Ćwiczenia i kontrola magii

Niektórzy sądzą, że magia, jak sport, jest czymś, co się ćwiczy w ściśle określonych
przedziałach czasowych (medytacja od 6.00 do 6.30 itp) zaś potem można wrócić do
"zwyczajnego życia" i zapomnieć. Nic bardziej błędnego. Magia nie jest dyscypliną
polegającą na wyćwiczeniu pewnej grupy "mięśni", pewnej części nas. Jest to kształtowanie
całego siebie. Dlatego (choć dobrze jest poświęcać pewną ilość czasu dziennie na
zaplanowane ćwiczenia) praca nad sobą powinna być ciągła.

Bycie magiem to przede wszystkim pewien stan umysłu, styl życia i myślenia. To postawa,
której trzeba się wyuczyć. To coś, co musi przeniknąć nasze całe życie, jeśli ma nas naprawdę
zmienić i uczynić naszą magię skuteczną. Mag musi posiadać pewne cechy, które da się
wyćwiczyć przede wszystkim w toku codziennego życia.

Koncentracja

Ćwiczenia takie, jak wpatrywanie się przez kilkadziesiąt minut w jeden pojedynczy punkt lub
koncentracja na pojedynczym wrażeniu odbieranym przez któryś z pozostałych zmysłów
należą, mimo swej prostoty, do kanonu ćwiczeń okultystycznych. Nie należy ich lekceważyć,
lecz początkujący często nie potrafią jeszcze dostrzec w nich sensu i przychodzą one im
z trudem, jako że logiczny umysł mówi im, że jest to strata czasu. Dlatego na sam początek
można jedynie poćwiczyć koncentrację, świadomość w życiu codziennym.

Chodzi o to, żebyś w każdej chwili doskonale wiedział, co się wokół ciebie dzieje. Wielu
zainteresowanych magią to marzyciele, którym "zwyczajny świat" wydaje się zbyt nudny, by
mu poświęcać uwagę i którzy przebywają przez większość czasu poza "tu i teraz". Tej cechy
trzeba się wyzbyć.

Jeśli wykonujesz jakąś pracę, poświęcaj jej swoją uwagę bez reszty, jakby była jedynym, co
istnieje, choćby to było obieranie ziemniaków lub coś równie prozaicznego. Praktykuj to
szczególnie w odniesieniu do tych prac, których nie lubisz. Gdy ktokolwiek coś do ciebie
mówi, słuchaj tego z taką uwagą, jakby od tego zależało twoje życie, słuchając słów, tonu
głosu, patrząc na mimikę itd., nawet, jeśli to nudna, konwencjonalna wymiana zdań na temat
pogody. Jeśli uczysz się lub studiujesz, masz świetny poligon do pierwszych magicznych
ćwiczeń: słuchaj lekcji/wykładu z absolutnym skupieniem i nie tracąc ani słowa, zwłaszcza,
jeśli chodzi o przedmioty nielubiane i dla ciebie nudne. W ten sposób nie dość, że
wyćwiczysz niezbędną w magii cechę, poprawisz swoje funkcjonowanie w otaczającym cię
świecie i swoje wyniki w swojej pracy lub nauce.

Poświęcenie

O tej cesze trochę już powiedziałam w poprzednim punkcie: poświęcać czemuś całą uwagę.
Zaangażowanie w magii, tak w nią całą, jak i w poszczególne czynności w jej obrębie, nie
może być połowiczne. Owo "całkowite zaangażowanie" nie jest czymś, co można by
praktykować tylko w magii; jest to postawa, którą trzeba w sobie wyćwiczyć. Czy masz pasję,
która cię pochłania? Programowanie, muzyka, kolekcjonerstwo, cokolwiek, dla czego jesteś

w stanie jechać przez pół Polski, żeby spotkać podobnych sobie lub zdobyć coś z tym
związanego lub nad czym potrafisz przesiedzieć całą noc, wiedząc, że jutrzejszego dnia
musisz być wyspany i w dobrej formie? Jeśli nie posiadasz takiej pasji, to dobrze jest nauczyć
się ją mieć. Jeśli ją masz, dobrze to wróży twojej magii. Magia bowiem będzie działać tylko
wtedy, gdy będzie tego rodzaju pasją.

Obserwacja

Naucz się patrzeć.

Wiele osób w codziennym życiu patrzy, a nie widzi. Zacznij zwracać uwagę na szczegóły.
Przyglądaj się liściom na drzewach, zmarszczkom na dłoniach starych ludzi, śmieciowi na
chodniku, budynkom i ich ścianom, swojemu zwierzęciu, wirowaniu świateł w dyskotece,
fakturze drewna stołu, przy którym siedzisz... Zaskoczy cię, ilu rzeczy dotychczas nie
widziałeś. Zapamiętuj to, na co się patrzysz. Sprawdzaj, czy umiesz to potem odtworzyć
i opisać, lub ujrzeć dokładnie oczyma wyobraźni. Wiele osób uważa wizualizację (jedną
z niezbędnych rzeczy w magii) za rzecz trudną. Tymczasem jeśli trudno im zobaczyć coś
z zamkniętymi oczami, to dzieje się tak dlatego, że nigdy tak naprawdę nie patrzyli
z otwartymi! Obserwuj. Nie musisz się bawić w Sherlocka Holmesa, nie musisz analizować
zaobserwowanych rzeczy i wyciągać wniosków o nich; po prostu przyjmuj, że one Takie
Właśnie Są.

Obserwuj też siebie. Słuchaj swojego głosu, bądź świadom swojej mimiki i gestów. Bądź
świadom swoich odczuć, tak fizycznych (zimno, dotyk) jak i psychicznych (uczucia). Nie
staraj się nic zmieniać. Bądź obserwatorem. Naucz się być tylko obserwatorem.

Odwaga

W działaniach magicznych niekontrolowany lęk może być najbardziej destrukcyjnym
uczuciem. Musisz poznać swoje lęki i albo je gruntownie przeanalizować w medytacji, albo
przełamać w działaniu, czyniąc to, czego się boisz (oczywiście w przypadku, gdy nie niesie to
ze sobą realnego zagrożenia). Jeśli boisz się wody, naucz się pływać pod okiem instruktora;
jeśli boisz się igieł i reszty wyposażenia gabinetu lekarskiego, idź oddać krew jako honorowy
dawca; jeśli boisz się psów, przejdź się po schronisku dla psów i pozwól im się obszczekać;
jeśli jesteś nieśmiały, idź do knajpy i zawrzyj znajomość z obcą osobą. Działania takie nie
muszą być ciągłe, niech będą jednorazowe. Nie chodzi o to, żeby się lęku koniecznie wyzbyć,
tylko o to, żeby wiedzieć, że się umie go przezwyciężyć i żeby mieć za sobą takie zwycięstwa
nad nim, z których będzie można czerpać siłę i pewność siebie w przyszłości, gdy staniemy
przed kolejnym wyzwaniem. Mag nie musi być wolny od lęków, choć dobrze, jeśli taki jest.
Musi jednak mieć głębokie przekonanie, oparte na faktach, że potrafi sobie ze swoimi lękami
radzić.

Słowa

W magii posługujemy się (poza obrazem) głównie słowem jako narzędziem wyrażania Woli
i wywierania skutku. Aby słowa, wypowiedziane podczas rytuału, spełniały się, musimy
wierzyć w to, że nasze słowa się spełniają. I stąd nakaz bezwzględnego dotrzymywania słowa
(wypowiedzianego, nawet niekoniecznie w formie przyrzeczenia) staje się dla maga już nie
tylko nakazem wynikającym z przyzwoitości (którą można się przejmować lub nie) lecz
z charakteru jego treningu. Jeśli nasza podświadomość będzie widziała, że nasze słowa są

nieskuteczne i nieprawdziwe w naszym życiu, nie uwierzy w ich prawdziwość i skuteczność
w magii.

Uważaj na to, co mówisz. Zacznij uważać swoje słowa za cenne. Niech wszystko, co mówisz,
wychodzi z twoich ust z mocą; nie mów niczego, co nie zasługiwałoby na udzielenie temu tej
mocy, nawet, jeśli na początku będzie ona tylko wyobrażona. Nie chodzi o to, żeby chodzić
śmiertelnie poważnym i milczącym, wypowiadając od czasu do czasu z wielkim
namaszczeniem przemyślane, uroczyste słowa, nie. Żyj i mów jak dotychczas, żartuj, klnij,
jeśli znajdujesz w tym przyjemność (to, co ma ulec zmianie, to twoje nastawienie do
wypowiadanych słów). Traktuj je od teraz z szacunkiem, dlatego, że to ty je wypowiadasz.
Nie wypowiadaj na głos życzeń, co do których w rzeczywistości wcale nie chcesz, żeby się
spełniły ("niech cię piorun trzaśnie" etc.). Przyzwyczaj się mówić tak, jakby twoje słowa
miały się zawsze spełniać.

Wewnętrzna dyscyplina

Magia wymaga wielkiej dyscypliny myśli i działań, wielkiej siły woli. Z tą zaś u ludzi
żyjących w dzisiejszym pobłażającym słabości świecie jest zazwyczaj krucho. Dobrym
ćwiczeniem na początek jest systematyczne robienie czegoś, co nie jest dla ciebie
przyjemnością i wiąże się z wysiłkiem i przełamaniem wewnętrznego oporu. Aby ćwiczenie
to nie było stratą czasu, niech owa czynność będzie czymś pożytecznym. Jeśli nienawidzisz
matematyki poświęć pół godziny dziennie na rozwiązywanie zadań; jeśli jesteś
bałaganiarzem, poświęć te pół godziny na porządkowanie, jeśli jesteś niesprawny fizycznie -
na ćwiczenia. Niech to będzie tylko coś, co naprawdę nie sprawia ci przyjemności. Możliwe,
że podczas wykonywania tego ćwiczenia przekonasz się do tego, co robisz. Wtedy zmień
obiekt ćwiczenia.

Dyscyplinę można też ćwiczyć w dziedzinie myśli, nakazując sobie myślenie o czymś lub
zakazując sobie na jakiś czas myślenia o czymś, co często nawiedza nasze myśli.