Kultura a cywilizacja
Aby odpowiedzieć na stwierdzenie zawarte w temacie pracy, musimy
wyjaśnić dwa podstawowe pojęcia , które zawierają się w stwierdzeniu
powyżej tzn. kultura i cywilizacja . Kiedy słowo kultura pojawiło się po raz
pierwszy w językach europejskich , nie miało jeszcze takiego znaczenia
jakie ma dzisiaj.
Pierwotnie termin cultura wiązał się z uprawą roli i oznaczał
przekształcenie poprzez ludzką pracę naturalnego stanu zjawisk przyrody
w stan inny, bardziej pożądany i użyteczny dla człowieka. Cyceron
( 106-43 p.n.e. ) użył słowa cultura , na określenie filozofii .
Słowo  kultura pojawiło się prawdopodobnie w 1510 r. W tym sensie
oznacza wszelki rozmyślny wysiłek zmierzający do rozwinięcia jakości
jakiegoś przedmiotu. Możemy, więc mówić o  kulturze pszenicy albo o
 kulturze rzemiosł , nie możemy mówić o  kulturze jako takiej . W XVII w.
Voltaire-używa słowa  kultura jako rezultat kształcenia i doskonalenia
umysłu. Wkrótce określano taki poziom osiągnięty przez wykształcenie
jednostki-dobre maniery, znajomość sztuki i nauk. W XVIII w.Werder
określa  kulturę jako doskonalenie się jednostki albo kwalifikacji, techniki
i umiejętności, których jednostka nabiera w toku doskonalenia się, z tym
wszakże, że do osiągnięć tych włącza się zarówno technikę jak i
intelektualną stronę życia. W połowie XIX w.  Klemm ( ojciec nauki
antropologicznej ) uważa kulturę za - obyczaje, rzemiosła i umiejętności,
życie domowe i publiczne w czasie pokoju lub wojny, religię, naukę i
sztukę. Zaś E.Taylor stwierdza  kultura, czyli cywilizacja jest to złożona
całość, która obejmuje wiedzę, wierzenia, sztukę, moralność, prawa,
obyczaje oraz inne zdolności i nawyki nabyte przez ludzi jako członków
społeczeństwa .
Gdyby podjąć próbę usystematyzowania wszystkich głównych
sposobów badania kultury, to można stwierdzić, że dają się one podzielić
na dwie zasadniczo odmienne grupy i wiążące się z nimi dwa różne
sposoby badania zjawiska kultury. W pierwszej grupie znaczeń kultura jest
pewną własnością ludzkich zbiorowości. Obejmuje ona te wszystkie cechy,
które wyróżniają zbiorowości ludzkie od innych zbiorów organizmów
społecznie nie ukształtowanych i niepowiązanych w system stosunków
społecznych. Drugi sposób badania kultury różni się od pierwszego tym, że
interesuje się przede wszystkim treścią kultury, a nie jej  ludzkim
podłożem .
Antonina Kłoskowska wymienia sześć sposobów definiowania kultury:
Typ definicji opisowo wyliczający  traktuje on kulturę jako
określony zbiór przedmiotów, a definiowanie kultury sprowadza się do
wyliczenia jej części składowych. Kryterium tego zaliczania pewnych
składników życia społecznego do obszaru kultury nie jest tu wyrażne
sformułowane; kryterium to ma charakter intuicyjnego założenia jak np.
definicja E.Taylora .
Definicje historyczny  kładą one nacisk na czynniki tradycji jako
mechanizm przekazywania dziedzictwa kulturowego; dla określenia kultury
używają takich określeń jak: dziedzictwo, tradycja, dorobek. Kulturę
definiuje się tutaj jako charakterystyczny dla człowieka rodzaj przekazu
minionego doświadczenia przyszłym pokoleniom. Minione doświadczenia
człowieka wyraża się w  świecie przedmiotowym , a przekazywane jest
kolejnym pokoleniom w drodze wychowania i nauczania. Np. definicja
S.Czarnowskiego :  kultura jest dobrem zbiorowym i zbiorowym
dorobkiem, owocem twórczego i przetwórczego wysiłku niezliczonych
pokoleń .
Definicje normatywne  akcentują podporządkowanie się zachowań
ludzkich normom, wartościom i modelom. Wzory, modele i zasady
wartościowania są traktowane jako elementy konstytutywne kultury, a
podporządkowanie się tymże normom jako właściwość zachowań
kulturowych. Kultura jest tu pojmowana jako zespół norm obowiązujących
członków danej społeczności i warunkujących jej trwanie. Np. definicja
A.L.Kroebera i T.Parsona określająca ją jako  przekazane i wytworzone
treści i wzory wartości, idei i innych symbolicznie znaczących systemów,
będące czynnikami kształtującymi ludzkie zachowania oraz wytwory
stanowiące produkt zachowania.
http://notatek.pl/kultura-a-cywilizacja-definicje-normatywne?notatka
Definicje psychologiczne - skupiają uwagę na psychicznych
mechanizmach kształtowania się kultury; analizują mechanizmy uczenia
się, formowania nawyków kulturowych, internalizacji norm obowiązujących
w danej zbiorowości i wartości przez tę zbiorowość uznawanych za oraz
wpływ kultury na kształtowanie osobowości jednostek. Szczególny nacisk
jest położony w tych definicjach na uczenie się i naśladownictwo jako
procesy przyswajania kultury. Np. definicja Stanisława Ossowskiego:
 Kultura jest... pewnym zespołem dyspozycji psychicznych
przekazywanych w łonie danej zbiorowości przez kontakt społeczny i
uzależniony od całego systemu stosunków międzyludzkich .
Definicje strukturalne  interesują się przede wszystkim strukturą
danej kultury, tzn. zasadniczymi elementami tej kultury oraz ich
wewnętrznymi powiązaniami. Zazwyczaj wymienia się cztery kategorie
elementów kultury: materialno-techniczne, społeczne, ideologiczne i
psychiczne. Definicje tego typu badają specyficzną strukturę konkretnych
kultur  nie dotyczą kultury w ogóle.
Definicje genetyczne  skupiają się na genezie kultury. W tym typie
definicji można wyróżnić dwie odmiany: Pierwsza dotyczy wewnętrznego
rozwoju kultury, wyłania się jednych (wyższych) jej form z form innych
(niższych, wcześniejszych). Druga dotyczy wyłaniania się kultury z natury
(wyjaśnia związki między naturą a kulturą, różnice i przeciwieństwa
między nimi). Kulturę traktuje się tu jako sumę wytworów zachowań
ludzkich powstałych w wyniku aktywności człowieka, przy czym jedni
autorzy akcentują bardziej aktywność intelektualną, a inni aktywność
fizyczną.
Kulturę można opisywać w ujęciu wartościującym i opisowym.
Wartościujące ujęcie kultury zawiera ocenę kultur poszczególnych
zbiorowości ludzkich. Kultura w tym ujęciu jest pojmowana jako zjawisko