Część nauki nazywanej towaroznawstwem.
Ładunkoznawstwo
:
Jest nauką zajmującą całokształtem wiadomości o ładunkach:
właściwościami towarów decydującymi o technice i technologii transportu,
metodami przygotowania towarów do transportu,
warunkami racjonalnego składowania, ładowania i przewozu ładunków.
Znajomość właściwości ładunków umożliwia:
wybór
optymalnego środka transportu,
dobranie
najkorzystniejszego sposobu wykonywania czynności ładunkowych, urządzeń ładunkowych,
ustalenie
sposobu zabezpieczenia ładunku w czasie transportu,
zastosowanie
właściwych przepisów taryfowych,
prawidłowe obliczenie
taryf opłat.
Podatność:
Zespół cech i właściwości charakteryzujących ładunek określa jego odporność na warunki i skutki przewozu. Stopień
tej odporności oceniany z punktu widzenia transportu ładunku nazywa się podatnością.
Podział podatności ładunków:
1. Podatność transportowa:
podatność przewozowa,
podatność ładunkowa.
2. Podatność przechowalnicza
Podatność transportowa:
Jest to odporność ładunku na warunki i skutki ich przemieszczania.
Podatność przewozowa:
naturalna,
techniczna,
ekonomiczna.
Naturalna podatność przewozowa:
Jest to odporność ładunku na warunki i skutki ich przemieszczania, wynikająca z fizycznych, chemicznych oraz
biologicznych cech i właściwości ładunku.
Wymienione cechy i właściwości warunkują określony stopień:
wrażliwości na czas trwania transportu,
wrażliwości na uszkodzenie spowodowane oddziaływaniem energii mechanicznej w czasie transportu,
wrażliwości na wilgoć, temperaturę oraz światło,
szkodliwości dla zdrowia ludzkiego,
możliwości uszkodzenia lub zniszczenia innych przedmiotów stykających się z ładunkiem lub znajdujących się
w jego sąsiedztwie,
podatności do wchłaniania obcych zapachów lub wydzielania własnej woni,
podatności do rozsypywania, rozlewania i ulatniania,
podatności do samozapalania, wybuchu oraz łatwopalności.
Techniczna podatność przewozowa:
Jest to odporność ładunku na warunki i skutki ich przemieszczania wynikająca z ich masy, objętości oaz innych
zabiegów przystosowujących ładunki do transportu.
Ładunki przewożone są:
1.
Bez opakowania:
W stanie naturalnym lub po przetworzeniu, lecz dostosowanym do transportu pod względem
objętości, masy i kształtu.
2.
W opakowaniu:
częściowym,
całkowitym,
wielokrotnym.
Ekonomiczna podatność przewozowa:
Jest to odporność ładunku na warunki i skutki ich przemieszczania, wynikająca ze stosunku kosztów transportu do
wartości ładunku.
Podstawy klasyfikacji towarów:
pochodzenie,
sposób użytkowania,
stopień przetworzenia,
różnice we właściwościach.
Klasyfikacja wg pochodzenia:
towary pochodzenia mineralnego (ropa naftowa, rudy metali, węgiel, siarka itp.),
towary pochodzenia roślinnego (ziarna zbóż, tłuszcze roślinne, włókna roślinne- len, bawełna itp.),
towary pochodzenia zwierzęcego (mięso i przetwory, ryby, drób, tłuszcze zwierzęce).
Klasyfikacja wg sposobu użytkowania:
spożywcze,
przemysłowe.
Klasyfikacja wg stopnia przetworzenia:
surowce
- dobra materialne, które są przeznaczone do obróbki technologicznej,
półfabrykaty
- dobra materialne, które w procesie technologicznym nie zostały doprowadzone do stanu w
jakim mogłyby zaspokoić potrzebę człowieka, lecz muszą być poddane dalszej przeróbce,
wyroby gotowe
- dobra materialne, które zaspokajają potrzeby człowieka.
Klasyfikacja wg różnic we właściwościach:
Wg tego kryterium towary dzieli się na:
spożywcze,
papiernicze,
materiały budowlane,
paliwa
itp.
Klasyfikacja ładunków wg naturalnej podatności przewozowej:
Ładunki utrudniające proces transportu z punktu widzenia ich naturalnej podatności przewozowej dzielą się na:
ładunki niebezpieczne,
ładunki wrażliwe na warunki i czas trwania transportu.
Klasyfikacja ładunków wg technicznej podatności przewozowej:
W transporcie ładunki występują w trzech stanach skupienia:
1. ciała lotne,
2. ciała ciekłe,
3. ciała stałe, które mają różną postać ze względu na kształt, granulację.
Klasyfikacja ładunków wg ekonomicznej podatności przewozowej:
Według tego kryterium rozróżnia się ładunki:
małowartościowe:
ładunki o dużej technicznej podatności przewozowej, ładowane najprostszymi sposobami
i przewożone w pojazdach bez zabezpieczenia,
średniowartościowe:
wymagają określonej przepisami staranności w czasie trwania procesu
transportowego, a ubytki podczas transportu nie mogą przekraczać ustalonych norm,
wysokowartościowe:
wymagają szczególnej staranności w czasie trwania procesu transportowego, ładunki
wysokowartościowe nie mogą wykazywać żadnych ubytków w czasie transportu.
Jakość- stopień określonych wymagań.
Wartość użytkowa składa się z zespołu cech wynikających z cech technicznych i niekiedy estetycznych.
Rodzaje cech charakteryzujących jakość wyrobu:
cechy użytkowe,
cechy estetyczne,
cechy ekonomiczne,
cechy techniczne.
Cechy techniczne:
stan powierzchni,
wymiary geometryczne,
właściwości fizyko-chemiczne,
techniczne parametry działania (wydajność, sprawność, prędkość, itp.).
Cechy użytkowe:
niezawodność,
trwałość lub zawodność,
wznawialność lub naprawialność,
dogodność użytkowania,
bezpieczeństwo użytkowania.
Cechy estetyczne:
wygląd zewnętrzny (kształty, proporcje, rozwiązania graficzne i kolorystyczne),
stopień zgodności z wymaganiami aktualnej mody,
staranność wykończenia,
estetyka opakowania.
Cechy ekonomiczne:
Koszty nabycia:
cena kupna,
straty na skutek zamrożenia kapitału.
Koszty eksploatacji:
koszty zainstalowania,
koszty przechowywania,
koszty transportu,
koszty konserwacji.
Normy dotyczą pięciu dziedzin:
dokumentacji technicznej,
projektowania obiektów, warunków wykonywania i odbioru,
głównych parametrów i innych charakterystyk technicznych związanych z klasyfikacją rodzajową i
jakościową,
podstawowych cech jakościowych wspólnych dla asortymentowych grup wyrobów,
bezpieczeństwo pracy i użytkowania.
Metody badań i oceny jakości towarów
Pobieranie i przygotowywanie próbek do badań
Podstawowe pojęcia:
„Partia towaru”
- towar o tej samej nazwie i symbolu, pochodzący z tego samego zakładu produkcyjnego,
oznaczony tą sama datą produkcji, dostarczony tym samym środkiem transportu i złożony w tym samym
miejscu (magazynie).
„Reprezentatywność próbki”
- próbka pozwalająca określić jakość całej partii; próbka ma ten sam skład i
właściwości co reprezentowana przez nią partia.
Schemat:
Próbki pierwotne
1
2
3
4
5
6
Jednostkowe
I
II
III
Rozróżnia się następujące rodzaje próbek:
Pierwotna
- część partii pobrana jednorazowo z jednego miejsca lub opakowania jednostkowego (zawartość
szufli, pipety, łyżki).
Jednostkowa
- łączna ilość próbek pierwotnych pobranych z jednego opakowania (worek, bela, beczka).
Ogólna
- łączna ilość próbek pierwotnych i jednostkowych przeznaczonych do otrzymywana próbek średnich.
Średnia próbka laboratoryjna
- część próbki ogólnej reprezentująca własności i przeznaczona do badań
laboratoryjnych.
Jednorodna średnia próbka laboratoryjna
- próbka przygotowana ze średniej przez rozdrobnienie,
homogenizację i mieszanie.
Metody badań jakości towarów:
Organoleptyczne
,
Laboratoryjne
:
fizyczne,
fizykochemiczne,
chemiczne,
biologiczne.
Badania użytkowe
:
wyroby wyprodukowano z nowych surowców,
wyroby wyprodukowano nowymi technikami,
wyroby wyprodukowano przy zastosowaniu nowych technologii, środków uszlachetniających
wyroby o nowych konstrukcjach,
wyroby doświadczalne.
Przyczyny uszkodzeń ładunkowych:
niewłaściwe przygotowanie towarów do transportu,
nieostrożna lub niewłaściwa manipulacja ładunku,
zgniecenie ładunku na skutek nadmiernego nacisku poziomego lub pionowego w ładowni statku;
przesuwanie i tarcie ładunku w czasie ruchu statku,
oddziaływanie różnych ładunków na siebie wskutek niewłaściwej separacji, niewłaściwy stan pomieszczeń
ładunkowych, nieodpowiednie materiały sztauerskie,
ułożenie ładunków utrudniające wentylacje,
zagrzanie lub samozagrzewanie ładunków,
ochłodzenie ładunku poniżej wymaganej temperatury.
oddziaływanie pary wodnej.
Próbka ogólna
A
1+2+3+4+5+6
I+II+III
Średnia próbka laboratoryjna
B
Jednorodna średnia próbka
laboratoryjna
A
Podstawowe właściwości towarów
Ciężar właściwy
ς=m/v
Gęstość względna
d=d/d
1
Objętość właściwa
v=v/m
Gęstość nasypowa
- stosunek masy zajmowanej przez dane ciało, do objętości którą to ciało zajmuje.
Wytrzymałość na rozciąganie
R
c
=F
max
/S [N/mm
2
]
F- siła działająca
S- pole przekroju
Sprężystość- nazywa się tę własność materii, dzięki której powraca ona do swojego pierwotnego kształtu po
usunięciu zewnętrznych działań.
Ciała, które charakteryzują się bardzo małą granicą sprężystości
Charakterystyczne temperatury
Temperatura topnienia- temperatura, w której następuje równowaga między fazą stałą i ciekłą.
t
t
0
Czas
t
Czas
Temperatura krzepnięcia- przejście z fazy ciekłej w fazę stałą w wyniku wydzielania się ciepła na zewnątrz układu.
Temperatura krzepnięcia roztworu jest niższa od temperatury krzepnięcia czystego rozpuszczalnika.
Temperatura eutektyczna- temperatura w której z roztworu wydziela się jednocześnie rozpuszczalnik i faza
rozpuszczalna.
Temperatura krioskopowa- temperatura początku zamarzania wody.
Temperatura wrzenia- temperatura w której ciało ciekłe przechodzi gwałtownie w całej masie ze stanu ciekłego w
stan gazowy.
Temperatura zapłonu- temperatura w której mieszanina par cieczy i powietrza zapala się po zbliżeniu płomienia, a
płomień utrzymuje się w określonym czasie.
Temperatura palenia- temperatura w której zbliżenie płomienia spowoduje powstanie dłużej trwającego płomienia z
par nad podgrzewaną cieczą.
Temperatura samozapłonu- temperatura w której ogrzane ciało zapala się bez doprowadzenia źródła ognia.
Procesy zachodzące w ładunkach
W ładunkach mogą zachodzić dwojakiego rodzaju procesy:
Procesy endogenne- zachodzą wewnątrz ładunku i związane są z jego naturą fizyczną, chemiczną i
biologiczną.
Procesy egzogenne- zachodzą pod wpływem warunków otoczenia, np. proces utleniania, oddychania,
pleśnienia itp.
Podział wg specyfikacji biologicznej:
produkty o pełnej aktywności biotycznej- organizmy żywe;
produkty o zahamowanej aktywności biotycznej- świeże owoce, warzywa, zboża, nasiona;
produkty o przerwanej aktywności biotycznej- mięso, tłuszcze, oleje, produkty przerobu zbóż;
produkty o przerwanej aktywności biotycznej odizolowane od środowiska- pasteryzowane, zamknięte w
opakowaniu jako konserwa.
Do najważniejszych procesów biologicznych, biochemicznych i chemicznych zalicza się:
oddychanie,
transpirację,
dojrzewanie i przejrzewanie,
rozkład białek, tłuszczów i węglowodanów,
autooksydacja tłuszczów,
niszczenie barwników,
rozkład witamin.
Wrażliwość na wchłanianie obcych zapachów
Sorpcja
- zjawisko pochłaniania przez towar substancji z otoczenia.
Dzieli się na:
adsorpcję
- pochłanianie powierzchniowe,
absorpcję
- pochłanianie przez całą masę ładunku.
Rodzaje adsorpcji:
Fizyczna- zagęszczenie substancji adsorbowanej wskutek działania sił międzycząsteczkowych. Proces
odwracalny przebiegający w temperaturze otoczenia. (Ciepło ok. 40 kJ/mol. Substancję zaadsorbowaną
można łatwo usunąć. Warstwy o grubości kilku cząstek adsorbatu.)
Chemiczna- tworzenie wiązań chemicznych między adsorbentem i adsorbatem. Proces zachodzący powoli w
wysokich temperaturach. (Ciepło równe ciepłu reakcji chemicznej- 630 kJ/mol. Usuwanie warstwy
chemisorpcyjnej jest trudne. Warstwy jednocząsteczkowe.
Wrażliwość na działanie wilgoci
Szczególnym przypadkiem sorpcji jest zdolność do pochłaniania pary wodnej z powietrza czyli
higroskopijność.
Woda z ładunkiem może być związana
fizycznie lub chemicznie.
Woda związana fizycznie z ładunkiem występuje jako woda w
stanie wolnym lub higroskopijnym.
Woda związana chemicznie z ładunkiem występuje pod postacią
wody krystalicznej i wody koloidalnej.
Biorąc pod uwagę ilość wody ładunki można podzielić wg czterech stopni:
Stopień zawartości wody 0 (SZW 0)- ładunki które nie zawierają wody; szkło, ceramika, metale.
Stopień zawartości wody 1 (SZW 1)- ładunki zawierające nieznaczną ilość
wody [0% do 1.5%];
ładunki
krystaliczne- sól, cukier.
Stopień zawartości wody 2 (SZW 2)- ładunki o niższej zawartości wody [1.5% do 30%]; większość produktów
żywnościowych, używki, surowce pochodzenia zwierzęcego.
Stopień zawartości wody 3 (SZW 3)- ładunki o wysokiej zawartości wody [40% do 90%]; mięso, ryby, owoce,
warzywa.
Adsorpcja cieczy na powierzchnię ciała stałego może zachodzić w sposób ciągły, aż do momentu wyrównania się
poziomu wilgoci w ładunku i otoczeniu.
Wilgotność, którą w tych warunkach uzyskują ładunki zwana jest
wilgotnością równoważną lub
równowagową.
Krzywa zależności wilgotności równoważnej ładunków od wilgotności względnej powietrza nosi nazwę
izotermy sorpcji.
Zmiany zachodzące w ładunkach pod wpływem wilgoci
parowanie prowadzące do wysychania,
hydroliza substancji chemicznych wchodzących w skład ładunków,
intensywne oddychanie,
samozagrzewanie i samozapalanie,
utrata właściwości użytkowych papieru,
utrata właściwości użytkowych cementu,
korozja metali.
Wilgotność powietrza jest wielkością, którą można wyrazić następującymi jednostkami:
Wilgotność względna- procentowy stosunek ciśnienia cząstkowego pary wodnej do ciśnienia nasyconej pary
wodnej w tej samej temperaturze.
Wilgotność bezwzględna objętościowa- ciężar pary wodnej przypadający na jednostkę objętości wilgotnego
gazu.
Wilgotność bezwzględna wagowa- ciężar pary wodnej przypadający na jednostkę suchego gazu.
Temperatura punktu rosy- jest to temperatura, w której ciśnienie pary wodnej zawartej w powietrzu równa
się ciśnieniu pary wodnej nasyconej.
Wilgotność względną określa się następująco:
powietrze suche 25% do 50%,
powietrze prawie suche 50% do 75%,
powietrze wilgotne 75% do 90%,
powietrze bardzo wilgotne 90% do 100%.
Opakowania
Rola opakowań, wymagania jakościowe:
ochrona zapakowanych produktów,
funkcjonalność opakowań,
walory promocyjno-reklamowe,
czynniki demograficzne.
Ochrona polega na:
Zabezpieczenie przed ubytkiem spowodowanym: wylaniem, rozsypaniem lub kradzieżą.
Zabezpieczeniu przed zmianą: barwy, kształtu, konsystencji lub cech użytkowych (np. wyschnięcie,
zawilgocenie, zmiana smaku lub zapachu, utrata wartości spożywczych, leczniczych).
Zabezpieczenie przed zanieczyszczeniem lub korozją.
Zabezpieczenie przed uszkodzeniem mechanicznym.
Klasyfikacja opakowań odbywa się wg trzech kryteriów:
Zasadniczej roli, jaką spełniają opakowania w stosunku do jego zawartości,
Według materiału (surowca), z którego wykonuje się podstawowe elementy opakowania.
Kształtu, czyli formy konstrukcyjnej.
W zależności od roli jaką spełniają opakowania w stosunku do zawartości wyróżnia się:
opakowania jednostkowe,
opakowania zbiorcze,
opakowania transportowe.
Opakowania jednostkowe dzielą się na trzy grupy:
ulegające zniszczeniu po skonsumowaniu produktu,
nadające się do wykorzystania w gospodarstwie domowym,
podlegające skupowi po konsumpcji.
Według materiału opakowania klasyfikuje się na:
drewniane i z tworzyw drewnianych,
z tworzyw papierniczych (papierowe i tekturowe),
metalowe,
szklane,
ceramiczne,
z tworzyw sztucznych,
z materiałów kompleksowych.
Wymagania stawiane materiałom przeznaczonym na opakowania uzależnione są od:
właściwości fizycznych i chemicznych towarów,
czasu i warunków przechowywania,
sposobu użytkowania,
warunków przemieszczania ( środka transportu, długości trasy, warunków klimatycznych),
formy sprzedaży,
podatności do przetwórstwa wg różnych technologii pakowania.
Ochrona środowiska
Działanie środowiska na
opakowanie:
materiał ulega
biodegradacji
materiał nie
ulega
biodegradacji
Możliwość wtórnego przerobu
materiału opakowaniowego:
nadaje się do
powtórnego
przerobu
nie nadaje się
do przerobu
Działanie opakowania na
środowisko:
nie toksyczne
toksyczne
Metale i ich stopy
Blachy stosowane do wyrobu opakowań
Dostaniemy notatki od Pani profesor.
Surowce włókiennicze
Klasyfikacja tkanin:
jutowe,
lniane,
bawełniane,
z tworzyw syntetycznych.
Szkło
Zalety opakowań szklanych:
nietoksyczność,
nieprzepuszczalność dla płynów, pary wodnej, zapachów, gazów,
przezroczystość,
łatwość formowania różnych kształtów,
łatwość mycia (możliwość wielokrotnego stosowania),
duża odporność szkła na działanie zawartości,
możliwość barwienia, zdobienia, umieszczania trwałych znaków,
taniość tworzywa.
W opakowalnictwie stosuje się następujące folie:
aluminiowe,
celulozowe,
z polimerów syntetycznych,
kompleksowe (wielowarstwowe) mające w swym składzie oprócz wymienionych także tworzywa
papiernicze, powłoki metaliczne, lakierowe.
Tworzywa z polimerów syntetycznych
Polietylen:
-[CH
2
- CH
2
]
n
-
dobre właściwości dielektryczne,
łatwo brudzą się dlatego wymagają dodatków antystatycznych,
nie ma zapachu i jest fizjologicznie obojętny,
pali się z wydzielaniem gazu o zapachu parafiny,
własności mechaniczne i odporność termiczna polepszają się ze wzrostem masy i zawartości fazy
krystalicznej,
może być użytkowany do 100°C,
odporny chemicznie na wodę, kwasy i zasady.
Polipropylen:
polimer termoplastyczny,
o najmniejszej gęstości 0.9 g/cm
3
,
przezroczysty,
dobre właściwości elektroizolacyjne i mechaniczne,
odporny na działanie chemikaliów i większości rozpuszczalników,
łatwo się barwi, mało odporny na czynniki utleniające,
jest bezpieczny ekologicznie.
Polistyren:
Polistyren zwykły (niskoudarowy)
w formie kuleczek,
bezpostaciowy, bezbarwny, o małej gęstości,
dobry dielektryk,
duża odporność chemiczna,
rozpuszcza się w rozpuszczalnikach organicznych,
mała odporność cieplna do 75°C,
mała odporność powierzchniowa,
twardy i kruchy.
Polistyren wysokoudarowy
Lepsza odporność, sprężystość, odporność chemiczna i cieplna,
Odmiany:
PS modyfikowany butadienem:
nieprzezroczysty, o dobrych właściwościach mechanicznych,
Kopolimer styrenu i akrylonitrylu (tzw. SAN):
zwiększona odporność cieplna na rozpuszczalniki,
Kopolimer ABS- akrylonitrylu, butadienu i styrenu
; butadien zwiększa elastyczność i udarność; akrylonitrylu
odporność cieplną i chemiczną; styren wpływa na sztywność i twardość.
Polistyren spieniony PS- E (styropian):
Struktura mikroporowata,
Bardzo mała gęstość 15- 40kg/m
3
,
Mała przewodność cieplna.
Polichlorek winylu PCW
Proszek biały nietoksyczny, niepalny, bez zapachu,
Odporność na działanie wody,
Rozkłada się w temperaturze 130°C,
Wrażliwy na działanie światła.
Poliestry:
Politereftalan etylenu (PETF, PET)-
pochodna kwasu tereftalowego i glikolu etylenowego:
Tworzywo termoplastyczne,
Odporne na działanie wody, kwasy, większość rozpuszczalników organicznych,
Topi się w temperaturze 260°C,
Produkuje się w postaci włókien i folii.
Poliwęglany:
Duża wytrzymałość mechaniczna,
Duża udarność, sztywność,
Bardzo duża stałość wymiarowa,
Odporność na uszkodzenia,
Dobra charakterystyka optyczna,
Dobre właściwości elektroizolacyjne,
Odporność na warunki atmosferyczne, promieniowanie widzialne i UV,
Mała chłonność wody,
Samo gasnący i fizjologicznie obojętny.
Poliamidy:
Duża moc i wytrzymałość mechaniczna w szerokim zakresie,
Odporność chemiczna i wysoka barierowość w stosunku do gazów, tłuszczów i zapachów,
Wrażliwość na działanie kwasów i mocnych zasad,
Wysoka przenikliwość pary wodnej.
Jednostki transportowe
Jednostką ładunkową określa się przejściowe połączenie pojedynczych sztuk ładunku na okres składowania,
przeładunku i przewozu dla umożliwienia stosowania jak najpełniejszej mechanizacji prac ładunkowych.
pakietyzacja,
pojemniki,
paletyzacja,
kontenery.
Korzyści paletyzacji:
zmniejszenie liczby zatrudnionych przy przeładunku,
skrócenie czasu załadunku i wyładunku,
zwiększenie stopnia wykorzystania powierzchni magazynowej,
zmechanizowanie prac magazynowych,
zmniejszenie kosztów transportu,
zmniejszenie kosztów magazynowania,
ułatwienie dysponowania towarem.
Kontenery
Cechy kontenerów:
objętość wewnętrzna co najmniej 1m
3
,
o charakterze stałym, odpowiedniej wytrzymałości, wielokrotnego użycia,
łatwość transportowania kilkoma środkami transportu,
posiadają urządzenia do łatwej manipulacji i przemieszczania,
umożliwia łatwe napełnienie i opróżnianie.
Rozwój morskiego transportu kontenerowego:
lepsze wykorzystanie możliwości przewozowych istniejących statków,
budowa statków umożliwiająca zabranie większej ilości kontenerów przy tych samych rozmiarach,
budowa nowej generacji większych statków,
przystosowanie innych typów statków do przewozu kontenerów,
rozwiązania konstrukcyjne umożliwiające szybszą ich obsługę w portach,
zmiany w infrastrukturze portowej i organizacji przeładunku- sprawniejsza obsługa statków w porcie.
Klasyfikacja kontenerów
Kontenery
Uniwersalne
Specjalizowane
Płytowe
Składowe
Zbiornikowe
Do ładunków
masowych luzem
Izotermiczne
Temperatura w kontenerze zależy od:
miejsca zasztauowania,
poziomu temperatury w otoczeniu kontenera,
warunków napromieniowania słonecznego,
załadowania kontenera
Miejsce zasztauowania kontenera:
Zewnętrzny ładunek pokładowy:
Wystawiony na promieniowanie słoneczne, ekstremalne zmiany dobowe temperatur w kontenerze,
bardzo dobrze wentylowany, narażony na bryzgi fal morskich i opady atmosferyczne.
Wewnętrzny ładunek pokładowy:
Zmniejszony wpływ promieniowania słonecznego, duże zmiany dobowe temperatury w kontenerze,
dobrze wentylowany, narażony na opady atmosferyczne i wodę skapującą.
Miejsce zasztauowania ponad linią wodną:
Ochrona przed promieniowaniem słonecznym, mniejsze zmiany dobowe temperatur w kontenerze,
umiarkowana wentylacja, ochrona przed bryzgami fal i opadami atmosferycznymi.
Miejsce zasztauowania poniżej linii wodnej:
Ochrona przed promieniowaniem słonecznym, umiarkowana temperatura otoczenia, bez zmian
dobowych temperatur w kontenerze, wentylacja umiarkowana do złej.
Kierunki doskonalenia transportu kontenerowego:
Dostosowanie konstrukcji kontenera do wymagań ładunkowych, rozwój kontenerów specjalizowanych i
specjalnych.
Uczynienie ładunków podatnych na konteneryzację przez dodatkową obróbkę oraz zastosowanie
odpowiednich opakowań.
Sposób unikania szkód ładunkowych:
obniżenie zawartości wody przez podsuszenie towaru i opakowanie,
użycie środków osuszających,
użycie niehigroskopijnych tworzyw opakowaniowych,
nałożenie na ściany kontenera powłoki lub folii absorbujących wilgoć.