BÓLE GŁOWY
Klinika Neurologii SUM
BÓL GŁOWY
Ból głowy (cephalea):
następstwo podrażnienia struktur zewnątrz- i wewnątrzczaszkowych wrażliwych na ból
powłoki czaszki, mięśnie czepca
pnie tętnicze, zatoki żylne
opona twarda
pnie i zwoje nerwów czaszkowych,
gałka oczna, zatoki, ucho środkowe, zęby
mózgowie nie posiada receptorów bólowych
Klasyfikacja bólów głowy
Ze względu na etiologię:
1. samoistne
2. objawowe
Ponad 90% występujących epizodów bólów głowy stanowią bóle samoistne
Ze względu na dynamikę:
1. ostre
2. przewlekłe
3. Intensywnego działania diagnostyczno-terapeutycznego wymagają przede wszystkim
ostre bóle głowy, najczęściej o objawowym charakterze !!!
Samoistne bóle głowy:
Migrena
Napięciowy ból głowy
Klasterowy ból głowy
Neuralgia samoistna (najczęściej n. V, IX)
Objawowe bóle głowy:
1. choroby mózgu i czaszki:
udary mózgu /najczęściej krwotoczne/
neuroinfekcje /zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu,/
zmiany rozrostowe /guzy nowotworowe, torbiele pasożytnicze, ropnie/
urazy czaszkowo-mózgowe /wstrząśnienie, stłuczenie, krwiak przymózgowy/
inne choroby przebiegające ze zmianami ciśnienia śródczaszkowego
2. choroby narządów twarzoczaszki
3. choroby ogólnoustrojowe:
nadciśnienie tętnicze /jednak objawy zwykle dopiero powyżej wartości 200-220/120-
140 mmHg/
przewlekła niewydolnośd oddechowa, niewydolnośd nerek, anemia, policytemia
4. polekowe (atenolol, ranitydyna, rezerpina, metyldopa)
5. psychogenne
Ostre bóle głowy:
Najczęstsze przyczyny:
1. Udar krwotoczny - krwotok podpajęczynówkowy lub śródmózgowy
2. Uraz czaszkowo-mózgowy
3. Zapalenie zatok, infekcja ogólnoustrojowa
4. Guz mózgowia /najczęściej krwawienie do guza/
5. Neuralgia nerwu V
6. Napad jaskry
7. Przełom nadciśnieniowy
8. Zatrucie
Ostre bóle głowy:
Przewlekłe bóle głowy:
napięciowe bóle głowy
migrena
bóle towarzyszące chorobom kręgosłupa szyjnego
choroby rozrostowe /guz mózgowia w okresie narastania/
przewlekłe bóle pourazowe /cerebrastenia pourazowa/
bóle somatoformiczne /m.in. w przebiegu depresji/
bóle polekowe /m.in. po nadużywaniu leków p-bólowych/
Zasady diagnostyki:
Wywiad:
dynamika wystąpienia bólu /nagły lub narastający/
okoliczności wystąpienia /m.in. wysiłek fizyczny, spoczynek, uraz, schylanie,
ekspozycja na zmianę temperatury, pora dnia/
charakter bólu /tępy, pulsujący, rwący/
czas trwania bólu /kilkanaście sekund, kilkadziesiąt minut, kilka godzin, kilka dni,
przewlekle/
dolegliwości towarzyszące /utrata przytomności, nudności, wymioty, gorączka,
nadwrażliwośd na światło i dźwięk/
inne istniejące choroby
Zasady diagnostyki:
Badanie fizykalne:
I.
Konieczne przeprowadzenie badania:
neurologicznego (z oceną dna oka)
internistycznego (z pomiarem RR i akcji serca)
I.
Często niezbędne również przeprowadzenie badania:
okulistycznego
laryngologicznego
stomatologicznego
Zasady diagnostyki:
Badania dodatkowe:
1. Badania laboratoryjne /wskaźniki zapalenia, ocena czynności nerek, wątroby,
morfologia)
2. Badania neuroobrazowe /TK, MRI/
3. Badanie PMR – w diagnostyce krwotoku podpajęczynówkowego
4. Badania radiologiczne kręgosłupa szyjnego, czaszki /rzadko/
5. Ultrasonografia naczyo szyjnych i śródczaszkowych
6. EEG /mało przydatne/
Migrena
Epidemiologia:
występuje u ok. 3-15% populacji
częściej u kobiet (3:1)
początek zwykle przed 30 rż
może występowad rodzinne
Przebieg kliniczny:
choroba występuje w postaci nawracających, kilku- lub kulkunastogodzinnych
napadów
bóle mogą utrzymywad się kilka dni – stan migrenowy
Charakter objawów:
ból zwykle napadowy, tętniący, przeważnie jednostronny, często upośledzający
codzienne funkcjonowanie
objawy towarzyszące: nudności, wymioty, foto- i fonofobia, czasem zawroty głowy,
biegunki
Migrena
Ból często wyzwalany przez czynniki prowokujące:
czynniki atmosferyczne
pokarmy
stres
niedobór snu
U ok. 15-20% chorych wystąpienie napadu migreny poprzedza aura /migrena z aurą/:
wzrokowa: błyski świetlne, ubytki pola widzenia /mroczek/
parestezje połowicze
niedowład połowiczy, afazja
Objawy te zwykle utrzymują się 20-30 minut
Patomechanizm migreny:
1. teoria naczyniowa:
aura – skurcz naczyo wewnątrzczaszkowych
faza bólowa – rozkurcz naczyo zewnątrzczaszkowych
faza ponapadowa
teoria neurogenna:
odruch trójdzielno-naczyniowy /zmiany naczyniowe wtórne do drażnienia nerwu V/
teoria biochemiczna:
rola serotoniny /ośrodkowy niedobór serotoniny – spadek napięcia naczyo/
Patomechanizm migreny
Obecnie mechanizm rozpatrujemy w 3 fazach:
1. Pobudzenie generatorów bólu w pniu mózgu
2. Aktywacja naczynioruchowa - zmiany w obrębie naczyo mózgowych zwłaszcza oponowych
3. Pobudzenie układu trójdzielno-naczyniowego (przez aktywację j.rdzeniowego n.V -
uwolnienie wazoaktywnych peptydów – obrzęk tkanek i zmiany napięcia naczyo)
Dochodzi również do szerzącej się depresji aktywności korowej częściowo związanej z zaburzeniami
perfuzji.
Klasyfikacja migreny z aurą wg International Headache Society /IHS/
Co najmniej 2 ataki spełniające 3 z 4 warunków:
jeden lub więcej odwracalnych objawów aury
co najmniej jeden objaw aury trwający dłużej niż 4 min albo 2 lub więcej następujących po sobie
objawów
jeden objaw aury nie trwający nigdy dłużej niż 60 min
przerwa między aurą a wystąpieniem bólu nie dłuższa niż 60 min
Klasyfikacja migreny bez aury wg IHS
1. Co najmniej 5 ataków trwających 4-72 godz.
2. Co najmniej 2 cechy bólu:
jednostronny
pulsujący
umiarkowany do ostrego
potęgowany przez rutynowe zajęcia
3. Co najmniej 1 objaw towarzyszący:
nudności
wymioty
fotofobia
fonofobia
Postacie migreny:
Najczęstsze:
klasyczna: migrena z aurą /15-20%/
zwykła: migrena bez aury /70-80%/
Rzadziej występujące:
skojarzona: z ogniskowymi objawami neurologicznymi, zazwyczaj w czasie ataku –
afazja, niedowłady połowicze lub porażenia
siatkówkowa: napadowe ubytki pola widzenia bez bólu głowy
okoporaźna: po napadzie utrzymujące się porażenia mięśni gałkoruchowych
podstawna: aura z objawami pniowymi (zawroty głowy, ataksja, dwojenie obrazu,
utrata przytomności)
hemiplegiczna: z utrzymującym się po napadzie porażeniem połowiczym, często po
stronie bólu głowy (dziedziczenie autosomalne dominujące)
karotydynia: „migrena twarzowa” ból szczęki, żuchwy, z uczuciem napięcia i tkliwości
t.szyjnej
Leczenie migreny:
Obejmuje dwa kierunki postępowania:
1. Doraźne – przerwanie napadu
2. Zapobiegawcze – redukcja lub eliminacja występowania napadów
Wskazania:
częstośd napadów 2-3 w m-cu
ciężkie napady, w tym epizody migreny skojarzonej i stany migrenowe
Leczenie migreny:
1. Przerwanie napadu:
NLPZ w odpowiednio dużych dawkach na początku napadu
tryptany (działające na receptor 5HT) na początku bólu głowy (ostrożnie w chorobie
niedokrwiennej serca – skurcz naczyniowy)
alkaloidy sporyszu (+/-)
Wspomagająco:
leki p/wymiotne
leki sedatywne
sterydy (przy braku efektu – „stan migrenowy”)
indometacyna (karotydynia)
Leczenie migreny:
2. Leczenie zapobiegawcze:
leki alfa-adrenolityczne: alkaloidy sporyszu (dihydroergotamina, ergotamina)
Beta-adrenolityczne: najczęściej propranolol
Blokery kanału Ca: flunaryzyna, werapamil
Blokery receptora serotoninowego: pizotifen
Przy braku skuteczności:
Leki przeciwpadaczkowe (karbamazepina, kwas walproinowy)
Leki przeciwdepresyjne (amitryptylina, leki z grupy SSRI)
Istotne jest również unikanie czynników prowokujących
Ból głowy napięciowy
Występowanie:
najpowszechniej występujący rodzaj bólu głowy
częściej u kobiet, początek zazwyczaj w wieku młodzieoczym
Charakterystyka dolegliwości:
ból zwykle tępy, niezbyt silny
może obejmowad całą głowa, lub czoło, skronie, okolicę potylicy
brak charakteru napadowego, nasila się powoli
może utrzymywad się różnie długo, nawet dni lub tygodnie
brak wymiotów; nudności, foto- i fonofobia o mniejszym nasileniu
nie występują objawy aury lub objawy ogniskowe w formie skojarzonej
aktywnośd fizyczna nie nasila dolegliwości
często obecne cechy neurotyczności, lęku, depresji
Ból głowy napięciowy - leczenie
Schemat leczenia podobny do leczenia migreny:
1. Doraźnie:
NLPZ
1. Przewlekle:
alkaloidy sporyszu
Ca blokery
leki p/depresyjne
leki p/lękowe (krótko!)
Ból głowy klasterowy (Hortona)
Epidemiologia:
głównie mężczyźni (6:1)
początek przed 40 rż
Przebieg kliniczny choroby:
choroba przebiega w formie napadów nawracających z różną częstością /nawet do kilkunastu w ciągu
dnia/, występujących przez określony okres czasu zwany „klasterem’/trwający zwykle kilka tygodni/
po tym okresie następuje przerwa w występowaniu napadów
klaster powtarza się z różną częstotliwością – zwykle co kilka miesięcy
Ból głowy klasterowy (Hortona)
Charakterystyka objawów:
pojawia się nagle, bez zwiastunów
zawsze jednostronny, z reguły po tej samej stronie
bardzo silny, pulsujący, kłujący
obejmuje gałkę oczną i skroo
bólowi towarzyszy surowiczy wyciek z nosa, łzawienie i zaczerwienienie oka, objaw Hornera
trwa średnio ok. 30-40 minut
Klasterowy ból głowy - leczenie
1. Leczenie napadu:
oddychanie 100% tlenem
tryptany
sterydy
2. Leczenie zapobiegawcze:
leki podobne jak w migrenie
preparaty litu
czasami przedłużenie terapii sterydowej
Kręgopochodny ból głowy
/zespół szyjny/
Występuje najczęściej w przebiegu:
zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa C
przewlekłego przeciążenia /niewłaściwa, przymusowa pozycja, stałe przeciążenia/
urazów
Objawy:
bóle karku i tyłogłowia
zaburzenia równowagi o typie nieukładowym
szyjne objawy korzeniowe
Przedmiotowo:
ograniczenie ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa
wzmożenie napięcia mięśniowego mm. przykręgosłupowych
Leczenie zespołu szyjnego
I.
Farmakoterapia:
NLPZ /krótko/
leki miorelaksacyjne /Myolastan, Mydocalm/
leki poprawiające krążenie mózgowe /Cavinton, Flunarizin/
czasem tymoleptyki lub anksjolityki
I.
Fizjoterapia
raczej nie masaże – mogą nasilad zawroty głowy
zalecane zabiegi fizykalne – elektroterapia, światłolecznictwo, ultradźwięki, laseroterapia, basen
Neuralgia nerwu trójdzielnego
Epidemiologia:
zaczyna się zwykle po 50 rż
częściej chorują kobiety
Etiologia:
samoistna /częśd przypadków na tle konfliktu naczyniowo-nerwowego/
objawowa
na skutek urazu czaszkowo-mózgowego
w przebiegu SM
na tle ucisku przez guz lub tętniak
jako objaw półpaśca
Neuralgia nerwu trójdzielnego
Przebieg choroby:
napadowe bóle w zakresie najczęściej II i III gałęzi nerwu
napady mogą pojawiad się wielokrotnie w ciągu dnia
samoistne remisje i nawroty
Charakterystyka bólu:
ból bardzo silny, rwący, zazwyczaj jednostronny
trwa kilkanaście sekund
często prowokowany drażnieniem „stref spustowych”
Leczenie neuralgii:
Farmakologiczne:
leki I-ego rzutu: karbamazepina, gabapentyna
przy braku poprawy: baclofen, clonazepam, leki p/depresyjne (amitryptylina)
Neurochirurgiczne:
termokoagulacja zwoju Gasslera
odbarczenie ewentualnego ucisku
Zapalenie tętnicy skroniowej /olbrzymiokomórkowe/
Występowanie: zwykle po 50 rż, częściej kobiety
Objawy: obrzęk, ból, zaczerwienienie skóry, napięcie w okolicy tętnicy skroniowej
Towarzyszą: bóle mięśni, gorączka
Częste powikłanie: zatorem tętnicy środkowej siatkówki z następczą ślepotą
Diagnostyka: podwyższone wskaźniki zapalne, ultrasonografia naczynia, pewne rozpoznanie
na podstawie biopsji tętnicy
Leczenie: sterydoterapia (encorton do kilku m-cy)
Inne bóle głowy
Zespół stawu skroniowo-żuchwowego (zespół Costena) – zmiany w obrębie stawu, wady
zgryzu, bóle twarzy głowy, „trzaskanie w stawie”, czasem szumy uszne
Mieszany ból głowy – współistnienie migreny i napięciowego bólu głowy
Bóle głowy „z odbicia” – przy nadużywaniu leków p/bólowych
Przewlekła napadowa hemikrania – głównie kobiety, bóle podobne jak klasterowe,
indometacyna przerywa napad, czasem dłuższa terapia zapobiegawcza małymi dawkami
Zapraszamy na przerwę !!!