
Schemat

Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu
Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 7

Dla przykładu rozwiążmy za pomocą MES prosty układ kratownicowy,
którego schemat pokazano na poniższym rysunku.

Rysunek 1: Schemat kratownicy.

background image

Dyskretyzacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat

Dyskretyzacja

Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu
Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 8

Pierwszym etapem algorytmu MES jest dyskretyzacja (idealizacja)
rozważanego modelu. Polega to przede wszystkim na podziale konstrukcji
na elementy skończone, a następnie ponumerowaniu zdefiniowanych
w ten sposób węzłów i elementów.

Rysunek 2: Dyskretyzacja układu kratownicy.

background image

Analiza elementu

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja

Analiza elementu

Macierze sztywności
elementu
Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 9

Następnie w każdym z węzłów
przyjmujemy odpowiednią do da-
nego typu elementu liczbę stopni
swobody. Dla elementu kratowni-
cowego (T=0) sytuacja ta poka-
zana została na rysunku obok.

Lokalną macierz sztywności i–
tego elementu kratownicowego
zapisać możemy jako:

Rysunek 3: Dodatnie kierunki sił
dla układu lokalnego i globalnego.

k

i,l

=

EA

l

1

0

1

0

0

0

0

0

1

0

1

0

0

0

0

0

(6)

background image

Macierze sztywności elementu

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu

Macierze sztywności
elementu

Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 10

Korzystając z równania (4) otrzymujemy globalną macierz sztywności k

i

dla i–tego elementu w postaci (5):

ki =

EA

l

"

c2

cs

−c

2

−cs

cs

s2

−cs

−s

2

−c

2

−cs

c2

cs

−cs

−s

2

cs

s2

#

Zatem dla kolejnych elementów naszego modelu, nachylonych do układu

globalnego pod kątem α, dostaniemy

(α = 0◦ , c = 1, s = 0)

k2 = k4 = k6 =

EA

l



1

0

−1

0

0

0

0

0

−1

0

1

0

0

0

0

0



(α = 90◦ , c = 0, s = 1)

k1 = k5 =

EA

l



0

0

0

0

0

1

0

−1

0

0

0

0

0

−1

0

1



(α = 45◦ , c = s =

2

2

)

k3 = k7 =

EA

l

"

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

1

2

#

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Kolejnym etapem algorytmu MES złożenie macierzy sztywności każdego
z elementów w globalną macierz całego układu wg zależności

K

= K

1

+ K

2

+ . . . + K

7

(7)

Macierze

sztywności

K

i

muszą

uwzględniać

zarówno

informa-

cję o początkowym i końcowym węźle danego elementu, jak
również położenie danego elementu w analizowanym układzie.

Konstruując zatem globalną macierz sztywności K

1

(dla elemen-

tu nr 1), wiemy że element ten ma swój początek w węźle nr 2
(wg globalnej numeracji węzłów) oraz koniec w węźle nr 1. Jeśli
przyjmiemy dla układu lokalnego, że początek jest punktem nr

1

,

a koniec

2

, wówczas:

przypadkowi węzła 1-1 odpowiada lokalna numeracja

2-2

, co

wskazuje na element k

(1)

22

globalnej macierzy sztywności k

1

połączeniu węzłów 1-2 odpowiada lokalna numeracja

2-1

, co

wskazuje na element k

(1)

21

globalnej macierzy sztywności k

1

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Przechodząc do węzła nr 2 napisać możemy, że:

przypadkowi węzła 2-2 odpowiada lokalna numeracja

1-1

, co wska-

zuje na element k

(1)

11

globalnej macierzy sztywności k

1

dla przypadku połączenia 2-1 odpowiada lokalna numeracja

1-2

, co

wskazuje na element k

(1)

12

globalnej macierzy sztywności k

1

Na tej podstawie zbudować możemy teraz globalną macierz K

1

, umiesz-

czając podmacierze k

(1)
ij

na miejscach odpowiadającym indeksom wyzna-

czonym przez numery węzłów, jak następuje

K

1

=

EA

l

k

(1)
22

k

(1)
21

0

0

0

k

(1)
12

k

(1)
11

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

gdzie wymiar macierzy K

1

odpowiada liczbie węzłów (5 × 5).

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Dla elementu nr 2 (poziomy), kolejnym indeksom odpowiadają macierze:

1-1 ⇒ k

(2)
11

1-3 ⇒ k

(2)
12

3-3 ⇒ k

(2)
22

3-1 ⇒ k

(2)
21

Zatem globalna macierz K

2

dla elementu nr 2 przyjmuje postać

K

2

=

EA

l

k

(2)
11

0

k

(2)
12

0

0

0

0

0

0

0

k

(2)
21

0

k

(2)
22

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Dla elementu nr 3 (skośny), kolejnym indeksom odpowiadają macierze:

2-2 ⇒ k

(3)
11

2-3 ⇒ k

(3)
12

3-3 ⇒ k

(3)
22

3-2 ⇒ k

(3)
21

Zatem globalna macierz K

3

dla elementu nr 3 przyjmuje postać

K

3

=

EA

l

0

0

0

0

0

0

k

(3)
11

k

(3)
12

0

0

0

k

(3)
12

k

(3)
22

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Dla elementu nr 4 (poziomy), kolejnym indeksom odpowiadają macierze:

2-2 ⇒ k

(4)
11

2-4 ⇒ k

(4)
12

4-4 ⇒ k

(4)
22

4-2 ⇒ k

(4)
21

Zatem globalna macierz K

4

dla elementu nr 4 przyjmuje postać

K

4

=

EA

l

0

0

0

0

0

0

k

(4)
11

0

k

(4)
12

0

0

0

0

0

0

0

k

(4)
21

0

k

(4)
22

0

0

0

0

0

0

Analogicznie tworzymy macierze K

i

dla pozostałych elementów (5 do 7),

co zaleca się wykonać samodzielnie.

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Ponieważ w przedstawionym na poprzednich slajdach zapisie, macierza-
mi są zarówno składniki k

(e)
ij

(por. równ. 5) jak również (pogrubione)

zera, stąd po uwzględnieniu wartości macierzy k

4

, macierz sztywności

K

4

ostatecznie przyjmuje postać:

K

4

=

EA

l

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

1

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

1

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

background image

Agregacja

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu

Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 11

Mając zdefiniowane macierze sztywności K

i

dla wszystkich elementów

(i = 1 ÷ 7) i dokonując ich sumowania K =

P

7
i

=1

K

i

(por. równ. 7),

otrzymujemy globalną macierz sztywności K całego układu:

K =

EA

l

1

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

1

0

1

0

0

0

0

0

0

0

0

3
2

1
2

1
2

1
2

1

0

0

0

0

1

3
2

1
2

1
2

1
2

0

0

0

0

1

0

1
2

1
2

5
2

1
2

0

0

1

0

0

0

1
2

1
2

1
2

1
2

0

1

0

0

0

0

1

0

0

0

3
2

1
2

1
2

1
2

0

0

0

0

0

1

1
2

1
2

1
2

1
2

0

0

0

0

1

0

1
2

1
2

3
2

1
2

0

0

0

0

0

0

1
2

1
2

1
2

1
2

Uwaga: Otrzymana macierz K jest macierzą osobliwą (det K = 0)! Nie
jest możliwe zatem wyznaczenie (na tym etapie) macierzy odwrotnej K

1

=

1

det K

K

D

. Do tej pory, przy budowie macierzy K, uwzględnione zostały warun-

ki równowagi oraz zgodności przemieszczeń, natomiast nie narzucono żadnych
ograniczeń kinematycznych (warunków brzegowych).

background image

Wektor przemieszczeń i obciążenia

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu
Agregacja

Wektor przemieszczeń
i obciążenia

Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 12

Przyjmijmy następujące założenia:

niech wektor przemieszczeń a zawiera składowe przemieszczenia
w układzie globalnym) każdego z węzłów analizowanego układu,

oraz na wektor sił f niech składają (znane) siły potencjalnie wystę-
pujących w węzłach.

Powyższe sformułowania zapisać możemy jako

a

=

a

1x

a

1y

a

2x

a

2y

a

3x

a

3y

a

4x

a

4y

a

5x

a

5y

,

f

=

f

1x

f

1y

f

2x

f

2y

f

3x

f

3y

f

4x

f

4y

f

5x

f

5y

.

background image

Warunki brzegowe

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu
Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia

Warunki brzegowe

Rozwiązanie równania
MES
Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 13

Z uwagi na warunki podparcia naszego układu zapisać możemy następu-
jące warunki brzegowe:

a

2x

= 0,

a

2y

= 0,

a

4y

= 0.

Wartości tych jednak nie podstawiamy wprost do wektora przemiesz-
czeń a, lecz wpisujemy je w odpowiednie miejsca wektora sił f . W konse-
kwencji pozwala to zmodyfikować wartości macierzy sztywności K w ta-
ki sposób, że w miejscach przecięcia się wybranych wierszy i kolumn
wstawiamy wartość 1, natomiast pozostałe wartości w tych wierszach
i kolumnach zerujemy.
Dzięki temu macierz K staje się macierzą nieosobliwą i możliwe jest
wyznaczenie K

−1

. Ostateczny wygląd macierzy sztywności K oraz wek-

tora obciążenia f pokazany został na kolejnym slajdzie. Zmodyfikowane
składniki wyróżniono kolorem

czerwonym

.

background image

Rozwiązanie równania MES

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu
Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe

Rozwiązanie równania
MES

Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 14

Po uwzględnieniu warunków brzegowych macierz sztywności K oraz wek-

tor obciążenia f przyjmą wartość:

K =

EA

l

1

0

0

0

−1

0

0

0

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

−1

0

0

0

5

2

1

2

0

0

−1

0

0

0

0

0

1

2

1

2

0

0

0

0

0

0

0

0

0

0

3

2

0

1

2

1

2

0

0

0

0

0

0

0

1

0

0

0

0

0

0

−1

0

1

2

0

3

2

1

2

0

0

0

0

0

0

1

2

0

1

2

1

2

,

f =

f1x

f1y

f2x

f2y

f3x

f3y
f4x

f4y

f5x

f5y

=

0
0

0
0

0
0
0

0

0

−P

.

W ten sposób pozbyliśmy się osobliwości macierzy K. Przekształcając

następnie równianie (1) do postaci

a

= K

−1

f

,

wyznaczyć możemy nieznane przemieszczenia węzłów rozpatrywanego
układu. Dalej, znając przemieszczenia a, określić możemy siły wewnętrz-
ne każdego z elementów.

background image

Wyznaczenie sił przekrojowych

Wprowadzenie

Przykład 2D

Schemat
Dyskretyzacja
Analiza elementu
Macierze sztywności
elementu
Agregacja
Wektor przemieszczeń
i obciążenia
Warunki brzegowe
Rozwiązanie równania
MES

Wyznaczenie sił
przekrojowych

Metoda Elementów Skończonych

Strona – 15

Weźmy dla przykładu elementu nr 2, dla którego zapisać możemy rów-
nanie S

2

= k

2

V

2

. Wynika z niego, że:

S

1

S

2

S

3

S

4

= k

2

·

a

1x

a

1y

a

3x

a

3y

Korzystając z równań transformacji (4) lub (5) łatwo możemy przejść do
układu lokalnego i wyznaczyć wartości sił przekrojowych Q oraz N:

N

1

Q

1

N

2

Q

2

= C

T
i

·

S

1

S

2

S

3

S

4

lub

N

1

Q

1

N

2

Q

2

= k

2,l

· C

T
i

·

a

1x

a

1y

a

3x

a

3y

Tym sposobem dobrnęliśmy do końca przykładu. Z uwagi na ludzką niedoskonałość prezentacja
może zawierać pewne błędy numeryczne. Dlatego w trakcie samodzielnej pracy nigdy nie może
zabraknąć czujności.


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
PREZENTACJA DYSLEKSJA id 390442 Nieznany
Prezentacja pdf id 391045 Nieznany
prezentacja cw3 id 390345 Nieznany
prezentacja dobra id 390418 Nieznany
krata id 250182 Nieznany
PREZENTACJA UWM id 391342 Nieznany
Prezentacja BAT id 390276 Nieznany
Prezenacja IPTV id 389694 Nieznany
Prezentacja agresji id 390224 Nieznany
prezentacja wilgoc id 391360 Nieznany
prezentacja KW id 390661 Nieznany
prezentacja o sporcie id 390955 Nieznany
MES Krata id 293433 Nieznany
prezentacja bufory id 391506 Nieznany
prezentacja macierze id 391569 Nieznany
PREZENTACJA DYSLEKSJA id 390442 Nieznany
ztzk prezent dla mamy id 593185 Nieznany
prezentacja 3 2 id 390139 Nieznany

więcej podobnych podstron