Geoinformatyka
Ćwiczenie 10
Prezentacja kartograficzna
Opracowanie: Jacek Kozak
Małgorzata Luc
Krzysztof Ostafin
Andrzej Kotarba
Zakład Systemów Informacji Geograficznej, Kartografii i Teledetekcji
Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ
Kraków 2012
1
1 PREZENTACJA KARTOGRAFICZNA - część teoretyczna
1.1 Cele ćwiczenia
Cele:
1. zapoznanie się z podstawowymi technikami projektowania mapy z wykorzystaniem
ró\
nych danych;
2. wykazanie się znajomością projektowania mapy tematycznej.
Zagadnienia do realizacji:
I. wybór metody prezentacji danych przestrzennych na mapie
II. podstawy metody chorochromatycznej
III. tworzenie kartogramów
IV. tworzenie kartodiagramów
V. rozró\
nianie trybu pracy Data View i Layout View
VI. modyfikacja sygnatur i symboli obiektów
VII. dodawanie napisów
VIII. dodawanie treść dodatkowych do mapy
IX. rozplanowanie obiektów na mapie
X. przygotowanie mapy do wydruku
XI. publikacja mapy w jednym z formatów graficznych.
W ćwiczeniu nale\
y wykorzystać program ArcGIS.
1.2 Wprowadzenie
I. Wybór metody prezentacji danych przestrzennych na mapie
Ka\
da metoda prezentacji kartograficznej ma zastosowanie w określonych
przypadkach. Zale\
ą one od rodzaju danych jakimi dysponujemy. Generalnie istnieją
dwie grupy metod prezentacji kartograficznej:
" metody jakościowe - kartograficzne metody bezpośredniej prezentacji cech
zjawisk w ujęciu jakościowym;
" metody ilościowe - relacje między zmiennością przestrzenną a zmiennością
natę\
enia zjawiska mierzonego liczbowo.
Wybrane metody jakościowe:
" metoda sygnaturowa - oznaczenie na mapie pozycji obiektów i rozró\
nienie
ich wyrazu graficznego (przy pomocy sygnatur) odpowiednio do
charakterystyki cech jakościowych obiektów;
" metoda chorochromatyczna - wyodrębnienie struktury obiektów o
odniesieniu powierzchniowym w określonym zakresie treści, elementy
struktury alternują się.
Wybrane metody ilościowe:
" metoda kropkowa -
" kartogram - metoda kartograficzna prezentująca intensywność zjawisk w
granicach określonych pół odniesienia  jednostek powierzchni; mapa z
2
podziałem na jednostki terytorialne (administracyjne, fizyczno-geograficzne lub
geometryczne), na której przedstawiono stan danego zjawiska graficznymi
metodami powierzchniowymi (ryc.1);
Ryc. 1. Przykład kartogramu prostego
" kartodiagram - diagram na mapie w obrębie danej jednostki terytorialnej
obrazujący absolutną wielkość i/lub strukturę zjawiska; mapa, na której za
pomocą diagramów (figur obrazujących wielkość i strukturę) przedstawiono
ilościową charakterystykę jednego lub jednocześnie kilku zjawisk i faktów w
przestrzeni geograficznej wraz z ich wewnętrzną strukturą (ryc.2).
Ryc. 2. Przykład kartodiagramu. UWAGA: Proszę te\
zwrócić uwagę na poprawne
rozplanowanie wszystkich elementów na mapie
Ze względu na kształt diagramu wyró\
nia się diagramy: kołowe, gwiez
dziste,
obrazkowe (grafikony, piktogramy), prostokątne, kwadratowe, trójkątne,
słupkowe, bryłowe, liniowe.
Ze względu na element odniesienia i sposób przedstawienia zjawiska
wyró\
nia się diagramy:
- proste  obrazujące poło\
enie i wielkość jednego zjawiska,
- strukturalne  obrazujące strukturę poszczególnych elementów zjawiska, które
tworzą pewną zamkniętą całość,
3
- sumaryczne  obrazujące wielkość i strukturę zjawiska,
- zło\
one  obrazujące kilka zjawisk jednocześnie (ryc.3).
Ryc. 3. Rodzaje kartodiagramów
II. Podstawy metody chorochromatycznej
Obiekty w ka\
dej warstwie wektorowej (punkty, linie, wieloboki) mo\
na wyświetlać w
dowolny sposób, w zale\
ności od ich przeznaczenia.
Do prezentacji obiektów powierzchniowych stosuje się metodę chorochromatyczną.
1. Kliknij dwa razy na bie\
ący symbol dowolnej warstwy (pod nazwą warstwy w
oknie wyświetlania).
Ryc. 4. Okno Symbol Selektor
4
2. W oknie  Symbol Selector (ryc. 4) dobierz odpowiedni symbol. Mo\
na zmieniać
zarówno kolor (Fill) jak i kontur (Outline). Po wyborze wciśnij OK.
3. W oknie Layer Properties, zakładka Symbology wybierz Show > Categories, a
następnie wybierz Unique Values (ryc. 5); wska\
atrybut Kategoria, a następnie
przycisk Add all Values.
W oknie poka\
ą się wtedy ró\
ne typy wskazanych obiektów. Podwójne kliknięcie
symbolu obok nazwy typu wyświetla okno Symbol Selector, w którym mo\
na ustawić
wybrany symbol dla danego elementu, dla konkretnego typu.
4. W podobny sposób mo\
na dobrać dowolną sygnaturę punktową. Postaraj się tak
dobrać sygnaturę, aby była dobrze widoczna na mapie - jej wielkość i rodzaj.
Ryc. 5. Okno Layer Properties: wybór atrybutu Kategoria
III. Tworzenie kartogramów
Kartogram przypisuje średnie wartości intensywności dowolnego zjawiska
jednostkom odniesienia (polom podstawowym), np. jednostkom administracyjnym.
śeby móc wykonać kartogram niezbędna jest prawidłowo wykonana baza danych.
1. Aby utworzyć kartogram, nale\
y uruchomić Layer Properties > Symbology
2. W oknie Show przejdz
do Quantities > Graduated Colors, wybierz w polu Value
cechę. Komputer automatycznie odczyta zakres wartości cechy i dokona jej
podziału na pięć klas (ustawienia domyślne). Intensywność występowania danej
cechy zostaje przedstawiona barwami o rosnącej intensywności, w zale\
ności od
wartości cechy.
3. Dostosuj liczbę klas i wartości przedziałów indywidualnie do rozkładu cechy
(nale\
y porównać z tabelą atrybutów). Kartogram mo\
emy dość dowolnie
zmieniać, poprzez ustawienia liczby klas i ich podziału (przycisk Classify) oraz
kolorystyki (Color Ramp) (ryc.6).
5
W tym celu nale\
y:
" w rozwijalnym polu Classes wybrać daną \
ądaną ilość klas,
" za pomocą przycisku Classify przejść do okna dialogowego Classification,
" w rozwijalnym polu Method wybrać opcję  Manual jako opcję podziału na
klasy,
" w polu  Break Values wpisać odpowiednie wartości.
Ryc. 6. Layer Properties  wybór opcji kartogramu w ustawieniach domyślnych
UWAGA: Niewłaściwy dobór klas mo\
e spowodować błędną interpretację danych
(ryc.7 i 8), dlatego zarówno ilość klas, jak i przedziały wartości muszą być
dokładnie przemyślane.
6
Ryc. 7. Przykłady wpływu doboru przedziałów wartości klas na sposób przedstawienia
informacji
Ryc. 8. Przykład wpływu ilości klas na sposób przedstawienia informacji
7
" Niektóre wartości mo\
na usunąć z kartogramu stosując opcję  Exclusion w
czasie klasyfikacji (ryc. 9).
Ryc. 9. Wykluczenie wartości z konstrukcji kartogramu
IV. Tworzenie kartodiagramów
Kartodiagram to metoda kartograficznej prezentacji danych polegająca na
umieszczeniu informacji o danym atrybucie (atrybutach) w postaci wykresu
zlokalizowanego na mapie. Lokalizacja odbywa się w odniesieniu do obiektów
powierzchniowych, punktowych oraz liniowych.
1. Kartodiagram wykonujemy w tym samym oknie co kartogram Layer Properties >
Symbology.
2. W polu Show przejdz
do opcji Charts. Wybierz Bar/Column, następnie wybrana z
bazy danych cechę, którą nale\
y  dodać za pomocą przycisku pokazanego na
ryc. 10.
8
Ryc. 10. Tworzenie kartodiagramu w oknie Layer Properties > Symbology
W trakcie tworzenia kartodiagramu mo\
na zmieniać wygląd wykresu, a tak\
e jego
wielkość. Po dodaniu cechy, wciśnij OK. Słupki na mapie pokazują zró\
nicowanie
danej cechy w obrębie jednostek odniesienia, np. administracyjnych.
Ryc. 11. Przykład poprawnie wykonanego kartodiagramu sumarycznego, strukturalnego
9
V. Rozró\
nianie trybu pracy Data View i Layout View
ArcMap oferuje dwa tryby pracy:
" Data View - wykorzystywany podczas przeprowadzania analiz
" Layout View - pomaga przy projektowaniu mapy, która ma być następnie
publikowana
Tryby te przełącza się w menu: View > Data View lub View > Layout View. Pracując
w trybie Layout View widzimy pod dodanymi do mapy warstwami zarys strony, która
nie pojawia się nigdy w trybie Data View.
Definiowanie układu strony mo\
na zmienić w menu File > Page and Print Setup.
Definiowanie wielkości i poło\
enia ramki mapy zmienić mo\
na w menu View > Data
Frame Properties > zakładka  Size and Position . Mo\
na te\
zmniejszyć / zwiększyć
oraz przemieścić ramkę mapy kursorem.
VI. Modyfikacja sygnatur i symboli obiektów
Symbole na mapie ró\
nią się między sobą tzw. zmiennymi wizualnymi Bertina, tj.
wielkością, kształtem, deseniem, barwą, ziarnistością i walorem czyli nasyceniem
koloru. Postaraj się wykorzystać jednocześnie kilka z mo\
liwości jakie one dają w
wyborze czy projektowaniu symboli.
Podstawowe zasady projektowania znaków
" znaki i pismo na mapie powinny mieć dostateczną wielkość
" znaki powinny być mo\
liwie proste a jednocześnie powinny wyraz
nie się od
siebie ró\
nić
" dla kontrastu znaków punktowych i liniowych z tłem nie nale\
y stosować
ciemnych i intensywnych barw powierzchniowych
" nale\
y unikać nadmiernego zagęszczania znaków, a szczególnie nazw
" nie nale\
y stosować rozbudowanych skal barwnych, jeśli ich liczba wynosi
> 4, nale\
y wykorzystywać harmonijne skale wielobarwne (ró\
niące się
walorem)
" w miarę mo\
liwości znaki powinny być poglądowe i zgodne z konwencją
" zachować hierarchię graficzną znaków, zgodną z wa\
nością (wielkością,
intensywnością) prezentowanych obiektów i zjawisk
" na mapach o bogatej treści znaki powinny być graficznie pogrupowane
odpowiednio do prezentowanych przez nie kategorii treści
" forma graficzna znaków powinna zapewniać jednoznaczność i łatwość odbioru
charakterystyk przestrzennych.
W przypadku zastosowana sygnatury liniowej do prezentacji granic (metoda
zasięgów) nale\
y wybrać symbol  Hollow (brak wypełnienia, sam kontur), następnie
wejść w opcję  Properties , dalej  Outline &  .
W nieco bardziej skomplikowany sposób mo\
na przekształcić symbole dla warstwy
liniowej. Korzystamy z narzędzia Layer Properties (ryc. 12), które jest dostępne po
kliknięciu prawym przyciskiem myszy na nazwę wybranej warstwy. W oknie przejdz

do zakładki Symbology.
10
Ryc. 12. Okno Layer Properties
W niektórych przypadkach nale\
y zró\
nicować symbole w zale\
ności od kategorii.
Informacje o kategorii powinny być zawarte w tabelarycznym opisie warstwy.
Poza symbolem graficznym, ka\
dy element na mapie mo\
na opisać tekstem. W
ArcGIS słu\
y do tego opcja automatycznego nadawania etykiet (labels).
1. Dodaj etykiety poprzez wskazanie nazwy warstwy prawym klawiszem myszki, i
wybranie opcji Label Features. Własności etykiet zmieniać mo\
na w oknie Layer
Properties / Labels.
VII. Dodawanie napisów
Tekst dodajemy w ró\
nych miejscach (Insert > Text) i powinien zawierać następujące
informacje: tytuł mapy, imię i nazwisko, datę wykonania mapy, z
ródło danych,
odwzorowanie kartograficzne.
Rozmieszczenie napisów na mapach
" powinny jak najmniej kolidować z rysunkiem mapy
" poło\
enie napisu nie powinno wywoływać wątpliwości do którego obiektu się
odnosi
" nazwy miejscowości najlepiej rozmieszczać z prawej strony i nieco powy\
ej
znaku
" nazwy obiektów powierzchniowych umieszczane na zewnątrz tych obiektów
powinny znajdować się mo\
liwie w pobli\
u środka cię\
kości obszaru do
którego się odnoszą
" nazwy obiektów liniowych - równolegle do linii; albo obok (lepiej nad linią ni\

pod linią) albo na jej osi
" nazwę obszaru o wydłu\
onym kształcie umieszcza się na podłu\
nej osi tego
obszaru
11
" nazwę obszaru o nieregularnym kształcie, w którym nie mo\
na wyznaczyć osi
podłu\
nej, rozmieszcza się najczęściej poziomo lub równolegle do
równole\
ników; nazwy jednostek fizjograficznych o takim kształcie mo\
na
rozmieszczać po łagodnym łuku, przewa\
nie wygiętym w górę
" napisy pionowe po lewej stronie arkusza powinny być skierowane od dołu do
góry, a po prawej z góry w dół; le\
ące blisko siebie napisy powinny zachować
ten sam kierunek (ryc.13).
Ryc. 13. Przykład prawidłowo zamieszczonych napisów na mapie
VIII. Dodawanie treść dodatkowych do mapy: legendy, ramki, siatka
kartograficzna
Dodatkowe istotne elementy mapy: skala, legenda, siatka współrzędnych, ramka
mapy, strzałka północy, tytuł, mo\
na wprowadzić albo poprzez menu Insert & , albo
poprzez menu View > Data Frame Properties.
Skala
" nie mo\
na zapominać o umieszczeniu na mapie skali; format jej zapisu
uzale\
niony jest skali mapy; dla map wielkoskalowych, tj. >200 000 w postaci
podziałki liniowej; dla pozostałych skal w postaci liczbowej
Wybierz Insert > Scale. Zaakceptuj wszystkie wartości domyślne, przechodząc do
kolejnych okien przyciskiem Dalej. Po wykonaniu skali umieść ją w wybranym
miejscu, przeciągając kursorem (w oknie Properties mo\
esz edytować sposób jej
wyświetlania).
Skalę oglądanej mapy mo\
na zmienić za pomocą lup i/lub narzędzia przesuwania lub
okna ze skalą liczbową mapy (ryc. 14).
12
Ryc. 14. Narzędzia ArcGIS do zmiany skali oraz interaktywnego przesuwania obrazu
przedstawiającego treść mapy (wewnątrz okna wyświetlania mapy)
Legenda
Poprawnie wykonana legenda oznacza prawidłowy odbiór informacji.
Wybierz Insert > Legend. Zaakceptuj wszystkie wartości domyślne, przechodząc do
kolejnych okien przyciskiem Dalej. Po wykonaniu legendy umieść ją w wybranym
miejscu, przeciągając kursorem.
" w legendzie nale\
y objaśnić wszystkie znaki
" kolejność znaków w legendzie powinna oddawać kategorie obiektów oraz ich
hierarchię
" znaki zró\
nicowane według wielkości obiektów lub natę\
enia zjawiska
powinny być rozmieszczone pionowo, przy czym większe wartości nale\
y
umieszczać u góry a mniejsze na dole
" znaki w legendzie powinny być takie same jak na mapie, np. nie mo\
na
dodawać lub pomijać konturu znaku, ani go zmieniać
" znaki nale\
y umieszczać na jednej osi pionowej, symbole liniowe powinny
mieć tę samą długość, a powierzchniowe tę samą wielkość
" opis znaków powinien być wyrównany do lewej
" legenda powinna być mo\
liwie blisko mapy, przy czym nale\
y wykorzystywać
wolne miejsca poza prezentowanym obszarem.
Istnieją dwa sposoby przedstawiania skali wartości w legendzie mapy (ryc.15):
- skala ciągła (A)
- skala skokowa (B).
13
 (A)
(B)
(A) (B)
Ryc. 15. Przykłady skali ciągłej (A) i skokowej (B)
Ramka mapy
Ramka powinna stanowić widoczny ogranicznik mapy. Niektóre mapy pozbawione są
ramki, ale tylko w przypadku, gdy treść mapy drukowana jest a\
do krawędzi strony.
Ramka pojawia się w przypadkach gdy mapy nie zajmują całej strony lub gdy na
stronie pojawiają się dwie, trzy lub więcej map i ze względów estetycznych
oddzielone są wolnym miejscem ( światłem ). Program ArcGIS dodaje ramkę
automatycznie. Od nas zale\
y w jaki sposób ją zmodyfikujemy.
" W menu View > Data Frame Properties wybierz zakładkę Frame. Jako Border
wybierz  Triple, graded . Sprawdz
wygląd mapy po wciśnięciu OK.
" W menu View > Data Frame Properties wybierz zakładkę Grids. Wybierz New
Grids, a następnie  Measured Grid: &  . Przejdz
przez kolejne okna za
pomocą przycisku  Dalej , pozostawiając wartości domyślne (bez zmian).
Złe przykłady
Autorzy map na ryc. 16 mieli podobny zamiar - umieścić na mapie dodatkowe
informacje o otoczeniu Polski. W przypadku po lewej stronie kraje pojawiły się na
szaro, morze na biało, w przypadku po prawej - kraje na biało, morze na niebiesko.
Obydwa podejścia są poprawne. Jednak to, co negatywnie wpływa na mapę po lewej
stronie, to sposób w jaki potraktowana została ramka mapy. Mapa po lewej stronie
ma ramkę wygenerowaną automatycznie przez ArcGIS. Dane  wiszą w pró\
ni , bo
ramka ich nie ogranicza i jest bardzo du\
o pustego miejsca.
Po prawej ramka została dopasowana do rozmiaru treści, którą chcemy przekazać.
14
A B
Ryc. 16. Przykłady stosowania ramki: A - zły, B - dobry
Współrzędne geograficzne
Współrzędne są domyślnie generowane przez program ArcGIS i nie zawsze jest to
poprawna forma ich przedstawienia (ryc. 17). Nale\
y wówczas dokonać ich edycji
wykorzystując dostępne opcje i narzędzia.
Ryc. 17. Przykłady niepoprawnych prezentacji współrzędnych geograficznych na mapie
Najczęstsze błędy to:
- podanie najpełniejszej mo\
liwej informacji o współrzędnych czyli w postaci stopni,
minut, sekund i litery oznaczającej półkulę (ryc.18) - tak szczegółowa informacja nie
jest potrzebna, przykładowo dla obszaru wielkości Polski wystarczy, gdy informacje o
współrzędnych podamy z dokładnością do stopni, równie\
nie zawsze jest sens
podawania półkuli, np. na mapie świata;
15
Ryc. 18. Przykład niepotrzebnej dokładności współrzędnych geograficznych
- dodatkowo na mapie linie siatki południków i równole\
ników, a na ramce mapy
znaczników (to te czarne, krótkie kreski na końcu południków i równole\
ników - patrz
ryc. 18) nale\
y ograniczyć do takiej ilości, jaka nie przesłoni właściwej treści a będzie
wartościową informacją (przykład na ryc.19).
Ryc. 19. Przykład poprawnej dokładności zapisu współrzędnych geograficznych
UWAGA: proszę zwrócić uwagę, na znaczniki, które znajdują się na wewnętrznej
stronie ramki. Gdyby opis współrzędnych był na zewnątrz, niepotrzebnie zająłby
miejsce.
Elementy pozaramkowe
Poło\
enie elementów pozaramkowych powinno być uporządkowane i
zharmonizowane (np. wypośrodkowanie tytułu i skali względem siebie). Przykład na
ryc.2 oraz na ryc.22 i 23.
IX. Rozplanowanie obiektów na mapie (layout)
Mo\
na powiększyć dowolną część mapy (layout). Do tego słu\
ą narzędzia
analogiczne jak do powiększania / zmniejszania okna wyświetlania treści mapy, ale
odrębne, z nieco inna ikoną (ryc. 20). Przesuwając kursorem nad poszczególnymi
ikonami dotyczącymi layoutu (nie klikając) zobaczysz opis ka\
dego z narzędzi;
zapoznaj się z ich przeznaczeniem. Znajdz
przycisk dostosowujący obraz layoutu do
okna pracy.
16
Ryc. 20. Ikony do zarządzania obszarem całej mapy (layout) (u góry) i oknem wyświetlania
mapy (oknem treści mapy)
W przykładzie po lewej stronie widać, jak wiele białego miejsca ( światła ) w
obrębie ramki mapy jest niewykorzystane.
A B C
Ryc. 21. Złe przykłady ró\
nego rozplanowania na mapie (wyjaśnienie poni\
ej)
Ró\
nice w rozplanowaniu ró\
nych elementów na mapie wynikają często z
indywidualnie odczuwanych proporcji.
Mapa A pokazuje błędne proporcje między treścią mapy i legendą (Polska jest
niemal tak du\
a jak legenda). Druga rzecz to obramowanie legendy. Czy na pewno
jest tu konieczne? Zwrócimy uwagę, \
e w ramce legendy tylko około 1/3 przestrzeni
jest wykorzystana. Pominięcie ramki równie\
poprawiłoby proporcje i ogólne
wra\
enie estetyczne.
Mapa B - rozmiary treści mapy - Polski i legendy są lepiej wywa\
one, choć legenda
mogłaby być nieco mniejsza i bez ramki.
Mapa C - pokazuje błędnie dobrane wielkości czcionek, zbyt du\
a dla skali, tytułu
legendy.
17
Ryc. 22. Przykład bardzo dobrego rozplanowania ró\
nych elementów na mapie
X. Przygotowanie mapy do wydruku
XI. Publikacja mapy w jednym z formatów graficznych
1. Mapę tworzymy po to, by dzielić się za jej pośrednictwem określoną treścią.
Mo\
emy zatem mapę wydrukować lub opublikować w postaci elektronicznej.
Ustawianie opcji drukowania i drukowanie mapy znajduje się w standardowych
opcjach menu File (Page and Print Setup, Print Preview, Print). Mapę mo\
na
tak\
e wyeksportować do formatu wymiennego, np. PDF.
Najczęściej stosowane formaty plików grafiki wektorowej:
" WMF  Windows Meta File  uniwersalny format zapisu wektorowego stosowany
w MS Windows
" CDR  aplikacje Autodesk (AutoCAD), Corel, standard przemysłowy
" EPS, PS  (Encapsulated) PostScript  język opisu (wyglądu) stron, Adobe,
poligrafia HPGL  format sterowania ploterami HP
" DXF  aplikacje wspomagania projektowania CAD
18
" WPG  WordPerfect
" CGM  Computer Graphics Metafile  standard ISO dla dokumentów
elektronicznych, liczne zastosowania przemysłowe
" SVG  Scalable Vector Graphics  standard na potrzeby WWW, oparty na XML,
bogate mo\
liwości animacji oraz interakcyjne
"
2. Aby utworzyć plik PDF wybierz File > Export Map. Wybierz format PDF.
Rozwijalne opcje (np. wyjściowa rozdzielczość pliku PDF  znajdują się w dolnej
części okna dialogowego).
3. Wybierz dowolną z utworzonych przez siebie map. Pamiętaj o jej podpisaniu (w
polu tekstowym). Utwórz plik PDF.
1.3 Dane
Do wykonania ćwiczenia mo\
na wykorzystać dane dostępne w Internecie np.:
" UNEP Geo Data Portal: http://geodata.grid.unep.ch/
" http://www. fao.org/geonetwork
" http://www.wspolnota-polska.org.pl
2 PREZENTACJA KARTOGRAFICZNA - część praktyczna
Praca zaliczeniowa - maksymalna liczba punktów do zdobycia  30.
Przedmiotem pracy zaliczeniowej jest opracowanie mapy świata, kontynentu lub
państwa.
W pracy tej nale\
y wykorzystać wiedzę zdobytą w trakcie wykładów i ćwiczeń z
geoinformatyki oraz skorzystać z podanej literatury.
Nieprzekraczalny termin oddania projektów to 21 maja 2012 r., w godzinach 11:00 -
15:00, pokój 3.35 do dr. Krzysztofa Ostafina. Po tym terminie prace NIE będą
przyjmowane!
Prac NIE oddaje się indywidualnie!!! Przedstawiciel grupy przynosi alfabetycznie
uło\
one papierowe prace studentów z grupy i zbiorczą dla grupy płytę CD z
nagranymi pracami w formacie .pdf lub .jpg.
Przekroczenie terminu skutkuje niezaliczeniem ćwiczeń i niedopuszczeniem do
egzaminu.
Po poprawieniu prac i ogłoszeniu wyników prace będzie mo\
na uzyskać do wglądu
na konsultacjach u dr. Krzysztofa Ostafina.
19
W przypadku otrzymania <50% punktów za zaliczenie istnieje konieczność poprawy
projektu. Jest mo\
liwa tylko i wyłącznie jednokrotna poprawa. Nie poprawia się prac,
które uzyskały niesatysfakcjonującą autora liczbę punktów, ale w granicach
zaliczenia. Ostateczny termin poprawy to 15 czerwca 2012. W przypadku poprawy
ocena jest średnią z projektu pierwszego i poprawkowego.
Elementy oceny pracy:
" poprawność zastosowanych metod geoinformatycznych i kartograficznych
" skala
" siatka kartograficzna
" dobór odwzorowania
" dobór symboli
" paleta barwna
" legenda w tym poprawność doboru ilościowego i jakościowego klas
" opis i napisy na mapie
" elementy pozaramkowe mapy
" z
ródło danych
" oryginalność tematyki.
Nale\
y pamiętać o podaniu z
ródła danych oraz przestrzeganiu praw autorskich.
Format pracy zaliczeniowej:
- papierowy wydruk mapy wielkości A3
- wersja cyfrowa mapy w formacie JPG. lub .PDF (tytuł pliku: nazwisko_imię)
- wersja cyfrowa opisu w formacie zapisu .doc (TNR 12, marginesy 2,5 cm), która
powinna zawierać następujące informacje:
" temat
" autor
" krótki opis zastosowanych metod geoinformatycznych
" krótki opis zastosowanych metod kartograficznych
" opis z
ródła danych
" sposób przetworzenia danych.
UWAGA!!!
ZANIM ODDASZ PRAC
DO OCENY SPRAWDy
CZY DOSTOSOWAA
EŚ SI
DO
WSZYSTKICH WYTYCZNYCH ORAZ PODANYCH WSKAZÓWEK ORAZ CZY
PRACA JEST ZGODNA Z WIEDZ
JAK
CI PRZEDSTAWIONO NA
ĆWICZENIACH I WYKA
ADACH
20
Rys. 23. Przykładowe rozmieszczenie na mapie wszystkich niezbędnych informacji
Literatura:
Pasławski J., (red), 2006, Wprowadzenie do kartografii i topografii, Wydawnictwo
Nowa Era, Wrocław, rozdział 5, 6 i 10.
21