Na przystanku (Do Naci)

str.-87

Z zachodu dmuchał wilgotny.

Niosąc jesiennych liści wonie.

Wieczorny obraz we mgle tonie.

A na przystanku ja – samotny.

Tak prędko ze mną się żegnałaś.

Że Cię pozdrowić nie zdążyłem.

Więc pożegnanie z Tobą śniłem.

„Dobranoc” cicho powiedziałaś.

W wilgotny wieczór na przystanku.

Płonące czoło me wiatr studzi.

W zapiekłych oczach wizję budzi.

W gorączce mówię bez ustanku.

„Dobranoc” szepcę wpół przytomnie.

„Dobranoc” Naciu moja złota.

„Dobranoc” myśl mą sen już mota.

„Dobranoc” i… pamiętaj o mnie.

1972r.