Fazy ( etapy) technicznego przygotowania wyrobu do produkcji:
Wartościowanie - faza rozpoznawania sytuacji technicznej,

zwana jest także fazą identyfikacji. Wiąże się ona z opisywaniem

poznaniem i wartościowaniem wszystkich elementów

składających się na sytuację. Są nimi przedmioty, urządzenia i

maszyny, procesy i zjawiska techniki. Mogą one współdziałać z

elementami przyrody i ludźmi. Przedmiotem naszych

zainteresowań są tutaj wyniki dotychczasowej działalności

technicznej ludzi, które składają się na treść sytuacji. Interesują,

więc nas wszystkie wytwory (przedmioty, maszyny, urządzenia i

narzędzia) oraz utwory (metody działań, metody organizacji,

zasady i reguły techniczne, wiadomości i dokumentacje

techniczne), a także ogół relacji w jakie one w danym czasie są

uwikłane, decydując ostatecznie o „położeniu” człowieka

(korzystnym-niekorzystnym, zadowalającym-niezadowalającym).

Projektowanie techniczne. Działania projektowe z reguły wiążą

się z koniecznością zapoznania się z odpowiednią literaturą,

katalogami czy prospektami. Wymagają także często badań

laboratoryjnych i modelowych. Wyniki poszukiwań

projektowych, tzw. projekty, są zapisywane. Powstaje

dokumentacja projektowa. Zapisu dokonać można werbalnie lub

graficznie, szkicem lub różnego typu rysunkami technicznymi.

Projekty obejmować muszą zapisy ocenionych pomysłów, idei.

Wyrażają sposoby wykorzystywania znanych prawidłowości w

konkretnych sytuacjach..

Konstruowanie techniczne to materializowanie idei

projektowych. Obejmuje ono analizę możliwości technicznej

realizacji projektu, jej konkretyzację oraz opracowanie

dokumentacji technicznej. Charakterystycznymi formami działań

konstrukcyjnych są: obliczenia techniczne, obliczenia

wytrzymałościowe, badania laboratoryjne, dobór materiałów

konstrukcyjnych, opracowanie optymalnych kształtów

elementów nie znormalizowanych, opracowanie zestawień

elementów zunifikowanych i znormalizowanych, modelowanie,

badanie modeli.

Wytwarzanie, realizacja przygotowanych działań.

Obejmujemy tą fazą zarówno czynności związane z

przygotowaniem materiałów i stanowisk pracy, jak też dalej

trasowanie na podstawie dokumentacji, kształtowanie

materiałów w elementy zgodnie z opracowanymi procesami

technologicznymi. Może ono przyjąć charakter obróbki ręcznej

lub maszynowej, obróbki skrawaniem lub obróbki plastycznej

(papier, tworzywa, cienkie blachy), a także odlewania. Z

procesami tymi łączą się czynności kontrolno-pomiarowe,

procesy łączenia materiałów i montażu elementów.

Eksploatacja wytworów techniki obejmuje:- obsługę

(wykorzystanie funkcji użytkowych wytworów), - regulację

(dostosowanie do potrzeb użytkownika),- konserwację

(zabezpieczenie zdatności technicznej i trwałości środków). W

strukturze eksploatacji znajdują się także czynności i działania

diagnostyczne, a przez to i pomiarowe oraz naprawcze.

Podstawowe elementy składowe przygotowania procesu
produkcyjnego
Dane wejściowe do projektowania procesu produkcyjnego
Projektowanie procesów technologicznych jest podstawowym
zadaniem, jakie mają do spełnienia biura technologiczne. Do
wykonania tego zadania technolog musi dysponować
odpowiednią bazą danych, obejmującą: dokumentację
konstrukcyjną, program produkcyjny oraz pełną informacją
dotyczącą będących do dyspozycji środków finansowych.

a)Dokumentacja konstrukcyjna. Skład dokumentacji
konstrukcyjnej może być różny, w zależności od tego, co ona
przedstawia i na jaką produkcję była opracowana. Pełna
dokumentacja konstrukcyjna zawiera następujące pozycje:
rysunek ofertowy, schemat kinematyczny, rysunek
zestawieniowy całości, rysunki zestawieniowe zespołów, rysunki
zestawieniowe podzespołów, rysunki wykonawcze części,
warunki techniczne i dokumentację techniczno ruchową.
Zapoznanie się z tymi pozycjami jest niezbędne przed
przystąpieniem do opracowania procesu technologicznego
zaprojektowanego wyrobu.
Program produkcji stanowi całokształt wyrobów możliwych do
wyprodukowania w przedsiębiorstwie w określonym przedziale
czasu. Jest on opracowany na podstawie rozeznania rynku, stanu
parku maszynowego i wyposażenia przedsiębiorstwa oraz
technicznego doświadczenia i kwalifikacji zawodowych
personelu. Program produkcyjny jest podstawą do
ukształtowania wielkości produkcji, asortymentu produkcji oraz
profilu produkcji
Środki produkcji – są trzecim czynnikiem stanowiącym dane
wyjściowe do projektowania procesów technologicznych.
Opracowując proces technologiczny, trzeba mieć na uwadze, czy
planowany wyrób ma być produkowany na istniejących w
zakładzie obrabiarkach i urządzeniach, czy też od określonej
produkcji mają być zainstalowane nowe obrabiarki. W pierwszym
przypadku projektowany proces technologiczny musi być
dostosowany do konkretnych możliwości zakładu. Proces
zaprojektowany w oderwaniu id zakładu może być z punktu
widzenia teoretycznego zupełnie poprawny, ale zupełnie nie
przydatny na warsztacie.


Podstawowe elementy składowe przygotowania procesu
produkcyjnego Technologia wytwarzania
Proces technologiczny – uporządkowany ilościowo i jakościowo
zbiór czynności zmieniających własności fizyczne (kształt,
wielkość), formę występowania lub własności chemiczne
określonej substancji (materiału). Proces technologiczny razem z
czynnościami pomocniczymi (przemieszczanie materiału)
stanowią proces produkcyjny, w wyniku którego otrzymywany
jest produkt.
Podstawowe elementy procesu technologicznego
Podstawowymi elementami składowymi procesu
technologicznego są operacje, które z kolei dzielimy na zabiegi.
Operacja – część procesu technologicznego wykonywana na
jednym stanowisku roboczym przez
jednego pracownika (lub grup pracowników) na jednym
przedmiocie (lub grupie przedmiotów) bez
przerw na inną prac .
Zabiegiem (w procesie obróbki części) nazywamy zamkniętą
część operacji, przy której następuje zmiana kształtu, wymiarów,
chropowatości, własności fizycznych lub stanu go określonego
elementu (lub całości) obrabianej części, przy stałych
parametrach obróbki charrakterystycznych dla danego procesu.
Dokumentacja techniczna – jeden z rodzajów dokumentacji
nieaktowej. Występuje w postaci opisów technicznych, obliczeń
konstrukcyjnych, rysunków, planów, kosztorysów i
harmonogramów. Przechowywana jest w archiwach
użytkowników, inwestorów, wykonawców inwestycji, w
archiwach instytucji, które w zakresie swoich kompetencji mają
wydawanie zezwoleń budowlanych oraz archiwach jednostek
projektowania. Generalnie rzecz ujmując, dokumentacja
techniczna służy do realizacji inwestycji, utrzymania obiektów w
dobrym stanie technicznym, do produkcji określonych wyrobów,
utrzymania w ruchu linii technologicznych, a także dla
zachowania sprawności pojedynczych urządzeń.

Obróbka mechaniczna - ogólna nazwa obróbki, przy której
następuje zmiana wymiarów zewnętrznych obrabianego
elementu lub materiału poprzez oddzielanie fragmentów lub
wywieranie nacisku mechanicznego. Obróbka mechaniczna jest
często przeprowadzana w połączeniu z innymi rodzajami
obróbki, np. podwyższoną temperaturą (obróbka termiczna) lub
w obecności czynników chemicznych (obróbka chemiczna).
Przykładowe rodzaje obróbki mechanicznej: cięcie, gięcie
skrawanie, tłoczenie.
Obróbka cieplna - zbiorcza nazwa obróbek materiałów
metalowych polegających na odpowiednim nagrzewaniu,
wygrzewaniu i chłodzeniu do zadanych temperatur i z określoną
szybkością, w celu zmiany własności stopu w stanie stałym.
Celem stosowania operacji i zabiegów obróbki cieplnej jest np.
zmiana własności mechanicznych i plastycznych poprzez zmianę
struktury. Operacje te przeprowadza się również z
zastosowaniem dodatkowych czynników np. obróbki
mechanicznej lub chemicznej. Przykładowe rodzaje obróbki
wyżarzanie hartowanie i odpuszczanie.
Montaż w ogólnym rozumieniu tego słowa, to rodzaj pracy
polegającej na stosowaniu połączeń różnych ze sobą
przedmiotów. W procesie produkcyjnym montaż polega na
połączeniu ze sobą gotowych elementów (tzw. półfabrykatów)
dostarczanych do fabryki w relacji od kooperantów, którzy
produkują poszczególne elementy wg opracowanych i
uzgodnionych kryteriów technicznych potrzebnych do powstania
produktu końcowego – jako całości. W celu zapewnienia
odpowiedniej jakości produktu, fabryka w oparciu o rysunek
techniczny, który dostarcza, podpisuje umowy z kooperantami
zawierające wszelkie dane techniczne m.in. wymiary półproduktu
z podaniem klasy tolerancji, jakości użytego materiału;
odporności na przeciążenia i zmęczenia materiału.
Kontrola jakości – świadome działania przedsiębiorstwa wobec
problemu jakości towarów i usług, w którym istotną część
odpowiedzialności przejmuje naczelne kierownictwo organizacji.
Podejście to uznaje, że dobra jakość nie jest kwestią przypadku
ani rezultatem myślenia życzeniowego, ale jest wynikiem
planowych i skoordynowanych działań wszystkich działów
organizacyjnych przedsiębiorstwa, które obejmują
projektowanie, prace inżynierskie, techniczne, jakościowe
przygotowanie produkcji, planowanie produkcji, standardy
wykonania wyrobów i wymagania personalne, a także szkolenie i
doskonalenie kadr administracyjnych, zarządzających i
produkcyjnych. Celem tego podejścia jest wyeliminowanie
wszelkich negatywnych czynników, które obniżają jakość
produktów i usług przedsiębiorstw.


Typ organizacji produkcji(Rodzaje stanowisk roboczych)
- stanowiska uniwersalne jest elastyczne można na nich
wykonywać wiele różnych operacji, operator tego stanowiska
musi być odpowiednio przeszkolony.
- stanowiska specjalizowane- maja węższy zakres działań,
skracają czas.
- stanowiska specjalne- są najmniej elastyczne i można na nich
wykonać tylko jedną określoną pracę.

Formy organizacji produkcji
Skoncentrowana charakteryzuje się tym, że wszystkie operacje
niezbędne do pełnej obróbki wyrobu są skoncentrowane na
jednym stanowisku pracy. W zależności od typu produkcji
stanowisko może realizować obróbkę jednego wyrobu lub wielu
często zmieniających się wyrobów w zakresie możliwości
technologicznych stanowiska.
Gniazdowa Produkowane wyroby wykazują podobieństwo w
odniesieniu do niektórych operacji technologicznych. Kolejności
przebiegu operacji (marszruty technologiczne) wyrobów są
zazwyczaj różne. W systemie może być produkowanych wiele
różnych wyrobów.

Liniowa W liniowej formie organizacji produkcji powiązania
między elementami systemu wytwarzania, a także ich
rozmieszczenia, są zgodne z kolejnością wykonywania operacji
technologicznych. W liniach produkcyjnych jest wykonywana
zawsze wielozabiegowa obróbka przedmiotów. Dla danej partii
produkowanych wyrobów takt linii jest stały. Wymaga to
przynajmniej częściowej synchronizacji czasów obróbki na
poszczególnych stanowiskach, co gwarantuje równomierne ich
obciążenie
Z centralnym magazynem W systemach wytwarzania z
centralnym magazynem produkcyjnym stanowiska robocze są
powiązane w sposób pośredni – przez centralny magazyn
produkcyjny. Stanowiska są usytuowane w węzłach siatki
ortogonalnej.

Współczesne metody wytwarzania(ESW,EAW,CAM)
ESW(elastyczny system wytwarzania)-

definiuje się jako

zintegrowany system maszyn technologicznych (obrabiarek),
środków transportowych i oprzyrządowania sterowany
komputerowo. Obrabiarki są wyposażone w urządzenia do
automatycznej wymiany przedmiotów i narzędzi, co umożliwia
wykonywanie różnych operacji bez opóźnień wynikających z
przezbrajania.
EAW( elastyczne automatyczne wytwarzanie) a- może być
automatyzacją częściową lub automatyzacją kompleksową. W
drugim przypadku oznacza to oprócz automatyzacji procesów
technologicznych również automatyzację wszystkich
niezbędnych czynności pomocniczych, przy ograniczaniu do
minimum funkcji obsługowych i operatorskich. Rozwiązaniem
docelowym jest zautomatyzowanie wszystkich czynności w takim
stopniu, aby zapewnić samoczynną pracę przez długi czas.
Komputerowe wspomaganie wytwarzania, CAM (ang. Computer
Aided Manufacturing) – system komputerowy, który ma za
zadanie integrację fazy projektowania i wytwarzania. Jeden z
elementów zintegrowanego wspomagania wytwarzania (ang.
Computer Integrated Manufacturing, CIM).Cechą
charakterystyczną systemu jest transformacja (przetwarzanie)
obiektów (modeli powstałych w wyniku modelowania
komputerowego 2D/3D; modeler może, ale nie musi być częścią
składową programu CAM) na instrukcje maszynowe (dokładnie:
na instrukcje sterujące pozycją narzędzia obróbczego; maszyny
sterowane numerycznie NC i CNC), które umożliwiają
wytwarzanie elementów.