Elektrownia wodna

Hydroelektrownia

produkuje prąd elektryczny wykorzystując energię spadku wody -

najczęściej na

zaporach wodnych

. Woda przepływając z wyższego poziomu na niższy

porusza turbiny wodne sprzężone z prądnicami (generatory). Takie elektrownie zwane

przepływowymi, dzielą się na trzy grupy: niskiego spadu (do 15 metrów), średniego (15-

50 metrów) oraz wysokiego - powyżej 50 metrów (górną granica osiągniętą jest około 2

tysiące metrów).

W roku 1869 francuski producent papieru Aristide Berges, którego fabryka znajdowała się

w Alpach nad brzegiem strumienia, zbudował pierwszą na świecie elektrownię wodną.

Pierwsza na świecie elektrownia wodna

prądu

stałego powstała koło Appleton (USA) w

1882 roku (z kołem wodnym o mocy 25 kW).

Pierwsza większa elektrownia powstała przy wodospadzie Niagara w 1895 roku.

Oprócz elektrowni przepływowych spotyka się również tzw. szczytowo-pompowe gdzie są

dwa zbiorniki - górny i dolny, prądnice mogące pracować jako silniki, turbiny oraz pompy.

W okresie małego zapotrzebowania mocy woda jest pompowana z dolnego do górnego

zbiornika, a wówczas kiedy zapotrzebowanie na prąd jest duże, ruch wody jest odwrotny.

Najstarsza tego typu elektrownia powstała w 1907 roku w Szwajcarii. Największą obecnie

w Europie jest Dinorwic w Walii.

Ciekawą, choć nieliczną odmianą elektrowni wodnej jest elektrownia pływowa -

wykorzystująca różnicę poziomów przypływu i odpływu morza.

W 1984 roku uruchomiono największą elektrownię świata - Itaipu na zaporze na

rzece Parana. Elektrownia jest własnością rządów Brazylii i Paragwaju i

wytwarza 13 320 megawatów energii.