cw 02 25

background image

ĆWICZENIE NR

25

POMIAR TEMPERATURY MEOTODAMI

ELEKTRYCZNYMI

25.1. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest ocena przydatności wybranych termometrów

elektrycznych do pomiaru temperatur zmiennych w czasie.

25.2.Teoretyczne podstawy pomiaru temperatury metodami

elektrycznymi

Wprowadzenie. Skale temperatur

Elektryczny pomiar temperatury jest najczęściej spotykanym pomiarem

wielkości nieelektrycznej przeprowadzanym metodą elektryczną. Temperatura
jest tą wielkością fizyczną, która wpływa na przebieg procesów fizycznych i
chemicznych, jest używaną do monitorowania środowiska i jego elementów,
może być parametrem świadczącym o stanie technicznym maszyn i urządzeń,
poprawności ich pracy. Pod wpływem temperatury zmieniają się parametry
materiałów, przyrządów i narzędzi pomiarowych, co może być źródłem
istotnych zakłóceń w pomiarach o charakterze zdeterminowanym i
niezderminowanym, zarówno w pomiarach statycznych jak i dynamicznych.
Temperatura jest fizyczną wielkością charakteryzującą stan równowagi
termodynamicznej układu makroskopowego. Wg. Definicji J.C. Maxewell’a
temperatura ciała jest jego cieplnym stanem, będącym miarą zdolności do
przekazywania ciepła innym ciałom
. Oznacza to, że ciała cieplejsze oddają
ciepło chłodniejszym, a chłodniejsze przejmują ciepło od cieplejszych czyli w
układach niezrównoważonych termodynamicznie energia przechodzi od ciał o
wyższej temperaturze do ciał o niższej temperaturze, natomiast w stanie
równowagi termodynamicznej wszystkie części układu, charakteryzują się
jednakową temperaturą.

background image

373

Jednostką temperatury w układzie SI jest Kelvin (K), który według
międzynarodowej skali temperatur (MST-90) przyjętej w roku 1990 jest
określany jako 1/273,16 temperatury termodynamicznej punktu potrójnego
wody.
Temperatura Celcjusza t jest określana zależnością

15

,

273

)

(

)

(

=

K

T

C

t

o

(

25.1)

W międzynarodowej skali temperatur MST-90 punkt potrójny wody
(mieszanina nasyconej pary, wody i lodu) ma temperaturę

C

o

01

,

0

, stąd

zależność pomiędzy międzynarodową temperaturą Kelwina i międzynarodową
temperaturą Celcjusza jest następująca

15

,

273

)

(

)

(

90

90

=

K

T

C

t

o

(

25.2)

MST-90 definiuje punkty stałe, którym przyporządkowane są wartości
temperatur, których używa się do wyznaczania skal termometrów.

Tabela 25.1

Stan równowagi

Przyporządkowane Wartości

temperatur

]

[

90

K

T

]

[

90

C

t

o

Cisnienie pary helu (zalezność funkcyjna)

3 do 5

-270,15 do
–268,19

Punkt potrójny wodoru w równowadze

13,8033

-259,346

Punkt wrzenia wodoru pod ciśnieniem 33 330,6 Pa

17

-256,15

Punkt wrzenia wodoru przy okreslonym ciśnieniu 20,3

-252,58

Punkt potrójny neonu

24,5561

-248,5939

Punkt potrójny tlenu

54,3584

-218,7916

Punkt potrójny argonu

83,8058

-189,3442

Punkt potrójny rtęci

234,3156

-38,8344

Punkt potrójny wody

273,16

0,01

Punkt topnienia galu

302,9146

29,7646

Punkt krzepnięcia indu

429,7485

156,5985

Punkt krzepnięcia cyny

505,078

231,928

Punkt krzepnięcia cynku

692,677

419,527

Punkt krzepnięcia aluminium

933,473

660,323

Punkt krzepnięcia srebra

1234,93

961,18

Punkt krzepnięcia złota 1337.33

1064,18

Punkt krzepnięcia miedzi

1357.77

1084,62

W tabeli 25.1 podano punkty stałe wykorzystywane do skalowania
termometrów wg ITS-90 (International Temperature Scale). W tabeli tej poza

background image

374

punktami potrójnymi wartości temperatury, odpowiadają temperaturze przy
ciśnieniu p

0

= 101325 Pa.

Termometr jest urządzeniem do pomiaru temperatury, wykorzystującym do

tego celu różne zjawiska fizyczne i właściwości materiałów. Zamiana
termicznej formy energii w inną jej formę jak: chemiczną. optyczną,
mechaniczną, elektryczną, molekularną, akustyczną lub nuklearną jest podstawą
działania czujników temperatury (sensorów), które stanowią pierwszy element
systemu pomiarowego.

W technice, powszechnie znane są termometry cieczowe

(rozszerzalnościowe), pirometryczne (radiacyjne), gazowe (zależność ciśnienia i
objętości) oraz elektryczne z sensorami rezystancyjnymi, półprzewodnikowymi
i termoelektrycznymi (termoparami).
Termometry rozszerzalnościowe - w zależności od rodzaju ośrodka
poddawanego działaniu temperatury - mogą mierzyć temperaturę w zakresie

C

C

o

o

500

200

+

÷

z największą, w specjalnych wykonaniach, czułością

C

o

01

,

0

(termometr Beckmanna).

Najczęściej stosowanymi sensorami w termometrach elektrycznych są:
- rezystory termometryczne (rezystancja opornika zmienia się wraz z

temperaturą),

- termoelementy (zjawisko powstawania siły termoelektrycznej),
- termistory NTC (rezystancją materiału półprzewodnikowego maleje wraz ze

wzrostem temperatury),

- silistory (krzemowe których rezystancja zwieksza się z temperaturą),
- diodowe i tranzystorowe, (charakterystyki prąd/napięcie zależą od

temperatury).

Termometry rezystancyjne

Sensorami w termometrach rezystancyjnych są rezystory metalowe,

uzwajane lub warstwowe, zmieniające swoją rezystancję wraz z mierzoną
temperaturą.
Metale, których używa się do budowy sensorów powinny spełniać następujące
wymagania:

ƒ

znaczna zmiana rezystancji przy zmianie temperatury, czyli powinny być

wrażliwe na zmianę temperatury,

ƒ

duża rezystywność materiału, która umożliwia konstruowanie sensorów o

małych gabarytach,

ƒ

stałość parametrów fizykochemicznych w czasie i przy zmianach

temperatury,

ƒ

duża odporność na wysokie temperatury,

background image

375

ƒ

łatwość odtwarzania sensorów o tych samych parametrach,

ƒ

liniowa zależność rezystancji od temperatury oraz brak histerezy.

Nie ma materiałów w pełni spełniających powyższe wymagania, ale
materiałami, których właściwości zbliżają się do powyższych wymagań są:

ƒ

nikiel (

C

C

o

o

150

60

+

÷

),

ƒ

miedź (

C

C

o

o

150

50

+

÷

),

ƒ

stop Balco,Rh-Fe (

C

C

o

o

200

200

+

÷

),

ƒ

a przede wszystkim platyna (

C

C

o

o

850

200

+

÷

),.

Na rys 25.1 przedstawiono stosunek rezystancji

T

R do

0

R w funkcji

temperatury.

Platyna

Miedź

Stop Balco

Nikiel

Temperatura

o

C

Rys.25.1 Charakterystyki termometryczne niklu, stopu balco, miedzi i platyny

w funkcji temperatury

W niniejszym ćwiczeniu, temperatura Celcjusza, jest oznaczana również

literą

ϑ

(chociaż czasami T) w celu uniknięcia podobieństw do czasu t .

Oznaczenie temperatury Celcjusza literą

ϑ

jest zgodne z polską Normą

„Ciepło” [PN-61/N 011109].

background image

376

Zakładając przypadek ogólny, gdy rezystancja sensora

)

(

ϑ

f

R

T

=

zmienia

się z temperaturą, korzystając ze wzoru Tylora można napisać





+

+





+

+

=

=

=

=

n

n

n

T

R

R

n

R

R

R

R

R

R

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

ϑ

0

0

2

0

2

2

0

0

0

0

!

1

...

!

2

1

1

1

(25.3)

gdzie:

T

R - rezystancja w temperaturze

ϑ

,

0

R - rezystancja w temperaturze

C

0

0

=

ϑ

Zależność zmiany rezystancji platyny w funkcji temperatury można opisać
zależnością

[

]

3

2

0

1

ϑ

ϑ

ϑ

+

+

+

=

C

B

A

R

R

T

(25.4)

gdzie współczynniki A, B, C wyznacza się z zależności

0

0

1

ϑ

ϑ

ϑ

=

=

R

R

A

(

25.5)

0

2

2

0

!

2

1

ϑ

ϑ

ϑ

=





=

R

R

B

(

25.6)

0

3

3

0

!

3

1

ϑ

ϑ

ϑ

=





=

R

R

C

(25.7)


W przybliżeniu można przyjąć, że

[

]

ϑ

α

1

0

+

R

R

T

Dla platyny współczynnik

α

= 0,385, dla niklu

α

= 0,617, dla miedzi

α

= 0,426,

a dla Rh-Fe

α

= 0,379;

ϑ

jest różnicą temperatur ,

0

R jest rezystancją w

temperaturze

C

o

0

.

Do pomiaru rezystancji w tej grupie sensorów stosuje się stabilne źródła

prądowe, układy napięciowe z dzielnikiem, układy mostkowe odchyłowe i
zerowe typowe dla danego zakresu zmian rezystancji.

background image

377

Na rysunku 25.2 przedstawiono przedstawiono różne struktury

rezystancyjnych czujników platynowych.


































Rys. 25.2. Struktury czujników rezystancyjnych

background image

378

Termometry termistorowe

W półprzewodnikowych sensorach temperatury wykorzystuje się silną

zależność zmiany gęstości i ruchliwości nośników w funkcji temperatury.
Zależność (25.8) przedstawia zmianę rezystancji

T

R

termistora od temperatury

T wyrażonej w Kelwinach.



=

ref

T

T

B

ref

T

T

e

R

R

1

1

(25.8)

gdzie:

ref

R

- jest rezystancja termistora w temperaturze odniesienia

ref

T

,

B

- stała w

Kelwinach zależna od materiału termistora,

T

- bieżąca temperatura w

Kelwinach.

Z równania (25.8) można określić czułości termistora, zmieniająca się wraz ze
zmianą, temperatury, poprzez zdefiniowanie

temperaturowego współczynnika

rezystancji

T

α

, jako

2

1

T

B

dT

dR

R

T

T

T

=

=

α

(25.9)

Z równania (25.9) wynika zależność współczynnika

T

α

, od temperatury,

czułość ta maleje wraz ze wzrostem temperatury. Współczynnik czułości ,

ref

α

jest wyrażany w %/K.
Wzór (25.8) można zapisać w często spotykanej formie (25.10)





=

T

ref

T

T

ref

T

ref

T

T

e

R

R

α

( 25.10)

gdzie:

α

T

ref

- cieplny współczynnik zmiany rezystancji termistora w temperaturze

odniesienia

T

ref

,

T = T -

T

ref

- jest różnicą temperatur.

Do pomiaru temperatur stosuje się prawie wyłącznie termistory o ujemnym
cieplnym współczynniku zmian rezystancji (NTC – Negative Temperaure
Coeeficient). Te o współczynniku dodatnim (PTC – Positive Temperaure
Coeeficient) stosuje się do sygnalizatorów przekroczenia pewnych temperatur.
Właściwości termistorów zależą od ich składu. Dla zastosowań w zakresie
temperatur: -50

o

C to +200

o

C, wszystkie typy termistorów zawierają Mn i Ni.

background image

379

Procentowa zmiana zawartość komponentów Co i Cu powoduje zmianę
rezystywności właściwej wzakresie od 10

Ω.cm do 10

5

Ω.cm przy jednoczesnej

zmianie współczynnika B od 2580 K do 4600 K. W temperaturze odniesienia
293 K, wartość

α

T

zawiera się w granicach -2 %/K do -6 %/K. Ze względu na

przemianę fazową materiałów z których wykonuje się termistory NTC,
zachodzącą w tempertaurze niewiele ponad 500

o

C, termometry termistorowe

wykonuje się do temperatury ok. 500

o

C, aczkolwiek z materiałów ziem

rzadkich zakres pomiaru termometrami termistorowymi można rozszerzyć do
ok. 1500

o

C.

Układy pomiarowe stosowane z sensorami termistorowymi są analogiczne do
tych przy pomiarach z termorezystorami. Różne rozwiązania konstrukcyjne
termistorów przedstawiono na rys. 25.3. Na rys. 25.4 przedstawiono zależność
stosunku rezystancji

R

T

/

R

TREF

w funkcji temperatury w

o

C dla różnych

materiałów.


















Rys. 25.3. Różne rozwiązania wykonań termistorów



a) perełkowy

c) płytkowy

e) bagietkowy

d) precikowy 1

szkłem lub plastkiem

b) perełkowy oblany

background image

380

N TC termistor

Rezy

st

an

cja w

zg

dn

a (

R

T

/R

TRE

F

)

Temperatura,

o

C

Pt-RTD , P

t-100 Ω

-4.6 % /K

α

Tr

-3.0 % /K

-3.5 % /K
-3.8 % /K
-4.0 % /K

-5.0 % /K
-5.4 % /K

silist

or Si

-RTD

, 1 k Ω

Rys. 25.4. Stosunek rezystancji, R

T

/

R

TREF

, w funkcji temperatury wyrażonej w

C

o

dla róznych

matetriałów. T

ref

= 293 K (20

°C)

Termometry termoelektryczne

Dużą grupę termometrów stanowią urządzenia do pomiaru temperatury z
sensorami termoelektrycznymi. Pomiędzy dwoma różnymi metalami lub
stopami metali, złączonymi ze sobą, na ich styku powstaje różnica potencjałów,
która jest wyrażona zależnością

B

A

B

A

AB

N

N

q

kT

V

ln

+

=

φ

φ

(25.11)

background image

381

gdzie:

φ

A

i

φ

B

– poziomy Fermiego w metalu A i B,

N

A

i

N

B

- liczba swobodnych elektronów w jednostce objętości każdego z

metali,
k - stała Boltzmann's,
q - ładunek elektronu,
T – temperatura.
Gdy dwa różne metale są połączone ze sobą, w tej samej temperaturze (

T

T

0

1

=

),

suma różnicy potencjałów jest zerowa

0

)

(

)

(

0

0

=

+

T

V

T

V

BA

AB

(25.12)

Rys. 25.5. Obwód składający się z dwóch różnych metali, których jedno złącze jest

w temperaturze

1

T

a drugie złącze w

2

T

)

(

2

1

T

T

Jeżeli

T

T

0

1

, w obwodzie powstaje różnica potencjałów nazywana siłą

termoelektryczną Peltier'a wyrażoną równaniem

B

A

BA

AB

P

N

N

T

T

q

k

T

V

T

V

E

ln

)

(

)

(

)

(

0

1

0

1

=

=

(25.13)

Jednocześnie w takim obwodzie istnieje siła termoelektryczna wynikająca z
efektu Thomsona, czyli powstająca pod wpływem gradientu temperatur
wolnych elektronów w jednorodnym materiale przewodzącym. Siła
termoelektryczna Thomsona jest opisana zależnością

)

)(

(

0

1

T

T

E

B

A

T

=

δ

δ

(25.14)

background image

382

gdzie:

B

A

δ

δ

i

- współczynniki Thomsona, zależne od materiału.

Ze względu na fakt, że obie siły termoelektryczne Peltier i Thompsona
występują jednocześnie (sumowanie algebraiczne), można wyrazić je jako
funkcje różnicy temperatur

E

E

E

f T T

P

T

=

+

=

(

)

1

0

(25.15)

Rys 25.6. Miliwoltomierz podłączony do obwodów termopar A i B

oraz włączonym trzecim metalem C

Po włączeniu w obwód urządzenia do pomiaru siły termoelektrycznej (rys.

25.6), zgodnie z równaniem (25.15) jego wskazanie będzie zależeć do różnicy
temperatur. Jest to zależność paraboliczna z małym „wygięciem”, tak więc
czasami można uważać że jest to zależnośc wprost proporcjonalna. Jeżeli jedna
z temperatur będzie znana, wówczas wartość siły termoelektrycznej będzie
funkcją temperatury drugiej, nieznanej. Jeżeli temperaturę

0

T nazwiemy

temperaturą odniesienia i jest ona nam znana (np. 273 K), złącze to będziemy
nazywać złączem odniesienia. Temperatura

1

T jest temperaturą mierzoną.

Istnieją dwie możliwości włączenia miernika siły termoelektrycznej, tak jak
pokazano na rys 25.6, tj. poprzez przewód oznaczony literą „C” do miejsca
umieszczenia złącz termoelementu w temperaturze odniesienia lub w dowolnym
miejscu po przecięciu przewodu „B” termoelementu. Rodzaj przewodu „C” nie
będzie odgrywał roli o ile podłączy się go do złącza jak na rys 25.6 a i b.

background image

383

W wielu przypadkach nie jest możliwe zapewnienie stałej temperatury

wolnych końców spoiny pomiarowej, gdyż odległość spoiny pomiarowej i
wolnych końców termopary jest zbyt mała. Należy wówczas stosować
przewody wykonane ze specjalnego, dobranego do danej termopary materiału,
zwane przewodami kompensacyjnymi. Nie byłoby ekonomiczne wykonanie np.
termopary platynowej z końcami długości kilkunastu metrów i o
charakterystyce termometrycznej identycznej z charakterystyką termometryczną
termoelementu.

W rzeczywistych układach pomiarowych jedno złącze (pomiarowe) musi

być umieszczone w temperaturze mierzonej

1

T , a drugie złącze odniesienia w

temperaturze

T

0

. W precyzyjnych pomiarach wolne końce termoelementu są

umieszczane w temperaturze odniesienia równej 273,15 K, (potrójny punkt
wody) znajdującej się w pewnej odległości od punktu pomiarowego.

Rys. 25.7. Pomiar temperatury z wykorzystaniem przewodów kompensacyjnych

Możliwe jest wykorzystanie temperatury odniesienia innej niż temperatura

puktu potrójnego wody 273,15 K, ale wówczas należy uwzględnić poprawki
wynikajace z tej różnicy. Na rysunku 25.7 zilustrowano graficznie sposób
uwzględniania takiej poprawki.

Rozważmy przypadek, gdy temperaturę odniesienia

n

T

0

, zastępuje inna

temperatura odniesienia

01

T . Zakładamy, że

01

T >

n

T

0

. W celu uwzględnienia

poprawki wynikającej z innej temperatury odniesienia niż ta, którą
przewidziano podczas nadawania skali pomiarowej, należy uwzględnić
poprawkę

E

1

, by uzyskać nową skorygowaną wartość,

1

m

T ( rys 25.8).

background image

384

E

E

0n

T

01

E

01

T

0m

T

1m

T

T

02

T

0n

E

02

∆E

2

∆E

1

T

2m

E

0m

∆E

2

∆E

1

E

1m

E

2m

Rys. 25.8. Korekcja wskazań temperatury wynikająca

z temperatury odniesienia różnej od

T

n

0

Siła termoelektryczna

E

n

0

odpowiada temperaturze odniesienia

T

n

0

, a

E

01

odpowiada

T

01

. Korekcja wynosi

n

E

E

E

0

01

1

=

. Załóżmy, że mierzona siła

termoelektryczna wynosi

m

E

0

, co odpowiada pozornie mierzonej temperaturze

m

T

0

. Ta pozorna temperatura musi być skorygowana poprzez wartość

odpowiadającą korekcji

E

E

E

n

1

01

0

=

wynikającą z różnic w

temperaturach odniesienia. Należy do wartości

m

E

0

dodać wartość E

∆ by

uzyskać temperaturę skorygowaną

m

T

1

. Analogicznie postępuje się, gdy

temperatura odniesienia spełnia zależność

0

T <

T

n

0

(rys. 25.8).

W wielu przypadkach do pomiaru sił termoelektrycznych używa się

kompensatorów prądu stałego, lub millivoltomierzy o dużej rezystancji
wejściowej z odczytem analogowym lub cyfrowym i z wbudowaną funkcą
linearyzującą charakterystykę E=f(T).

Korzystając z powyższych rozważań, jest możliwe zaprojektowanie

obwodu, który będzie zapewniał korekcję przy temperaturze odniesienia

0

T

równej temperaturze otoczenia, niezależnie od jej wartości. Taki układ
mostkowy realizujący korekcję jest przedstawiony na rys 25.9. W mostku tym
przewody termoelementu A i B są podłączone za pomocą przewodów
kompensacyjnych A’ i B’. Do wartości siły termoelektrycznej E dodaje się
napięcie niezrównoważenia mostka

N

U , które stanowi napięcie korekcji

zmieniające się wraz ze zmianą temperatury otoczenia, gdyż w jednej z gałęzi

background image

385

umieszczony jest opornik termometryczny

R

T

, a w pozostałych trzech gałęziach

mostka są oporniki o rezystancji R i o małym temperaturowym współczynniku.
Napięcie zasilające mostek U

s

nie zależy od temperatury otoczenia.

T

1

B

A

B'

A'

E

R

R

R

R

T

U

zas.

U

N

T

0

E + U

N

Rys.25.9. Kompensacja wolnych końców termopary niezależnie od temperatury zewnętrznej

Siły termoelektryczne metali lub stopów metali względem platyny, w
odniesieniu do platyny w temperaturze 100

o

C, zestawiono w tabeli 25.2.

Tabela 25.2

Metal Siła termoelektryczna

w mV

Metal Siła

termoelektryczna

w mV

Nikiel -1,48

srebro

+0,74

Kobalt -1,33

cynk

+0,76

Pallad -0,57

miedź +0,76

Platyna 0

złoto +0,78

Aluminium +0,42

wolfram +1,12

Ołów +0,44

molibden

+1,45

Platyna-rod
(90 % Pt, 10 % Rh)

+0,643

żelazo +1,89

Iryd +0,65

Nikielchrom
(85 % Ni, 12 % Cr)

+2,81

rod +0,70





background image

386




















Rys. 25.10. Siły termoelektryczne różnych termopar w odniesieniu do platyny

Zależność siły termoelektrycznej od temperatury wyznacza się doświadczalnie;
jest ona różna dla różnych materiałów. W małym zakresie temperatur można
przyjąć, że jest to zależność liniowa, ogólnie jednak

2

T

b

T

a

E

+

=

(25.15)

gdzie:
a i b - współczynniki zależne od rodzaju użytych materiałów,

T - różnica temperatur między wolnymi końcami i spoiną pomiarową.

Największa, dopuszczalna dla danej spoiny temperatura, zależy od rodzaju

materiałów. W tabeli 25.3 zestawiono parametry różnych typów

termoelementów o znormalizowanych charakterystykach termometrycznych

w/g PN-EN 60548 (IEC 584).

miedź

platyna

mV

K

T

73 273

673

1073

1473

0

10

20

30

-10

-20

-30

miedź-nikiel (konstantan)

Nikiel

nikiel-chrom (chromel)

nikiel-aluminium (alumel)

żelazo

platyna-10% rod

pallad

E

background image

387

Tabela 25.3

Rodzaj termopary

typ

Zakres pracy w

o

C

ciągły dorywczy

Platyna –10 % rod / platyna

S (Pt Rh 10 - Pt)

1300

1600

Platyna – 13 % rod / platyna

R (PtRh13 - Pt

1300

1600

Platyna – 13 % rod / platyna – 6 % rod

R (PtRh13 - Pt

1300

1600

Żelazo / miedź-nikiel

J (Fe - CuNi)

600

1000

Miedź / miedź - nikiel

T (Cu - CuNi)

-200

÷500 -200÷500

Nikiel-chrom / miedź-nikiel

E (NiCr – CuNi)

-200

÷900

-

200

÷1000

Nikiel-chrom / nikiel-aluminium

K (NiCr - NiAl)

1000

1200

Nikiel-chrom-krzem / nikiel-krzem

N (NiCrSi – NiSi)

1000

1200

Na rys. 25.9 rezystor R

1

w mostku Wheatstone'a jest wykonany z drutu

miedzianego. Miedź posiada dość znaczny współczynnik temperaturowy
rezystancji; pozostałe elementy mostka nie zmieniają rezystancji w tak dużym
stopniu. Jeżeli temperatura otoczenia, a więc i temperatura, w której znajdują się
elementy mostka, jest równa 0oC, wówczas mostek znajduje się w równowadze,
w związku z czym napięcie na zaciskach CD jest równe zeru. Jeżeli temperatura
otoczenia wzrasta, wówczas zmienia się wartość rezystancji R

1

i mostek nie jest

w równowadze, więc na zaciskach CD pojawia się pewne napięcie, które dodaje
się do napięcia powstałego na spoinie pomiarowej. W temperaturze 20oC
wartość tego napięcia jest równa +0,63 mV. Sonda posiada własne źródło
zasilania mostka Wheatstone'a w postaci wbudowanej baterii rtęciowej o
napięciu około 1,1 V.
Szczególnie

duże wartości siły termoelektrycznej można otrzymać przez

zastosowanie półprzewodników. Jednak z powodu starzenia się i niejednolitości
charakterystyk termopar półprzewodnikowych nie są one używane w technice
pomiarowej. Są stosowane jako przetworniki energii cieplnej w elektryczną i
elektrycznej w cieplną, zwłaszcza w chłodziarkach (wykorzystanie zjawiska
Peltiera).

Właściwości dynamiczne i modelowanie termometrów

Właściwości dynamiczne termometrów określają ich zachowanie się przy

pomiarach temperatur zmiennych w czasie. Błędy dynamiczne w pomiarach
temperatur są określane na podstawie znajomości właściwości dynamicznych
termometrów.
Na podstawie znajomości właściwości dynamicznych termometrów można

background image

388

wyznaczyć:
- błędy dynamiczne i przebiegi rzeczywiste mierzonej temperatury,
- czas ustalania się wskazań termometru przy zmianie temperatury oraz
- dokonać doboru korektorów do korekcji błędów dynamicznych.
We współczesnych termometrach elektrycznych sensory decydują o
właściwościach dynamicznych termometru, tak więc można mówić o dynamice
sensorów, a przez to rozumie się dynamikę termometrów.

Sensor idealny

Idealny sensor temperatury jest elementem inercyjnym pierwszego rzędu. W

celu udowodnienia tego stwierdzenia, rozważmy wyidealizowany czujnik
temperatury. Zakłada się że sensor jest wykonany jako jednorodny walec
cylindryczny z jednorodnego materiału i jednakowych właściwościach we
wszystkich kierunkach. Jest on wykonany z materiału o nieskończenie dużej
przewodności cieplnej, ma masę m, ciepło właściwe c i powierzchnie wymiany
ciepła A. Zakłada się, że sensor jest całkowicie zanurzony w medium, którego
temperaturę mierzymy, i zakładamy, że nie zachodzi wymiana ciepła z żadnym
innym ośrodkiem o innej temperaturze. Zakłada się, że pojemność cieplna
sensora

c

m

jest pomijalnie mała w stosunku do pojemności cieplnej medium

oraz że współczynnik przejmowania ciepła miedzy czujnikiem a ośrodkiem
badanym ma stałą wartość.
W celu napisania równania różniczkowego dla określenia modelu posłużymy
się metoda bilansu cieplnego. W chwili czasowej t = 0

-

, (nieskończenie mały

czas przed chwilą zerową), załóżmy, że sensor ma ustalony stan termiczny z
temperaturą początkową

θ

T

, równą temperaturze otoczenia

θ

a

. Gdy t = 0,

zanurzamy sensor w medium o temperaturze

θ

>

θ

a

. Oznaczając

nadtemperaturę (przyrost temperatury ponad temperaturę otoczenia) przez

Θ

,

można zapisać warunki początkowe dla t = 0, tak więc nadtemperatura ma
wartość

Θ

T

(0

-

) =

θ

T

(0

-

) -

θ

a

(0

-

) = 0 i

Θ

=

θ

-

θ

a

> 0 (25.16)

Po zanurzeniu sensora w badanym medium, zgodnie z prawem Newtona ilość
ciepła

dQ

t

przekazanego do sensora w jednostce czasu dt wyniesie

(

)

dQ

A

dt

t

T

=

α

Θ Θ

(25.17)

gdzie:
Q - współczynnik przejmowania ciepła miedzy czujnikiem z badanym medium,

background image

389

A - pole wymiany ciepła.
Ciepło zgromadzone w sensorze jest wyrażone zależnością

T

s

mcd

dQ

Θ

=

(25.18)

różniczkując równanie (25.17) po czasie otrzymuje się

dt

mcd

dt

dQ

T

s

Θ

=

(25.19)

gdzie m i c są zdefiniowane jak powyżej.
Równowaga bilansu cieplnego. Z prawa zachowania równowagi ciepła

s

t

dQ

dQ

=

tak więc otrzymujemy

Θ

=

Θ

+

Θ

A

A

dt

d

mc

T

T

α

α

(25.20)

Definiując stałą czasowa sensora jako

A

mc

N

T

α

=

(25.21)

można zapisać równanie (25.20) jako

Θ

=

Θ

+

Θ

T

T

T

dt

d

N

(25.22)

Poprzez analogie do obwodu elektrycznego R-C równanie (25.21) może być
zamodelowane jak na rys 25.11. Temperatura sensora

Θ

T

, odpowiada napięciu

T

U

z wejściowym skokiem temperatury,

Θ

, analogicznie jak skok napięcia U.

Pojemność elektryczna C modelu odpowiada pojemności cieplnej (mc) sensora
podczas, gdy rezystancja elektryczna R, modelu odpowiada termicznej
rezystancji,

(

)

1

α

A

, pomiędzy warstwa zewnętrzna sensora i powierzchnią

medium, w którym znajduje się sensor.
Taki wyidealizowany sensor jest elementem inercyjnym pierwszego rzędu.

background image

390

C=cw

m

R=1/(

αA)

u(t)

U

Rys 25.11 . Analowy schemat zastepczy termometru idealnego

R- rezystancja zastępcza,,

α - współczynnik przenikania ciepła, A _ pole powierzchni przejmowania

ciepła, m- masa czujnika

Θ - temperatura ośrodka, Θ

T

– temperatura bieżąca: U- wartość

napięcia, u(t) – wartość chwilowa napięcia

Rzeczywiste charakterystyki sensorów temperatury

Rzeczywiste modele sensorów temperatury (termometrów) mogą różnić się

od zaproponowanego modelu jako elementu inercyjnego pierwszego rzędu.
Jednakże w wielu zastosowaniach jest to wystarczające przybliżenie.
Szczegółowy opis rzeczywistych modeli czujników temperatury można znaleźć
w książce [1] oraz [2].
Poprzez wyznaczenie stosunku czasów, po których czujniki temperatury o
kształcie cylindrycznym osiągają 50 % i 90% skoku amplitudy temperatury, jest
możliwe określenie czy jest to:
a) czujnik działania objętościowego, (

32

,

3

/

5

,

0

9

,

0

t

t

),

b) czujnik działania objętościowego 32

,

3

/

5

,

0

9

,

0

>

t

t

,

c) czujnik działania środkowego

32

,

3

/

5

,

0

9

,

0

<

t

t

.

Różnice w odpowiedziach czasowych tych 3-ech rodzajów termometrów
zilustrowano na rys. 25.12. Charakter przebiegów zmian wskazań w czasie jest
związany z procesem przepływu i rozchodzenia się ciepła w całym czujniku.
Wnikanie ciepła do części sensorycznej (1) czujnika, odbywa się poprzez
obudowę czujnika (2) i materiał izolacyjny (izolacja elektryczna) (3) .

W przypadku czujnika o działaniu powierzchniowym, następuje najszybsza

background image

391

reakcja na zmiany temperatury, gdyż cała powierzchnia części sensorycznej
przejmuje wnikające ciepło. Wolniejszej reakcji na zmiany temperatury można
spodziewać się w czujnikach o działaniu objętościowym, gdyż cała objętość
musi przejąć dopływające ciepło. Ten rodzaj czujnika jest najbardziej zbliżony
do modelu idealnego.
W przypadku termometrów z czujnikami działania środkowego, ciepło z
pewnym opóźnieniem wnika poprzez obudowę zewnętrzną i materiał
izolacyjny, stąd zauważalne na wykresie spowolnienia narastania temperatury w
początkowej części odpowiedzi.

Typ działania

czujnika

środkowy

objętościowy powierzchniowy

struktura

t /t

0,9 0,5

<3,32

3,32

>3,32

1

1

1

2

3

1-część sensoryczna

2-obudowa zewnętrzna
3-materiał izolacyjny

czas t

te

m

peratura

T

Rys 25.12. Odpowiedzi na skok jednostkowy 3 rodzajów termometrów








background image

392

25.3.Wykonanie ćwiczenia

25.3.1. Wyznaczanie stałych czasowych czujników temperatury

Układ połączeń


Schemat układu pomiarowego jest na rysunku 25.13.




























Rys. 25.13. Układ połączeń do wyznaczania stałych czasowych temperatury

background image

393

Oznaczenia

T

Hg

- termometr rtęciowy,

T

T

- NTC (Negative Temperature Coefficient) przetwornik termistorowy

podłączony do Mul_1,

T

R

- Pt-100, przetwornik rezystancyjny (RTD), (podłączony do Mul_2),

T

E

-termoelement 1 podłączony do miliwoltomierza ,

T

E

-termoelement 2 podłączony do miliwoltomierza,

Mul_1 – mulitimeter 1 pracujący na zakresie

k ,

Mul_2 – multimeter 2 pracujący na zakresie

,

Mul_3 – multimeter 3 pracujący na zakresie mV,
Mul_4 – multimeter 4 pracujący w trybie pomiaru temperatury,
TS – złącze odniesienia,
KG – komora grzejna

.

Uwaga: Podczas ćwiczenia należy podać obok oznaczeń określenia i
wartości charakteryzujące użyte przyrządy.

Postępowanie podczas pomiaru

Wyznaczenia stałych czasowych czujników temperatury dokonuje się na

podstawie odpowiedzi w czasie na dodatni i ujemny skok temperatury,
przenosząc czujniki z cieczy o temperaturze wyższej (60-70

0

C) do kąpieli o

temperaturze niższej (20-25

0

C) i odwrotnie z chłodniejszej do cieplejszej

rejestrując w czasie temperaturę za pomocą komputerowego systemu akwizycji
danych z multimetrów.

Wyznaczenia stałych czasowych

H

L

N

_

i

L

H

N

_

(L-niższa temperatura, H-

wyższa temperatura) dokonuje się poprzez:
- określenie czasu jaki jest potrzebny na osiągnięcie przez czujnik 63 %

różnicy temperatur kąpieli,

- prowadzenie stycznej do wykresu odpowiedzi czasowej czujnika w punkcie

rozpoczęcia zmiany temperatury,

- aproksymację linią wykładniczą odpowiedzi w czasie czujnika na skok

temperatury.

Zapis z pomiarów dokonywany jest w arkuszu wyników podanym w
oprogramowaniu obsługującym system akwizycji danych który zawiera:
- czas rejestracji,
- wartość rezystancji termistora NTC w

k

- wartość rezystancji czujnika Pt-100 w

background image

394

- wartość siły termoelektrycznej sensora NiCr-Ni w obudowie w mV
- wartość siły termoelektrycznej sensora NiCr-Ni bez obudowy w mV
- wartości temperatury w stopniach Celcjusza po przeliczeniu przez
charakterystyki termometryczne

Protokół wyników pomiaru

Tabela 25.4

Typ

czujnika

Stała

NTC

termist

or

Pt-100 termo

opornik

NiCr-Ni

termoelement

w obudowie

NiCr-Ni

termoelement bez

obudowy

H

L

N

s

L

H

N

s

(

)

H

L

H

L

N

N

+

5

,

0

s

Wzory i przykłady obliczeń

Podać wzory i przykłady obliczeń potrzebne do:
- wyznaczania

stałych czasowych,

- wyznaczania

niepewności pomiaru stałych czasowych.

Wyznaczone stałe czasowe

H

L _

τ

i

L

H _

τ

dla każdego z przetworników wpisać

do tabeli 25.4.

25.4. Uwagi o wynikach pomiaru

25.5. Literatura

[1] L. Michalski, K. Eckersdorf, Kucharski J.: Termometria Przyrządy i

Metody. Politechnika Łódzka, Łódź 1998

[2] McGhee J., Henerson I., Korczyński M.J., Kulesza W.: Scientific

Metrology. Wyd. ACGM LODART, S.A. Łódź 1998

[3] Turzeniecka D.: Ocena niepewności wyniku pomiarów. Wydawnictwo

Politechniki Poznańskiej, Poznań 1997.

background image

395


25. Ćwiczenie NR 25 Elektryczny pomiar temperaturyBłąd! Nie zdefiniowano zakładki.

25.1. Cel ćwiczenia ................................................................................................ 372
25.2. Teoretyczne podstawy elektrycznego pomiaru temperatury ......................... 372

25.2.1. Wprowadzenie. Skale temperatur. ....................................................... 372
25.2.2. Tstancyjne ............................................................................................ 374
25.2.3. Termotry

termistorowe......................................................................... 378

25.2.4. Termometry

termoelektryczne ............................................................. 380

25.2.5. Właściwości dynamiczne i modelowanie termometrów. ..................... 387

25.3. Wykonanie ćwiczenia.................................................................................... 392


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
cw sta zag zyc 11 02 25
2003 02 25
2002 02 25
Cw 02
ĆW 02
CW 02 B 8080 1
Cw 02 M 04A Badanie wlasciwos Nieznany
acad cw 02 (2)
acad cw 02
Cw 02 ?danie wytrzymalosci dielektrycznej dielektrykow stalych przy napieciu? i?
Cw 02 Twierdzenie Thevenina i Nortona [wersja 2]
TPL WYK 13 02 25 Płyn na odciski
zestawy zadań, rrz 02 25
ćw 1 # 02 2011
ćw 02 15
TPL PRAC 13 02 25 Płyn na odciski
Biofizyka Ćw 02
plan 14.02-25.02, plany, scenariusze, Plany

więcej podobnych podstron