Istota prawa

Prawo – to zespół norm wydanych lub usankcjonowanych przez paostwo i zagwarantowanych
przymusem paostwowym.

Normy prawne powstają w dwojaki sposób:



Są wydawane przez paostwo



Są sankcjonowane przez paostwo

Prawo a moralnośd

Moralnośd to ukształtowany w procesie długotrwałego rozwoju społeczeostwa zespół norm
postępowania, według których ocenia się określone zachowanie jako dobre lub złe.

Z punktu widzenia określonej moralności można następująco sklasyfikowad normy prawne:



Moralne pozytywne



Moralne negatywne



Moralne obojętne

Na straży norm prawnych stoi aparat paostwowy ze swoimi środkami przymusu.

Świadomośd prawna

Świadomośd prawna – to ocena obowiązującego prawa przez społeczeostwo i postulaty dotyczące
zmiany prawa w pożądanym przez społeczeostwo kierunku.

Praworządnośd

Praworządnośd- to taki stan faktyczny, w którym podstawowe dziedziny stosunków społecznych są
uregulowane przepisami prawnymi i przepisy te są przez organy paostwowe ściśle przestrzegane.

Dwa elementy praworządności:



Istnienie stosunkowo szerokiej regulacji prawnej



Przestrzeganie prawa przez wszelkie organy publiczne

Norma prawna

Norma prawna – to wynikająca z przepisów reguła postępowania, wydana lub usankcjonowana przez
paostwo, zagwarantowana przymusem paostwowym.

Norma prawna ma charakter dwustronny. Z każdej normy wynika dla jednej osoby obowiązek, a dla
drugiej prawo, będące korelatem tego obowiązku.

Norma prawna zbudowana jest z trzech części:

1) Hipoteza:



Każda norma prawna znajduje zastosowanie tylko w pewnej sytuacji. Sytuację tę określa
częśd normy zwana hipotezą.

2) Dyspozycja:



Jest to częśd normy prawnej, która wskazuje obowiązujący-w danej chwili-sposób
zachowania. Co należy zrobid, a co jest zabronione – o tym informuje właśnie dyspozycja.

3) Sankcja:



Jest to część normy prawnej, która mówi, jakie ujemne skutki pociągnie za sobą niezastosowanie się do
dyspozycji.

W systemie prawnym występują dwa rodzaje norm prawnych, które róznią się między sobą
charakterem i mocą obowiązującą. Są to:



Normy bezwzględnie obowiązujące(imperatywne)-bez względu na wolę zainteresowanych
osób



Normy względnie obowiązujące(dyspozytywne)- strony umowy zobowiązane są w trakcje jej
wykonania postępowad zgodnie z normami dyspozytywnymi tylko wtedy, gdy spraw, których
norma dotyczy, nie uregulowały inaczej w umowie.

Akt normatywny składa się z przepisów prawnych.

Przepis prawny

Przepis prawny - to elementarna częśd ustawy lub innego aktu normatywnego. Przepisem jest więc
artykuł, paragraf, punkt, ustęp itd.

Przepis nie musi pokrywad się z normą prawną.

Stosunek prawny

Stosunek społeczny- zachodzi między co najmniej dwiema osobami, których przynajmniej jedna
oddziaływa na drugą lub których postępowanie wobec siebie albo innych osób jest w jakiś sposób
uregulowane.

Stosunek prawny- to stosunek społeczny uregulowany przez prawo.

W każdym stosunku prawnym występuje 5 elementów:



Prawo podmiotowe



Obowiązek odpowiadający prawu podmiotowemu



Podmiot prawa



Podmiot obowiązku



Podmiot stosunku prawnego

Podział zdarzeo prawnych

Prawo podmiotowe- to przysługująca określonemu podmiotowi prawa możnośd domagania się od
innego prawa pewnego zachowania się( oddania pieniędzy, udzielenia urlopu, wykonania zamówieni

Przez zdarzenie prawne należy rozumied każde zdarzenie pociągające za sobą powstanie, zmianę lub
rozwiązanie stosunku prawnego.

Podział zdarzeo prawnych:

Stosowanie prawa

Stosowanie prawa- polega na posługiwaniu się przez organy publiczne przepisami prawnymi jak
instrumentami, służącymi do podejmowania decyzji.

Stosowanie prawa odbywa się w jednej z dwóch następujących form:

1) Ustalenie istnienia(lub braku) między stronami stosunku prawnego i sprecyzowanie jego treści
2) Stworzenie(zniesienie, zmiana) między stronami nowego stosunku prawnego

Charakteryzując ogólnie proces stosowanie prawa przez organ paostwowy można w nim wydzielid
trzy etapy:

a) Ustalenie stanu faktycznego
b) Ustalenie normy prawnej odnoszącej się do danego stanu
c) Wnioskowanie i wydanie decyzji

Ustalenie właściwej normy prawnej nosi nazwę kwalifikacji prawnej.

Wykładnia prawa

Wykładnią, czyli interpretacją prawa jest zespół czynności zmierzających do ustalenia właściwej treści
norm prawnych, zawartych w przepisach.

Przyjmując za kryterium podziału organ lub osobę dokonującą wykładni wyróżniamy:

1) Wykładnię autentyczną

a) Wykładnia dokonywana przez ten sam organ, który wydał interpretowany przepis.

2) Wykładnię legalną

a) Wykładnia dokonywana jest przez organ paostwowy, któremu to zadanie zostało specjalnie

powierzone, z reguły w konstytucji.

3) Wykładnię praktyczną

a) Wykładnia dokonywana przez organ paostwowy w toku stosowania prawa przy rozstrzyganiu

konkretnych spraw.

4) Wykładnię doktrynalną

a) Wykładnia zawarta w literaturze prawniczej: monografiach, artykułach, recenzjach itp.

Rodzaje wykładni ze względu na metodę:

1) Wykładnia słowna

a) Polega na ustaleniu znaczenia norm prawnych poprzez analizę struktur językowych

przepisów.

2) Wykładnia celowościowa

a) Polega na ustaleniu znaczenia norm prawnych poprzez określenie celu, dla którego te normy

zostały wydane.

3) Wykładnia systematyczna

a) Polega na ustaleniu norm prawnych poprzez określenie miejsca, jakie dana norma zajmuje w

ramach aktu normatywnego czy w ramach całego ustawodawstwa.

4) Wykładnia historyczna

a) Polega na ustaleniu znaczenia norm prawnych za pomocą materiałów historycznych.

Rodzaje wykładni ze względu na wynik:

1) Wykładnia rozszerzająca

a) Mamy do czynienia wtedy gdy dana wykładnia nakazuje interpretowaną normę rozumied i

stosowad szerzej niżby to wynikało z wykładni słownej.

2) Wykładnia ścieśniająca

a) Jest odwrotnością wykładni rozszerzającej.

3) Wykładnia stwierdzająca

a) Nazywa się taką interpretację, która nakazuje daną normę rozumied dokładnie tak sam, jak

wykładnia słowna.

Źródła prawa

Źródłem prawa jest sformalizowany akt władzy paostwowej zawierający przepisy prawne.

Źródłami powszechnie stosowanego prawa są:

1. Konstytucja
2. Ustawy
3. Ratyfikowane umowy międzynarodowe
4. Rozporządzenia
5. Akty prawa miejscowego

Warunkiem wejścia w życie ustaw, rozporządzeo i aktów prawa miejscowego jest ich ogłoszenie.
Ogłasza się także niektóre umowy międzynarodowe.

W skład prawa wewnętrznego wchodzą:



Uchwały Rady Ministrów



Zarządzenia premiera i ministrów, wydawane na podstawie ustaw

Do wydawania ustaw upoważniony jest Sejm , z istotnym udziałem Senatu.

Inicjatywę ustawodawczą posiadają:



Posłowie



Senat



Prezydent



Rada Ministrów



Grupa 100 000 obywateli mających prawo wybierad do Sejmu

Quorum-obecnośd ustalonej liczby posłów

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, chyba że sama ustala odmienna datę.

Okres spoczywania ustawy nosi nazwę vacatio legis.

Umowy międzynarodowe ratyfikuje Prezydent.

Rozporządzenia są wydawane przez naczelne organy administracyjne, do których należą:

a) Rada Ministrów
b) Prezes Rady Ministrów
c) Ministrowie
d) Przewodniczący określonych w ustawach komitetów

Celem, któremu służy rozporządzenie jest wykonanie ustawy.

Przepisy gminne ustanawia rada gminy w formie uchwały.

Prawo miejscowe to również przepisy wydawane przez wojewodę na podstawie upoważnieo
zawartych w ustawach i obowiązujące na terenie województwa lub jego części.

W rozporządzeniach porządkowych wojewoda ustanawia nakazy i zakazy określonego zachowania się
w nich-na czas oznaczony.

Akt prawny

Aktem prawnym jest ujęty w odpowiedniej formie wyraz woli paostwa- zarówno w charakterze
ogólnym, jak i dotyczący indywidualnej sprawy.

Akty prawne dzielą się na dwie grupy:

a) Akty normatywne

i

Jest to każdy akt paostwa zawierający normy prawne.

b) Akty nienormatywne

i

To decyzja organu paostwowego w konkretnej sprawie, dotycząca określonych osób lub
instytucji.

Publikowanie aktów normatywnych

Publikowanie aktów normatywnych:



Akty normatywne zawierające prawo powszechnie obowiązujące ogłaszane są w Dzienniku
Ustaw.



Akty wewnętrzne administracji- uchwały i zarządzenia, a także niektóre inne- ogłaszane są w
Monitorze Polskim.

Kodeks i kodyfikacja

Kodeks – jest to obszerny akt normatywny, oparty na jednolitych zasadach, zazwyczaj w formie
ustawy, regulujący w sposób kompleksowy pewną dziedzinę stosunków.

Trzy formy działalności mające na celu doskonalenie prawa:

a) Unifikacja prawa

i

Oznacza ujednolicenie prawa na terenie paostwa.

b) Inkorporacja prawa

i

Jest to zebranie rozproszonych dotąd przepisów w jeden zbiór.

c) Kodyfikacja prawa

i

Jest najwyższą formą procesu doskonalenie prawa. Jest zbliżona do inkorporacji.

Luki w prawie

Luki w prawie:

1) O luce w prawie mówimy w razie braku norm dla takiego stosunku społecznego, który- biorąc

pod uwagę całokształt obowiązującego ustawodawstwa- powinien byd uregulowany.

Luki w prawie doraźnie wypełnia się za pomocą analogii. Znane są dwa rodzaje analogii:

a) Analogia ustawy:

i

Występuje wtedy, gdy do jakiegoś stanu faktycznego stosowane są normy prawne
odnoszące się do innego, podobnego stanu.

b) Analogia prawa

i

Ma odmienny charakter. Istnieją luki w uregulowaniach prawnych dotyczących specyficznych
spraw, które nie są podobne do żadnych innych unormowanych w ustawie

W prawie karnym stosowanie analogii jest niedopuszczalne.

Kolizje przepisów prawnych

O kolizji przepisów prawnych mówi się podczas, gdy stosunek prawny uregulowany jest więcej niż
jednym przepisem(zespołem przepisów), które wzajemnie się wykluczają.

Instrumentem służącym do rozstrzygania kolizji w czasie są przede wszystkim przepisy przejściowe
lub wprowadzające.

Kolizja między starymi i nowymi przepisami rozstrzygana jest w oparciu o zasadę:

Lex posteriori derogat priori(ustawa późniejsza uchyla wcześniejszą)

Gdy ustawa późniejsza ma charakter ogólny, a wcześniejsza miała charakter specjalny, ustawa
późniejsza nie uchyla wcześniejszej.

Rozstrzyganie kolizji w czasie opiera się na zasadzie:

Lex retro non agit (ustawa nie działa wstecz)

Zasada nullum crimen sine lege oznacza, że przestępstwem jest tylko taki czyn, który był zabroniony
pod groźbą kary jeszcze przed popełnieniem.

Do kolizji w przestrzeni może dojśd:

1) Między przepisami obowiązującymi w różnych dzielnicach kraju
2) Między przepisami różnych paostw

Każde paostwo ustala własne przepisy kolizyjne.

W dziedzinie prawa cywilnego i rodzinnego przestrzegane są np. następujące przepisy:

1) W zakresie prawa osobowego stosowane są przepisy tego paostwa, którego obywatelem jest

dana osoba.

2) W zakresie prawa rzeczowego stosuje się przepisy paostwa, na terenie którego rzecz się znajduję
3) W zakresie umów i innych aktów prawnych stosuje się przepisy, na terytorium paostwa, w

którym zawarcie umowy miało miejsce.

Systematyka prawa

Systemem prawa nazywamy całokształt obowiązujących w paostwie przepisów, z uwzględnieniem ich
podziału na gałęzie oraz zespół zasadniczych idei przewodnich, na których opiera się ustrój paostwa,
a także podstawowe idee prawne.

Prawo publiczne-ma na uwadze interes paostwa.

Prawo prywatne- ma na uwadze interes jednostki.

Do prawa materialnego należą te formy, które ustanawiają merytoryczne obowiązki i prawa, regulują
zachowanie się ludzi i różnych instytucji w społeczeostwie.

Prawo formalne tworzą te wszystkie normy, które odnoszą się do organizacji aparatu dbającego o
przestrzeganie prawa materialnego oraz do trybu dochodzenia praw i egzekwowania obowiązków
wyznaczonych przez prawo materialne.

Prawem międzynarodowym nazywamy zespół norm regulujących stosunki wzajemne między
paostwami, a ponadto organizacjami międzynarodowymi i niektórymi innymi podmiotami.

Podział prawa na gałęzie:

1) Prawo konstytucyjne:

a) Zespół norm regulujących podstawowe urządzenia ustroju paostwa

2) Prawo administracyjne

a) Zespół norm regulujących strukturę organów administracyjnych oraz stosunki prawne

powstające w toku władczej działalności tych organów

3) Prawo finansowe

a) Zespół norm regulujących gromadzenie Śródków pieniężnych przez paostwo oraz ich rozdział

i wydatkowanie, a także określających strukturę oraz tryb działania organów i instytucji
finansowych

4) Prawo cywilne

a) Zespół norm regulujących stosunki majątkowe i niektóre stosunki osobiste pomiędzy

równorzędnymi- w danej sprawie-podmiotami prawa.

5) Prawo rodzinne

a) Zespół norm regulujących osobiste i majątkowe stosunki między małżonkami, krewnymi oraz

stosunki wynikające z przysposobienia, opieki i kurateli

6) Prawo pracy

a) Zespół norm regulujących stosunki między pracodawcą i pracownikiem na tle świadczonej

pracy.

7) Prawo karne

a) Zespół norm mówiących jakie czyny są przestępstwami, ustalających kary za te przestępstwa

oraz określających ogólne zasady odpowiedzialności karnej.

8) Prawo procesowe

a) Prawo cywilne procesowe

i) Zespół norm regulujących tryb rozstrzygania spraw cywilnych przez sądy i niektó®e inne

organy oraz właściwości tych organów

b) Prawo karne procesowe

i) Zespół norm regulujących tryb prowadzenia i rozstrzygania spraw karnych przez organy

wymiaru sprawiedliwości

Główne organy Wspólnot Europejskich:

1) Parlament Europejski
2) Rada Unii Europejskiej
3) Komisja Europejska
4) Trybunał sprawiedliwości
5) Trybunał obrachunkowy

Ogólne wiadomości o prawie cywilnym

Prawo cywilne to zespół norm regulujących stosunki majątkowe i niektóre stosunki osobiste
pomiędzy równorzędnymi podmiotami.

Prawo cywilne charakteryzuje się dwiema podstawowymi cechami, które wyróżniają je spośród
innych gałęzi prawa:

1) Przepisy prawa cywilnego regulują stosunki o charakterze majątkowym
2) Stosunki regulowane przez prawo cywilne odznaczają się prawną równorzędnością stron

Według przyjętego podziału na prawo cywilne składają się:

1) Częśd ogólna

a) Zawiera te normy, które regulują zagadnienia wspólne dla pozostałych działów prawa

cywilnego

2) Prawo rzeczowe

a) Reguluje prawne formy korzystania z rzeczy, ukształtowane w postaci praw podmiotowych

bezwzględnych, tzn. skutecznych względem każdej osoby trzeciej.

3) Prawo zobowiązane

a) Normuje stosunki zobowiązane, które powstają między wierzycielem i dłużnikiem, dając

temu pierwszemu prawa podmiotowe względne, skuteczne względem dłużnika.

4) Prawo spadkowe

a) Reguluje przejście praw i obowiązków zmarłego na inne podmioty prawa.

Źródła prawa cywilnego w Polsce

Podstawowym źródłem prawa cywilnego w Polsce jest kodeks cywilny z 23 kwietnia 1964 r.
obowiązujący od 1 stycznia 1965 r.

Kodeks cywilny dzieli się na 4 księgi poświęcone kolejno:



Zagadnieniom ogólnym



Własności i innym prawom rzeczowym



Zobowiązaniom



Spadkom

W kodeksie cywilnym odgrywają istotną rolę następujące klauzule generalne:

1) Primo- klauzula „zasad współżycia społecznego”
2) Secundo – klauzula „społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa”
3) Tertio- klauzula „niegodziwości celu świadczenia”

Stosunek cywilnoprawny

Stosunki cywilnoprawne to zachodzące między równorzędnymi prawnie stronami stosunki społeczne
na tle majątkowym oraz nieliczne stosunki osobiste, regulowane przez normy prawa cywilnego.

W każdym stosunku cywilnoprawnym można wyodrębnid następujące elementy:

1) Podmioty stosunku

a) Osoby fizyczne
b) Osoby prawne

2) Przedmiot stosunku

a) Zachowanie ludzi i innych podmiotów wobec drugiej strony stosunku prawnego
b) Obiekty materialne i niematerialne, których zachowanie to dotyczy

3) Uprawnienia wynikające ze stosunku
4) Obowiązku wynikające ze stosunku

Prawo podmiotowe

Prawem podmiotowym jest przyznana i zabezpieczona przez normy prawa cywilnego oraz wynikająca
ze stosunku prawnego możnośd postępowania w określony sposób.

Źródłem prawa podmiotowego są normy prawne, które ustanawiają sferę możności postępowania i
zakreślają jej granice.

Z różnych podziałów praw podmiotowych w prawie cywilnym szczególnie ważny jest podział na:

1) Prawa podmiotowe bezwzględne

a) Skuteczne przeciw każdej osobie( prawa osobiste, prawa rzeczowe, prawa do spadku)

2) Prawa podmiotowe względne

a) Przysługujące tylko względem oznaczonej osoby (wierzytelności)

Osoby fizyczne

Podmiotami prawa cywilnego według przepisów kodeksu cywilnego są:

1) Osoby ficzyne

a) Człowiek

2) Osoby prawne

Przez zdolnośd prawną należy rozumied zdolnośd do występowania w charakterze podmiotu(strony)
w stosunkach cywilnoprawnych.

Zdolnośd do czynności prawnych to zdolnośd do nabywania praw i zaciągania zobowiązao za pomocą
czynności prawnych.

Ze zrozumiałych względów prawo cywilne wiąże uzyskanie zdolności do czynności prawnych z
osiągnięciem pewnego wieku, a więc i pewnej dojrzałości życiowej. Polskie prawo cywilne przewiduje
tu trzy możliwe sytuacje, mianowicie osoba ficzyna:

1) Ma pełną zdolnośd do czynności prawnych

a) Z chwilą ukooczenia 18 lat

2) Ma ograniczoną zdolnośd

a) Ukooczone 13 lat oraz osoby częściowo ubezwłasnowolnione

3) Nie ma zdolności do czynności prawnych

Osoby prawne

Osobą prawną jest wyodrębniona jednostka organizacyjna, która zgodnie z obowiązującymi
przepisami może występowad jako samodzielny podmiot prawa cywilnego.

Na istotę osoby prawnej składają się:

1) Element ludzki
2) Element majątkowy
3) Element organizacyjny
4) Cel

Do osób prawnych można zaliczyd:

1) Skarb Paostwa
2) Spółki kapitałowe
3) Przedsiębiorstwa paostwowe
4) Banki
5) Paostwowe jednostki organizacyjne
6) Spóldzielnie
7) Fundacje
8) Stowarzyszenia

Czynności prawne

Czynnośd prawna to taka czynnośd osoby fizycznej lub prawnej , która zmierza do ustanowienia,
zmiany lub zniesienia stosunku cywilnoprawnego przez złożenie odpowiedniego oświadczenia woli.

Nieodzownym elementem każdej czynności prawnej jest co najmniej jedno oświadczenie woli.

Oświadczeniem woli w rozumieniu prawa cywilnego jest tylko taki przejaw woli, który wyraża w
sposób dostateczny zamiar wywołania skutku prawnego w postaci ustanowienia, zmiany lub
zniesienia stosunku prawnego.

Treśd czynności prawnej i tworzonego przez nią stosunku cywilnoprawnego kształtują następujące
czynniki:

1) Oświadczenie woli
2) Przepisy odnoszące się do danego rodzaju czynności prawnych
3) Zasady współżycia społecznego
4) Ustalone zwyczaje

Czynności prawne dzielą się na:

1) Jednostronne

a) Z czynnością tą mamy do czynienia, gdy do dokonania danej czynności wystarcza złożenie

woli przez jedną osobę.(np. testament, przyjęcie i odrzucenie spadku)

2) Dwustronne(umowy)

a) Czynnośd ta zachodzi wówczas, gdy do jej dokonania konieczne jest zgodne oświadczenie

woli dwóch lub więcej stron.

Czynności prawne dzielą się także na :

1) Rozporządzające

a) Czynnośd ta powoduje przeniesienie jakiegoś prawa majątkowego na inną osobę, jego

zniesienie lub obciążenie.

2) Zobowiązujące

a) Czynnośd ta zawiera tylko zobowiązanie strony do dokonania świadczenia w przyszłości.

Istotny jest tez podział czynności prawnych na:

1) Odpłatne

a) Gdy strona, która dokonała przysporzenia majątkowego, otrzymuje lub ma otrzymad w

zamian korzyśd majątkową w charakterze ekwiwalentu.(sprzedaż, dzierżawa, spedycja)

2) Nieodpłatne

a) Gdy strona takiego ekwiwalentu nie otrzymuje.(użyczenie, darowizna)

Przesłanki ważności czynności prawnej

Przesłanki ważności czynności prawnej można sformułowad jak następuje:

1) Osoba dokonująca czynności prawnej musi posiadad zdolnośd prawna oraz zdolnośd do czynności

prawnych.

2) Czynnośd prawna nie może byd sprzeczna z ustawą i zasadami współżycia społecznego
3) Czynnośd prawna powinna byd wolna od wad.

Wady oświadczenia woli

Na oświadczenie woli będące podstawowym elementem czynności prawnej składa się sam akt woli
oraz jego uzewnętrznienie.

Proces składania oświadczenia woli może byd dotknięty nieprawidłowościami, które nazywamy
wadami oświadczenia woli.

Przepisy kodeksu cywilnego znają cztery wady oświadczenia woli:

1) Brak świadomości lub swobody
2) Pozornośd
3) Błąd
4) Groźbę

Zawarcie umowy

W kodeksie cywilnym znalazły unormowanie następujące tryby zawierania umowy:

1) W drodze złożenia i przyjęcia oferty
2) W drodze aukcji lub przetargu
3) W drodze negocjacji

Aukcja i przetarg w ujęciu kodeksu cywilnego stanowią szczególny tryb zawierania umów, na który
składają się następujące etapy:

1) Ogłoszenie aukcji.
2) Zgłaszanie ofert
3) Przyjęcie wybranej oferty

Forma czynności prawnych

Do form szczególnych należą:

1) Zwykła forma pisemna
2) Forma pisemna z datą pewną
3) Forma pisemna z podpisem urzędowo poświadczonym
4) Forma aktu notarialnego
5) Inne

Przedstawicielstwo

Przedstawicielstwo polega na tym, że czynnośd prawna dokonana zostaje przez osobę zwaną
przedstawicielem, w imieniu innej osoby, zwanej reprezentowanym, oraz że pociąga za sobą skutki
bezpośrednio dla reprezentowanego.

Przepisy kodeksu cywilnego regulują dwa rodzaje przedstawicielstwa:

1) Przedstawicielstwo ustawowe
2) Pełnomocnictwo

Zakres umocowania pełnomocnika określa treśd udzielonego mu pełnomocnictwa. Zależnie od tego
rozróżnia się trzy rodzaje pełnomocnictwa:

1) Ogólne
2) Rodzajowe
3) Szczególne

Przedawnienie

Przedawnienie polega na tym, że po upływie wskazanego przez prawo terminu dłużnik może uchylid
się od spełnienia świadczenia.

Przedawnieniu ulegają jedynie roszczenia majątkowe.

Zasadniczy termin przedawnienia wynosi dziesięd lat.

Po upływie 3 lat przedawniają się roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarcze oraz
o świadczenia okresowe.

Po upływie 2 lat przedawniają się roszczenia przedsiębiorstw hotelowych i gastronomicznych z tytułu
świadczonych usług.

Po upływie roku przedawniają się roszczenia wynikające z umowy spedycji, umowy składu, przewozu
rzeczy, przewozu osób, umowy użyczenia.

Skutkiem przedawnienia jest uzyskanie przez dłużnika prawa do uchylenia się od wykonania tego
obowiązku.

Przepisy kodeksu cywilnego przewidują możliwośd zrzeczenia się korzystania z przedawnienia.