DD 4 22 zabezpieczenie techniczne SZ RP

MINISTERSTWO OBRONY NARODOWEJ

INSPEKTORAT WSPARCIA SIŁ ZBROJNYCH

Logis …….

ZABEZPIECZENIE TECHNICZNE

SIŁ ZBROJNYCH

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZASADY FUNKCJONOWANIA

DD/4.22

BYDGOSZCZ

2012

SPIS TREŚCI Strona

WSTĘP……………………………………………………….………….................. 5

Rozdział 1. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego SZ RP…...……….... 7

1.1. Istota, cele i zadania podsystemu technicznego……...…….…………...... 7

1.2. Ogólne zasady funkcjonowania podsystemu technicznego…….…….....

1.3. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki
lądowej …...................................................................................................

1.4. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki
lotniczej…………………………………………………………….……

1.5. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki
morskiej………..……….………………………..………………………
1.6. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki
Wojsk Specjalnych …......………………………………………………..

Rozdział 2. Kierowanie w podsystemie technicznym SZ RP…………………..…….. 17
2.1. Kierowanie podsystemem technicznym………...….......…………..…… 17

2.2. Zadania realizowane przez organy kierowania ……………....………..... 19

Rozdział 3. Zasady wyposażania SZ RP w UiSW…………………..……..……….…. 25
3.1. Pozyskiwanie UiSW na potrzeby SZ RP………………………..….……. 25
3.2. Wprowadzanie UiSW do SZ RP………………………...………...…….. 25
3.3. Zasady planowania zaopatrywania w UiSW SZ RP…….…….…….….. 26
3.4. Zasady przyjmowania i przekazywania UiSW w SZ RP.………………. 26
3.5. Zasady wycofywania UiSW SZ RP…..…………………………….…… 27
Rozdział 4. Organizacja eksploatacji UiSW w SZ RP…………….………………….

4.1. Zasady ogólne eksploatacji UiSW………..………………….…………..
4.2. Normowanie eksploatacji UiSW….…………….………………….…….
4.3. Planowanie eksploatacji UiSW……….………..…………………..……..
4.4. Użytkowanie i ewidencja pracy UiSW………..………………….………
4.5. Przechowywanie UiSW……….………………………………………….
4.6. Infrastruktura techniczna wykorzystywana w procesie eksploatacji
UiSW……………………………………………………………………..
4.7. Sprawozdawczość z eksploatacji UiSW………………………………….
4.8. Funkcjonujące systemy informatyczne…...………………………………

29
29
30

30
31
32

33
35
35

Rozdział 5. Organizacja zabezpieczenia technicznego w SZ RP……………………. 37

5.1. Zasady ogólne …………………...………..………………….…………. 37
5.2. Zaopatrywanie techniczne ……….…….……….………………….……. 38
5.3. Obsługiwanie/serwisowanie UiSW .…………..…………………..…….. 41
5.4. Rozpoznanie techniczne ………………..……..………………….……… 42
5.5. Ewakuacja techniczna ……….…….….…………………………………. 44
5.6. Naprawa UiSW………………………..…………………………………. 46

Rozdział 6. Realizacja zadań w obszarach funkcjonalnych powiązanych z
podsystemem technicznym………………………………………………...

6.1. Eksploatacja UiSW w zakresie działalności metrologicznej…...……….. 51

6.1.1. Zasady ogólne………………………….………………………..… 51
6.1.2. Zasady prowadzenia gospodarki przyrządami pomiarowymi……. 51
6.1.3. Zasady eksploatacji przyrządów pomiarowych.…………….….… 52

6.2. Eksploatacja UiSW podlegającego dozorowi technicznemu…..………... 52

6.2.1. Zasady ogólne………………………..………………………….… 52
6.2.2. Zasady prowadzenia gospodarki urządzeniami objętymi
Dozorem Technicznym………….…………………………………

6.2.3. Zasady eksploatacji urządzeń objętych Dozorem Technicznym….. 53
6.3. Eksploatacja UiSW w zakresie działalności energetycznej……....…..….. 54
6.3.1. Zasady ogólne………………………………………………..…… 54
6.3.2. Zasady eksploatacji energetycznych urządzeń techniki wojskowej
lub uzbrojenia oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych ……

6.4. Ochrona przeciwpożarowa…..……………………………………..…..… 55
6.5. Ochrona środowiska…...…………………………………………….…… 56
Rozdział 7. Działalność szkoleniowa, profilaktyczna i kontrolna w podsystemie
technicznym…………………………………………………………….....

7.1. Zasady prowadzenia działalności szkoleniowej ………….…………...… 57
7.2. Zasady prowadzenia działalności profilaktycznej …………….……...…. 57
7.3. Zasady prowadzenia działalności kontrolnej, w tym ocena stanu
technicznego zasadniczego UiSW………………………………….……

Spis załączników ……………………………………………………………………….. 61

WSTĘP

W celu realizacji zadań w podsystemie technicznym, wchodzącym w skład systemu

logistycznego, opracowano niniejszą doktrynę będącą rozwinięciem Doktryny
Logistycznej DD/4, która precyzuje zadania zabezpieczenia technicznego w zakresie
kierowania, planowania, organizowania, realizacji i kontroli zabezpieczenia technicznego
SZ RP.

Zabezpieczenie techniczne SZ RP – zasady funkcjonowania – DD/4.22 jest

dokumentem systematyzującym szeroko rozumianą problematykę podsystemu
technicznego, w tym zabezpieczenia technicznego SZ RP. Ustala zasady kierowania
w podsystemie technicznym w kraju i poza jego granicami, w operacjach sojuszniczych
i wielonarodowych.

Doktryna zabezpieczenia technicznego określa ogólne zasady funkcjonowania

podsystemu technicznego SZ RP w układzie narodowym i sojuszniczym. Ma na celu
pomóc dowódcom, szefom, komendantom wszystkich szczebli oraz użytkownikom,
odpowiedzialnym za eksploatację uzbrojenia i sprzętu wojskowego, w procesie osiągania
celów operacyjnych i szkoleniowych. Wdrażanie i doskonalenie procedur w wojskach,
w podsystemie technicznym wymaga opracowania dokumentów formalno-prawnych
określających funkcjonowanie struktur logistycznych, na poszczególnych szczeblach
organizacyjnych SZ RP. Powinny być stosowane w pokojowej i wojennej działalności SZ
RP, w tym w potencjalnych militarnych i niemilitarnych operacjach, także w ramach
art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego, jak również w operacjach poza art. 5. Jest podstawą
do opracowania przez dowódców rodzajów wojsk innych dokumentów normatywnych
określających szczegółowe zasady zabezpieczenia technicznego w kraju oraz poza jego
granicami.

Doktryna jest dokumentem obowiązującym w SZ RP, który będzie podlegał

weryfikacji i doskonaleniu w działalności służbowej. Jednocześnie jest dokumentem
wyjściowym do opracowania instrukcji branżowych i specjalistycznych służb
technicznych.

ROZDZIAŁ 1. ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSYSTEMU
TECHNICZNEGO SZ RP

1.1. ISTOTA, CELE I ZADANIA PODSYSTEMU TECHNICZNEGO
1000. Podsystem

techniczny

jako

element

systemu

logistycznego,

zgodnie

z Doktryną Logistyczną DD/4 przeznaczony jest do planowania, organizowania
i realizowania przedsięwzięć związanych z eksploatacją uzbrojenia i sprzętu
wojskowego (UiSW), tj. jego użytkowania oraz zabezpieczenia technicznego,
utrzymującego go w odpowiedniej sprawności technicznej (w czasie działań
wojennych w odpowiedniej zdatności do użycia bojowego).

1001. Eksploatacja UiSW to zespół celowych działań organizacyjno-technicznych

i ekonomicznych użytkowników z UiSW oraz wzajemne relacje między nimi,
od chwili wprowadzenia do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (SZ RP),
aż do jego wycofania. Celem eksploatacji jest utrzymywanie w wojskach takich
warunków organizacyjno-technicznych, aby funkcje użytkowe UiSW mogły być
wykorzystane w założonym czasie, miejscu i z określoną intensywnością. Istota
eksploatacji sprowadza się do realizacji działań zapewniających użytkowanie
UiSW dla osiągnięcia zamierzonych celów walki, szkolenia, zamierzeń
gospodarczych, a także do zabezpieczenia technicznego mającego na celu
utrzymanie UiSW w gotowości (zdatności) do użytkowania oraz odtwarzanie tej
gotowości w razie uszkodzenia.

1002. Użytkowanie UiSW to planowe wykorzystanie UiSW, w celu wykonania

określonych zadań i wykorzystania jego funkcji użytkowych zgodnie
z jego przeznaczeniem i właściwościami funkcjonalnymi. Istota użytkowania
sprowadza się do stwarzania warunków prawidłowego wykorzystania UiSW,
a także do racjonalizacji zużycia jego resursów.

1003. Zabezpieczenie techniczne UiSW jest to celowe działanie ze sprawnym lub

niesprawnym sprzętem, umożliwiające jego użytkowanie, którego celem jest
stwarzanie takich warunków organizacyjnych i technicznych, które umożliwiają
wykorzystanie funkcji użytkowych UiSW.

1004. Istotą podsystemu technicznego jest utrzymywanie UiSW w stanie gotowości

do użycia zgodnie z przeznaczeniem oraz odtwarzanie jego sprawności w razie
uszkodzenia, a także zaopatrywanie wojsk w UiSW, części zamienne i materiały
techniczne niezbędne w procesie eksploatacji.

1005. Celem

podsystemu

technicznego

jest określenie procedur niezbędnych

do kierowania nim w SZ RP, w okresie pokoju, kryzysu i wojny oraz stworzenie
takich warunków organizacyjno-technicznych, aby UiSW mógł być
wykorzystywany w założonym czasie, miejscu i z określoną intensywnością.

1006. Zadania podsystemu technicznego realizowane są na wszystkich szczeblach

organizacyjnych SZ RP odpowiednio do możliwości wynikających ze struktur
organizacyjnych, przypisanych im zadań i kompetencji.

1007. Realizacja zadań podsystemu technicznego obejmuje zabezpieczenie potrzeb wojsk

w czasie pokoju, kryzysu i wojny, zarówno w odniesieniu do zadań związanych
z obroną własnego terytorium, jak i zadań wynikających ze zobowiązań
sojuszniczych.

1008. Do zasadniczych zadań podsystemu technicznego należy:

a) planowanie, organizowanie i realizowanie przedsięwzięć związanych

z eksploatacją UiSW,

b) użytkowanie UiSW zgodnie z przyjętymi zasadami,

c) zabezpieczenie

techniczne

wojsk

czasie

pokoju,

kryzysu

i wojny.

1.2. OGÓLNE ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSYSTEMU TECHNICZNEGO
1009. Podsystem techniczny to organa techniczne, jednostki użytkujące UiSW,

a także jednostki oraz urządzenia ewakuacyjne i naprawcze utrzymujące
UiSW w gotowości do użycia.

1010. Wielkość, potencjał i rozmieszczenie elementów podsystemu technicznego musi

być utrzymywana na poziomie niezbędnym do zapewnienia SZ RP osiągnięcia
wymaganego stopnia gotowości bojowej oraz zdolności do realizacji zadań.

1011. Czynnikami determinującymi podsystem techniczny są:

a) wymagane okresy i czas napraw oraz obsługiwań technicznych,
b) wielkość i poziom zapasów technicznych środków materiałowych (tśm),
c) potrzeby siły roboczej wyrażone ilością i kwalifikacjami,
d) zakres i rozmieszczenie organów wykonawczych podsystemu technicznego

(wojskowego oraz cywilnego),

e) narzędzia i przyrządy specjalistyczne, wyposażenie kontrolno-pomiarowe

oraz dokumentacja techniczna,

f) infrastruktura stacjonarna oraz mobilna w rejonie rozwinięcia,
g) warunki atmosferyczne w rejonie działania.

1012. Zasoby techniczne będące w dyspozycji SZ RP muszą być wykorzystywane

efektywnie i zgodnie z zasadami racjonalnego gospodarowania.

1013. Do podstawowych zasad podsystemu technicznego należą:

a) zasada normowania, która wyraża się tym, że zabezpieczenie techniczne

realizuje się zgodnie z ustalonymi technologiami, przestrzegając
obowiązujących norm czasowych i materiałowych,

b) zasada ciągłości, która wyraża się tym, że zabezpieczenie techniczne jest

realizowane przez cały okres użytkowania – od momentu wprowadzenia
UiSW do wyposażenia SZ RP do jego wycofania,

c) zasada cykliczności, która polega na okresowym wykonywaniu zabiegów

podtrzymujących (obsługiwanie techniczne) lub odtwarzających (naprawa)
sprawność techniczną UiSW,

d) zasada hierarchiczności, która polega na wykonywaniu określonych

normami przedsięwzięć zabezpieczenia technicznego według przyjętej
hierarchii organizacyjnej SZ RP oraz prac ewakuacyjnych i obsługowo-
-naprawczych, dotyczących ustalonych wymagań technologicznych,

e) zasada bezpieczeństwa, która wyraża się tym, że realizacja zabezpieczenia

technicznego nie powinna wywoływać zagrożeń dla życia i zdrowia osób
użytkujących UiSW oraz mienia i środowiska.

1014. Elementy podsystemu technicznego wyznaczone lub wchodzące w skład wojsk

operacyjnych muszą być mobilne i szybko reagujące na zmiany sytuacji, zdolne
do wykonania manewru w takim stopniu, jak wojska operacyjne oraz gotowe
do zabezpieczenia potrzeb wojsk związanych ze sprawnością UiSW.

1015. W celu zagwarantowania wysokiego poziomu gotowości UiSW ogólne zasady

funkcjonowania podsystemu technicznego czasu pokoju, kryzysu i wojny powinny
być tożsame.

1016. W czasie pokoju, główny wysiłek podsystemu technicznego skupiony jest

na utrzymaniu UiSW w pełnej sprawności technicznej poprzez planową realizację
obsługiwań technicznych, napraw, dostarczanie UiSW oraz części zamiennych
i materiałów eksploatacyjnych.

1017. W czasie wojny, główny wysiłek podsystemu technicznego skupiony jest

na ewakuacji i przywróceniu zdatności sprzętu uszkodzonego w operacjach w jak
najkrótszym czasie.

1018. W czasie wojny UiSW, które nie może zostać usprawnione lub ewakuowane,

w przypadku zagrożenia przejęcia przez przeciwnika, powinno zostać zniszczone.
Czynność tę w miarę możliwości należy poprzedzić demontażem szczególnie
cennych i deficytowych tśm.

1019. Uszkodzone UiSW powinno być usprawniane możliwie blisko rejonu działań,

zgodnie z zakresem koniecznych prac, rozmieszczonego potencjału technicznego
i sytuacji operacyjnej.

1020. W obszarze funkcjonalnym podsystemu technicznego należy uwzględniać cel

i zakres operacji, skład zaangażowanych sił, stosowanych systemów uzbrojenia,
przewidywanych kosztów i dostępność potencjału obronnego.

1021. Przedsięwzięcia podsystemu technicznego w warunkach polowych (wojennych) są

doskonalone w czasie pokoju poprzez szkolenie, testowanie nowych technologii
napraw, przygotowanie zapasów technicznych środków materiałowych, wymianę
doświadczeń, rozwijanie bazy naprawczej, określanie przewidywanego rodzaju
i liczby uszkodzeń w różnych rodzajach działań.

1022. Zadania podsystemu technicznego wojsk biorących udział w operacjach

sojuszniczych poza granicami kraju, realizowane są przez organiczny potencjał
techniczny, potencjał wojsk sojuszniczych i państwa gospodarza oraz potencjał
techniczny SZ RP w kraju.

1023. W celu osiągnięcia skuteczności działania w podsystemie technicznym wojsk

własnych i sojuszniczych należy dążyć do standaryzacji i unifikacji zasadniczego
UiSW oraz procedur postępowania.

1024. Właściwym w zakresie głównych kierunków rozwoju oraz wypracowania modelu

organizacyjno – funkcjonalnego podsystemu technicznego oraz sposobu realizacji
zadań w wymiarze narodowym i wielonarodowym w resorcie obrony narodowej
jest Zarząd Planowania Logistyki – P4.

1025. Do kierowania i koordynowania wszelkich zadań w podsystemie technicznym

uprawniony jest Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych, na zasadach określonych
w odrębnych przepisach, a w tym Służby Techniczne Inspektoratu Wsparcia Sił
Zbrojnych (IWsp SZ), w skład których wchodzą:

a) Szef Służb Technicznych,
b) Zastępca Szefa Służb Technicznych,
c) Oddział Planowania i Analiz (OPiA),
d) Szefostwo Służby Uzbrojenia i Elektroniki (SSUiE),
e) Szefostwo Służby Czołgowo - Samochodowej (SSCz-Sam.),
f) Szefostwo Techniki Lotniczej (STL),
g) Szefostwo Techniki Morskiej (STM),
h) Szefostwo Eksploatacji Sprzętu Inżynieryjnego i Obrony Przed Bronią

Masowego Rażenia (SESIiOPBMR),

i) Szefostwo Eksploatacji Sprzętu Łączności, Informatyki i Walki

Elektronicznej (SESŁIiWE).

1026. Zasadnicze zadania realizowane przez Służby Techniczne IWsp SZ obejmują:

a) planowanie i organizowanie zabezpieczenia technicznego użycia SZ RP

w czasie pokoju, kryzysu i wojny,

b) planowanie i organizowanie zabezpieczenia potrzeb SZ RP w UiSW oraz

tśm,

c) planowanie środków budżetu państwa na zabezpieczenie techniczne, w tym

na zakup sprzętu dla którego są gestorem oraz zakup tśm,

d) opracowywanie propozycji do średniookresowych planów rozwoju SZ RP

w zakresie podsystemu technicznego,

e) opracowywanie zasad gospodarowania UiSW oraz tśm, w tym określanie

norm i limitów eksploatacyjnych, wielkości oraz zasad gromadzenia, a także
rozmieszczania tśm w SZ RP,

f) planowanie potrzeb i organizowanie napraw UiSW SZ RP,
g) realizowanie zadań wynikających z udziału SZ RP w procesie planowania

obronnego NATO, rozwoju zdolności obronnych UE oraz inicjatyw na
rzecz zdolności obronnych NATO i UE, będących w obszarze
odpowiedzialności IWsp SZ,

h) określanie w SZ RP wymagań do szkolenia specjalistów służb technicznych

w zakresie sprzętu dla którego są gestorem lub COL,

i) opracowywanie zasad sprawozdawczości w zakresie zabezpieczenia

technicznego SZ RP,

j) prowadzenie bazy danych (ewidencji) w zakresie stanu ilościowego

i jakościowego UiSW w SZ RP,

k) określanie i aktualizowanie zbiorczych potrzeb Resortu Obrony Narodowej

(RON) do Programu Mobilizacji Gospodarki (PMG) w zakresie napraw oraz
dostaw UiSW i tśm, a także organizowanie systemu ich odbioru,

l) opracowywanie, koordynowanie i nadzór nad realizacją planu przekazywania

UiSW, tśm oraz odpadów zbędnych dla SZ RP do Agencji Mienia
Wojskowego (AMW),

m) opracowywanie propozycji do planów modernizacji technicznej (PMT)

SZ RP, zgodnie z zakresem określonym w odrębnych przepisach,

n) sprawowanie nadzoru nad realizowaniem w SZ RP zobowiązań

wynikających z przyjętych przez Rzeczypospolitą Polską międzynarodowych
porozumień rozbrojeniowych w zakresie UiSW konwencjonalnego oraz
prowadzenie ewidencji i opracowywanie okresowych informacji w tym
zakresie,

zgodnie

wymogami

międzynarodowych

porozumień

rozbrojeniowych,

o) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem w SZ RP ustalonych norm

i limitów w zakresie eksploatacji i gospodarki UiSW oraz tśm,

p) sprawowanie nadzoru nad przebiegiem i bezpieczeństwem eksploatacji UiSW

oraz organizowanie przedsięwzięć profilaktycznych w tym zakresie,

q) opracowywanie planu eksploatacji zasadniczego UiSW SZ RP,
r) udział w opracowywaniu planu rozwoju pododdziałów i jednostek

logistycznych podległych Szefowi IWsp SZ,

s) organizowanie

zabezpieczenia

technicznego

procesie

szkolenia,

mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia oraz użycia SZ RP w czasie
pokoju na terytorium Polski i poza jej granicami,

t) sprawowanie nadzoru nad eksploatacją urządzeń objętych dozorem

technicznym i metrologicznym w SZ RP, z wyłączeniem sprzętu
infrastruktury,

u) planowanie potrzeb i organizowanie dystrybucji tśm i wyposażenia

warsztatowego dla SZ RP,

v) sprawowanie nadzoru nad stacjami kontroli pojazdów SZ RP, w tym

wydawanie upoważnień do przeprowadzania badań technicznych pojazdów
oraz prowadzenie działalności kontrolno-rozliczeniowej,

w) udział w określaniu Minimalnych Wojskowych Wymagań Organizacyjno-

-Użytkowych na obiekty użytkowane przez służby techniczne SZ RP,

x) udział w badaniach kwalifikacyjnych i badaniach zdawczo-odbiorczych

dotyczących nowego UiSW,

y) opiniowanie dokumentacji eksploatacyjnej UiSW,
z) zbieranie wniosków i doświadczeń z zabezpieczenia technicznego udziału

SZ RP w operacjach wojskowych oraz szkoleniach w państwie oraz poza
jego granicami,

aa) opracowywanie, aktualizowanie i opiniowanie dokumentów normatywnych

dotyczących funkcjonowania i kierowania działalnością Służb Technicznych.

1.3. ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSYSTEMU TECHNICZNEGO

W ZAKRESIE TECHNIKI LĄDOWEJ

1027. Zabezpieczenie techniczne techniki lądowej realizowane jest w czasie pokoju,

kryzysu i wojny przez elementy podsystemu technicznego resortu obrony
narodowej i gospodarki narodowej. Obejmuje ono potrzeby wojsk w odniesieniu
do zadań związanych z obroną terytorium Polski, jak i zadań wynikających
ze zobowiązań sojuszniczych.

1028. Wielkość, potencjał i rozmieszczenie elementów podsystemu technicznego

powinno być utrzymywane na poziomie niezbędnym do zapewnienia wojskom
eksploatującym technikę lądową pełnej zdolności do realizacji zadań.

1029. Zabezpieczenie techniczne w zakresie techniki lądowej obejmuje:

a) zaopatrywanie techniczne,
b) obsługiwanie techniczne,
c) rozpoznanie techniczne,
d) ewakuację techniczną,
e) naprawę UiSW.

1030. W czasie pokoju, zabezpieczenie techniczne skupia się na zapobieganiu

powstawania niesprawności sprzętu, a w przypadku ich wystąpienia,
na przywróceniu pełnej sprawności technicznej sprzętu z uwzględnieniem aspektów
ekonomicznych.

1031. W czasie wojny, zabezpieczenie techniczne skupia się na usprawnieniu sprzętu

uszkodzonego na polu walki oraz jego ewakuacji.

1032. Naprawa uszkodzeń bojowych w odniesieniu do sprzętu decydującego

o powodzeniu walki jest priorytetem. Dla takiego UiSW dopuszcza się
wykonywanie napraw o małej pracochłonności gwarantującej ponowne jego
użycie.

1033. W celu zapewnienia wymaganego poziomu zabezpieczenia technicznego

komponentów SZ RP wydzielonych do udziału w operacjach sojuszniczych
(wielonarodowych) poza granicami kraju, przygotowuje się i utrzymuje
w gotowości do użycia siły i środki, zapewniające ciągłość wsparcia technicznego
wysyłanych wojsk.

1034. Odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i kontrolę eksploatacji techniki

lądowej ponoszą dowódcy (szefowie) i podległe im komórki organizacyjne,
właściwe w zakresie eksploatacji UiSW na szczeblu operacyjnym i taktycznym
użytkujący przedmiotową technikę. Odpowiedzialność w tym zakresie ponoszą
również gestorzy UiSW i Centralny Organ Logistyczny, zgodnie z posiadanymi
kompetencjami. Wiodącą rolę w tym zakresie posiada Inspektorat Wsparcia SZ.

1035. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki lądowej

dotyczą wszystkich jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej
eksploatujących tą grupę sprzętu.

1.4. ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSYSTEMU TECHNICZNEGO
W ZAKRESIE TECHNIKI LOTNICZEJ
1036. Celem

zabezpieczenia

technicznego

techniki

lotniczej,

zwanego

dalej

zabezpieczeniem

technicznym,

jest

utrzymanie

statków

powietrznych

w gotowości do lotów i zapewnienie wysokiego poziomu ich dostępności.

1037. Gotowość sprzętu lotniczego określona jest następującymi parametrami:

a) resurs sprzętu lotniczego – ustalony zasób prac określający zdolność sprzętu

lotniczego do utrzymania określonych właściwości eksploatacyjnych,

b) zdatność statku powietrznego do lotu – oznacza wykonanie wszelkich

procesów

zapewniających

spełnienie

obowiązujących

wymagań

technicznych przez statki powietrzne w dowolnej chwili okresu eksploatacji,
w stanie zapewniającym bezpieczną jego eksploatację,

c) niezawodność sprzętu lotniczego – zdolność do wykonywania nakazanych

funkcji w ustalonym czasie z jednoczesnym zachowaniem wymaganych
parametrów i charakterystyk lotno-technicznych.

1038. Podsystem techniczny w zakresie techniki lotniczej obejmuje:

a) zaopatrywanie techniczne,
b) obsługiwanie techniczne,
c) rozpoznanie techniczne,
d) ewakuację techniczną,
e) naprawę statków powietrznych i sprzętu naziemnej obsługi statków

powietrznych,

f) realizację biuletynów technicznych.

1039. Zabezpieczenie techniczne realizowane jest w oparciu o potencjał SZ RP oraz

przedsiębiorstwa gospodarki narodowej.

1040. Organami realizującymi zadania zabezpieczenia technicznego techniki lotniczej są:

bazy lotnicze (eskadry, grupy), oddziały gospodarcze (bazy lotnicze), związki
organizacyjne (skrzydła, brygady), regionalne bazy logistyczne posiadające
w strukturach specjalistyczne komórki ds. eksploatacji techniki lotniczej, w tym
służbę inżynieryjno-lotniczą i inne pododdziały obsługowo-naprawcze.

1041. Potencjał naprawczy baz lotniczych może być wzmocniony przez grupy naprawcze

wydzielone z wojskowych zakładów lotniczych i warsztatów technicznych IWsp
SZ.

1042. Naprawa polowa realizowana jest przez grupy wydzielone z potencjału

naprawczego baz lotniczych i regionalnych baz logistycznych (posiadające
w strukturach specjalistyczne komórki techniki lotniczej).

1043. Zabezpieczenie techniczne realizowane jest na lotniskach bazowania, lotniskach

zapasowych, lądowiskach - w tym na okrętach, drogowych odcinkach lotniskowych
oraz w terenie przygodnym.

1044. Zabezpieczenie techniczne sprzętu lotniczego realizowane przez służbę

inżynieryjno-lotniczą ma na celu:

a) utrzymanie statków powietrznych oraz sił i środków służby inżynieryjno-

-lotniczej w stałej sprawności i gotowości do wykonania zadań, w tym
przygotowanie statków powietrznych do wykonania lotów bojowych,

b) utrzymywanie zapasów tśm dla techniki lotniczej w wymaganej ilości,
c) przygotowanie lotniczych środków bojowych, odpowiednio do zadań,

planowanych w działaniach bojowych,

d) utrzymanie wysokiej niezawodności statków powietrznych realizowane jest

przez jednostki obsługowo-naprawcze, których zasady funkcjonowania
normuje instrukcja branżowa.

1045. Zabezpieczenie techniczne sprzętu lotniczego planowane jest w oparciu o:

a) liczbę i stan techniczny statków powietrznych,
b) stan osobowy personelu służby inżynieryjno-lotniczej oraz środków do

wykonania obsługiwań i napraw,

c) współczynniki strat bezpowrotnych i naprawczych, a także dane

o możliwościach sieci naprawczej po jej doprowadzeniu do pełnej zdolności
produkcyjnej,

d) wykaz środków obsługi naziemnej, ruchomych środków naprawy polowej

i niezbędnych zapasów części zamiennych,

e) posiadane zapasy tśm dla techniki lotniczej,
f) potrzeby w zakresie sprzętu naziemnej obsługi,
g) ilość przydzielonych środków transportu niezbędnych do przebazowania sił

i środków,

h) czas przygotowania statków powietrznych w różnych wariantach uzbrojenia

środkami rażenia, rozpoznania fotograficznego i radioelektronicznego (bez
zmiany i ze zmianą wariantów).

1046. Odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i kontrolę eksploatacji techniki

lotniczej ponoszą dowódcy (szefowie) i podległe im komórki organizacyjne,
właściwe w zakresie eksploatacji UiSW na szczeblu operacyjnym i taktycznym
użytkujący przedmiotową technikę. Odpowiedzialność w tym zakresie ponoszą
również gestorzy UiSW i Centralny Organ Logistyczny, zgodnie z właściwościami
i posiadanymi kompetencjami. Wiodącą rolę w tym zakresie pełni IWsp SZ.

1047. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki lotniczej

dotyczą wszystkich jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej
eksploatujących tą grupę sprzętu.

1.5. ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSYSTEMU TECHNICZNEGO
W ZAKRESIE TECHNIKI MORSKIEJ
1048. Celem funkcjonowania podsystemu technicznego techniki morskiej jest zaspokajanie

potrzeb sił okrętowych, oddziałów i pododdziałów brzegowych w zakresie:
ukompletowania, sprawności i gotowości do użycia UiSW – zarówno w strefie
obrony MW, jak i poza nią.

1049. Podsystem techniczny w zakresie techniki morskiej obejmuje: zaopatrywanie w części

i zestawy naprawcze, obsługiwania techniczne, rozpoznanie i ewakuację, naprawę
jednostek pływających i UiSW techniki morskiej, a ponadto dozór techniczny,
zabezpieczenie metrologiczne, zabiegi związane z pomiarami i minimalizacją pól
fizycznych jednostek pływających.

1050. Ze względu na rodzaj operacji, w jakich mogą uczestniczyć siły MW, należy liczyć

się z koniecznością realizacji zadań podsystemu technicznego w następujących
obszarach (rejonach):

a) w narodowym systemie obrony:

- w obszarze operacyjnego zainteresowania MW - (OOZ MW),
- w strefie obrony MW;

b) w stabilizacyjnych i humanitarnych operacjach wielonarodowych:

- w dowolnym obszarze geograficznym świata.

1051. Zabezpieczenie

techniczne

techniki

morskiej sił realizujących zadania

w narodowym systemie obrony wynikają z regulacji doktrynalnych systemu

logistycznego SZ RP. Zadania podsystemu technicznego sił działających w rejonie
obrony MW, realizowane są w oparciu o mobilny i stacjonarny potencjał
logistyczny, w następujących strefach:

a) morskiej – w której rozmieszczane są pływające jednostki transportowe

oraz pojedyncze statki i okręty pomocnicze (np.: zbiornikowce, uniwersalne
zaopatrzeniowce,

transportowce

wielozadaniowe

itp.),

realizujące

zabezpieczenie techniczne dla sił MW;

b) przybrzeżnej – obejmującej kotwicowiska, redy, awanporty, kanały, baseny

portowe, Bazy Morskie, Punkty Bazowania, Punkty Manewrowego Bazowania
oraz obszar oddalony od linii brzegowej do 5 km w głąb lądu wraz
z

rozmieszczonym

tam

mobilnym

i stacjonarnym potencjałem

logistycznym;

c) lądowej – obejmującą: komendy portów wojennych, rejony rozmieszczenia

elementów logistycznych szczebla operacyjnego podporządkowane IWsp
SZ, elementy systemu naprawy okrętów - punkt remontu okrętów – (PRO),
rozśrodkowany punkt remontu okrętów – (RPRO), itp.

1052. Realizując zadania zabezpieczenia technicznego techniki morskiej poza strefą

obrony, należy uwzględnić następujące czynniki: odległość od baz macierzystych,
charakterystykę rejonu wykonywania zadań oraz możliwość korzystania z logistyki
sił wielonarodowych, wsparcia przez państwo-gospodarza oraz wyspecjalizowanych
agencji logistycznych itp.

1053. Siły okrętowe MW mogą być zaangażowane do działania na odległych akwenach

morskich, w operacjach sojuszniczych np. morskich zespołach zadaniowych:
SNMG (Stała Grupa Sił Morskich NATO) i SNMCMG (Stała Grupa Sił
Przeciwminowych NATO) – w ramach morskich zestawów Sił Odpowiedzi NATO.
W tym przypadku do realizacji zadań zabezpieczenia technicznego techniki
morskiej wykorzystuje się głównie logistykę wielonarodową, zakontraktowane
usługi w wyspecjalizowanych firmach zabezpieczających dostawy zaopatrzenia
i realizujących kompleksowe usługi logistyczne oraz wynegocjowany zakres
zabezpieczenia technicznego otrzymywanego w ramach wsparcia przez
państwo-gospodarza (HNS).

1054. W realizacji zabezpieczenia technicznego techniki morskiej realizowane są

przedsięwzięcia zmierzające do utrzymania, zgodnie z dokumentami normatywnymi,
wartości pól fizycznych jednostek pływających. Celem pomiarów i minimalizacji pól
fizycznych okrętów jest ochrona i obrona okrętów uderzeniowych i innych jednostek
pływających przed środkami wykrywania, identyfikacji oraz urządzeniami
samonaprowadzającymi kierowanych pocisków rakietowych (KPR) i torped,
a także minami morskimi.

1055. Obronę bierną jednostek pływających realizuje się poprzez minimalizację następujących

pól fizycznych okrętu:

a) pole hydrostatyczne,
b) pole hydrodynamiczne,
c) pole magnetyczne,
d) pole elektryczne,
e) pole radiolokacyjne,
f) pole cieplne.

1056. Przedsięwzięcia minimalizacji pól fizycznych okrętu realizowane są przy

wykorzystaniu stacji kontrolno-pomiarowych pól fizycznych okrętów oraz stacji
demagnetyzacyjnych.

1057. Odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i kontrolę eksploatacji techniki

morskiej ponoszą dowódcy (szefowie) i podległe im komórki organizacyjne
właściwe w zakresie eksploatacji UiSW na szczeblu operacyjnym i taktycznym
użytkujący przedmiotową technikę. Odpowiedzialność w tym zakresie ponoszą
również gestorzy UiSW i Centralny Organ Logistyczny, zgodnie z właściwościami
i posiadanymi kompetencjami. Wiodącą rolę w tym zakresie pełni IWsp SZ.

1058. Zasady funkcjonowania podsystemu technicznego w zakresie techniki morskiej

dotyczą wszystkich jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej
eksploatujących tą grupę sprzętu.

1.6. ZASADY FUNKCJONOWANIA PODSYSTEMU TECHNICZNEGO
W ZAKRESIE TECHNIKI WOJSK SPECJALNYCH (WS)
1059. Zadania podsystemu technicznego w zakresie techniki Wojsk Specjalnych realizują

Wojska Specjalne (WS) przy wsparciu IWsp SZ.

1060. Podstawowymi rodzajami UiSW WS jest specjalistyczne UiSW eksploatowane

wyłącznie w WS. Szczegółowe zestawienie regulowane jest oddzielnymi
przepisami.

1061. Zabezpieczenie techniczne WS realizowane jest w ramach zabezpieczenia

logistycznego w czasie pokoju, kryzysu i wojny, przez elementy podsystemu
technicznego. Obejmuje ono zabezpieczenie potrzeb wojsk zarówno w odniesieniu
do zadań związanych z obroną terytorium Polski, jak i zadań wynikających
ze zobowiązań sojuszniczych, realizowanych poza granicami kraju.

1062. Wielkość, potencjał, rozwinięcie i rozmieszczenie elementów podsystemu

technicznego powinna zapewnić WS utrzymywanie na wymaganym poziomie
zdolności do realizacji zadań.

1063. Zabezpieczenie techniczne w zakresie techniki WS obejmuje:

a) zaopatrywanie techniczne,
b) obsługiwanie techniczne,
c) rozpoznanie techniczne,
d) ewakuację techniczną,
e) naprawę UiSW.

1064. W czasie pokoju zadania zabezpieczenia technicznego ukierunkowuje się na

zapobieganiu powstawania niesprawności sprzętu, a w przypadku ich wystąpienia
na przywróceniu pełnej sprawności technicznej sprzętu z uwzględnieniem aspektów
ekonomicznych.

1065. W czasie pokoju, elementy zabezpieczenia technicznego doskonali się poprzez

szkolenie, optymalizację struktur organizacyjnych, gromadzenie i utrzymywanie
stosownych zapasów środków zaopatrzenia, doskonalenie technologii napraw,
wymianę doświadczeń oraz rozwój bazy obsługowo-naprawczej.

1066. W czasie wojny zadania zabezpieczenia technicznego koncentrują się na

usprawnieniu UiSW uszkodzonego na polu walki.

1067. Naprawa uszkodzonego zasadniczego UiSW decydującego o powodzeniu walki

w szczególnych przypadkach, prowadzi się w sposób uproszczony, ograniczony
do wykonywania pomocy technicznej i napraw o małej pracochłonności.

1068. W czasie wojny UiSW, który nie może być wykorzystany przez własne wojska lub

ewakuowany, niszczy się celowo, aby nie był użyteczny dla przeciwnika.

1069. W celu zapewnienia zabezpieczenia technicznego jednostek WS, biorących udział

operacjach

sojuszniczych

(wielonarodowych)

poza

granicami

kraju,

przygotowuje się i utrzymuje w gotowości do użycia siły i środki, przeznaczone
do zapewnienia ciągłości zabezpieczenia technicznego wysyłanych elementów WS.

1070. Odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i kontrolę eksploatacji techniki

Wojsk Specjalnych ponoszą dowódcy (szefowie) i podległe im komórki
organizacyjne właściwe w zakresie eksploatacji UiSW na szczeblu operacyjnym
i taktycznym Wojsk Specjalnych. Odpowiedzialność w tym zakresie ponoszą
również gestorzy UiSW i Centralny Organ Logistyczny, zgodnie z właściwościami
i posiadanymi kompetencjami.

ROZDZIAŁ 2. KIEROWANIE W PODSYSTEMIE TECHNICZNYM SZ RP

2.1. KIEROWANIE PODSYSTEMEM TECHNICZNYM
2000. Kierowanie podsystemem technicznym jest integralną częścią systemu kierowania

logistyką, wchodzącym w skład systemu dowodzenia SZ RP. Zapewnia ono
skuteczną realizację zadań w podsystemie technicznym, na wszystkich szczeblach
dowodzenia poprzez zbieranie niezbędnych informacji, ich ocenę, formułowanie
wniosków, podejmowanie decyzji oraz przedstawianie propozycji w zakresie
podsystemu technicznego. Zasady kierowania odnoszą się zarówno do realizacji
zadań w układzie narodowym, jak również sojuszniczym i międzynarodowym oraz
są realizowane w czasie pokoju, kryzysu i wojny.

2001. Struktura funkcjonalna podsystemu technicznego RON obejmuje organy

dowodzenia, zarządzania oraz wykonawcze, rozmieszczone na poziomie
strategicznym, operacyjnym i taktycznym.

2002. Organizatorem systemu logistycznego RON, w tym podsystemu technicznego jest

Zarząd Planowania Logistyki - P4, który jest właściwy w zakresie określania
głównych kierunków rozwoju oraz wypracowywania modelu organizacyjno-
-funkcjonalnego logistyki resortu w czasie pokoju, kryzysu i wojny oraz sposobu
realizacji

zadań

wsparcia

logistycznego

wymiarze

narodowym

i wielonarodowym. Koordynuje on całość problematyki w ramach realizacji zadań
wynikających z obowiązków państwa-gospodarza oraz państwa wysyłającego, jak
również opracowywania programu mobilizacji gospodarki w państwie.

2003. Na szczeblu strategicznym ulokowany jest potencjał logistyki produkcji,

obejmujący współdziałające ze sobą komórki i jednostki organizacyjne RON
realizujące przedsięwzięcia w zakresie pozyskiwania, wycofywania, przeglądów
oraz produkcji i napraw UiSW na potrzeby RON. W zakresie podsystemu
technicznego potencjał ten stanowią:

a) Inspektorat Uzbrojenia,
b) Inspektorat

Wsparcia Sił Zbrojnych (w zakresie decentralnego

pozyskiwania UiSW),

c) Agencja Mienia Wojskowego,
d) Wojskowe Centrum Metrologii,
e) Wojskowy Dozór Techniczny,
f) Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej,
g) wojskowe przedsiębiorstwa remontowo-produkcyjne,
h) wojskowe jednostki badawczo-rozwojowe.

2004. Potencjał planistyczny podsystemu technicznego SZ RP tworzą:

a) na szczeblu strategicznym SZ RP - Zarząd Planowania Logistyki – P4 SG

WP, który ustala główne kierunki rozwoju oraz określa model
organizacyjno-funkcjonalny podsystemu technicznego RON w czasie
pokoju, kryzysu i wojny, a także sposób realizacji zadań zabezpieczenia
technicznego w wymiarze narodowym i wielonarodowym. Szczegółowe
zadania zawarte są w odrębnych dokumentach normatywnych Ministra
Obrony Narodowej,

b) na szczeblu operacyjnym - Zarządy Planowania Logistycznego RSZ

(J/G/N/A-4), Służby Techniczne IWsp SZ, wraz z Wydziałami
Technicznymi i Wydziałem Techniki Lotniczej RBLog oraz komórki
w jednostkach organizacyjnych poza RSZ, których rola polega na
kierowaniu realizacją przedsięwzięć podsystemu technicznego, w tym
mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia wojsk. Odpowiadają one za

wypracowanie procedur i określanie głównych kierunków działalności oraz
zadań dla podsystemu technicznego w podległych jednostkach, kierując się
zasadami określonymi w odrębnych przepisach,
Służby techniczne IWsp SZ są komórką wewnętrzną właściwą
w zakresie zarządzania gospodarką wojska w obszarze podsystemu
technicznego SZ RP. Szefostwa Służb Technicznych pełnią funkcję
centralnego organu logistycznego (COL) w RON, a także gestora UiSW na
zasadach określonych w odrębnych przepisach,

c) na szczeblu taktycznym - komórki G/A/N-4 (korpus, dywizja, skrzydło,

flotylla) lub S-4 (brygada, pułk, batalion, JW WS), wydziały techniczne
WOG, które odpowiadają za planowanie i organizowanie w podległych
jednostkach eksploatacji UiSW, zapewniającej jego utrzymanie w pełnej
sprawności technicznej, w tym również opracowywanie potrzeb napraw
UiSW. Funkcje gospodarczo-finansowe podsystemu technicznego na
szczeblu taktycznym pełnią służby techniczne WOG. Głównym ich
zadaniem jest organizowanie i realizacja zadań podsystemu technicznego w
rejonie odpowiedzialności, a także zadań zabezpieczenia technicznego
mobilizacyjnego rozwinięcia oraz działania wojsk w czasie zagrożenia,
kryzysu i wojny. Szczegółowy zakres zadań został określony
w dokumentach organizacyjno-etatowych.

2005. Potencjał wykonawczy podsystemu technicznego SZ RP stanowią:

a) na szczeblu strategicznym – Wojskowe Przedsiębiorstwa Remontowo-

-Produkcyjne oraz przedsiębiorstwa gospodarki narodowej,

b) na szczeblu operacyjnym jednostki stacjonarne i mobilne podległe Szefowi

IWsp SZ, ulokowane w strukturach organizacyjnych RBLog oraz Brygad
Logistycznych, należą do nich:

rejonowe warsztaty techniczne (RWT),

warsztaty techniczne (WT),

warsztaty techniki lotniczej i morskiej,

bataliony remontowe (brem),

bataliony ewakuacji sprzętu (bes),

bataliony transportu sprzętu ciężkiego (btsc);

c) na szczeblu taktycznym - potencjał ten stanowią:

w Wojskowych Oddziałach Gospodarczych – warsztaty techniczne,

w oddziałach (brygadach, pułkach, jednostkach WS) – bataliony
logistyczne (w tym kompanie remontowe, kompanie zaopatrzenia),
grupy remontowe, grupy zaopatrzenia, zespoły zabezpieczenia
logistycznego, grupy zabezpieczenia logistycznego (równorzędne),

w Komendach Portów Wojennych – warsztaty remontu techniki
morskiej (WRTM),

w Bazach Lotniczych – grupy wsparcia, eskadry techniczne,

batalionach

(zespołach

zabezpieczenia

logistycznego)

(równorzędnych) - plutony remontowe, plutony zaopatrzenia
(kompanie logistyczne), komórki zaopatrzenia komend portu
wojennego, grupy remontowe, grupy zaopatrzenia (równorzędne),

w kompaniach - drużyny remontowe, drużyny zaopatrzenia, drużyny
zabezpieczenia (plutony logistyczne), grupy remontu pojazdów
kołowych, grupy ewakuacyjne, sekcje zaopatrzenia, sekcje remontu
sprzętu (równorzędne).

2006. Kierowanie podsystemem technicznym jest celową działalnością dowódców i ich

sztabów, realizowaną w ramach określonego systemu dowodzenia, zapewniającego
wysoką gotowość bojową UiSW i jego właściwe przygotowanie do osiągnięcia
zakładanych celów.

2007. Do kierowania podsystemem technicznym SZ RP uprawniony jest Szef IWsp SZ,

w tym do kierowania zabezpieczeniem technicznym jednostek wojskowych
przebywających poza granicami państwa. W imieniu Szefa IWsp SZ zadania
powyższe wypełnia Zastępca Szefa Inspektoratu – Szef Logistyki.

2008. Zarządzanie podsystemem technicznym w wymiarze bezpośrednim

realizowane

jest poprzez Zastępcę Szefa Inspektoratu – Szefa Logistyki, który wydaje wytyczne
i polecenia oraz podejmuje decyzje w zakresie zabezpieczenia technicznego SZ RP.

2009. Kierowanie podsystemem technicznym realizowane jest przez Służby Techniczne

IWsp SZ, które są właściwe w zakresie zarządzania gospodarką SZ RP w obszarze
zabezpieczenia technicznego oraz pełnią funkcję COL w RON, a także gestora
UiSW na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

2.2. ZADANIA REALIZOWANE PRZEZ ORGANY KIEROWANIA
2010. W ramach systemu kierowania podsystemem technicznym realizowane są zadania

mające na celu:

a) przygotowanie oraz utrzymanie organów kierowania, pododdziałów

i elementów (urządzeń) zabezpieczenia technicznego w gotowości
do działania,

b) monitorowanie bieżącej sytuacji technicznej, jej ocenę i prognozowanie

rozwoju,

c) przedstawianie wniosków i propozycji zapewniających utrzymanie UiSW

w gotowości do użycia oraz odtwarzanie jego zdatności technicznej w razie
uszkodzenia,

d) planowanie rozmieszczenia potencjału technicznego w obszarze (strefie,

pasie, rejonie) prowadzonych (potencjalnych) działań,

e) zapewnienie ciągłej znajomości możliwości zabezpieczenia technicznego

wojsk operacyjnych siłami jednostek (pododdziałów) remontowo-
-ewakuacyjnych,

f) monitorowanie zasobów UiSW,
g) pobudzanie inicjatyw, rozwoju, podnoszenie kwalifikacji przez personel

techniczny,

h) kontrolę wykonania zadań.

2011. Zasadnicze zadania realizowane przez poszczególne organy kierowania:

a) Służby Techniczne IWsp SZ:

organizowanie, planowanie i zarządzanie systemem zabezpieczenia
technicznego w SZ RP,

opracowywanie zasad i norm zabezpieczenia technicznego UiSW, w tym

norm eksploatacyjnych oraz dokumentów normatywnych,

kierowanie i nadzór nad podległym systemem obsługowo-naprawczym
i zaopatrywania,

określanie sposobów zagospodarowywania UiSW wycofywanego
z eksploatacji oraz współpraca w tym zakresie z AMW,

współpraca z gestorami w zakresie określania perspektyw użytkowania
i potrzeb modernizacyjnych UiSW oraz prowadzonych badań
eksploatacyjno-wojskowych,

realizacja planowania rzeczowo-finansowego w zakresie zabezpieczenia

technicznego,

ustalanie normatywu zapasów operacyjnych i strategicznych, środków
zaopatrzenia

oraz

określanie

miejsca

ich

przechowywania

i nadzorowanie planowania ich podjęcia,

nadzorowanie działalności użytkowników UiSW w zakresie realizacji

ustaleń

dotyczących

eksploatacji

wykorzystania

bojowego

przypisanego rodzaju (grupy) UiSW,

opracowywanie sprawozdań według zasad ustalonych dla systemu
sprawozdawczości w RON, w tym podsystemie technicznym SZ RP;

b) Wydziały Techniczne i Wydział Techniki Lotniczej Regionalnych Baz

Logistycznych:

organizowanie

kierowanie

procesem

eksploatacji

UiSW

w rejonie odpowiedzialności,

kierowanie działalnością podległych stacjonarnych organów obsługowo-
-naprawczych i zaopatrzenia w zakresie realizacji zadań zabezpieczenia
technicznego w rejonie odpowiedzialności,

planowanie w zakresie gromadzenia i utrzymywania zapasów zestawów

naprawczych, tśm oraz innego wyposażenia technicznego niezbędnego
do

zabezpieczenia

potrzeb

naprawczych

wojsk,

zgodnie

z obowiązującymi w tym zakresie przepisami,

planowanie realizacji dostarczania tśm do zaopatrywanych WOG,

sprawowanie nadzoru w rejonie odpowiedzialności w zakresie realizacji
ustaleń dotyczących eksploatacji UiSW,

w uzgodnieniu z komórkami organizacyjnymi IWsp SZ, realizowanie

planowania rzeczowo-finansowego oraz procedur zakupów UiSW oraz
technicznych środków materiałowych w ramach przydzielonych
wielkości środków budżetowych i posiadanych kompetencji określonych
w odrębnych przepisach,

rozpoznanie w rejonie odpowiedzialności przydatności infrastruktury
technicznej (wojskowej i cywilnej) do celów realizacji zadań
ewakuacyjno-naprawczych oraz możliwości wykorzystania jej potencjału
produkcyjno-naprawczego w czasie „W”,

opracowywanie dokumentacji technicznej oraz systematyczne jej

aktualizowanie, stosownie do otrzymywanych zadań, potrzeb
wynikających ze zmian konstrukcyjnych sprzętu, wyposażenia
diagnostycznego i warsztatowego oraz postępu technicznego,

opracowywanie sprawozdań według zasad ustalonych dla systemu
sprawozdawczości w RON, w tym podsystemie technicznym SZ RP;

c) Sekcje Techniczne Brygad Logistycznych, Zespoły Zabezpieczenia

Logistycznego JW WS i Wojskowych Oddziałów Gospodarczych:

prowadzenie

ewidencji ilościowo-wartościowej oraz ilościowo-

-jakościowej UiSW zgodnie z obowiązującymi przepisami,

planowanie zaopatrywania w UiSW zabezpieczanych jednostek

wojskowych, będących na zaopatrzeniu gospodarczym,

monitorowanie stanu realizacji zadań zabezpieczenia technicznego,
zbieranie potrzeb w tym zakresie dotyczących pododdziałów
brygady/oddziału gospodarczego i elementów technicznych działających
na korzyść zabezpieczanych wojsk,

nadzór nad eksploatacją UiSW w rejonie odpowiedzialności,

planowanie eksploatacji UiSW w odniesieniu do sprzętu własnego oraz
jednostek

pozostających

zaopatrzeniu

gospodarczym,

z uwzględnieniem zgłaszanych potrzeb,

prowadzenie

gospodarki

magazynowej,

organizację

miejsca

i sposobu przechowywania UiSW,

nadzór nad przestrzeganiem rocznych norm zużycia resursów
technicznych UiSW oraz przydzielonych limitów eksploatacyjnych,

prowadzenie kontroli stanu ilościowego, jakościowego oraz gospodarki
UiSW w BLog/WOG,

składanie do szczebla nadrzędnego potrzeb w zakresie napraw
i obsługiwań UiSW,

opracowywanie planu rzeczowo-finansowego na rzecz zabezpieczenia

technicznego eksploatacji UiSW,

nadzór nad organizacją i funkcjonowaniem wojskowej bazy obsługowo-
-naprawczej i magazynowej,

przygotowywanie propozycji zagospodarowania zbędnego mienia,

prowadzenie działalności nadzorczej w zakresie utrzymania UiSW,

opracowywanie sprawozdań według zasad ustalonych dla systemu
sprawozdawczości w RON, w tym podsystemie technicznym SZ RP;

d) Oddziały/Wydziały Planowania Technicznego (ZPL/OPL A,G,J,N-4) RSZ:

znajomość stanu ilościowego i jakościowego UiSW,

określanie priorytetów w zakresie wykonywania napraw UiSW,

gromadzenie i przechowywanie niezbędnych danych o potencjale
technicznym dla potrzeb planowania zabezpieczenia technicznego
jednostek bojowych, własnych i sojuszniczych,

generowanie potrzeb technicznych dla zabezpieczenia procesu

operacyjnego użycia i szkolenia wojsk własnych,

współudział w wypracowywaniu koncepcji systemu zabezpieczenia
technicznego wojsk własnych i zasad jego funkcjonowania w okresie
pokoju, sytuacjach kryzysowych i na czas wojny,

planowanie przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia technicznego,
mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia właściwego RSZ,

sprawowanie nadzoru w zakresie realizacji ustaleń dotyczących
eksploatacji UiSW w jednostkach własnych,

koordynowanie współpracy zarządów i szefostw wykonujących zadania
gestora i komórek wiodących z IWsp SZ realizującym zadania COL
w

zakresie

planowania

potrzeb

naprawczych,

wycofywania

nieperspektywicznego UiSW i zabezpieczenia środków materiałowych,

współpraca z IWsp SZ w zakresie planowania potrzeb dostaw UiSW

i tśm oraz napraw dla wojsk własnych,

opracowywanie

projektów

zarządzeń,

wytycznych,

instrukcji

i innych dokumentów normujących zasady planowania zabezpieczenia
technicznego na wszystkich szczeblach dowodzenia,

sprawowanie nadzoru nad gospodarowaniem UiSW, zapasami tśm oraz

procesami gospodarczymi na niższych szczeblach dowodzenia;

e) Wydział Techniczny Oddziału Logistyki Centrum Wsparcia Dowództwa

Operacyjnego SZ:

organizowanie i kierowanie procesem eksploatacji UiSW w obszarze

działalności DO SZ,

planowanie zabezpieczenia sił i środków PKW/PJW w zakresie

podsystemu technicznego na podstawie dyrektyw i koncepcji
opracowywanych dla nowych misji/operacji,

koordynowanie realizacji zabezpieczenia technicznego w misji/operacji

oraz

przygotowywanie

ocen,

gromadzenie

doświadczeń

i wypracowywanie propozycji zmian w tym zakresie,

prowadzenie analiz w zakresie stanu zabezpieczenia technicznego

PKW/PJW oraz przedstawianie gestorom UiSW wniosków i propozycji
w tym zakresie,

nadzorowanie ewidencji dokumentów materiałowych i finansowych oraz

ewidencjonowanie bieżącej dokumentacji związanej z zabezpieczeniem
technicznym PKW/PJW,

prowadzenie bazy danych UiSW będącego na wyposażeniu PKW/PJW,

określanie priorytetów zabezpieczenia technicznego sił wydzielonych
do prowadzenia misji/operacji,

koordynowanie ciągłości zaopatrywania w UiSW oraz tśm w celu
zachowania żywotności wojsk;

f) Wydział Techniczny Logistyki Dowództwa Garnizonu Warszawa (DGW):

organizowanie

kierowanie

procesem

eksploatacji

UiSW

w jednostkach DGW,

znajomość stanu ilościowego i jakościowego UiSW,

generowanie potrzeb w zakresie środków finansowych na zabezpieczenie
eksploatacji UiSW,

określanie priorytetów w zakresie wykonywania napraw UiSW,

gromadzenie i przechowywanie niezbędnych danych o potencjale
technicznym dla potrzeb planowania zabezpieczenia logistycznego
DGW,

współudział w wypracowywaniu koncepcji systemu zabezpieczenia
logistycznego DGW i zasad jego funkcjonowania w zakresie
zabezpieczenia technicznego w okresie pokoju, sytuacjach kryzysowych
i na czas wojny,

planowanie przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia technicznego
mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia jednostek DGW,

współpraca z IWsp SZ w zakresie planowania potrzeb dostaw UiSW
i tśm oraz napraw dla jednostek DGW,

sprawowanie nadzoru w zakresie realizacji ustaleń dotyczących
eksploatacji UiSW w jednostkach własnych,

opracowywanie sprawozdań według zasad ustalonych dla systemu
sprawozdawczości w RON, w tym podsystemie technicznym SZ RP;

g) Oddział Planowania Zabezpieczenia Logistycznego Komendy Głównej

Żandarmerii Wojskowej (KG ŻW):

organizowanie i kierowanie procesem eksploatacji UiSW w jednostkach

ŻW,

znajomość stanu ilościowego i jakościowego UiSW,

generowanie potrzeb w zakresie środków finansowych na zabezpieczenie
eksploatacji UiSW,

określanie priorytetów w zakresie wykonywania napraw UiSW,

gromadzenie i przechowywanie niezbędnych danych o potencjale
technicznym dla potrzeb planowania zabezpieczenia technicznego ŻW,

współudział w wypracowywaniu koncepcji systemu zabezpieczenia
logistycznego ŻW i zasad jego funkcjonowania, w zakresie
zabezpieczenia technicznego w okresie pokoju, sytuacjach kryzysowych
i na czas wojny,

planowanie przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia technicznego
mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia jednostek ŻW,

współpraca z IWsp SZ w zakresie planowania potrzeb dostaw UiSW

i tśm oraz napraw dla jednostek ŻW,

sprawowanie nadzoru w zakresie realizacji ustaleń dotyczących
eksploatacji UiSW w jednostkach własnych,

opracowywanie sprawozdań według zasad ustalonych dla systemu
sprawozdawczości w RON, w tym podsystemie technicznym SZ RP;

h) Sekcje Logistyki G, S-4 (równorzędne).

organizowanie i koordynowanie procesu zabezpieczenia

technicznego

wojsk, stosownie do zarządzeń i rozkazów właściwych dowódców,

analiza informacji o stanie ilościowym i technicznym UiSW oraz

realizacji zabezpieczenia technicznego (w zakresie ewakuacji, obsług,
napraw) w podległych jednostkach/pododdziałach,

analizowanie i bieżąca znajomość sytuacji w zakresie zabezpieczenia
technicznego jednostek/pododdziałów,

generowanie potrzeb dotyczących zabezpieczenia technicznego
w odniesieniu do planowanych zamierzeń z uwzględnieniem norm
i zasad obowiązujących w tym zakresie,

przedstawianie propozycji w zakresie realizacji zadań zabezpieczenia
technicznego i wykorzystania jednostek/pododdziałów,

nadzór nad funkcjonowaniem elementów wykonawczych zabezpieczenia
technicznego stosownie do właściwego szczebla organizacyjnego,

opracowywanie dokumentów organizacyjnych i sprawozdawczych

w zakresie zabezpieczenia technicznego,

przygotowywanie wniosków i propozycji niezbędnych do podejmowania

decyzji

związanych

zabezpieczeniem

technicznym

jednostek/pododdziałów,

bieżąca znajomość sytuacji w zakresie zabezpieczenia technicznego oraz
treści rozkazów i zarządzeń właściwych dowódców istotnych, dla pracy
sekcji,

kierowanie eksploatacją UiSW, w tym zużyciem tśm zgodnie
z planem eksploatacji UiSW,

prowadzenie nadzoru w zakresie utrzymania i stanu technicznego UiSW.

2012. Kierowanie podsystemem technicznym realizowane jest w formie rozkazów,

zarządzeń i wytycznych na wszystkich szczeblach organizacyjnych SZ RP.

2013. W Polskich Kontyngentach Wojskowych (PKW) kierowanie elementami

podsystemu technicznego realizowane jest przez DO SZ oraz IWsp SZ na zasadach
określonych w oddzielnych przepisach.

ROZDZIAŁ 3. ZASADY WYPOSAŻANIA SZ RP W UiSW

3.1. POZYSKIWANIE UISW NA POTRZEBY SZ RP
3000. Pozyskiwanie UiSW ma na celu zapewnienie realizacji zadań SZ RP

i powinno odbywać się zgodnie z ustaloną normą obronną cyklu życia UiSW,
obejmującą następujące fazy: identyfikacyjną, analityczno-koncepcyjną oraz
realizacyjną, które poprzedzają najistotniejszą z punktu widzenia podsystemu
technicznego, fazę eksploatacji UiSW.

3001. Potrzeby pozyskania UiSW dla SZ RP mogą być określane ze względu na ich

zasięg czasowy, w następujących kategoriach: potrzeby perspektywiczne, bieżące
oraz pilne potrzeby operacyjne.

3002. Szczegółowe procedury ustalania potrzeb i procesu pozyskiwania UiSW dla SZ RP

określają odrębne przepisy obowiązujące w resorcie obrony narodowej.

3003. Finansowanie pozyskiwania UiSW na potrzeby SZ RP realizowane jest na

podstawie zatwierdzonego przez Ministra Obrony Narodowej planu modernizacji
technicznej (PMT), jednego z centralnych planów rzeczowych, sporządzanych
przez Zarząd Planowania Rzeczowego – P8 Sztabu Generalnego WP, przy
współudziale gestorów, COL i organizatorów systemów funkcjonalnych SZ RP.
Zestawienia potrzeb rzeczowych na zakupy UiSW, stanowiące bazę sporządzania
PMT, tworzone są przez dysponentów i dyrektorów (szefów, dowódców)
właściwych komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej
i jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej oraz kierujących innymi
instytucjami, których zadania są finansowane z budżetu MON na zasadach
określonych odrębnymi przepisami.

3004. Zadania rzeczowe wynikające z planu modernizacji technicznej realizowane są

centralnie i decentralnie, poprzez instytucje posiadające stosowne kompetencje
w tym zakresie, określone przez Ministra Obrony Narodowej w odrębnych aktach
prawnych.

3.2. WPROWADZANIE UISW DO SZ RP
3005. Wprowadzenie UiSW jest dyspozycją właściwego organu wojskowego,

wydaną w formie rozkazu lub polecenia, w sprawie rozpoczęcia eksploatacji
danego wzoru UiSW w SZ RP, wskazującą także odpowiedzialnych za proces
eksploatacji UiSW – gestora i COL.

3006. UiSW podlega wprowadzeniu: po pozyskaniu dla SZ RP w wyniku pozytywnie

zakończonej pracy rozwojowej i akceptacji orzeczenia o zakończeniu pracy przez
Radę Uzbrojenia, zrealizowanego zgodnie z planem zakupu UiSW lub w wyniku
innej formy wejścia w posiadanie przez SZ RP. Przypadki nie wymagające
wprowadzania UiSW do SZ RP określają odrębne przepisy.

3007. Dokumentacja, stanowiąca załączniki do rozkazu lub polecenia w sprawie

wprowadzenia UiSW do SZ RP, zawiera informacje i parametry sprzętu,
wykorzystywane do zasilenia planów, norm i katalogów opisujących fazę jego
eksploatacji.

3008. Szczegółowy tryb postępowania, zadania oraz uprawnienia i obowiązki osób

funkcyjnych w zakresie wprowadzania do SZ RP UiSW, określają odrębne
przepisy obowiązujące w resorcie obrony narodowej.

3.3. ZASADY PLANOWANIA ZAOPATRYWANIA W UISW SZ RP
3009. Planowanie zaopatrywania w UiSW obejmuje dwa etapy:

a) ustalenie potrzeb i możliwości ich zabezpieczenia z posiadanych zapasów

na danym szczeblu zaopatrywania lub z nadwyżek innych podległych
jednostek,

b) zgłoszenie potrzeb zgodnie z obowiązującą podległością, wynikającą

z rejonowego systemu zaopatrywania (JW – WOG – RBLog – IWsp SZ –
Zarząd Planowania Rzeczowego – P8).

3010. Zasadniczym podmiotem planującym potrzeby UiSW jest WOG uwzględniający

potrzeby własne oraz jednostek będących na jego zaopatrzeniu, zgodnie
z ustaleniami wynikającymi z Planu Przydziałów Gospodarczych RON.

3011. Podstawę do planowania potrzeb UiSW w WOG stanowią:

a) etaty i tabele należności jednostek i instytucji wojskowych,
b) zasady i normy zabezpieczenia materiałowo-technicznego potrzeb

mobilizacyjnych, wojennych i bieżących,

c) normy należności (zużycia) tśm oraz okresy używalności (resursy) sprzętu;
d) plany i programy szkolenia wojsk,
e) plany eksploatacji i napraw oraz plany przeglądów UiSW,
f) ustalone na rok budżetowy priorytety w zakresie zakupów.

3012. Zaopatrywanie w UiSW w czasie wojny, realizuje się na podstawie istniejącego

w czasie pokoju systemu zaopatrywania technicznego, rozwijanego mobilizacyjnie
na czas wojny, z możliwością wykorzystania zasobów miejscowych oraz zdobyczy
wojennych.

3013. Gestor UiSW oraz COL, w zakresie swoich kompetencji, koordynują proces

planowania i zaopatrywania jednostek wojskowych w UiSW i mają prawo
do wydawania ustaleń w tym zakresie.

3.4. ZASADY PRZYJMOWANIA I PRZEKAZYWANIA UISW W SZ RP
3014. Przesunięcie UiSW ze względów organizacyjnych pomiędzy jednostkami

wojskowymi realizowane jest na podstawie decyzji gestora danego UiSW, COL,
Dowództwa RSZ, RBLog, Związku Taktycznego oraz WOG, zgodnie
z posiadanymi kompetencjami.

3015. Podstawę przyjęcia-przekazania UiSW stanowią:

a) zarządzenie, pisemne polecenie, wydane przez uprawniony organ,
b) dokumenty obrotu materiałowego wystawione w obowiązujących

systemach ewidencji.

3016. Fakt przyjęcia/przekazania UiSW, należy umieścić w rozkazie dziennym

WOG/jednostki wojskowej/pododdziału.

3017. Podstawą przyjęcia-przekazania UiSW do/z pododdziału jest rozkaz dowódcy

WOG oraz dokument obrotu materiałowego wystawiony przez WOG.

3018. UiSW przyjęty do pododdziału przydziela się przeszkolonemu i posiadającemu

odpowiednie uprawnienia, w zakresie jego eksploatacji, użytkownikowi. Zapis
o przydzieleniu UiSW umieszcza się w rozkazie dziennym pododdziału. UiSW, do
czasu przydzielenia go bezpośredniemu użytkownikowi, może być użytkowany
tylko w sytuacjach szczególnych (mobilizacja, alarm, pożar, itp.).

3019. Szczegółowe uregulowania w zakresie przyjmowania i przekazywania UiSW

zawarte są w odrębnych przepisach branżowych.

3.5. ZASADY WYCOFYWANIA UISW Z SZ RP
3020. Wycofanie UiSW z SZ RP następuje po akceptacji przez Ministra Obrony

Narodowej propozycji wycofania składanej przez Radę Uzbrojenia, na pisemny
wniosek gestora UiSW.

3021. Wycofanie UiSW z SZ RP jest dyspozycją właściwego organu wojskowego,

wydaną w formie rozkazu lub polecenia, w sprawie zakończenia eksploatacji
danego wzoru UiSW w SZ RP.

3022. Decyzję w zakresie wycofania z eksploatacji pojedynczych egzemplarzy etatowego

UiSW, nie będącego sprzętem powszechnego użytku, podejmuje gestor UiSW,
poprzez zatwierdzenie wniosków właściwego COL, zamieszczonych na protokole
stanu technicznego UiSW.

3023. UiSW znajdujące się w SZ RP można wycofać z eksploatacji, jeżeli nie odpowiada

wymaganiom wojska ze względu na:

a) wykonanie docelowej normy eksploatacji,
b) zużycie fizyczne uniemożliwiające dalsze użytkowanie, gdy naprawa jest

nieopłacalna lub niemożliwa,

c) parametry bojowe, techniczne i eksploatacyjne niespełniające wymagań

wojska, gdy modernizacja jest nieopłacalna lub niemożliwa,

d) zmiany organizacyjno-etatowe w SZ RP.

3024. Dokumentacja, stanowiąca załączniki do rozkazu lub polecenia w sprawie

wycofania UiSW z SZ RP, zawiera szczegółowe informacje o sposobie jego
zagospodarowania, przekazaniu do Agencji Mienia Wojskowego lub innej
właściwej instytucji oraz związanych z wycofaniem UiSW, przedsięwzięciach
organizacyjno-etatowych.

3025. Zakwalifikowane zbędne UiSW do przekazania poza SZ RP można wykorzystać

do:

a) odzysku zespołów, podzespołów lub elementów w celu wykorzystania

w innych egzemplarzach tego typu UiSW - w ramach tzw. funduszu
naprawczego, decyzje w tym zakresie podejmuje gestor na wniosek COL,

b) przeznaczenia na eksponaty, modele, pomoce szkoleniowe, decyzje w tym

zakresie podejmuje gestor na wniosek COL.

3026. Szczegółowy tryb postępowania, zadania oraz uprawnienia i obowiązki osób

funkcyjnych w zakresie wycofania z SZ RP UiSW określają odrębne przepisy
obowiązujące w resorcie obrony narodowej.

ROZDZIAŁ 4. ORGANIZACJA EKSPLOATACJI UiSW W SZ RP

4.1. ZASADY OGÓLNE EKSPLOATACJI UISW
4000. Eksploatacja UiSW jest procesem rozpoczynającym się z chwilą wprowadzenia go

na podstawie odrębnych przepisów do SZ RP.

4001. Za eksploatację UiSW w ramach swoich kompetencji, odpowiadają osoby

funkcyjne wszystkich szczebli organizacyjnych SZ RP, a instytucją właściwą do
określania w SZ RP zasad i norm eksploatacji jest na podstawie odrębnych
zarządzeń, decyzji i rozkazów IWsp SZ.

4002. Za określanie zasad i norm eksploatacji UiSW w SZ RP, a także sprawowanie

nadzoru nad ich przestrzeganiem, w imieniu Szefa Inspektoratu Wsparcia SZ
odpowiada Zastępca Szefa Inspektoratu Wsparcia SZ – Szef Logistyki.

4003. Szczegółowe zasady eksploatacji poszczególnych rodzajów UiSW określa COL

przy współudziale właściwego gestora UiSW, zawierając je w wydawnictwach
branżowych, instrukcjach obsługi, katalogach, biuletynach technicznych, itp.

4004. Eksploatacja UiSW prowadzona jest w oparciu o wieloletni plan eksploatacji UiSW

akceptowany przez Szefa Sztabu Generalnego WP, opracowany przez COL we
współdziałaniu z właściwymi gestorami sprzętu oraz zgodnie z określonymi przez
gestora zasadami jego wykorzystania bojowego.

4005. UiSW może być eksploatowane systemem planowo-zapobiegawczym lub według

stanu technicznego (w tym z diagnozowaniem).

4006. UiSW przeznaczone na zabezpieczenie należności etatowej czasu P zalicza się do

użytku bieżącego (UB). UiSW stanowiące różnicę między należnością etatową
czasu W i czasu P zalicza się do zapasu wojennego (ZW).

4007. UiSW w zależności od sposobu użytkowania, dzieli się na następujące grupy:

a) grupa w użytkowaniu – grupa E,
b) grupa w przechowywaniu – grupa K.

4008. UiSW grupy E stanowi sprzęt UB przeznaczony do zabezpieczenia zadań

szkoleniowych i gospodarczych, w tym sprzęt szkolny, przekroje itp.

4009. UiSW grupy K stanowi UiSW ZW, UiSW UB, którego nie planuje się użytkować

w okresie powyżej 30 dni oraz UiSW nie zaliczony na pokrycie należności
etatowych i tabelarycznych.

4010. Dowódca jednostki wojskowej, biorąc pod uwagę powyższe ustalenia

i ustalenia dotyczące norm eksploatacyjnych określonych dla danego UiSW,
zamierzenia szkoleniowe, zabezpieczenie potrzeb funkcjonowania jednostki, stan
osobowy jednostki itp. decyduje o ilości UiSW zaliczonego do poszczególnych
grup eksploatacyjnych.

4011. Dowódca jednostki wojskowej, uwzględniając ustalenia dotyczące utrzymania

norm eksploatacyjnych dla UiSW oraz utrzymanie dyrektywnych wskaźników
gotowości bojowej, dokonuje podziału UiSW na grupy eksploatacyjne na następny
rok i w terminie, na co najmniej 30 dni przed rozpoczęciem roku planistycznego,
przekazuje go do właściwego WOG. Fakt ten jednocześnie ujmuje się w rozkazie
dowódcy jednostki wojskowej do działalności na rok planistyczny w terminie
do końca roku przedplanowego wyszczególniając grupę, do której zakwalifikowano
UiSW, jego rodzaj, pododdział oraz niezbędne dane identyfikacyjne. Powyższe
ustalenia, odnotowuje się w dokumentacji eksploatacyjnej UiSW.

4012. UiSW klasyfikuje się według kategorii oraz stanu technicznego wg oddzielnych

przepisów.

4013. Klasyfikację UiSW przeprowadza się na podstawie oceny stanu technicznego,

przez komisję, którą powołuje dowódca WOG. Do komisji mogą być powoływani
specjaliści z innych jednostek wojskowych.

4014. Szczegółowe zasady w zakresie przeklasyfikowania UiSW na poszczególnych

szczeblach organizacyjnych dodatkowo określają przepisy branżowe.

4.2. NORMOWANIE EKSPLOATACJI UISW
4015. Normowanie eksploatacji polega na ustanowieniu norm eksploatacyjnych,

instrukcji i biuletynów technicznych dla UiSW.

4016. Normy eksploatacyjne określają podstawowe zasady użytkowania, obsługiwań

technicznych i napraw UiSW.

4017. Celem stosowania norm eksploatacji UiSW jest:

a) utrzymanie dyrektywnych wskaźników gotowości bojowej,
b) zabezpieczenie potrzeb związanych z realizacją zamierzeń operacyjnych,

szkoleniowych i gospodarczych wojsk,

c) stworzenie podstaw planowania obsługiwań technicznych, napraw,

obciążenia zadaniami pododdziałów remontowych, naliczania tśm oraz
potrzeb finansowych na eksploatację,

d) stworzenie podstaw polityki wyposażania SZ RP w UiSW.

4018. Do podstawowych norm eksploatacji UiSW zaliczamy:

a) normę docelową eksploatacji,
b) dopuszczalną roczną normę zużycia resursu,
c) dopuszczalne

minimalne resursy dla sprzętu znajdującego się

w przechowywaniu,

d) normę międzynaprawczą,
e) normę międzyobsługową.

4019. Wykorzystanie (zużycie) docelowej normy eksploatacji egzemplarza UiSW może

być podstawą do spisania go z ewidencji wojska. W odniesieniu do UiSW, którego
docelową normę eksploatacji określono w kilku jednostkach eksploatacji, podstawę
taką stanowi wykonanie przynajmniej jednej z nich. Nie wyklucza to jednak
możliwości dalszego użytkowania pod warunkiem, że pozwala na to stan
techniczny i przedłużona została norma docelowa eksploatacji, dla tego
egzemplarza.

4020. Zasady oraz procedury postępowania z UiSW, który przekroczył normy docelowe

eksploatacji, zostały określone w odrębnych przepisach.

4021. UiSW nowe lub po remoncie należy eksploatować zgodnie z warunkami

określonymi w gwarancji.

4022. Dopuszczalny minimalny resurs dla UiSW w przechowywaniu dotyczy ZW oraz

pozostałego UiSW nie zaliczonego do UB.

4023. Wykorzystanie (zużycie) resursu międzynaprawczego przez egzemplarz UiSW

(eksploatowanego zarówno systemem planowo-zapobiegawczym, jak i według
stanu technicznego) nie wyklucza możliwości jego dalszego użytkowania.

4024. Normy międzyobsługowe dotyczą UiSW będącego w UB. UiSW grupy

w przechowywaniu poddaje się przeglądom i obsługiwaniom wg odrębnych
przepisów.

4.3. PLANOWANIE EKSPLOATACJI UISW
4025. Planowanie eksploatacji UiSW ma na celu zabezpieczenie realizacji zamierzeń

operacyjnych, szkoleniowych i logistycznych, ustalenie potrzeb obsługowych
i naprawczych oraz zużycia norm eksploatacyjnych.

4026. Eksploatację UiSW planuje się na wszystkich szczeblach organizacyjnych, na

podstawie instrukcji, biuletynów technicznych, norm eksploatacyjnych ujętych
w kartach katalogowych, katalogach norm eksploatacji UiSW, przydzielonych
limitów oraz dodatkowych ustaleń i wytycznych określonych przez poszczególne
szczeble dowodzenia.

4027. Podstawę planowania rocznej eksploatacji UiSW w jednostce wojskowej stanowią:

a) rozkaz przełożonego do szkolenia na dany rok,
b) wytyczne w zakresie eksploatacji,
c) przydział limitów środków bojowych i materiałowych,
d) obowiązujące programy szkolenia wojsk i potrzeby logistyczne,
e) wielkości dopuszczalnych rocznych norm zużycia resursów przez UiSW,
f) wielkości norm międzyobsługowych oraz docelowych.

4028. Zasadniczym dokumentem planistycznym w obszarze eksploatacji UiSW jest:

a) na szczeblu SZ RP - „Plan eksploatacji zasadniczego UiSW Sił Zbrojnych RP”,

sporządzany przez IWsp SZ, na dziesięcioletni okres planistyczny,
akceptowany przez Szefa Sztabu Generalnego WP,

b) na szczeblu WOG –„Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW

w … na rok”, na szczeblu jednostki wojskowej wyciąg z Planu eksploatacji,
zawierający wszystkie rodzaje UiSW występujące w danym WOG
(w wyciągach w jednostce), których resursy techniczne są limitowane.

4029. Plan eksploatacji i ewidencji pracy UiSW opracowuje się na szczeblu WOG przy

udziale upoważnionych przedstawicieli jednostek wojskowych. Plan eksploatacji
zatwierdzany jest przez dowódcę WOG po uzgodnieniu z właściwymi dowódcami
jednostek wojskowych. Kopia (wyciąg) zatwierdzonego planu przekazywana jest
do właściwych jednostek wojskowych. Plan opracowuje się na każdy rok
kalendarzowy, w terminie do końca roku przedplanowego. Plan przechowywany
jest w WOG przez okres dwóch lat.

4030. Dodatkowe unormowania w tym zakresie zostały zawarte w odrębnych

instrukcjach i wytycznych.

4.4. UŻYTKOWANIE I EWIDENCJA PRACY UISW
4031. UiSW

powinno być użytkowane zgodnie z jego przeznaczeniem,

w sposób określony instrukcjami wydanymi dla poszczególnych rodzajów UiSW.

4032. Zabrania się użytkowania UiSW, nie zaliczonego na pokrycie należności etatowych

i tabelarycznych, bez uzyskania stosownej zgody. Zgodę na użytkowanie takiego
UiSW wydaje dowódca RSZ (równorzędny), a informację o podjętej decyzji
przesyła do gestora i COL. Wniosek o wyrażenie zgody na eksploatację
ponadetatowego i nadwyżkowego UiSW powinien zawierać szczegółowe
uzasadnienie celowości użytkowania i przewidywany okres użytkowania.
W uzasadnionym przypadku dowódca jednostki wojskowej występuje z wnioskiem
organizacyjno-etatowym o dokonanie zmian w etacie i tabeli należności.

4033. UiSW jest użytkowane w ramach określonych limitów eksploatacyjnych oraz

rocznych norm zużycia resursu.

4034. UiSW i tśm stanowiący ZW, może być zwolnione z ZW na czas określony,

w celu umożliwienia szkolenia i ćwiczeń mobilizacyjnych z powołaniem żołnierzy
rezerwy, realizacji przedsięwzięć ujętych w rocznym planie okresowego
wykorzystania UiSW z ZW i przedsięwzięć związanych ze zwalczaniem klęsk
żywiołowych lub usuwaniem ich skutków.

4035. Zgodę na zwolnienie UiSW i tśm z ZW wydaje Szef Sztabu Generalnego WP lub

dowódca RSZ (równorzędny), zgodnie z obowiązującą instrukcją mobilizacyjną.

4036. UiSW grupy K, nie będący ZW może być użyty na czas określony według decyzji

dowódcy jednostki.

4037. UiSW grupy K, po zakończeniu użycia musi być doprowadzone do pełnej

sprawności technicznej, poddane zabiegom konserwacyjnym i postawione na
przechowywanie w okresie do 30 dni od zakończenia użytkowania.

4038. UiSW UB, ze względu na wycofanie z eksploatacji może być zastąpione jednostką

sprzętową z ZW. Decyzję w tej sprawie podejmuje dowódca jednostki wojskowej.
W takim przypadku z ZW typuje się sprzęt według kolejności kryteriów:
najmniejszego zapasu resursu technicznego, posiadającego największą liczbę
wykonanych napraw.

4039. Dowódca jednostki wojskowej ma obowiązek dokonywania rotacji UiSW między

UB i ZW, wynikającej z wypracowania i odtwarzania resursów technicznych.
W przypadku braku możliwości dokonania rotacji w jednostce wojskowej, zgłasza
powyższy fakt do przełożonego, który ma obowiązek z tytułu nadzoru, podjąć
decyzję o rotacji w ramach związku taktycznego, operacyjnego lub przez dowódcę
Rodzaju Sił Zbrojnych.

4040. W celu racjonalnego wykorzystania resursów technicznych UiSW przełożeni

na poszczególnych szczeblach organizacyjnych posiadają uprawnienia do
przesunięć UiSW pomiędzy podległymi jednostkami wojskowymi.

4041. Fakt wycofania i postawienia egzemplarza UiSW na przechowywanie podaje się

w rozkazie dziennym komendanta WOG i dowódcy jednostki wojskowej
Dodatkowo w dokumentacji eksploatacyjnej UiSW dokonuje się zapisu
dotyczącego wykonania zabiegów konserwacyjnych oraz wycofania lub
postawienia na konserwację.

4042. W celu nadzoru nad wykorzystaniem przez użytkowników jednostek eksploatacji

poszczególnych egzemplarzy UiSW, a także rozliczenia zużycia materiałów
eksploatacyjnych i planowania eksploatacji, prowadzi się ewidencję pracy UiSW.

4043. Ewidencję

pracy UiSW prowadzi się w dokumentach ewidencyjno-

-rozliczeniowych. Stanowią one podstawę rozliczenia jednostek eksploatacyjnych,
zużycia materiałów eksploatacyjnych oraz innych czynności związanych
z eksploatacją UiSW.

4044. Za zgodne z przepisami i bieżące prowadzenie ewidencji pracy UiSW odpowiada

komendant WOG.

4045. Ewidencję pracy UiSW prowadzi się na szczeblu WOG oraz JW w planie

eksploatacji (wyciągach z planu). Jednostka wojskowa zobowiązana jest
do właściwego i terminowego - wg ustaleń WOG - rozliczania się z dokumentów
ewidencyjno-rozliczeniowych (np. rozkaz wyjazdu, karta pracy, karta usług
technicznych, karta robocza).

4046. Zasady prowadzenia dokumentacji w zakresie ewidencji i eksploatacji UiSW

na poszczególnych szczeblach normują odrębne przepisy.

4.5. PRZECHOWYWANIE UISW
4047. W zależności od przewidywanego okresu wyłączenia UiSW z użytkowania

w SZ RP stosuje się następujące rodzaje przechowywania:

a) przechowywanie krótkookresowe,
b) przechowywanie długookresowe.

4048. Przechowywaniem obejmuje się sprzęt grupy K.
4049. Przechowywaniu krótkookresowemu podlega UiSW UB, UiSW nadwyżkowy oraz

UiSW, którego nie planuje się eksploatować w okresie powyżej 30 dni.

4050. Przechowywaniu długookresowemu podlega UiSW ZW.

4051. W realizacji zadań przechowywania UiSW stosuje się następujące metody:

a) smarowa,
b) bezsmarowa,
c) osuszania dynamicznego i statycznego.

4052. Zasady przechowywania poszczególnych typów UiSW zawarte są w odrębnych

przepisach branżowych i instrukcjach UiSW.

4053. UiSW przeznaczony do przechowywania powinien:

a) być sprawny technicznie i mieć wykonane wymagane następujące

obsługiwanie okresowe:

- UiSW przeznaczony do przechowywania krótkookresowego – najbliższe

planowane obsługiwanie okresowe,

- UiSW przeznaczony do przechowywania długookresowego – najwyższe

przewidywane dla danego typu UiSW obsługiwanie okresowe
wykonywane na szczeblu jednostki wojskowej;

b) mieć kompletne i sprawne wyposażenie indywidualne (osprzęt specjalny),
c) posiadać

napełnione płynami eksploatacyjnymi układy zgodnie

z normami,

d) mieć wypełnioną i kompletną dokumentację eksploatacyjną.

4054. UiSW przed postawieniem na przechowywanie długookresowe powinien mieć

aktualne badania techniczne i dozorowe (jeśli są wymagane). Badania
te przeprowadza się również bezpośrednio przed ponownym odnowieniem cyklu
przechowywania. W przypadku gdy termin badań dozorowych jest krótszy od
cyklu przechowywania należy wykonać kolejne badania dozorowe w ramach
przeglądu/obsługiwania specjalnego.

4055. UiSW w zależności od zaklasyfikowania do określonej grupy powinien być

przechowywany

oddzielnie,

zgodnie

obowiązującymi

przepisami

z zachowaniem warunków ppoż. i bhp oraz z zapewnieniem jego ochrony.
Szczegóły w tym zakresie normują oddzielne przepisy.

4056. UiSW stanowiący ZW powinien być oznakowany, oddzielony od pozostałego

sprzętu UB i przechowywany w oddzielnych pomieszczeniach magazynowych lub
w innych miejscach przeznaczonych na przechowywanie UiSW. W przypadku
braku takich możliwości zezwala się przechowywać sprzęt ZW we wspólnych
pomieszczeniach ze sprzętem UB po ich wydzieleniu i oznakowaniu.

4057. Postawienie sprzętu na przechowywanie ogłasza się w rozkazie dziennym jednostki

wojskowej i potwierdza wpisem w dokumentacji eksploatacyjnej danego sprzętu.
Fakt wykonania prac związanych z postawieniem sprzętu na przechowywanie
sprawdza komisja powołana rozkazem dziennym dowódcy jednostki wojskowej.

4058. Wycofanie UiSW z przechowywania podaje się w rozkazie dziennym dowódcy

jednostki wojskowej, podając podstawę, cel oraz dane identyfikacyjne (numer
rejestracyjny, numer fabryczny) UiSW oraz okres na który wycofuje się
z przechowywania.

4059. Postawienie i wycofanie UiSW z przechowywania w formie wyciągu z rozkazu

dziennego dowódcy jednostki wojskowej przekazuje się do właściwego WOG.

4060. Szczegółowe zasady przechowywania poszczególnych typów UiSW regulują

odrębne przepisy branżowe i instrukcje UiSW.

4.6. INFRASTRUKTURA TECHNICZNA WYKORZYSTYWANA W PROCESIE

EKSPLOATACJI UISW

4061. W procesie eksploatacji UiSW wykorzystuje się obiekty i urządzenia stacjonarne

oraz mobilne (warsztaty na samochodach, kontenerach, pojazdach specjalnych,

namiotach technicznych), konieczne do wykonywania prac obsługowo-
-naprawczych i przechowywania UiSW.

4062. W zależności od rodzaju techniki wojskowej infrastrukturę stanowią:

a) w technice lądowej – warsztaty obsługowo-naprawcze, stanowiska

obsługowe, garaże, miejsca postojowe dla UiSW (parki sprzętu
technicznego), stacje kontroli pojazdów (punkty kontroli pojazdów),
magazyny techniczne, stanowiska do obsługi bieżącej, myjnie i inne
urządzenia (w tym diagnostyczne, narzędzia i osprzęt stanowiący
wyposażenie obiektów infrastruktury technicznej) wykorzystywane
w procesie obsługowo-naprawczym UiSW,

b) w technice lotniczej – schrono–hangary, hangary, płaszczyzny postoju

statków powietrznych, płaszczyzny uzbrajania (rozbrajania) i prób statków
powietrznych, magazyny, pomieszczenia laboratoryjne, garaże, obiekty
specjalne (np. zespół przygotowania i elaboracji rakiet, magazyny
hydrazyny) oraz urządzenia diagnostyczne, narzędzia i osprzęt stanowiący
wyposażenie obiektów infrastruktury technicznej,

c) w technice morskiej – punkty bazowe z miejscami i urządzeniami

do postoju, pobierania i uzupełniania zapasów amunicji, paliwa, żywności,
wody, różnych środków materiałowo-technicznych itp.; punkty poboru
energii

elektrycznej,

pary

sprężonego

powietrza;

składy

do przechowywania uzbrojenia i różnego rodzaju zaopatrzenia, w tym
technicznych środków materiałowych; warsztaty remontowe techniki
morskiej; laboratoria chemiczne; poligony kontrolno-pomiarowe oraz
urządzenia diagnostyczne, narzędzia i osprzęt stanowiący wyposażenie
obiektów infrastruktury technicznej.

4063. Parki sprzętu technicznego (PST) stanowią wydzielone obszary na terenie jednostki

wojskowej lub poza nią, obejmujące obiekty i urządzenia stacjonarne i mobilne
przeznaczone do wykonywania prac obsługowo-naprawczych i przechowywania
techniki lądowej.

4064. Organizacja PST powinna zapewniać właściwe warunki do:

a) garażowania i przechowywania UiSW,
b) wykonywania obsługiwań technicznych i napraw UiSW,
c) przeprowadzania kontroli stanu technicznego UiSW opuszczającego

i powracającego do PST.

4065. W zależności od warunków dyslokacji jednostki wojskowej organizuje się parki:

a) stałe – urządzone w miejscu stałej dyslokacji,
b) polowe – urządzone w tymczasowych miejscach dyslokacji.

Organizację i zasady funkcjonowania PST, w tym poza granicami kraju

regulują odrębne przepisy branżowe.

4066. Infrastrukturę techniczną w technice lotniczej stanowią również obiekty specjalne

wykorzystywane do obsługi i przechowywania materiałów niebezpiecznych
stosowanych w procesie eksploatacji statków powietrznych (np. hydrazyna,
lotnicze środki bojowe, gazy sprężone).

4067. Infrastruktura techniczna w technice morskiej musi odpowiadać potrzebom okrętów

- innego wyposażenia wymagają zespoły okrętów podwodnych, a innego zespoły
okrętów nawodnych. Zależy to od przyjętej koncepcji organizacji bazowania
zespołów okrętów, ich rodzajów i klas przygotowania.

4068. Szczegółowe

zasady

wykorzystania

infrastruktury

technicznej

oraz

odpowiedzialność za jej użytkowanie i utrzymanie normują odrębne przepisy
branżowe.

4.7. SPRAWOZDAWCZOŚĆ Z EKSPLOATACJI UISW
4069. Sprawozdawczość z eksploatacji UiSW realizowana jest na podstawie ustaleń

zawartych w zestawieniu sprawozdań obowiązujących na poszczególnych
szczeblach dowodzenia i zarządzania RON. Zasady i terminy sporządzania
powyższych dokumentów regulują odrębne przepisy i wytyczne.

4070. Sprawozdawczość z działalności obsługowo-naprawczej obowiązuje wszystkie

ogniwa naprawcze SZ RP oraz jednostki organizacyjne poza SZ RP, na zasadach
określonych w odrębnych unormowaniach przez Szefa Inspektoratu Wsparcia SZ.

4.8. FUNKCJONUJĄCE SYSTEMY INFORMATYCZNE
4071. W celu efektywnej realizacji procesów użytkowania i zabezpieczenia technicznego

UiSW wykorzystuje się najnowsze technologie informatyczne, które stanowią
kluczowy czynnik w sprawnym i racjonalnym zarządzaniu eksploatacją UiSW
w RON.

4072. Integrację na poziomie danych podstawowych zapewnia w służbach technicznych

system Jednolitego Indeksu Materiałowego (JIM), który zawiera referencje do
innych systemów identyfikacji zasobów, w tym do natowskiego systemu
kodyfikacyjnego.

4073. W procesie zarządzania podsystemem technicznym wykorzystywane są

zintegrowane systemy informatyczne obejmujące:

a) ZWSI RON – (zintegrowany wieloszczeblowy system informatyczny

resortu

obrony

narodowej)

wspomagający

m.in.

kierowanie

zabezpieczeniem technicznym na szczeblu oddziału gospodarczego,

b) SIGMAT RBM – system wspomagający kierowanie zaopatrywaniem wojsk

na poziomie składnic i składów materiałowych,

c) LOGIS E – system wspomagający planowanie eksploatacji i napraw UiSW

oraz jego ewidencji;

d) systemy informatyczne wsparcia eksploatacji techniki lotniczej.

4074. Wdrażanie i wykorzystanie systemów informatycznych w procesie eksploatacji

UiSW ukierunkowuje się do użytkowania jednego wspólnego systemu
informatycznego obsługującego użytkownika UiSW na wszystkich szczeblach
kierowania.

ROZDZIAŁ 5. ORGANIZACJA ZABEZPIECZENIA TECHNICZNEGO
W SZ RP

5.1. ZASADY OGÓLNE
5000. Realizacja przedsięwzięć zabezpieczenia technicznego jest zamierzonym

działaniem dowódców, organów kierowania i zabezpieczenia technicznego oraz
organów wykonawczych, w celu stworzenia warunków prawidłowego
wykorzystania UiSW, a także racjonalizacji zużycia ich resursów.

5001. Organizacja i realizacja procesów zabezpieczenia technicznego powinna zapewnić

odtworzenie wszystkich parametrów taktyczno-technicznych UiSW oraz resursów
technicznych poprzez właściwe, terminowe, kompleksowe wykonanie niezbędnych
czynności obsługowych i napraw.

5002. Zadania zabezpieczenia technicznego realizowane są na wszystkich szczeblach

organizacyjnych SZ RP odpowiednio do możliwości wynikających ze struktur.

5003. Zadania zabezpieczenia technicznego SZ RP, uwzględniające kompetencje

i możliwości organów wykonawczych, realizuje się na poziomach:

a) taktycznym – do poziomu związku taktycznego, skrzydła, flotylli,

samodzielnego oddziału, WOG,

b) operacyjnym – do poziomu komponentu SZ RP, IWsp SZ,
c) strategicznym – poza potencjałem SZ RP.

5004. Organy wykonawcze realizujące zadania zabezpieczenia technicznego SZ RP

wykonują zadania na rzecz jednostek i instytucji wojskowych w regionalnym
i rejonowym systemie podziału odpowiedzialności z uwzględnieniem zadań
w zakresie wyszczególnionych grup UiSW, na zasadach określonych w odrębnych
przepisach.

5005. Zastosowany podział rejonów odpowiedzialności oraz grup UiSW, nie eliminuje

możliwości realizacji zadań obsługowych i naprawczych w zakresie innych
rodzajów UiSW. Właściwe szefostwo IWsp SZ dodatkowo, może zlecić
komendantowi RBLog, realizację takich zadań, wynikających z potrzeb oraz
specyfiki zabezpieczanych jednostek wojskowych.

5006. Regionalne Bazy Logistyczne (RBLog) oraz Brygady Logistyczne (BLog)

są wielofunkcyjnymi i wielobranżowymi organami wykonawczymi IWsp SZ,
realizującymi zadania m.in. w zakresie zabezpieczenia technicznego wojsk
w wyznaczonych rejonach obsługowo-naprawczych (odpowiedzialności), zgodnie
z ich zakresem działania według przydzielonych im zadań i kompetencji. Zadania
te obejmują również naprawy bieżące, przeglądy techniczne, obsługiwania
okresowe oraz zabiegi konserwacyjne uzbrojenia i sprzętu wojskowego
bezpośrednio w jednostkach wojskowych z wykorzystaniem specjalistycznych,
ruchomych grup zabezpieczenia technicznego lub serwisowych.

5007. Wybrane komórki organizacyjne RBLog wykonujące zadania zabezpieczenia

technicznego SZ RP, wykonują także obsługiwania i naprawy sprzętu
specjalistycznego (polowego) służb materiałowych.

5008. Priorytety realizacji zadań zabezpieczenia technicznego SZ RP określane

są corocznie w wytycznych zastępcy Szefa Inspektoratu Wsparcia – Szefa
Logistyki,

podstawowe

kierunki

działalności obsługowo-naprawczej

są uszczegóławiane dla podległych szczebli organizacyjnych realizujących zadania
zabezpieczenia

technicznego

corocznie

przez

Szefów Szefostw Służb

Technicznych IWsp SZ.

5009. Zadania zabezpieczenia technicznego realizowane są na podstawie opracowanych

i zatwierdzonych przez właściwych przełożonych rocznych planów napraw

i obsługiwań stosownie do szczebla dowodzenia. W tych planach określa się
w szczególności rodzaje i ilość napraw, obsługiwań i inne zamierzenia techniczne
dla poszczególnych warsztatów technicznych, jednostek i pododdziałów
obsługowo-naprawczych.

5010. Proces planowania obsługiwań i napraw dla organów wykonawczych SZ RP

przebiega w czterech etapach obejmujących:

a) określenie potrzeb i priorytetów obsługiwań i napraw,
b) określenie możliwości realizacji obsługiwań i napraw,
c) dokonanie

bilansu

potrzeb

i możliwości w zakresie napraw

i obsługiwań,

d) opracowanie planu napraw i obsługiwań.

5011. W sytuacjach szczególnych, ogniwa wykonawcze wykonują zadania nieplanowe.

Zgodę na realizację zadania nieplanowanego (korektę planu) wydaje przełożony
szczebla nadrzędnego.

5012. Za właściwą organizację i realizację procesów zabezpieczenia technicznego

odpowiada dowódca (kierownik) organu wykonawczego. Zobowiązany jest on do
opracowania szczegółowych zakresów obowiązków i kompetencji poszczególnych
komórek organizacyjnych oraz osób funkcyjnych zaangażowanych w proces
organizacji i realizacji zadań, a także określa tryb współpracy kooperacyjnej
stosownie do dokumentacji technicznej, stanu i wyposażenia bazy warsztatowej
oraz wielkości funduszu naprawczego.

5013. Planowanie i rozliczanie działalności naprawczej i obsługowej obowiązuje

wszystkie organy kierowania i wykonawcze SZ RP na zasadach określonych
w odrębnych unormowaniach przez Szefa Inspektoratu Wsparcia SZ.

5.2. ZAOPATRYWANIE TECHNICZNE
5014. Celem zaopatrywania technicznego jest zaspokojenie potrzeb wojsk w czasie

pokoju, kryzysu i wojny w zakresie dotyczącym UiSW oraz tśm.

5015. Zasadniczym podmiotem planującym potrzeby UiSW oraz tśm, jest WOG, który

uwzględnia potrzeby zgłoszone przez jednostki wojskowe będące na jego
zaopatrzeniu oraz potrzeby własne.

5016. Zasadniczą rolę w zaopatrywaniu technicznym odgrywają w szczególności:

a) rozwój UiSW, narzucający konieczność jego modernizacji (pozyskiwania

nowego UiSW),

b) ilościowa i jakościowa różnorodność sprzętu,
c) intensywność użytkowania UiSW,
d) rodzaj i ilość wykonywanych obsługiwań technicznych i napraw,
e) stan bazy warsztatowej,
f) infrastruktura techniczna,
g) ilość przechowywanego UiSW i tśm oraz metody ich przechowywania,
h) poziom

wyszkolenia użytkowników oraz personelu obsługowo-

-naprawczego i zaopatrzenia.

5017. Szczegółowe zasady w procesie planowania UiSW, tśm, sprzętu powszechnego

użytku oraz usług na zabezpieczenie działalności w RON, regulują odrębne
przepisy. Podstawę do ujęcia potrzeb w planowaniu stanowią zamierzenia
wynikające z:

a) programów szkolenia;
b) działalności bieżącej;
c) wydanego zamiaru jednostki własnej, na podstawie zamiaru szczebla

nadrzędnego.

5018. Przy planowaniu potrzeb należy uwzględnić:

a) etaty, tabele i normy należności UiSW,
b) zasady i normy zabezpieczenia materiałowo-technicznego potrzeb

mobilizacyjnych, wojennych, szkoleniowych i bieżących,

c) normy należności (zużycia) tśm oraz okresy używalności UiSW,
d) plany i programy szkolenia wojsk,
e) plany eksploatacji i remontu oraz plany przeglądów UiSW,
f) ustalone na rok budżetowy priorytety w zakresie zakupów,
g) zamierzenia wynikające z zadań perspektywicznych (w tym modernizacji

UiSW),

h) prognozowane potrzeby określone na podstawie zużycia środków

zaopatrzenia w latach poprzednich.

5019. Planowanie potrzeb realizowane jest zgodnie z planem przydziałów gospodarczych

RON i obejmuje dwa etapy:

a) ustalenie potrzeb i możliwości ich zabezpieczenia z posiadanych na danym

szczeblu zaopatrywania zapasów,

b) opracowanie zapotrzebowania zgodnie z podległością służbową.

5020. Zgłaszanie potrzeb odbywa się według następujących zasad:

a) jednostka wojskowa (instytucja, komórka, jednostka organizacyjna) –

zgłasza potrzeby do właściwego WOG, zgodnie z planem przydziałów
gospodarczych RON,

b) WOG – zgłasza potrzeby do właściwej terytorialnie RBLog,
c) RBLog – zgłasza potrzeby do IWsp SZ,
d) IWsp SZ, gestorzy UiSW, organizatorzy systemów funkcjonalnych

- zgłaszają potrzeby do Zarządu Planowania Rzeczowego - P8. Zgłoszone
potrzeby realizowane są w ramach Centralnych Planów Rzeczowych.

5021. Potrzeby składane są w rozbiciu na poszczególne działy zaopatrzenia.
5022. Poszczególne ogniwa systemu zaopatrywania (WOG, RBLog, COL, gestor)

dokonują analizy zgłoszonych potrzeb, określając możliwości ich zabezpieczenia
z posiadanych zasobów, a potrzeby niemożliwe do zabezpieczenia zgłaszają
do właściwych dysponentów środków budżetowych.

5023. Efektem planowania jest opracowanie planów rzeczowych, będących podstawą

zabezpieczenia potrzeb przez WOG w ramach przyznanych limitów środków
finansowych.

5024. Plany rzeczowe opracowują jednostki organizacyjne pełniące funkcję dysponenta

środków budżetowych:

a) WOG,
b) RBLog,
c) IWsp SZ.

5025. Zaopatrywanie techniczne realizowane jest w ramach rejonowego systemu

zaopatrywania, rozwijanego mobilizacyjnie na czas wojny. System ten obejmuje
wszystkie WOG oraz jednostki wojskowe znajdujące się na ich zaopatrzeniu.

5026. Proces zaopatrywania w tśm realizowany jest wg następujących zasad:

a) zaopatrywanie (planowe) realizowane jest odgórnie tzn. szczebel wyższy

zaopatruje szczebel niższy,

b) RBLog realizuje zaopatrywanie WOG na podstawie zatwierdzonego

„Rocznego planu zaopatrywania”,

c) doraźne zapotrzebowania składane przez WOG zabezpieczane są stosownie

do możliwości w oparciu o zgromadzone tśm,

d) w przypadku braku tśm w zasobach RBLog potrzeby asortymentowe

przesyła się do pozostałych RBLog, a w przypadku ich braku do COL.

5027. Zadania WOG w zakresie zaopatrywania:

a) ustalenie należności środków zaopatrzenia i przedstawienie ich organowi

zaopatrującemu lub jednostkom nadrzędnym według zasad ustalonych dla
systemu sprawozdawczego obowiązującego w RON,

b) gromadzenie środków zaopatrzenia w ilościach:

nakazanych normami należności (w tym zapasy wojenne),

niezbędnych do zabezpieczenia procesu szkolenia wojsk,

niezbędnych do bieżącego zabezpieczenia potrzeb w zakresie obsługiwań
i napraw sprzętu będącego na ewidencji WOG;

c) przechowywanie środków zaopatrzenia,
d) zaopatrywanie i świadczenie usług pododdziałom pozostającym na

zaopatrzeniu gospodarczym oraz zabezpieczenie potrzeb własnych,

e) prowadzenie ewidencji środków zaopatrzenia i procesów gospodarczych,

według zasad ustalonych odrębnymi przepisami,

f) przekazywanie do RBLog nadwyżkowych środków zaopatrzenia oraz

mienia przewidzianego do wycofania z SZ RP.

5028. Zadania RBLog w zakresie zaopatrywania:

a) prowadzenie

ewidencji

środków

zaopatrzenia

przechowywanych

w magazynach oraz gromadzenie i uaktualnianie danych o należnościach
i stopniu ich zabezpieczenia,

b) przyjmowanie nadwyżkowych środków zaopatrzenia z WOG, wydawanie

decyzji o ich zagospodarowaniu,

c) zgodnie z przesłanym przez Szefa Szefostwa Finansów IWsp SZ rozdziałem

środków finansowych, korygowanie (w uzgodnieniu z właściwą komórką
IWsp SZ) planów zakupów, dostosowując je do faktycznie przydzielonych
środków finansowych i niezwłoczne uruchamianie ich realizacji,

d) wnioskowanie o zmiany w planie przydziałów gospodarczych RON.

5029. Zadania Szefostw IWsp SZ:

a) ustalanie należności wielkości zapasów operacyjnych, strategicznych oraz

tśm luzem na zabezpieczenie 30 dni działań dla stacjonarnych jednostek
remontowych, określenie miejsca ich przechowywania i nadzorowanie ich
podjęcia,

b) analiza i weryfikacja potrzeb tśm i środków finansowych zgłoszonych

w procesie planowania,

c) wykonanie rozdziału środków finansowych na wydatki majątkowe i bieżące

dla realizatorów w zakresie zadań dyrektywnych i zleconych, dla których
pełnią funkcję koordynatora - stosownie do przydzielonych limitów.

5030. Potrzeby doraźne jednostki wojskowe składają do WOG.
5031. WOG zgłaszają do RBLog potrzeby doraźne na tśm, które nie zostały im

przydzielone w planie zaopatrywania na dany rok lub zostały przydzielone
w ilościach niewystarczających, ujmując w nich potrzeby własne oraz jednostek
wojskowych będących na zaopatrzeniu.

5032. Regionalne Bazy Logistyczne:

a) zgłaszane zapotrzebowania z WOG będących w rejonie odpowiedzialności

rozpatrują, uwzględniając w pierwszej kolejności swoje zapasy,

b) po stwierdzeniu braku w zasobach własnych, dokonują analizy

w zakresie pozyskania poszukiwanego asortymentu w pozostałych RBLog,

c) dostawa tśm do odbiorcy powinna zamknąć się w ciągu 7 dni roboczych,

a w uzasadnionych przypadkach czas ten może być dłuższy,

d) w przypadku braku poszukiwanych tśm w zasobach SZ RP, zakupów

doraźnych na złożone zapotrzebowanie dokonuje dowódca WOG lub
RBLog – w miarę posiadanych środków finansowych,

e) w sytuacji braku możliwości realizacji zakupu, RBLog występuje

z przedmiotowym zapotrzebowaniem do właściwego COL,

f) o

sposobie

zabezpieczenia

niezrealizowanych

potrzeb

decyduje

odpowiedzialna komórka COL,

g) powyższy tok postępowania nie dotyczy tśm, dla których wcześniej COL

określił odrębny system dystrybucji.

5033. W warunkach polowych, w proces zaopatrywania technicznego wojsk,

zaangażowane są pododdziały logistyczne występujące na poszczególnych
szczeblach organizacyjnych, działające jako mobilne elementy logistyczne.

5034. Zasady

zaopatrywania technicznego PKW określają odrębne przepisy

w sprawie prowadzenia gospodarki materiałowej i finansowej w PKW
realizujących zadania poza granicami państwa.

5035. Realizacja zadań w zakresie zaopatrywania technicznego, wynikających

z obowiązków państwa-gospodarza odbywa się na zasadach określonych
w dokumencie doktrynalnym – „Doktryna wsparcia przez państwo-gospodarza”
(DD/4.5.).

5.3. OBSŁUGIWANIE/SERWISOWANIE UISW

5036. System obsługiwania technicznego UiSW obejmuje przedsięwzięcia planistyczno-

-organizacyjne i techniczne oraz siły i środki mające na celu utrzymanie UiSW
w sprawności technicznej i stałej gotowości do natychmiastowego użycia.

5037. Obsługiwaniu technicznemu podlegają wszystkie egzemplarze UiSW.
5038. Liczbę i rodzaj obsługiwań technicznych ustala się na podstawie norm

eksploatacyjnych,

planowanej

intensywności

użytkowania

UiSW

oraz

zastosowanej metody przechowywania, jak również na podstawie norm producenta.

5039. Obsługiwania techniczne UiSW, w zależności od celu i zakresu wykonywanych

czynności obejmują: obsługiwania bieżące, obsługiwania okresowe, obsługiwania
specjalne, obsługiwania podczas przechowywania. Wykonuje się je zasadniczo na
poziomie taktycznym, przy wykorzystaniu organicznych pododdziałów obsługowo-
-naprawczych. JW nie posiadające pododdziału obsługowo-naprawczego lub gdy
jego możliwości wykonawcze są niewystarczające, zadania te, po wcześniejszym
zgłoszeniu, realizują warsztaty naprawcze wyższego szczebla stosownie
do ustalonych rejonów odpowiedzialności.

5040. Dopuszcza się wykonywanie innych rodzajów obsługiwania, w tym obsługiwanie

roczne UiSW (OR), dni techniczne oraz obsługiwania wynikające z instrukcji
producenta i specyfiki eksploatacji danego UiSW.

5041. OR oraz dodatkowe przedsięwzięcia obsługiwania UiSW

to przedsięwzięcia

wykorzystywane przez dowódców, w których realizuje się określone czynności,
zgodnie z programem szkolenia pododdziału i ilością godzin przewidzianych
w planach szkolenia.

5042. OR należy poddać w roku kalendarzowym UiSW UB oraz UiSW

w przechowywaniu dla którego wymagane jest, zgodnie z innymi przepisami,
wykonywanie obsługiwań okresowych.

5043. Zasady obsługiwania UiSW ZW określają odrębne przepisy.

5044. Szczegóły w zakresie organizacji OR zostały unormowane w odrębnych

przepisach.

5045. Zakres czynności obsługowych/serwisowych zależy od rodzaju obsługiwania

technicznego, rodzaju UiSW, wypracowanej normy eksploatacyjnej oraz
aktualnego stanu technicznego UiSW oraz norm określonych przez producenta
UiSW w zakresie serwisowania.

5046. W odniesieniu do UiSW techniki morskiej dodatkowo realizuje się okresowe

przeglądy zewnętrzne, przeglądy kontrolne i przeglądy techniczne. Zasady
organizowania przeglądów i tryb planowania określają odrębne przepisy branżowe.

5047. W działaniach bojowych w zależności od czasu i zakresu wykonywanych

czynności, wykonuje się: obsługiwania bieżące, obsługiwania okresowe,
obsługiwania specjalne oraz obsługiwania wynikające z instrukcji producenta
i specyfiki eksploatacji danego UiSW.

5048. Podczas organizacji i realizacji obsługiwań technicznych w czasie działań

bojowych należy kierować się następującymi zasadami:

a) zakresu obsługiwania – dopuszcza się rozszerzenie wykonywanie czynności

dodatkowych, o te które nie obejmują planowanego rodzaju obsługiwania,

b) przyspieszania realizacji – planowane kolejne obsługiwania można

wykonać po przepracowaniu min. 50% cyklu międzyobsługowego,

c) etapowości – w razie niemożności realizacji pełnych czynności

obsługiwania można ich wykonanie przeprowadzić w kolejnych etapach,

d) priorytetu – kolejność UiSW, który podlega obsługiwaniu technicznemu jest

uzależniona od przeznaczenia UiSW oraz jego wpływu na zdolność bojową
wojsk.

5049. W warunkach działań bojowych należy dążyć do tego, aby wszystkie rodzaje

obsługiwań technicznych wykonywane były w miejscach rozmieszczenia UiSW.

5050. Ogólny tok prac przy obsługiwaniu UiSW regulują postanowienia zawarte

w dokumentacji technicznej obsługiwania UiSW:

a) przewodniki obsługiwań okresowych,
b) dokumentacja eksploatacyjno-techniczna UiSW,
c) jednolite zestawy obsług technicznych,
d) dokumentacja techniczno-ruchowa (DTR) UiSW.

5051. Szczegółowe unormowania obsługiwania/serwisowania są zawarte w odrębnych

instrukcjach.

5.4. ROZPOZNANIE TECHNICZNE
5052. Rozpoznanie

techniczne jest procesem ustalania stanu jakościowego

i ilościowego UiSW, elementów infrastruktury technicznej oraz stanu ich
najbliższego otoczenia w ramach oceny sytuacji technicznej oraz określenia
sposobów racjonalnego podziału sił i środków ewakuacyjnych, naprawczych.

5053. Organizując rozpoznanie techniczne należy kierować się następującymi zasadami:

a) powszechności, która polega na tym, że rozpoznanie techniczne

realizowane jest na każdym szczeblu organizacyjnym wojsk, stosownie
do potrzeb, przy wykorzystaniu do tego celu dostępnych sił i środków,

b) odpowiedzialności strefowej, która polega na tym, że określone organa

wykonawcze realizują ustalone funkcje i zadania rozpoznania technicznego,
działają w wyznaczonych im strefach (pasach, rejonach)odpowiedzialności,

c) niezwłocznego powiadamiania, która polega na natychmiastowym

przekazywaniu informacji do przełożonego lub najbliższego organu
ewakuacyjnego (naprawczego),

d) skutecznego działania, która polega na tym, że każdy organ wykonawczy

realizujący ustalone funkcje i zadania rozpoznania technicznego, powinien
podejmować wszystkie stosowne działania zwiększające efektywność
całości zabezpieczenia technicznego walczących wojsk,

e) ograniczonego zaufania, która polega na tym, że wszystkie zadania

rozpoznania technicznego dotyczące: aplikacyjnego uzyskiwania informacji
o technice wojsk własnych i zdobycznej, terenie zajmowanym dotychczas
przez przeciwnika oraz realizacji rozpoznania technicznego (przede
wszystkim w pierwszej strefie taktycznej), powinny być wykonywane
z zachowaniem maksymalnie możliwych środków ostrożności dla ludzi
i UiSW.

5054. Rozpoznanie techniczne jest planowane i organizowane dla wszystkich rodzajów

działań na wszystkich szczeblach organizacyjnych. Prowadzi się je zazwyczaj
z innymi przedsięwzięciami, łącząc z rozpoznaniem inżynieryjnym, rozpoznaniem
skażeń oraz rozminowaniem podejść i dróg, pomocą medyczną, ratownictwem
technicznym i pomocą techniczną.

5055. Do głównych zadań rozpoznania technicznego należy:

a) ustalenie stopnia zużycia (zniszczenia) UiSW i możliwości jego

użytkowania w dalszych działaniach,

b) ustalenie miejsc położenia UiSW wyłączonego z walki,
c) stwierdzenie przyczyn wyłączenia UiSW z walki, ustalenie charakteru

uszkodzeń oraz zakresu prac ewakuacyjnych i napraw,

d) wyszukanie odpowiednich ukryć dla UiSW oraz dróg ewakuacji,
e) wybranie miejsc na rozmieszczenie i rozwinięcie pododdziałów

naprawczych i ewakuacyjnych,

f) ustalenie możliwości wykorzystania UiSW oraz tśm pozostawionych przez

przeciwnika,

g) udzielanie pomocy medycznej załogom (obsługom) uszkodzonego UiSW,
h) udzielanie pomocy technicznej.

5056. Zadania rozpoznania technicznego realizują wyznaczone siły i środki rozpoznania

technicznego oraz współdziałające elementy zabezpieczenia technicznego.

5057. W komponencie lądowym rozpoznanie techniczne prowadzą: patrole rozpoznania

i pomocy technicznej (PRiPT), patrole rozpoznania technicznego (PRTech), grupy
rozpoznania technicznego (GRT), grupy ewakuacyjno-remontowe (GER), doraźnie
organizowane

grupy ratunkowo-ewakuacyjne (GRE), grupy ewakuacji technicznej

(GET).

5058. W komponencie powietrznym rozpoznanie techniczne prowadzą grupy awaryjne

(GA).

5059. W komponencie morskim rozpoznanie techniczne prowadzą lotnicze grupy

ratownicze (LGRat).

5060. W WS rozpoznanie techniczne prowadzą Sekcje Ewakuacji, Sekcje Remontowe

(srem) lub inne doraźnie wydzielane z pododdziałów remontowych (ZZL/GZL)
elementy.

5061. Zakres realizowanych zadań wynika ze składu i wyposażenia elementów

rozpoznawczych oraz potrzeb rozpoznania na danym szczeblu organizacyjnym.
W zależności od wyposażenia elementy rozpoznania technicznego mogą
wykonywać zadania ratownictwa technicznego i udzielać pomocy technicznej
walczącym wojskom.

5062. Rozpoznanie techniczne prowadzi się w odniesieniu do:

a) UiSW wojsk własnych wyłączonego z walki poprzez: zniszczenie,

uszkodzenie, unieruchomienie lub też porzucenie,

b) UiSW wojsk przeciwnika, pozostawione przez niego lub zdobyte przez

wojska własne,

c) obiekty infrastruktury logistycznej,
d) w zależności od innych potrzeb.

5063. W zależności od stanu technicznego wyróżnia się następujące stany sprawności

technicznej:

a) w warunkach pokoju i kryzysu – sprawny, niesprawny technicznie,
b) w warunkach wojny – zdatny, niezdatny technicznie.

5064. Szczegółowe unormowania rozpoznania technicznego są zawarte w odrębnych

instrukcjach.

5.5. EWAKUACJA TECHNICZNA
5065. Ewakuacja techniczna jest procesem wymuszonego przemieszczenia niezdatnego

do użycia lub pozostawionego sprawnego UiSW z obszaru zagrożonego na inne
miejsce lub przywrócenie jego naturalnego (użytkowego) położenia.

5066. Obiektem ewakuacji technicznej może być każdy rodzaj UiSW występujący

w wyposażeniu wojsk własnych oraz zdobyczne UiSW.

5067. Potrzeby ewakuacyjne wynikają przede wszystkim z rodzaju i intensywności

prowadzonych działań bojowych.

5068. Procesy ewakuacji realizuje się w ramach: ewakuacji pierwotnej i ewakuacji

wtórnej.

5069. Ewakuacja pierwotna obejmuje: wyciąganie obiektów (uwięzionych, ugrzęźniętych

lub

zatopionych); stawianie obiektów przewróconych oraz holowanie

uszkodzonego UiSW z miejsc powstania uszkodzenia (unieruchomienia)
do najbliższego ukrycia, na drogi ewakuacji technicznej, w rejony rozwinięcia
środków remontowych.

5070. Ewakuacja wtórna obejmuje transportowanie obiektów z dróg ewakuacji

technicznej w rejony Punktu Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu (PZUS),
do warsztatów i zakładów remontowych, na stacje załadowcze itp.

5071. Organizując ewakuację techniczną należy kierować się następującymi zasadami:

a) ograniczoności działania elementów ewakuacyjnych, która polega na tym,

że ogniwa ewakuacyjne nie powinny wychodzić poza ustalone normami
taktycznymi granice obszaru działania zabezpieczanych wojsk. Oznacza to,
że elementy pododdziałowego ogniwa ewakuacyjnego nie mogą w czasie
działań bojowych pozostać za zabezpieczanymi pododdziałami (oddziałami)
i wchodzić w ugrupowanie odwodu oddziału (związku taktycznego),

b) przejmowania

zadań

ewakuacyjnych

zadania

ewakuacyjne

niezrealizowane przez ogniwa niższego szczebla, przejmują do realizacji
kolejne ogniwa wyższego szczebla,

c) kolejności realizacji zadań ewakuacyjnych tj. wykonywania kolejno zadań:

ratownictwa technicznego, transportowania pozostawionego UiSW,
transportowania uszkodzonego UiSW stanowiącego fundusz naprawczy
(według wzrastającej pracochłonności naprawy); odzysku zespołów,
podzespołów, mechanizmów i części z obiektów zakwalifikowanych do
strat bezpowrotnych oraz ewakuacja zdobytego UiSW przeciwnika,

d) priorytetów ewakuacji oznaczającą obowiązek ewakuacji w pierwszej

kolejności obiektów odgrywających znaczącą rolę w systemach walki
i wpływających na zdolność bojową wojsk,

e) ewakuacji „na siebie” tj. realizacji zadań przez ogniwa ewakuacyjne

poszczególnych szczebli w celu gromadzenia funduszu naprawczego
przewidzianego do naprawy przez własne środki naprawcze. Pozostałą
część funduszu ewakuacyjnego, znajdującego się w strefie działania
ogniwa, ewakuuje się obligatoryjnie na korzyść wyższego szczebla,

f) wykorzystywania środków ewakuacyjnych przyjmując, że UiSW ciężki

ewakuuje się za pomocą specjalistycznych środków ewakuacyjnych,
a drobny za pomocą środków transportowych, w tym powracających po
zrealizowanym dowozie zaopatrzenia,

g) ruchu środków ewakuacyjnych, zgodnie z którą środki ewakuacyjne

poruszają się po wcześniej wyznaczonych drogach ewakuacji technicznej.

5072. Organizacja ewakuacji obejmuje:

a) określenie wielkości prawdopodobnego funduszu ewakuacyjnego, miejsc

rozmieszczenia i stanu technicznego obiektów podlegających ewakuacji,

b) podjęcie decyzji i postawienie zadań dotyczących ewakuacji,
c) określenie stosownie do zaistniałej sytuacji sposobu przemieszczania

środków ewakuacyjnych, przeprowadzenia manewrów tymi środkami
i kierowanie nimi w czasie działań.

5073. Ewakuacja techniczna jest planowana i organizowana we wszystkich rodzajach

działań na wszystkich szczeblach organizacyjnych.

5074. Do głównych zadań ewakuacji technicznej należy:

a) ratowanie na polu walki narażonego na zniszczenie lub przechwycenie

przez przeciwnika UiSW unieruchomionego wraz z załogami,

b) gromadzenie funduszu naprawczego UiSW w określonych rejonach lub

przy drogach ewakuacji technicznej,

c) gromadzenie (pozostawionego) UiSW zdatnego technicznie, nie mającego

użytkowników (załóg),

d) dostarczenie uszkodzonego UiSW do pododdziałów i warsztatów

(zakładów) naprawczych,

e) zbieranie zdobycznego UiSW.

5075. W celu przemieszczenia niesprawnego UiSW w inne miejsce lub przywrócenie

jego naturalnego (użytkowego) położenia, zadania ewakuacji technicznej realizują
etatowe i nieetatowe siły i środki.

5076. W komponencie lądowym i w jednostkach organizacyjnych SZ RP wyposażonych

w technikę lądową ewakuację techniczną realizują: patrole rozpoznania i pomocy
technicznej

(PRiPT),

grupy

ewakuacyjno-remontowe

(GER),

doraźnie

organizowane grupy ratunkowo-ewakuacyjne (GRE) oraz grupy ewakuacji
technicznej (GET).

5077. W komponencie powietrznym i w jednostkach organizacyjnych SZ RP

wyposażonych w technikę lotniczą ewakuację techniczną realizują grupy
ewakuacyjne (GE).

5078. W komponencie morskim i w jednostkach organizacyjnych SZ RP wyposażonych

w technikę morską ewakuację techniczną realizują morskie zespoły ratownicze
(MZR).

5079. W Wojskach Specjalnych ewakuację techniczną realizują sekcje wydzielane

z ZZL/GZL.

5080. Szczegółowe unormowania ewakuacji technicznej są zawarte w odrębnych

instrukcjach.

5.6. NAPRAWA UISW
5081. Naprawę UiSW realizuje się w celu odtworzenia jego sprawności technicznej lub

resursu technicznego poprzez usunięcie niesprawności w tym wymianę, regenerację
zespołów, podzespołów i części zgodnie z warunkami technicznymi, określonymi
dla danego rodzaju UiSW.

5082. Zakres napraw, w czasie pokoju, kryzysu i wojny, wynika ze skali prac oraz czasu

potrzebnego na ich wykonanie.

5083. Ze względu na zakres wykonuje się następujące rodzaje napraw:

a) naprawa bieżąca (NB),
b) naprawa średnia (NS),
c) naprawa główna (NG),
d) naprawa konserwacyjna (NK),
e) naprawa dokowa (ND),
f) naprawa awaryjna (NA),
g) naprawa gwarancyjna (NGw),
h) naprawa uszkodzeń bojowych UiSW (R1 …Ri).

5084. Dla techniki morskiej, lotniczej i wojsk specjalnych dopuszcza się inne rodzaje

napraw wynikające ze specyfiki tego rodzaju UiSW.

5085. Ze względu na tryb kwalifikacji napraw mogą być planowe i nieplanowe.

W okresie działań bojowych zakresy napraw wynikają z oddzielnych unormowań.

5086. Podstawą

planowania UiSW do naprawy jest wypracowanie resursu

międzynaprawczego lub jego stan techniczny.

5087. Planowanie potrzeb naprawy UiSW odbywa się na wszystkich szczeblach

organizacyjnych SZ RP, w cyklach wieloletnich, na zasadach określonych przez
IWsp SZ, uwzględniając:

a) w pierwszym roku planistycznym – szczegółowe potrzeby,
b) w kolejnych latach planistycznych – prognozowane potrzeby.

5088. WOG jest odpowiedzialny za wypracowanie szczegółowej informacji planistycznej

w zakresie obsługowo-naprawczym w swoim rejonie odpowiedzialności
i współpracę z Wydziałem Technicznym RBLog. WOG zarządza warsztatem
obsługowo-naprawczym optymalizowanym głównie w kierunku realizacji zadań
związanych z naprawą bieżącą i obsługiwaniem, na którym zadania obsługowo-
-naprawcze wykonują jednostki wojskowe z rejonu odpowiedzialności, swoimi
macierzystymi pododdziałami. Zadania obsługowo-naprawcze mogą być
uzupełniająco realizowane poprzez kontraktowanie usług (outsourcingu) na rynku
lokalnym, na zasadach określonych odrębnymi przepisami.

5089. RBLog jest odpowiedzialna za wypracowanie szczegółowej informacji

planistycznej

zakresie

obsługowo-naprawczym

swoim

rejonie

odpowiedzialności i współpracę ze Służbami Technicznymi IWsp SZ.
W swoich strukturach posiada, w zależności od specyfiki realizowanych zadań,
dedykowane RWT, WT, które realizują zasadniczo naprawy i obsługiwania
wyższego rzędu planowe, a w wyjątkowych przypadkach naprawy nieplanowe
UiSW. Zakres naprawy UiSW przewidzianego dla stacjonarnego potencjału
obsługowo-naprawczego SZ RP w czasie wojny określają odrębne przepisy.

5090. IWsp SZ wraz z podległymi strukturami organizacyjnymi jest odpowiedzialny za

kierowanie, planowanie rozwoju i optymalizację stacjonarnego i mobilnego
potencjału obsługowo-naprawczego SZ RP.

5091. W planowaniu napraw UiSW złożonego obowiązuje zasada kompleksowości tzn.

planując naprawę UiSW specjalistycznego zamontowanego na pojazdach należy
planować również naprawę podwozia.

5092. UiSW do naprawy kwalifikuje komisja wyznaczona rozkazem dowódcy jednostki

wojskowej, która sporządza protokół stanu technicznego.

5093. Jednostki wojskowe zobowiązane są przekazywać sprzęt do naprawy w terminach

zgodnych z otrzymanym planem (harmonogramem).

5094. Do naprawy należy przekazywać UiSW ukompletowane oraz w kategorii

odpowiadającej rzeczywistemu stanowi technicznemu, opisanemu w protokole
stanu technicznego.

5095. Przekazując i przyjmując UiSW do i z naprawy należy kierować się zasadami

i wymaganiami określonymi w instrukcjach branżowych.

5096. Ogólny tok prac przy naprawie UiSW regulują postanowienia zawarte

w przewodnikach technologicznych naprawy UiSW tj.:

a) procesy technologiczne naprawy,
b) instrukcje naprawy UiSW,
c) dokumentacja eksploatacyjno – techniczna UiSW,
d) dokumentacja techniczno-ruchowa (DTR) UiSW,
e) karty technologiczne naprawy,
f) przewodniki/karty ramowe obsługiwań,
g) biuletyny techniczne,
h) inna dokumentacja techniczna.

5097. W przypadku braku odpowiednich przewodników technologicznych naprawy,

dowódcy (kierownicy) organów wykonawczych IWsp SZ, zobowiązani są do
opracowania procesów technologicznych naprawy. Opracowane dokumenty
zatwierdzają:

a) Komendant

RBLog/Dowódca BLog w zakresie dokumentacji

technologicznej na naprawę bieżącą UiSW,

b) COL w zakresie dokumentacji technologicznej na naprawy główne (NG),

średnie (NŚ), konserwacyjne (NK) i naprawy dokowe (ND) UiSW.

5098. Dowódcy (kierownicy) organów wykonawczych IWsp SZ, w ramach

przysługujących im kompetencji, zobowiązani są do samodzielnego podejmowania
decyzji w sprawie rozszerzenia zakresu naprawy. W przypadku konieczności
wymiany zespołów i urządzeń zastrzeżonych (np. silników, przekładni głównych,
luf, itp.) sporządzają stosowny wniosek w formie protokółu stanu technicznego,
który przesyłają drogą służbową do organu podejmującego decyzję celem
opiniowania.

5099. W celu zapewnienia właściwej jakości napraw i wykonywania zadań

produkcyjnych wykonywanych przy UiSW, należy w poszczególnych fazach
procesu produkcyjnego oraz po zakończeniu zadania dokonać odbioru technicznego
zgodnie z przewodnikami technologicznymi.

5100. Organa wykonawcze zobowiązane są do ustalania i prowadzenia analizy kosztów

napraw (obsługiwań) UiSW, na zasadach określonych przez Służby Techniczne
IWsp SZ.

5101. Celem napraw UiSW prowadzonych w działaniach bojowych jest odtworzenie jego

sprawności technicznej, w zakresie umożliwiającym jego skuteczne użycie
w walce.

5102. Podstawowym kryterium kwalifikowania uszkodzonego w działaniach bojowych

UiSW do odpowiedniego rodzaju naprawy jest przewidywana pracochłonność
usunięcia

powstałego uszkodzenia. W zależności od przewidywanej

pracochłonności wyróżniamy naprawy od R1 do R

gdzie wartość „i” określa

kolejne zakresy pracochłonności przeznaczone na wykonanie naprawy.
Szczegółowe unormowania w tym zakresie precyzują oddzielne przepisy.

5103. Podczas naprawy w działaniach bojowych należy kierować się następującymi

zasadami:

a) priorytetów – w pierwszej kolejności należy wykonywać naprawy UiSW

mającego decydujący wpływ na potencjał bojowy wojsk. Zasadnicze
priorytety napraw UiSW zostały ustalone w załączniku do niniejszej
instrukcji. W fazie planowania operacji, priorytety mogą być dostosowane
do sytuacji i wymagań operacyjnych na poszczególnych szczeblach
organizacyjnych SZ RP.

UiSW wskazany przez dowódcę naprawia się we

wszystkich przypadkach poza kolejnością bez względu na zakres prac,

b) najmniejszej pracochłonności - w pierwszej kolejności należy poddać

naprawie UiSW wymagający najmniejszego nakładu pracy,

c) miejsca naprawy – środki naprawcze do uszkodzonego UiSW, naprawa

ciężkich, samobieżnych obiektów powinien odbywać się na miejscu
uszkodzenia lub w pobliżu w najbliższym ukryciu,

d) zakresu naprawy – w działaniach bojowych dopuszcza się wykonywanie

napraw w zakresie koniecznym, to jest zapewniającym jego ponowne
wykorzystanie w walce. Czynności pominięte realizuje się po wykonaniu
zadania bojowego,

e) kompetencji – naprawę UiSW powinien wykonywać organ naprawczy,

który ma możliwości techniczne i czasowe,

f) organizacji naprawy – naprawa powinna być organizowana metodą

gniazdową lub serwisową,

g) wykorzystania

infrastruktury

obsługowo-naprawczej

zasobów

miejscowych – elementy wykonawcze powinny być w miarę możliwości
rozwijane w stacjonarnych obiektach warsztatowych oraz korzystać
z zasobów miejscowych,

h) elastyczności naprawy – organizacja elementów naprawczych powinna

wynikać z aktualnej sytuacji taktyczno-technicznej i zapewniać możliwość
wykonania szybkiego manewru.

5104. W zależności od stopnia zniszczenia lub charakteru uszkodzenia, UiSW kwalifikuje

się do naprawy lub zalicza do strat bezpowrotnych.

5105. W zależności od miejsca wykonywania naprawy UiSW w działaniach bojowych,

realizowana jest naprawa wojskowa i zakładowa. Naprawa wojskowa (polowa)
wykonywana jest siłami mobilnych organów wykonawczych SZ RP, natomiast
naprawa

zakładowa wykonywana jest siłami stacjonarnych organów

wykonawczych SZ RP, wojskowych przedsiębiorstw remontowo-produkcyjnych
i przedsiębiorstw GN.

5106. Szczegółowe normy czasowe, zakresy prac naprawczych oraz procesy

technologiczne dotyczące napraw poszczególnych rodzajów UiSW określają
odrębne instrukcje.

5107. Zasadnicze elementy stacjonarnej bazy naprawczej UiSW znajdują się

w obszarze odpowiedzialności IWsp SZ. W obszarze tym realizowane są kluczowe
procesy planistyczne i wykonawcze, związane z realizacją zadań przez potencjał
obsługowo-naprawczy UiSW.

5108. Celem działalności organów mobilnych realizujących naprawy UiSW jest

odtworzenie w jak najkrótszym czasie sprawności UiSW. Realizowane jest to
poprzez:

a) wykorzystanie technologii szybkich napraw,
b) wykorzystanie zestawów naprawczych,
c) stosowanie priorytetów napraw.

5109. Mobilny potencjał obsługowo-naprawczy szczebla taktycznego rozmieszcza się

stosownie do zadań w ugrupowaniu bojowym w celu wykonania napraw UiSW
przewidzianych dla tego szczebla. Na tym poziomie działalnością naprawczą
kierują komórki S-4 oraz G-4 poszczególnych szczebli wojsk operacyjnych.

5110. Mobilny potencjał naprawczy na poziomie operacyjnym tworzą bataliony

remontowe Brygad Logistycznych. Pododdziały te rozmieszcza się na urządzeniach
logistycznych, gdzie realizowane są naprawy polegające na odtwarzaniu zdatności
technicznej zarówno sprzętu bazowego, jak i zamontowanego na nim uzbrojenia
i urządzeń specjalistycznych. Kierowanie zadaniami naprawczymi poziomu
operacyjnego spoczywa na dowództwie komponentu lądowego/równorzędnego
oraz IWsp SZ, zgodnie z postanowieniami Wojennego Systemu Dowodzenia
SZ RP.

5111. Organizacja i funkcjonowanie elementów mobilnego i stacjonarnego systemu

napraw UiSW na poziomie taktycznym i operacyjnym oraz strategicznym jest
regulowana oddzielnymi dokumentami normatywnymi.

ROZDZIAŁ 6. REALIZACJA ZADAŃ W OBSZARACH FUNKCJONALNYCH
POWIĄZANYCH Z PODSYSTEMEM TECHNICZNYM

6.1. EKSPLOATACJA UISW W ZAKRESIE DZIAŁALNOŚCI
METROLOGICZNEJ

6.1.1. ZASADY OGÓLNE
6000. Instytucją właściwą w sprawach działalności metrologicznej w RON jest

Wojskowe Centrum Metrologii (WCM), będące jednostką organizacyjną podległą
Ministrowi Obrony Narodowej.

6001. Wyposażenie pomiarowe dostarczane do jednostek wojskowych musi posiadać

dokumentację potwierdzającą przeprowadzenie kontroli metrologicznej.

6002. Przyrządy pomiarowe podlegają kontroli metrologicznej poprzez:

a) kalibrację lub sprawdzanie w Wojskowych Ośrodkach Metrologii (WOM)

lub innych upoważnionych komórkach metrologicznych,

b) legalizację, w przypadkach jeżeli zgodnie z obowiązującym w tym zakresie

prawem, podlegają one prawnej kontroli metrologicznej,

c) wzorcowanie w akredytowanych laboratoriach wzorcujących, w przypadku

gdy z punktu widzenia technicznego, organizacyjnego lub ekonomicznego
przyrządy pomiarowe nie mogą być kalibrowane/sprawdzane w WOM lub
innych upoważnionych komórkach metrologicznych.

6003. Za prawidłową eksploatację wyposażenia pomiarowego oraz jego stan techniczny

odpowiedzialni są bezpośredni użytkownicy.

6004. Za nadzór nad prawidłową eksploatacją wyposażenia pomiarowego odpowiedzialni

są dowódcy jednostek wojskowych i komendanci WOG zgodnie z zakresem
kompetencyjnym.

6005. Nadzór metrologiczny w jednostkach wojskowych sprawują metrolodzy jednostek

wojskowych.

6006. Metrolodzy jednostek wojskowych powinni posiadać właściwe przeszkolenie

specjalistyczne, potwierdzone świadectwem ukończenia szkolenia.

6007. Przyrządy pomiarowe użytkowe stanowiące integralne wyposażenie UiSW (trwale

zainstalowane lub wbudowane) poddawane są kontroli metrologicznej w czasie
planowych napraw tego UiSW.

6.1.2. ZASADY PROWADZENIA GOSPODARKI PRZYRZĄDAMI
POMIAROWYMI
6008. Ewidencję ilościowo-jakościową przyrządów pomiarowych prowadzi się we

właściwych służbach (działach zaopatrzenia) WOG.

6009. Przyrządy pomiarowe stanowiące integralne wyposażenie UiSW (trwale

zainstalowane

lub wbudowane) ewidencjonowane są w dokumentacji

eksploatacyjnej UiSW.

6010. Ewidencję metrologiczną przyrządów pomiarowych prowadzi metrolog jednostki

wojskowej i WOG na bazie obowiązującego systemu informatycznego metrologii
wojskowej.

6011. W ewidencji metrologicznej ujmuje się przyrządy pomiarowe jednostki wojskowej

w tym przyrządy pomiarowe znajdujące się w ukompletowaniu UiSW.
W ewidencji metrologicznej WOG ujmowane są również przyrządy pomiarowe
jednostek wojskowych zgodnie z planem przydziałów gospodarczych.

6.1.3. ZASADY EKSPLOATACJI PRZYRZĄDÓW POMIAROWYCH
6012. Zabrania się użytkowania przyrządów pomiarowych nieposiadających ważnego

poświadczenia kontroli metrologicznej.

6013. Wyposażenie pomiarowe planowane do wykorzystania poza granicami kraju

poddawane jest kontroli metrologicznej przed skierowaniem, niezależnie od
aktualnego statusu kontroli metrologicznej.

6014. W przypadku, gdy okres użytkowania wyposażenia pomiarowego poza granicami

kraju jest dłuższy od okresu ważności kontroli metrologicznej, wyposażenie to
podlega wymianie na posiadające ważne poświadczenie kontroli metrologicznej.

6015. Kwalifikowanie przyrządów pomiarowych do określonych form kontroli

metrologicznej prowadzą:

a) w zakresie wzorców jednostek miar i przyrządów pomiarowych kontrolnych

– WOM,

b) w zakresie przyrządów pomiarowych użytkowych - metrolodzy JW

w uzgodnieniu z WOM.

6016. Przyrządy pomiarowe po naprawie poddawane są kontroli metrologicznej przed

ponownym włączeniem ich do użytkowania.

6017. Zapotrzebowanie na usługi metrologiczne, realizowane przez WOM, opracowuje

metrolog jednostki wojskowej w porozumieniu z użytkownikami i metrologiem
WOG z wykorzystaniem obowiązującego systemu informatycznego metrologii
wojskowej.

6018. WOM opracowują, na podstawie złożonych zapotrzebowań -„Plan - harmonogram

usług metrologicznych na rok ….”, z którego wyciągi przesyłane są zwrotnie do
jednostek wojskowych.

6019. Planowanie prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych prowadzi

metrolog jednostki wojskowej w porozumieniu metrologa właściwego WOG.

6020. Dostarczanie przyrządów pomiarowych do kontroli metrologicznej, wykonywanej

w WOM realizowane jest zgodnie z wyciągiem z „Planu - harmonogramu usług
metrologicznych na rok” sporządzonego przez WOM.

6021. Za terminowe dostarczanie oraz odbiór przyrządów pomiarowych jednostki

wojskowej do i po kontroli metrologicznej, wykonywanej w WOM lub w organach
wykonawczych państwowej administracji miar odpowiada dowódca jednostki
wojskowej.

6022. Przyrządy pomiarowe dostarczane do kontroli metrologicznej powinny być

ukompletowane w stopniu niezbędnym do jej przeprowadzenia.

6023. Okresy ważności prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych

określają odrębne przepisy.

6024. Przyrządy pomiarowe użytkowe niesprawne technicznie, których naprawa jest

niemożliwa z przyczyn technicznych lub nieuzasadniona ekonomicznie, podlegają
wycofaniu z eksploatacji na zasadach mających zastosowanie do UiSW.

6025. Zaopatrywanie w przyrządy pomiarowe użytkowe odbywa się na ogólnych

zasadach określonych dla UiSW.

6.2. EKSPLOATACJA UISW PODLEGAJĄCEGO DOZOROWI
TECHNICZNEMU

6.2.1. ZASADY OGÓLNE
6026. Działalność w zakresie dozoru technicznego jest to zorganizowane działanie na

wszystkich szczeblach dowodzenia, mające na celu zapewnienie bezpiecznej
eksploatacji UiSW.

6027. Rodzaje urządzeń technicznych objętych dozorem technicznym określone są

w odpowiednich przepisach państwowych i resortowych.

6028. Za działalność w zakresie dozoru technicznego odpowiedzialni są dowódcy

jednostek wojskowych/WOG zgodnie z zakresem kompetencyjnym.

6029. Wykonywanie czynności z zakresu dozoru technicznego, w tym badania techniczne

urządzeń objętych dozorem technicznym użytkowanych w jednostkach
wojskowych prowadzone są przez Wojskowy Dozór Techniczny (WDT)
bezpłatnie.

6030. Urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym, użytkowane w jednostkach

wojskowych, podlegają badaniom technicznym mającym na celu zapewnienie
bezpiecznej eksploatacji UiSW, w zakresie i terminach określonych
w odpowiednich przepisach państwowych i resortowych.

6031. Urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym powinny być eksploatowane

zgodnie z ich przeznaczeniem w sposób określony właściwymi instrukcjami
obsługi oraz dokumentacją techniczno-ruchową.

6.2.2. ZASADY PROWADZENIA GOSPODARKI URZĄDZENIAMI OBJĘTYMI
DOZOREM TECHNICZNYM
6032. Ewidencję - wykaz urządzeń technicznych objętych dozorem technicznym

w jednostce wojskowej oraz w WOG w formie wykazu prowadzi wyznaczona
osoba.

6033. Urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym stanowiące integralne

wyposażenie UiSW (trwale zainstalowane lub wbudowane) ewidencjonowane są
w ukompletowaniu UiSW. Ponadto integralny zbiór protokołów z badań, decyzji
administracyjnych oraz dokumentacji technicznej tworzy „Księgę rewizyjną
urządzenia”.

6034. Planowanie przeglądów konserwacyjnych urządzeń technicznych objętych dozorem

technicznym zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi i resortowymi
w wojskowych organach naprawczych lub poza wojskiem, prowadzi osoba
wyznaczona w jednostce wojskowej i WOG oraz wykonuje je w cyklu rocznym,
w roku poprzedzającym wykonanie przeglądów konserwacyjnych, w terminie
zapewniającym zaplanowanie środków finansowych na przeglądy konserwacyjne.
Plan zatwierdza komendant WOG.

6035. Użytkownik UiSW, w którego ukompletowaniu i wyposażeniu znajdują się

urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym jest odpowiedzialny za ich
prawidłową i zgodną z przepisami eksploatację.

6036. Gospodarkę urządzeniami technicznymi objętymi dozorem technicznym prowadzą

właściwi szefowie służb WOG w ścisłej współpracy z wyznaczoną w jednostce
wojskowej osobą odpowiedzialną za nadzór nad działalnością w zakresie dozoru
technicznego.

6.2.3. ZASADY EKSPLOATACJI URZĄDZEŃ OBJĘTYCH DOZOREM
TECHNICZNYM
6037. Urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym będące w eksploatacji

w jednostce wojskowej powinny posiadać aktualne przeglądy konserwacyjne oraz
badania dozoru technicznego, zgodnie z obowiązującymi przepisami państwowymi
lub resortowymi.

6038. Urządzenia

techniczne

podlegające

dozorowi

technicznemu

będące

w eksploatacji w jednostce wojskowej, nie objęte dozorem technicznym, lub które

nie posiadają aktualnej decyzji administracyjnej dopuszczającej do eksploatacji nie
mogą być eksploatowane.

6039. Urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym niesprawne technicznie

których eksploatacja została wstrzymana decyzją WDT, a ich naprawa jest
niemożliwa lub niewskazana z przyczyn technicznych lub ekonomicznych
podlegają wycofaniu z eksploatacji.

6040. Urządzenia techniczne objęte dozorem technicznym wycofane z eksploatacji,

zbędne w jednostce wojskowej zgłasza się, w celu ich dalszego zagospodarowania,
do właściwego organu uprawnionego do prowadzenia gospodarki mieniem
wojskowym.

6041. Do obsługi urządzeń objętych dozorem technicznym uprawnione są osoby

posiadające odpowiednie zaświadczenie kwalifikacyjne wydane przez właściwe
organy dozoru technicznego.

6042. Przeglądy konserwacyjne urządzeń objętych dozorem technicznym przeprowadzają

uprawnieni konserwatorzy cywilni lub uprawnieni konserwatorzy wojskowych
organów remontowych zgodnie z posiadanymi zaświadczeniami kwalifikacyjnymi,
wydanymi przez właściwe organy dozoru technicznego.

6.3. EKSPLOATACJA UISW W ZAKRESIE DZIAŁALNOŚCI
ENERGETYCZNEJ

6.3.1. ZASADY OGÓLNE
6043. Zasadniczym zadaniem działalności w zakresie gospodarki energetycznej jest

zapewnienie bezpiecznej i racjonalnej eksploatacji energetycznych urządzeń
techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych,
w tym m.in. zapewnienie posiadania wymaganych kwalifikacji przez osoby
zajmujące się ich eksploatacją, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

6044. Organem

właściwym w sprawach regulacji gospodarki energetycznej

w RON jest Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej (WIGE), której
zadania określono właściwym aktem prawnym Ministra Obrony Narodowej.

6045. Za organizację eksploatacji, stan techniczny oraz zapewnienie obsługi

energetycznych urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia, stanowiące
wyposażenie etatowe i tabelaryczne jednostki wojskowej, przez osoby
o odpowiednich kwalifikacjach odpowiada dowódca jednostki wojskowej.

6046. Za organizację eksploatacji, stan techniczny oraz zapewnienie obsługi urządzeń,

instalacji i sieci energetycznych nie stanowiącego etatowego i tabelarycznego
wyposażenia jednostki wojskowej odpowiada komendant WOG.

6047. Eksploatację energetycznych urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz

urządzeń, instalacji i sieci energetycznych (w tym nadzór) prowadzą osoby
funkcyjne, posiadające odpowiednie kwalifikacje potwierdzone świadectwem,
według wymagań zawartych w obowiązujących przepisach normatywno-prawnych.

6048. W jednostkach organizacyjnych, w których eksploatowane są energetyczne

urządzenia UiSW, a nie występuje etatowe stanowisko dozoru nad tymi
urządzeniami, dowódca jednostki wojskowej i komendant WOG wyznacza osobę
odpowiedzialną za eksploatację urządzeń energetycznych - energetyka.

6.3.2. ZASADY EKSPLOATACJI ENERGETYCZNYCH URZĄDZEŃ TECHNIKI

WOJSKOWEJ LUB UZBROJENIA ORAZ URZĄDZEŃ, INSTALACJI
I SIECI ENERGETYCZNYCH

6049. Energetyczne urządzenia techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz urządzenia,

instalacje

sieci

energetyczne

powinny

być eksploatowane zgodnie

z przeznaczeniem, obowiązującymi przepisami, normami oraz instrukcjami obsługi
i eksploatacji, w sposób zapewniający racjonalne zużycie paliw i energii.

6050. Energetyczne urządzenia techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz urządzenia,

instalacje i sieci energetyczne będące w eksploatacji w jednostce wojskowej
i WOG powinny być poddawane wymaganym przeglądom, próbom i badaniom
(pomiarom) eksploatacyjnym zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie
przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

6051. Zabrania się wyznaczania na stanowiska związane z eksploatacją energetycznych

urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz urządzeń, instalacji i sieci
energetycznych osób bez wymaganych kwalifikacji potwierdzonych świadectwem.

6052. Za kontrolę eksploatacji energetycznych urządzeń techniki wojskowej lub

uzbrojenia oraz urządzeń, instalacji i sieci energetycznych w jednostce wojskowej
lub WOG, stosownie do właściwości, w zakresie przestrzegania wymogów
zawartych w obowiązujących przepisach, normach i instrukcjach eksploatacji,
odpowiada osoba zajmująca stanowisko dozoru nad eksploatacją energetycznych
urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz urządzeń, instalacji i sieci
energetycznych.

6053. Jednostki wojskowe i WOG powinny posiadać wykaz stanowisk pracy, na których

wymagane jest posiadanie kwalifikacji w zakresie eksploatacji energetycznych
urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz urządzeń, instalacji i sieci
energetycznych, zgodnie ze wzorem określonym we właściwym zarządzeniu
Ministra Obrony Narodowej w sprawie gospodarki energetycznej w RON.

6054. Rodzaje energetycznych urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia oraz

urządzeń, instalacji i sieci energetycznych, przy eksploatacji których wymagane
jest posiadanie świadectwa kwalifikacyjnego, określa Zarządzenie Ministra Obrony
Narodowej w sprawie gospodarki energetycznej w RON – w odniesieniu do
energetycznych urządzeń UiSW oraz rozporządzenie ministra właściwego do spraw
gospodarki – w odniesieniu do pozostałych urządzeń, instalacji i sieci.

6.4. OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA
6055. Zapewnienie ochrony przeciwpożarowej jest obowiązkiem dowódców wszystkich

szczebli dowodzenia, którzy ponoszą odpowiedzialność za jej organizację
i sprawne funkcjonowanie.

6056. Obowiązkiem dowódców jest planowanie, organizowanie i kontrolowanie realizacji

zadań mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa pożarowego ludziom oraz
powierzonemu mieniu.

6057. Nadzór

nad przestrzeganiem przepisów o ochronie przeciwpożarowej,

w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony
Narodowej oraz przez niego nadzorowanych, sprawuje Szef Wojskowej Ochrony
Przeciwpożarowej (WOP).

6058. Do nadzoru nad ochroną przeciwpożarową w komórkach i jednostkach

organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego
nadzorowanych, może być wyznaczony (zatrudniony) inspektor ochrony
przeciwpożarowej.

6059. Kierownicy magazynów, parków, garaży, warsztatów itp. odpowiadają

za przestrzeganie zasad bezpieczeństwa pożarowego w powierzonych im obiektach,
terenach i UiSW.

6060. Wszyscy żołnierze i pracownicy wojska są obowiązani do ścisłego przestrzegania

zasad bezpieczeństwa pożarowego.

6061. Wymagania ochrony przeciwpożarowej uwzględnia się we wszystkich etapach

eksploatacji obiektów, urządzeń oraz UiSW.

6062. Dla potrzeb ochrony przeciwpożarowej jednostki wojskowej, a w szczególności

właściwej organizacji akcji ratowniczej podczas pożarów lub innych miejscowych
zagrożeń, opracowuje się plan ochrony przeciwpożarowej i działań ratowniczych.

6063. Dla wszystkich obiektów infrastruktury technicznej wykorzystywanych w procesie

eksploatacji UiSW opracowuje się instrukcję bezpieczeństwa pożarowego
wg wzoru określonego w odrębnych przepisach.

6064. Obiekty na terenie PST należy użytkować zgodnie z ich przeznaczeniem oraz

w sposób zapewniający bezpieczeństwo przechowywanego UiSW, poprzez
spełnienie wymagań warunków technicznych i ewakuacyjnych.

6.5. OCHRONA ŚRODOWISKA
6065. Przestrzeganie przepisów ochrony środowiska oraz zakres odpowiedzialności za ich

stosowanie w komórkach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi
Obrony Narodowej albo przez niego nadzorowanych regulują odrębne akty prawne.

6066. Przedsięwzięcia związane z ochroną środowiska realizowane są poprzez:

a) zapewnienie przestrzegania przez żołnierzy i pracowników wojska regulacji

prawnych związanych z ochroną środowiska,

b) określenie wymagań i zakresu odpowiedzialności dla osób wymienionych

w ppkt.

a),

c) określanie sił i środków do realizacji zadań związanych z ochroną

środowiska.

6067. Wszyscy żołnierze i pracownicy wojska są zobowiązani do ścisłego przestrzegania

przepisów ochrony środowiska.

6068. Wymogi ochrony środowiska uwzględnia się we wszystkich etapach eksploatacji

obiektów, urządzeń oraz UiSW, zarówno w warunkach stacjonarnych jak
i polowych.

6069. Wszystkie obiekty infrastruktury technicznej należy wyposażyć w niezbędne

instrukcje z zakresu przestrzegania zasad ochrony środowiska oraz środki
potrzebne do usunięcia zanieczyszczeń powstałych podczas eksploatacji UiSW.
Szczegóły w tym zakresie regulują odrębne przepisy.

ROZDZIAŁ 7. DZIAŁALNOŚĆ SZKOLENIOWA, PROFILAKTYCZNA
I KONTROLNA W PODSYSTEMIE TECHNICZNYM

7.1. ZASADY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI SZKOLENIOWEJ
7000. Szkolenie jest istotnym elementem podsystemu technicznego w zakresie

doskonalenia zawodowego, które zapewnia wysoki poziom bieżącej eksploatacji
UiSW oraz rozwój kultury technicznej użytkowników UiSW.

7001. Doskonalenie zawodowe realizowane jest na wszystkich poziomach eksploatacji

w całym obszarze podsystemu technicznego SZ RP, jest jednym z podstawowych
zadań realizowanych przez dowódców wszystkich szczebli dowodzenia w celu
zapewnienia skutecznych działań z wykorzystaniem UiSW w czasie pokoju,
kryzysu i wojny.

7002. Doskonalenie zawodowe prowadzone jest według następujących form:

a) studia podyplomowe,
b) kursy kwalifikacyjne,
c) kursy doskonalące.

7003. Szkolenie realizowane w ramach podsystemu technicznego ma na celu:

a) przygotowanie użytkowników UiSW do eksploatacji UiSW zgodnie z jego

przeznaczeniem,

b) przygotowanie personelu technicznego do obsługiwania, konserwacji

i naprawy UiSW,

c) nadanie odpowiednich uprawnień eksploatacyjnych uprawniających do

wykonywania zadań eksploatacji UiSW i jego obsługiwania zgodnie
z przeznaczeniem,

d) bieżące

zapoznawanie

szkolonych

zmianami

zachodzącymi

w procesach eksploatacji UiSW.

7004. Kursy kwalifikacyjne realizowane są w systemie szkolnictwa wojskowego zgodnie

z programami szkolenia, odpowiednio do profilu Szkół i Centrów, w oparciu
o odpowiednio przygotowaną bazę i personel dydaktyczny.

7005. Kursy kwalifikacyjne przygotowują do realizacji specjalistycznych zadań

w podsystemie technicznym wraz z ugruntowaniem ogólnej wiedzy technicznej,
niezbędnej w procesie wykonywania zadań.

7006. Kursy doskonalące realizowane są zarówno w systemie szkolnictwa wojskowego

jak i poza tym systemem. Kursy doskonalące mogą być realizowane planowo lub
doraźnie w zależności od potrzeb, najczęściej w miejscu eksploatacji UiSW przy
wykorzystaniu konkretnych egzemplarzy sprzętu. Szkolenie to prowadzić mogą
żołnierze i pracownicy wojska bez uprawnień dydaktycznych.

7007. Kursy doskonalące maja na celu utrzymanie odpowiedniej wiedzy technicznej

użytkowników UiSW. Szkolenie to ugruntowuje już nabytą wiedzę i doskonali
umiejętności praktyczne, jak również wdraża nowe zagadnienia, odpowiednio do
zachodzących zmian prawnych i postępu technicznego.

7008. W ramach kursów doskonalących prowadzone jest szkolenie na UiSW

wprowadzanym do eksploatacji w SZ RP. Za organizację tego szkolenia odpowiada
inicjator wprowadzania UiSW do eksploatacji poprzez dokonanie odpowiednich
zapisów w umowach na dostawę UiSW.

7.2. ZASADY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI PROFILAKTYCZNEJ
7009. Profilaktykę w podsystemie technicznym ukierunkowuje się na zapobieganie

negatywnym zjawiskom podczas eksploatacji UiSW.

7010. Działalnością profilaktyczną w jednostkach i instytucjach wojskowych należy objąć

wszystkie grupy osobowe użytkowników UiSW.

7011. Działalność profilaktyczną w jednostkach i instytucjach wojskowych należy

realizować przede wszystkim poprzez:

a) systematyczne podnoszenie kwalifikacji użytkowników UiSW (szkolenia

doskonalące, konkursy, wykłady, pogadanki, pokazy),

b) podnoszenie świadomości użytkowników UiSW w zakresie zagrożeń

występujących podczas eksploatacji UiSW,

c) eksponowanie czynników mających wpływ na występowanie negatywnych

zdarzeń podczas eksploatacji UiSW,

d) opracowywanie i wydawanie materiałów propagujących bezpieczeństwo

użytkowników UiSW,

e) wykluczanie tych użytkowników UiSW, którzy naruszają zasady

bezpieczeństwa podczas eksploatacji UiSW,

f) podnoszenie świadomości prawnej, w tym odpowiedzialność za mienie

z wykorzystaniem spotkań z przedstawicielami prokuratury i ŻW.

7012. Pracę profilaktyczną prowadzi się na wszystkich szczeblach dowodzenia.

7.3. ZASADY PROWADZENIA DZIAŁALNOŚCI KONTROLNEJ, W TYM
OCENA STANU TECHNICZNEGO ZASADNICZEGO UISW
7013. UiSW jest głównym czynnikiem stanowiącym o potencjale i gotowości bojowej

wojsk. UiSW musi być zawsze utrzymywane zgodnie z ustaleniami Dyrektywy
Szefa Sztabu Generalnego WP o gotowości bojowej i mobilizacyjnej SZ RP.

7014. Działalność kontrolna, w zakresie oceny stanu technicznego zasadniczego UiSW,

ma na celu sprawdzenie właściwego wykorzystania UiSW oraz jego gotowości do
wykorzystania celem realizacji zadań wynikających z jego przeznaczenia.

7015. Nadzory prowadzone są indywidualnie przez osoby funkcyjne lub powołane

komisje na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

7016. Ocena stanu technicznego zasadniczego UiSW polega na:

a) ustaleniu stanu faktycznego w badanym zakresie przy zastosowaniu

przyjętych kryteriów kontroli,

b) porównaniu stwierdzonego stanu ze stanem wymaganym, określonym

przepisami prawa, decyzjami i wytycznymi Ministra Obrony
Narodowej, planami, etatami i normami oraz innymi przepisami
regulującymi działalność i zasady obowiązujące w kontrolowanym
obszarze tematycznym,

c) określeniu przyczyn i skutków występujących różnic pomiędzy stanem

stwierdzonym a stanem wymaganym oraz ewentualnym wskazaniu
odpowiedzialnych za nie osób,

d) wskazaniu

sposobów

umożliwiających

usunięcie

stwierdzonych

nieprawidłowości,

e) przygotowaniu i przedłożeniu właściwym organom informacji o wynikach

kontroli.

7017. W celu pozyskania niezbędnych informacji przez zespół kontrolny realizuje się

następujące przedsięwzięcia:

a) sprawdzenie i analiza dokumentów,
b) rozmowa z osobami funkcyjnymi,
c) przeprowadzanie sprawdzianów wiedzy teoretycznej,
d) ocena działań praktycznych,
e) przegląd stanu utrzymania i funkcjonowania kontrolowanego UiSW.

7018. Oceny stanu technicznego UiSW nie prowadzi się w odniesieniu do UiSW:

a) oczekującego na naprawę główną, średnią, konserwacyjną, dokową lub

objętego tą naprawą, zgłoszonego do przeklasyfikowania i/lub spisania
z ewidencji, zgłoszonego do reklamacji itp., jeżeli zostały sporządzone
dokumenty normatywno-prawne potwierdzające te fakty,

b) objętego naprawą bieżącą, pod warunkiem jego wykonania do czasu

zakończenia kontroli stanu technicznego,

c) z wadami konstrukcyjnymi i fabrycznymi, których wcześniejsze wykrycie

przez personel techniczny kontrolowanego oddziału/pododdziału nie było
możliwe,

d) przeznaczonego do maskowania lub pozoracji.

7019. Dokumentem normującym prowadzenie kontroli w obszarach działalności bieżącej

tj. pokojowego funkcjonowania komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony
Narodowej i jednostek organizacyjnych RON, przygotowania dowództw
i jednostek wojskowych do działania zgodnie z przeznaczeniem oraz struktur
doraźnie (czasowo) organizowanych do wykonania zadania (misji) jest „Program
oceny jednostek (komórek) organizacyjnych resortu obrony narodowej”.

7020. Dokumentem wspomagającym ten zakres działalności, uszczegóławiającym zasady

prowadzenia oceny stanu technicznego zasadniczego UiSW jest instrukcja „Zasady
oceny stanu technicznego zasadniczego UiSW w SZ RP.” DD/4.22.12.

7021. Działalność kontrolna w dowództwach, jednostkach i komponentach zadaniowych

SZ RP zadeklarowanych do struktur wojskowych NATO i UE, prowadzona
w ramach systemów kontroli obowiązujących w tych strukturach, realizowana jest
zgodnie z postanowieniami zawartymi w dokumentach normatywnych NATO oraz
UE, które dotyczą działalności kontrolnej. Kontrola w dowództwach, jednostkach
i komponentach SZ RP zadeklarowanych do NATO oraz UE realizowana może być
również według narodowych przepisów właściwych w zakresie działalności
kontrolnej w RON.

7022. Szczególnie istotnym elementem realizowanym w ramach oceny stanu

technicznego zasadniczego UiSW, stanowiącym podstawową formę kontroli jest
sprawowanie nadzoru służbowego. W ramach realizacji nadzoru służbowego na
szczeblu związku taktycznego, brygady, batalionu (równorzędnych) opracowuje się
„Plan nadzorów służbowych na … rok” obejmujący wszystkie obszary działalności
(w tym ocenę stanu technicznego zasadniczego UiSW).

8. SPIS ZAŁĄCZNIKÓW

- Załącznik A - Słownik terminów i definicji;

- Załącznik B - Wykaz skrótów;

- Załącznik C - Grupy UiSW;

- Załącznik D - Zabezpieczenie techniczne;

- Załącznik E - Elementy zabezpieczenia technicznego w strefach odpowiedzialności;

- Załącznik F - Organy podsystemu technicznego Sił Zbrojnych;

- Załącznik G - Priorytety obsługiwania, ewakuacji i naprawy techniki lądowej,
lotniczej i morskiej w operacjach militarnych;

- Załącznik H - Arkusz zmian.

Załącznik A

SŁOWNIK TERMINÓW I DEFINICJI

Użyte w instrukcji określenia oznaczają:

Badanie

techniczne

pojazdu

–

zespół

czynności

polegających

na sprawdzeniu czy pojazd odpowiada warunkom technicznym określonym
w ustawie „Prawo o ruchu drogowym”.
Biuletyn – dokument na podstawie którego są wykonywane określone prace na wyrobach
seryjnych, a wynikające z nich zmiany są wprowadzane do dokumentacji eksploatacyjnej
i naprawczej.
Biuletyn techniczny – określa sposób wprowadzania zmian konstrukcyjnych, kompletacji
wyposażenia, resursów, zakresu i technologii napraw oraz eksploatacji sprzętu lotniczego,
znajdującego się w wyposażeniu lotnictwa Sił Zbrojnych RP.
Centralne plany rzeczowe (CPR) - sporządzane przez Zarząd Planowania Rzeczowego -
P8 (ZPR - P8), na zasadach i w trybie określonym w Decyzji Ministra Obrony Narodowej.
Do CPR zalicza się plany: modernizacji technicznej, zakupu środków materiałowych,
inwestycji budowlanych, remontów nieruchomości, inwestycji realizowanych w ramach
Programu Inwestycji Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (North Atlantic Treaty
Organisation - NATO) w Dziedzinie Bezpieczeństwa (NATO Security Investment
Programme - NSIP), dotyczące zadań finansowanych z budżetu Ministerstwa Obrony
Narodowej (MON) oraz innych źródeł znajdujących się w dyspozycji MON.
Centralny Organ Logistyczny (COL) – instytucja wojskowa odpowiedzialna za
normowanie procesów eksploatacyjnych dla określonych rodzajów i typów UiSW,
prowadzenie zbiorczej ewidencji materiałowej i eksploatacyjnej dla tego UiSW za SZ RP,
współudział w formułowaniu wymagań techniczno-użytkowych dla nowych typów UiSW,
a także szkolenie specjalistów technicznych.
Cykl życia UiSW - wszelkie możliwe kolejne etapy życia uzbrojenia i sprzętu
wojskowego, tj. badania naukowe i rozwój, projektowanie przemysłowe, produkcję,
naprawę, modernizację, zmianę, utrzymanie, logistykę, szkolenie, testowanie,
wycofywanie i usuwanie. Poszczególne etapy odnoszą się do stanów, w których znajduje
się uzbrojenie i sprzęt wojskowy, poczynając od fazy analityczno-koncepcyjnej do
wycofania uzbrojenia i sprzętu wojskowego z użytkowania i jego zagospodarowania.
Decentralne plany rzeczowe - plany sporządzane przez dysponentów środków
budżetowych drugiego stopnia, w których dokonują oni podziału zadań rzeczowych
zaplanowanych do realizacji decentralnej na dysponentów trzeciego stopnia (których
wydatki zostały ujęte w planach finansowych dysponentów środków budżetowych
drugiego stopnia).
Dokowanie – zespół działań polegających na wyciągnięciu kadłuba okrętu na dok lub slip,
mające na celu przeprowadzenie prac naprawczych, których wykonanie nie jest możliwe
lub znacznie utrudnione w czasie postoju okrętu na wodzie.
Dopuszczalny minimalny resurs dla grupy UiSW w przechowywaniu - minimalna
(nieprzekraczalna) liczba jednostek eksploatacji egzemplarza UiSW stawianego na
przechowywanie, zapewniająca wymaganą gotowość bojową jednostki wojskowej.
Dopuszczalna roczna norma zużycia resursu egzemplarza UiSW - maksymalna liczba
jednostek eksploatacji, planowana do zużycia w ciągu roku przez egzemplarz UiSW.
Dowódca jednostki wojskowej – osoba dowodząca (kierująca) jednostką wojskową.
Eksploatacja – zespół celowych działań organizacyjno-technicznych i ekonomicznych
ludzi z UiSW oraz relacje między nimi, od chwili wprowadzenia UiSW do SZ RP, aż do
jego wycofania.

A-1

Energetyczne urządzenia techniki wojskowej lub uzbrojenia – urządzenia uzbrojenia
i sprzętu wojskowego, o których mowa we właściwym zarządzeniu Ministra Obrony
Narodowej w sprawie gospodarki energetycznej w resorcie obrony narodowej.
Energetyk – żołnierz lub pracownik wojska, któremu powierzono wykonywanie
obowiązków energetyka, posiadający wykształcenie techniczne (wyższe lub średnie) oraz
właściwe kwalifikacje, potwierdzone świadectwem w zakresie dozoru nad eksploatacją
energetycznych urządzeń techniki wojskowej lub uzbrojenia.
Ewidencja ilościowo-jakościowa – prawne udokumentowanie za pomocą dokumentów
obrotu materiałowego prawidłowości i terminowości zapisów w dokumentach
ewidencyjnych, lub systemach informatycznych wszelkich danych dotyczących stanów
ilościowych i jakościowych oraz obrotu uzbrojeniem i sprzętem wojskowym, a także
danych dotyczących jego eksploatacji.
Gestor UiSW – komórka lub jednostka organizacyjna RON, a także komórka wewnętrzna
odpowiedzialna za kierunki rozwoju UiSW w siłach zbrojnych oraz organizację procesu
wykorzystania bojowego określonego rodzaju (grupy) UiSW wymieniona we właściwej
decyzji MON w sprawie określenia funkcji gestorów i centralnych organów logistycznych
UiSW w RON.
Indeks materiałowy - odpowiednio usystematyzowany ciąg znaków cyfrowo-literowych
stanowiących symbolizację nomenklatur UiSW, umożliwiający jego jednoznaczną
identyfikację.
Informatyczny system ewidencyjny - ewidencja główna oraz ewidencja dodatkowa
prowadzona w informatycznych księgach, wynikająca z ustawy o rachunkowości oraz
z innych obowiązujących przepisów.
Infrastruktura obsługowo-naprawcza - obiekty warsztatowe, ciągi obsługowe (punkty
kontroli technicznej, myjnie sprzętu, stanowiska obsługiwania technicznego). W procesie
eksploatacji UiSW wyróżniamy infrastrukturę stacjonarną i mobilną.
Jednostka eksploatacji – liczba jednostek pracy UiSW, wyrażona w motogodzinach,
godzinach pracy, latach, kilometrach, cyklach, liczbie lądowań statków powietrznych,
liczbie włączeń, liczbie oddanych strzałów itp.
Jednostka wojskowa – jednostka organizacyjna SZ RP, funkcjonująca na podstawie
nadanego przez Ministra Obrony Narodowej etatu określającego jej strukturę wewnętrzną,
liczbę, rodzaje i rangę wszystkich stanowisk służbowych występujących w tej jednostce,
jak również liczbę i rodzaje uzbrojenia, środków transportowych i innego wyposażenia
należnego jednostce oraz posługująca się pieczęcią urzędową z godłem Rzeczypospolitej
Polskiej i nazwą (numerem) jednostki.
Jednostka organizacyjna - jednostka nie wchodząca w skład Ministerstwa Obrony
Narodowej, podległa Ministrowi lub przez niego nadzorowana, w tym przedsiębiorstwo
państwowe, dla którego jest on organem założycielskim.
Konserwacja – operacja technologiczna polegająca na zastosowaniu środków
(materiałów) konserwacyjnych, mająca na celu ograniczenie szkodliwego oddziaływania
środowiska na UiSW podczas jego przechowywania.
Metrolog JW – osoba wyznaczona rozkazem (decyzją) uprawnionego organu, której
pracodawca powierzył obowiązki metrologa – do realizacji ogółu przedsięwzięć
związanych z nadzorem jednolitości miar i wymaganej dokładności pomiarów
wykonywanych w tej jednostce organizacyjnej RON.
Modyfikacja - proces unowocześniania istniejącego UiSW, polegający na utrzymaniu jego
zdolności bojowej poprzez zmianę jego konfiguracji, polegającej na wymianie lub
zastąpieniu w procesie naprawy istniejących podzespołów (funkcji) lub oprogramowania
bez zmiany parametrów użytkowych oraz procesów eksploatacyjnych. Wynikiem
modyfikacji nie jest nowy typ UiSW.

A-2

Naprawa (remont – nazwa stosowana w dotychczasowej nomenklaturze i do czasu zmian
strukturalnych w Siłach Zbrojnych RP jest tożsama nazwie naprawa) – zespół czynności
mających na celu odtworzenie sprawności technicznej UiSW lub jego resursu przez
usunięcie powstałych niesprawności (uszkodzeń) i wykonanie określonych czynności
zgodnie z wymaganą technologią.
Naprawa awaryjna – polega na usuwaniu skutków awarii UiSW, a jego zakres zależy od
jej rodzaju.
Naprawa bieżąca – jest to zespół czynności przywracających sprawność techniczną
utraconą w wyniku uszkodzeń przypadkowych, polega na usprawnieniu lub wymianie
pojedynczych uszkodzonych lub zużytych zespołów, podzespołów i części UiSW oraz ich
regulacji.
Naprawa dokowa – to naprawa części kadłuba oraz urządzeń, możliwa wyłącznie do
wykonania w czasie postoju okrętu na doku/slipie.
Naprawa główna – zespół czynności mających na celu przywrócenie pełnej sprawności
UiSW, polegający na całkowitym demontażu UiSW na zespoły, podzespoły i części, ich
weryfikacji, naprawie lub wymianie. Naprawa ma na celu odtworzenie zapasu
międzynaprawczego. Jest to naprawa planowa, realizowana po wykonaniu przez UiSW
określonej normy międzynaprawczej.
Naprawa gwarancyjna – zespół czynności mających na celu podtrzymanie lub
przywrócenie sprawności technicznej UiSW w okresie, w którym producent, wykonawca
naprawy lub innej usługi gwarantuje bezawaryjną pracę.
Naprawa konserwacyjna – zespół czynności mających na celu podtrzymywanie
sprawności UiSW, która uległa obniżeniu na skutek fizycznego starzenia się,
spowodowanego oddziaływaniem środowiska i upływem czasu. Naprawa konserwacyjna
jest naprawą planową i podlega jej UiSW grupy konserwacyjnej lub te, które
w określonym czasie nie wykonało normatywnego przebiegu międzynaprawczego
kwalifikującego je do naprawy średniej lub głównej. Naprawa konserwacyjna nie odtwarza
normy międzynaprawczej.
Naprawa nieplanowa - wynika z normalnego zużycia UiSW, lecz trudne do przewidzenia
i związane z usuwaniem awarii, obejmuje naprawę bieżącą i awaryjną.
Naprawa planowa - wykonywana na bieżąco, wg harmonogramu opracowanego
w oparciu o normalne zużycie UiSW, obejmuje naprawę konserwacyjną, średnią, główną
i dokową.
Naprawa średnia – zespół czynności mających na celu przywrócenie pełnej sprawności
UiSW, polegających na częściowym jego demontażu, wymianie zasadniczych zespołów
oraz zużytych części, a także przeprowadzaniu prac regulacyjnych i konserwacyjnych.
Naprawa ma na celu odtworzenie zapasu międzynaprawczego do naprawy głównej. Jest to
naprawa planowa, realizowana po wykonaniu przez UiSW określonej normy
międzynaprawczej.
Naprawa w działaniach bojowych – zespół przedsięwzięć organizacyjnych
i technicznych mających na celu przywrócenie UiSW do stanu zdatności technicznej
w zakresie umożliwiającym ponowne użycie go w walce.
Naprawa wojskowa – prowadzona jest w okresie pokoju w wojskach przez pododdziały
i oddziały remontowe. Zakres czynności naprawczych odpowiada naprawie bieżącej lub
średniej.
Naprawa zakładowa - wykonywana jest w okresie pokoju w wyspecjalizowanych
zakładach remontowo-produkcyjnych, które realizują naprawy średnie lub główne.
Niesprawność techniczna UiSW– każda nieplanowana przerwa w pracy UiSW lub
większa od dopuszczalnej odchyłka wartości parametru technicznego (niemożliwa do

A-3

usunięcia przez obsługę zaraz po jej stwierdzeniu), wpływająca bezpośrednio na
niezawodność jego pracy oraz bezpieczeństwo eksploatacji.
Niezdatność techniczna UiSW – określa, że uzbrojenie i sprzęt wojskowy nie nadaje się
do użytkowania i wykonywania podstawowych funkcji w działaniach bojowych zgodnie
z przeznaczeniem.
Norma docelowa eksploatacji (resurs docelowy) – liczba jednostek eksploatacji (lata,
km, godziny, cykle itp.) jaką UiSW powinno przepracować od momentu wyprodukowania
do czasu wycofania z sił zbrojnych.
Norma eksploatacyjna między obsługiwaniami technicznymi (naprawami) – liczba
jednostek eksploatacji, jaką UiSW powinny przepracować pomiędzy kolejnymi
obsługiwaniami technicznymi (naprawami).
Obsługiwanie – celowe działanie z UiSW umożliwiające jego użytkowanie oraz
zabezpieczające proces jego przechowywania.
Obsługiwanie techniczne – zespół czynności wykonywanych z UiSW w celu
podtrzymania lub przywrócenia mu wartości użytkowych.
Pilna potrzeba operacyjna - potrzeba niezwłocznego pozyskania nowego UiSW,
wynikająca z konieczności użycia SZ RP, której przy zachowaniu należytej staranności,
nie można było przewidzieć na etapie planowania użycia SZ RP.
Pododdział – część składowa jednostki wojskowej prowadząca na swoim szczeblu
zarządzanie UiSW zgodnie z planem przydziałów gospodarczych.
Planowanie eksploatacji – całokształt przedsięwzięć organizacyjnych zapewniających
racjonalne użytkowanie UiSW w celu zabezpieczenia zadań operacyjnych, szkoleniowych,
szkoleniowo-produkcyjnych, logistycznych oraz utrzymania wymaganej sprawności
technicznej UiSW.
Przechowywanie – utrzymywanie UiSW w okresie dłuższych przerw w użytkowaniu.
Resort Obrony Narodowej - dział administracji rządowej w skład którego wchodzą:
Minister jako kierownik działu administracji rządowej - obrona narodowa. Ministerstwo
jako urząd, jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra, w tym
przedsiębiorstwa państwowe, dla których jest on organem założycielskim oraz SZ RP.
Resurs techniczny – ustalona teoretycznie lub doświadczalnie miara zdolności użytkowej
urządzenia, wyrażona w odpowiednich dla tego urządzenia jednostkach w czasie którego
zagwarantowane są: jego sprawność oraz bezpieczeństwo pracy. Przeważnie resurs określa
się w godzinach pracy urządzenia. Dla pojazdów resurs określany jest "przebiegiem", czyli
liczbą przejechanych kilometrów. Natomiast dla statków powietrznych resurs określa się
w godzinach bądź latach.
Rodzaje Sił Zbrojnych - Wojska Lądowe, Siły Powietrzne, Marynarka Wojenna i Wojska
Specjalne.
Serwisowanie UiSW – czynności obsługowe, naprawcze, konserwacyjne UiSW lub inne
czynności kontrolno-sprawdzające pozwalające określić sprawność techniczną UiSW.
Sprawność techniczna UiSW – stan określający gotowość techniczną UiSW do
użytkowania, określony przez jego rzeczywiste (faktyczne) parametry techniczne,
odniesione do wymaganych wartości dopuszczalnych, zawartych w dokumentacji
techniczno-eksploatacyjnej.
Sprzęt powszechnego użytku – sprzęt powszechnie dostępny na rynku, dla którego nie są
precyzowane specjalne wymagania wojskowe, powodujące konieczność zmian cech
produktu.
Stan techniczny UiSW – całokształt parametrów i cech odniesionych do wymagań
zawartych w dokumentacji techniczno-eksploatacyjnej charakteryzującej UiSW. Na stan
techniczny UiSW składa się jego sprawność techniczna i utrzymanie.

Techniczne środki materiałowe (tśm) – części zamienne (zespoły, podzespoły,
mechanizmy, urządzenia), zestawy naprawcze oraz środki chemiczne, narzędzia i inne
materiały eksploatacyjno-naprawcze.
Technika lądowa – to grupy UiSW charakteryzujące się specyfiką wykorzystania
i przeznaczone do prowadzenia, wsparcia i zabezpieczenia operacji prowadzonych przez
siły zbrojne na lądzie, wyszczególnione w załączniku nr C do niniejszej instrukcji.
Technika lotnicza – to grupy UiSW charakteryzujące się specyfiką wykorzystania
i przeznaczone do prowadzenia, wsparcia i zabezpieczenia operacji prowadzonych przez
siły zbrojne w przestrzeni powietrznej, wyszczególnione w załączniku C do niniejszej
instrukcji.
Technika morska – to grupy UiSW charakteryzujące się specyfiką wykorzystania
i przeznaczone do prowadzenia, wsparcia i zabezpieczenia operacji prowadzonych przez
siły zbrojne na akwenach morskich, wyszczególnione w załączniku C do niniejszej
instrukcji.
UiSW etatowy – uzbrojenie i sprzęt wojskowy stanowiący wyposażenie jednostki
wojskowej zaliczony na pokrycie należności wynikającej z etatu jednostki/instytucji
wojskowej i tabeli należności do etatu.
UiSW nadwyżkowy – uzbrojenie i sprzęt wojskowy pozostający na ewidencji ilościowo-
-wartościowej właściwego WOG, stanowiący wyposażenie etatowe jednostki wojskowej
w ilości większej niż przewiduje etat lub tabela należności.
UiSW ponadetatowy – uzbrojenie i sprzęt wojskowy pozostający na ewidencji ilościowo-
-wartościowej właściwego WOG, stanowiący wyposażenie etatowe jednostki wojskowej,
który nie występuje w etacie jednostki lub tabeli należności.
Usterka UiSW – uszkodzenie lub przekroczenie wartości (niespełnienie wymagań)
określonej w warunkach technicznych danego UiSW przez parametr eksploatacyjny nie
mający bezpośrednio wpływu na sprawność UiSW oraz bezpieczeństwo eksploatacji.
Utrzymanie – stan charakteryzujący dbałość o UiSW, odniesiony do wymagań zawartych
w dokumentacji technicznej i eksploatacyjnej. Utrzymanie UiSW określa się na podstawie
stwierdzonych uszkodzeń.
Uzbrojenie i sprzęt wojskowy (UiSW) - techniczne środki walki, sprzęt techniczny oraz
wyposażenie i środki zaopatrzenia, w tym oprogramowanie, które ze względu na swoje
wymagania lub właściwości techniczno – konstrukcyjne oraz sposób zaprojektowania lub
wykonania są przeznaczone do celów wojskowych. UiSW obejmuje również wyroby
i technologie oraz sprzęt powszechnego użytku wykorzystywane w resorcie obrony
narodowej.
Użytek bieżący - należność UiSW przeznaczona na zabezpieczenie bieżących potrzeb
szkoleniowych i gospodarczych zgodnie z należnością czasu pokoju „P”.
Użytkowanie UiSW – wykorzystanie UiSW, w celu wykonania określonych zadań
i wykorzystania jego funkcji użytkowych zgodnie z jego przeznaczeniem
i właściwościami funkcjonalnymi.
Użytkownik UiSW – jednostka wojskowa oraz żołnierz (pracownik), wykorzystująca
zgodnie z przeznaczeniem UiSW, przydzielone na podstawie etatów, tabel należności lub
przydzielone dodatkowo do realizacji zadań służbowych, odpowiedzialna za utrzymanie
jego właściwego stanu technicznego.
Wojskowy Oddział Gospodarczy – jednostka wojskowa będąca dysponentem środków
budżetowych III stopnia, prowadząca samodzielną gospodarkę materiałową i finansową,
w tym realizująca funkcje zarządzania UiSW. Oznacza również inne jednostki wojskowe
pełniące funkcję oddziału gospodarczego (Bazy Lotnicze, Komendy Portu Wojennego,
Oddziały Zabezpieczenia DGW i KG ŻW, JW WS).
Wprowadzanie UiSW do SZ RP – dyspozycja właściwego organu wojskowego

A-5

A-4

w sprawie rozpoczęcia eksploatacji danego wzoru UiSW w SZ RP.
Wybrakowanie – całokształt przedsięwzięć związanych z fizyczną likwidacją UiSW,
które zostało zakwalifikowane do odpowiedniej kategorii i jest zbędne w SZ RP.
Wycofywanie UiSW z sił zbrojnych – dyspozycja właściwego organu wojskowego
w sprawie całkowitego wycofania danego wzoru UiSW z wyposażenia sił zbrojnych.
Wyposażenie pomiarowe / sprzęt pomiarowy – wszystkie przyrządy pomiarowe, wzorce
jednostek miar, materiały odniesienia, aparatura pomocnicza i instrukcje niezbędne do
wykonania pomiaru.
Zabezpieczenie techniczne UiSW – celowe działanie ze sprawnym lub niesprawnym
sprzętem, umożliwiające jego użytkowanie, którego celem jest stwarzanie takich
warunków organizacyjnych i technicznych, które umożliwiają wykorzystanie funkcji
użytkowych UiSW.
Zapas wojenny (ZW) – zapas UiSW przeznaczony do zabezpieczenia potrzeb jednostek
wojskowych w czasie bezpośrednich działań bojowych, wynikający z różnicy pomiędzy
należnością czasu wojny „W” i czasu pokoju „P”.
Zarządzanie UiSW - całokształt realizowanych, zgodnie z założonym celem,
przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia procesu eksploatacji UiSW, opartych na
obowiązujących przepisach oraz racjonalnych i ekonomicznych zasadach działania.
Zasadnicze UiSW – określone na podstawie stosownego rozkazu Szefa Sztabu
Generalnego WP techniczne środki walki, sprzęt techniczny, wyposażenie oraz ujęte
w etacie i tabeli należności do etatu jednostki wojskowej, mające decydujący wpływ na
wykonanie zadania, zgodnie z jej operacyjnym przeznaczeniem.
Zdatność – określa czy uzbrojenie i sprzęt wojskowy nadaje się do użytkowania
i wykonywania podstawowych funkcji w działaniach bojowych zgodnie z przeznaczeniem.

A-6

Załącznik B

WYKAZ UŻYTYCH SKRÓTÓW

bes – batalion ewakuacji sprzętu,

– baza morska,

BLot

– baza lotnicza,

brem

– batalion remontowy,

btsc

– batalion transportu sprzętu ciężkiego,

COL

– Centralny Organ Logistyczny,

DGW

– Dowództwo Garnizonu Warszawa,

DO SZ

– Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych,

– Dzień Techniczny,

DGZL

– dywizyjna grupa zabezpieczenia logistycznego,

DWS – Dowództwo Wojsk Specjalnych,

– grupa eksploatacyjna,

E-Tech

– eskadra techniczna,

– Grupa Awaryjna,

– Grupa Ewakuacyjna,

GET

– Grupa Ewakuacji Technicznej,

GER

– Grupa Ewakuacyjno-Remontowa,

– gospodarka narodowa,

GRE

– Grupa Ratunkowo-Ewakuacyjna,

GWT

– Garnizonowe Warsztaty Techniczne,

GZL

– Grupa Zabezpieczenia Logistycznego,

IWsp SZ – Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych,

JOA

– obszar operacji połączonych (Joint Operations Area),

JW – jednostka wojskowa,

JW WS

– jednostka wojskowa Wojsk Specjalnych,

– grupa konserwacyjna,

KG ŻW – Komenda Główna Żandarmerii Wojskowej,

KPR

– kierowane pociski rakietowe,

KPW

– Komenda Portu Wojennego,

LGRat

– Lotnicza Grupa Ratownicza,

– Marynarka Wojenna,

MZR

– Morskie Zespoły Ratownicze,

– rok bieżący,

– naprawa awaryjna,

NAMSA – Natowska Agencja ds. Eksploatacji i Zaopatrywania (NATO
Maintenance and Supply Agency),

– naprawa bieżąca,

– naprawa dokowa,

– naprawa główna,

NGw

– naprawa gwarancyjna,

– naprawa konserwacyjna,

– naprawa średnia,

NSE

– National Support Element (Narodowy Element Wsparcia),

OB – obsługiwanie bieżące,

– oddział gospodarczy,

– obsługiwanie okresowe,

OOZ

– obszar operacyjnego zainteresowania MW,

B-1

– Obsługiwanie Roczne,

– czas pokoju,

P-rem

– pododdział remontowy,

– punkt bazowania,

PBS

– przegląd bez sprawdzenia działania,

– przechowywanie długookresowe,

– przechowywanie krótkookresowe,

PKr

– przegląd kontrolny,

PKW

– Polski Kontyngent Wojskowy,

PKW/PJW – Polski Kontyngent Wojskowy/Polskie Jednostki Wojskowe,

PMB

– punkt manewrowego bazowania,

PRO

– punkt remontu okrętów,

PRiPT

– Patrol Rozpoznania i Pomocy Technicznej,

PRTech – Patrol Rozpoznania Technicznego,

– przegląd specjalny,

PST

– protokół stanu technicznego,

PZD

– przegląd ze sprawdzeniem działania,

PZUS

– Punkt Zbiórki Uszkodzonego Sprzętu,

RBLog

– Regionalna Baza Logistyczna,

RON

– Resort Obrony Narodowej,

RSZ

– Rodzaje Sił Zbrojnych,

RWT – Rejonowe Warsztaty Techniczne,

SNMCMG – Stała Grupa Sił Przeciwminowych NATO (Standing NATO Mine
Countermeasures Group),

SNMG

– Stała Grupa Sił Morskich NATO (Standing NATO Maritime

Group),

STiRW-CKRW – Szefostwo Transportu i Ruchu Wojsk – Centrum Kierowania
Ruchem Wojsk,

SZ RP

– Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej,

– użytek bieżący,

UiSW

– uzbrojenie i sprzęt wojskowy,

– czas wojenny,

WCM

– Wojskowe Centrum Metrologii,

WDT

– Wojskowy Dozór Techniczny,

WEKK

– Wojskowa Energetyczna Komisja Kwalifikacyjna,

WIGE

– Wojskowa Inspekcja Gospodarki Energetycznej,

WJBR

– Wojskowe Jednostki Badawczo-Rozwojowe,

WOG

– Wojskowy Oddział Gospodarczy,

WOM

– Wojskowy Ośrodek Metrologii,

WOP

– Wojskowa Ochrona Przeciwpożarowa,

WPRP

– Wojskowe Przedsiębiorstwo Remontowo-Produkcyjne,

WRTM

– Warsztat Remontu Techniki Morskiej,

– Warsztat Techniczny,

– Wojska Specjalne,

– związek taktyczny,

– zapas wojenny,

ZWSI RON – zintegrowany wieloszczeblowy system informacyjny resortu
obrony narodowej,

ZZL

– Zespół Zabezpieczenia Logistycznego.

B-2

Załącznik C

Technikę lądową, lotniczą i morską stanowią wyszczególnione w decyzji

Ministra

Obrony Narodowej poniższe grupy UiSW:

1. Technika lądowa:

a. uzbrojenie i sprzęt lądowy (Lp.VIII) z wyjątkiem środków bojowych oraz:

śmigłowców bojowych i innych wojsk lądowych,

uzbrojenia, sprzętu i wyposażenia do śmigłowców bojowych oraz innych
śmigłowców wojsk lądowych,

zestawów do lokalizacji i wykrywania celów,

sprzętu spadochronowo-desantowego, ubiorów specjalnych załóg śmigłowców
wojsk lądowych,

urządzenia i sprzęt do zrzutu towarów z pokładu statku powietrznego nie
stanowiące wyposażenia statku powietrznego.

b. sprzęt rozpoznania i walki elektronicznej oraz geografii wojskowej(Lp.I),
c. sprzęt informatyki i oprogramowanie (Lp.II),
d. sprzęt dowodzenia, łączności, identyfikacji i nawigacji (Lp. III),
e. sprzęt i środki zaopatrzenia logistycznego (Lp. IV) z wyjątkiem środków

materiałowych i sprzętu powszechnego użytku służb materiałowych,

f. samochody sanitarne i pojazdy specjalne służby zdrowia (Lp.V),
g. sprzęt obrony przed bronią masowego rażenia (Lp.VI),
h. uzbrojenie i sprzęt obrony przeciwlotniczej (Lp. VII),
i. sprzęt Żandarmerii Wojskowej (Lp. XIV),
j. sprzęt i wyposażenie do zabezpieczenia ochrony informacji niejawnych

(Lp. XVI) z wyjątkiem:

sprzętu do przechowywania dokumentów niejawnych i elektronicznych
nośników informacji;

sprzętu do niszczenia dokumentów niejawnych i elektronicznych nośników
informacji.

2. Technika lotnicza:

a. uzbrojenie i sprzęt lotniczy (Lp.IX),
b. śmigłowce bojowe i inne śmigłowce wojsk lądowych (Lp. VIII),
c. uzbrojenie, sprzęt i wyposażenie do śmigłowców bojowych oraz innych

śmigłowców wojsk lądowych (Lp. VIII),

d. zestawy do lokalizacji i wykrywania celów (Lp. VIII),
e. sprzęt spadochronowo-desantowy, ubiory specjalnych załóg śmigłowców wojsk

lądowych (Lp.VIII),

f. urządzenia i sprzęt do zrzutu towarów z pokładu statku powietrznego nie

stanowiące wyposażenia statku powietrznego (Lp.VIII).

g. śmigłowce i samoloty morskie (Lp. X);
h. lotnicze systemy i urządzenia morskie (Lp. X),

W załączniku do Decyzji Nr 46/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 27 stycznia 2007 r. w sprawie określenia funkcji

gestorów i centralnych organów logistycznych uzbrojenia i sprzętu wojskowego w resorcie obrony narodowej
(Dz.Urz.MON.07.3.36).

C-1

i. lotnicze urządzenia szkolno-treningowe (symulatory) dla UiSW gestora (Lp.X).

3. Technika morska

a. uzbrojenie i sprzęt morski (Lp.X), z wyjątkiem środków bojowych oraz:

śmigłowców i samolotów morskich;

lotniczych systemów i urządzeń morskich,

lotniczych urządzeń szkolno-treningowych (symulatory).

C-2

Załącznik D

Zabe

zpie

enie

hni

Zaopatrywanie

w UiSW

w TŚM

Obsługiwanie

techniczne

Obsługiwanie bieżące OB

Obsługiwanie okresowe OO-1; OO-n

Obsługiwanie specjalne OS

Obsługiwanie roczne OR

Obsługiwanie podczas przechowywania

Ewakuacja

techniczna

Ratownictwo techniczne

Gromadzenie funduszu naprawczego

Odzysk UiSW

Gromadzenie zdobycznego UISW

Rozpoznanie

techniczne

UiSW wojsk własnych

Obiekty infrastruktury technicznej

UiSW wojsk przeciwnika

Naprawa

NB naprawa bieżąca

NS naprawa średnia

NG naprawa główna

NK naprawa konserwacyjna

ND naprawa dokowa

NA naprawa awaryjna

NGw naprawa gwarancyjna

Naprawa uszkodzeń bojowych R1-Ri

D-1

Załącznik E

E-1

E-2

Załącznik F

F-1

Załącznik G

PRIORYTETY OBSŁUGIWANIA, EWAKUACJI I NAPRAWY TECHNIKI LĄDOWEJ,

LOTNICZEJ I MORSKIEJ W OPERACJACH MILITARNYCH*

chnika lą

dow

Zestawy rakietowe (wyrzutnie rakiet i stacje ich naprowadzania)

Wozy dowodzenia

Stacje radiolokacyjne i radioliniowe, radiostacje, pojazdy dowozu
i przygotowania rakiet oraz transportu RMN, ruchome obiekty zabezpieczenia
i kierowania ogniem

Czołgi, bojowe wozy piechoty, samobieżne środki ogniowe artyleryjskie
i przeciwlotnicze

Pojazdy nosiciele artylerii przeciwlotniczej i przeciwpancernej

Transportery i samochody opancerzone

Holowany sprzęt artyleryjski wraz z zespolonymi zestawami

Ciągniki artyleryjskie

Pojazdy wszystkich rodzajów rozpoznania i sprzęt ewakuacyjny

Maszyny inżynieryjne, dźwigi, sprzęt przeprawowy i mostowy, samobieżne
ustawiacze min, wszelkie pojazdy specjalne RWiS, ruchome warsztaty
obsługowo - remontowe

Samochody ciężarowo - terenowe

Samochody ciężarowe i przyczepy transportowe

Uzbrojenie i sprzęt spaletyzowany

Uzbrojenie i sprzęt przenośny

Samochody osobowo - terenowe i osobowe

chnika

lot

nicz

Samoloty i śmigłowce bojowe

Samoloty i śmigłowce transportowe

Samoloty szkolne

Sprzęt naziemnej obsługi statków powietrznych

chnika

morska

Okręty bojowe

Pomocnicze jednostki pływające

Bazowe środki pływające

*Ostateczną decyzję w sprawie priorytetów obsługiwania, ewakuacji i naprawy techniki

lądowej, lotniczej i morskiej w operacjach militarnych podejmuje dowódca
odpowiedniego szczebla w czasie operacji.

G-1

Załącznik H

ARKUSZ ZMIAN

Numer

zmiany

strony

Data

wprowadzenia

Treść zmiany

H-1

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
2011 09 22 Rozkaz nr 904 MON instrikcja doświadczenie w SZ RP
DD 4 Doktryna logistyczna SZ RP
2011 09 22 Rozkaz nr 904 MON instrikcja doświadczenie w SZ RP
Strategia udziału SZ RP w operacjach międzynarodowych, Siły zbrojne
2009 05 04 Rozp MON używanie znaków w SZ RP
Prezentacja 22 AK Techniki druku
Wewnetrzny proces decyzyjny dotyczacy udzialu SZ RP w ppt
Elementy zabezpieczeń technicznych
Zabezpieczenie techniczne 2, ochrona, Tech. środki zabezpieczenia
Praca wsparcie SZ RP w ZK
Uzupenienie nr 1 RO SZ RP
Załącznik nr 1 wymagania dla elektronicznych systemów zabezpieczeń, technikum ochrony osób fizycznyc
133. SZ RP w Strat. BN RP, STUDIA EDB, Obrona narodowa i terytorialna
Regulamin ogólny SZ RP, WAT-materiały, saper
Informacja do Aneksu Rozwoju SZ RP 2007-2012, Bezpieczeństwo państwa

więcej podobnych podstron