http://e-prawnik.pl

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Metoda wyłączenia z progresją jako metoda unikania międzynarodowego podwójnego opodatkowania
Data: 28-10-2008 r.

Na czym polega metoda wyłączenia?

Metoda wyłączenia jest - obok metody zaliczenia - jedną z dwóch podstawowych metod unikania podwójnego
opodatkowania znajdujących obecnie zastosowanie. Metoda wyłączenia prowadzi do tego, że dany dochód
opodatkowany jest tylko w państwie jego źródła, bowiem drugie z państw rezygnuje z opodatkowania tego
dochodu, zwykle zwalniając go od podatku. W takim przypadku dochód opodatkowany w państwie źródła nie
jest w ogóle opodatkowany w tym drugim państwie. Dochód ten może jednak wpływać na wielkość podatku
płaconego w drugim kraju (

państwie rezydencji

).

Na gruncie opodatkowania przedsiębiorstw wysuwa się tezę, iż metoda wyłączenia realizuje zasadę
neutralności importu kapitału. Z perspektywy państwa źródła dochodu wszyscy inwestorzy inwestujący w tym
państwie mają bowiem zapewnione równe warunki konkurencji.

Metoda wyłączenia występuje w dwóch wariantach

:

metoda wyłączenia z progresją, oraz

wyłączenia pełnego.

W przypadku pełnej metody wyłączenia (?bez progresji") dochód uzyskany w państwie źródła w ogóle nie jest
brany pod uwagę ani jako podstawa opodatkowania, ani przy ustalaniu stawki podatkowej właściwej dla
opodatkowania dochodu podatnika w państwie, w którym ma miejsce zamieszkania (np. umowa z Białorusią).

Na czym polega metoda wyłączenia z progresją?

Metoda wyłączenia z progresją (exemption with progression) polega zaś na tym, że państwo rezydencji
(w którym podatnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę) zwalnia wprawdzie od opodatkowania dochód
z zagranicznych źródeł przychodów (osiągnięty w drugim państwie, będącym stroną umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania), ale przy ustalaniu stawki podatku od dochodu osiągniętego w kraju bierze pod
uwagę także dochód ze źródeł przychodów położonych za granicą. Innymi słowy metoda wyłączenia z progresją
oznacza, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód osiągnięty za granicą, zwolniony z
opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak dla ustalenia stawki
podatku od pozostałego dochodu - osiągniętego w Polsce - stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego
dochodu, tzn. łącznie z dochodem osiągniętym za granicą. A zatem w wyniku zastosowania tej metody stawka

podatkowa, według której jest opodatkowany dochód w państwie miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika,
jest taka, jak gdyby dochód osiągnięty w państwie źródła przychodów podlegał opodatkowaniu. Zastosowana
stawka podatkowa wynika z sumy przychodów podatnika, lecz opodatkowaniu podlega tylko dochód ze źródeł
krajowych.

Przy metodzie wyłączenia osiągamy korzyść z niższej stawki podatku za granicą. Jeśli za granicą jest niższa
stawka niż krajowa, to wówczas nasz dochód jest niżej opodatkowany i nie ma powodu do wyrównania tego
poziomu, jak przy metodzie kredytu podatkowego, do poziomu krajowego. Metoda wyłączenia z progresją
jest finansowo korzystniejsza dla polskich podatników w porównaniu z metodą proporcjonalnego odliczenia - a
to ze względu na fakt, iż stawka podatku zagranicznego jest z reguły niższa niż w Polsce.

Uzasadnieniem metody wyłączenia z progresją jest równomierne rozłożenie obciążeń podatkowych
w przypadku różnych wysokości stawek podatkowych w progresywnej skali. Jeśli bowiem w państwie źródła
przychodów są znacznie niższe stawki podatkowe niż w państwie miejsca zamieszkania, wówczas to drugie
państwo doznaje uszczerbku w zakresie wysokości wpływów podatkowych w stosunku do tych, jakich
należałoby się spodziewać, gdyby wszystkie dochody podatnika były opodatkowane w tym państwie.
Uwzględnienie w metodzie wyłączenia z progresją dochodów zagranicznych przy ustalaniu stawki podatkowej
dla dochodów krajowych pozwala zachować równomierność opodatkowania oraz niweluje mniejsze wpływy
podatkowe w państwie miejsca zamieszkania lub siedziby. W związku z powyższymi uwagami należy
zauważyć, iż metoda wyłączenia z progresją jest zasadna jedynie wtedy, gdy w państwie rezydencji
obowiązuje progresywna skala podatkowa, gdyż wówczas zwiększenie podstawy opodatkowania może
prowadzić do zwiększenia stopy podatku. Innymi słowy generalne uzasadnienie wyłączenia z progresją jest
zatem takie, iż gdyby nie było wyłączenia z progresją, to przeniesienie części dochodu za granicę (czyli
podział dochodu krajowego w taki sposób, że jego część byłaby osiągana za granicą), pozwoliłoby nam
uzyskiwać pewne korzyści w stosunku do podatnika, który ma tylko dochód krajowy. Jeśli bowiem dochód
krajowy jest opodatkowany najwyższą stawką opodatkowania, to wystarczy, że podzielimy ten dochód
pomiędzy dwie jurysdykcje podatkowe i w obu tych jurysdykcjach będzie stosowana niższa stopa
opodatkowania. Aby więc nie dyskryminować tych, którzy mają tylko dochód krajowy, wobec tych, którzy mają
dochód zagraniczny, stosowana jest metoda wyłączenia z progresją, która powoduje, iż doprowadzamy, ale
tylko dla dochodu krajowego, do tej stawki, jaka by obowiązywała w kraju.

Jakie są podstawy prawne stosowania metody wyłączenia z progresją?

Podstawą prawną metody wyłączenia z progresją jest:

przepis poświęcony unikaniu podwójnego opodatkowaniamieszczący się w zakresie art.20-25 typowej
umowy ounikaniu podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę - wzorowany na art. 23A Konwencji
Modelowej OECD,

art.27 ust. 8 polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedni przepis polskiej standardowej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidujący
metodę wyłączenia z progresją odpowiada w swej treści artykułowi 23A Konwencji Modelowej OECD (zob.
K. Bany (tłum.) ?Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku" - wersja skrócona, 15 lipca
2005 r. , praca pod red. E Fonkowicz, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2006 r.). Ustęp 1 tego artykułu

definiuje ogólnie na czym polega zasada wyłączenia. Ustęp 2 dotyczy zaś takich sytuacji, gdy mimo że dane
państwo preferuje metodę wyłączenia w odniesieniu do innych źródeł dochodów, to jeśli chodzi o dochody
bierne (czyli np. odsetki czy dywidendy), stosuje metodę kredytu podatkowego. Z tego ustępu 2 wynika więc,
iż - nawet przy generalnym stosowaniu metody wyłączenia - może być stosowana metoda kredytu
podatkowego tylko w stosunku do tych dochodów określonych w art. 10 i 11 Konwencji Modelowej, tj. z
dywidend i odsetek.

Natomiast ustęp 3 definiuje omawiany wariant metody wyłączenia, czyli metodę wyłączenia z progresją. Art.
23A ust. 3 Konwencji Modelowej OECD stanowi mianowicie, że ?jeżeli zgodnie z jakimkolwiek
postanowieniem umowy, dochód osiągnięty lub majątek posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania
lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony od opodatkowania w tym Państwie, to jednak to
Państwo może przy obliczeniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku takiej osoby wziąć pod
uwagę zwolniony od podatku dochód i majątek".

Art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

określa sposób obliczania podatku przy

zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Przepis ten stanowi, iż jeżeli podatnik objęty w Polsce
nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce według
progresywnej skali podatkowej, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów
międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego
podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali progresywnej (określonej w art. 27 ust. 1
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,

ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem
dochodowym.

Wspomniany art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dotyczy podatników
wskazanych w art. 3 ust. 3 (tj. m.in. członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych), gdyż są oni na
podstawie tego przepisu automatycznie zwolnieni od płacenia w Polsce podatku od dochodów uzyskanych ze
źródeł przychodów położonych za granicą.

W przypadku stosowania tej metody unikania podwójnego opodatkowania podatek oblicza się zatem w ten
sposób:

do dochodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podatnika w Polsce dodaje się dochody
uzyskane przez niego za granicą; dla obliczenia sumy dochodów stanowiących podstawę ustalania stopy
procentowej nie bierze się pod uwagę dochodów (przychodów), opodatkowanych ryczałtowo na podstawie art.
24 ust. 3 i art. 28-30 bądź na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, a także - od 2004
roku - również opodatkowanych liniowo, zgodnie z art. 30b i 30c ustawy.

od sumy dochodów oblicza się podatek według aktualnej skali podatkowej;

określa się stopę podatkową według wzoru:

kwota podatku

obliczonego od

sumy dochodów

Stopa podatkowa = ------------------- x 100 %

dochód całkowity

(polski i zagraniczny)

4. ustaloną zgodnie z powyższym wzorem stopę procentową stosuje się - jako stawkę
podatkową - do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce
(tak: A. Jeleńska Dział II, Rozdział III - Podstawy międzynarodowego prawa podatkowego,
[w:] praca zbiorowa ?Egzamin na doradcę podatkowego - pytania i odpowiedzi. Pytania
otwarte", tom I, Kraków 2007 r.).

Większość zawartych przez nasze Państwo umów przewiduje właśnie metodę wyłączenia z progresją (zob.

tabelę niżej). Ostatnio dokonywane zmiany w umowach wiążących Polskę wskazują na tendencję

przechodzenia do jeszcze szerszego stosowania metody wyłączenia z progresją do zagranicznych

dochodów Polaków.

Unormowanie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zazwyczaj pokrywa się z
postanowieniami stosownych artykułów w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest
Polska. Jednak takie umowy międzynarodowe mają pierwszeństwo przed przepisami prawa wewnętrznego,

które są sprzeczne z tymi umowami.

Stąd jeżeli któraś z nich przewiduje inną metodę unikania podwójnego

opodatkowania (np. wyłączenie pełne w umowie z Białorusią), to podatnik ma prawo zastosować metodę

wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pomimo regulacji zawartej w art. 27 ust. 8

polskiej ustawy.

Jak dochody zagraniczne przeliczyć na złotówki?

Dochody zagraniczne uzyskiwane są przez podatników w walucie obcej. Wykazując je w polskim zeznaniu

należy je przeliczyć na złotówki

. W przypadku stosowania zasady wyłączenia przepisy ustawy o podatku

dochodowym od osób fizycznych nie określają wprost (w przeciwieństwie do zasady zaliczenia) sposobu
przeliczenia przychodów uzyskiwanych za granicą. Ze względów systemowych należy wszakże uznać, iż
obowiązują w tym przypadku generalne reguły określone w przepisach art. 11 ust. 3 i 4 ustawy. Zgodnie zaś z
art. 11 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody w walutach obcych przelicza się
na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z
którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z
usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania
przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. W praktyce oznacza to zazwyczaj, że każdą
otrzymaną wypłatę należy przeliczyć według kursu średniego NBP z dnia, w którym podatnik otrzymał lub
mógł odebrać zagraniczną wypłatę. Nie można zastosować jednego kursu dla wszystkich otrzymywanych kwot
(np. z dnia złożenia zeznania rocznego). Należy każde wynagrodzenie przeliczyć osobno, według kursów
średnich NBP z tego właśnie dnia. Przykładowo jeśli podatnik pracował na umowę o pracę w 2007 r. w
Holandii, a wynagrodzenie wypłacono mu 20 lutego 2007 r. i od wypłaconego wynagrodzenia potrącono mu
zaliczkę na podatek, to do przeliczenia zapłaconego podatku podatnik powinien zastosować kurs euro z dnia
20 lutego 2007 r.

Kiedy istnieje obowiązek składania zeznania rocznego?

Dochody zagraniczne, w przypadku gdy jest wobec nich stosowana metoda wyłączenia z progresją, mają
znaczenie dla polskich organów podatkowych o tyle, o ile polski podatnik uzyskuje dochody również w Polsce.
Jeżeli bowiem nie ma polskich dochodów, to dochody zagraniczne - zwolnione od opodatkowania w Polsce -
nie wpływają na zobowiązanie podatkowe w Polsce. Jeśli więc taki podatnik, który nie uzyskał w danym roku
podatkowym dochodów w Polsce, nie ma on obowiązku składania zeznania rocznego. Może jednak złożyć
zeznanie roczne. Wykazanie przed polskimi organami podatkowymi legalnych dochodów osiąganych i
opodatkowanych za granicą może zapobiec w przyszłości posądzeniu o uzyskanie środków finansowych ze
źródeł nieujawnionych (opodatkowanych stawką 75%).

Ponieważ w przypadku metody wyłączenia nie ma obowiązku rozliczania się w Polsce, w razie nie
uzyskiwania w Polsce żadnych dochodów podatnicy uzyskujący dochody w kraju, z którym zawarta umowa o
unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje jako metodę uniknięcia podwójnego opodatkowania metodę
wyłączenia, nie mają obowiązku wpłacenia zaliczki po powrocie do kraju.

Kwestia podwójnego nieopodatkowania

W przypadku stosowania metody wyłączenia może dojść do sytuacji tzw. podwójnego nieopodatkowania

.

Państwa zawierając umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, czyli mające na celu
wyeliminowanie podwójnego opodatkowania, zazwyczaj chcą się zabezpieczyć przed sytuacją, gdy występuje
podwójne nieopodatkowanie. Podwójne nieopodatkowanie też jest problemem, gdyż w sposób niesłuszny
uprzywilejowuje. Z reguły każde państwo zmierza do tego, by opodatkować dochody tam, gdzie tylko to jest
możliwe, by zabezpieczyć wszędzie swoje interesy podatkowe. Podwójne opodatkowanie zachodzi jednak
wtedy, gdy występuje tzw. konflikt kwalifikacji - kiedy jedno państwo kwalifikuje np. dany dochód jako

odsetki, a drugie kwalifikuje dany dochód jako dochód z działalności gospodarczej. Ten konflikt kwalifikacji,
czyli różnego zakwalifikowania (nazwania), z punktu widzenia umowy międzynarodowej, danego dochodu,
może doprowadzić do tego, że właśnie jedno państwo nie opodatkuje go, bo uzna, iż to są odsetki, od których
akurat się nie pobiera podatku u źródła, zaś drugie nie opodatkuje, gdyż kwalifikuje jako dochód z działalności
gospodarczej, który jest opodatkowany tylko wtedy, gdy jest zakład.

W tej sytuacji państwa zaczęły negocjować między sobą takie dwie klauzule:

Subject to Tax Clause,

Switch-over Clause.

Ich skutek jest właściwie podobny. Pierwsza polega na tym, że jeżeli państwo rezydencji stwierdzi, iż dochód
zagraniczny, który miałby być w tymże państwie zwolniony, jest także zwolniony w państwie w państwie
źródła, to może ten dochód opodatkować, a więc zrezygnować z metody zwolnienia.

Podobnie jest z Switch-over Clause, która polega na tym, że jeśli dojdzie do sytuacji, gdy dany dochód jest
nieopodatkowany ani w państwie źródła, ani w państwie rezydencji, to państwo rezydencji może ?przejść" z
metody wyłączenia na metodę kredytu podatkowego, czyli w rezultacie opodatkować ten dochód.

Pojawiają się więc sytuacje, kiedy dążymy do eliminacji zjawiska podwójnego opodatkowania, ale także
występują przypadku, gdy państwa w umowach między sobą zawierają klauzule mające eliminować podwójne
nieopodatkowanie. Niemcy w wielu swoich umowach zawierają te klauzule mające na celu zapobieżeniu

podwójnemu nieopodatkowania; Np. w umowie polsko-niemieckiej jest

Switch-over Clause, pozwalająca na

opodatkowanie w państwie rezydencji dochodu, który nie jest opodatkowany w państwie źródła, pomimo
stosowania generalnie metody wyłączenia (na podst. wykładu prof. dr hab. Hanny Litwińczuk ?Wybrane
problemy międzynarodowego unikania podwójnego opodatkowania"

- 26 listopada 2007 r. w Krakowie).

Metody unikania podwójnego opodatkowania dochodów z pracy najemnej

Metody unikania podwójnego opodatkowania dochodów z pracy najemnej

stosowane wobec polskich rezydentów uzyskujących przychody z państw, z którymi Polskę wiążą

obowiązujące umowy

Metoda

Państwo

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Metoda

proporcjonalnego

odliczenia podatku
zapłaconego za granicą

Australia

z 7 maja 1991 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 41, poz. 177, z późn. zm.)

Austria

z 13 stycznia 2004 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921)

Belgia

z 20 sierpnia 2001 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139)

Chile

z 10 marca 2000 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 193, poz. 1976)

Dania

z 6 grudnia 2001 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368)

Egipt

z 24 czerwca 1996 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 78, poz. 690)

Finlandia

z 26 października 1977 r. (Dz.U. z 1979 r. Nr 12, poz. 84)

Gruzja

z 5 listopada 1999 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 248, poz. 1820)

Holandia

z 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120)

Iran

z 2 października 1998 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 244, poz. 1770)

Islandia

z 19 czerwca 1998 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 79, poz. 890)

Kazachstan

z 21 września 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 121, poz. 586)

Kirgistan

z 19 listopada 1998 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 228, poz. 2304)

Korea Południowa

z 21 czerwca 1991 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 28, poz. 126)

Macedonia

z 28 listopada 1996 r. (Dz.U. z 2002 r. Nr 206, poz. 1744)

Malezja

z 16 września 1977 r. (Dz.U. z 1979 r. Nr 10, poz. 62)

Mołdowa

z 16 listopada 1994 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 38, poz. 166)

Rosja

z 22 maja 1992 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569, z późn. sprost.)

Syria

z 15 sierpnia 2001 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 193, poz. 1972)

Tadżykistan

z 27 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 92)

USA*

z 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178)

Uzbekistan

z 11 stycznia 1995 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 116, poz. 559)

Metoda wyłączenia z progresją Albania

z 5 marca 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 101, poz. 492)

Bangladesz

z 8 lipca 1997 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1121)

Bułgaria

z 11 kwietnia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 137, poz. 679)

Chiny

z 7 czerwca 1988 r. (Dz.U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65)

Chorwacja

z 19 października 1994 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 78, poz. 370)

Czechy

z 24 czerwca 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189)

Cypr

z 4 czerwca 1992 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523)

Estonia

z 9 maja 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 77, poz. 388)

Filipiny

z 9 września 1992 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 127, poz. 817)

Francja

z 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5)

Grecja

z 20 listopada 1987 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 120, poz. 524)

Hiszpania

z 15 listopada 1979 r. (Dz.U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127)

Indie

z 21 czerwca 1989 r. (Dz.U. z 1990 r. Nr 8, poz. 46)

Indonezja

z 6 października 1992 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 46, poz. 187)

Irlandia

z 13 listopada 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 29, poz. 129)

Izrael

z 22 maja 1991 r. (Dz.U. z 1992 r. Nr 28, poz. 124)

Japonia

z 20 lutego 1980 r. (Dz.U. z 1983 r. Nr 12, poz. 60)

Jugosławia

z dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz.U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1137)

Kanada

z 4 maja 1987 r. (Dz.U. z 1990 r. Nr 38, poz. 216)

Kuwejt

z 16 listopada 1996 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 69, poz. 811)

Liban

z 26 lipca 1999 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 244, poz. 2445)

Litwa

z 20 stycznia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 51, poz. 277, z późn. sprost.)

Luksemburg

z 14 czerwca 1995 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527)

Łotwa

z 17 listopada 1993 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 53, poz. 285)

Malta

z 7 stycznia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 49, poz. 256, z późn. zm.)

Maroko

z 24 października 1994 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 110, poz. 529)

Meksyk

z 30 listopada 1998 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 13, poz. 131)

Mongolia

z 18 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 2002 r. Nr 206, poz. 1746)

Norwegia

z 24 maja 1977 r. (Dz.U. z 1979 r. Nr 27, poz.157, z późn. zm.)

Nowa Zelandia

z 21 kwietnia 2005 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 248, poz. 1822)

Pakistan

z 25 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r. Nr 9, poz. 47)

Portugalia

z 9 maja 1995 r. (Dz.U. z 1998 r. Nr 48, poz. 304)

RFN

z 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90)

RPA

z 10 listopada 1993 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 28, poz. 124)

Rumunia

z 23 czerwca 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530)

Singapur

z 23 kwietnia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 38, poz. 139)

Słowacja

z 18 sierpnia 1994 r. (Dz.U. z 1996 r. Nr 30, poz. 131)

Słowenia

z 28 czerwca 1996 r. (Dz.U. z 1998 r. Nr 35, poz. 198)

Sri Lanka

z 25 kwietnia 1980 r. (Dz.U. z 1988 r. Nr 5, poz. 38)

Szwajcaria

z 2 września 1991 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92)

Szwecja

z 19 listopada 2004 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193)

Tajlandia

z 8 grudnia 1978 r. (Dz.U. z 1983 r. Nr 37, poz. 170)

Tunezja

z 29 marca 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 78, poz. 357)

Turcja

z 3 listopada 1993 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 11, poz. 58)

Ukraina

z 12 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269, z późn. sprost.)

Węgry

z 23 września 1992 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 125, poz. 602, z póżn. zm.)

Wielka Brytania**

z 20 lipca 2006 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840)

Wietnam

z 31 sierpnia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 49, poz. 258)

Włochy

z 21 czerwca 1985 r. (Dz.U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374)

Zimbabwe

z 9 lipca 1993 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 62, poz. 318)

Zjednoczone Emiraty Arabskie z 31 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 81, poz. 373)

Metoda wyłączenia pełnego Białoruś

z 18 listopada 1992 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 120, poz. 534)

Jordania

z 4 października 1997 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 61, poz. 654)

Opracowanie własne autorki; stan na 1.09.2008 r.; wyliczenie wyczerpujące; Określiłam, iż chodzi tu tylko
rezydentów polskich uzyskujących dochody z zagranicy, gdyż w umowach o unikaniu podwójnego
opodatkowania zdarza się, że dany dochód ?w jedną stronę" (rezydent polski i dochody zagraniczne) jest
objęty metodą wyłączenia z progresją, a ?w drugą stronę" (rezydent obcego kraju osiągający dochody w
Polsce) - już metodą zaliczenia, albo odwrotnie. Teksty wszystkich umów dostępne są na stronie internetowej
Ministerstwa Spraw Zagranicznych:

http://www.msz.gov.pl/apps/?portlet=bpt/searchD

.

* Interesująca sytuacja występuje w przypadku polskiej umowy ze Stanami Zjednoczonymi (art. 16 ust. 3
umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o
uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od
dochodu). Mianowicie jako metoda unikania podwójnego opodatkowania przyjęta jest tam w zasadzie metoda
zaliczenia. Jeśli zaś chodzi o dochody z pracy na pokładach statków morskich i powietrznych

(opodatkowanych w państwie operatora statku), to są one w państwie rezydencji zwolnione od podatku, a
więc w tym przypadku stosowana jest metoda wyłączenia. Zob. A. Bartosiewicz, Praktyczne wyjaśnienia, nr
465739, LexPolonica

** Do rozliczeń podatkowych za lata 2006 i wcześniejsze polskich podatników osiągających dochody z pracy
w Wielkiej Brytanii lub Irlandii Północnej obowiązywała metoda zaliczenia - na mocy art. 23 ust. 2 poprzednio
obowiązującej umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa
Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków
od dochodu i zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 16 grudnia 1976 r. (Dz.U. z 1978 r. Nr 7, poz.
20).

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. 2000 r.,

Nr 14, poz. 176, ze zmianami)

http://e-prawnik.pl