MECHANIZMY
ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH
Co to jest agresja? (A. Frączek)
Agresja to zachowanie (LUB TENDENCJA)
mające na celu wyrządzenie krzywdy lub
szkody osobie, która chce tego uniknąć
3 elementy definicyjne:
-
Motyw szkodzenia
(chęć sprawienia bólu,
cierpienia, itp.)
-
Destrukcyjny skutek (szkody fizyczne,
materialne, psychiczne)
-
Łamanie normy społecznej („nie krzywdź
innych”…)
AGRESJA JAKO:
Zachowanie
Stan motywacyjny (gniew, złość, irytacja)
Stała cecha indywidualna
Stała orientacja życiowa (postawa)
Ciąg interpersonalnych interakcji
PRZYCZYNY I MECHANIZMY
POWSTAWANIA AGRESJI
Model agresji reaktywno-emotogennej
Model agresji zadaniowo-instrumentalnej
Model agresji immanentno-sadystycznej
Model agresji normatywno-ideowej
(na podst. Frączek,2002; Krahe, 2005)
Model agresji reaktywno-
emotogennej
(„agresja gniewna”)
Podstawowy cel:
obniżenie napięcia emocjonalnego, powstałego na skutek frustracji
Podstawowy czynnik
wyzwalający:
Sytuacja zewnętrzna
niekorzystna dla
podmiotu
(przeszkody, bodźce
szkodliwe,
ograniczenia,
prowokacje, hałas,
temperatura, itp.)
Czynniki fizjologiczne
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- wysoka reaktywność
emocjonalna
- duża labilność
emocjonalna
Czynniki środowiskowo-
wychowawcze
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- odrzucenie emocjonalne
dziecka
- nadopiekuńcza postawa
rodziców
(bo prowadzą do deficytu
kontroli emocjonalnej i
frustracji potrzeby
zależności)
ZWIĄZEK AGRESJA -
FRUSTRACJA
Siła pobudzenia do agresji tym większa:
Im większa siła pobudzenia do
dokonania sfrustrowanej czynności
Im większa przeszkoda (utrudnienie)
Im większa liczba sfrustrowanych ciągów
Im bliżej zablokowanego celu
Im mniej zasadna frustracja
DZIECI ZANIEDBANE
EDUKACYJNIE
U NICH
PRZESZKODA POWODUJE
Wzrost napięcia emocjonalnego
Zinterpretowanie przeszkody jako
czegoś zagrażającego „ja”
Zwiększona siła dotychczasowych
reakcji (krzyczy, przeklina, szarpie)
Silne emocje, koncentracja na
przeszkodzie, a nie na celu
(A. Brzezińska)
PRZYCZYNY
Ubogie doświadczenia
Przykład dorosłych, którzy tak radzą
sobie z frustracją
Brak znajomości innych środków
Brak samodzielności w
przeformułowaniu ważnych celów
PRZECIWDZIAŁANIE
Wypracowanie efektywnych sposobów
radzenia sobie z frustracją (nastawienie
zadaniowe, wzmacnianie kompetencji,
odraczanie gratyfikacji)
Umiejętność kontroli gniewu i złości
Umiejętność wyrażania negatywnych
emocji
Kształtowanie empatii emocjonalnej
Model agresji zadaniowo-
instrumentalnej
(„agresja bez gniewu”)
Podstawowy cel:
zaspokojenie różnych potrzeb, dążenie do posiadania
Podstawowy czynnik
wyzwalający:
Odczuwana chęć i
pragnienie zdobycia
lub osiągnięcia czegoś
Czynniki fizjologiczne
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- niska reaktywność
emocjonalna
- odporność na
zagrożenia (w tym:
niższy poziom lęku i
opóźnione przyswajanie
awersyjnego
warunkowania)
Czynniki środowiskowo-
wychowawcze ułatwiające
wystąpienie tej agresji:
- negatywne wzorce
(skrypty i schematy działań)
- negatywne modele (osoby
i autorytety)
- reakcje otoczenia na
zachowania agresywne
(nagradzanie, tolerowanie,
niekonsekwentne karanie)
DZIECI ODMIENNIE ZSOCJALIZOWANE
– źle
wychowane
Brak możliwości/ chęci osiągnięcia
ważnych celów w sposób akceptowany
Poszukiwanie łatwych sposobów
osiągania celów/mniejszy wysiłek
Instrumentalne traktowanie innych
Skrypty agresywne, mniejsze
zaangażowanie emocjonalne
PRZECIWDZIAŁANIE
Stawianie spójnych wymagań
Przestrzeganie formułowanych zasad
Nagradzanie zachowań pozytywnych i
wysiłku dziecka (NIEREGULARNE)
Konsekwentne karanie
Wskazywanie innych niż agresja
sposobów osiągania celu
Uczenie pozytywnych skryptów
(konflikty)
Model agresji immanentno-
sadystycznej
(„agresja spontaniczna”)
Podstawowy cel:
Dążenie do uzyskania satysfakcji lub zniesienia deprywacji w
ważnych obszarach życia psychicznego
Podstawowy czynnik
wyzwalający:
Odczuwana
deprywacja
(niezaspokojenie) w
obszarze
zapotrzebowania na
stymulację i w
obszarze potrzeb
struktury Ja
Czynniki indywidualne
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- duże zapotrzebowanie
na stymulację
(związane z
temperamentem)
- zagrożone poczucie
własnej wartości i
tożsamości
Czynniki środowiskowo-
wychowawcze
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- negatywne wzorce z
otoczenia (np. w grupie
rówieśniczej)
- negatywny stosunek do
dziecka prezentowany
przez rodziców i
nauczycieli
UWARUNKOWANIA
TEMPERAMENTALNE
NISKA REAKTYWNOŚC – DUŻA
AKTYWNOŚĆ
Niska reaktywność –
wysoki fizjologiczny
próg pobudzenia
– mała pobudliwość
emocjonalna
–
duża odporność na
sytuacje trudne i zagrażające
-
duże
zapotrzebowanie na stymulację
C.D.
Optymalna tonizacja: poziom pobudzenia
wewnętrznego wyznaczający zapotrzebowanie
na stymulację (J. Reykowski)
Zależy od:
Stanu zdrowia
Stopnia zmęczenia
Używek
Wydzielania hormonów
Wpływu grupy
DZIECI ZDEMORALIZOWANE
Wybranie celu zaspokajającego ważne
potrzeby osobiste lub społeczne (np.
funkcjonowanie w gangu, wzbudzanie strachu)
Szukanie akceptacji w grupach agresywnych
Budowanie wartości poprzez pokazywanie siły i
niesubordynacji
Ważna jest analiza: jakie cele realizuje dziecko
poprzez przemoc i agresję
POTRZEBA RESOCJALIZACJI
PRZECIWDZIAŁANIE
Organizacja czasu wolnego
Uczenie robienia czegoś dobrego
Uczenie współpracy
Koncentracja na pozytywnych efektach
pracy i stronach dziecka
Stwarzanie okazji do samodzielnych
decyzji i ponoszenia konsekwencji
Okazywanie dziecku pozytywnych uczuć
Szacunek i lojalność wobec dziecka
Model agresji normatywno-ideowej
Podstawowy cel:
Dążenie do uzyskania satysfakcji w związku z działaniami zgodnymi
z wartościami i wyuczonymi postawami
Podstawowy czynnik
wyzwalający:
Pełnione role
społeczne związane z
agresją, oczekiwania i
okoliczności
społeczne, silna
potrzeba identyfikacji
z grupą
Czynniki indywidualne
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- autorytaryzm
- aprobata przemocy
Czynniki środowiskowo-
wychowawcze
ułatwiające wystąpienie
tej agresji:
- przebywanie w
środowisku aprobującym
agresję
- brak tolerancji na
odmienność
- deindywiduacja
(upodobnienie do
zachowań grupy)
Autorytaryzm
Syndrom osobowości autorytarnej
(Adorno, Levinson
– gr. Berkeley - 1950)
Niektóre osoby są bardziej podatne na
przyjmowanie faszystowskich,
rasistowskich, antysemickich postaw
–
szczególnie od autorytetów obdarzonych
prestiżem
Syndrom osobowości
Autorytarna uległość
– idealizowanie
autorytetów
Konwencjonalizm
– bezwzględne przywiązanie
do konwencji i wartości obowiązujących w
grupie przy słabym rozwoju samoświadomości
Autorytarna agresja
– wobec alternatywnego
systemu przekonań
Zaabsorbowanie władzą i siłą
– siła jako
sposób na problemy
cd
Stereotypowe postrzeganie
– mały
indywidualizm, lęk przed odpowiedzialnością
Antyintracepcjonizm
– niechęć do wglądu w
siebie, do rozważania emocji i mechanizmów u
siebie i u innych
Tendencja do projekcji
– zagrożenia, zło
Destrukcja i cynizm
– uogólniona wrogość
Przesadne mniemanie o roli płci
, lęk przed
sprawami seksualnymi lub ambiwalencja
Źródła autorytaryzmu
Hipoteza uwarunkowań emocjonalnych
Hipoteza socjalizacji
Hipoteza uwarunkowań poznawczych
Hipoteza uwarunkowań
emocjonalnych
doświadczenia emocjonalne wczesnego
okresu życia, surowa dyscyplina głównie
ze strony ojca, kara za najdrobniejsze
przewinienia, wyparcie naturalnych
skłonności wrogości do rodziców i
przeniesienie ich na „obcych”, lęk i
posłuszeństwo
Hipoteza socjalizacji
źródłem są oddziaływania z domu i
szkoły, zależą od cech autorytetów, ale i
wzorców kulturowych (społecznych).
Szczególna podatność w okresie
dorastania.
Zatem skąd biorą się osoby nieautorytarne
w społeczeństwie autorytarnym?
Hipoteza uwarunkowań
poznawczych
związek z trudnościami w opanowaniu
doświadczenia społecznego (ograniczone
zasoby umysłowe, poziom złożoności i
zmienności sytuacji)
Brak wykształcenia, ubogi zakres kontaktów,
zamknięcie na doświadczenia, centracja
poznawcza (jedna perspektywa poznawcza)
Złożoność, wieloznaczność, sprzeczność sytuacji
stwarza zbyt duże wymagania aparatowi
poznawczemu i wzmaga autorytaryzm
PRZECIWDZIAŁANIE
Uczenie tolerancji
Wrażliwość moralna (przeciwdziałanie
relatywizmowi moralnemu)
Pokazywanie pozytywnych aspektów
rzeczywistości
Empatia poznawcza
Dobre prawo
Poszerzenie psychologicznego kręgu
moralnego (MY
– ONI)
Literatura
Frączek A. (2002). O naturze i formowaniu się
psychologicznej regulacji agresji
interpersonalnej, w: I. Kurcz, D. Kądzielowa
(red.) Psychologia czynności
I. Pospiszyl (2008) Patologie społeczne (r.3.2)