Kasia

Golic

ka

LIN

G

UA

LA

TIN

A

AKCENT I WYMOWA W JĘZYKU ŁACIOSKIM
- PODSTAWA

LINGUA LATINA Kasia Golicka

2

WYMOWA

ZAPIS

WYMOWA

ae

e

gdy w zapisie jest diaereza (kropki
nad literą), to aë czytamy ae

oe

e

gdy w zapisie jest diaereza (kropki
nad literą), to oë czytamy oe

au

ał

eu

eł

ch, ph, rh, th h, f, r, t
ti

ti

s

z

między samogłoskami - to pozycja
interwokalna

s

normalnie

z

z

słowa pochodzenia greckiego

c

z innego języka

y

y lub i

nie jest to ściśle określone

sua
swe

swa
swe

gdy są częścią wyrazu

 suus  czyt. /suus/
 sua  czyt. /sua/
 suum  czyt. /suum/

w innych przypadkach

i

i

przed spółgłoską

j

przed samogłoską

c

c

przed: e, i, y, ae, oe

k

 na koocu wyrazu
 przed spółgłoskami
 przed a, o, u

ngu

ngu

przed spółgłoską

ngw

przed samogłoską

qu

kw

v

w

x

ks

LINGUA LATINA Kasia Golicka

3

AKCENT



Gdy sylaba jest długa, pada na przedostatnią sylabę



Gdy przedostatnia sylaba jest krótka, pada na 3 sylabę od kooca



Samogłoska może byd:

o Długa:

 Z natury  rhinitis (nieżyt nosa)

[długa samogłoska]

 Gdy stoi przed 2 spółgłoskami  ligamentum (więzadło)
 Zawsze długie są dyftongi  ae, oe, au, eu

o Krótka:

 Z natury  oculus (oko) [krótka samogłoska]
 Gdy jest przed inną samogłoską  cranium (czaszka)
 Gdy jest przed 1 spółgłoską (np. h)  extraho (wywołać)
 Przed ch, ph, rh, th – są wymawiane jako 1 dźwięk 

stomachus (żołądek)

 Przed B, P, D, C, Z, T połączonymi z L, R  anhydrus

(bezwodny)

*sylaba jest krótka/długa zależnie od typu samogłoski

Na podstawie:

„Lingua Latina medicinalis”

[Kołodziej Anna, Kołodziej Stanisław]