SKAŁY METAMORFICZNE
Skały metamorficzne, zwane też przeobrażonymi, powstają w głębszych
partiach skorupy ziemskiej w wyniku oddziaływania na skały magmowe lub osadowe,
panującego tam wysokiego ciśnienia i podwyższonej temperatury, z czym łączy się często
udział czynników chemicznych. Metamorfizm jest na ogół następstwem ruchów
górotwórczych, które doprowadzają do znacznych przemieszczeń w głąb Ziemi utworów
powstających w warunkach powierzchniowych.
Typowy metamorfizm przebiega bez udziału składników z zewnątrz. Metamorfizm
jest jednak procesem złożonym i wpływ na jego przebieg mogą mieć również inne
czynniki, jak np: magma oraz roztwory i gazy pomagmowe, a także czas.
Skład mineralny skał metamorficznych zależy w pewnym stopniu od składu
chemicznego skały pierwotnej oraz temperatury i ciśnienia w jakich zachodzi
metamorfizm, a ponadto od ewentualnych nowych składników. Minerały, z których
składają się skały są trwałe tylko w określonych warunkach ciśnienia i temperatury. Skały
magmowe zbudowane są z minerałów tworzących się w temperaturze 600 – 1500
o
C,
przy ciśnieniu nierzadko przekraczającym 1000 MPa. Natomiast większość minerałów skał
osadowych jest trwała w warunkach zbliżonych do panujących na powierzchni Ziemi, a
kiedy znajdą się one w warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury, podlegają
przemianom fizycznym i chemicznym.
Ze względu na intensywność czynnika dominującego w przeobrażeniu skał
wyróżnia się:
-
metamorfizm termiczny, gdy przeobrażenia wynikają głównie z działania
podwyższonej temperatury,
-
metamorfizm kontaktowy, gdy w grę wchodzi ciepło pochodzące od intrudującej
magmy,
-
metamorfizm dynamiczny, spowodowany podwyższonym ciśnieniem, które może
mieć dwojaki charakter:
o
na mniejszych głębokościach ciśnienie działa kierunkowo, gdzie minerały
układają się większymi płaszczyznami prostopadle do kierunku działania
ciśnienia, co jest przyczyną warstwowego lub łupkowatego charakteru
skały,
o
na dużych głębokościach ciśnienie ma charakter ciśnienia
hydrostatycznego. Na cząstki mineralne działają wówczas jednakowe siły,
niezależnie od kierunku. Powstają wtedy struktury bezładne, podobne do
struktur skał głębinowych.
Struktury
skał metamorficznych są z reguły krystaliczne, gdyż w procesach
metamorfizmu składniki niekrystaliczne skał wyjściowych ulegają przekrystalizowaniu. Na
skutek rekrystalizacji powstają znacznie większe osobniki zwane blastami. Ze względu na
wielkość blastów wyróżnia się struktury: drobno-, średnio-, i gruboblastyczną. Z powodu
stosunków ilościowych wyróżnia się z kolei struktury: homeoblastyczną i
heteroblastyczną lub porfiroblastyczną.
Z punktu widzenia pokroju blastów wyróżnia się struktury:
-
granoblastyczną – blasty są izometryczne (wymiary blastów we wszystkich
kierunkach są zbliżone lub analogiczne),
-
lepidoblastyczną – blasty należą do minerałów blaszkowych (łyszczyki, chloryty,
talk), które są wyraźnie sprasowane,
-
nematoblastyczną – większość blastów ma pokrój słupkowy, pręcikowy i
igiełkowy,
-
homeoblastyczną – blasty są różnych rozmiarów i różnie wykształcone. W obrębie
tej struktury między innymi wydziela się strukturę porfiroblastyczną, która
zawiera porfiroblasty.
Tekstury skał metamorficznych, podobnie jak skał magmowych, są bezładne lub
kierunkowe: łupkowe, warstwowe, faliście fałdowe, soczewkowate, oczkowe i inne.
Bezładne są tekstury głębokich stref metamorfozy, natomiast w płytszych strefach, gdzie
panuje ciśnienie kierunkowe – mogą być tekstury równoległe: liniowo-równoległa
(lineacja) i płasko-równoległa (foliacja). Jeżeli w skale metamorficznej ma miejsce
naprzemienność stref różniących się składem mineralnym, mówimy wówczas o laminacji.
Jeżeli strefy te tworzą nieciągłe soczewki, mówimy o teksturze soczewkowej.
Minerały skałotwórcze skał metamorficznych
W skałach metamorficznych występują minerały znane w skałach magmowych czy
osadowych, a do nich należą: kwarc, muskowit, biotyt, skalenie, amfibole, pirokseny,
kalcyt, dolomit, rzadziej inne.
Niezależnie od wymienionych minerałów w skałach metamorficznych występują
typowe dla tych skał minerały, takie jak: kordieryt, wolastonit, dysten (cjanit), andaluzyt,
sylimanit, staurolit, serpentyn, spienele, korund, granat, grafit, talk i inne.
Systematyka skał metamorficznych
Najprostsza systematyka skal metamorficznych opiera się na wydzieleniu trzech
pięter metamorfizmu regionalnego. W najpłytszej (6-10 km) strefie epi-, ciśnienie ma
charakter ciśnienia kierunkowego (160-270 Pa), a temperatura jest stosunkowo niska
(100-300
o
C). W strefie mezo- (10-20 km) ciśnienie i temperatura są wyższe (270-540
Pa; 300-500
o
C). W najgłębszej strefie, kata- (20-30 km) panuje wysokie ciśnienie
statyczne i równie wysoka temperatura (540-1000 Pa; 500-800
o
C).
Przegląd najważniejszych skał metamorficznych
Skały metamorficzne powstają w przedziale temperatur od 100
do 800
oraz
przy ciśnieniu dochodzącym do 10000 kPa. Przy takich warunkach zachodzą istotne
zmiany w składzie mineralnym skał, ich teksturze oraz strukturze.
C
°
C
°
SKAŁA WYJŚCIOWA SKAŁA METAMORFICZNA
Granit Gnejs
Wapień Marmur
Skały ilaste
Łupki metamorficzne
Piaskowce Kwarcyty
Różne skały osadowe
Zieleńce
1. Gnejsy
W ich budowie można wyróżnić warstewki grubsze - barwy jaśniejszej i cieńsze -
barwy czarnej. Skład mineralny stanowią: skalenie potasowe, plagioklazy kwaśne,
kwarc oraz łyszczyki. Gnejsy powstałe z przeobrażenia granitów nazywamy
ortognejsami, natomiast z przeobrażenia skał osadowych – paragnejsami.
Gnejsy
Gnejs
2. Kwarcyty
Powstają przez przeobrażenie piaskowców krzemionkowych lub skał bogatych w
kwarc. Złożone są głównie z ziaren kwarcu. Mają barwę szarą, szaroróżową, czerwoną
lub czarną.
Kwarcyty
Kwarcyt
3. Marmury
Marmury powstają przez przeobrażenie wapieni i dolomitów. Mają barwę białą,
różową, zieloną, czerwoną i czarną. Głównym ich składnikiem jest kalcyt bądź
dolomit. Burzą z kwasem solnym. Dają się łatwo polerować.
Marmur
Marmur
4. Łupki metamorficzne
Ich skład mineralny zależy od dominującego minerału. Powstają z różnych skał
wskutek metamorfizmu ciśnieniowego. Nazwa łupków zależy od składu mineralnego:
łupki krzemionkowe, łupki łyszczykowe, łupki kwarcowe lub zastosowania: łupki
dachówkowe, łupki ogniotrwałe itd.
Łupki metamorficzne
Łupki metamorficzne
Charakterystyka wybranych skał metamorficznych Polski
Nazwa Wiek
Występowanie Zastosowanie
gnejsy
prekambr
kambr
w Tatrach i Sudetach (gnejsy bloku
sowiogórskiego, gnejsy metamorfiku
Śnieżnika, gnejsy Gór Bystrzyckich,
gnejsy izerskie, gnejsy kowarskie,
gnejsy z Wądroża Wielkiego)
surowiec do produkcji drogowych
materiałów kamiennych
zieleńce
paleozoik
w Górach Kaczawskich (Pogwizdowo,
Dziwiszów, Wojcieszów) i na Ziemi
Kłodzkiej
nie są eksploatowane na skalę
przemysłową. Mogą mieć zastosowanie w
budownictwie drogowym
łupki
krystaliczne
prekambr
paleozoik
na Pogórzu Izerskim, Karkonosze, w
Górach Bystrzyckich i Orlickich
mielone są wykorzystywane jako drobne
podsypki do wyrobu papy, także do
produkcji środków ochrony roślin. Mączki
stosowane są jako wypełniacz do mas
plastycznych
łupki
fyllitowe
prekambr
paleozoik
na przedpolu Sudetów Wschodnich:
okolice Jarmołówka, Pokrzywnej,
Głuchołaz i Głubczyc
surowiec do produkcji nośników pylastych,
do wyrobu dachówek i lekkich kruszyw
ceramicznych.,
łupki
kwarcytowe
prekambr
paleozoik
w Sudetach: w okolicach Jegłowej i
Przeworna.
cenny surowiec do produkcji wyrobów
ogniotrwałych (sklepienia pieców
martenowskich, piece elektryczne)
kwarcyty prekambr,
paleozoik
na Dolnym Śląsku: w okolicach
Strzelina, Kłodzka, Lądka Zdroju, Gór
Kaczawskich, Pogórza Izerskiego, Gór
Bardzkich i Bystrzyckich
znajdują zastosowanie w przemyśle
materiałów ogniotrwałych
marmury kambr na
Dolnym
Śląsku:
-Góry Kaczawskie,
-Rudawy Janowickie,
-Kletno
stosowane w przemyśle wapienniczym oraz
jako kamień budowlany, grys i płyty
marmurowe