Dyski magnetooptyczne. Taśmy magnetyczne.

Dyski magnetooptyczne są mobilnymi nośnikami informacji o względnie dużych
pojemnościach, rzędu kilkuset MB. Wada ich jest wysoka cena zarówno ich
samych, jak i ich napędów.
Do zapisu informacji na dyskach magnetooptycznych wykorzystuje się zmiany
własności polaryzacji światła pewnych materiałów, zachodzące pod wpływem
pola magnetycznego. Dlatego tez przed dokładniejszym wyjaśnieniem zasady
zapisu magnetooptycznego musimy krótko wyjaśnić zagadnienie polaryzacji
ś

wiatła.

Ś

wiatło jest falą elektromagnetyczna z określonego zakresu długości. Drgania

elektromagnetyczne mogą zachodzić w różnych płaszczyznach, (co ma miejsce choćby w
przypadku bezpośredniego światła słonecznego) lub w jednej płaszczyźnie (przykładem
może tu być światło odbite od lustra pod określonym katem). W pierwszym przypadku
mamy do czynienia ze światłem niespolaryzowanym, w drugim zaś ze spolaryzowanym.
Schematycznie przedstawia to rysunek 4.7.

Filtry polaryzacyjne powodują, ze światło niespolaryzowane po przejściu
przez nie staje sie swiatlem spolaryzowanym. Jednym z ich parametrów jest
płaszczyzna polaryzacji, czyli płaszczyzna, w której drga fala
elektromagnetyczna światła po przejściu przez filtr.
Jeżeli światło przepuścimy przez dwa filtry polaryzujące, których płaszczyzny
polaryzacji sa ustawione do siebie pod kątem prostym, uzyskamy całkowite
wytłumienie fali świetlnej, (co jest oczywiste drgania nie mogą zachodzić w żadnej
płaszczyźnie).

Oddziaływanie filtrów polaryzacyjnych

Dla materiału używanego jako nośnik informacji w dyskach magnetooptycznych
położenie płaszczyzny polaryzacji odbitego od nich światła zależy od stopnia
ich namagnesowania.

Inaczej mówiąc, płaszczyzna polaryzacji ulega skręceniu pod wpływem
namagnesowania nośnika.
Jeżeli namagnesowany materiał magnetyczny rozgrzejemy powyżej pewnej
temperatury zwanej punktem Curie, to zostanie on samoistnie rozmagnesowany.

Opis sposobu wykorzystania dysku magnetooptycznego rozpoczniemy od sposobu
jego odczytu. Załóżmy, ze informacja na nim została naniesiona w postaci pól,
które sa na przemian namagnesowane i nienamagnesowane. Układ odczytujący
przedstawiony jest na rysunku

Zasada zapisu informacji na dysku magnetooptycznym

Dysk przesuwa sie (obracając) w polu magnetycznym powodującym jego
magnesowanie. Miejsca, które maja zostać rozmagnesowane, oświetlane sa wiązka
ś

wiatła laserowego o dużej energii, powodująca punktowe nagrzewanie nośnika

magnetycznego powyżej temperatury punktu Curie. Powoduje to, jak
powiedzieliśmy, rozmagnesowanie tego obszaru.

Ta

ś

my magnetyczne

Są nośnikami używanymi do archiwizacji danych. Obecnie używane taśmy mogą
pomieścić nawet do 100 GB danych.

Zaletą napędów taśmowych jest ich wysoka niezawodność i trwałość zapisu na
nośniku (zwykle około 10 lat). Nie do pogardzenia są także duże pojemności,
zwykle rzędu kilkunastu - kilkudziesięciu GB, niedostępne podczas korzystania
z innych mediów. Napędy taśmowe różnią się między sobą głównie sposobem
zapisu informacji na taśmie.

Taśmy z formatem zapisu DAT o szerokości 8 mm, znane dzisiaj głównie w wersji
Mammoth posiadają znacznie większą pojemność (od 20 GB bez kompresji) i są
stosowane m.in. do przechowywania bardzo dużych zbiorów danych w
bibliotekach taśmowych (pojemności rzędu kilku terabajtów).

Konkurencyjnym wobec DAT/DDS formatem zapisu danych na taśmach jest DLT,
czyli zapis liniowy oraz zapis wielokanałowy MLR. W zapisie DLT dane
umieszczane są równolegle do krawędzi taśmy na kilku ścieżkach. Zapis ten

umożliwia szybki odczyt danych, zwłaszcza przy zastosowaniu mechanizmów
odczytujących jednocześnie dane z kilku ścieżek

Zalety napędów magnetooptycznych to:

o

bardzo szybki transfer,

o

trwałość nośnika,

o

wygodna obsługa - z napędu magnetooptycznego korzystamy tak jak napędu
zwykłych dyskietek (tyle że dostępnej przestrzeni jest znacznie więcej).

Coraz częściej słychać głosy, że nadchodzi schyłek technologii optycznych, tymczasem
Plasmon zapowiada kolejną wersję profesjonalnych płyt do archiwizacji - UDO2.
Płyty zgodne z technologią UDO2 pozwolą na zapis 60 GB danych. Zapis za pomocą
błękitnego lasera pozwolił na podwojenie pojemności względem UDO1 i zrost wydajności
o 50%. Tym samem oferowane przez Plasmona biblioteki optyczne UDO Archive
Appliance osiągną pojemności od 1 do 76 TB.