III. Instytucje rynku pracy


Polityka rynku pracy obejmuje bezposrednie działania dostosowawcze do rynku pracy ukierunkowane na usprawnienie mechanizmów rynkowych, zwiększanie przejrzystościrynku, docieranie do ludzi pozbawionych pracy oraz pomocy wychodzenia z bezrobocia, natomiast nie wpływa na zdolność zatrudnieniowo- gospodaczym i nietworzy nowych miejsc pracy o długotrwałym i intensywnym kapitałowo charakterze.

Polityka przeciwdziałania bezrobociu
Stanowi ona w praktyce najczęściej kompilacje różnych rozwiązań i instrumentów przy czym ich wykorzystanie wynika głównie ze specyfiki krajowych uwarunkowań społecznych i kulturowych, a nawet prowadzonej polityki przeciwdziałaniu bezrobociu.

III. Instytucje rynku pracy

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy 20 IV 2004 Dziennik Ustaw 2000 69/415.

1. Publiczne służby zatrudnienia
2. Ochotnicze Hufce Pracy
3. Agencje zatrudnienia
4. Instytucje szkoleniowe
5. Instytucje dialogu społecznego
6. Instytucje partnerstwa lokalnego

utrzymane powszechnie w ramach społecznych posiada zasadniczo dwa znaczenia służy do określenia zorganizowanych grup osób, konstytucja normatywna postępowania lub trwałe wzory stosunków społecznych

Analiza instytucji rynku pracy odnosi się do obu tych pojęć. Tak rozumiane istytucje rynku pracy pełnią 3 funkcje:

1. polega na konstytuowaniu rynku pracy przez zdefiniowanie i ulokacji prawa do roporządzania
2. umożliwia uzupełnienie konkurencji płacowej przez kordynacji niecenowych
3. umożliwia zapobieganie niepoznanych skutkom mechanizmów rynkowych i ich korygowanie


1. Publiczne służby zatrudnienia

Publiczne służby zatrudnienia to wszystkie urzędy i instytucje w państwie, które są odpowiedzialne za obsługę osób bezrobotnych tworzy je organy zatrudnienia wraz z powiatowymi i wojewódzkim Urzędem Pracy, urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw pracy oraz urzędom wojewódzkich realizującymi zadania określona ustawą:

W skład Publiczne służby zatrudnienia wchodzi 16 Wojewódzkich Urzędów Pracy, 331 Powiatowych Urzędów Pracy oraz ich filie łącznie struktur publicznych służb 354 które obsługują 379 powiatów i 16 województw.

Ustawa o promocji zatrudnienia definiuje i określa zasady działań realizowanych przez Publiczne służby zatrudnienia do których zalicza się: podstawowe usługi rynku pracy takie jak pośrednictwo pracy i usługi EURES z pośrednictwem zawodowei informacje zawodowe, prowadznie rozwoju osobowego i organizacja szkoleń.

Pomoc w aktywnym poszukiwaniu pracy i proadzenie klubów pracy.


2. Ochotnicze Hufce Pracy

Ochotnicze Hufce Pracy państwowa jednostka do których głównych zadań należy:

- wspomaganie systemów oświaty przez aktywizację społeczną, zawodową i ekonomiczną młodzierzy
- podejmowanie działań zmierzających do podwyższenia umiejętności zawodowych lub przekwalifikowanie
- wspieranie inicjatyw służących przeciwdziałaniu bezrobocia i wychowania procesu pracy w tym organizowanie zatrudnienia oraz organizowania miedzynarodowej współpracy młodzierzy.

Głównym celem działalności Ochotnicze Hufce Pracy jest stworzenie młodzierzy warunków do prawidłowego rozwoju społecznego i zawodowego- w tym szczególne działania skierowane do młodzierzy defaryzowanej dla której wsparcie polega na budowaniu systemu pracy dla grup najsłabszych organizowanie form wychodzenia z ubustwa, bezrobocia i potologii społecznej


3. Agencja zatrudnienia

Są nie publicznymi organizującymi świadczącymi usługi w zakresie pracy czyli udzielaniu pomocy, poszukujących pracy (potencjalnych pracobiorców) na uzyskaniu zatrudnienia pracodawcom pracowników o odpowienich kwalifikacjach.

Podmiotami prowadzącym są:
1. pośredniak pracy na terytorium Rzeczpospolitej Polski
2. pośredniak do pracy zagranicą
3. doradztwo personalne
4. poradnictwa zawodowego (wybór miejsca oraz zawodu)
5. informacje zawodowe oraz pomoc w doborze kandydatów na stanowiska wymagające szczególnych warunków
6. w zakresie pracy tymczasowej (kierują własnych pracowników do pracodawcy użytkonika, celem powiększenia ich umiejętności)


4. Instytucje szkoleniowe

Są to publiczne i niepubliczne podmioty prowadzące na podstawie odrębnych przepisów edukacji poza szkolnej.

Istytucja szkoleniowa oferująca szkolenia dla bezrobotnych i poszukujących pracy może uzyskać zlecenie finansowane ze środków publicznych na prowadzenie tym szkoleń po wpisie do instytucji szkoleniowych prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy, właściwy istytucji szkoleniowy wpis do rejestru jest bardzo ważny gdyż bez niego instytucja nie będzie mogła prowadzić szkoleń. WUP zawiadamia pisemnie intytucje szkoleniową o dokonanym wpisie do rejestru oraz przekazjuę tę informację ministrowi właściwemu do spraw pracy.

5. Instytucje dialogu społecznego

Są to organizacje i istytucje zajmujące się problematyką rynku pracy czyli organizacje związków zawodowych pracodawców i bezrobotnych oraz poza rządowe współpracujące z Publiczne służby zatrudnienia i Ochotniczymi Hufcami Pracy w zakresie zadań określonych ustawą.

Komisja trójstronna organizacyjnym trzonem dialogu społecznego w Polsce jest trójstronna komisja do spraw społeczno-gospodarczych zwaną w skrócie komisją trójstronną powołaną do życia 1994 uchwałą rządu zgodnie z ustawą z 6 lipca 2001 komisja ta stanowi formu dialogu społecznego prowadzonego dla godzenia interesów pracowników, pracodawców oraz dobra publicznego, celem działalności komisji jest dążenie o osiągnięcia i zachowania pokoju społecznego. Do kompetencji należy:

- prowadzenie dialogu w sprawach wynagrodzeń i spraw społecznych
- rozpotrywanie spraw o duzym znaczeniu społecznym i gospodarczym jeśli rozwiązanie jest istotne dla zachowania spokoju społecznego
- zawieranie wspólnych porozumień służących godzenia interesów pracowników, pracodawców i zachowania spokoju społecznego
- udział w pracach nad projektem ustawy budżetowej

6. Instytucje partnerstwa lokalnego

Są to instytucje realizujące inicjatywy partnerów rynku pracy których zalicza się:

- gmine centa informacji- placówki w założeniu powinny dysponować informacjami o rynkach pracy, możliwościach podjęcia działań o charakterze wolotariackim, zawododach, szkołach i instytucjach szkolących, warunkach i procedurach uruchomienia własnej działalności gospodarczej oraz podstawą wiadomości z zakresu:
- prawa pracy
- praw i obowiązków bezrobotnych
- integracji europejskiej, a w szczególności dostępu do rynku pracy w innych krajach
- ardesami urzędów pracy i innych organizacji świadczących pomoc osobom bezrobotnym i poszukujących pracy

Akademickie Biura Karier są to placówki służące pomocą dla studentów i absolwentów szkół wyższych

- nawiązywanie stałych kontaktów z przedsiębiorstwami
- gromadzenie informacji o kursach językowych
- stypendiach, studiach podyplomowych, studiach zagranicznych, pomocy studentom i absolwentom w panowaniu ścieżki kariery zawodowej
- pomoc w przygotowywaniu do rozmowy
- zapewninie dostępu do banku ofert pracy oraz biuletynów informcyjnych


Centra Integracji Społecznej

Główną ideą Centra Integracji Społecznej jest zwiększenie szans osób bezrobotnych, zagrożonych wykluczeniem społecznym na usamodzielnienie poprzez reintegrację zawodową i społeczną
Według ustawy, osoby zagrożonych lub dotniętych wykluczeniem społecznym to osoby, które z powodu sytuacji życiowej nie są w stanie zaspokoić podstawowych potrzeb życiowych. Konsekwencją tego jest ograniczone uczestnictwo w podstawowych sferach życia rodzinnego społecznego i zawodowego.
W szczególności ustawa dotyczy bezrobotnych pozostających bez pracy co najmniej 24 miesiące bezdomnych, uzależnionych od alkoholu, narkotyków lub innych środkówodurzających, chorych psychicznie, zwalnianych z zakładów karnych, uchodźców