SPRÓBUJ ROZWIĄZAĆ !

DYDAKTYKA OGÓLNA

Zadania testowe typu "prawda - fałsz "( PF)

TEST 1

Które z podanych stwierdzeń są FAŁSZYWE ?

1. Proces uczenia się jest wielostronny.
2. Nauczanie to planowa i systematyczna praca z uczniami polegająca między innymi na

kształtowaniu i utrwalaniu zmian w ich wiedzy.

3. Nauczanie to wywoływanie sytuacji, warunków i czynności umożliwiających uczenie się.
4. Przechodzenie od łatwiejszego do trudniejszego to jedna ze skutecznych reguł przystępnego

nauczania.

5. Jednym z niezbędnych warunków skuteczności działalności edukacyjnej nauczyciela jest

uwzględnianie indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia.

6. Wymagania powyżej możliwości ucznia obniżają wyraźnie jego motywację do uczenia się.
7. Niepowodzenia szkolne w znacznej mierze spowodowane są nieliczeniem się z

indywidualnymi możliwościami psychofizycznymi uczniów w procesie edukacyjnym.

8. Optymalną pracę uczniów zapewniają wymagania sięgające do granicy ich potencjalnych
możliwości.
9. Jednym z niezbędnych warunków skuteczności pracy edukacyjnej nauczyciela jest dbałość
o zaznajomienie uczniów z używanymi w nauczaniu pojęciami.
10. Działania uczniów powinny być poprzedzone przekazaniem im określonych wiadomości
z danej dziedziny wiedzy.
11. Dydaktyka ogólna jako teoria nauczania obejmuje swoimi badaniami w zasadzie jeden

szczebel systemu szkolnego.

12. Dla skutecznej realizacji procesu edukacyjnego w zasadzie wystarcza znajomość ogólnych

prawidłowości nauczania i uczenia się.

13. Wielostronne aktywizowanie uczniów w procesie uczenia się w zasadzie nie ma wpływu na

efektywność tego procesu.

14. Proces uczenia się jest niezamierzonym i krótkotrwałym zbiorem ściśle powiązanych

czynności.

15. Przyswajanie, odkrywanie, myślenie i działanie to cztery sposoby uczenia się

wielostronnego.

16. Należy tak organizować proces kształcenia, aby uczniowie aktywnie przyswajali wiedzę.
17. Różnorodność środków i metod wprowadzania i utrwalania materiału nauczania decyduje
o trwałości wiedzy ucznia.
18. Zaznajomienie z nowym materiałem na zajęciach edukacyjnych powinno odbywać się przy
wielostronnym aktywizowaniu uczniów.
19. Utrwalaniu wiedzy sprzyja jej systematyzowanie.
20. Łączenie istotnych wiadomości w odpowiednie całości decyduje o trwałości wiedzy

uczniów.

21. Nauczanie to organizowanie procesu przekazywania wiedzy.

22. Przyswajanie wiedzy przez ucznia odbywa się wyłącznie poprzez słowo mówione.
23. Uwzględnianie na zajęciach edukacyjnych różnic w tempie pracy nie ma wpływu na ich

powodzenie w nauce.

24. Przechodzenie od nieznanego do znanego to jedna ze skutecznych reguł racjonalnej pracy

nauczyciela z uczniami.

25. Znajomość uczniów nie jest konieczna dla osiągnięcia przez nauczyciela powodzenia
w czynnościach edukacyjnych.
26. Strukturyzacja wiedzy w umyśle ucznia w małym stopniu decyduje o jego powodzeniu
w nauce.
27. Wymagania, które przerastają możliwości ucznia są ważnym czynnikiem pobudzającym

jego do działania na lekcji.

28. Zbyt niskie wymagania stawiane uczniom są istotnym warunkiem ich powodzenia w nauce.
29. Działania uczniów na zajęciach edukacyjnych pozostają bez wpływu na poszerzenie ich

wiedzy.

30. Zbyt niskie wymagania stawiane uczniom zdecydowanie zachęcają ich do intensywnej

pracy.

31. Stosunek ucznia do materiału nauczania w zasadzie nie decyduje o trwałości jego wiedzy.
32. Realizacja ogniw procesu nauczania - uczenia się nie wywiera wpływu na trwałości wiedzy

ucznia.

33. Wywołanie silnej motywacji poznawczej ucznia wpływa w minimalnym stopniu na jego

stosunek do materiału nauczania.

34. Nadanie określonej struktury nowo wprowadzanym informacjom w niewielkim stopniu

sprzyja szybkiemu przyswajaniu wiedzy.

35. Korzystnie na trwałość wiedzy uczniów wpływa sporadyczna kontrola wyników nauczania.
36. Powtarzanie i uczenie się na pamięć zapewniają zdobycie trwałej wiedzy przez ucznia.
37. Materiał nauczania można realizować w dowolnej kolejności.
38. Zasada poglądowości przyczynia się wdrożenia werbalizmu do procesu nauczania - uczenia

się.

39. Ogólnie biorąc, różnice między uczniami w zakresie szybkości uczenia się i ilości

przerobionego materiału zależą zarówno od ich uprzednich wiadomości, jak i od zdolności
specjalnych.

40. Nauczycielem nie trzeba się urodzić, można nim zostać.
41. Stopień uporządkowania materiału nauczania nie ma wpływu na skuteczność procesu

kształcenia.

42. Zastępowanie przez nauczyciela przedmiotów, zjawisk i procesów w procesie edukacyjnym

przez określone słowa mówione wpływa korzystnie na trwałość wiedzy uczniów.

43. Wielostronne nauczanie obejmuje trzy rodzaje metod: podające, poszukujące i praktyczne.
44. Dzięki podającym metodom nauczania uczeń samodzielnie odkrywa nową wiedzę.
45. Po przekazaniu informacji zwrotnej należy uczniowi jak najszybciej zapewnić możliwość

ponownego przećwiczenia umiejętności.

46. Należy unikać dłuższej zwłoki w podawaniu uczniowi informacji zwrotnej.
47. Uczenie się jest procesem złożonym, a jego efekty można u ucznia zmierzyć.
48. Cel operacyjny podaje opis efektu nauczania.
49. Umiejętności potrzebnych nauczycielom można się nauczyć.
50. Podczas konstrukcji systemu kształcenia cele operacyjne można wykorzystać między

innymi do wyboru środków i metod nauczania.

51. Uczenie się jest procesem ciągłym.
52. Uaktywnienie wcześniejszej wiedzy sprzyja podniesieniu skuteczności uczenia się.
53. Zadaniem nauczyciela jest takie przygotowanie środowiska, żeby uczeń mógł się uczyć.
54. Nauczanie jest zespołem złożonych, wyuczonych umiejętności.

55. W porównaniu z uczniami zdolniejszymi uczniowie mniej zdolni wymagają bardziej

systematycznie uporządkowanego materiału nauczania.

56. Wymagania programowe to zamierzone właściwości uczniów.
57. Operacjonalizacja to zamiana postaci ogólnej celów operacyjnych na ich postać

szczegółową.

58. Sprawdzanie wiedzy uczniów i ocenianie ich osiągnięć jest jedną z drugorzędnych

czynności towarzyszących lekcji.

59. Wyznacznikiem dobrej pracy pedagogicznej nauczyciela jest przede wszystkim roczny

rozkład materiału nauczania.

60. Taksonomia celów nauczania to nieuporządkowany zbiór celów nauczania.
61. Uczenie się jest tym bardziej skuteczne i wszechstronne, im wyraźniej uwidoczniona jest

zgodność między celami uczenia się, materiałem i czynnościami uczniów.

62. Wiedza, którą uczeń opanowuje powinna stanowić podstawę jego procesów poznawczych

prowadzących do zrozumienia i przetworzenia nowego materiału oraz jego włączenia do
już istniejącej struktury wiedzy.

63. Utrzymanie ciągłości procesu uczenia się wymaga między innymi uaktywnienia

wcześniejszej wiedzy.

64. W rygorystycznym systemie dydaktyczno - wychowawczym szkoły prawa uczniów górują

nad ich obowiązkami.

65. Aktywność sensoryczna jest związana z czynnościami ruchowymi uczniów.
66. Wyposażenie dydaktyczne i organizacja kształcenia to dwa z czterech składników sytuacji

dydaktycznej.

67. Środki dydaktyczne ( media) to przedmioty i zjawiska fizyczne ułatwiające uczenie się.
68. Cele operacyjne stanowią opis wyników, które mają być osiągnięte, na tyle dokładny, by

umożliwić rozpoznanie, czy cel został osiągnięty.

69. Taksonomia celów nauczania jest ponadprzedmiotowa.
70. W procesie edukacyjnym należy łączyć to, czego uczeń ma się nauczyć, z tym, co już wie.
71. Wyniki uczenia się zależą od stopnia i rodzaju aktywności ucznia ukierunkowanej na

zadanie.

72. Nauczyciel kieruje lekcją i odpowiada za nią.
73. Żeby uczyć skutecznie, nie można mieć kłopotów z dyscypliną.
74. Bardziej wartościowe są zwykle efekty uzyskane dzięki poznaniu bezpośredniemu.
75. Uczenie się przez działanie w teorii kształcenia wielostronnego odpowiada praktycznym

metodom kształcenia.

76. Uczenie się przez przyswajanie zapewniają w zasadzie praktyczne metody nauczania.
77. Jest tylko jeden właściwy sposób nauczania.
78. Wiedza zdobywana przez uczniów z poszczególnych przedmiotów powinna opierać się na

dobrze opanowanym materiale poprzednim.

79. Działalność poznawcza uczniów może być realizowana podającym i poszukującym tokiem

kształcenia.

80. Każda metoda kształcenia to świadomy i celowy system współdziałania nauczycieli
i uczniów.
81. Nauczyciele powinni przede wsszystkim oczekiwać od uczniów reprodukowania wiedzy

posiadanej.

82. Treść nauczania to uporządkowana informacja rzeczowa wykorzystywana w nauczaniu.
83. W każdym pełnym procesie edukacyjnym powinny występować trzy rodzaje aktywności

uczniów: emocjonalna, intelektualna i werbalna.

84. Zaletą podającego toku nauczania jest słabe aktywizowanie uczniów na lekcji.
85. Sytuacja dydaktyczna to współdziałanie nauczyciela i uczniów.

86. Dostarczanie uczniowi informacji zwrotnej nie ma żadnego wpływu na utrzymanie

ciągłości uczenia się.

87. Cele operacyjne opisują krótkoterminowe wynik kształcenia.
88. Wincenty Okoń wyróżnił dwie kategorie metod kształcenia: słowne i praktyczne.
89. Klasyfikacja metod kształcenia oparta na teorii kształcenia wielostronnego obejmuje trzy

grupy metod kształcenia.

90. Wzbudzenie i utrzymanie uwagi ucznia nie jest istotne dla utrzymania ciągłości procesu
uczenia się.
91. Termin " forma " oznacza organizacyjną stronę procesu kształcenia.
92. Każdej grupie metod kształcenia w teorii kształcenia wielostronnego odpowiada inny rodzaj

uczenia się.

93. Założenia teorii kształcenia wielostronnego dotyczą w zasadzie wielostronnego nauczania.
94. Z podającym tokiem kształcenia łączy się odkrywanie nowej wiedzy przez ucznia.
95. Długie przerwy w uczeniu się danego materiału podnoszą jego efektywność.
96. Metoda kształcenia jest przede wszystkim metodą kształcenia uczniów.
97. System dydaktyczno- wychowawczy szkoły to celowy układ sytuacji dydaktyczno -

wychowawczych w szkole.

98. Materiał nauczania to informacja wykorzystywana w nauczaniu.
99. Podający tok kształcenia powinien dominować w praktyce szkolnej.
100.Materiał nauczania obejmuje między innymi fakty, pojęcia, prawa i teorie wybranych
dziedzin nauki.

Literatura :

Bereźnicki F., Dydaktyka ogólna w zarysie, Miscellanea, Koszalin, 1994.
Davis R.H., Alexander L.T., Yelon S.L., Konstruowanie sytemu kształcenia, PWN, Warszawa,

1983.

Konieczna M. Zasady dydaktyczne w kształceniu chemicznym, WSiP,Warszawa,1991.
Kruszewski K. (red.) Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, Wydawnictwo naukowe PWN,

Warszawa, 1991.

Niemierko B. Inwentarz programowy, s. 403 - 460 [w:] Ornstein A.C., Hunkins F.P., Program

szkolny,, założenia, zasady, problematyka, WSiP SA, Warszawa, 1999.

© Aleksander Sztejnberg & Józef Hurek, 2002.