background image

uchwała SN z dnia 1991.04.05 III CZP 21/91 
OSNC 1991/10-12/121 

Drukuj

  

1. Jeżeli powstanie roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia 
pieniężnego, to uzyskuje ono byt niezależny od długu głównego i według własnych reguł ulega 
przedawnieniu.  
 
2. Roszczenie o odsetki staje się wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i w związku z tym 
przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia. 

 

 

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Centrum Naukowo-Produkcyjnego w W. przeciwko Zakładom 
Radiowym (...) w B. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego, 
przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 23 stycznia 1991 r. do 
rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.: 
 
1) czy roszczenie o odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego przedawnia się wraz 
z upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego, czy też powstawszy raz przedawnia się 
według własnych reguł i może istnieć zarówno po wygaśnięciu wskutek przedawnienia świadczenia 
głównego, jak i po upływie terminu przedawnienia dla tego roszczenia, jeżeli zostało ono wcześniej 
spełnione; 
 
2) czy roszczenie o odsetki staje się wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i w związku z tym 
przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia? 
 
podjął następującą uchwałę: 
 
1. Jeżeli powstanie roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia 
pieniężnego, to uzyskuje ono byt niezależny od długu głównego i według własnych reguł ulega 
przedawnieniu.  
 
2. Roszczenie o odsetki staje się wymagalne osobno w każdym dniu opóźnienia i w związku z tym 
przedawnia się osobno za każdy dzień opóźnienia.  
 
  
 
Sąd Apelacyjny w Gdańsku rozpoznając rewizję pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego 
zasądzającego odsetki przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne 
sformułowane w sentencji uchwały (art. 391 § 1 k.p.c.). Wątpliwość Sądu Apelacyjnego powstała w 
związku z istnieniem w doktrynie i orzecznictwie dwóch różnych poglądów dotyczących przedawniania 
się roszczeń o odsetki. Jeden pogląd zakłada, że roszczenie o odsetki za opóźnienie w zapłacie 
należności pieniężnej, jako roszczenie uboczne dzieli w zakresie przedawnienia losy roszczenia 
głównego, tj. przedawnia się tak jak i roszczenie główne, natomiast drugi, nie negując akcesoryjności 
roszczenia o odsetki za opóźnienie w stosunku do roszczenia głównego, przyjmuje, że roszczenie o 
odsetki jest akcesoryjne w tym znaczeniu, że jego powstanie i zakres zależy od powstania i zakresu 
żądania głównego, poza tym roszczenie o odsetki ma byt samodzielny, niezależny od wierzytelności 
głównej, a więc może podlegać odmiennym regułom co do wymagalności i przedawnienia. 
 
  
 
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje: 
 
Odsetki stanowią wynagrodzenie za używanie cudzych pieniędzy lub innych rzeczy zamiennych, 
płatne z reguły w rzeczach zamiennych tego samego rodzaju co dług główny, w stosunku do jego 
wysokości i czasu trwania używania. Obowiązek płacenia odsetek nie może powstać bez obowiązku 

background image

zapłaty sumy głównej. Jest przeto długiem ubocznym, czyli akcesoryjnym. Skoro jednak raz 
powstanie, uzyskuje byt niezależny od długu głównego i może istnieć nawet po jego wygaśnięciu. Cały 
okres opóźnienia znany jest wierzycielowi dopiero po spełnieniu świadczenia głównego. Odsetki 
należą się za czas opóźnienia, poczynając od dnia wymagalności długu, czyli bieg wymagalności 
odsetek rozpoczyna się już z pierwszym dniem opóźnienia, a kończy się w dniu dokonania zapłaty. 
Roszczenie p

ieniężne staje się wymagalne z chwilą, gdy wierzyciel uzyskuje prawną możliwość 

żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności, a dłużnik zostaje obarczony obowiązkiem 
spełnienia świadczenia. Z reguły z chwilą nadejścia terminu wykonania zobowiązanie staje się 
wymagalne, a dłużnik dopiero wtedy może popaść w opóźnienie. W dziedzinie zobowiązań 
bezterminowych (np. z czynów niedozwolonych) wierzyciel może żądać spełnienia z chwilą ich 
powstania. W zasadzie także dłużnik ma obowiązek świadczenia z tą samą chwilą. Sytuacja taka 
odpowiada więc wymagalności roszczenia. Nie łączy się ona jednakże jeszcze z terminem spełnienia 
świadczenia. Ten termin zostanie określony w omawianych zobowiązaniach za pomocą wezwania do 
zapłaty. Dopiero bezskuteczny upływ tego terminu będzie oznaczać opóźnienie dłużnika. 
 
W orzeczeniu z dnia 19 stycznia 1990 r. IV CR 294/89 Sąd Najwyższy wyjaśnił: "roszczenie o zapłatę 
odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, uzyskuje byt niezależny od długu 
głównego i według własnych reguł ulega przedawnieniu. Może więc ono istnieć, tak po wygaśnięciu 
wskutek przedawnienia świadczenia głównego, jak i po upływie terminu przedawnienia 
przewidzianego dla tego roszczenia, jeżeli zostało ono wcześniej spełnione". Sąd Najwyższy w 
ob

ecnym składzie podziela to stanowisko. 

 
Już wyżej podkreślano, że odsetki należą się za czas opóźnienia, tj. poczynając od dnia 
wymagalności długu, a kończąc na dniu jego zapłaty. Na ten zamknięty okres składają się 
poszczególne dni opóźnienia, a należność z tytułu odsetek narasta sukcesywnie, podwyższa się 
bowiem z każdym dniem o stosowną kwotę pieniężną. 
 
Rozróżnienie to ma wpływ na przedawnienie roszczenia o odsetki, które określa się za każdy dzień 
osobno. 
 
Z tych przyczyn udzielono odpowiedzi jak w sen

tencji uchwały.